Ava. Linggo na. Isang araw matapos ang dinner party. Kahapon ay abala pero ako ay masaya na ito ay matagumpay ano pa man.Umalis ako ng kama at nagpunta sa banyo para sa aking morning routine. Kahit na si Ethan ay umuwi pabalik sa aking bahay kasama ko, hindi siya natulog dito. Siya ay maaga nagsimula ngayon at ayawa niya na guluhin ang tulog ko kapag oras na niyang umalis.Nagsipilyo ako habang iniisip lahat ng nangyari kahapon.Ng si Emma ay inipit ako ako ay handa na sa isang showdown. Alam ko sa sandali na lumabas si Rowan at nakita ako at si Emma na nagkaharap.Nagulat ako na kaya kong mapansin ang kanyang presensya ng hindi ito magawa ni Emma. Gusto ko na bawian si Emma sa lahat ng kasinungalingan na kanyang sinabi. Gusto ko makita ni Rowan ang klase ng babae na kanyang minamahal. Totoo ang bawat salita na sinabi ko sa kanya, pero oras na para mabuksan ang kanyang mga mata.Tinitingala ng lahat si Emma. Akala nila siya ay perpekto. Na siya ay hindi kaya na gumawa ng kahit
Kapag palapit ka sa bahay, isang mahabang driveway na nililinyahan ng puno ang sasalubong sayo, dadalhin ka sa magandang entrance na puno ng grand double-height glass door na napapagitnaan ng mga matangkad na ornamental column.Pagpasok mo sa loob, ikaw ay sasalubungin ng napakagandang foyer na may mataas na ceiling at kakaibang chandelier na kumikinang na parang libo libong mga diyamante.Ang loob ng bahay ay dinesenyo ng parehong kagandahan at functionality. Ang sala ay puno ng natural na ilaw at nagpapakita ng plush at komportableng mga sofa na inayos sa paraa na ginagawa itong maaliwalas na lugar.Ang kusina ay isang pangarap ng chef na may state of the art na mga appliance, marble countertop at malaking island na may barstool seating.Ang Hope House ay merong malawak na bedroom, bawat isa ay natatanging pinalamutian ayon sa bawat gusto ng bata, sinisigurado na ang bawat isa sa mga ito ay personal at komportableng lugar na matatawag nilang kanila.Meron din itong mga recreatio
”Nagbibiro ka, tama?” Tanong ko sa kanya, umaasa na siya ay nagibibiro lang.Malungkot siyang umiling bago iabot ang kanyang phone.AVA SHARP’S HOUSE BURNS DOWN HOURS AFTER SHE REVEALS HER IDENTITY AS HOPE FOUNDATION’S FOUNDER. Binasa ko at binasa muli ang title ng balita, umaasa na ito ay isang malaking biro. Napatunayan kong mali ako ng nagscroll ako pababa at nakita ang video ng nasusunog na bahay.Kahit na ayaw kong paniwalaan ito, imposible na itanggi na iyon nga ay ang bahay ko na nasusunog.Kinakabahan ako, nilapag ko ang phone ni Mary at mabilis na tumayo. Ang kilos ko ay nanginginig habang nagmadali ako lumabas ng kwarto.“Ava, saglit.” Tinawag niya ako pero ang mga sinabi niya ay hindi ko pinansin.Lumabo ang mga mukha ng kumilos ako sa bilis na magpapahiya sa mga bampira. Walang pumapasok sa isip ko habang papalabas ako.Sumakay sa sasakyan ko, lumabas ako sa paradahan ng si Mary ay makalabas sa pintuan. Kumaway siya. Sinusubukan akong pahintuin. Hindi ko siya pinan
