Hi mga readers, gusto kong humingi ng tawad in advance dahil hindi ko magagawang i-update ang book na ito. Alam ko na labag ito sa mga salita na binigay ko sa inyo at patawad talaga. Maraming nagaganap at magulo ang mental state ko, kaya parang hindi ako makapag pokus o gumawa ng kahit ano dahil doon.Mahal ko ang book na ito at marami akong malaking ideya, pero sa kasalukuyang burnout ko, natatakot akong masira ito. Naiisip ko nang hindi ito umaagos ng maayos. Hindi patas para sa inyo o sa book kapag hindi ko binigay ang lahat ko para sa pagsusulat.Pakiusap, unawaan niyo na hindi ko inaabandona o susukuan ang book, kailangan ko lang ng oras para ayusin ang isipan ko bago ako bumalik sa pagsusulat. Nararapat sa inyo ang isang magandang istorya at mabibigo ko ang sarili ko kapag hindi ko ito nabigay sa inyo.Hindi ako matagal na mawawala, sana ay sapat na ang hindi lalampas sa dalawang linggo.Salamat sa pag unawa at patawad ulit.Lots of love.Stay safe and take care.Evelyn.
Ava:Iniisip ko pa rin ang mga kilos ni Rowan nitong nakaraang mga araw. Hindi ko maintindihan kung ano ang meron sa kanya. Gusto niya bang sirain ang relasyon niya kay Emma? Gusto niya ba na gumawa ng gulo sa pagitan namin?Iniisip na ni Emma na balak kong agawin ang lalaki niya. Na ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko para agawin sa kanya si Rowan. Ang hindi niya alam ay gusto ko lang ng kapayapaan. Hindi ko gusto si Rowan. Sinubukan ko na yun at natutunan ko ang leksyon ko.“Sigurado ka ba doon?” Ang tanong ng maliit na nakakairita na boses. “Hindi mo maitatanggi na nagustuhan mo ang halik. Ito ang pangarap mong paraan ng paghalik niya sayo. Walang iba kundi pagnanais at pasyon.”Inalis ko ito sa isipan ko. Mali ito. Determinado ako na mag move on kay Rowan at humanap ng sarili kong pag ibig. Walang ibig sabihin kahit na pagtaksilan ako ng katawan ko. Biological lang ang reaksyon ko. Wala nang iba pa.“Magsinungaling ka lang sa sarili mo.” Ang katwiran ng boses.Hindi ako nags
“Dapat sayong halikan na para bang magugunaw na ang buong mundo.” Bumalik ako sa sarili dahil sa mga sinabi ni Letty. Ang mga kamay ko ay nasa kamay niya, nag aalok ng suporta at pagpapagaan ng loob.Tumingin ako sa kanya at huminga ng malalim. Hindi siya nakatingin sa akin ng may awa o simpatya. Ito ang huling bagay na kailangan ko mula sa kanya.“So, maliban doon, perpekto na ang lahat?” Ang tanong niya.“Oo, pero nakita ko sina Rowan at Emma. Mukha nasa isang date sila.”“Seryoso?”“Oo.” Ang sagot ko, pagkatapos ay uminom ako. Sinusubukan kong kalimutan na perpekto silang magkasama.Tama si Emma. Tama lang na sila ni Rowan. Nakikita ito ng lahat noon, at sa huli ay naiintindihan ko na rin ngayon.“Sana ay nakita niya kung gaano ka kaganda at sana ay inisip niya na binitawan niya ang isang tunay na magandang babae.”Tumawa ako. Tama ako na maganda para sa ego ko si Letty. Minsan lang may taong hindi obsessed sa kagandahan ni Emma. Sa huli, may taong hindi ako kinukumpara sa k
