“Sige.” Ang sagot niya at dumilat siya.Sumingit si Brian. “Wag kayong mag alala, malapit na silang dumating. Sa ngayon, ayos lang ba sayo na magbigay ako ng ilang katanungan?”Tumango si Ava at ngumiwi siya.Lintik! Pinadaan ko ang kamay ko sa buhok ko. Masakit ang nararamdaman ni Ava at nadudurog ang puso ko.“Mabuti. Pwede mo bang ilarawan sa akin kung ano ang itsura ng lalaking umatake sayo?” Ang tanong ni Brian kay Ava.Huminga ng malalim si Ava. “May suot siyang mask, kaya hindi ko masabi kung ano ang itsura niya. Pero meron siyang shaggy brown hair, medyo matangkad siya, baka nasa six feet ang tangkad at masuklado siya.”“Meron pa bang iba?”“Wala… yun lang.”“May sinabi ba siya? Tulad ng rason kung bakit ka niya inatake?”“Meron, sinabi niya na hindi siya parte ng kahit anong gang, pero may taong nangako sa kanya na magbabayad ng malaking halaga ng pera kapag pinatay niya ako. Hindi siya nagbanggit ng pangalan o kung sino ang boss niya.” Ang kamay niya ay nanginginig s
Anonymous POV:Naiinis ako. Hindi lang yun. Sobrang naiinis ako, galit na galit. Muli siyang nakatakas sa akin. Muli siyang nakaligtas kung saan dapat ay patay na siya.“Sabihin mo sa akin, paanog buhay pa siya?” Ang tanong ko kay Ben.“Pangako, muntik ko na po siyang mapatay, malapit na ako, kaso dumating ang lintik na bodyguard at naligtas siya,” Ang bulong ni Ben.Sa tingin ba ng lalaking ito ay tanga ako? Na hindi ko alam ang nangyari? Wala akong ibang nakuha kundi dahilan mula sa kanya simula noong nagsimula ang buong operation. Tatlong beses siyang nabigo na patayin si Ava. Ang tanging positibong bagay tungkol dito, ay hindi ko pa siya binabayaran. Isipin mo kung binayaran ko siya at hindi pa niya tapos ang trabaho.Makakakuha siya ng kalahating milyon kapag natapos niya ang trabaho. Ang pera na ito ay sapat na motibasyon na dapat para tapusin niya ang trabaho sa time limit na pinag usapan namin.Uminom ako ng whiskey ko. Namumuo ang inis sa loob ko.“Talaga? Muntik mo na
Ava:Nagpapagaling pa rin ako mula sa atake sa akin. Pagod na ako ng mental pati pisikal, at ang gusto ko lang ay matapos na ang lahat ng ito. Sinubukan akong patayin ng tatlong beses. Tatlong beses akong nakaligtas. Hindi ko lang alam kung mauubos ang swerte ko dahil sa puntong ito, ang sinumang gusto akong patayin ay mukhang desidido talaga na hindi ko na makikita si Noah ulit.Kinilabutan ako nang maalala ko na muntik na akong namatay. Nandoon siya sa bahay ko. Plano niya akong gahasain bago niya ako patayin. Napuno ng luha ang mga mata ko at ginawa ko ang lahat para pigilan ang mga ito.Sapat na ang pag iyak ko sa nakalipas na mga araw. Pagod na ako dito, gusto ko lang maintindihan kung bakit. Bakit naman ako gustong patayin ng kahit sino? Wala naman akong ginawa sa kahit sino, maliban kay Emma. Kahit na siya ito, kasama niya na si Rowan ngayon, kaya wala na dapat akong sala. Hindi dapat ito nangyayari sa akin.Ang pinakamalaking takot ko ay ang magtagumpay sila. Ibig sabihin a
“Christine, ginawa mo ang lahat para alisin ako habang iniisip mo na papansinin ka ni Rowan. Kahit noong kinasal na kami, ginawa mo pa rin ang lahat para akitin siya, pero kahit kailan ay hindi siya nagpakita ng interes sayo. Oo, hindi niya ako mahal, peroasawa niya ako habang ikaw ay isang secretary lang, isang secretary na hindi nakuha ang interes niya. So, itatanong ko rin ito sayo, ano ang pakiramdam na kahit kailan ay hindi ka magiging ang babae niya? Na habang buhay ay isang secretary ka lang para sa kanya. Ano ang pakiramdam na hindi ka niya itinuturing na sapat na babae? Na mas pinili niyang makipagtalik sa akin kahit na kinamumuhian niya ako kaysa tanggapin ka bilang kabit? At ano ang pakiramdam na malaman na wala kang chansa ngayon at bumalik na si Emma?” Ngumisi ako, masaya na nagsalita na rin ako sa wakas.“Walang hiya kang pangit ka!” Ang sigaw niya bago siya sa umugod sa akin.Nagawa kong umiwas at nadapa siya sa napakataas at mamahalin na high heels niya. Tumayo siya n
