Walang ibang daan palabas maliban sa bintana. Kumuha ako ng upuan, hinampas ko ang salamin nito at nabasag ito. TInulak ko ang mga kahoy na ginamit para takpan ito hanggang sa umusog ito. Tinulak ko ang maleta ko sa bintana at nahulog iot.Tulad ng sinabi ko, ako ang may pinaka malayong kwarto sa bahay, kaya hindi maaalerto ang kahit sino sa tunog. Mabagal akong bumaba, maingat na iniwasan ang mga bubog. Nakahinga ako ng maluwag noong bumaba ako.Masaya ako na nakatakas ako, kinuha ko ang maleta ko at hinila ko ito. Nakatingin ako sa phone habang tumawag ako ng taxi. Nawala ang saya ko noong nakasalubong ko ang isang tao. Lumingon ako sa takot nang makita ko ang intense na mga mata ni Rowan.“Seryoso ka ba? Sinusubukan mong tumakas kasama ang baby ko?” Ang tanong niya, may malupit na tono sa boses niya. Tinaas ko ang mga kamay ko sa ere. Binitawan ko ang maleta sa prosesong ito.“Sinabi ko na kay nanay na hindi sayo ang baby.” Nagsinungaling ako habang umaatras.Hindi ko hahayaan
Kasalukuyan:“Kasi, may rason sila para kamuhian ako… sinira ko ang pag ibig nila.” Ang bulong ko habang napuno ng luha ang mga mata ko.Masakit para sa akin para tandaan ang mga bagay na ito. Tanga ako at walang alam. Akala ko ay kaya ko siyang kumbinsihin na mahalin ako pagkatapos kong sirain ang buhay niya. Makalipas ang siyam na taon, nagbabayad pa rin ako sa presyo sa pagmamahal kay Rowan Woods.“Hindi mo ito kasalanan?” Ang tanong ni Ethan sa akin, ang mga daliri niya ay hinihimas ako.“Kasalanan ko ito. Hinayaan kong manguna ang obsession ko para sa kanya. At dahil doon, nagawa ko ang pinakamalaking pagkakamali sa buhay ko.” Walang tigil ang pagtulo ng luha ko.Kung pwede lang ako bumalik sa oras. Kung pwede ko lang baguhin ang mga bagay. Nabuhay ako ng may pagsisisi. Sana ay nakinig ako sa boses sa isipan ko. Sana ay nakinig ako dito sa halip na hindi ko ito pinansin. Naligtas sana ako mula sa sobrang sakit ng puso.Sana ay nalaman ko ng mas maaga na buntis ako. Nakatakas
Nagising ako sa mainit na ilaw sa mukha ko. Noong una, nalilito ako kung paano ako nakarating sa kwarto ko, pero bumalik ang mga alaala ko sa mabigat na kamay sa baywang ko.Nataranta ako ng sobra at natakot ako na magising si Ethan. Ayaw ko siyang magising ngayon at may nervous breakdown ako, ngayon at magulo pa ang buhok ko. Mabagal akong bumangon at umalis ng kama.Lumingon siya at bumulong ng isang bagay sa tulog niya, pero hindi siya gumising. Nakahinga ako ng maluwag habang nag suot ako ng mga damit at kinuha ang phone mula sa dresser ko.Dahan-dahan akong pumunta sa pinto at ngumiwi ng konti noong buksan ko ang pinto at tumunog to. Tumingin ako sa likod, mabilis ang tibok ng puso ko. Agad akong nagpasalamat nang makita na nasa kama pa rin si Ethan.Ang kumot ay nasa baywang niya, kita ang kanyang magandang abs, at ang braso niya ay nasa mukha niya. Lumunok ako ng malakas, umalis ako ng kwarto.Naglakad ako pababa ng hagdan at pakiramdam ko na naglalakad ako ng may kahihiyan
