“Lumayas ka!” Tumayo ako at tumuro ako sa direksyon ng pinto.Tapos na ako sa kalokohan niya. Hindi ko siya hahayaan na sirain ang kaligayahan na nararamdaman ko ngayon.Tumayo rin siya. “Ano? Hindi mo gusto na natuklasan ko ang plano mo? Balang araw, malalaman din ng lahat na ang mga atake na ito ay peke lang.”“Tapos ka na bang ipakita sa akin na tanga ka?” Ang tanong ko. “Sa tingin mo ay ginagawa ko ang pekeng mga atake na ito, pero alam mo ba kung ano ang iniisip ko? Sa tingin ko ay ikaw ang nasa likod ng lahat ng ito. Wala akong kalaban maliban sayo, at sino ang makikinabang kapag namatay talaga ako? Ikaw.”“Kung wala na ako, wala ka nang kaagaw kay Rowan at hindi mo na magiging problema na makita ako dahil ang buong kustodiya ay mapupunta kay Rowan.”Tumitig siya sa akin ng gulat. Malamang ay nagulat siya na nalaman ko ito o nagulat siya na inaakusahan ko siya. Pinag iisipan ko ito at may punto ito.Gusto ni Emma na mamatay na ako dahil sa dalawang bagay. Una, ang paghihiga
Tumitig ako sa galit na mukha ni Rowan, sana ay hindi ko na lang binuksan ang pinto. Bago pa ako makakilos, tinulak niya ako papunta sa loob at sinara niya ang pinto. Patuloy siya sa pagtulak hanggang humito kami sa lugar sa pagitan ng entrance, kusina, at sala.“Ano ba ang problema mo?” Yumuko si Rowan, nanginig ako sa galit.“Ano?”“Akala mo ba ay hindi sasabihin sa akin ni Emma? O sa tingin mo ay hindi ko mapapansin ang bakas ng palad na iniwan mo sa pisngi niya?”Naglakad siya. Naintindihan ko na ang mga sinabi niya at naalala ko ang rason kung bakit ako nandito.“Hindi mo naiintindihan.” Sinubukan kong ipaliwanag ang mga rason ko, pero hindi niya ako pinayagan.“Naiintindihan ang ano? Na sinampal mo siya ng walang rason? Na inakusahan mo siya na siya ang nagpadala ng mga atake sayo ng wala kang ebidensya? O gusto mo bang maintindihan ko lahat ng masamang bagay na sinabi mo sa kanya?” Lumapit siya, nagliliyab ang mga mata.Hindi ko alam kung ano ang sinabi sa kanya ni Emma,
Nagring ang phone ko ng saandaang beses ngayong araw. Umilaw ang pangalan ni Letty, pero hindi ko pa rin pinansin ang mga tawag niya. Sinusubukan niya akong tawagan kahapon pa.Wala sa tamang kondisyon ang isipan ko para kausapin siya. Konektado pa rin siya sa mundo at sa mga taong gusto kong layuan.“Isa pa.” Ang sabi ko agad sa bartender sa oras na matapos magring ang phone ko.Birthday ko ngayong araw, at ito ang paraan kung paano ko ito ipinagdiriwang. Mag isa sa isang bar, umiinom ng mga fruity na inumin, nasasaktan pa rin sa mga malupit na sinabi ni Rowan.Sinubukan kong isantabi ang mga isipang ito. Sinubukan kong kalimutan ang bawat salita na hinagis niya sa akin, pero mahirap ito. Nanatili ito sa utak ko na parang isang tattoo.Maraming taon na kaming kasal, pero kahit kailan ay hindi napunta sa isip ka na isang p*ta lang ako para sa kanya. Na ginagamit niya lang ako bilang substitute para kay Emma sa kama. Nabasag ang puso ko ng paulit-ulit simula noong araw na yun sa ba