“Sigurado ka ba sa ginagawa mo, Ava?” Ang tanong ni Letty ng nag aalala.Naghahanda na ako para sa school ni Noah. Ngayon ay ang parent/teacher meeting na magaganap annually, at dapat ako makipagkita kay Rowan doon.Tumawag si Letty para ipaalam sa akin kung pwede kaming mag bonding dahil matagal na kaming hindi nagkikita. Noong unang inatake ako, nasa Japan siya kasama si Travis para sa isang business deal. Bumalik siya sa araw bago ang kahapon.“Sigurado ako, sa tingin ko ay ito ang pinakamagandang paraan para makapag move on kay Rowan. Paano ako mahuhulog para sa iba kung hindi ako nakikipag-date?”Sinabi ko na sa kanya ang tungkol sa halikan namin ni Ethan. Sa nakaraang mga araw, mas naging madalas ito, ngunit hindi pa kami lumalampas dito.“Sige, pero hindi ba’t medyo mabilis ang pag move on mo… gaano katagal mo na siyang kilala?” Inaba niya ang pag iisip ko.“Higit sa tatlong buwan… sandali, bakit parang tutol ka sa kanya ngayon? Noong nakarang mga lingo, hinihikayat mo ako
Ano ang gusto ko? Ginagamit ko lang ba siya o gusto ko talaga siya? Ayaw kong maging magulo at nakakalito ang mga bagay. Determinado akong makapag-move on kay Rowan, pero tama ba ang paraan na ginagawa ko?Ayaw kong saktan si Ethan, lalo na kung interesado talaga siya sa pagkakaroon ng isang relasyon sa akin, pero may mga parte sa loob ko na natatakot na baka magkaroon ako ng hindi magandang attachment sa kanya.Nakalimutan ko si Rowan at ang pagmamahal ko sa kanya dahil kay Ethan. Natatakot ako na ito ang pangunahing rason kung bakit interesado ako kay Ethan.Kahit na mukhang masama ito, hindi ko mapigilan ispin, ganun ba talaga kasama? Lahat tayo ay may gusto sa iba para sa iba’t ibang rason. Mali ba na gusto ko si Ethan dahil nakakatulong siya na makalimutan ko ang sakit at heartbreak ko?Nabigla ako sa isang busina sa likod ko. Masyadong malalim ang pag iisip ko na hindi ko man lang napansin na nasa school na ako ni Noah.Nag drive ako papunta sa parking lot, pinatay ko ang ig
Gusto kong lumapit sa kanya at yakapin siya, pero may libo-libong kilometro ang layo niya.“Pasensya na, mahal… Baka naging busy siya sa trabaho.”“Pero nangako po siya sa akin!” Sumigaw siya sa screen. “Sinabi niya po na hindi niya sisirain ang mga pangako niya, pero ginawa niya po ito.” Umiiyak na talaga siya at masakit ito para sa kain.Si nanay at si Joyce, ang nanay ni Rowan, ay pinagaan ang loob ni Noah. Gusto kong pumunta doon para patahanin si Noah, at masakit na hindi ito magawa.“Babawi siya sayo, mahal… tandaan mo na mahal ka niya at na kahit kailan ay hindi niya na-miss ang kahit anong mga event mo,” Sinubukan ko siyang patahanin.Hindi siya sumagot. Nagpatuloy lang siya sa pagtitig sa kawalan habang tahimik na tumulo ang luha sa kanyang mukha. Mukhang nalilito siya. Noong hindi siya kumibo o nagsalita, sinabi sa akin ni Joyce na aalagaan nila si Noah bago niya tinapos ang call.Lumabas ako ng school at dumiretso ako sa parking lot. Karamihan sa mga kotse ay wala na.