Hindi ko naiintindihan. Bakit ngayon? Ano ang mapapala nila mula dito?“Ang kapatawaran mo?” Bumubulong ang parehong boses.Kapatawaran. Isang simpleng salita, ngunit komplikado rin.Paano ko ito ibibigay sa kanila kung hindi nila ito binibigay sa akin? Paano ko sila papatawarin kung sinira nila ako? Paano ko hahayaan ang lahat kung hindi nila ako hinayaang mabuhay ng payapa para sa nangyari?Tama si Ethan. Lasing kami nila Rowan, pero ako lang ang taong naparusahan. Ako lang ang tanging sinisi. Ako ang tinawag ng kung ano-ano. Ako ang tiningnan ng mababa. Ako lang ang binubully.Ako lang ang naging emosyonal at inabuso ng mga salita. Tinanggap ko ang lahat ng ito. Tinanggap ko ang sisi, kahit na hindi ko ito dapat ginawa, dahil mahal ko si Rowan.Habang pinag iisipan ko ito, mas lalo akong nagalit. Naramdaman ko na sinusubukan tumulo ng mga galit na luha ko, at ngayon ay ayaw ko itong pigilan.Pagod ako. Sa sobrang pagod na ako na tanggapin ang lahat. Pareho lang ang nawala sa
Rowan:Naghahanda ako para sa isang banquet. Hindi ito isang bagay na gusto ko, pero kailangan ko pa rin pumunta. Ang founder ng Hope Foundation ay ginawa ang banquet para sa thanksgiving at para sa karangalan ng lahat ng mga donor nito. Dahil isa ako sa maraming mga donor nito, inimbitahan ako.“Ano yun, Brian? Busy ako?” Sumagot ako pagkatapos tingnan ang caller ID.“Nagawa naming makuha ang isang DNA match para sa blood sample na nakolekta natin mula sa bahay ni Ms. Sharp,” Dumiretso siya sa punto.Napahinga ako ng malalim nang mabanggit ang pangalan ni Ava. Ang mga bagay na sinabi ko sa kanya ay nakatatak pa rin sa utak ko. Hindi ko dapat sinabi ang mga malupit na bagay na yun, pero sobrang galit ako dahil sinaktan niya si Emma.“At?” Ang tanong ko, gusto kong magpatuloy siya.Umaasa akong makatanggap ng magandang balita. Wala akong ibang gusto kundi ang ma-solve ang kaso kay Ava at matapos na ito.“Hindi maganda ang balita,” Ang sagot niya, huminga ako ng malalim.“Anong n
Dumating kami doon sa tamang oras, at nakahinga ako ng maluwag. Huminto ang kotse, at lumabas ako, pagkatapos ay tinulungan kong lumabas si Emma. Nagsimulang magflash ang mga camear sa oras na tumapak kami sa red carpet.“Mr. Woods, totoo ba na kasma niyo na ngayon si Emma Sharp, ang kapatid ng ex-wife niyo?” Ang tanong ng isang reporter. “May mga nagsasabi na si Ms. Emma ang tunay na mahal niyo habang napilitan lang kayo na makasama si Ava Sharp.” Ang sabi ng isa pa.“Nasaan ang ex-wife niyo, Mr. Woods?”“Ms. Emma, ano ang pakiramdam na makasama ang lalaki na minsang kinasal sa kapatid niyo? May anak pa sila.”Naramdaman ko na humigpit ang hawak ni Emma sa braso ko nang itanong nila ito. Dinala ko palayo si Emma habang nagpaulan sila ng mga katanungan. Sa huli, pumunta kami sa entrance at winelcome kami.Maganda ang trabaho ng organizer. Hindi ko gusto ang ganitong mga bagay, pero maganda talaga ng lugar. Dinala kami sa mesa namin. Nakita namin na nakaupo na sina Gabe, Travis, Le
Pareho si Emma at Christine ay nakatitig sa kanya gulat at galit. Siguro dahil walang naglakas loob na magsalita sa kanila ng ganoon. Nakakuyom ang kamao ni Emma. Bugso ng galit ang mararamdaman sa kanya.“Tama na yan, Letty… Hindi kita palalampasin kausapin si Emma ng ganyan, kapatid ko siya. Kung hindi mo siya marespeto kung gayon umalis ka.” Umangal si Travis sa kanya. Tumingin lang si Letty kay Emma bago ngumisi tapos humarap kay Travis.“Kung nakakalimutan mo, si Ava ay kapatid mo pero wala naman itong halaga sayo hindi ba? Kung sabagay isa ka sa mga tao na mismong nagpabagsak sa kanya at trinato siya na parang tae.” Tapos tumayo siya. “Masaya akong aalis, mas gugustuhin kong manatili sa bahay kaysa manatili buong gabi kasama ang mga siraulo. Nandidiri ako sa inyong lahat.”“Letty…” Nagmakaawa bigla ang tono ni Travis, pero siya ay tumalikod na at paalis.Ang lamesa ay nanatiling tahimik habang pinapanood namin siyang umalis. Hindi pa siya nakalayo. Pinahinto siya ng bodyguard
