”Perfect!” Wala siyang sinabing kahit na ano, kinuha niya lang ang kanyang tablet at nagsimulang magtype ng kung ano dito.“Oy!” Panimula ni Emma. “Hindi ba iyon si Caleb Kingstone ng Kingstone technologies? Ano ang ginagawa niya kasama si Ava? Kilala siya nito?”Tumingin ako kung saan ito nakatingin. Ito ay ang batang lalaki kasama ni Ava. Hindi nakakapagtaka na siya ay mukhang sobrang pamilyar.Ang Kingstone technologies ay nagsimula mga dalawang taon na ang nakalipas. Siya ang pinakabatang CEO at gumawa na ng sariling pangalan sa mundo ng negosyo. Dalawampung taong gulang pa lamang, siya na ay success story. Ang kanyang mga tech ay sumisikat at nakakuha na siya ng pwesto sa lamesa ng malalaking pangalan.Kung ako ay pasikat, ako ay magaalala na kunin niya ang numero unong pwesto bilang top entrepreneur sa bansa. Ang bata ay nilalampasan ang mga businessmen sa kanilang larangan.“Ah oo… siya ay beneficiary ng Hope Foundation. Siya ay ulila at inalagaan siya ni Ava. Siya ang siya
”Ang lakas ng loob mo?” Ang galit na boses ni Ava ay malinaw.Ngumisi si Brenda na para bang siya ay may mas mahalagang bagay na gagawin. “Hindi ko kasalanan na hindi niya tinitignan kung saan siya papunta. Ito ay limited edition na Luis Vuitton dress at ang bwisit na ito ay halos sinira ito sa pagtapon ng juice dito.”Si Brenda at Ava ay hindi kailanman nagkakasundo. Alam ko na siya ay inapi sa school at na si Brenda ang kanyang pinakamalaking nagpahirap sa kanya.Ang bata na kanilang tinutukoy ay nagtatago sa likod ni Ava. Siya ay hindi hihigit sa limang taong gulang. Siya ay cute, na may magandang pink dress, may heart shape na mukha, bilog na labi at mahabang itim na buhok na nasa kanyang likuran.Naiisip ko na magkaroon ng maliit na batang babae na may grey na mata at makinang na brown na buhok ni Ava.Napahinto ako sa aking upuan. Langya? Saan nanggaling ang ideyang iyon? Umiling at inalis ang mga ideyang iyon, tinuon ko ang focus kay Ava. Mukhang si Ava ay sa wakas ilalagay
”Sabihin sayo ang ano?”“Ang lahat… Ang Hope Foundation at ang katotohanan na hindi ka hirap sa pera. Bakit mo hinayaan kaming lahat na maliitin ka?”Suminghal siya bago humarap sa akin. “At kailan ko dapat na sabihin sayo? Halos ayaw mo na kasama ako at gumagawa ka pa ng mga paraan para lang siguruhin na hindi tayo magkasama ng matagal.”Nakatitig ako sa kanya. Nakatingin ng malalim sa kanyang brown na mata. Merong bago sa mga ito. Merong bagay na wala doon dati. Meron ding bagay na nawawala.Nagpatuloy siya habang nakatingin siya papunta sa hardin. “Atsaka magiging interesado ka ba? Sa aking pagkakaalala, ikaw ay walang pakialam tungkol sa kahit anong bagay na may kaugnayan sa akin.”Lumihis ang mata ko habang pinapanood ang mga tao na labas pasok sa hardin. Tama siya. Ako ay isang cold na t*rantado. Naalala ko ang sandali na wala akong pakialam sa mga bagay tungkol sa babae na sumira sa aking buhayMasama ang loob ko kay Ava at makikita ito sa paraan ng pagtrato ko sa kanya ng
