Rowan:Ngayong araw, umaasa ako na may magandang gabi ako kasama si Emma, ngunit nasira ito nang makita ko si Ava na nasa isang date kasama si Ethan.“Rowan?” Ang tawag sa akin ni Emma, ngunit hindi ko mapagana ang utak ko.Doon, nakatayo si Ava sa mga braso ng ibang lalaki. Noong una, akala ko ay pinaglalaruan ako ng mga mata ko. Naging masaya ako dahil nakita ko si Ethan kasama ang ibang babae at patunay na taksila siya. Ngunit napagtanto ko na ang babaeng yun ay si Ava.Nakakabighani ang ganda niya. Isang tanawin na kahit kailan ay hindi ko pa nakita. Ang flawless na kutis niya ay lantad at ang maliit na black dress niya ay nagpakita ng hugis niya.Oo, nakita niya na ang hubad na katawan ni Ava noon, ngunit iba ang tanawin na ito. Nagbihis si Ava, ang isang bagay na kahit kailan ay hindi niya ginawa noong magkasama pa sila. Baka dahil hindi ko sinabi sa kanya at hindi siya nag abala.Pinanood ko habang nilagay ni Ethan ang isang piraso ng buhok ni Ava sa likod ng tainga nito.
Emma:Hindi pa ako kumikilos simula noong umalis si Rowan. Pakiramdam ko na para bang ang mga pader ay kinukulong ako at wala akong takas. Walang paraan para mawala ang sakit na nararamdaman ko sa loob.Masakit ang lahat at hindi ko alam kung paano ito pigilan. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko o kung ano ang reaksyon ko dapat.Bakit nangyayari ito sa akin? Ito ang tanong ko sa sarili ko lagi, ngunit walang sagot dito. Walang hint kung bakit pinagdadaaanan ko pa rin ito kahit na nakuha ko na siya.Naramdaman ko ang pagtulo ng luha sa mukha ko. Ayaw ko maging mahina. Ayaw kong umiyak. Pinunasan ko ang mga luha ko sa galit sa sarili ko dahil hinayaan ko na tumulo ito.Noong namatay si daddy, sobrang nalungkot ako. Ako ang prinsesa niya at siya ang bayani ko. Hindi ko siya nakasama masyado dahil lumipat ako sa ibang lungsod, ngunit kapag magkasama kami, masaya ito.Akala ko ay hindi na ako babalik sa sarili pagkatapos niyang mamatay, na walang magandang balita dito. Pagkatapos,
Tulad ng sinabi ko noon, si Ava ay hindi na mahalaga sa amin, kaya bakit siya aatakihin ng ibang tao?Huminga ng malalim si Molly, “Kung nandyan ako, hinampas na sana kita Emma. Isa kang abogado, pero gusto mo maniwala na ang kapatid mo ay kayang gawin ang lahat ng ito para lang makasama si Rowan?”“Naniniwala ako dito dahil lawyer ako. Hindi mo alam kung ano ang hangganan ng mga babae para lang makuha ang atensyon ng mga ex nila pagkatapos nilang mag move on.”Marami na akong pinakulong na mga ex-wife at ex-girlfriend pagkatapos nilang saktan ang iba at ang partner nila upang makuha ulit ang mga lalaki nila.“Maraming ginagawa ang mga tao kapag in love sila, at isa na doon si Ava.” Ang dagdag ko.Noong teenagers kami, ginawa ni Ava ang lahat at kahit ano para makuha ang atensyon ni Rowan. Sinabotahe niya pa ang mga date namin, sinira ang dress na pinili ko noong makikipagkita ako kay Rowan, at minsan siyang naglagay ng green hair dye sa shampoo ko. Ito ay ilan lang sa mga maliit
Hi mga readers, gusto kong humingi ng tawad in advance dahil hindi ko magagawang i-update ang book na ito. Alam ko na labag ito sa mga salita na binigay ko sa inyo at patawad talaga. Maraming nagaganap at magulo ang mental state ko, kaya parang hindi ako makapag pokus o gumawa ng kahit ano dahil doon.Mahal ko ang book na ito at marami akong malaking ideya, pero sa kasalukuyang burnout ko, natatakot akong masira ito. Naiisip ko nang hindi ito umaagos ng maayos. Hindi patas para sa inyo o sa book kapag hindi ko binigay ang lahat ko para sa pagsusulat.Pakiusap, unawaan niyo na hindi ko inaabandona o susukuan ang book, kailangan ko lang ng oras para ayusin ang isipan ko bago ako bumalik sa pagsusulat. Nararapat sa inyo ang isang magandang istorya at mabibigo ko ang sarili ko kapag hindi ko ito nabigay sa inyo.Hindi ako matagal na mawawala, sana ay sapat na ang hindi lalampas sa dalawang linggo.Salamat sa pag unawa at patawad ulit.Lots of love.Stay safe and take care.Evelyn.