”Paano ang sasakyan mo?” Tanong ko ng pinaandar ko ang akin.Alam ko na nagmaneho siya dito o pinagmaneho ang kanyang driver. Si Rowan ay hindi klase ng tao na sumasakay sa taxi.“Pwedeng imaneho ni Dennis ang sasakyan ko pauwi… Tatawagan ko siya kapag kailangan ko siya.” Sabi niya habang inaatras ko ang akin at tapos nagmaneho paalis.“Bahay… wala na ako niyan.” Malungkot kong bulong.“Magiging ayos lang ito.”“Talaga ba?” Malungkot kong tanong.Sa kung ano mang rason pakiramdam ko na hindi ito magiging okay. Na mas malala pa ang darating.Nilabas ko ang aking phone tinawagan ko ang aking real-estate agent. Sumagot siya sa unang ring.“Sobrang pasensya na, Ava. Nakita ko ang nangyari sa iyong bahay.” Sabi niya sa mataas na pitch na boses.“Ayos lang ito.” Huminto ako. “Pakiusap sabihin mo na meron ka para sa akin, kahit ano talaga, dahil sa ngayon wala akong bahay.”Ayoko ang ideya ng pananatili sa hotel sa kung ano mang haba ng panahon. Hindi ko alam ang gagawin ko kung sas
”At ito ay nagpatuloy ng higit sa limang taon?” Tahimik niyang tanong.“Oo… ng nagawa ko ang una kong milyon, sobrang sabik ako na sabihin sayo, gusto ko na maging proud ka sa akin. Para makita na hindi ako isang talunan.” Bumalik ang isip ko sa araw na iyon. “Naalala ko na hinintay kita na umuwi, pero hindi ka umuwi kaya tinago ko ang balita hanggang umaga, sabik pa din na sabihin sayo. Ng makita kita sa kusina kinabukasan umupo ako sa tabi mo at sinabi na meron akong sasabihin sayo.”Humito ako para lumunok at huminga ng malalim. Ang alaala ay nakaukit sa isipan ko.“Sa halip na makinig humarap ka at nanlalamig na tumingin sa akin at sinabi na wala kang pakialam sa ano ang sasabihin ko. Na wala kang pakialam tungkol sa buhay ko o ano ang ginagawa ko. Mabangis mong sinabi sa akin na pwede akong mamatay doon mismo at kahit mangyari iyon wala kang pakialam, kaya sa halip na sayangin ang oras mo at sirain ang kanyang umaga bakit hindi na lang ako umalis at guluhin ang ibang tao.”Ang
Ako ay namimili ng furniture, pero ang isip ko ay wala dito. Bumili ako ng bagong bahay ito ay perpekto para sa akin at naaayon ito sa aking style. Simple pero maaliwalas. Nasa maganda itong neighborhood at mas malapit sa school ni Noah. Gusto ko ito sa sandaling nakita ko ito. Meron din itong malaking backyard kung saan makakapaglaro si Noah hindi tulad ng aming dating bahay.“Nakikinig ka pa ba?” Naiiritang tanong ni Letty.Tinutulungan niya ako na pumili ng furniture sa aking bagong bahay. Tatlong araw na simula ng binili ko ito at gayunpaman ito ay tuluyang walang laman. Wala man lang akong kama walang hiya. Natutulog ako sa pansamantalang kama sa sahig.“Pasensya na, Letty… sobrang dami lang ng nasa isip ko.” Humingi ako ng tawad.Kapag merong taong sinusubukan kang patayin, karamihan ng bagay ay madalas umaatras. Ang mga ito ay mukhang hindi mahalaga kaysa sa pananatiling buhay sapat para makitang lumaki ang anak mo.Kinikilabutan pa din ako alam na ako ay malapit na mamatay
Ngumiti ako sa kanya.Makakahanap tayo ng mabilis at hindi nagtagal, nakapili na kami. Dumating ang pagkain namin sampung minuto makalipas. Inorder namin ang parehong bagay. Fries, burger, chicken wings at milkshake.Ang aming kwentuhan ay mabilis dumaloy. Hindi kami naguusap ng kahit anong mahalaga. Nagbibiro kami, kumakai at nagsasaya kasama ang isa’t isa. Ng sandali, nakalimutan ko ang tungkol sa mga problema ko at masaya ito sa pakiramdam.“Sobrang busog ko hindi ako halos makaisip ng diretso.” Sabi ni Letty, pinatawa ako.Meron siyang masayang tingin sa kanyang mata at ito ay sobrang nakakatuwa.“Mukha kang nagkaroon ng orgasm.” Biro ko.Ngumisi siya. “Ganun nga, nagkaroon ako ng food orgasm.”Tumatawa ako sinabi ko na walang ganoong bagay. Ang pagkain at orgasm ay hindi dapat ginagamit sa parehong pangungusap.“Meron… nagbibigay saya ang pagkain at kahit na hindi ito parehong saya na nakukuha ko kapag ang ari ni Travis.,.”Nabilaukan ako. “Huwag kang maglakas loob na tap