Kakatapos ko lang maglinis nang magring ang phone ko. Sa hindi malamang rason, naisip ko na relaxing ito. Isa itong paraan para mawala ang atensyon ko sa bagay na nakakastress para sa akin.Dahil tumayo ako at kaya kong ipagtanggol ang sarili ko, hinayaan ko nang bumalik si Lydia. Malaki ang tulong niya, pero hindi ko na kailangan ng isang nurse. Pati mas gusto ko na maging independent.Dumaan ako sa kwarto at kinuha ang phone ko. Sa isang sandali, gusto kong ibaba ito nang makita ko ang pangalan ni Letty na tumatawag. Medyo naiinis pa rin ako sa kanya, pero may parte sa sarili ko na nauunawaan siya. Gagawin ko rin ang lahat para sa lalaking mahal ko, pati na ang pagbatiin sila ng kapatid niyang hindi malapit.“Hello.” Ang sagot ko habang naglalakad papunta sa kwarto ko.“Patawad, Ava. Lumagpas ako sa hangganan pagkatapos ko mangako na hindi ako magsasalita ng tungkol kay Travis.” Nabigla ako sa emosyon sa boses niya.Parang tapat siya at medyo malungkot. Nabigla talaga ako at hi
“Sige, naiintindihan ko.” Huminto siya. “Pero, okay na ba tayo? Pangakong tutuparin ko ang pangako ko at hindi ko na ulit babanggitin si Travis.”“Oo, okay tayo. Walang problema.” Ang sabi ko sa kanya, tapat sa bawat salita.“Salamat.” Ang sabik niyang sinabi. “Mag bonding na kayo ni Noah. Sabihin mo sa kanya na bumati ako, at good night.”“Ikaw din, Letty.”Ibinaba ko ang phone at huminga ako ng malalim. Dahil binaba na ni Noah ang phone, tumawag ulit ako sa kanya.“Hello?” Nabigla ako sa tunog ng boses ng nanay ko mula sa kabilang linya.Hindi ko pa siya nakausap simula noong araw sa airport. Sa mga taong nanakit sa akin, mas masakit sa kanya. Ang isang nanay ay dapat mahalin at pahalagahan ang mga anak niya, pero ako ay wala lang para sa sarili kong nanay. Paano niya nagawa na talikuran lang ako? Paano niya ako nagawa na itrato na parang wala lang?Ngayon at may sariling anak na ako, hindi ko maintindihan kung paano niya ito nagawa. Hindi ko maisip na talikuran si Noah.“Ava
Dumilat ako at nakita ko na nasa sala ako, ang mga kamay ko ay nakatali sa isang upuan.“Ahh, gising ka na. Iniisip ko kung gaano katagal bago ka gumising. Tutal, mas gusto ko na gising ang mga biktima ko kapag pinatay ko sila.” Kinilabutan ako sa boses ng lalaki.Dumaan siya sa harap at nakita ko na siya. At least parte niya, dahil nakatakip ang mukha ko. Isa siyang malaki at maskuladong lalaki. Ang mga braso niya ay parang kaya dumurog ng ulo ng isang tao. Mapanganib siya at hindi dahil ako ang biktima niya. May nakakatakot na bagay lang talaga sa kanya.Umupo siya sa harap ko, hawak ang isang baso ng wine sa kamay niya. Baso at wine ko. Mukhang komportable siya, na para bang ito ang bahay niya.Sinubukan kong kumawala, ngunit masikip ang mga tali.“Pwede mong subukan ang lahat ng makakaya mo, pero hindi ka makakatakas sa akin ngayon.” Tumawa siya. “Marami kang problema na ibinigay sa akin, at ayaw ko ng problema.”“Sino ka at ano ang kailangan mo mula sa akin?” Ang tanong ko s
“Sa tingin mo ba talaga ay madali lang para tumakas mula sa akin?” Ang panlalait niya.Tinaas ko ang binti ko, tinuhod ko siya sa itlog niya, at sumigaw siya. Tumakbo ulit ako, walang pakialam kung saan ako papunta. Gusto ko lang makatakas mula sa kanya.Mabilis siyang naging maayos, dahil hindi nagtagal ay naramdaman ko na may kamay na humawak sa paa ko. Hinila ako at natumba ulit ako, tumama ang baba ko sa sahig. Nasa ibabaw niya na ako bago ang makatayo.“P*ta ka!” Ang sigaw niya bago niya ako sinampal ng malakas sa mukha.Sa sandaling yun, nakita ko na lumabo ang paningin ko. Masakit ang saktan ng isang lalaki.“Dahil pinahirapan mo ako, magsasaya muna ako bago kita patayin.” Ang sabi niya ng masama.Hindi ko kailangan ng interpreter para malaman ang ibig niyang sabihin. Naramdaman ko ang mga kamay niya sa baywang ko habang sinubukan niyang hilahin pababa ang pajama ko. Napuno ako ng takot. Ganito ba ako mamamatay? Gagahasain at papatayin sa sarili kong bahay?Lumaban ako sa
