”Ang lakas ng loob mo?” Ang galit na boses ni Ava ay malinaw.Ngumisi si Brenda na para bang siya ay may mas mahalagang bagay na gagawin. “Hindi ko kasalanan na hindi niya tinitignan kung saan siya papunta. Ito ay limited edition na Luis Vuitton dress at ang bwisit na ito ay halos sinira ito sa pagtapon ng juice dito.”Si Brenda at Ava ay hindi kailanman nagkakasundo. Alam ko na siya ay inapi sa school at na si Brenda ang kanyang pinakamalaking nagpahirap sa kanya.Ang bata na kanilang tinutukoy ay nagtatago sa likod ni Ava. Siya ay hindi hihigit sa limang taong gulang. Siya ay cute, na may magandang pink dress, may heart shape na mukha, bilog na labi at mahabang itim na buhok na nasa kanyang likuran.Naiisip ko na magkaroon ng maliit na batang babae na may grey na mata at makinang na brown na buhok ni Ava.Napahinto ako sa aking upuan. Langya? Saan nanggaling ang ideyang iyon? Umiling at inalis ang mga ideyang iyon, tinuon ko ang focus kay Ava. Mukhang si Ava ay sa wakas ilalagay
”Sabihin sayo ang ano?”“Ang lahat… Ang Hope Foundation at ang katotohanan na hindi ka hirap sa pera. Bakit mo hinayaan kaming lahat na maliitin ka?”Suminghal siya bago humarap sa akin. “At kailan ko dapat na sabihin sayo? Halos ayaw mo na kasama ako at gumagawa ka pa ng mga paraan para lang siguruhin na hindi tayo magkasama ng matagal.”Nakatitig ako sa kanya. Nakatingin ng malalim sa kanyang brown na mata. Merong bago sa mga ito. Merong bagay na wala doon dati. Meron ding bagay na nawawala.Nagpatuloy siya habang nakatingin siya papunta sa hardin. “Atsaka magiging interesado ka ba? Sa aking pagkakaalala, ikaw ay walang pakialam tungkol sa kahit anong bagay na may kaugnayan sa akin.”Lumihis ang mata ko habang pinapanood ang mga tao na labas pasok sa hardin. Tama siya. Ako ay isang cold na t*rantado. Naalala ko ang sandali na wala akong pakialam sa mga bagay tungkol sa babae na sumira sa aking buhayMasama ang loob ko kay Ava at makikita ito sa paraan ng pagtrato ko sa kanya ng
Ava Nakaugat ako sa aking kinatatayuan at walang gusto kung hindi magbabad sa bathtub bago matulog.Binabalak namin ang pagdiriwang na ito ng ilang linggo. Noong una hindi ako dapat pupunta. Ito dapat ay laging kung saan kinakatawan ako ni Mary. Matapos ang aking breakdown sa kusina ng araw na iyon, nagdesisyon ako na oras na para tumigil sa pagtago.Si Mary ay sabik ng sinabi ko sa kanya na ako ay dadalo sa dinner party. Sa limang taon ang aking pagkatao ay nanatiling sikreto. Hindi dahil sa takot ako na merong makaalam ngunit dahil gusto ko lang mabuhay ng mapayapa.Ayoko na mapunta sa limelight. Ayaw ko ang mga tao ay lahat biglang sumipsip sa akin dahil napagtanto nila na ako ay mayaman. Ngayon, kahit na ako ay lumabas mula sa kadiliman. Kilala ko na ang mga totoo at sa mga hindi.Ibig kong sabihin langya, meron ng mga tao na nandito ngayong gabi na sinusubukan na magpakabait sa akin. Mga lalaki at mga babae na minaliit ako at trinato akong tae dati, dahil lang ako ay walang
Nakatitig siya sa akin, bago nanlaki ang kanyang mga mata. “Merong nagbago.”“Anong ibig mong sabihin?” Tanong ko sinusubukan itago ang ngiti ko.“Merong bagay na iba tungkol sayo, ngayon na nakatingin ako sayo… ano ito? Anong nagbago?”“Hindi ko alam. Maaaring napagod lang ako na mabuhay sa pait o na ako ay nakipag sex kay Ethan…” Hinimas ko ang baba ko sa pagiisip. “Siguradong ito ay ang sex.”“Ano?!” Sumigaw siya, na kumuha ng atensyon ng mga tao sa amin.Tumawa ako kung gaano nakakatawa ang itsura niya.“Nakipag sex ka kay Ethan?” Inulit niya na para bang hindi niya makuha ang aking sinasabi sa kanya.“Oo.” Ngumiti ako inaalala ito. “Ilang beses na sa totoo lang.”“Ng sinabi mong maraming beses, ibig mong sabihin sa isang gabi o higit sa isang gabi?”Hindi ko mapigilan ang ngiti na lumitaw sa mukha ko. “Ibig kong sabihin maraming beses kada gabi ng ilang araw.”Nalaglag ang panga niya bago ang kumurba ang bibig niya at siya ay ngumiti sa akin na parang tanga.“Langya ka!