Ava:Iniisip ko pa rin ang mga kilos ni Rowan nitong nakaraang mga araw. Hindi ko maintindihan kung ano ang meron sa kanya. Gusto niya bang sirain ang relasyon niya kay Emma? Gusto niya ba na gumawa ng gulo sa pagitan namin?Iniisip na ni Emma na balak kong agawin ang lalaki niya. Na ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko para agawin sa kanya si Rowan. Ang hindi niya alam ay gusto ko lang ng kapayapaan. Hindi ko gusto si Rowan. Sinubukan ko na yun at natutunan ko ang leksyon ko.“Sigurado ka ba doon?” Ang tanong ng maliit na nakakairita na boses. “Hindi mo maitatanggi na nagustuhan mo ang halik. Ito ang pangarap mong paraan ng paghalik niya sayo. Walang iba kundi pagnanais at pasyon.”Inalis ko ito sa isipan ko. Mali ito. Determinado ako na mag move on kay Rowan at humanap ng sarili kong pag ibig. Walang ibig sabihin kahit na pagtaksilan ako ng katawan ko. Biological lang ang reaksyon ko. Wala nang iba pa.“Magsinungaling ka lang sa sarili mo.” Ang katwiran ng boses.Hindi ako nags
“Dapat sayong halikan na para bang magugunaw na ang buong mundo.” Bumalik ako sa sarili dahil sa mga sinabi ni Letty. Ang mga kamay ko ay nasa kamay niya, nag aalok ng suporta at pagpapagaan ng loob.Tumingin ako sa kanya at huminga ng malalim. Hindi siya nakatingin sa akin ng may awa o simpatya. Ito ang huling bagay na kailangan ko mula sa kanya.“So, maliban doon, perpekto na ang lahat?” Ang tanong niya.“Oo, pero nakita ko sina Rowan at Emma. Mukha nasa isang date sila.”“Seryoso?”“Oo.” Ang sagot ko, pagkatapos ay uminom ako. Sinusubukan kong kalimutan na perpekto silang magkasama.Tama si Emma. Tama lang na sila ni Rowan. Nakikita ito ng lahat noon, at sa huli ay naiintindihan ko na rin ngayon.“Sana ay nakita niya kung gaano ka kaganda at sana ay inisip niya na binitawan niya ang isang tunay na magandang babae.”Tumawa ako. Tama ako na maganda para sa ego ko si Letty. Minsan lang may taong hindi obsessed sa kagandahan ni Emma. Sa huli, may taong hindi ako kinukumpara sa k
Kakatapos ko lang maglinis nang magring ang phone ko. Sa hindi malamang rason, naisip ko na relaxing ito. Isa itong paraan para mawala ang atensyon ko sa bagay na nakakastress para sa akin.Dahil tumayo ako at kaya kong ipagtanggol ang sarili ko, hinayaan ko nang bumalik si Lydia. Malaki ang tulong niya, pero hindi ko na kailangan ng isang nurse. Pati mas gusto ko na maging independent.Dumaan ako sa kwarto at kinuha ang phone ko. Sa isang sandali, gusto kong ibaba ito nang makita ko ang pangalan ni Letty na tumatawag. Medyo naiinis pa rin ako sa kanya, pero may parte sa sarili ko na nauunawaan siya. Gagawin ko rin ang lahat para sa lalaking mahal ko, pati na ang pagbatiin sila ng kapatid niyang hindi malapit.“Hello.” Ang sagot ko habang naglalakad papunta sa kwarto ko.“Patawad, Ava. Lumagpas ako sa hangganan pagkatapos ko mangako na hindi ako magsasalita ng tungkol kay Travis.” Nabigla ako sa emosyon sa boses niya.Parang tapat siya at medyo malungkot. Nabigla talaga ako at hi