Rowan:“Boss” Ang tawag ni Drake, nanginginig ang boses niya.Lumayo kay Emma, na siyang nakahiga sa dibdib ko habang nanonood kami ng isang movie. Marami akong ginawa para pagbigyan niya ako sa huli. Hindi ko sinasadya na saktan siya ng mas higit sa ginawa ko. Gusto ko lang na bumalik ang lahat sa tulad noong mas bata pa kami.Nalilito pa rin talaga ako at hindi ko alam ang ginagawa ko. Hinalikan ko ang isang kapatid habang nasa relasyon at mahal ko ang isa pa. Nalalasahan ko pa rin ang mga labi ni Ava pagkatapos ng ilang araw, pero tulad ng lahat ng tungkol sa kanya, tinutulak ko siya at ang halik niya pabalik sa dulo ng isipan ko.Matagal akong naghintay na makasama si Emma. Hindi ko sisirain ang pagkakataon ko na makasama siya. Anuman ang nararamdaman ko para kay Ava ay wala lang. Maliban kay Noah, mundo ko si Emma, at totoo ito kahit noon pa. Hindi ko hahayaan ang kahit ano na pumagitan sa amin ulit.“Ano?!” Ang naiirita kong tanong kay Drake, naiinis na inabala niya ang date
Emma.“Sigurado ka ba dito?” Tanong ni Molly, ang nag aalala niyang mga mata ay nakatingin sa mukha ko. "Sigurado ka bang gusto mong gawin ito?"Sigurado ba ako? Ano ba. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya, pero may kailangan akong gawin, di ba?"Oo" Tumango ako, itinuwid ang aking likod sa determinasyon.Alam kong nagkamali ako ng malaki. Alam kong kasalanan ko ang nangyayari sa akin. Karma na ang humahabol sa akin, ngunit hindi ko ito hahayaang pigilan ako. Hindi ako maaaring umupo sa paligid ng paglilinis na nagnanais na iba ang mga bagay.Isinuot ko ang magandang sundress na napili ko. Kulay puti ito at may mga asul na bulaklak. Gusto kong magmukhang presentable, down to earth at mainit. Gusto kong magmukhang kaakit akit. Isang tao na magaan ang pakiramdam mo sa pamamagitan lamang ng pagtingin sa kanila. Ang mga sundresses ay palaging nagbibigay ng ilusyon na iyon."Napagtanto mo na maaari niyang isara ang pinto sa iyong mu
Tumango ako, saka humiga sa sofa habang binuhusan niya ako ng baso. Isa na kailangan ko.“Kailangan kong sumang ayon sa sinabi ni mom, si Lilly ay katulad mo. Nagulat ako sa sobrang talino niya. Kung paanong marami siyang alam pagdating sa pera.” Sabi niya pagkatapos lumagok sa baso niya.Napangiti ako ng may pagmamalaki. “Ganyan din si Noah na mini me mo. Napaka spot on niya pagdating sa pag alam kung aling mga kumpanya ang may potensyal."At ito ay totoo. Matalas si Noah pagdating sa mga potensyal ng kumpanya, tulad ni Rowan. Mababasa ni Rowan ang bagong potensyal ng kumpanya, kahit na ang mga nakatatag ng kumpanya.Ito ay dahil sa kanya na hindi kami gumawa ng isang masamang pamumuhunan kapag nakakuha ng isang bagong kumpanya.“Pakiramdam ko, dadalhin ng dalawa ang business world. Dadalhin nila ang korporasyon ng Woods sa mas mataas na taas. Katulad natin, magiging perfect duo sila." Binibigkas niya ang parehong bagay na iniisip ko.Kinuha ko ang aking baso, nilagok ko ang buo
