Nang ibaba ni Dominic ang tawag ay nakatitig ng ilang sandali si Avigail sa kaniyang cellphone. Sinulyapan niya ang tatlong bata na abala sa paglalaro. Nakaramdam siya ng kaunting kaba, isiping anumang oras mula ngayon ay darating si Dominic at makakasama nila.Dahil sa naging tanong ni Dominic sa mga bata noong nakaraan. Natatakot siyang pag-usapang muli o magtanong ito tungkol kay Dane at Dale at sa ama nila. Ayaw niyang pag-usapan ito dahil wala siyang makuhang tamang salitang isasagot dito.Isa pa, ayaw din niyang makita ni Dominic na maayos na ang kalagayan ni Skylei. Natatakot siyang baka kunin na ito sa kaniyang puder dahil maayos na ang lagay nito. Nalulungkot na si Avigail isipin pa lamang ito.Makalipas ang ilang sandali, muling tumawag si Dominic. "Nandito na ako. Nasaan kayo ngayon?" tanong nito ng sagutin niya. Gusto ng tatlong bata na manood ng palabas ng puting balyena. "Maghihintay kami sa White Whale Pavilion." Sagot ni Avigail kay Dominic.Ibinaba ni Avigail an
Sa gitna ng tunog ng pagwisik ng tubig, napansin ng lahat ang inosenteng tinig ni Little Sky. Nabigla si Avigail nang marinig iyon at halos hindi makapaniwala sa kanyang narinig. Tinitigan niya ang batang babae na nakaupo sa tabi ng pool, na may kumikislap na mga mata habang nakatingin sa kanya. Pati si Dane ay natigil sa kanyang ginagawa, nagulat at hindi na inalintana ang tubig na tumalsik sa kanya. Samantala, si Little Sky ay tumalikod na upang magpatuloy sa paglalaro kasama ang maliit na white whale, hindi napansin ang mga nagulat na reaksyon ng tatlo. Nang magsimula na ang susunod na bahagi ng palabas, pinabalik ng mga staff ang mga tao sa kani-kanilang upuan. Hindi pa rin makabalik sa kanilang ulirat sina Avigail at ang dalawang bata, pero si Little Sky ay umupo na sa tabi ni Avigail na parang walang nangyari. “Ano’ng nangyari?” tanong ni Dominic habang nakakunot ang noo, napansin ang kanilang parang wala sa sariling hitsura. Nabigla si Avigail at bahagyang sumulyap kay L
Naisip din ni Avigail ang iniisip ng lalaki at hindi niya napigilang makaramdam ng kaunting pananabik.Ngunit nang makita niyang kumuha ang bata ng papel at panulat mula sa bag, nawala ang kaunting pag-asa niya. Gayunpaman, hindi niya ipinakita ito at kalmado niyang sinabi."Huwag mag-alala, kakabuti lang ng kalagayan ni Sky at hindi pa ito ganap na matatag. Mukhang nagsasalita lang siya kapag sobrang excited siya. Unti-unti lang tayo."Tumango si Dominic, na hindi na nagsalita pa.Tama ang sinabi ni Avigail. Ang pagsisimula ng pagsasalita ni Sky ay isang malaking hakbang na, at hindi siya dapat magmadali. Hinayaan na lamang niya ito sa tamang daloy.Nag-isip muna nang mabuti si Sky habang sumusulat, at kalaunan ay sinagot ang mga tanong nila nang isa-isa.Nagbigay ng maikling tugon sina Dominic at Dane bilang suporta.Natapos ang palabas ng puting balyena, ngunit mukhang hindi pa rin kuntento ang tatlong bata.Tiningnan ni Avigail ang oras at nakita niyang maaga pa, kaya naisipan niy
“Hindi ba parang napakarami niyan for Sky?” nag-aalangang tanong ni Avigail kay Dominic. Sa totoo lang sa dalawang box ay sobra sobra na para sa maliit na batang babae. Isa pa ang mga laruang ito ay panay panglalaki.“ Sa totoo lang ang mga ito ay para sa kambal mong anak na sina Dane at Dale. Mali ang nasabi ko noong nakaraang araw. Nang makauwi ako, napag-isip-isip ko na kahit bata pa sila, dapat pa rin akong humingi ng tawad sa kanila. Napansin ko ang ilang dekorasyon sa bahay mo noong huli tayong magkita, at naisip kong magugustuhan nila ito." Alanganing pag-amin ni Dominic. Gusto niyang mapasaya ang mga bata sa munting peace offering niya.Pagkatapos ay tumingin siya sa dalawang bata at iniabot ang kahon sa kanila. "Humihingi si tito ng tawad. Sana magustuhan ninyo ito." Nagningning ang mga mata ng dalawang bata. Natural na mahilig ang mga lalaki sa mga robot at larong karera, at dahil mas mataas ang kanilang IQ kaysa sa mga kaedad nila, mas pabor sila sa mas sopistikadong mg
Nang pumayag si Avigail, masayang naglakad papuntang parking lot ang mga bata. Si Dominic at Henry ay tumulong na maglagay ng ilang mga kahon sa kotse ni Avigail, at pagkatapos ay nagpaalam nang hindi na nagsabi pa ng iba. Pagkatapos sumakay sa kotse, nagtanong si Henry nang may pag-aalangan. “Sir, hindi ba kayo maglalaan ng mas maraming oras para sa batang babae?” Matagal nang nananatili ang bata sa bahay ni Avigail at kakaunti lang ang nagiging pakikisalamuha niya sa kanyang ama. Natatakot si Henry na baka maging malayo ang loob ng mag-ama sa isa’t isa. Umiling si Dominic at hindi na nagsalita. Ang dalawang bata ay malinaw na hindi pa rin talaga siya napapatawad. Isang araw na siyang sumasama sa kanila. Kung ipipilit niya pang makisama, baka tuluyang mawala ang kaunting kabutihang-loob na nakuha niya mula sa kanyang mga regalo. Habang iniisip pa din ang maaring saloobin ng bata kaya hindi niya maiwasang sumakit ang kaniyang ulo.Biglang nag-ring ang telepono sa loob ng kotse.