“Ayos lang ako… Ayaw ko lang siyang kausapin ngayon.” Ang malakas kong sinabi.Hindi masyadong malakas ang musika, pero malakas pa rin ito.“Nasa club ka ba?” Ang tanong niya sa oras na may taong sumigaw na ang musika na tumutugtog ay ang paborito nilang kanta.“Parang ganun na nga.”“Lasing ka ba?”“Tipsy lang.” Ang sagot ko, pero plano ko na uminom hanggang sa malasing ako.“May driver ka ba para umuwi?”Tumawa ako dahil dito. Pulis talaga ang ugali niya ngayon, at gusto ko ito. Gusto ko rin na nag aalala siya kung paano ako uuwi.“Hindi, pero plano ko sumakay ng taxi.” Ang sagot ko.“Hindi. Bigyan mo ako ng sampung minuto.” Ang sabi niya bago niya ibaba ang phone.Kumunot ang noo ko sa phone ko. Iniisip ko kung bakit niya ito sinabi. Nagdesisyon ako na hindi ito mahalaga, itinabi ko ito sa sulok ng isipan ko. Ngayon ang araw na kakalimutan ko ang mga bagay at hahayaan ko ang sarili ko na mag enjoy.Hindi ko alam kung gaano katagal na ang lumipas, nang may taong umupo sa t
Nakaraang siyam na taon:Nagring ang phone ko at may bagong notification, nagising ako mula sa isang gabi na hindi mapakali sa tulog. Sa hindi malamang rason, hindi pa ako nakatulog noong nakalipas na dalawang taon.Iniisip ko na ito ay dahil kay Rowan. Na ang puso at isip ko ay hindi payapa dahil hindi siya malapit sa akin. Nagsimula ang pagiging hindi mapakali ko noong pumasok siya ng university noong nakaraang dalawang taon. Sa panahon na nasa university siya, minsan lang ako natutulog, pero kapag nasa bahay siya para sa mga break, nakatulog ako ng mahimbing.Muli na naman itong isang gabing walang tulog, gumising ako para tingnan ang phone. Nabigla ako, pero mabilis itong naging kaligayahan nang makita ko ang notification.Nagbayad ako ng isang tao para mag install ng isang app upang matrack ko tuwing nasa malapit si Rowan. Ngayon, nag-notify sa akin na nasa bahay si Rowan.Bumangon ako, nagbihis ako ng mabilis. Bumalik siguro siya para kay Emma, o baka para kay Travis o Gabe,
“Sinabi niya na hindi pa siya handa. Na gusto niyang mag pokus muna sa school. Bakit ayaw niya akong pakasalan? Hindi niya ba ako mahal?” Ang tanong niya, ang boses niya ay puro sakit.Hindi ko alam ang sasabihin ko. May parte sa loob ko na masaya na tumanggi si Emma, habang ang isang parte ko ay nasaktan para kay Rowan dahil nakikita ko na masakit talaga ito para sa kanya.“Isa kang mabuting lalaki, Rowan. Kung ayaw ka niyang pakasalan, siya ang mawawalan. Bahala siya sa buhay niya, marami pa namang iba dyan.” Tinaas ko ang inumin ko.Tumitig siya sa akin ng matagal bago siya ngumiti. “Tama ka, bahala siya.” Ang sabi niya habang nag toast kami ng baso.Hindi ko alam kung gaano katagal kaming nanatili doon. Nag usap kami, nagsayaw, at uminom. Sa oras na paalis na kami, pareho kaming lasing, as lasing siya kaysa sa akin.Ang mungkahi niya ay kumuha kami ng isang hotel room, at pumayag ako. Hindi ako pwedeng umuwi ng lasing. Babalatan ako ng buhay ng mga magulang ko, halos hindi ako
Tumingin ako sa kanya ay tinulak ko siya palayo dahil sa sakit. Mukhang kailangan niya ng magpapagaan ng loob niya, kaya lumapit ako sa kanya at nilagay ko ang kamay ko sa balikat niya. Sinubukan kong pagaanin ang loob niya.Sa halip bayolente ang reaksyon niya. Tinulak niya ako ng pwersahan at natumba ako.“Wag mo akong hawakan, p*ta ka!” Ang sigaw niya, at halata ang galit pati pait sa boses niya.Tumayo ako, puno ng luha ang mga mata. “Rowan, hindi ko plano na mangyari ito.”Alam ko na galit na siya sa akin.“Umalis ka na lang… Ayaw ko na ulit makita ang pagmumukha mo, kahit kailan,” Ang sabi niya, umupo siya sa kama, basag ang puso. Puno ng luha ang mga mata.Nabasag ang puso ko mula sa ekspresyon niya. Mukha siyang magulo at nasaktan talaga. Gusto ko siyang tulungan, pero alam ko na hindi niya tatanggapin ang tulong ko. Sa halip, umalis ako.Gusto ko na maging masamang panaginip ito, pero totoo ito. Gumawa ako ng malaking pagkakamali.************Makalipas ang dalawang a
Makalipas ang dalawang buwan.Tumitig ako ng takot sa pregnancy test. Pinanood ko habang naging doble ang linya, sinasabi nito na buntis talaga ako.Gusto ko na maging mali ito, kumuha ako ng isa pa, pero pareho ang resulta. Buntis ako kay Rowan.Ang buhay nitong nakalipas na mga buwan ay naging impyerno. Hindi lang ako naging salot sa parehong pamilya, pati rin sa school. Alam ng lahat ang nangyari sa pagitan namin ni Rowan, pero walang naniniwala sa akin noong sinabi ko sa kanila na lasing ako.Ang lahat ng sisi ay nasa balikat ko dahil isa akong p*ta na inakit ang boyfriend ng kapatid ko noong lasing ito.Binubully ako sa school at umiiwas sa akin ang mga tao sa lungsod.Minsan lang ako kinakausap ng mga magulang ko ngayon. Hindi na talaga ako kinakausap ni Emma, sinabi niya na patay na ako para sa kanya. Para naman kay Travis, para bang hindi niya na ako nakikita. Hindi ko nakita o kinausap si Rowan simula noong araw na yun.Nabasag ang puso ko ng paulit-ulit nitong nakalipa
Hey Loves, Today there won't be an update because of a pressing issue.So I've read your comments and I want your honest opinion. I get your concerns and I pride myself in listening to my readers because without you, then why am I even writing?First of all, I rushed to finish this book because a lot of you, my lovely readers thought that the book has been going on for so long and they wanted me to complete it. But now, there is a different group that wants me to compeletly be done with this book before starting on Noah's.As much as I wanted to give all the couples closure in this book, I'd planned for some of the questions to be answered in Noah's book...You have all given me food for thought though, and that's why I wanted you opinion.1. Let me know if you want Gabriel and Harper's story to be a bit longer. I know some of you thought it was rushed, so give me your honest opinion if you want their book extended or if you are okay with how it ended, even though there would have
Hell, I should have let go the moment Rowan decided to marry Ava. Hindi naman niya kailangan, pero ginawa niya, dahil siguro sa kaibuturan niya, may kakaibang gumagana sa loob niya. Dapat ay lumipat na ako sa sandaling napagtanto kong walang hinaharap sa pagitan namin.Naiinis ako sa sarili ko dahil pinakita lang sa akin ni Mia ang lawak ng pagkasira ko kay Calvin. Wala siyang ginawa kundi ang mahalin ako, habang ginamit ko siya at pinananatili siyang nakatali sa akin imbes na pakawalan siya."Sa tingin ko ay sapat na iyon para sa araw na ito," sabi ni Mia nang mas kalmado na ako at tumigil na ang aking pag-iyak.Ang araw na ito ay brutal, ngunit nagbigay din ito ng maraming liwanag para sa akin."Salamat," I sniff, at pinunasan ang ilong ko gamit ang tissue na binigay niya sa akin."Anytime," sagot niya. "Ngayon, magkikita na lang tayo bukas."Pagkatapos ng aking ika-apat na sesyon, napagkasunduan namin na makikita ko siya tuwing ibang araw. Marami akong dapat i-unpack at naramd
Emma.“Bakit sa tingin mo ay tumanggi kang pakawalan si Rowan? Sa tingin mo, bakit mo siya pinanghawakan ng maraming taon kahit alam mong kasal na siya kay Ava?"Naglalaro sa utak ko ang tanong ni Mia habang nag-iisip ako ng paraan para sagutin siya. Bakit hindi ko binitawan si Rowan sa sandaling natulog siya kay Ava? Bakit ako kumapit sa kabila ng katotohanan na pinakasalan niya siya at nanatili sa kanya ng maraming taon?Oo naman, sinabi sa akin ng lahat kung gaano siya kaawa-awa. Na hindi sila nagkakasundo ni Ava. Na tinatrato niya siya na parang wala siya. Sinabi sa akin ng lahat na mahal pa rin niya ako at tumanggi siyang bigyan ng pagkakataon si Ava.Sa pagbabalik-tanaw ngayon, hindi na ako nabulag tulad ng dati. Sa kabila ng sinabi sa akin ng lahat, pinili pa rin niyang manatiling kasal sa kanya. Maaari siyang humingi ng diborsyo anumang oras na gusto niya. Hell, the moment na wala na si Ava sa school, medyo stable sa trabaho niya at medyo matanda na si Noah, puwede na siyan
“Subukan mo ako.”Kinagat niya ang kanyang labi, at upang patunayan ang aking punto, sinimulan kong hilahin ang aking daliri mula sa kanya."Ikaw," mahina ang boses niya, halos kinakabahan.Nanlalaki ang mga mata ko sa kanya, at kitang kita ko ang kaba doon. Nagulat ako pero masaya at the same time. Hindi ko maalala nang malinaw ang gabing iyon. Hindi ko talaga akalain na virgin siya noong una kaming natulog."Pagkatapos ni Liam, may iba na ba?"Umiling si Amelia, at muling namula ang pisngi. I really don't care if it's just Liam or three other guys, plus Liam pa. I feel territorial about her at gusto kong burahin ng tuluyan ang haplos niya sa katawan niya.Idinausdos ko pabalik ang aking mga daliri sa loob ng masikip na siwang niya, itinulak nang husto ang hiningang lumabas sa labi niya. Sabay slide ng palad ko sa clit niya, hanggang sa nakasakay na siya sa kamay ko at humihingal, namumula ang balat niya at bahagyang pawisan.Ang pagdinig sa kanya ay umamin na parang isang bala
Gabriel.Humiwalay ako kay Harper at tinitigan lang siya. Ang babaeng minahal ko ng ilang buwan lang ng bumalik siya sa buhay ko.Pagkatapos ni Ashley, akala ko patay na ang puso ko. Na hindi na ito magpapatalo para sa ibang babae. Nakuntento na lang ako sa paggamit lang ng mga iyon para sa kanilang mga katawan at pagkatapos ay itinapon kapag naiinip na ako bago tumalon sa isa pa.Hindi ko nakitang dumating si Harper. Hindi ako handa sa pagdating niya at sa mga pagbabagong ibabalik niya sa buhay ko. Siya ay isang tahimik na bagyo. One that consumed me and I let her, because there was just something about her that drew me in.Nakatingin ako sa kanya ngayon, at napuno ako ng pasasalamat. Nagpapasalamat siya na napagdesisyunan niyang bigyan ako ng pagkakataon. Para bigyan tayo ng pagkakataon. Siya ang lahat ng gusto ko. Hindi ko ito nakita noon dahil nabulag ako sa sakit at pagtataksil, ngunit nakikita ko na ito ngayon, at nagpapasalamat ako sa kung sino man ang nagbigay sa amin ng pa
Sa oras na matapos ko silang lampasan at ilagay sa mesa, nanginginig ang aking mga kamay, at ang puso ko ay tumatakbo. I’m render completely speechless as my shift from Gabriel’s face to the documents on the table."Gabriel" umiling ako. “Hindi ko maintindihan.”Kinuha niya ang mga kamay ko sa malaki niyang kamay. Walang ibang pinanghahawakan ang kanyang mga mata kundi init at pagmamahal.“Sinusuri ko ang utak ko, naghahanap ng mga paraan para patunayan sa iyo na gusto ko ito. Na gusto ko tayo. Ang ideya ay dumating sa akin habang kami ay nasa Tokyo. Pina-draft ko ang aking abogado ng dalawang bagong dokumento, pagkatapos ay ipinadala niya ito dito. Ang kailangan mo lang gawin ay pirmahan sila."“Pero sa iyo ang kumpanya, hindi pa tapos ang kontrata natin…” I rush through my words as my brain refused to function.“Gusto ko ng totoong pagkakataon kasama ka, Harper. Gusto ko ng totoong kasal. Kaya't napagpasyahan kong wakasan ang kontrata ng kasal... Para sa Unity Ventures, sa iyo i