Sinabi niya din sa akin na huwag ako maging kampante. Sinabi niya na dahil lang sa patay na ito, hindi ibig sabihin na wala ng panganib.“Alam ko honey. Mahusay ang party at magpapadala ako ng mga litrato sayo.” Huminto ako. “Ang iyong mga kaibigan ay sinabi din sa akin na mag hi sayo.”Dati kasama namin si Noah sa mga foundation house ng Sabado. Malapit siya sa mga bata doon, kahit na ang mga matatanda. Lahat sila ay gusto siya at tinanong pa siya ngayon.“Nandyan ba si Kingstone?” Sabik niyang tanong.“Oo nandito siya… binigay ko ang number ng iyong grandmother, sabi niya tatawag siya.”Si Caleb at Noah ay may relasyon na hindi ko kailanman nakita dati. Kinikilala ni Caleb si Noah bilang kanyang baby brother at vice versa. Kahit na sila ay may malaking age gap sa pagitan nila, sila ay malapit. Ang dalawang iyon ay naguusap ng ilang oras.“Yes!” Sumigaw siya sa phone. “Na miss ko na siya ng sobra.”“At namiss ka na din niya.” Ngumiti ako kahit na hindi niya ito makita.“Sige m
Rowan Pinanood ko habang nagpaalam si Emma at tumayo. Wala akong pakialam sa kanya kung sa katotohanan na lumabas siya ilang minuto matapos si Ava.Sinasabi ng katawan ko na sundan siya. Hindi ko makalimutan ang mga salitang sinabi ni Ava sa akin tungkol kay Emma. Ito ay gumugulo sa isip ko at kailangan ko ng mga sagot. Lalo na matapos ng mga kinikilos ni Emma.Ang sabik na meron siya sa pagpunta dito ngayon ay wala na. Pinupusta ko ang kumpanya ko na ito ay dahil nalaman namin na ang host ng function ay si Ava. Na si Ava ay hindi talunan tulad ng kanyang iniisip.Wala sa iba ay may problema dito maliban sa kanya. Si Gabe ay tinanong ang ibang mga babae para sumayaw. Si Travis naman sa kabila ng nagsisising mga tingin na binigay niya kay Letty, ay mukhang ayos na nandito. Lalo na matapos sumama si Letty sa aming sa lamesa namin.Mabagal na tumayo. Wala akong sinabi ng ang iba ay binigyan ako ng kakaibang mga tingin.Naglakad ako palabas para makita si Ava at Emma na nakatayo mag
”Hindi niya kailanman malalaman, alam mo kung bakit? Kasi maniniwala siya sa kahit anong sabihin ko. Ganoon niya ako pinagkakatiwalaan.”“Tiwala na sinira mo ng hindi mabilang na beses.” Huminga si Ava. “Si Rowan ang aking pinaka hindi paboritong tao at masaya ako na itulak siya sa bangin sa kung anong pinaranas niya sa akin, pero hindi nararapat sa kanya na mabulag ng babaeng mahal niya. Ang babae na tapat niyang minamahal ng ilang taon. Hindi ito patas para sa kanya.”Pagkasabi nito sinubukan niya muli na lampasan si Emma pero hinablot muli ni Emma ang kamay niya.“Bitawan mo ako o sinusumpa ko na palalayasin ka ng mga tauhan ko tulad ng ginawa ko kay Christine at Brenda.” Babala ni Ava, na may mapanganib na tono sa kanyang boses.Lumabas ako mula sa kadiliman. Oras na para kay Emma at ako na magusap.“Hindi na kailangan. Pangako ko na ako ang bahala sa kanya.”Pareho silang humarap sa akin. Umalis si Ava sa kapit ni Emma at umalis ng hindi tumitingin sa amin. Nanigas si Emma.
