Sinabi niya din sa akin na huwag ako maging kampante. Sinabi niya na dahil lang sa patay na ito, hindi ibig sabihin na wala ng panganib.“Alam ko honey. Mahusay ang party at magpapadala ako ng mga litrato sayo.” Huminto ako. “Ang iyong mga kaibigan ay sinabi din sa akin na mag hi sayo.”Dati kasama namin si Noah sa mga foundation house ng Sabado. Malapit siya sa mga bata doon, kahit na ang mga matatanda. Lahat sila ay gusto siya at tinanong pa siya ngayon.“Nandyan ba si Kingstone?” Sabik niyang tanong.“Oo nandito siya… binigay ko ang number ng iyong grandmother, sabi niya tatawag siya.”Si Caleb at Noah ay may relasyon na hindi ko kailanman nakita dati. Kinikilala ni Caleb si Noah bilang kanyang baby brother at vice versa. Kahit na sila ay may malaking age gap sa pagitan nila, sila ay malapit. Ang dalawang iyon ay naguusap ng ilang oras.“Yes!” Sumigaw siya sa phone. “Na miss ko na siya ng sobra.”“At namiss ka na din niya.” Ngumiti ako kahit na hindi niya ito makita.“Sige m
Rowan Pinanood ko habang nagpaalam si Emma at tumayo. Wala akong pakialam sa kanya kung sa katotohanan na lumabas siya ilang minuto matapos si Ava.Sinasabi ng katawan ko na sundan siya. Hindi ko makalimutan ang mga salitang sinabi ni Ava sa akin tungkol kay Emma. Ito ay gumugulo sa isip ko at kailangan ko ng mga sagot. Lalo na matapos ng mga kinikilos ni Emma.Ang sabik na meron siya sa pagpunta dito ngayon ay wala na. Pinupusta ko ang kumpanya ko na ito ay dahil nalaman namin na ang host ng function ay si Ava. Na si Ava ay hindi talunan tulad ng kanyang iniisip.Wala sa iba ay may problema dito maliban sa kanya. Si Gabe ay tinanong ang ibang mga babae para sumayaw. Si Travis naman sa kabila ng nagsisising mga tingin na binigay niya kay Letty, ay mukhang ayos na nandito. Lalo na matapos sumama si Letty sa aming sa lamesa namin.Mabagal na tumayo. Wala akong sinabi ng ang iba ay binigyan ako ng kakaibang mga tingin.Naglakad ako palabas para makita si Ava at Emma na nakatayo mag
”Hindi niya kailanman malalaman, alam mo kung bakit? Kasi maniniwala siya sa kahit anong sabihin ko. Ganoon niya ako pinagkakatiwalaan.”“Tiwala na sinira mo ng hindi mabilang na beses.” Huminga si Ava. “Si Rowan ang aking pinaka hindi paboritong tao at masaya ako na itulak siya sa bangin sa kung anong pinaranas niya sa akin, pero hindi nararapat sa kanya na mabulag ng babaeng mahal niya. Ang babae na tapat niyang minamahal ng ilang taon. Hindi ito patas para sa kanya.”Pagkasabi nito sinubukan niya muli na lampasan si Emma pero hinablot muli ni Emma ang kamay niya.“Bitawan mo ako o sinusumpa ko na palalayasin ka ng mga tauhan ko tulad ng ginawa ko kay Christine at Brenda.” Babala ni Ava, na may mapanganib na tono sa kanyang boses.Lumabas ako mula sa kadiliman. Oras na para kay Emma at ako na magusap.“Hindi na kailangan. Pangako ko na ako ang bahala sa kanya.”Pareho silang humarap sa akin. Umalis si Ava sa kapit ni Emma at umalis ng hindi tumitingin sa amin. Nanigas si Emma.