Kinahapunan, sa starbucks coffee shop.Nagpasyang magkita sina May at Lera. Magkaibigan talaga silang dalawa. Nagkakape silang dalawa habang magkaharap na nagkukwentuhan.Habang nag-uusap, napunta ang usapan nila sa ika-70 kaarawan ng matandang ginoo. “Ate Lera, pupunta ka rin sa ika-70 kaarawan ng lolo ko, hindi ba?” tanong ni May na may halong intensyon. Gumagawa na naman ng katarantaduhan sa kaniyang isip si May.Nabalitaan rin naman ito ni Lera. Malalim ang pagkakaibigan ng pamilya Lee at pamilya Villafuerte, kaya’t natural lang na magpakita siya sa selebrasyon. Tumango siya.“Oo, bakit?” sagot niya nang nakatingin. “Eh di ba… magkasama kayo ni Kuya Dominic na pupunta? Kayo naman ang kinikilalang magkasintahan!” dagdag pang tanong ni May kay Lera.Nang marinig ito ni Lera, biglang siyang napa-isip. Alam niyang pupunta si Dominic, pero kung magkasama ba silang dadalo, hindi siya sigurado. Dahil makalipas ang maraming taon kahit hindi inuring ni Dominic ang kanilang kasunduan ng
Bago magsimula ang salu-salo ng kaarawan, ginamot muna ni Avigail ang matanda. Mas maganda na ang kalagayan ng matanda kumpara sa dati; kaya na niyang bumangon at makagalaw, pero hindi pa rin siya puwedeng maglakad nang matagal.Ipinreskriba ni Avigail ang ilang gamot at pinaalalahanan ang matanda na inumin ito sa tamang oras. Doon natapos ang buong gamutan.Dumating na ang araw ng salu-salo para sa kaarawan.Pagkatapos magtrabaho sa research institute, umuwi si Avigail, nag-ayos nang simple, nagpalit ng damit, itinaas ang kanyang mahabang buhok, at naglagay ng magaan na makeup bago pumunta sa salu-salo.Pagdating sa mansyon ng pamilya Lee, kung saan gaganapin ang selebrasyon, magsisimula na ang salu-salo. Puno ng mga mamahaling sasakyan sa labas mansyon, at mas marami pang mga bisita sa loob, lahat ay mga kilalang tao sa buong bansa.Nanirahan na si Avigail nang kahit sandali lang sa bansa kahalubilo ng mga mayayaman at sikat sa business, kaya marami siyang nakikilalang mukha, pero
Matapos maghintay ng matagal, sa wakas ay lumabas si Lera mula sa compartment."Hindi masama, isuot mo na lang ito." Pinagmasdan ni Luisa ang suot ni Lera at tumango nang may kasiyahan.Ngumiti si Lera ng matamis at tumingin kay Dominic. Kunwari pang nagulat ito. "Dominic, nandito ka na! salamat sa pagsundo sa amin ni Tita."Tumango si Dominic nang walang emosyon.Hindi alintana ang malamig na pakikitungo ni Dominic, ngumiti si Lera bago ito nagsalita sa harap ni Dominic.“Inutusan lang ako ni Tita na pumili ng damit dito. Sa tingin mo okay ba ito? Maganda ba?" hinging opinion niya kay Dominic.Habang nagsasalita, dahan-dahan siyang umiikot.Dahil sa mga inihanda ng kanyang ina, medyo hindi masaya si Dominic. Nang marinig ito, tumingin lang siya kay Lera at tumango nang pabigla. "Okay lang."Nakita na wala pa ring reaksyon si Dominic, nakaramdam ng kaunting hiya si Lera sa sarili, pero pilit pa rin siyang ngumiti.Dahil dito, tumayo na si Luisa "Kahit papaano, pupunta naman si Lera
Dahil siya ay tao ni Lee, at dahil ipinagkatiwala ni Martin ang trabahong ito sa kanya, ibig sabihin ay siya rin ay isa sa mga tauhan nito. Kaya’t hindi magiging mahirap kay Avigail na makipag-ayos sa kanya. Ang sinabi niya kanina ay isang paalala lamang na hindi basta-basta ang kanilang research institute at hinihikayat siyang mag-ingat sa mga susunod na pagkakataon.Napansin ni Manager Kian ito at napag-isipang magaan ang kanyang pakiramdam. Agad nitong hinawakan ang kamay ni Avigail at tumango nang paulit-ulit, "Oo, oo! Walang problema!"Ngumiti si Avigail nang magalang, "Kung ganoon, sana'y magpatuloy ang magandang samahan natin."Nagpunas ng pawis si Manager Kian mula sa noo at mabilis na tumango.Samantala, natapos na ni Jake ang pagbilang ng mga halamang gamot. Pinakuha na ang mga kahon upang mailipat sa loob ng research institute at nilapitan ang dalawa.Si Manager Kian, na sanay na sa ganitong mga gawain, ay agad na inabot ang listahan kay Jake nang makita siyang lumapit.Tum
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabor
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan