Ava:Kabadong kabado ako habang naghahanda ako para sa date ko kasama si Ethan. Dalawang linggo na simula noong nakalabas ako sa hospital at mabuti na ang pakiramdam ko. Sinabi ng doctor na ayos na ako at bumalik na ako sa trabaho nitong nakaraang mga araw.Sa loob ng dalawang linggo, maraming nagbago. Kami ni Letty ay naging malapit sa isa’t isa, pati na rin kami ni Ethan. Niyaya niya ako nitong nakaraang mga araw. Pumayag ako ng buong puso.Mabuti si Ethan para sa ego ko. Pinapatawa at relax niya ako. Magaan ang loob ko kasama siya. Kapag kasama ko siya, nakakalimutan ko si Rowan. Nakakalimutan ko ang basag na puso ko.“Hair up o down?” Ang tanong ko kay Letty.Kami ay nasa isang video chat at tinutulungan niya akong maghanda.Kung sa totoo lang, ito ang unang beses na pumunta ako sa isang date. Tulad ng binanggit ko noon, hindi ako ang tipo ng babae na niyayaya ng mga lalaki noon.Noong kinasal ako, hindi ako dinala si Rowan para magdate. Kahit kailan ay hindi namin ginawa an
Inamoy ko ang mga bulaklak. Kahit kailan ay hindi ako binilhan ni Rowan ng mga bulaklak. Kahit kailan ay hindi niya ako trinato na mahalaga ako sa kanya. Sa isipan niya, isang abala lang ako na nagbigay ng anak sa kanya.“Ilalagay ko lang muna ito tubig, pagkatapos ay pwede na tayong umalis.” Tumalikod ako at dumiretso sa kusina. Pagkatapos ilagay ang mga bulaklak sa vase, umalis kami.Pareho akong kinakabahan at sabik. Hindi ko alam kung ano ang gagawin o sasabihin ko. Ano ba ang ginagawa sa mga date? Ano ang pinag uusapan? At sino ang dapat magsimula ng pag uusap? Wala akong alam at natatakot ako na magkamali.“Kakaiba ba na takot na takot ako, kahit na marami na akong mga date na napuntahan?” Ang tanong ni Ethan, nawala ang katahimikan.Tumawa ako. Gumaan ang loob. Naglaho ang pagkabalisa na kumulong sa akin.“Hindi naman… kahit ako, mabilis ang paghinga. Buong araw akong kinakabahan.” Ang amin ko. “Naging mahirap mag focus sa mga klase ko.”Kahit na ang mga estudyante ko ay m
“So, ano ang pinaka-exciting na bagay sa trabaho mo?” Binago ko ang pinag uusapan.Nagkaroon ng ngiti sa mukha niya habang sinabi niya sa akin ang tungkol sa trabaho niya. Hindi nagtagal, dumating ang pagkain at kumain na kami.Sinubukan kong mag pokus, ngunit habang mas maraming tao ang dumating, mas lalo akong kinabahan. Sinubukan kong mag relax at magpokus kay Ethan, ngunit hindi ko ito magawa.“Ayos ka lang ba, Ava? Parang kinakabahan ka ata?” Ang tanong niya na para bang napansin niya na hindi ako komportable.“Kinakabahan?” Ang hirap kong sinabi.“Oo, hindi ka mapakali at paiba-iba ang tingin mo.” Ang sabi niya sa akin. “Hindi ka ba nage-enjoy?”Naku! Nakokonsensya ako ngayon. Dapat kong sabihin sa kanya ang katotohanan, kung hindi ay masisira ang lahat ng nabubuo sa pagitan namin. Ang pinaka-ayaw ko ang isipin niya na wala akong utang na loob.“Pwede mong sabihin sa akin. Pangako, hindi ako magagalit.” Tumingin siya sa mga mata ko. Ito ay para bang nakita niya ang paglala
Rowan:Ngayong araw, umaasa ako na may magandang gabi ako kasama si Emma, ngunit nasira ito nang makita ko si Ava na nasa isang date kasama si Ethan.“Rowan?” Ang tawag sa akin ni Emma, ngunit hindi ko mapagana ang utak ko.Doon, nakatayo si Ava sa mga braso ng ibang lalaki. Noong una, akala ko ay pinaglalaruan ako ng mga mata ko. Naging masaya ako dahil nakita ko si Ethan kasama ang ibang babae at patunay na taksila siya. Ngunit napagtanto ko na ang babaeng yun ay si Ava.Nakakabighani ang ganda niya. Isang tanawin na kahit kailan ay hindi ko pa nakita. Ang flawless na kutis niya ay lantad at ang maliit na black dress niya ay nagpakita ng hugis niya.Oo, nakita niya na ang hubad na katawan ni Ava noon, ngunit iba ang tanawin na ito. Nagbihis si Ava, ang isang bagay na kahit kailan ay hindi niya ginawa noong magkasama pa sila. Baka dahil hindi ko sinabi sa kanya at hindi siya nag abala.Pinanood ko habang nilagay ni Ethan ang isang piraso ng buhok ni Ava sa likod ng tainga nito.