Ava. Linggo na. Isang araw matapos ang dinner party. Kahapon ay abala pero ako ay masaya na ito ay matagumpay ano pa man.Umalis ako ng kama at nagpunta sa banyo para sa aking morning routine. Kahit na si Ethan ay umuwi pabalik sa aking bahay kasama ko, hindi siya natulog dito. Siya ay maaga nagsimula ngayon at ayawa niya na guluhin ang tulog ko kapag oras na niyang umalis.Nagsipilyo ako habang iniisip lahat ng nangyari kahapon.Ng si Emma ay inipit ako ako ay handa na sa isang showdown. Alam ko sa sandali na lumabas si Rowan at nakita ako at si Emma na nagkaharap.Nagulat ako na kaya kong mapansin ang kanyang presensya ng hindi ito magawa ni Emma. Gusto ko na bawian si Emma sa lahat ng kasinungalingan na kanyang sinabi. Gusto ko makita ni Rowan ang klase ng babae na kanyang minamahal. Totoo ang bawat salita na sinabi ko sa kanya, pero oras na para mabuksan ang kanyang mga mata.Tinitingala ng lahat si Emma. Akala nila siya ay perpekto. Na siya ay hindi kaya na gumawa ng kahit
"Kailan ka pa naging mature?" Pang aasar ko, binangga ang balikat ko sa balikat niya. "Ako ay mas matanda, dapat akong maging mas matalino.""Ang maturity ay may karanasan, alam mo." Nagkibit balikat siya at ngumiti. “Ang pag ibig ang nagtutulak sa atin na gawin ang pinakamabuti para sa ating mga anak. Kaya't hangga't ikaw ay hinihimok ng pag ibig, palagi mong gugustuhin kung ano ang pinakamahusay para sa iyong mga bata at gagawa ka ng mga desisyon batay doon."Natahimik kami saglit, natulala lang ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko hindi ako ganoon kapalpak na alam na si Ava ay may pagdududa kung para sa akin siya ang isang halimbawa ng isang perpektong ina."Nasaan pala si Iris?" Nagtatanong ako sa paligid, napansin kong hindi ko pa nakikita ang maliit mula noong dumating ako."Nasa kwarto nila si Rowan, naglalaro ng tea party." Ang sagot niya na may kasamang ngisi.Hindi ko napigilan nang humagalpak ako ng tawa. “Si Rowan? Naglalaro ng tea party?"Parang kakaiba. So out of the n
Nagseselos ako. Nagseselos si Ava kay Noah. Mayroon din siyang malapit na relasyon kay Gunner. Bakit hindi ako nagising sa katangahan ko bago pa huli ang lahat? Ang tanging dasal ko lang ay kahit hindi kami maging close ni Gunner gaya nina Ava at Noah, atleast dadating kami sa point na hindi niya kinamumuhian ang loob ko."Hindi ko gagawin, pangako ko," Bulong ko kahit na nahuhuli ang boses ko.Binigyan niya ako ng masamang tingin bago siya lumingon."Noah," Tawag ko sa kanya bago siya umalis. Naninigas ang likod niya pero tinignan niya ako sa balikat. "Pasensya na. Sa pagtrato sa iyong mom ng masama at sinubukan na pumagitan sa iyong ama at sa kanya. I'm really sorry. .”Hindi ko inaasahan na may sasabihin siya pabalik at hindi. Sa halip, tumalikod siya at iniwan akong nakatayo sa may pintuan.Napabuntong hininga, iniisip ko kung dapat ba akong pumasok o hintayin na lang na dumating si Ava at salubungin ako. Ang pagtuturo ng aking ina ay nakatanim pa rin sa aking isipan ilang tao