”Umaasa ka na paniwalaan ko ang kalokohan na iyan? Lagi kang nahuhumaling sa kanya.” Nakangisi niyang sinabi at suminghal ako bilang tugon.“Ang ngayon mukhang ikaw ang siyang nahuhumaling sa kanya… ngayon kung maaari, kailangan kong umalis. Sapat mo ng sinayang ang oras ko.”“Hindi pa ako tapos kausapin ka, p*ta ka!”Hindi ko siya pinansin pero ang kanynag mga sinabi ay nagpahinto sa akin.“Sinusumpa ko, Ava. kung maglakad ka palayo, hahanapin ko ang bastardong anak mo at pagbabayarin siya para sa lahat. Kung sabagay, siya ay isa sa ibang rason bakit nawala ang lahat sa ”Nakarinig ako ng matalas na buntong hininga, pero hindi ito pumasok sa isipan ko.Hindi ako nagiisp kapag kumikilos ako.Tumalikod ako at tinulak siya. Hinampas siya sa van. Ginamit ko ang aking forearm sa kanyang leeg, tinulak siya sa van at nasasakal sa kahinaan.Ang self-defence class na kinuha ko ay nagbubunga at simula noong isang lingo, may lisensya akong magdala ng baril. Inabisuhan ako ni Ethan na mag
"Kailan ka pa naging mature?" Pang aasar ko, binangga ang balikat ko sa balikat niya. "Ako ay mas matanda, dapat akong maging mas matalino.""Ang maturity ay may karanasan, alam mo." Nagkibit balikat siya at ngumiti. “Ang pag ibig ang nagtutulak sa atin na gawin ang pinakamabuti para sa ating mga anak. Kaya't hangga't ikaw ay hinihimok ng pag ibig, palagi mong gugustuhin kung ano ang pinakamahusay para sa iyong mga bata at gagawa ka ng mga desisyon batay doon."Natahimik kami saglit, natulala lang ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko hindi ako ganoon kapalpak na alam na si Ava ay may pagdududa kung para sa akin siya ang isang halimbawa ng isang perpektong ina."Nasaan pala si Iris?" Nagtatanong ako sa paligid, napansin kong hindi ko pa nakikita ang maliit mula noong dumating ako."Nasa kwarto nila si Rowan, naglalaro ng tea party." Ang sagot niya na may kasamang ngisi.Hindi ko napigilan nang humagalpak ako ng tawa. “Si Rowan? Naglalaro ng tea party?"Parang kakaiba. So out of the n
Nagseselos ako. Nagseselos si Ava kay Noah. Mayroon din siyang malapit na relasyon kay Gunner. Bakit hindi ako nagising sa katangahan ko bago pa huli ang lahat? Ang tanging dasal ko lang ay kahit hindi kami maging close ni Gunner gaya nina Ava at Noah, atleast dadating kami sa point na hindi niya kinamumuhian ang loob ko."Hindi ko gagawin, pangako ko," Bulong ko kahit na nahuhuli ang boses ko.Binigyan niya ako ng masamang tingin bago siya lumingon."Noah," Tawag ko sa kanya bago siya umalis. Naninigas ang likod niya pero tinignan niya ako sa balikat. "Pasensya na. Sa pagtrato sa iyong mom ng masama at sinubukan na pumagitan sa iyong ama at sa kanya. I'm really sorry. .”Hindi ko inaasahan na may sasabihin siya pabalik at hindi. Sa halip, tumalikod siya at iniwan akong nakatayo sa may pintuan.Napabuntong hininga, iniisip ko kung dapat ba akong pumasok o hintayin na lang na dumating si Ava at salubungin ako. Ang pagtuturo ng aking ina ay nakatanim pa rin sa aking isipan ilang tao