Emma:Hindi pa ako kumikilos simula noong umalis si Rowan. Pakiramdam ko na para bang ang mga pader ay kinukulong ako at wala akong takas. Walang paraan para mawala ang sakit na nararamdaman ko sa loob.Masakit ang lahat at hindi ko alam kung paano ito pigilan. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko o kung ano ang reaksyon ko dapat.Bakit nangyayari ito sa akin? Ito ang tanong ko sa sarili ko lagi, ngunit walang sagot dito. Walang hint kung bakit pinagdadaaanan ko pa rin ito kahit na nakuha ko na siya.Naramdaman ko ang pagtulo ng luha sa mukha ko. Ayaw ko maging mahina. Ayaw kong umiyak. Pinunasan ko ang mga luha ko sa galit sa sarili ko dahil hinayaan ko na tumulo ito.Noong namatay si daddy, sobrang nalungkot ako. Ako ang prinsesa niya at siya ang bayani ko. Hindi ko siya nakasama masyado dahil lumipat ako sa ibang lungsod, ngunit kapag magkasama kami, masaya ito.Akala ko ay hindi na ako babalik sa sarili pagkatapos niyang mamatay, na walang magandang balita dito. Pagkatapos,
Tulad ng sinabi ko noon, si Ava ay hindi na mahalaga sa amin, kaya bakit siya aatakihin ng ibang tao?Huminga ng malalim si Molly, “Kung nandyan ako, hinampas na sana kita Emma. Isa kang abogado, pero gusto mo maniwala na ang kapatid mo ay kayang gawin ang lahat ng ito para lang makasama si Rowan?”“Naniniwala ako dito dahil lawyer ako. Hindi mo alam kung ano ang hangganan ng mga babae para lang makuha ang atensyon ng mga ex nila pagkatapos nilang mag move on.”Marami na akong pinakulong na mga ex-wife at ex-girlfriend pagkatapos nilang saktan ang iba at ang partner nila upang makuha ulit ang mga lalaki nila.“Maraming ginagawa ang mga tao kapag in love sila, at isa na doon si Ava.” Ang dagdag ko.Noong teenagers kami, ginawa ni Ava ang lahat at kahit ano para makuha ang atensyon ni Rowan. Sinabotahe niya pa ang mga date namin, sinira ang dress na pinili ko noong makikipagkita ako kay Rowan, at minsan siyang naglagay ng green hair dye sa shampoo ko. Ito ay ilan lang sa mga maliit
Hi mga readers, gusto kong humingi ng tawad in advance dahil hindi ko magagawang i-update ang book na ito. Alam ko na labag ito sa mga salita na binigay ko sa inyo at patawad talaga. Maraming nagaganap at magulo ang mental state ko, kaya parang hindi ako makapag pokus o gumawa ng kahit ano dahil doon.Mahal ko ang book na ito at marami akong malaking ideya, pero sa kasalukuyang burnout ko, natatakot akong masira ito. Naiisip ko nang hindi ito umaagos ng maayos. Hindi patas para sa inyo o sa book kapag hindi ko binigay ang lahat ko para sa pagsusulat.Pakiusap, unawaan niyo na hindi ko inaabandona o susukuan ang book, kailangan ko lang ng oras para ayusin ang isipan ko bago ako bumalik sa pagsusulat. Nararapat sa inyo ang isang magandang istorya at mabibigo ko ang sarili ko kapag hindi ko ito nabigay sa inyo.Hindi ako matagal na mawawala, sana ay sapat na ang hindi lalampas sa dalawang linggo.Salamat sa pag unawa at patawad ulit.Lots of love.Stay safe and take care.Evelyn.
