Rowan. "Kailangan mong ibigay sa akin ang isang bagay, Reaper... Kahit ano sa puntong ito, sa totoo lang." Ang aking boses ay pilit at ginawa ko ang lahat ng aking makakaya upang pigilan ang aking sarili sa paghampas.Nakakainis na hindi pa rin namin alam kung sino ang nasa likod ng pag atake ni Ava. Ito ay gumagambala sa aking p*tanginang utak na kung sino man ang nanakit sa kanya ay nandoon pa rin. Naglalakad pa rin ng ligtas, na para bang hindi sinaktan ng bastard ang babaeng mahal ko.Araw araw akong umaalis ng bahay o umaalis si Ava sa bahay namin, napupuno ako ng pag aalala. Hindi ko mapigilan ang mga tanong na bumabaha at umaatake sa aking isipan. Paano kung may nanakit sa kanya kapag nasa bahay siya? Paano kung may umatake sa kanya kapag nasa labas siya sa mga lansangan?Alam kong nakakuha ako ng pinakamahuhusay na bodyguard at binabantayan din siya ng mga tauhan ni Reaper, ngunit hindi ko pa rin maiwasan ang pinakamasamang sitwasyon na patuloy na bumabaha sa isip ko araw
Walang pag aaksaya ng oras, tinawid ko ang malambot na carpet at lumabas ng aking opisina. Naglalakad ako sa hallway, patungo sa opisina ni Gabe."Nasa loob na ba ang kapatid ko?" Tanong ko sa kanyang sekretarya ng makarating ako sa gilid niya ng sahig.Kami lang ang board member na nasa floor na ito. Higit sa lahat dahil napanatili namin ang pinakamataas na porsyento ng mga pagbabahagi kasama ng aking ama, kahit na siya ay nagretiro na ngayon.“Oo, Sir. Nandito pa rin siya."Tumango ako sa kanya at pumasok sa opisina ng aking kapatid matapos mapansin na bagong sekretarya pa ito. Dumaan si Gabe sa kanila sa nakakaalarmang bilis. Sinisi ko ito sa katotohanan na notorious na babaero pa rin siya. Siya ay natutulog sa kanila at kapag sila ay nagsimulang magkabit, siya ay nagpapaalis sa kanila.“Rowan…”"Anong nangyari sa isa?" Tanong ko, alam kong hindi ko na kailangang ipaliwanag. "Ito ang pang apat na sekretarya na kinuha mo ngayong buwan.""Well, hindi ko kasalanan na patuloy nil
Ava “Okay lang ba kung dumating kami ni Corrine kinabukasan?” Tanong ni Letty.Tumawag siya ilang minuto ang nakalipas. Nagulat ako, ngunit masaya na mayroon siya. The last time she was here, nag usap kami, at naintindihan ko bakit ako naging kanyang kaibigan sa kabila ng kanyang relasyon kay Travis.Siya ay isang masayang tao sa paligid. Bukod dun, sweet at mabait din siya. Agad ko siyang dinala, natutuwa na siya ay nasa aking buhay.Paikot ikot ako sa kusina kasama si Iris sa braso ko. Siya ay tumangging umidlip sa hapon at dahil doon, siya ngayon ay napaka galit. Sa tuwing sinusubukan ko siyang ibaba, naiiyak siya hanggang sa binuhat ko siyang muli.“Ava?”Nagdalawang isip ako saglit. Ang huling beses na nakita ko si Corrine ay sa hospital. Hindi niya ako nakontak o pinupuntahan para makita ako. Hindi ko maintindihan, lalo na't isa siya sa mga pinakamalapit kong kaibigan."Magiging okay ba iyon sa kanya?" Pagtatanong ko, hindi sigurado sa sarili ko. "Buti na lang hindi na ta
Ang bilis ng tibok ng puso ko habang pinapakinggan ko sila.Sa tingin mo ba sinabi niya sa kanya ang totoo?Ang nag iisang pangungusap na iyon ay paulit-ulit na naglalaro sa aking isipan, na parang sirang rekord. Para akong naparalisa habang hinihintay kong sumagot si Rowan.Hinawakan ko ng mahigpit si Iris dahil ramdam ko hindi lang ang mga kamay ko kundi ang buong katawan ko na nanginginig. Sinusubukan kong huminga at lumabas, ngunit ang hangin ay natigil sa aking mga tubo ng hangin.Sumandal ako sa pader, para lang manatiling nakatayo. Nanghina ako sa tuhod at ang huling bagay na gusto ko ay bumagsak sa lupa habang hawak ang aking anak na babae.Sa kabutihang palad, si Iris ay nakatulog. Kung hindi, nahuli na ako."Sa totoo lang hindi ko alam," Bulong ni Rowan, ang kanyang boses ay pilit.Naalala ko ba nung sinabi ko na tumibok ng malakas ang puso ko? Oo, ngayon ito ay isang daang beses na mas masahol pa.“Naghihinala siya sayo, ibig sabihin may nagbanggit sa kanya. Dahil hi