”Ano?” Bulong ni Emma sa tabi ko gulat.Ang buong kwarto ay tahimik. Ang lahat ay talagang nagulat. Walang nakakita na mangyayari ito. Walang nakaisip na si Ava ay ang founder ng ganito kalaking organization.Langya, ako ay kasal sa babae at ako ay walang clue. Nagiwan ito ng maraming masasabi tungkol sa akin kung hindi ko alam ito tungkol kay Ava.“Alam mo ba ito?” Tanong ni Gabe, ang mata at laglag ang panga.“Hindi” Angal ko, naiinis na hindi ko alam ang ganitong bagay.Pinapanood ko habang tinutulak niya paatras ang kanyang upuan. Tumayo siya at tumayo si Ethan kasama niya habang inaalok ang kanyang kamay. Ng nakangiti nilagay niya ang kanyang kamay dito at hinatid siya nito papunta sa stage. Nagngingitngit ang aking mga ngipin ng nilagay nito ang kanyang kamay sa nalalitaw na likod niya ng tinulungan nito siya paakyat ng hagdanan.Ng nandoon na siya, bumaba ito. Niyakap niya si Mary bago ito umakyat sa podium.Ngumiti ito bago umubo para malinis ang lalamunan nito.“Hi” Ka
Hey Loves, Today there won't be an update because of a pressing issue.So I've read your comments and I want your honest opinion. I get your concerns and I pride myself in listening to my readers because without you, then why am I even writing?First of all, I rushed to finish this book because a lot of you, my lovely readers thought that the book has been going on for so long and they wanted me to complete it. But now, there is a different group that wants me to compeletly be done with this book before starting on Noah's.As much as I wanted to give all the couples closure in this book, I'd planned for some of the questions to be answered in Noah's book...You have all given me food for thought though, and that's why I wanted you opinion.1. Let me know if you want Gabriel and Harper's story to be a bit longer. I know some of you thought it was rushed, so give me your honest opinion if you want their book extended or if you are okay with how it ended, even though there would have
Hell, I should have let go the moment Rowan decided to marry Ava. Hindi naman niya kailangan, pero ginawa niya, dahil siguro sa kaibuturan niya, may kakaibang gumagana sa loob niya. Dapat ay lumipat na ako sa sandaling napagtanto kong walang hinaharap sa pagitan namin.Naiinis ako sa sarili ko dahil pinakita lang sa akin ni Mia ang lawak ng pagkasira ko kay Calvin. Wala siyang ginawa kundi ang mahalin ako, habang ginamit ko siya at pinananatili siyang nakatali sa akin imbes na pakawalan siya."Sa tingin ko ay sapat na iyon para sa araw na ito," sabi ni Mia nang mas kalmado na ako at tumigil na ang aking pag-iyak.Ang araw na ito ay brutal, ngunit nagbigay din ito ng maraming liwanag para sa akin."Salamat," I sniff, at pinunasan ang ilong ko gamit ang tissue na binigay niya sa akin."Anytime," sagot niya. "Ngayon, magkikita na lang tayo bukas."Pagkatapos ng aking ika-apat na sesyon, napagkasunduan namin na makikita ko siya tuwing ibang araw. Marami akong dapat i-unpack at naramd