Ava:Iniisip ko pa rin ang mga kilos ni Rowan nitong nakaraang mga araw. Hindi ko maintindihan kung ano ang meron sa kanya. Gusto niya bang sirain ang relasyon niya kay Emma? Gusto niya ba na gumawa ng gulo sa pagitan namin?Iniisip na ni Emma na balak kong agawin ang lalaki niya. Na ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko para agawin sa kanya si Rowan. Ang hindi niya alam ay gusto ko lang ng kapayapaan. Hindi ko gusto si Rowan. Sinubukan ko na yun at natutunan ko ang leksyon ko.“Sigurado ka ba doon?” Ang tanong ng maliit na nakakairita na boses. “Hindi mo maitatanggi na nagustuhan mo ang halik. Ito ang pangarap mong paraan ng paghalik niya sayo. Walang iba kundi pagnanais at pasyon.”Inalis ko ito sa isipan ko. Mali ito. Determinado ako na mag move on kay Rowan at humanap ng sarili kong pag ibig. Walang ibig sabihin kahit na pagtaksilan ako ng katawan ko. Biological lang ang reaksyon ko. Wala nang iba pa.“Magsinungaling ka lang sa sarili mo.” Ang katwiran ng boses.Hindi ako nags
"Kailan ka pa naging mature?" Pang aasar ko, binangga ang balikat ko sa balikat niya. "Ako ay mas matanda, dapat akong maging mas matalino.""Ang maturity ay may karanasan, alam mo." Nagkibit balikat siya at ngumiti. “Ang pag ibig ang nagtutulak sa atin na gawin ang pinakamabuti para sa ating mga anak. Kaya't hangga't ikaw ay hinihimok ng pag ibig, palagi mong gugustuhin kung ano ang pinakamahusay para sa iyong mga bata at gagawa ka ng mga desisyon batay doon."Natahimik kami saglit, natulala lang ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko hindi ako ganoon kapalpak na alam na si Ava ay may pagdududa kung para sa akin siya ang isang halimbawa ng isang perpektong ina."Nasaan pala si Iris?" Nagtatanong ako sa paligid, napansin kong hindi ko pa nakikita ang maliit mula noong dumating ako."Nasa kwarto nila si Rowan, naglalaro ng tea party." Ang sagot niya na may kasamang ngisi.Hindi ko napigilan nang humagalpak ako ng tawa. “Si Rowan? Naglalaro ng tea party?"Parang kakaiba. So out of the n
Nagseselos ako. Nagseselos si Ava kay Noah. Mayroon din siyang malapit na relasyon kay Gunner. Bakit hindi ako nagising sa katangahan ko bago pa huli ang lahat? Ang tanging dasal ko lang ay kahit hindi kami maging close ni Gunner gaya nina Ava at Noah, atleast dadating kami sa point na hindi niya kinamumuhian ang loob ko."Hindi ko gagawin, pangako ko," Bulong ko kahit na nahuhuli ang boses ko.Binigyan niya ako ng masamang tingin bago siya lumingon."Noah," Tawag ko sa kanya bago siya umalis. Naninigas ang likod niya pero tinignan niya ako sa balikat. "Pasensya na. Sa pagtrato sa iyong mom ng masama at sinubukan na pumagitan sa iyong ama at sa kanya. I'm really sorry. .”Hindi ko inaasahan na may sasabihin siya pabalik at hindi. Sa halip, tumalikod siya at iniwan akong nakatayo sa may pintuan.Napabuntong hininga, iniisip ko kung dapat ba akong pumasok o hintayin na lang na dumating si Ava at salubungin ako. Ang pagtuturo ng aking ina ay nakatanim pa rin sa aking isipan ilang tao