“Ano ang iniisip mo?” Tanong ni Gabriel habang hinihila ako papasok sa ballroom kung saan nagsasayaw ang iba.Pagkatapos ng hapunan, nagkaroon ng mga talumpati at pagkatapos ay libre ang lahat na makisalamuha at magsaya sa party.Agad na nakita ng mga mata ko sina Ava at Rowan. Para silang nasa sarili nilang maliit na mundo habang dumadausdos sila sa sahig. Walang ibang pinanghahawakan ang kanilang mga mata kundi ang pagmamahal sa isa't isa.gusto ko yan. Gusto ko ng lalaking tumitingin sa akin na parang ako ang kanyang buong salita at ang tanging layunin niya para mabuhay. Gusto kong ako lang ang babaeng may hawak ng puso niya. Gusto kong mahalin ako ng malalim na nagniningning sa kanya sa mga alon.Ibinalik ko ang paningin ko kay Gabriel habang hinihila niya ako palapit. Hindi nararapat na sumayaw ng ganito kalapit sa ganoong kaganapan, ngunit tila wala talagang pakialam si Gabriel.Nakatitig ako sa mga mata niya at wala akong ibang makita doon kundi paghanga. Nakikita ko rin kun
Habang nag-uusap kami, bumabalik ang mga mata ni Ava kay Rowan. Makikita mo ang pagmamahal na naroroon. Sa kabila ng lahat ng pinagdaanan niya ay nagawa pa rin niyang bigyan siya ng isa pang pagkakataon.Ang mga mata ni Rowan, siyempre, ay patuloy na lumilipat din sa kanyang asawa. Parang hindi niya kayang itago ang mga mata sa kanya o sa kamay niya, dahil patuloy siyang naghahanap ng mga paraan para mahawakan siya.Alam ko kung gaano kalupit si Rowan kay Ava sa tatlong taong pagsasama ni Gabriel. Tinatrato niya ito na parang wala lang. Pero ngayon, parang siya na ang buong mundo niya. Ang pagmamahal niya sa kanya ay lantarang kumikinang. Hindi ko akalain na magbabago siya sa kanya, ngunit ang katibayan ng kanyang pagbabago at pagmamahal ay nakatitig sa akin nang diretso sa mukha."May bumabagabag sa iyo," bulong ni Ava, hinila ako mula sa aking pag-iisip.Lumingon ako sa kanya, hinahanap ng mga mata ko ang mukha niya. “Napatawad mo na ba talaga si Rowan? Paano mo ito nagawa? Paano
"Alis na tayo bago tayo mahuli," sabi ko sa kanya pagkatapos naming makabawi ng hininga.Tumango siya, habang ang kanyang kamay ay dumadampi sa akin kung saan pinagdikit niya ang aming mga daliri at hinila ako palabas ng aming silid-tulugan."Ang ganda-ganda mo, Mrs. Harper!" Sierra ay sumisigaw, ang kanyang boses ay puno ng kasiyahan nang makita niya ako.“Oo!” Oo, ikaw nga, nanay,” dagdag ni Lilly, tumatalon-talon.“Salamat, mga babae,”Aalis si Sierra mamaya dahil may pasok siya bukas. Dahil wala kaming dalawa ni Gabriel dito kapag aalis siya, inayos na namin sa aming driver na ihatid siya. Sisiguraduhin niyang makauwi siya nang ligtas."Ngayon, maging mabuti kayo kay Sharon at huwag siyang pasakitan, ha?" Binibiro ko sila bilang babala."Gagawin namin!" sumasabay sila.Ang mga mata ko, mula nang makilala ko si Sierra, ay laging bumabalik sa kanya. Tulad ng sinabi ko, mayroong isang bagay tungkol sa kanya na humihila sa akin patungo sa kanya. Isang bagay na pamilyar.Pagkat