Emma.Kinakabahan ako. Sobrang kinakabahan ako. Bumibilis ang tibok ng puso ko at halos hindi na ako makahinga. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa manibela habang sinusubukan kong pakalmahin ang gulat na bumabalot sa loob ko.Kung tapat ako, aaminin ko na nag aalinlangan ako mula ng makipag usap kay Ava. Ang aking mga salita ay isang huwad na katapangan mula sa isang babae na, sa sandaling ito, ay may hindi pangkaraniwang pag akyat sa kumpyansa. Pagkaalis ni Ava, naglaho ang huwad na katapangan na iyon. Bumagsak ang kumpyansa ko at naiwan akong nagdududa sa desisyong ginawa ko.Pinaghirapan ko ito, iniisip kung tama ba ang ginagawa ko. Nagdududa ako sa mga aksyon na gusto kong gawin. Hindi ako sigurado kung magbubunga ito o kung papalalain ko ang mga bagay sa pamamagitan ng pagtulak sa sarili ko sa kanila.Sa wakas, nagpasya akong itigil ang aking mga plano. Nagulat ako, sa totoo lang. Hindi naman ako ganyan dati. Hindi ko kailanman pinagdudahan ang aking sarili o ang aking mga desisy
EmmaPumasok ako sa opisina ni Mia para sa isa pang therapy session. Gaya ng lagi naming ginagawa, hinubad ko muna ang sapatos ko bago umupo."Hi Emma," Nakangiting tanong ni Mia sa akin. Ang kanyang ngiti, tulad ng dati, ay nakakaakit at mainit. Ginagawa ka nitong kalmado at nakakarelaks."Hi Mia""Okay, alam mo kung ano ang una nating gagawin, di ba?"Tanong niya at tumango ako.Huminga ako ng malalim bago pumikit. Inayos ko ang mga iniisip ko. Hindi ko sila hinahawakan ng matagal o iniisip. Sa halip, hinayaan ko silang umalis nang hindi sinusubukang sumisid sa kanila.Itinutulak ko ang mga iniisip tungkol kay Calvin, Gunner, kapatid ko, nanay at Ava. Pinunasan ko ang ulo ko hanggang sa wala na. Hanggang sa mawalan na ng laman ang ulo ko at matahimik na ako.Ng matapos iyon, binuksan ko ang aking mga mata."Handa ka na bang magsimula tayo?" Tanong ni Mia na nakatingin sa akin.Tumango ako "Oo."“Noong huli tayong nag usap, sinabi mo sa akin na handa ka nang ibalik ang iyon
“Alam kong naguguluhan ka, pero ang dahilan kung bakit ko sinasabi ito sa iyo ay dahil gusto kong bigyan mo ng pagkakataon si Gabriel. Alam kong nanggugulo siya, pero sa pagtingin sa kanya ngayon, masasabi kong in love siya sayo. Ang aking mga anak na lalaki ay sumunod sa kanilang ama sa katangahan pagdating sa mga babaeng mahal nila. Kahit na bahagi ng katangahan ni Rowan ay dahil sa amin, bilang mga magulang—ako, si Antony at ang mga magulang ni Emma—ginulo namin siya.""Sarah..." Nagsisimula na akong magsalita pero pinutol niya ako.“Parang tumatakbo sa pamilya. Totoo nga yata ang kasabihang ‘ang mansanas ay hindi malayo sa puno’ dahil ang dalawang anak na lalaki ay nagawang saktan ang mga babaeng mahal nila, tulad ng ginawa sa akin ng kanilang ama. Ang hinihiling ko lang ay bigyan mo siya ng pagkakataon, dahil ang parehong kasabihan ay naaangkop sa positibong liwanag. Kapag nagmamahal ang mga Wood men, nagmamahal sila nang buong puso at nagmamahal sila ng matindi. Kung bibigyan m
"Handa na ba ang pagkain?" Tanong ko sa kasambahay namin sabay pasok sa kusina.Sumagot siya ng may magiliw na ngiti, "Hindi pa, pero ilang sandali na lang.""Okay, hayaan mo akong mag ayos ng mesa."Nakipagtalo siya, ngunit mabilis kong pinatigil ang argumentong iyon. Gusto kong tumulong. Dahil nagluluto siya, ito na lang ang magagawa ko.“Kailangan mo ba ng tulong?”Tumingala ako para hanapin ang mama ni Gabriel sa tapat ng hapag kainan. Nilapag ko ang plato na hawak ko at ngumiti sa kanya."Oo naman, pero malapit na akong matapos."Naglakad siya papunta sa akin at nagsimulang tumulong sa mga baso at kutsara."So, Harper, paano ka tinatrato ng anak ko?" Tanong niya out of nowhere.Hindi ako nakasagot agad. Nagisip ako ng sandali para lang pagisipan ang kanyang tanong, hindi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin, kundi dahil sa tono ng boses niya.Hindi lang siya humihiling na makipag-usap; gusto niyang malaman kung paano ako tinatrato ni Gabriel.Masyado sigurong nata