Emma.Kinakabahan ako. Sobrang kinakabahan ako. Bumibilis ang tibok ng puso ko at halos hindi na ako makahinga. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa manibela habang sinusubukan kong pakalmahin ang gulat na bumabalot sa loob ko.Kung tapat ako, aaminin ko na nag aalinlangan ako mula ng makipag usap kay Ava. Ang aking mga salita ay isang huwad na katapangan mula sa isang babae na, sa sandaling ito, ay may hindi pangkaraniwang pag akyat sa kumpyansa. Pagkaalis ni Ava, naglaho ang huwad na katapangan na iyon. Bumagsak ang kumpyansa ko at naiwan akong nagdududa sa desisyong ginawa ko.Pinaghirapan ko ito, iniisip kung tama ba ang ginagawa ko. Nagdududa ako sa mga aksyon na gusto kong gawin. Hindi ako sigurado kung magbubunga ito o kung papalalain ko ang mga bagay sa pamamagitan ng pagtulak sa sarili ko sa kanila.Sa wakas, nagpasya akong itigil ang aking mga plano. Nagulat ako, sa totoo lang. Hindi naman ako ganyan dati. Hindi ko kailanman pinagdudahan ang aking sarili o ang aking mga desisy
EmmaPumasok ako sa opisina ni Mia para sa isa pang therapy session. Gaya ng lagi naming ginagawa, hinubad ko muna ang sapatos ko bago umupo."Hi Emma," Nakangiting tanong ni Mia sa akin. Ang kanyang ngiti, tulad ng dati, ay nakakaakit at mainit. Ginagawa ka nitong kalmado at nakakarelaks."Hi Mia""Okay, alam mo kung ano ang una nating gagawin, di ba?"Tanong niya at tumango ako.Huminga ako ng malalim bago pumikit. Inayos ko ang mga iniisip ko. Hindi ko sila hinahawakan ng matagal o iniisip. Sa halip, hinayaan ko silang umalis nang hindi sinusubukang sumisid sa kanila.Itinutulak ko ang mga iniisip tungkol kay Calvin, Gunner, kapatid ko, nanay at Ava. Pinunasan ko ang ulo ko hanggang sa wala na. Hanggang sa mawalan na ng laman ang ulo ko at matahimik na ako.Ng matapos iyon, binuksan ko ang aking mga mata."Handa ka na bang magsimula tayo?" Tanong ni Mia na nakatingin sa akin.Tumango ako "Oo."“Noong huli tayong nag usap, sinabi mo sa akin na handa ka nang ibalik ang iyon
“Alam kong naguguluhan ka, pero ang dahilan kung bakit ko sinasabi ito sa iyo ay dahil gusto kong bigyan mo ng pagkakataon si Gabriel. Alam kong nanggugulo siya, pero sa pagtingin sa kanya ngayon, masasabi kong in love siya sayo. Ang aking mga anak na lalaki ay sumunod sa kanilang ama sa katangahan pagdating sa mga babaeng mahal nila. Kahit na bahagi ng katangahan ni Rowan ay dahil sa amin, bilang mga magulang—ako, si Antony at ang mga magulang ni Emma—ginulo namin siya.""Sarah..." Nagsisimula na akong magsalita pero pinutol niya ako.“Parang tumatakbo sa pamilya. Totoo nga yata ang kasabihang ‘ang mansanas ay hindi malayo sa puno’ dahil ang dalawang anak na lalaki ay nagawang saktan ang mga babaeng mahal nila, tulad ng ginawa sa akin ng kanilang ama. Ang hinihiling ko lang ay bigyan mo siya ng pagkakataon, dahil ang parehong kasabihan ay naaangkop sa positibong liwanag. Kapag nagmamahal ang mga Wood men, nagmamahal sila nang buong puso at nagmamahal sila ng matindi. Kung bibigyan m
"Handa na ba ang pagkain?" Tanong ko sa kasambahay namin sabay pasok sa kusina.Sumagot siya ng may magiliw na ngiti, "Hindi pa, pero ilang sandali na lang.""Okay, hayaan mo akong mag ayos ng mesa."Nakipagtalo siya, ngunit mabilis kong pinatigil ang argumentong iyon. Gusto kong tumulong. Dahil nagluluto siya, ito na lang ang magagawa ko.“Kailangan mo ba ng tulong?”Tumingala ako para hanapin ang mama ni Gabriel sa tapat ng hapag kainan. Nilapag ko ang plato na hawak ko at ngumiti sa kanya."Oo naman, pero malapit na akong matapos."Naglakad siya papunta sa akin at nagsimulang tumulong sa mga baso at kutsara."So, Harper, paano ka tinatrato ng anak ko?" Tanong niya out of nowhere.Hindi ako nakasagot agad. Nagisip ako ng sandali para lang pagisipan ang kanyang tanong, hindi dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin, kundi dahil sa tono ng boses niya.Hindi lang siya humihiling na makipag-usap; gusto niyang malaman kung paano ako tinatrato ni Gabriel.Masyado sigurong nata
