Ano ang gusto ko? Ginagamit ko lang ba siya o gusto ko talaga siya? Ayaw kong maging magulo at nakakalito ang mga bagay. Determinado akong makapag-move on kay Rowan, pero tama ba ang paraan na ginagawa ko?Ayaw kong saktan si Ethan, lalo na kung interesado talaga siya sa pagkakaroon ng isang relasyon sa akin, pero may mga parte sa loob ko na natatakot na baka magkaroon ako ng hindi magandang attachment sa kanya.Nakalimutan ko si Rowan at ang pagmamahal ko sa kanya dahil kay Ethan. Natatakot ako na ito ang pangunahing rason kung bakit interesado ako kay Ethan.Kahit na mukhang masama ito, hindi ko mapigilan ispin, ganun ba talaga kasama? Lahat tayo ay may gusto sa iba para sa iba’t ibang rason. Mali ba na gusto ko si Ethan dahil nakakatulong siya na makalimutan ko ang sakit at heartbreak ko?Nabigla ako sa isang busina sa likod ko. Masyadong malalim ang pag iisip ko na hindi ko man lang napansin na nasa school na ako ni Noah.Nag drive ako papunta sa parking lot, pinatay ko ang ig
Gusto kong lumapit sa kanya at yakapin siya, pero may libo-libong kilometro ang layo niya.“Pasensya na, mahal… Baka naging busy siya sa trabaho.”“Pero nangako po siya sa akin!” Sumigaw siya sa screen. “Sinabi niya po na hindi niya sisirain ang mga pangako niya, pero ginawa niya po ito.” Umiiyak na talaga siya at masakit ito para sa kain.Si nanay at si Joyce, ang nanay ni Rowan, ay pinagaan ang loob ni Noah. Gusto kong pumunta doon para patahanin si Noah, at masakit na hindi ito magawa.“Babawi siya sayo, mahal… tandaan mo na mahal ka niya at na kahit kailan ay hindi niya na-miss ang kahit anong mga event mo,” Sinubukan ko siyang patahanin.Hindi siya sumagot. Nagpatuloy lang siya sa pagtitig sa kawalan habang tahimik na tumulo ang luha sa kanyang mukha. Mukhang nalilito siya. Noong hindi siya kumibo o nagsalita, sinabi sa akin ni Joyce na aalagaan nila si Noah bago niya tinapos ang call.Lumabas ako ng school at dumiretso ako sa parking lot. Karamihan sa mga kotse ay wala na.
Rowan:Tumitig ako sa mga kamay niya. Nagsalita ng mahina ang nanay ko sa akin. “Patawad, Ro, pero ayaw ka niyang kausapin.”Hindi pa ako nasaktan ng ganito noon. Kahit noong nakipaghiwalay at iniwan ako ni Emma. Galit sa akin si Noah at ayaw niyang sagutin ang mga tawag ko. Tama si Ava, si Noah dapat ang una, pero binigo ko siya.Nagdesisyon ako na dalhin si Emma sa yate ko. Ito ay para makapag usap kami ng pribado. Hindi siya masaya nang malaman niya na nagmamadali ko siyang iniwan para pumunta sa tabi ni Ava. Ito ang paraan ko para bumawi sa kanya. Sa kasamaang palad, hindi ko napansin ang oras at namatay ang battery ng phone ko.Hindi ko pa nakita ang ganito kalala na galit ni Ava, at tumingin siya ng gulat sa akin kahapon. Ipinagtanggol niya si Noah at pinagalitan niya ako sa ginawa ko, medyo naging proud ako sa kanya. May tapang para siya na gawin ito. Maganda ang makita ito.“Rowan?” Tinawag ako ng nanay ko. “Ibababa ko na ang call ngayon.”“Sandali, pakiusap, dalhin niyo