Rowan:Tumitig ako sa mga kamay niya. Nagsalita ng mahina ang nanay ko sa akin. “Patawad, Ro, pero ayaw ka niyang kausapin.”Hindi pa ako nasaktan ng ganito noon. Kahit noong nakipaghiwalay at iniwan ako ni Emma. Galit sa akin si Noah at ayaw niyang sagutin ang mga tawag ko. Tama si Ava, si Noah dapat ang una, pero binigo ko siya.Nagdesisyon ako na dalhin si Emma sa yate ko. Ito ay para makapag usap kami ng pribado. Hindi siya masaya nang malaman niya na nagmamadali ko siyang iniwan para pumunta sa tabi ni Ava. Ito ang paraan ko para bumawi sa kanya. Sa kasamaang palad, hindi ko napansin ang oras at namatay ang battery ng phone ko.Hindi ko pa nakita ang ganito kalala na galit ni Ava, at tumingin siya ng gulat sa akin kahapon. Ipinagtanggol niya si Noah at pinagalitan niya ako sa ginawa ko, medyo naging proud ako sa kanya. May tapang para siya na gawin ito. Maganda ang makita ito.“Rowan?” Tinawag ako ng nanay ko. “Ibababa ko na ang call ngayon.”“Sandali, pakiusap, dalhin niyo
Harper.Bumangon ako sa kama na parang nasagasaan ako ng track. Hindi ako nakatulog kahapon. Malalaman mo kung gaano ako katamad at bagal ngayong umaga.Pagtingin ko sa phone ko, nakita kong pasado alas singko na ng umaga. Alam kong hindi na ako makakatulog ulit kaya bumangon na lang ako. Sinabi sa akin ni Gabriel na may gym siya, kaya nagsuot ako ng leggings at isang sport bra at pagkatapos ay lumabas ng aking silid.Isang mahabang araw ang nauna sa akin. Ngayon ay Lunes, at ito ang unang araw ni Lilly sa paaralan. Nais kong ako ang kumuha sa kanya. Tila medyo kinakabahan siya nang matulog, ngunit sinubukan niyang bawasan ito.Ang tanging nakakapagpaginhawa sa kanya ay ang pagkaalam na makakasama niya si Noah. Sinabi niya sa akin na nangako si Noah na ipapakilala siya sa lahat ng kanyang mga kaibigan. Napakasweet at mabait sa kanya. Malinaw na pinalaki siya nang tama at kung gaano kabait si Ava sa akin, wala na akong inaasahan pa.Naglalakad ako sa madilim na pasilyo na sinusubuk
Calvin."Anong ginagawa mo sa bahay ko, Emma?" Sabi ko habang nagngangalit ang mga ngipin.Abala kami ni Gunner sa pagpipintura ng kwarto niya, bago tumunog ang doorbell. Ang huling bagay na gusto ko ay marinig niya akong sumisigaw at bumaba para lang makita ang asong ito.Sinamaan ko siya ng tingin habang nararamdaman ko ang galit ko sa loob ko. Nakakuyom ang aking mga kamao at ang aking panga ay mahigpit na nakaipit sa pagsisikap na pigilan ako sa pagsabog."Ako-ako" Hindi niya natapos ang pangungusap at mas lalo lang akong naasar.T*ngina nito! Lumabas ako ng bahay at isinara ang pinto sa likod ko. Kinailangan ko siyang paalisin."May tanong ako sayo, Emma!" Nagalit ako, nakakapit sa hawakan ng pintuan na parang vise grip, para lang pakalmahin ang sarili ko.Matapos ang lahat ng kalokohan na pinagdaanan namin ni Gunner sa kanya, may lakas ng loob siya ngayon na magpakita sa harap ng pintuan ko?Ang sakit at sakit sa loob ng mahigit halos isang dekada. Akala niya ba madali ko