“Sige, naiintindihan ko.” Huminto siya. “Pero, okay na ba tayo? Pangakong tutuparin ko ang pangako ko at hindi ko na ulit babanggitin si Travis.”“Oo, okay tayo. Walang problema.” Ang sabi ko sa kanya, tapat sa bawat salita.“Salamat.” Ang sabik niyang sinabi. “Mag bonding na kayo ni Noah. Sabihin mo sa kanya na bumati ako, at good night.”“Ikaw din, Letty.”Ibinaba ko ang phone at huminga ako ng malalim. Dahil binaba na ni Noah ang phone, tumawag ulit ako sa kanya.“Hello?” Nabigla ako sa tunog ng boses ng nanay ko mula sa kabilang linya.Hindi ko pa siya nakausap simula noong araw sa airport. Sa mga taong nanakit sa akin, mas masakit sa kanya. Ang isang nanay ay dapat mahalin at pahalagahan ang mga anak niya, pero ako ay wala lang para sa sarili kong nanay. Paano niya nagawa na talikuran lang ako? Paano niya ako nagawa na itrato na parang wala lang?Ngayon at may sariling anak na ako, hindi ko maintindihan kung paano niya ito nagawa. Hindi ko maisip na talikuran si Noah.“Ava
Ava. Bumalik ang mga alaala ko, at ang sabihin na galit ako ay isang understatement. Sobrang galit na galit ako. Galit na galit ako."Sinungaling ka!"Sumigaw ako kay Rowan, ang kamay ko ay tumama sa kanyang dibdib. Parang tumama ako sa pader, pero wala akong pakialam. "Sinungaling ka, gago ka." Sa loob ng ilang buwan. Buwan, RowanAng kaalaman na bumalik na ang aking mga alaala ay sumisikat sa kanya. Takot ang pumuno sa kanyang mga mata, at sa una'y nagulat ako dahil hindi kailanman nagpakita ng takot si Rowan, pero naalala ko na galit ako sa kanya.Kailangan kong umalis. May pupuntahan ako,” sabi ko nang hindi talaga tumitingin sa sinuman.Hinahanap ko ang kwarto, at nang makita ko ang susi ng kotse ko, kinuha ko ito. Nasa gitna na akong umalis nang hawakan ni Rowan ang kamay ko at pinigilan ako."Hindi ka makakaalis." Kailangan kitang dalhin sa ospital; nahimatay ka, Ava. Kailangan mong magpatingin sa doktor.” Malambot ang kanyang mga mata habang nagmamakaawa siya sa akin."B
"Nagulat ako, pero humanga rin." sabi ni Reaper, at swear ko, narinig ko ang kasiyahan sa kanyang boses. "Ang lahat ay nagsalita kung gaano mo siya kamahal; hindi ko akalain na masasaktan mo siya, lalo na para kay Ava." "Ang mga tao ay walang alam."Tulad ng sinabi ko, saka lang ako naisipan. Ang pagmamahal ko kay Emma ay tuluyan nang nawala. Patay na ito, at marahil matagal na itong patay. Ang nararamdaman ko para kay Ava ay mas malakas.Sa pagninilay, nahulog ako kay Emma at sa ideya ng pag-ibig. Bukod pa rito, lahat ay nagsasabi na para kami sa isa't isa. Na tayo ay perpekto nang magkasama. Sa tingin ko, pumasok ito sa isip ko. Narinig ko itong sinabi nang napakaraming beses noong bata pa tayo na baka na brainwash ako nito na isipin na ito ang katotohanan.Gusto ng lahat na magkasama kami, pati na rin ang mga ina namin, na pinilit kaming laging magkasama. Paano kung ang akala kong pag-ibig ay wala kundi isang ideya na itinanim sa ating mga isipan ng ating mga ina? Isang pantasy
Rowan. Tinititigan ko ang blangkong screen ng laptop ko, hindi talaga ako nasa mood magtrabaho. Naglalaro si Noah ng video games, at natutulog si Iris. Matagal na mula nang umalis si Ava para ihatid si Gunner; dapat nandito na siya ngayon.Mula nang mag-shootout siya, palagi na akong nag-aalala para sa kanya. Hindi ko maalis ang takot na bumabalot sa akin tuwing nasa labas siya. Hindi ko maalis-alis ang takot na baka mawala ko siya sa kamatayan. Halos nagawa ko na noon, at nag-iwan ito ng