Ava. Linggo na. Isang araw matapos ang dinner party. Kahapon ay abala pero ako ay masaya na ito ay matagumpay ano pa man.Umalis ako ng kama at nagpunta sa banyo para sa aking morning routine. Kahit na si Ethan ay umuwi pabalik sa aking bahay kasama ko, hindi siya natulog dito. Siya ay maaga nagsimula ngayon at ayawa niya na guluhin ang tulog ko kapag oras na niyang umalis.Nagsipilyo ako habang iniisip lahat ng nangyari kahapon.Ng si Emma ay inipit ako ako ay handa na sa isang showdown. Alam ko sa sandali na lumabas si Rowan at nakita ako at si Emma na nagkaharap.Nagulat ako na kaya kong mapansin ang kanyang presensya ng hindi ito magawa ni Emma. Gusto ko na bawian si Emma sa lahat ng kasinungalingan na kanyang sinabi. Gusto ko makita ni Rowan ang klase ng babae na kanyang minamahal. Totoo ang bawat salita na sinabi ko sa kanya, pero oras na para mabuksan ang kanyang mga mata.Tinitingala ng lahat si Emma. Akala nila siya ay perpekto. Na siya ay hindi kaya na gumawa ng kahit
Kapag palapit ka sa bahay, isang mahabang driveway na nililinyahan ng puno ang sasalubong sayo, dadalhin ka sa magandang entrance na puno ng grand double-height glass door na napapagitnaan ng mga matangkad na ornamental column.Pagpasok mo sa loob, ikaw ay sasalubungin ng napakagandang foyer na may mataas na ceiling at kakaibang chandelier na kumikinang na parang libo libong mga diyamante.Ang loob ng bahay ay dinesenyo ng parehong kagandahan at functionality. Ang sala ay puno ng natural na ilaw at nagpapakita ng plush at komportableng mga sofa na inayos sa paraa na ginagawa itong maaliwalas na lugar.Ang kusina ay isang pangarap ng chef na may state of the art na mga appliance, marble countertop at malaking island na may barstool seating.Ang Hope House ay merong malawak na bedroom, bawat isa ay natatanging pinalamutian ayon sa bawat gusto ng bata, sinisigurado na ang bawat isa sa mga ito ay personal at komportableng lugar na matatawag nilang kanila.Meron din itong mga recreatio
”Nagbibiro ka, tama?” Tanong ko sa kanya, umaasa na siya ay nagibibiro lang.Malungkot siyang umiling bago iabot ang kanyang phone.AVA SHARP’S HOUSE BURNS DOWN HOURS AFTER SHE REVEALS HER IDENTITY AS HOPE FOUNDATION’S FOUNDER. Binasa ko at binasa muli ang title ng balita, umaasa na ito ay isang malaking biro. Napatunayan kong mali ako ng nagscroll ako pababa at nakita ang video ng nasusunog na bahay.Kahit na ayaw kong paniwalaan ito, imposible na itanggi na iyon nga ay ang bahay ko na nasusunog.Kinakabahan ako, nilapag ko ang phone ni Mary at mabilis na tumayo. Ang kilos ko ay nanginginig habang nagmadali ako lumabas ng kwarto.“Ava, saglit.” Tinawag niya ako pero ang mga sinabi niya ay hindi ko pinansin.Lumabo ang mga mukha ng kumilos ako sa bilis na magpapahiya sa mga bampira. Walang pumapasok sa isip ko habang papalabas ako.Sumakay sa sasakyan ko, lumabas ako sa paradahan ng si Mary ay makalabas sa pintuan. Kumaway siya. Sinusubukan akong pahintuin. Hindi ko siya pinan
”Paano ang sasakyan mo?” Tanong ko ng pinaandar ko ang akin.Alam ko na nagmaneho siya dito o pinagmaneho ang kanyang driver. Si Rowan ay hindi klase ng tao na sumasakay sa taxi.“Pwedeng imaneho ni Dennis ang sasakyan ko pauwi… Tatawagan ko siya kapag kailangan ko siya.” Sabi niya habang inaatras ko ang akin at tapos nagmaneho paalis.“Bahay… wala na ako niyan.” Malungkot kong bulong.“Magiging ayos lang ito.”“Talaga ba?” Malungkot kong tanong.Sa kung ano mang rason pakiramdam ko na hindi ito magiging okay. Na mas malala pa ang darating.Nilabas ko ang aking phone tinawagan ko ang aking real-estate agent. Sumagot siya sa unang ring.“Sobrang pasensya na, Ava. Nakita ko ang nangyari sa iyong bahay.” Sabi niya sa mataas na pitch na boses.“Ayos lang ito.” Huminto ako. “Pakiusap sabihin mo na meron ka para sa akin, kahit ano talaga, dahil sa ngayon wala akong bahay.”Ayoko ang ideya ng pananatili sa hotel sa kung ano mang haba ng panahon. Hindi ko alam ang gagawin ko kung sas