Ava Nakaugat ako sa aking kinatatayuan at walang gusto kung hindi magbabad sa bathtub bago matulog.Binabalak namin ang pagdiriwang na ito ng ilang linggo. Noong una hindi ako dapat pupunta. Ito dapat ay laging kung saan kinakatawan ako ni Mary. Matapos ang aking breakdown sa kusina ng araw na iyon, nagdesisyon ako na oras na para tumigil sa pagtago.Si Mary ay sabik ng sinabi ko sa kanya na ako ay dadalo sa dinner party. Sa limang taon ang aking pagkatao ay nanatiling sikreto. Hindi dahil sa takot ako na merong makaalam ngunit dahil gusto ko lang mabuhay ng mapayapa.Ayoko na mapunta sa limelight. Ayaw ko ang mga tao ay lahat biglang sumipsip sa akin dahil napagtanto nila na ako ay mayaman. Ngayon, kahit na ako ay lumabas mula sa kadiliman. Kilala ko na ang mga totoo at sa mga hindi.Ibig kong sabihin langya, meron ng mga tao na nandito ngayong gabi na sinusubukan na magpakabait sa akin. Mga lalaki at mga babae na minaliit ako at trinato akong tae dati, dahil lang ako ay walang
Nakatitig siya sa akin, bago nanlaki ang kanyang mga mata. “Merong nagbago.”“Anong ibig mong sabihin?” Tanong ko sinusubukan itago ang ngiti ko.“Merong bagay na iba tungkol sayo, ngayon na nakatingin ako sayo… ano ito? Anong nagbago?”“Hindi ko alam. Maaaring napagod lang ako na mabuhay sa pait o na ako ay nakipag sex kay Ethan…” Hinimas ko ang baba ko sa pagiisip. “Siguradong ito ay ang sex.”“Ano?!” Sumigaw siya, na kumuha ng atensyon ng mga tao sa amin.Tumawa ako kung gaano nakakatawa ang itsura niya.“Nakipag sex ka kay Ethan?” Inulit niya na para bang hindi niya makuha ang aking sinasabi sa kanya.“Oo.” Ngumiti ako inaalala ito. “Ilang beses na sa totoo lang.”“Ng sinabi mong maraming beses, ibig mong sabihin sa isang gabi o higit sa isang gabi?”Hindi ko mapigilan ang ngiti na lumitaw sa mukha ko. “Ibig kong sabihin maraming beses kada gabi ng ilang araw.”Nalaglag ang panga niya bago ang kumurba ang bibig niya at siya ay ngumiti sa akin na parang tanga.“Langya ka!
Sinabi niya din sa akin na huwag ako maging kampante. Sinabi niya na dahil lang sa patay na ito, hindi ibig sabihin na wala ng panganib.“Alam ko honey. Mahusay ang party at magpapadala ako ng mga litrato sayo.” Huminto ako. “Ang iyong mga kaibigan ay sinabi din sa akin na mag hi sayo.”Dati kasama namin si Noah sa mga foundation house ng Sabado. Malapit siya sa mga bata doon, kahit na ang mga matatanda. Lahat sila ay gusto siya at tinanong pa siya ngayon.“Nandyan ba si Kingstone?” Sabik niyang tanong.“Oo nandito siya… binigay ko ang number ng iyong grandmother, sabi niya tatawag siya.”Si Caleb at Noah ay may relasyon na hindi ko kailanman nakita dati. Kinikilala ni Caleb si Noah bilang kanyang baby brother at vice versa. Kahit na sila ay may malaking age gap sa pagitan nila, sila ay malapit. Ang dalawang iyon ay naguusap ng ilang oras.“Yes!” Sumigaw siya sa phone. “Na miss ko na siya ng sobra.”“At namiss ka na din niya.” Ngumiti ako kahit na hindi niya ito makita.“Sige m
Rowan Pinanood ko habang nagpaalam si Emma at tumayo. Wala akong pakialam sa kanya kung sa katotohanan na lumabas siya ilang minuto matapos si Ava.Sinasabi ng katawan ko na sundan siya. Hindi ko makalimutan ang mga salitang sinabi ni Ava sa akin tungkol kay Emma. Ito ay gumugulo sa isip ko at kailangan ko ng mga sagot. Lalo na matapos ng mga kinikilos ni Emma.Ang sabik na meron siya sa pagpunta dito ngayon ay wala na. Pinupusta ko ang kumpanya ko na ito ay dahil nalaman namin na ang host ng function ay si Ava. Na si Ava ay hindi talunan tulad ng kanyang iniisip.Wala sa iba ay may problema dito maliban sa kanya. Si Gabe ay tinanong ang ibang mga babae para sumayaw. Si Travis naman sa kabila ng nagsisising mga tingin na binigay niya kay Letty, ay mukhang ayos na nandito. Lalo na matapos sumama si Letty sa aming sa lamesa namin.Mabagal na tumayo. Wala akong sinabi ng ang iba ay binigyan ako ng kakaibang mga tingin.Naglakad ako palabas para makita si Ava at Emma na nakatayo mag