Gabriel."Magiging okay ba kayong dalawa ngayong gabi?" Tanong ko habang binubuksan ang pinto ng sasakyan kina Harper at Lilly."Oo" Sagot niya at iniwas ang tingin sa akin. "Huwag kang magalala, baka makatulog na kaming dalawa pagpasok namin sa loob.""Okay", Umabante ako at hinalikan si Lilly sa pisngi. Mukhang handa na siyang bumaba. “Magandang gabi sweetheart.”"Goodnight daddy" Bulong niya.Bwisit. Sa tingin ko hindi ako masasanay na tinatawag niya ako ng ganoon. Gaya nga ng sinabi ko kanina, nung nalaman ko si Lilly, balak ko na gamitin siya bilang huling alas para makuha ang gusto ko mula kay Harper. Ngayon bagaman, ito ay isang ganap na naiibang kwento.Sa tuwing tinatawag niya akong ganyan, ngayon, kumikibo ang puso ko. Nakaramdam ako ng kung anong init na bumabalot sa loob ko. Kakaiba talaga. Wala akong naranasan dati.Sa isang maliit na alon at isang magandang gabi mula kay Harper, tumalikod sila at umalis. Matapos masigurado na ligtas na sila sa loob ng gusali, tumal
"Hi" Para sa kakaibang dahilan, nasabi ko ang salitang iyon.Ang pagharap kay Ava ay parang pagharap sa lihim mong crush. Bigla akong pinagpawisan at kinabahan.Sa halip na sumagot ay hinila niya ako ng mahigpit. Isang mainit na yakap iyon. Parang nakayakap sa malambot at malambot na teddy bear.“Natutuwa akong opisyal na makilala ka, Harper. Welcome sa pamilya.” Bulong niya kaagad bago siya humakbang palayo.Dinala ako ni Gabriel sa out-door setup na maraming pagkain sa mesa. Ginalaw niya ako kaya umupo ako sa tabi niya.Nakuha ba niya na kinaiinisan ko ang kalapitan niya ng may dahilan?Sa loob ng ilang segundo, lahat ay naghuhukay."Kung gayon, Harper, anong trabaho mo?" Tanong ng mom ni Gabriel.Napalunok ako, ng lumingon ang lahat. Naiinis ako kapag nakatuon ang atensyon sa akin."Ako’y isang interior designer," Sagot ko, habang sinusubukang panatilihin ang eye contact.Kung mayroong isang bagay na itinuro sa akin ng aking mom, ito ay ang pakikipag ugnay sa mata ay mahal
"Kasal siya kay Ava?" Tanong ko na lubos at lubos na nabigla."Oo" Sagot niya tapos nanliit ang mata niya. "Bakit parang gulat na gulat ka sa balitang iyan?"Nagkibit balikat na sagot ko. "Marahil dahil gulat pa din ako."At ako nga. Hindi ko kailanman nakita ang pagdating nito. Wala kahit kaunti. Tulad ng sinabi ko, kinasusuklaman ni Rowan si Ava, kaya paano siya napunta sa kanya? Paano ang mga bagay nagbago ng sobra na siya ngayon ay masaya at kung ano pa man?Ang Rowan na naalala ko ay moody, galit, bitter at may chip na kasing laki ng isang buong galaxy sa balikat. Panay ang pagsimangot niya sa mukha at bihira siyang ngumiti. Nangyari ang lahat ng pagbabagong iyon pagkatapos niyang matulog kay Ava at makipaghiwalay kay Emma.Itong bagong version niya ang nagpaalala sa akin noong kasama pa niya si Emma. Dati ay nagliliwanag ang mukha nito sa tuwing nakikita siya o malapit sa kanya. Panay ang ngiti niya na para bang ang presensya lang ni Emma sa buhay niya ang nagpapasaya sa kan
Mukhang masaya si Rowan ngayon, kaya gaya ng sinabi ko, iniisip ko na nagkabalikan sila ni Emma. Iyon lang ang posibleng senaryo. Mula sa sinabi sa akin noon ni Gabriel, galit na galit si Rowan kay Ava, tulad ng pagkamuhi sa akin ni Gabriel.Lumipat ang mata ko sa batang babae. Medyo pamilyar siya, pero hindi ko mailagay ang mukha niya. Marahil siya ay anak nina Rowan at Emma kahit na hindi siya katulad ng Emma na naalala ko. At muli, ang mga gene ay maaaring maging kakaiba kung minsan."At ang batang babae?""Ang pangalan niya ay Iris" Sagot niya, ang kanyang proximity ay gumagawa ng ilang mga kakaibang bagay sa akin.Paalis na, sinubukan kong panatilihing kaunti ang distansya sa pagitan namin.Pinagpatuloy ko ang panonood kay Iris, na isang bola ng enerhiya. Meron itong magandang asul na mga mata na nakikita kong kumikinang hanggang sa kinatatayuan ko. Hindi siya kamukha ni Emma, ngunit kung tama ang pagkakaalala ko, si Emma ay may asul na mga mata, kaya malamang na nakuha ito