“Ito ba ay dahil hindi siya ang nanay mo?” Bakit may problema lang siya kay Emma dahil hindi ito ang nanay niya. Baka pakiramdam niya lang ay inaagaw ni Emma ang lugar ng nanay niya.“Hindi ko lang po ito gusto. Pati kapatid po siya ni mommy, mali po ito, dad.” Ang sabi niya sa akin. Nagkataon ba na parehong ayaw ni Noah si Emma na tulad ni Ava? Hindi kaya’t nilalason ni Ava ang utak ng anak namin laban kay Emma? Hindi ako magugulat kung ito ang kaso.“Makinig ka, Noah, magkasama na kami ni Emma at inaasahan ko na tratuhin mo siya ng may respeto. Balang araw, baka pakasalan ko siya at siya ang magiging stepmother mo. Kailangan mo masanay na makita siya.”Kailangan ko agad alisin ang anumang sama ng loob na namumuo sa kanya. Kailangan maintindihan ni Noah na hindi aalis si Emma.“Hindi.” Ang sigaw niya sa akin mula sa phone.“Noah…”“Kung gusto niyo po siya, okay. Pero hindi ko po siya tatanggapin. Kahit kailan ay hindi ko po siya tatanggapin bilang isang nanay.” Ang galit niyang
Ava:Masaya ako ngayong araw. Hindi lang sa naging maayos ang dinner date namin ni Ethan, babalik din ako sa trabaho bukas at ang araw pagkatapos nun ay ang birthday ko.Tulad ng inaasahan ko noong Sabado, natulungan ako ni Ethan na kumalimot. Makalipas ang ilang minuto pagkatapos kong dumating sa lugar niya, tumatawa na ako ng masaya.Nagluto siya, at hindi niya ako binigo. Ang pagkain ay masarap talaga. May bagay talaga sa isang lalaking kaya magluto at kaya kang patawanin. Sa huli ay naging masaya at maligaya ang gabi. Mas naging maganda ito noong umuwi ako at kinausap ko si Noah.Huminahon na siya ng konti. Marami kaming pinag usapan, bago siya nakatulog habang nasa phone pa rin. Ito ang highlight ng araw ko.Nagb-bake ako nang may taong kumatok sa pintuan ko. Gusto ko ng comfort food kaya nagdesisyon ako na gumawa ng cookies at chocolate cake.Pinunasan ko ang mga kamay ko gamit ang kitchen towel, pumunta ako at binuksan ang pinto. May parte sa akin na nagulat nang makaharap
“Lumayas ka!” Tumayo ako at tumuro ako sa direksyon ng pinto.Tapos na ako sa kalokohan niya. Hindi ko siya hahayaan na sirain ang kaligayahan na nararamdaman ko ngayon.Tumayo rin siya. “Ano? Hindi mo gusto na natuklasan ko ang plano mo? Balang araw, malalaman din ng lahat na ang mga atake na ito ay peke lang.”“Tapos ka na bang ipakita sa akin na tanga ka?” Ang tanong ko. “Sa tingin mo ay ginagawa ko ang pekeng mga atake na ito, pero alam mo ba kung ano ang iniisip ko? Sa tingin ko ay ikaw ang nasa likod ng lahat ng ito. Wala akong kalaban maliban sayo, at sino ang makikinabang kapag namatay talaga ako? Ikaw.”“Kung wala na ako, wala ka nang kaagaw kay Rowan at hindi mo na magiging problema na makita ako dahil ang buong kustodiya ay mapupunta kay Rowan.”Tumitig siya sa akin ng gulat. Malamang ay nagulat siya na nalaman ko ito o nagulat siya na inaakusahan ko siya. Pinag iisipan ko ito at may punto ito.Gusto ni Emma na mamatay na ako dahil sa dalawang bagay. Una, ang paghihiga
Tumitig ako sa galit na mukha ni Rowan, sana ay hindi ko na lang binuksan ang pinto. Bago pa ako makakilos, tinulak niya ako papunta sa loob at sinara niya ang pinto. Patuloy siya sa pagtulak hanggang humito kami sa lugar sa pagitan ng entrance, kusina, at sala.“Ano ba ang problema mo?” Yumuko si Rowan, nanginig ako sa galit.“Ano?”“Akala mo ba ay hindi sasabihin sa akin ni Emma? O sa tingin mo ay hindi ko mapapansin ang bakas ng palad na iniwan mo sa pisngi niya?”Naglakad siya. Naintindihan ko na ang mga sinabi niya at naalala ko ang rason kung bakit ako nandito.“Hindi mo naiintindihan.” Sinubukan kong ipaliwanag ang mga rason ko, pero hindi niya ako pinayagan.“Naiintindihan ang ano? Na sinampal mo siya ng walang rason? Na inakusahan mo siya na siya ang nagpadala ng mga atake sayo ng wala kang ebidensya? O gusto mo bang maintindihan ko lahat ng masamang bagay na sinabi mo sa kanya?” Lumapit siya, nagliliyab ang mga mata.Hindi ko alam kung ano ang sinabi sa kanya ni Emma,