marka sa akin.Gagawin ko ang lahat para masiguro na siya ay ligtas. Kasama na rito ang pagpapadala sa taong nanakit sa kanya sa isang lugar kung saan hindi na siya makakapagpahirap kay Ava muli.Bumubuntong-hininga ako at tumayo. Ang isa pang bagay na ikinabahala ko ay ang pahayag ni Ava ngayon. Hindi ko maintindihan kung bakit at paano niya pinaniniwalaan na inosente si Emma. Na-realize ko na lang ito nang huli, pero si Emma ay matagal nang sumusunod kay Ava simula nang mapansin niyang nagbago
"Magandang umaga," bati ko, nakatayo sa pintuan ng kusina. Si Gunner ay nagmamadali at niyayakap ang kanyang ama habang sinasabi ang tungkol sa magandang oras na kanilang pinagsaluhan ni Noah sa aming bahay.“Magandang Umaga, Ava.”Tinutukso ko ang sarili ko. Sinusubukan niyang mag-multitask. Inaalagaan niya ako habang nakikinig sa kanyang anak at sinisikap pa ring gawin ang kanyang trabaho."Maaga pa ba ito?"Tinanong ko siya. “Maaari akong bumalik sa kanya para makapagpatuloy ka sa iyong trabaho nang walang abala.”"Hindi, ayos lang, pero salamat." Malapit na akong matapos,” sagot niya. "Plus, ngayon ay Linggo; may ginagawa kami tuwing Linggo."Ngumiti ako at tumango. Nasa isip ko nang humingi ng paumanhin nang muling makuha ng bahay sa tabi ang aking atensyon. Ang kusina ni Calvin ay nakaharap sa likod-bahay ng bahay."Calvin?" tawag ko, at tumingin siya pataas."Oo?""Sino ang may-ari ng bahay na iyon? Hindi ko maintindihan kung bakit ako naaakit dito."Pinaikot niya ang
"Hindi ako sigurado, pero magtiwala ka sa akin," sagot ko sa kanya. "Ang mga instinct ko ay hindi kailanman nagkakamali." Mukhang hindi siya sigurado sa simula hanggang sa punasan niya ang kanyang mga tampok, at alisin ang ekspresyon mula sa kanyang mukha. Pagkatapos, tumayo siya at lumapit upang tumayo sa tabi ko. Bago ko pa maunawaan kung ano ang ginagawa niya, binigyan niya ako ng mabilis na halik at agad na humiwalay."Sige," simula niya. "Pagkakatiwalaan kita, pero kung mali ka, pagbabayarin ko siya sa pananakit niya sa iyo."May pinal na tono siya, na sinasamahan ng isang bagay na lubos na mapanganib.Tinatanggap ko ang kompromiso. "Sige, pero makikita mo na hindi ako nagkakamali dito."Wala siyang sinasabi; hinahalikan lang niya ang aking noo at pagkatapos ay bumalik sa kanyang kape. Nag-usap pa kami nang kaunti. Walang partikular na mahalaga, pero masarap ang pakiramdam.Makipag-usap sa kanya at makasama siya, ang lahat ay tila maganda. Para bang nasa bahay ako pagkatapo
Hindi ako nakatulog nang maayos kagabi, at kitang-kita ito sa hitsura ko ngayong umaga. Pagod na pagod ako, pareho sa isip at katawan. Si Rowan at ako ay hindi na natulog sa parehong kama mula noong gabi ng aming date. Sa unang pagkakataon mula noon, naisipan kong imbitahan siya pagkatapos naming umuwi mula sa istasyon ng pulis. Mabagal akong naglalakad papuntang kusina. Maaga pa, at malamang ako lang ang gising. Kailangan ko ng kape agad kasi kailangan kong ibalik si Gunner. Sinabi ni Calvin na magiging abala siya at baka hindi niya makuha siya, kaya't inalok ko na ihatid siya.Nagiingat, tinatawid ko ang threshold papuntang kusina pero bigla akong natigilan. Naupo si Rowan sa kitchen island na may mainit na tasa.Lumingon siya nang marinig ako, at nagtagpo ang aming mga mata."Hindi ka makatulog?""tanong niya, tumatayo."Tumango na lang ako habang pinapanood siyang buksan ang aparador para kumuha ng isa pang tasa. Nang hindi ko siya tinanong, nagbuhos siya sa akin ng kape mula