”Hindi niya kailanman malalaman, alam mo kung bakit? Kasi maniniwala siya sa kahit anong sabihin ko. Ganoon niya ako pinagkakatiwalaan.”“Tiwala na sinira mo ng hindi mabilang na beses.” Huminga si Ava. “Si Rowan ang aking pinaka hindi paboritong tao at masaya ako na itulak siya sa bangin sa kung anong pinaranas niya sa akin, pero hindi nararapat sa kanya na mabulag ng babaeng mahal niya. Ang babae na tapat niyang minamahal ng ilang taon. Hindi ito patas para sa kanya.”Pagkasabi nito sinubukan niya muli na lampasan si Emma pero hinablot muli ni Emma ang kamay niya.“Bitawan mo ako o sinusumpa ko na palalayasin ka ng mga tauhan ko tulad ng ginawa ko kay Christine at Brenda.” Babala ni Ava, na may mapanganib na tono sa kanyang boses.Lumabas ako mula sa kadiliman. Oras na para kay Emma at ako na magusap.“Hindi na kailangan. Pangako ko na ako ang bahala sa kanya.”Pareho silang humarap sa akin. Umalis si Ava sa kapit ni Emma at umalis ng hindi tumitingin sa amin. Nanigas si Emma.
Ava. Bumalik ang mga alaala ko, at ang sabihin na galit ako ay isang understatement. Sobrang galit na galit ako. Galit na galit ako."Sinungaling ka!"Sumigaw ako kay Rowan, ang kamay ko ay tumama sa kanyang dibdib. Parang tumama ako sa pader, pero wala akong pakialam. "Sinungaling ka, gago ka." Sa loob ng ilang buwan. Buwan, RowanAng kaalaman na bumalik na ang aking mga alaala ay sumisikat sa kanya. Takot ang pumuno sa kanyang mga mata, at sa una'y nagulat ako dahil hindi kailanman nagpakita ng takot si Rowan, pero naalala ko na galit ako sa kanya.Kailangan kong umalis. May pupuntahan ako,” sabi ko nang hindi talaga tumitingin sa sinuman.Hinahanap ko ang kwarto, at nang makita ko ang susi ng kotse ko, kinuha ko ito. Nasa gitna na akong umalis nang hawakan ni Rowan ang kamay ko at pinigilan ako."Hindi ka makakaalis." Kailangan kitang dalhin sa ospital; nahimatay ka, Ava. Kailangan mong magpatingin sa doktor.” Malambot ang kanyang mga mata habang nagmamakaawa siya sa akin."B
"Nagulat ako, pero humanga rin." sabi ni Reaper, at swear ko, narinig ko ang kasiyahan sa kanyang boses. "Ang lahat ay nagsalita kung gaano mo siya kamahal; hindi ko akalain na masasaktan mo siya, lalo na para kay Ava." "Ang mga tao ay walang alam."Tulad ng sinabi ko, saka lang ako naisipan. Ang pagmamahal ko kay Emma ay tuluyan nang nawala. Patay na ito, at marahil matagal na itong patay. Ang nararamdaman ko para kay Ava ay mas malakas.Sa pagninilay, nahulog ako kay Emma at sa ideya ng pag-ibig. Bukod pa rito, lahat ay nagsasabi na para kami sa isa't isa. Na tayo ay perpekto nang magkasama. Sa tingin ko, pumasok ito sa isip ko. Narinig ko itong sinabi nang napakaraming beses noong bata pa tayo na baka na brainwash ako nito na isipin na ito ang katotohanan.Gusto ng lahat na magkasama kami, pati na rin ang mga ina namin, na pinilit kaming laging magkasama. Paano kung ang akala kong pag-ibig ay wala kundi isang ideya na itinanim sa ating mga isipan ng ating mga ina? Isang pantasy