Nagring ang phone ko ng saandaang beses ngayong araw. Umilaw ang pangalan ni Letty, pero hindi ko pa rin pinansin ang mga tawag niya. Sinusubukan niya akong tawagan kahapon pa.Wala sa tamang kondisyon ang isipan ko para kausapin siya. Konektado pa rin siya sa mundo at sa mga taong gusto kong layuan.“Isa pa.” Ang sabi ko agad sa bartender sa oras na matapos magring ang phone ko.Birthday ko ngayong araw, at ito ang paraan kung paano ko ito ipinagdiriwang. Mag isa sa isang bar, umiinom ng mga fruity na inumin, nasasaktan pa rin sa mga malupit na sinabi ni Rowan.Sinubukan kong isantabi ang mga isipang ito. Sinubukan kong kalimutan ang bawat salita na hinagis niya sa akin, pero mahirap ito. Nanatili ito sa utak ko na parang isang tattoo.Maraming taon na kaming kasal, pero kahit kailan ay hindi napunta sa isip ka na isang p*ta lang ako para sa kanya. Na ginagamit niya lang ako bilang substitute para kay Emma sa kama. Nabasag ang puso ko ng paulit-ulit simula noong araw na yun sa ba
Harper.Bumangon ako sa kama na parang nasagasaan ako ng track. Hindi ako nakatulog kahapon. Malalaman mo kung gaano ako katamad at bagal ngayong umaga.Pagtingin ko sa phone ko, nakita kong pasado alas singko na ng umaga. Alam kong hindi na ako makakatulog ulit kaya bumangon na lang ako. Sinabi sa akin ni Gabriel na may gym siya, kaya nagsuot ako ng leggings at isang sport bra at pagkatapos ay lumabas ng aking silid.Isang mahabang araw ang nauna sa akin. Ngayon ay Lunes, at ito ang unang araw ni Lilly sa paaralan. Nais kong ako ang kumuha sa kanya. Tila medyo kinakabahan siya nang matulog, ngunit sinubukan niyang bawasan ito.Ang tanging nakakapagpaginhawa sa kanya ay ang pagkaalam na makakasama niya si Noah. Sinabi niya sa akin na nangako si Noah na ipapakilala siya sa lahat ng kanyang mga kaibigan. Napakasweet at mabait sa kanya. Malinaw na pinalaki siya nang tama at kung gaano kabait si Ava sa akin, wala na akong inaasahan pa.Naglalakad ako sa madilim na pasilyo na sinusubuk
Calvin."Anong ginagawa mo sa bahay ko, Emma?" Sabi ko habang nagngangalit ang mga ngipin.Abala kami ni Gunner sa pagpipintura ng kwarto niya, bago tumunog ang doorbell. Ang huling bagay na gusto ko ay marinig niya akong sumisigaw at bumaba para lang makita ang asong ito.Sinamaan ko siya ng tingin habang nararamdaman ko ang galit ko sa loob ko. Nakakuyom ang aking mga kamao at ang aking panga ay mahigpit na nakaipit sa pagsisikap na pigilan ako sa pagsabog."Ako-ako" Hindi niya natapos ang pangungusap at mas lalo lang akong naasar.T*ngina nito! Lumabas ako ng bahay at isinara ang pinto sa likod ko. Kinailangan ko siyang paalisin."May tanong ako sayo, Emma!" Nagalit ako, nakakapit sa hawakan ng pintuan na parang vise grip, para lang pakalmahin ang sarili ko.Matapos ang lahat ng kalokohan na pinagdaanan namin ni Gunner sa kanya, may lakas ng loob siya ngayon na magpakita sa harap ng pintuan ko?Ang sakit at sakit sa loob ng mahigit halos isang dekada. Akala niya ba madali ko