"Bakit ko hinayaan kayong dalawa na pagusapan ako na manatili?" frustration kong tanong habang nakatitig kay Gabriel at Lilly. "Ngayon late na tayo."Hindi man lang nag-apologetic ang dalawa. Nakangiti si Lilly, kumikinang ang mga mata sa kaligayahan, habang si Gabriel naman ay nakangisi. Pareho silang kuntento sa sarili nila.Napabuntong-hininga ako sa pagkatalo, iniisip kung ano ang gagawin ko sa dalawang ito. Kitang-kita ko ito. Ang mag-amang duo ay palaging magtutulungan upang madaig ako. Palagi nila akong inaaway.I mock-glare kay Lilly. "Nasaan ang katapatan?""Tanggapin mo na masaya, tama ba?" Sa halip ay sabi niya, inilagay ang kamay niya sa upuan ko at ni Gabriel.Napakasaya niya. Sa katunayan, mas naging masaya siya simula nang bumalik kami dito. Oo naman, masaya kami noon, pero hindi ganito kasaya.Si Lilly ay nagkaroon ng relasyon kay Liam, ngunit ito ay hindi katulad ng kung ano ang mayroon siya kay Gabriel. Siguro dahil siya ang tunay niyang ama. Siguro dahil marami
Umikot ikot ako, kumukuha lang ng gamit bago tuluyang humarap kay Gabriel, na bakas sa mukha niya ang pag asa."Ang laki nito, Gabriel." Masasabi kong marami pang silid, ngunit tuklasin ko ang mga ito mamaya. "Ilang kwarto mayroon ito?"Tinawid niya ang maikling distansya sa akin. "Walong silid tulugan at dalawang silid pambisita."Natigilan ako sa katahimikan habang nakatitig sa kanya. Oo naman, paglaki, mayroon kaming malaking bahay, ngunit ito ay isang limang silid tulugan na bahay. Iyon ay higit pa sa sapat."Sobra ang sampung kwarto, Gabriel," Kinakabahan akong tumawa. Ibig kong sabihin, ano ang gagawin natin sa natitirang bahagi ng silid?Humakbang siya papunta sa espasyo ko bago pumulupot ang braso niya sa bewang ko, hinila ako palapit sa kanya. Nilagay ko ang mga kamay ko sa dibdib niya, ramdam ko ang tibok ng puso niya sa ilalim nito."Seryoso ako noong sinabi kong gusto ko ng higit pang mga bata, Harper." Nanlalaki ang mata niya sa mata ko. "Ito ay ako ang gumagawa ng m
Tinitigan ko siya, tulala. Sinubukan kong magsalita pero walang lumalabas sa bibig ko habang patuloy na lumilipat ang mga mata ko mula kay Gabriel papunta sa bahay."Ang ganda ng bahay na ito," Sigaw ni Lilly, kitang kita ang kanyang pananabik habang tumatalbog siya mula paa hanggang paa, halos parang namamatay siyang iwan kami at tuklasin ito. “Dito ba tayo tutuloy? Ito ba ang bago nating bahay?"Umalis ang mga mata ni Gabriel sa akin at lumipat sa aming anak na babae, na nakangiti mula tenga hanggang tenga. "Kung gusto ito ng iyong ina, oo, ito ang magiging bago nating tahanan."Ibinalik ko ang aking mga mata sa bahay, tinitigan ito nang may kaunting pagtataka.Maringal na nakatayo ang mansyon sa isang backdrop ng mga gumugulong na burol, kitang kita ang kadakilaan nito sa bawat anggulo. Ito ay magkatugmang kumbinasyon ng mga klasiko at modernong elemento, na nagtatampok ng malinis na puting marmol na panlabas na kumikinang sa sikat ng araw. Pinalamutian ng masalimuot na gawaing