Emma.“Bakit sa tingin mo ay tumanggi kang pakawalan si Rowan? Sa tingin mo, bakit mo siya pinanghawakan ng maraming taon kahit alam mong kasal na siya kay Ava?"Naglalaro sa utak ko ang tanong ni Mia habang nag-iisip ako ng paraan para sagutin siya. Bakit hindi ko binitawan si Rowan sa sandaling natulog siya kay Ava? Bakit ako kumapit sa kabila ng katotohanan na pinakasalan niya siya at nanatili sa kanya ng maraming taon?Oo naman, sinabi sa akin ng lahat kung gaano siya kaawa-awa. Na hindi sila nagkakasundo ni Ava. Na tinatrato niya siya na parang wala siya. Sinabi sa akin ng lahat na mahal pa rin niya ako at tumanggi siyang bigyan ng pagkakataon si Ava.Sa pagbabalik-tanaw ngayon, hindi na ako nabulag tulad ng dati. Sa kabila ng sinabi sa akin ng lahat, pinili pa rin niyang manatiling kasal sa kanya. Maaari siyang humingi ng diborsyo anumang oras na gusto niya. Hell, the moment na wala na si Ava sa school, medyo stable sa trabaho niya at medyo matanda na si Noah, puwede na siyan
“Subukan mo ako.”Kinagat niya ang kanyang labi, at upang patunayan ang aking punto, sinimulan kong hilahin ang aking daliri mula sa kanya."Ikaw," mahina ang boses niya, halos kinakabahan.Nanlalaki ang mga mata ko sa kanya, at kitang kita ko ang kaba doon. Nagulat ako pero masaya at the same time. Hindi ko maalala nang malinaw ang gabing iyon. Hindi ko talaga akalain na virgin siya noong una kaming natulog."Pagkatapos ni Liam, may iba na ba?"Umiling si Amelia, at muling namula ang pisngi. I really don't care if it's just Liam or three other guys, plus Liam pa. I feel territorial about her at gusto kong burahin ng tuluyan ang haplos niya sa katawan niya.Idinausdos ko pabalik ang aking mga daliri sa loob ng masikip na siwang niya, itinulak nang husto ang hiningang lumabas sa labi niya. Sabay slide ng palad ko sa clit niya, hanggang sa nakasakay na siya sa kamay ko at humihingal, namumula ang balat niya at bahagyang pawisan.Ang pagdinig sa kanya ay umamin na parang isang bala
Gabriel.Humiwalay ako kay Harper at tinitigan lang siya. Ang babaeng minahal ko ng ilang buwan lang ng bumalik siya sa buhay ko.Pagkatapos ni Ashley, akala ko patay na ang puso ko. Na hindi na ito magpapatalo para sa ibang babae. Nakuntento na lang ako sa paggamit lang ng mga iyon para sa kanilang mga katawan at pagkatapos ay itinapon kapag naiinip na ako bago tumalon sa isa pa.Hindi ko nakitang dumating si Harper. Hindi ako handa sa pagdating niya at sa mga pagbabagong ibabalik niya sa buhay ko. Siya ay isang tahimik na bagyo. One that consumed me and I let her, because there was just something about her that drew me in.Nakatingin ako sa kanya ngayon, at napuno ako ng pasasalamat. Nagpapasalamat siya na napagdesisyunan niyang bigyan ako ng pagkakataon. Para bigyan tayo ng pagkakataon. Siya ang lahat ng gusto ko. Hindi ko ito nakita noon dahil nabulag ako sa sakit at pagtataksil, ngunit nakikita ko na ito ngayon, at nagpapasalamat ako sa kung sino man ang nagbigay sa amin ng pa
Sa oras na matapos ko silang lampasan at ilagay sa mesa, nanginginig ang aking mga kamay, at ang puso ko ay tumatakbo. I’m render completely speechless as my shift from Gabriel’s face to the documents on the table."Gabriel" umiling ako. “Hindi ko maintindihan.”Kinuha niya ang mga kamay ko sa malaki niyang kamay. Walang ibang pinanghahawakan ang kanyang mga mata kundi init at pagmamahal.“Sinusuri ko ang utak ko, naghahanap ng mga paraan para patunayan sa iyo na gusto ko ito. Na gusto ko tayo. Ang ideya ay dumating sa akin habang kami ay nasa Tokyo. Pina-draft ko ang aking abogado ng dalawang bagong dokumento, pagkatapos ay ipinadala niya ito dito. Ang kailangan mo lang gawin ay pirmahan sila."“Pero sa iyo ang kumpanya, hindi pa tapos ang kontrata natin…” I rush through my words as my brain refused to function.“Gusto ko ng totoong pagkakataon kasama ka, Harper. Gusto ko ng totoong kasal. Kaya't napagpasyahan kong wakasan ang kontrata ng kasal... Para sa Unity Ventures, sa iyo i