Harper.Hindi ko na napigilan ang kaba kahit na sinundan namin ni Gabriel ang mga magulang niya. Sa totoo lang, naging mas maganda ang usapan sa opisina kaysa sa inaasahan ko. Hindi ko alam kung ano ang inaasahan ko, ngunit hindi ito ang kanilang kalmado, o marahil ito ay ang kalmado bago ang bagyo?Hindi ko rin maintindihan kung bakit hindi sinabi ni Gabriel sa kanila na kasal na kami noon. Sa kabila kung paano natapos ang aming kasal, ito ang pinaka makatuwirang gawin. Hindi ko ginusto na itinatago niya ang mga ito sa dilim.“Okay ka lang ba?” Hinila ako ng boses niya pabalik sa kasalukuyan.Tumingala ako sa kanya para lang makita ang kanyang mata na nakatitig sa akin ng seryoso. Sobrang tumatagos ang mga ito, parang binabasa niya ako hanggang sa kaluluwa ko. Iniwas ko ang mga mata ko sa kanya, tumutok ako sa harapan."Oo, medyo kinakabahan pa rin ako, hindi ko alam kung bakit," Totoo kong sagot.Ang pinakamasamang bahagi ay tapos na, kaya hindi ko alam kung bakit ako nababalis
Salamat sa kanyang kapatid, alam kong gusto niya ako at ito ang nagbigay sa akin ng pinakamahusay na sandata laban sa kanya. Gusto ko siyang saktan, sirain at maging sanhi ng sakit para sa pagkuha ng kalayaan mula sa akin. Hindi kailangan ng isang henyo na malaman ang pangangaliwa sa kanya ay makakasakit sa kanya at kung kaya ginawa ko ito at sinigurado na alam niya ito. Gusto kong pagsisihan niya ang naisip niyang bitag ako. Gumana ito at bawat beses na nakita ko siya, nakita ko ang kirot sa kanyang mga mata. Alam kong nagiging halimaw ako, pero nasisiyahan akong makita ang sakit doon."At paano kayo nagkita ulit after years?" Nagpatuloy si mom ng hindi ako nagkomento sa obserbasyon ni dad."Pinahanap ko siya," Nagkibit balikat ko. "Gusto ng board na magpakasal ako at manirahan kasama nito at kaya ko ginawa."Lumipat ang mga mata ng aking ina kay Harper. "At pumayag kang pakasalan siya sa kabila ng kasuklam suklam na pakikitungo niya sayo?"Napangiwi ako sa sinabi ni mom. Ayaw kon
Alam kong magiging pasabog ang magiging reaksyon nila. Hindi araw araw na sinasabi sayo na mayroon kang manugang at apo na hindi mo alam.Ang aking dad ay nagsimulang maglakad at alam ko kung ano ang iniisip niya. Sinanay ni Dad ako at si Rowan. Lagi nating alam kung ano ang iniisip niya dahil pareho tayo ng iniisip.Marahil ay nagtataka siya kung paano nangyari ito. Nag iisip kung kumuha ako ng paternity test para masiguradong anak ko nga si Lilly. Iniisip din niya kung nagawa ni Harper kahit papaano na lokohin ako, bitag ako. Siya ay nasa mode ng pag iisip, sinusubukang gawin ang lahat ng mga anggulo.“P-Paano nangyari ito? Paano ka nagkaroon ng asawa at anak na babae ng biglaan?" Nauutal na sabi ni mom, sinusubukang buuin ang mga salita.Bakas pa rin sa mukha niya ang gulat. Lumipat ang mga mata niya mula sa akin kay Harper na tahimik na nakatingin sa sahig. Kinakabahan siya. Nagpanic sa loob. May malakas na tulak para hawakan siya. Upang bigyan siya ng katiyakan sa pamamagitan