Rowan. Tinititigan ko ang blangkong screen ng laptop ko, hindi talaga ako nasa mood magtrabaho. Naglalaro si Noah ng video games, at natutulog si Iris. Matagal na mula nang umalis si Ava para ihatid si Gunner; dapat nandito na siya ngayon.Mula nang mag-shootout siya, palagi na akong nag-aalala para sa kanya. Hindi ko maalis ang takot na bumabalot sa akin tuwing nasa labas siya. Hindi ko maalis-alis ang takot na baka mawala ko siya sa kamatayan. Halos nagawa ko na noon, at nag-iwan ito ng marka sa akin.Gagawin ko ang lahat para masiguro na siya ay ligtas. Kasama na rito ang pagpapadala sa taong nanakit sa kanya sa isang lugar kung saan hindi na siya makakapagpahirap kay Ava muli.Bumubuntong-hininga ako at tumayo. Ang isa pang bagay na ikinabahala ko ay ang pahayag ni Ava ngayon. Hindi ko maintindihan kung bakit at paano niya pinaniniwalaan na inosente si Emma. Na-realize ko na lang ito nang huli, pero si Emma ay matagal nang sumusunod kay Ava simula nang mapansin niyang nagbago
"Magandang umaga," bati ko, nakatayo sa pintuan ng kusina. Si Gunner ay nagmamadali at niyayakap ang kanyang ama habang sinasabi ang tungkol sa magandang oras na kanilang pinagsaluhan ni Noah sa aming bahay.“Magandang Umaga, Ava.”Tinutukso ko ang sarili ko. Sinusubukan niyang mag-multitask. Inaalagaan niya ako habang nakikinig sa kanyang anak at sinisikap pa ring gawin ang kanyang trabaho."Maaga pa ba ito?"Tinanong ko siya. “Maaari akong bumalik sa kanya para makapagpatuloy ka sa iyong trabaho nang walang abala.”"Hindi, ayos lang, pero salamat." Malapit na akong matapos,” sagot niya. "Plus, ngayon ay Linggo; may ginagawa kami tuwing Linggo."Ngumiti ako at tumango. Nasa isip ko nang humingi ng paumanhin nang muling makuha ng bahay sa tabi ang aking atensyon. Ang kusina ni Calvin ay nakaharap sa likod-bahay ng bahay."Calvin?" tawag ko, at tumingin siya pataas."Oo?""Sino ang may-ari ng bahay na iyon? Hindi ko maintindihan kung bakit ako naaakit dito."Pinaikot niya ang
"Hindi ako sigurado, pero magtiwala ka sa akin," sagot ko sa kanya. "Ang mga instinct ko ay hindi kailanman nagkakamali." Mukhang hindi siya sigurado sa simula hanggang sa punasan niya ang kanyang mga tampok, at alisin ang ekspresyon mula sa kanyang mukha. Pagkatapos, tumayo siya at lumapit upang tumayo sa tabi ko. Bago ko pa maunawaan kung ano ang ginagawa niya, binigyan niya ako ng mabilis na halik at agad na humiwalay."Sige," simula niya. "Pagkakatiwalaan kita, pero kung mali ka, pagbabayarin ko siya sa pananakit niya sa iyo."May pinal na tono siya, na sinasamahan ng isang bagay na lubos na mapanganib.Tinatanggap ko ang kompromiso. "Sige, pero makikita mo na hindi ako nagkakamali dito."Wala siyang sinasabi; hinahalikan lang niya ang aking noo at pagkatapos ay bumalik sa kanyang kape. Nag-usap pa kami nang kaunti. Walang partikular na mahalaga, pero masarap ang pakiramdam.Makipag-usap sa kanya at makasama siya, ang lahat ay tila maganda. Para bang nasa bahay ako pagkatapo
Hindi ako nakatulog nang maayos kagabi, at kitang-kita ito sa hitsura ko ngayong umaga. Pagod na pagod ako, pareho sa isip at katawan. Si Rowan at ako ay hindi na natulog sa parehong kama mula noong gabi ng aming date. Sa unang pagkakataon mula noon, naisipan kong imbitahan siya pagkatapos naming umuwi mula sa istasyon ng pulis. Mabagal akong naglalakad papuntang kusina. Maaga pa, at malamang ako lang ang gising. Kailangan ko ng kape agad kasi kailangan kong ibalik si Gunner. Sinabi ni Calvin na magiging abala siya at baka hindi niya makuha siya, kaya't inalok ko na ihatid siya.Nagiingat, tinatawid ko ang threshold papuntang kusina pero bigla akong natigilan. Naupo si Rowan sa kitchen island na may mainit na tasa.Lumingon siya nang marinig ako, at nagtagpo ang aming mga mata."Hindi ka makatulog?""tanong niya, tumatayo."Tumango na lang ako habang pinapanood siyang buksan ang aparador para kumuha ng isa pang tasa. Nang hindi ko siya tinanong, nagbuhos siya sa akin ng kape mula