“Ava, gumising ka na; handa na ang hapunan." Hinihila ako ng boses niya sa panaginip ko.Ito ay hindi isang magandang panaginip, ngunit hindi rin ito masama. Isa iyon sa mga panaginip na nag iwan sa iyo ng kalituhan at malabong larawan ng iyong pinangarap.“Iris?”“Huwag kang mag alala. Nagising siya. Binigyan ko siya ng bote at natulog ulit siya,” Sagot niya, hinahanap ang mga mata niya sa akin.Tumango ako, tapos tinabi ang kumot at bumangon. Sa pag uunat, nararamdaman ko ang aking mga buto na lumuluwag at muling naaayos ang kanilang mga sarili sa pinakamasarap na paraan."Bakit dito ka natutulog imbes na sa kama namin?" Tanong ni Rowan, na nakatitig ng malalim sa mga mata ko.Lahat ng tinatakbuhan ko ay bumagsak sa akin. Pinapaalala sa akin ang dahilan kung bakit ako nandito sa kama at hindi ang master bedroom.Ramdam ko ang iritasyon at galit sa loob ko. Ang aking katahimikan ay nawawala at sa lugar nito ay isang mapait na lasa. Bakit siya magsisinungaling sa akin? Bakit niy
Ang kaligayahang naramdaman ko kanina ay ganap na sumingaw habang ang pagdagsa ng iritasyon ay sumasakop sa aking buong katawan.“Nung sinabi ko lahat, ibig kong sabihin ay lahat, Noah. Walang magiging exception." Gumiling ako sa pagitan ng mga nakapikit na ngipin."Pero ayokong sumama siya," Bulong niya sa akin."Sino si Sierra?" Putol ni Rowan.“Itong nakakainis na babae sa klase ko ang hindi ko gusto. Napakasakit niya at ang makita siya sa aking espesyal na araw ay masisira lang ang araw para sa akin."Naiintindihan ko na iniinis siya ni Sierra, ngunit ang pagtanggi na imbitahan siya sa kanyang kaarawan kapag ang iba ay imbitado ay talagang masama at hindi nararapat."Alam mo ba kung gaano siya nasaktan kapag iniimbitahan mo ang lahat maliban sa kanya? Ito ay malamang na masira ang kanyang puso." Sinisikap kong mangatuwiran sa kanya ng mahinahon, ngunit alam kong hindi ito gumagawa ng anumang mabuti, lalo na kapag tinititigan niya ako.“Wala. Akong. Pakialam” Ang kanyang tugo
Ang mga nakaraang linggo ay naging abala at hindi ko pinag uusapan ang oras na ginugol ko sa bilangguan. Okay lang ba ako? Talagang hindi. Napakalayo ko sa okey na wala ng saysay sa buhay ko ngayon.Hindi ko itatago ang katotohanang nawala ako. Mayroon akong planong ito. Ang layunin at pangarap na ito na balang araw ay makasama si Rowan. Pinagtuunan ko ng pansin ang panaginip na iyon ng napakatagal na naging hangin na aking nalalanghap. Lahat ng ginawa ko, nagawa ko ay itinutulak ng mga pangarap na makabalik si Rowan balang araw.Ibig kong sabihin, bwisit, naging abogado pa ako dahil sa kanya. Alam ko na isang araw ay hihilingin niya si Ava para sa isang divorce at naroroon ako upang suportahan siya. Naniniwala talaga ako na lalabanan ito ni Ava, tatangging bumitaw at nandiyan ako para labanan siya dahil hindi ako natalo sa isang kaso. Ako ang pinakamahusay na abogado ng divorce.Ang lahat ng iyon ay gumuho, bagaman. Sa sandaling ipinakulong ako ni Rowan, nawasak ang aking mga panga
Paano ko sasabihin sa kanya na nawawala ako? Paano ko sasabihin sa kanya na walang saysay sa buhay ko? Bakit pa ako inilagay sa mundong ito sa simula? Nawalan ako ng lakas at kagustuhang gawin ang lahat dahil pakiramdam ko ay wala nang mahalaga."Gusto ko lang mapag isa, Mom," Sagot ko. "May mga bagay na kailangan kong ayusin."Ayokong sabihin sa kanya na nahihirapan ako sa lahat, pati na ang aking pagkatao. Iikot lang niya ito pabalik kay Rowan at sasabihin sa akin na magpatuloy at iwanan ang nakaraan. Alam kong dapat, ngunit mahirap iwanan ang nakaraan kapag pinanghawakan mo ito ng napakatagal. Mahirap bitawan kapag hinayaan mong maging angkla mo.“Alam ko. Alam kong hindi madali para sayo ang mga bagay, ngunit ipinapangako ko, kapag binigyan mo ang iyong sarili ng pagkakataon, mahuhulog ang lahat sa lugar at makikita mo ang iyong kaligayahan." Hinila niya ako sa kanyang mga bisig at humiga ako sa kanyang balikat habang ang mga luha ay bumagsak sa aking mga pisngi."Hindi ko lang