Emma.“Sigurado ka ba dito?” Tanong ni Molly, ang nag aalala niyang mga mata ay nakatingin sa mukha ko. "Sigurado ka bang gusto mong gawin ito?"Sigurado ba ako? Ano ba. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya, pero may kailangan akong gawin, di ba?"Oo" Tumango ako, itinuwid ang aking likod sa determinasyon.Alam kong nagkamali ako ng malaki. Alam kong kasalanan ko ang nangyayari sa akin. Karma na ang humahabol sa akin, ngunit hindi ko ito hahayaang pigilan ako. Hindi ako maaaring umupo sa paligid ng paglilinis na nagnanais na iba ang mga bagay.Isinuot ko ang magandang sundress na napili ko. Kulay puti ito at may mga asul na bulaklak. Gusto kong magmukhang presentable, down to earth at mainit. Gusto kong magmukhang kaakit akit. Isang tao na magaan ang pakiramdam mo sa pamamagitan lamang ng pagtingin sa kanila. Ang mga sundresses ay palaging nagbibigay ng ilusyon na iyon."Napagtanto mo na maaari niyang isara ang pinto sa iyong mu
Tumango ako, saka humiga sa sofa habang binuhusan niya ako ng baso. Isa na kailangan ko.“Kailangan kong sumang ayon sa sinabi ni mom, si Lilly ay katulad mo. Nagulat ako sa sobrang talino niya. Kung paanong marami siyang alam pagdating sa pera.” Sabi niya pagkatapos lumagok sa baso niya.Napangiti ako ng may pagmamalaki. “Ganyan din si Noah na mini me mo. Napaka spot on niya pagdating sa pag alam kung aling mga kumpanya ang may potensyal."At ito ay totoo. Matalas si Noah pagdating sa mga potensyal ng kumpanya, tulad ni Rowan. Mababasa ni Rowan ang bagong potensyal ng kumpanya, kahit na ang mga nakatatag ng kumpanya.Ito ay dahil sa kanya na hindi kami gumawa ng isang masamang pamumuhunan kapag nakakuha ng isang bagong kumpanya.“Pakiramdam ko, dadalhin ng dalawa ang business world. Dadalhin nila ang korporasyon ng Woods sa mas mataas na taas. Katulad natin, magiging perfect duo sila." Binibigkas niya ang parehong bagay na iniisip ko.Kinuha ko ang aking baso, nilagok ko ang buo
Gabriel."Magiging okay ba kayong dalawa ngayong gabi?" Tanong ko habang binubuksan ang pinto ng sasakyan kina Harper at Lilly."Oo" Sagot niya at iniwas ang tingin sa akin. "Huwag kang magalala, baka makatulog na kaming dalawa pagpasok namin sa loob.""Okay", Umabante ako at hinalikan si Lilly sa pisngi. Mukhang handa na siyang bumaba. “Magandang gabi sweetheart.”"Goodnight daddy" Bulong niya.Bwisit. Sa tingin ko hindi ako masasanay na tinatawag niya ako ng ganoon. Gaya nga ng sinabi ko kanina, nung nalaman ko si Lilly, balak ko na gamitin siya bilang huling alas para makuha ang gusto ko mula kay Harper. Ngayon bagaman, ito ay isang ganap na naiibang kwento.Sa tuwing tinatawag niya akong ganyan, ngayon, kumikibo ang puso ko. Nakaramdam ako ng kung anong init na bumabalot sa loob ko. Kakaiba talaga. Wala akong naranasan dati.Sa isang maliit na alon at isang magandang gabi mula kay Harper, tumalikod sila at umalis. Matapos masigurado na ligtas na sila sa loob ng gusali, tumal
"Hi" Para sa kakaibang dahilan, nasabi ko ang salitang iyon.Ang pagharap kay Ava ay parang pagharap sa lihim mong crush. Bigla akong pinagpawisan at kinabahan.Sa halip na sumagot ay hinila niya ako ng mahigpit. Isang mainit na yakap iyon. Parang nakayakap sa malambot at malambot na teddy bear.“Natutuwa akong opisyal na makilala ka, Harper. Welcome sa pamilya.” Bulong niya kaagad bago siya humakbang palayo.Dinala ako ni Gabriel sa out-door setup na maraming pagkain sa mesa. Ginalaw niya ako kaya umupo ako sa tabi niya.Nakuha ba niya na kinaiinisan ko ang kalapitan niya ng may dahilan?Sa loob ng ilang segundo, lahat ay naghuhukay."Kung gayon, Harper, anong trabaho mo?" Tanong ng mom ni Gabriel.Napalunok ako, ng lumingon ang lahat. Naiinis ako kapag nakatuon ang atensyon sa akin."Ako’y isang interior designer," Sagot ko, habang sinusubukang panatilihin ang eye contact.Kung mayroong isang bagay na itinuro sa akin ng aking mom, ito ay ang pakikipag ugnay sa mata ay mahal