Nakarating kami sa istasyon, at tumaas ang aking pagkabahala. Naging sobrang nerbiyoso ako, hindi ko talaga alam kung gusto kong marinig ang sasabihin ni Brian. Ano ang gagawin ko kung siya talaga ang nasa likod ng aking tangkang pagpatay?Sige, hindi kami magkasundo, pero kilala ko na siya simula pagkabata ko. Magkasama kaming lumaki, at para sa akin, siya ang aking kapatid. Nakatira kami sa parehong bahay hanggang sa siya ay magtapos at lumipat sa kolehiyo."Okay ka lang?""Tanong ni Rowan, ang kanyang pag-aalala ay nakikita sa kanyang mukha.""Medyo kinakabahan lang."Hawak niya ang kamay ko bago niya ako hinagkan nang malumanay. Hindi ako tumitigil dahil kailangan ko ito. Kailangan ko siya."Okay lang ang lahat; huwag kang mag-alala." Pinatibay niya ako pagkatapos humiwalay.Tumango ako, at lumabas kami ng kotse. Hawak pa rin ang kamay ko sa kanya, naglakad kami patungo sa istasyon at pumasok. Ang iba ay sumunod din sa amin, at kami ay dinala sa opisina ng hepe ng pulis."Sal
Tumango ako, nauunawaan kung bakit siya kinakabahan sa tawag. Gusto kong magmadali roon nang mabilis hangga't maaari, pero may mga bisita rin kami, at abala pa rin ang kaarawan ni Noah."Tapusin muna natin ang party ni Noah, saka tayo makikipagkita kay Brian," sabi ko sa kanila habang tumatayo.Sang-ayon kaming lahat doon at bumalik kami sa party.Tama ako; iniwan ni Rowan si Iris sa mga magulang ko. Pumunta ako sa mga kaibigan ko na may mga nag-aalalang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Ano'ng nangyayari? At nasaan sina Emma, Trevor, at Kate?Ang mga mata ni Letty ay nag-iikot sa paligid, marahil ay hinahanap ang kanyang kasintahan."Naaresto si Emma, kaya sinundan siya nina Trevor at Kate papunta sa istasyon."Ano?Ang kanilang gulat na sigaw ay nagulat sa ilang mga bata na naglalaro malapit sa amin. Pinatahimik ko sila at saka ko sinabi sa kanila ang lahat ng nangyari. Si Calvin ay may malamig at walang pakialam na hitsura, samantalang si Corrine at Letty ay mukhang naguguluha
Patuloy akong nakatitig sa mga opisyal sa pagkabigla. Lahat tayo. Parang lahat kami ay natigilan, hindi makapaniwala sa nangyayari.Hindi hanggang matapos nilang ikulong siya at sinimulan na siyang hilahin, doon lamang nagising si Trevor at Kate at kumilos."Anong nangyayari?" Mali ang tao na napuntahan mo!Sumigaw si Trevor, pero tiningnan lang siya ng mga pulis nang masama.Tumigil sila at humarap upang tingnan siya. Parang nasa panaginip si Emma. Parang nalayo siya somehow, at may ekspresyon ng hindi makapaniwala sa kanyang mukha."Siyempre, hindi natin ginawa," sagot ng blonde. "Sabi niya mismo na siya si Emma Sharp at siya ang ipinadala naming arestuhin."Hindi kumilos si Emma, at hindi siya lumaban. Nakatayo siya nang parang estatwa, ang kanyang mga mata ay nawawala at nalilito. Naiintindihan ko siya, though. Nalito rin ako nang husto. Bakit nila siya arestuhin? Bakit nila iisipin na siya ang may kasalanan sa aking sinadyang pagpatay?"Dapat may pagkakamali." Hindi susubukan