Emma.“Sigurado ka ba dito?” Tanong ni Molly, ang nag aalala niyang mga mata ay nakatingin sa mukha ko. "Sigurado ka bang gusto mong gawin ito?"Sigurado ba ako? Ano ba. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon niya, pero may kailangan akong gawin, di ba?"Oo" Tumango ako, itinuwid ang aking likod sa determinasyon.Alam kong nagkamali ako ng malaki. Alam kong kasalanan ko ang nangyayari sa akin. Karma na ang humahabol sa akin, ngunit hindi ko ito hahayaang pigilan ako. Hindi ako maaaring umupo sa paligid ng paglilinis na nagnanais na iba ang mga bagay.Isinuot ko ang magandang sundress na napili ko. Kulay puti ito at may mga asul na bulaklak. Gusto kong magmukhang presentable, down to earth at mainit. Gusto kong magmukhang kaakit akit. Isang tao na magaan ang pakiramdam mo sa pamamagitan lamang ng pagtingin sa kanila. Ang mga sundresses ay palaging nagbibigay ng ilusyon na iyon."Napagtanto mo na maaari niyang isara ang pinto sa iyong mu
Tumango ako, saka humiga sa sofa habang binuhusan niya ako ng baso. Isa na kailangan ko.“Kailangan kong sumang ayon sa sinabi ni mom, si Lilly ay katulad mo. Nagulat ako sa sobrang talino niya. Kung paanong marami siyang alam pagdating sa pera.” Sabi niya pagkatapos lumagok sa baso niya.Napangiti ako ng may pagmamalaki. “Ganyan din si Noah na mini me mo. Napaka spot on niya pagdating sa pag alam kung aling mga kumpanya ang may potensyal."At ito ay totoo. Matalas si Noah pagdating sa mga potensyal ng kumpanya, tulad ni Rowan. Mababasa ni Rowan ang bagong potensyal ng kumpanya, kahit na ang mga nakatatag ng kumpanya.Ito ay dahil sa kanya na hindi kami gumawa ng isang masamang pamumuhunan kapag nakakuha ng isang bagong kumpanya.“Pakiramdam ko, dadalhin ng dalawa ang business world. Dadalhin nila ang korporasyon ng Woods sa mas mataas na taas. Katulad natin, magiging perfect duo sila." Binibigkas niya ang parehong bagay na iniisip ko.Kinuha ko ang aking baso, nilagok ko ang buo
Gabriel."Magiging okay ba kayong dalawa ngayong gabi?" Tanong ko habang binubuksan ang pinto ng sasakyan kina Harper at Lilly."Oo" Sagot niya at iniwas ang tingin sa akin. "Huwag kang magalala, baka makatulog na kaming dalawa pagpasok namin sa loob.""Okay", Umabante ako at hinalikan si Lilly sa pisngi. Mukhang handa na siyang bumaba. “Magandang gabi sweetheart.”"Goodnight daddy" Bulong niya.Bwisit. Sa tingin ko hindi ako masasanay na tinatawag niya ako ng ganoon. Gaya nga ng sinabi ko kanina, nung nalaman ko si Lilly, balak ko na gamitin siya bilang huling alas para makuha ang gusto ko mula kay Harper. Ngayon bagaman, ito ay isang ganap na naiibang kwento.Sa tuwing tinatawag niya akong ganyan, ngayon, kumikibo ang puso ko. Nakaramdam ako ng kung anong init na bumabalot sa loob ko. Kakaiba talaga. Wala akong naranasan dati.Sa isang maliit na alon at isang magandang gabi mula kay Harper, tumalikod sila at umalis. Matapos masigurado na ligtas na sila sa loob ng gusali, tumal
"Hi" Para sa kakaibang dahilan, nasabi ko ang salitang iyon.Ang pagharap kay Ava ay parang pagharap sa lihim mong crush. Bigla akong pinagpawisan at kinabahan.Sa halip na sumagot ay hinila niya ako ng mahigpit. Isang mainit na yakap iyon. Parang nakayakap sa malambot at malambot na teddy bear.“Natutuwa akong opisyal na makilala ka, Harper. Welcome sa pamilya.” Bulong niya kaagad bago siya humakbang palayo.Dinala ako ni Gabriel sa out-door setup na maraming pagkain sa mesa. Ginalaw niya ako kaya umupo ako sa tabi niya.Nakuha ba niya na kinaiinisan ko ang kalapitan niya ng may dahilan?Sa loob ng ilang segundo, lahat ay naghuhukay."Kung gayon, Harper, anong trabaho mo?" Tanong ng mom ni Gabriel.Napalunok ako, ng lumingon ang lahat. Naiinis ako kapag nakatuon ang atensyon sa akin."Ako’y isang interior designer," Sagot ko, habang sinusubukang panatilihin ang eye contact.Kung mayroong isang bagay na itinuro sa akin ng aking mom, ito ay ang pakikipag ugnay sa mata ay mahal