"Kasal siya kay Ava?" Tanong ko na lubos at lubos na nabigla."Oo" Sagot niya tapos nanliit ang mata niya. "Bakit parang gulat na gulat ka sa balitang iyan?"Nagkibit balikat na sagot ko. "Marahil dahil gulat pa din ako."At ako nga. Hindi ko kailanman nakita ang pagdating nito. Wala kahit kaunti. Tulad ng sinabi ko, kinasusuklaman ni Rowan si Ava, kaya paano siya napunta sa kanya? Paano ang mga bagay nagbago ng sobra na siya ngayon ay masaya at kung ano pa man?Ang Rowan na naalala ko ay moody, galit, bitter at may chip na kasing laki ng isang buong galaxy sa balikat. Panay ang pagsimangot niya sa mukha at bihira siyang ngumiti. Nangyari ang lahat ng pagbabagong iyon pagkatapos niyang matulog kay Ava at makipaghiwalay kay Emma.Itong bagong version niya ang nagpaalala sa akin noong kasama pa niya si Emma. Dati ay nagliliwanag ang mukha nito sa tuwing nakikita siya o malapit sa kanya. Panay ang ngiti niya na para bang ang presensya lang ni Emma sa buhay niya ang nagpapasaya sa kan
Mukhang masaya si Rowan ngayon, kaya gaya ng sinabi ko, iniisip ko na nagkabalikan sila ni Emma. Iyon lang ang posibleng senaryo. Mula sa sinabi sa akin noon ni Gabriel, galit na galit si Rowan kay Ava, tulad ng pagkamuhi sa akin ni Gabriel.Lumipat ang mata ko sa batang babae. Medyo pamilyar siya, pero hindi ko mailagay ang mukha niya. Marahil siya ay anak nina Rowan at Emma kahit na hindi siya katulad ng Emma na naalala ko. At muli, ang mga gene ay maaaring maging kakaiba kung minsan."At ang batang babae?""Ang pangalan niya ay Iris" Sagot niya, ang kanyang proximity ay gumagawa ng ilang mga kakaibang bagay sa akin.Paalis na, sinubukan kong panatilihing kaunti ang distansya sa pagitan namin.Pinagpatuloy ko ang panonood kay Iris, na isang bola ng enerhiya. Meron itong magandang asul na mga mata na nakikita kong kumikinang hanggang sa kinatatayuan ko. Hindi siya kamukha ni Emma, ngunit kung tama ang pagkakaalala ko, si Emma ay may asul na mga mata, kaya malamang na nakuha ito
Harper.Hindi ko na napigilan ang kaba kahit na sinundan namin ni Gabriel ang mga magulang niya. Sa totoo lang, naging mas maganda ang usapan sa opisina kaysa sa inaasahan ko. Hindi ko alam kung ano ang inaasahan ko, ngunit hindi ito ang kanilang kalmado, o marahil ito ay ang kalmado bago ang bagyo?Hindi ko rin maintindihan kung bakit hindi sinabi ni Gabriel sa kanila na kasal na kami noon. Sa kabila kung paano natapos ang aming kasal, ito ang pinaka makatuwirang gawin. Hindi ko ginusto na itinatago niya ang mga ito sa dilim.“Okay ka lang ba?” Hinila ako ng boses niya pabalik sa kasalukuyan.Tumingala ako sa kanya para lang makita ang kanyang mata na nakatitig sa akin ng seryoso. Sobrang tumatagos ang mga ito, parang binabasa niya ako hanggang sa kaluluwa ko. Iniwas ko ang mga mata ko sa kanya, tumutok ako sa harapan."Oo, medyo kinakabahan pa rin ako, hindi ko alam kung bakit," Totoo kong sagot.Ang pinakamasamang bahagi ay tapos na, kaya hindi ko alam kung bakit ako nababalis