Emma.Kinakabahan ako. Sobrang kinakabahan ako. Bumibilis ang tibok ng puso ko at halos hindi na ako makahinga. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa manibela habang sinusubukan kong pakalmahin ang gulat na bumabalot sa loob ko.Kung tapat ako, aaminin ko na nag aalinlangan ako mula ng makipag usap kay Ava. Ang aking mga salita ay isang huwad na katapangan mula sa isang babae na, sa sandaling ito, ay may hindi pangkaraniwang pag akyat sa kumpyansa. Pagkaalis ni Ava, naglaho ang huwad na katapangan na iyon. Bumagsak ang kumpyansa ko at naiwan akong nagdududa sa desisyong ginawa ko.Pinaghirapan ko ito, iniisip kung tama ba ang ginagawa ko. Nagdududa ako sa mga aksyon na gusto kong gawin. Hindi ako sigurado kung magbubunga ito o kung papalalain ko ang mga bagay sa pamamagitan ng pagtulak sa sarili ko sa kanila.Sa wakas, nagpasya akong itigil ang aking mga plano. Nagulat ako, sa totoo lang. Hindi naman ako ganyan dati. Hindi ko kailanman pinagdudahan ang aking sarili o ang aking mga desisy
EmmaPumasok ako sa opisina ni Mia para sa isa pang therapy session. Gaya ng lagi naming ginagawa, hinubad ko muna ang sapatos ko bago umupo."Hi Emma," Nakangiting tanong ni Mia sa akin. Ang kanyang ngiti, tulad ng dati, ay nakakaakit at mainit. Ginagawa ka nitong kalmado at nakakarelaks."Hi Mia""Okay, alam mo kung ano ang una nating gagawin, di ba?"Tanong niya at tumango ako.Huminga ako ng malalim bago pumikit. Inayos ko ang mga iniisip ko. Hindi ko sila hinahawakan ng matagal o iniisip. Sa halip, hinayaan ko silang umalis nang hindi sinusubukang sumisid sa kanila.Itinutulak ko ang mga iniisip tungkol kay Calvin, Gunner, kapatid ko, nanay at Ava. Pinunasan ko ang ulo ko hanggang sa wala na. Hanggang sa mawalan na ng laman ang ulo ko at matahimik na ako.Ng matapos iyon, binuksan ko ang aking mga mata."Handa ka na bang magsimula tayo?" Tanong ni Mia na nakatingin sa akin.Tumango ako "Oo."“Noong huli tayong nag usap, sinabi mo sa akin na handa ka nang ibalik ang iyon
“Alam kong naguguluhan ka, pero ang dahilan kung bakit ko sinasabi ito sa iyo ay dahil gusto kong bigyan mo ng pagkakataon si Gabriel. Alam kong nanggugulo siya, pero sa pagtingin sa kanya ngayon, masasabi kong in love siya sayo. Ang aking mga anak na lalaki ay sumunod sa kanilang ama sa katangahan pagdating sa mga babaeng mahal nila. Kahit na bahagi ng katangahan ni Rowan ay dahil sa amin, bilang mga magulang—ako, si Antony at ang mga magulang ni Emma—ginulo namin siya.""Sarah..." Nagsisimula na akong magsalita pero pinutol niya ako.“Parang tumatakbo sa pamilya. Totoo nga yata ang kasabihang ‘ang mansanas ay hindi malayo sa puno’ dahil ang dalawang anak na lalaki ay nagawang saktan ang mga babaeng mahal nila, tulad ng ginawa sa akin ng kanilang ama. Ang hinihiling ko lang ay bigyan mo siya ng pagkakataon, dahil ang parehong kasabihan ay naaangkop sa positibong liwanag. Kapag nagmamahal ang mga Wood men, nagmamahal sila nang buong puso at nagmamahal sila ng matindi. Kung bibigyan m
"Handa na ba ang pagkain?" Tanong ko sa kasambahay namin sabay pasok sa kusina.Sumagot siya ng may magiliw na ngiti, "Hindi pa, pero ilang sandali na lang.""Okay, hayaan mo akong mag ayos ng mesa."Nakipagtalo siya, ngunit mabilis kong pinatigil ang argumentong iyon. Gusto kong tumulong. Dahil nagluluto siya, ito na lang ang magagawa ko.“Kailangan mo ba ng tulong?”Tumingala ako para hanapin ang mama ni Gabriel sa tapat ng hapag kainan. Nilapag ko ang plato na hawak ko at ngumiti sa kanya."Oo naman, pero malapit na akong matapos."Naglakad siya papunta sa akin at nagsimulang tumulong sa mga baso at kutsara."So, Harper, paano ka tinatrato ng anak ko?" Tanong niya out of nowhere.Hindi ako nakasagot agad. Nagisip ako ng sandali para lang pagisipan ang kanyang tanong, hindi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin, kundi dahil sa tono ng boses niya.Hindi lang siya humihiling na makipag-usap; gusto niyang malaman kung paano ako tinatrato ni Gabriel.Masyado sigurong nata