"Kasal siya kay Ava?" Tanong ko na lubos at lubos na nabigla."Oo" Sagot niya tapos nanliit ang mata niya. "Bakit parang gulat na gulat ka sa balitang iyan?"Nagkibit balikat na sagot ko. "Marahil dahil gulat pa din ako."At ako nga. Hindi ko kailanman nakita ang pagdating nito. Wala kahit kaunti. Tulad ng sinabi ko, kinasusuklaman ni Rowan si Ava, kaya paano siya napunta sa kanya? Paano ang mga bagay nagbago ng sobra na siya ngayon ay masaya at kung ano pa man?Ang Rowan na naalala ko ay moody, galit, bitter at may chip na kasing laki ng isang buong galaxy sa balikat. Panay ang pagsimangot niya sa mukha at bihira siyang ngumiti. Nangyari ang lahat ng pagbabagong iyon pagkatapos niyang matulog kay Ava at makipaghiwalay kay Emma.Itong bagong version niya ang nagpaalala sa akin noong kasama pa niya si Emma. Dati ay nagliliwanag ang mukha nito sa tuwing nakikita siya o malapit sa kanya. Panay ang ngiti niya na para bang ang presensya lang ni Emma sa buhay niya ang nagpapasaya sa kan
Mukhang masaya si Rowan ngayon, kaya gaya ng sinabi ko, iniisip ko na nagkabalikan sila ni Emma. Iyon lang ang posibleng senaryo. Mula sa sinabi sa akin noon ni Gabriel, galit na galit si Rowan kay Ava, tulad ng pagkamuhi sa akin ni Gabriel.Lumipat ang mata ko sa batang babae. Medyo pamilyar siya, pero hindi ko mailagay ang mukha niya. Marahil siya ay anak nina Rowan at Emma kahit na hindi siya katulad ng Emma na naalala ko. At muli, ang mga gene ay maaaring maging kakaiba kung minsan."At ang batang babae?""Ang pangalan niya ay Iris" Sagot niya, ang kanyang proximity ay gumagawa ng ilang mga kakaibang bagay sa akin.Paalis na, sinubukan kong panatilihing kaunti ang distansya sa pagitan namin.Pinagpatuloy ko ang panonood kay Iris, na isang bola ng enerhiya. Meron itong magandang asul na mga mata na nakikita kong kumikinang hanggang sa kinatatayuan ko. Hindi siya kamukha ni Emma, ngunit kung tama ang pagkakaalala ko, si Emma ay may asul na mga mata, kaya malamang na nakuha ito
Harper.Hindi ko na napigilan ang kaba kahit na sinundan namin ni Gabriel ang mga magulang niya. Sa totoo lang, naging mas maganda ang usapan sa opisina kaysa sa inaasahan ko. Hindi ko alam kung ano ang inaasahan ko, ngunit hindi ito ang kanilang kalmado, o marahil ito ay ang kalmado bago ang bagyo?Hindi ko rin maintindihan kung bakit hindi sinabi ni Gabriel sa kanila na kasal na kami noon. Sa kabila kung paano natapos ang aming kasal, ito ang pinaka makatuwirang gawin. Hindi ko ginusto na itinatago niya ang mga ito sa dilim.“Okay ka lang ba?” Hinila ako ng boses niya pabalik sa kasalukuyan.Tumingala ako sa kanya para lang makita ang kanyang mata na nakatitig sa akin ng seryoso. Sobrang tumatagos ang mga ito, parang binabasa niya ako hanggang sa kaluluwa ko. Iniwas ko ang mga mata ko sa kanya, tumutok ako sa harapan."Oo, medyo kinakabahan pa rin ako, hindi ko alam kung bakit," Totoo kong sagot.Ang pinakamasamang bahagi ay tapos na, kaya hindi ko alam kung bakit ako nababalis