”At ito ay nagpatuloy ng higit sa limang taon?” Tahimik niyang tanong.“Oo… ng nagawa ko ang una kong milyon, sobrang sabik ako na sabihin sayo, gusto ko na maging proud ka sa akin. Para makita na hindi ako isang talunan.” Bumalik ang isip ko sa araw na iyon. “Naalala ko na hinintay kita na umuwi, pero hindi ka umuwi kaya tinago ko ang balita hanggang umaga, sabik pa din na sabihin sayo. Ng makita kita sa kusina kinabukasan umupo ako sa tabi mo at sinabi na meron akong sasabihin sayo.”Humito ako para lumunok at huminga ng malalim. Ang alaala ay nakaukit sa isipan ko.“Sa halip na makinig humarap ka at nanlalamig na tumingin sa akin at sinabi na wala kang pakialam sa ano ang sasabihin ko. Na wala kang pakialam tungkol sa buhay ko o ano ang ginagawa ko. Mabangis mong sinabi sa akin na pwede akong mamatay doon mismo at kahit mangyari iyon wala kang pakialam, kaya sa halip na sayangin ang oras mo at sirain ang kanyang umaga bakit hindi na lang ako umalis at guluhin ang ibang tao.”Ang
Hey Loves, Today there won't be an update because of a pressing issue.So I've read your comments and I want your honest opinion. I get your concerns and I pride myself in listening to my readers because without you, then why am I even writing?First of all, I rushed to finish this book because a lot of you, my lovely readers thought that the book has been going on for so long and they wanted me to complete it. But now, there is a different group that wants me to compeletly be done with this book before starting on Noah's.As much as I wanted to give all the couples closure in this book, I'd planned for some of the questions to be answered in Noah's book...You have all given me food for thought though, and that's why I wanted you opinion.1. Let me know if you want Gabriel and Harper's story to be a bit longer. I know some of you thought it was rushed, so give me your honest opinion if you want their book extended or if you are okay with how it ended, even though there would have
Hell, I should have let go the moment Rowan decided to marry Ava. Hindi naman niya kailangan, pero ginawa niya, dahil siguro sa kaibuturan niya, may kakaibang gumagana sa loob niya. Dapat ay lumipat na ako sa sandaling napagtanto kong walang hinaharap sa pagitan namin.Naiinis ako sa sarili ko dahil pinakita lang sa akin ni Mia ang lawak ng pagkasira ko kay Calvin. Wala siyang ginawa kundi ang mahalin ako, habang ginamit ko siya at pinananatili siyang nakatali sa akin imbes na pakawalan siya."Sa tingin ko ay sapat na iyon para sa araw na ito," sabi ni Mia nang mas kalmado na ako at tumigil na ang aking pag-iyak.Ang araw na ito ay brutal, ngunit nagbigay din ito ng maraming liwanag para sa akin."Salamat," I sniff, at pinunasan ang ilong ko gamit ang tissue na binigay niya sa akin."Anytime," sagot niya. "Ngayon, magkikita na lang tayo bukas."Pagkatapos ng aking ika-apat na sesyon, napagkasunduan namin na makikita ko siya tuwing ibang araw. Marami akong dapat i-unpack at naramd