"Bakit ko hinayaan kayong dalawa na pagusapan ako na manatili?" frustration kong tanong habang nakatitig kay Gabriel at Lilly. "Ngayon late na tayo."Hindi man lang nag-apologetic ang dalawa. Nakangiti si Lilly, kumikinang ang mga mata sa kaligayahan, habang si Gabriel naman ay nakangisi. Pareho silang kuntento sa sarili nila.Napabuntong-hininga ako sa pagkatalo, iniisip kung ano ang gagawin ko sa dalawang ito. Kitang-kita ko ito. Ang mag-amang duo ay palaging magtutulungan upang madaig ako. Palagi nila akong inaaway.I mock-glare kay Lilly. "Nasaan ang katapatan?""Tanggapin mo na masaya, tama ba?" Sa halip ay sabi niya, inilagay ang kamay niya sa upuan ko at ni Gabriel.Napakasaya niya. Sa katunayan, mas naging masaya siya simula nang bumalik kami dito. Oo naman, masaya kami noon, pero hindi ganito kasaya.Si Lilly ay nagkaroon ng relasyon kay Liam, ngunit ito ay hindi katulad ng kung ano ang mayroon siya kay Gabriel. Siguro dahil siya ang tunay niyang ama. Siguro dahil marami
Umikot ikot ako, kumukuha lang ng gamit bago tuluyang humarap kay Gabriel, na bakas sa mukha niya ang pag asa."Ang laki nito, Gabriel." Masasabi kong marami pang silid, ngunit tuklasin ko ang mga ito mamaya. "Ilang kwarto mayroon ito?"Tinawid niya ang maikling distansya sa akin. "Walong silid tulugan at dalawang silid pambisita."Natigilan ako sa katahimikan habang nakatitig sa kanya. Oo naman, paglaki, mayroon kaming malaking bahay, ngunit ito ay isang limang silid tulugan na bahay. Iyon ay higit pa sa sapat."Sobra ang sampung kwarto, Gabriel," Kinakabahan akong tumawa. Ibig kong sabihin, ano ang gagawin natin sa natitirang bahagi ng silid?Humakbang siya papunta sa espasyo ko bago pumulupot ang braso niya sa bewang ko, hinila ako palapit sa kanya. Nilagay ko ang mga kamay ko sa dibdib niya, ramdam ko ang tibok ng puso niya sa ilalim nito."Seryoso ako noong sinabi kong gusto ko ng higit pang mga bata, Harper." Nanlalaki ang mata niya sa mata ko. "Ito ay ako ang gumagawa ng m
Tinitigan ko siya, tulala. Sinubukan kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko habang patuloy na lumilipat ang mga mata ko mula kay Gabriel papunta sa bahay."Ang ganda ng bahay na ito," Sigaw ni Lilly, kitang kita ang kanyang pananabik habang tumatalbog siya mula paa hanggang paa, halos parang namamatay siyang iwan kami at tuklasin ito. “Dito ba tayo tutuloy? Ito ba ang bago nating bahay?"Umalis ang mga mata ni Gabriel sa akin at lumipat sa aming anak na babae, na nakangiti mula tenga hanggang tenga. "Kung gusto ito ng iyong ina, oo, ito ang magiging bago nating tahanan."Ibinalik ko ang aking mga mata sa bahay, tinitigan ito nang may kaunting pagtataka.Maringal na nakatayo ang mansyon sa isang backdrop ng mga gumugulong na burol, kitang kita ang kadakilaan nito sa bawat anggulo. Ito ay magkatugmang kumbinasyon ng mga klasiko at modernong elemento, na nagtatampok ng malinis na puting marmol na panlabas na kumikinang sa sikat ng araw. Pinalamutian ng masalimuot na gawaing