Nakarating kami sa istasyon, at tumaas ang aking pagkabahala. Naging sobrang nerbiyoso ako, hindi ko talaga alam kung gusto kong marinig ang sasabihin ni Brian. Ano ang gagawin ko kung siya talaga ang nasa likod ng aking tangkang pagpatay?Sige, hindi kami magkasundo, pero kilala ko na siya simula pagkabata ko. Magkasama kaming lumaki, at para sa akin, siya ang aking kapatid. Nakatira kami sa parehong bahay hanggang sa siya ay magtapos at lumipat sa kolehiyo."Okay ka lang?""Tanong ni Rowan, ang kanyang pag-aalala ay nakikita sa kanyang mukha.""Medyo kinakabahan lang."Hawak niya ang kamay ko bago niya ako hinagkan nang malumanay. Hindi ako tumitigil dahil kailangan ko ito. Kailangan ko siya."Okay lang ang lahat; huwag kang mag-alala." Pinatibay niya ako pagkatapos humiwalay.Tumango ako, at lumabas kami ng kotse. Hawak pa rin ang kamay ko sa kanya, naglakad kami patungo sa istasyon at pumasok. Ang iba ay sumunod din sa amin, at kami ay dinala sa opisina ng hepe ng pulis."Sal
Tumango ako, nauunawaan kung bakit siya kinakabahan sa tawag. Gusto kong magmadali roon nang mabilis hangga't maaari, pero may mga bisita rin kami, at abala pa rin ang kaarawan ni Noah."Tapusin muna natin ang party ni Noah, saka tayo makikipagkita kay Brian," sabi ko sa kanila habang tumatayo.Sang-ayon kaming lahat doon at bumalik kami sa party.Tama ako; iniwan ni Rowan si Iris sa mga magulang ko. Pumunta ako sa mga kaibigan ko na may mga nag-aalalang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Ano'ng nangyayari? At nasaan sina Emma, Trevor, at Kate?Ang mga mata ni Letty ay nag-iikot sa paligid, marahil ay hinahanap ang kanyang kasintahan."Naaresto si Emma, kaya sinundan siya nina Trevor at Kate papunta sa istasyon."Ano?Ang kanilang gulat na sigaw ay nagulat sa ilang mga bata na naglalaro malapit sa amin. Pinatahimik ko sila at saka ko sinabi sa kanila ang lahat ng nangyari. Si Calvin ay may malamig at walang pakialam na hitsura, samantalang si Corrine at Letty ay mukhang naguguluha
Patuloy akong nakatitig sa mga opisyal sa pagkabigla. Lahat tayo. Parang lahat kami ay natigilan, hindi makapaniwala sa nangyayari.Hindi hanggang matapos nilang ikulong siya at sinimulan na siyang hilahin, doon lamang nagising si Trevor at Kate at kumilos."Anong nangyayari?" Mali ang tao na napuntahan mo!Sumigaw si Trevor, pero tiningnan lang siya ng mga pulis nang masama.Tumigil sila at humarap upang tingnan siya. Parang nasa panaginip si Emma. Parang nalayo siya somehow, at may ekspresyon ng hindi makapaniwala sa kanyang mukha."Siyempre, hindi natin ginawa," sagot ng blonde. "Sabi niya mismo na siya si Emma Sharp at siya ang ipinadala naming arestuhin."Hindi kumilos si Emma, at hindi siya lumaban. Nakatayo siya nang parang estatwa, ang kanyang mga mata ay nawawala at nalilito. Naiintindihan ko siya, though. Nalito rin ako nang husto. Bakit nila siya arestuhin? Bakit nila iisipin na siya ang may kasalanan sa aking sinadyang pagpatay?"Dapat may pagkakamali." Hindi susubukan