Emma.“Bakit sa tingin mo ay tumanggi kang pakawalan si Rowan? Sa tingin mo, bakit mo siya pinanghawakan ng maraming taon kahit alam mong kasal na siya kay Ava?"Naglalaro sa utak ko ang tanong ni Mia habang nag-iisip ako ng paraan para sagutin siya. Bakit hindi ko binitawan si Rowan sa sandaling natulog siya kay Ava? Bakit ako kumapit sa kabila ng katotohanan na pinakasalan niya siya at nanatili sa kanya ng maraming taon?Oo naman, sinabi sa akin ng lahat kung gaano siya kaawa-awa. Na hindi sila nagkakasundo ni Ava. Na tinatrato niya siya na parang wala siya. Sinabi sa akin ng lahat na mahal pa rin niya ako at tumanggi siyang bigyan ng pagkakataon si Ava.Sa pagbabalik-tanaw ngayon, hindi na ako nabulag tulad ng dati. Sa kabila ng sinabi sa akin ng lahat, pinili pa rin niyang manatiling kasal sa kanya. Maaari siyang humingi ng diborsyo anumang oras na gusto niya. Hell, the moment na wala na si Ava sa school, medyo stable sa trabaho niya at medyo matanda na si Noah, puwede na siyan
“Subukan mo ako.”Kinagat niya ang kanyang labi, at upang patunayan ang aking punto, sinimulan kong hilahin ang aking daliri mula sa kanya."Ikaw," mahina ang boses niya, halos kinakabahan.Nanlalaki ang mga mata ko sa kanya, at kitang kita ko ang kaba doon. Nagulat ako pero masaya at the same time. Hindi ko maalala nang malinaw ang gabing iyon. Hindi ko talaga akalain na virgin siya noong una kaming natulog."Pagkatapos ni Liam, may iba na ba?"Umiling si Amelia, at muling namula ang pisngi. I really don't care if it's just Liam or three other guys, plus Liam pa. I feel territorial about her at gusto kong burahin ng tuluyan ang haplos niya sa katawan niya.Idinausdos ko pabalik ang aking mga daliri sa loob ng masikip na siwang niya, itinulak nang husto ang hiningang lumabas sa labi niya. Sabay slide ng palad ko sa clit niya, hanggang sa nakasakay na siya sa kamay ko at humihingal, namumula ang balat niya at bahagyang pawisan.Ang pagdinig sa kanya ay umamin na parang isang bala
Gabriel.Humiwalay ako kay Harper at tinitigan lang siya. Ang babaeng minahal ko ng ilang buwan lang ng bumalik siya sa buhay ko.Pagkatapos ni Ashley, akala ko patay na ang puso ko. Na hindi na ito magpapatalo para sa ibang babae. Nakuntento na lang ako sa paggamit lang ng mga iyon para sa kanilang mga katawan at pagkatapos ay itinapon kapag naiinip na ako bago tumalon sa isa pa.Hindi ko nakitang dumating si Harper. Hindi ako handa sa pagdating niya at sa mga pagbabagong ibabalik niya sa buhay ko. Siya ay isang tahimik na bagyo. One that consumed me and I let her, because there was just something about her that drew me in.Nakatingin ako sa kanya ngayon, at napuno ako ng pasasalamat. Nagpapasalamat siya na napagdesisyunan niyang bigyan ako ng pagkakataon. Para bigyan tayo ng pagkakataon. Siya ang lahat ng gusto ko. Hindi ko ito nakita noon dahil nabulag ako sa sakit at pagtataksil, ngunit nakikita ko na ito ngayon, at nagpapasalamat ako sa kung sino man ang nagbigay sa amin ng pa
Sa oras na matapos ko silang lampasan at ilagay sa mesa, nanginginig ang aking mga kamay, at ang puso ko ay tumatakbo. I’m render completely speechless as my shift from Gabriel’s face to the documents on the table."Gabriel" umiling ako. “Hindi ko maintindihan.”Kinuha niya ang mga kamay ko sa malaki niyang kamay. Walang ibang pinanghahawakan ang kanyang mga mata kundi init at pagmamahal.“Sinusuri ko ang utak ko, naghahanap ng mga paraan para patunayan sa iyo na gusto ko ito. Na gusto ko tayo. Ang ideya ay dumating sa akin habang kami ay nasa Tokyo. Pina-draft ko ang aking abogado ng dalawang bagong dokumento, pagkatapos ay ipinadala niya ito dito. Ang kailangan mo lang gawin ay pirmahan sila."“Pero sa iyo ang kumpanya, hindi pa tapos ang kontrata natin…” I rush through my words as my brain refused to function.“Gusto ko ng totoong pagkakataon kasama ka, Harper. Gusto ko ng totoong kasal. Kaya't napagpasyahan kong wakasan ang kontrata ng kasal... Para sa Unity Ventures, sa iyo i