"Bakit ko hinayaan kayong dalawa na pagusapan ako na manatili?" frustration kong tanong habang nakatitig kay Gabriel at Lilly. "Ngayon late na tayo."Hindi man lang nag-apologetic ang dalawa. Nakangiti si Lilly, kumikinang ang mga mata sa kaligayahan, habang si Gabriel naman ay nakangisi. Pareho silang kuntento sa sarili nila.Napabuntong-hininga ako sa pagkatalo, iniisip kung ano ang gagawin ko sa dalawang ito. Kitang-kita ko ito. Ang mag-amang duo ay palaging magtutulungan upang madaig ako. Palagi nila akong inaaway.I mock-glare kay Lilly. "Nasaan ang katapatan?""Tanggapin mo na masaya, tama ba?" Sa halip ay sabi niya, inilagay ang kamay niya sa upuan ko at ni Gabriel.Napakasaya niya. Sa katunayan, mas naging masaya siya simula nang bumalik kami dito. Oo naman, masaya kami noon, pero hindi ganito kasaya.Si Lilly ay nagkaroon ng relasyon kay Liam, ngunit ito ay hindi katulad ng kung ano ang mayroon siya kay Gabriel. Siguro dahil siya ang tunay niyang ama. Siguro dahil marami
Umikot ikot ako, kumukuha lang ng gamit bago tuluyang humarap kay Gabriel, na bakas sa mukha niya ang pag asa."Ang laki nito, Gabriel." Masasabi kong marami pang silid, ngunit tuklasin ko ang mga ito mamaya. "Ilang kwarto mayroon ito?"Tinawid niya ang maikling distansya sa akin. "Walong silid tulugan at dalawang silid pambisita."Natigilan ako sa katahimikan habang nakatitig sa kanya. Oo naman, paglaki, mayroon kaming malaking bahay, ngunit ito ay isang limang silid tulugan na bahay. Iyon ay higit pa sa sapat."Sobra ang sampung kwarto, Gabriel," Kinakabahan akong tumawa. Ibig kong sabihin, ano ang gagawin natin sa natitirang bahagi ng silid?Humakbang siya papunta sa espasyo ko bago pumulupot ang braso niya sa bewang ko, hinila ako palapit sa kanya. Nilagay ko ang mga kamay ko sa dibdib niya, ramdam ko ang tibok ng puso niya sa ilalim nito."Seryoso ako noong sinabi kong gusto ko ng higit pang mga bata, Harper." Nanlalaki ang mata niya sa mata ko. "Ito ay ako ang gumagawa ng m
Tinitigan ko siya, tulala. Sinubukan kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko habang patuloy na lumilipat ang mga mata ko mula kay Gabriel papunta sa bahay."Ang ganda ng bahay na ito," Sigaw ni Lilly, kitang kita ang kanyang pananabik habang tumatalbog siya mula paa hanggang paa, halos parang namamatay siyang iwan kami at tuklasin ito. “Dito ba tayo tutuloy? Ito ba ang bago nating bahay?"Umalis ang mga mata ni Gabriel sa akin at lumipat sa aming anak na babae, na nakangiti mula tenga hanggang tenga. "Kung gusto ito ng iyong ina, oo, ito ang magiging bago nating tahanan."Ibinalik ko ang aking mga mata sa bahay, tinitigan ito nang may kaunting pagtataka.Maringal na nakatayo ang mansyon sa isang backdrop ng mga gumugulong na burol, kitang kita ang kadakilaan nito sa bawat anggulo. Ito ay magkatugmang kumbinasyon ng mga klasiko at modernong elemento, na nagtatampok ng malinis na puting marmol na panlabas na kumikinang sa sikat ng araw. Pinalamutian ng masalimuot na gawaing