“Ano ang iniisip mo?” Tanong ni Gabriel habang hinihila ako papasok sa ballroom kung saan nagsasayaw ang iba.Pagkatapos ng hapunan, nagkaroon ng mga talumpati at pagkatapos ay libre ang lahat na makisalamuha at magsaya sa party.Agad na nakita ng mga mata ko sina Ava at Rowan. Para silang nasa sarili nilang maliit na mundo habang dumadausdos sila sa sahig. Walang ibang pinanghahawakan ang kanilang mga mata kundi ang pagmamahal sa isa't isa.gusto ko yan. Gusto ko ng lalaking tumitingin sa akin na parang ako ang kanyang buong salita at ang tanging layunin niya para mabuhay. Gusto kong ako lang ang babaeng may hawak ng puso niya. Gusto kong mahalin ako ng malalim na nagniningning sa kanya sa mga alon.Ibinalik ko ang paningin ko kay Gabriel habang hinihila niya ako palapit. Hindi nararapat na sumayaw ng ganito kalapit sa ganoong kaganapan, ngunit tila wala talagang pakialam si Gabriel.Nakatitig ako sa mga mata niya at wala akong ibang makita doon kundi paghanga. Nakikita ko rin kun
Habang nag-uusap kami, bumabalik ang mga mata ni Ava kay Rowan. Makikita mo ang pagmamahal na naroroon. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan niya ay nagawa pa rin niyang bigyan siya ng isa pang pagkakataon.Ang mga mata ni Rowan, siyempre, ay patuloy na lumilipat din sa kanyang asawa. Parang hindi niya kayang itago ang mga mata sa kanya o sa kamay niya, dahil patuloy siyang naghahanap ng mga paraan para mahawakan siya.Alam ko kung gaano kalupit si Rowan kay Ava sa tatlong taong pagsasama ni Gabriel. Tinatrato niya ito na parang wala lang. Pero ngayon, parang siya na ang buong mundo niya. Ang pagmamahal niya sa kanya ay lantarang kumikinang. Hindi ko akalain na magbabago siya sa kanya, ngunit ang katibayan ng kanyang pagbabago at pagmamahal ay nakatitig sa akin nang diretso sa mukha."May bumabagabag sa iyo," bulong ni Ava, hinila ako mula sa aking pag-iisip.Lumingon ako sa kanya, hinahanap ng mga mata ko ang mukha niya. “Napatawad mo na ba talaga si Rowan? Paano mo ito nagawa? Paano
"Alis na tayo bago tayo mahuli," sabi ko sa kanya pagkatapos naming makabawi ng hininga.Tumango siya, habang ang kanyang kamay ay dumadampi sa akin kung saan pinagdikit niya ang aming mga daliri at hinila ako palabas ng aming silid-tulugan."Ang ganda-ganda mo, Mrs. Harper!" Sierra ay sumisigaw, ang kanyang boses ay puno ng kasiyahan nang makita niya ako.“Oo!” Oo, ikaw nga, nanay,” dagdag ni Lilly, tumatalon-talon.“Salamat, mga babae,”Aalis si Sierra mamaya dahil may pasok siya bukas. Dahil wala kaming dalawa ni Gabriel dito kapag aalis siya, inayos na namin sa aming driver na ihatid siya. Sisiguraduhin niyang makauwi siya nang ligtas."Ngayon, maging mabuti kayo kay Sharon at huwag siyang pasakitan, ha?" Binibiro ko sila bilang babala."Gagawin namin!" sumasabay sila.Ang mga mata ko, mula nang makilala ko si Sierra, ay laging bumabalik sa kanya. Tulad ng sinabi ko, mayroong isang bagay tungkol sa kanya na humihila sa akin patungo sa kanya. Isang bagay na pamilyar.Pagkat