“Ano ang iniisip mo?” Tanong ni Gabriel habang hinihila ako papasok sa ballroom kung saan nagsasayaw ang iba.Pagkatapos ng hapunan, nagkaroon ng mga talumpati at pagkatapos ay libre ang lahat na makisalamuha at magsaya sa party.Agad na nakita ng mga mata ko sina Ava at Rowan. Para silang nasa sarili nilang maliit na mundo habang dumadausdos sila sa sahig. Walang ibang pinanghahawakan ang kanilang mga mata kundi ang pagmamahal sa isa't isa.gusto ko yan. Gusto ko ng lalaking tumitingin sa akin na parang ako ang kanyang buong salita at ang tanging layunin niya para mabuhay. Gusto kong ako lang ang babaeng may hawak ng puso niya. Gusto kong mahalin ako ng malalim na nagniningning sa kanya sa mga alon.Ibinalik ko ang paningin ko kay Gabriel habang hinihila niya ako palapit. Hindi nararapat na sumayaw ng ganito kalapit sa ganoong kaganapan, ngunit tila wala talagang pakialam si Gabriel.Nakatitig ako sa mga mata niya at wala akong ibang makita doon kundi paghanga. Nakikita ko rin kun
Habang nag-uusap kami, bumabalik ang mga mata ni Ava kay Rowan. Makikita mo ang pagmamahal na naroroon. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan niya ay nagawa pa rin niyang bigyan siya ng isa pang pagkakataon.Ang mga mata ni Rowan, siyempre, ay patuloy na lumilipat din sa kanyang asawa. Parang hindi niya kayang itago ang mga mata sa kanya o sa kamay niya, dahil patuloy siyang naghahanap ng mga paraan para mahawakan siya.Alam ko kung gaano kalupit si Rowan kay Ava sa tatlong taong pagsasama ni Gabriel. Tinatrato niya ito na parang wala lang. Pero ngayon, parang siya na ang buong mundo niya. Ang pagmamahal niya sa kanya ay lantarang kumikinang. Hindi ko akalain na magbabago siya sa kanya, ngunit ang katibayan ng kanyang pagbabago at pagmamahal ay nakatitig sa akin nang diretso sa mukha."May bumabagabag sa iyo," bulong ni Ava, hinila ako mula sa aking pag-iisip.Lumingon ako sa kanya, hinahanap ng mga mata ko ang mukha niya. “Napatawad mo na ba talaga si Rowan? Paano mo ito nagawa? Paano
"Alis na tayo bago tayo mahuli," sabi ko sa kanya pagkatapos naming makabawi ng hininga.Tumango siya, habang ang kanyang kamay ay dumadampi sa akin kung saan pinagdikit niya ang aming mga daliri at hinila ako palabas ng aming silid-tulugan."Ang ganda-ganda mo, Mrs. Harper!" Sierra ay sumisigaw, ang kanyang boses ay puno ng kasiyahan nang makita niya ako.“Oo!” Oo, ikaw nga, nanay,” dagdag ni Lilly, tumatalon-talon.“Salamat, mga babae,”Aalis si Sierra mamaya dahil may pasok siya bukas. Dahil wala kaming dalawa ni Gabriel dito kapag aalis siya, inayos na namin sa aming driver na ihatid siya. Sisiguraduhin niyang makauwi siya nang ligtas."Ngayon, maging mabuti kayo kay Sharon at huwag siyang pasakitan, ha?" Binibiro ko sila bilang babala."Gagawin namin!" sumasabay sila.Ang mga mata ko, mula nang makilala ko si Sierra, ay laging bumabalik sa kanya. Tulad ng sinabi ko, mayroong isang bagay tungkol sa kanya na humihila sa akin patungo sa kanya. Isang bagay na pamilyar.Pagkat