Nakalapat sa akin ang bibig ni Gabriel sa ikalawang pagsara ng pinto sa likuran namin. Matigas ang halik niya at halos maparusahan."Walang hahawak sa kung ano ang akin at huwag kang magkakamali dahil ikaw ay akin, Harper," Ungol niya, puno ng galit ang boses.“Nagsasayaw lang ako nang lumapit siya sa akin,” Depensa ko sa sarili ko, “Sinubukan kong lumayo pero hinawakan niya ako.”Naging tense ang mga bagay sa pagitan namin ni Gabriel nitong mga nakaraang araw. Nakaka tense, hindi dahil masama ang mga bagay, kundi dahil maganda talaga. Walang ibang nangyari pagkatapos ng hapunan ng gabing iyon. Kumain kami, uminom at nagkwentuhan. Kahit na ang halik na iyon ang naging highlight ng gabi.Marami pang naghahalikan sa pagitan namin mula noon. Mga halik na mas gusto ko pa. Naging addiction ko na ang mga halik niya. Nakakabaliw, alam ko, pero hindi ko sila kayang pigilan. Sa sandali na hinalikan niya ako, natunaw ako.Apat na araw na ang nakalipas mula noong hapunan, hindi na ako naglag
Kumilos ako sa beat ng music pakiramdam ko lahat ng takot ko ay nahuhugasan. Sa totoo lang, hindi pa ako nakakapasok sa club. Hindi kailanman dumalo sa anumang party na hindi kasama ang mga party sa trabaho ng aking mga magulang. Ito ang una para sa akin.Ang aking mga magulang ay hindi mahigpit, ngunit wala akong mga kaibigan at ako ay napakaintrovert na walang sinuman sa paaralan na bago ako umiral. Hindi ako naimbitahan sa mga party simple dahil lagi akong magisa, malamang invisible ako.Ang sarap sa pakiramdam na uminom at makapagpahinga lang. Ngayon ang huling araw namin sa Tokyo at naging maayos ang lahat. Nakuha ni Gabriel na sumang ayon sila sa kanyang mga tuntunin sa deal.Nandito kami, sa magarbong club na ito dahil ang isa sa mga namumuhunan ay gustong ipagdiwang ang deal na ito, na kung saan ay isang malaking deal na magdadala ng bilyon bilyon sa Wood corporation.Nagpatuloy ako sa pag indayog sa music, nakapikit ang aking mga mata at nasa ere ang mga kamay. Bakit hindi
'Tulad ng malinaw na pagkahulog ko sayo.'Ang mga salita ni Gabriel ay paulit ulit na naglalaro sa aking isipan sa buong maghapon. Nagkaroon kami ng back-to-back na mga pagpupulong kasama ang iba't ibang mga mamumuhunan, ngunit hindi ako makapag focus sa anuman maliban sa pitong salitang iyon.Tulad ng nahulaan mo na, ako ay isang overthinker. Nag overanalyze at nag overthink sa lahat hanggang sa ito ay nagtutulak sa akin sa gilid ng pagkabaliw. Iyan ang ginagawa ko sa buong araw.Ano ang ibig sabihin ng mga salitang iyon? Posible ba talagang mahulog siya sa akin? Paano kung ito ay isang pandaraya? Paano kung pinaglalaruan niya ako? Dapat ba akong magtiwala sa mga sinasabi niya? At kung totoo man at ibig niyang sabihin ang mga salitang iyon, ano ang gagawin ko? Ano ang dapat kong gawin?Sobra kong gusto na tanungin siya, pero ayoko na magmukhang sabik o desperado.Tama ako kung tutuusin, pumapayag akong maging asawa muli ni Gabriel, ay ginugulo ako.“Okay ka lang?” Tanong niya, a
"Nabalitaan kong nagpakasal ka, ngunit hindi ko alam na ang iyong asawa ay isang kagandahan." Sabi ng isa sa mga partner pagkatapos ng meeting, habang nag iipon kami ng mga gamit namin. "Sana nakita ko muna siya."Hindi siya mukhang mas matanda kay Gabriel. Siguro nasa mid or late thirties siya. Hindi ako makasigurado.Bumaba ang kanyang mga mata sa aking katawan, na nagparamdam sa akin at hindi komportable. Lumipat ako para makalapit kay Gabriel, nandidiri ang mga mata niya sa akin.Kasala ako diyos ko po at nakaupo sa tabi ko ang asawa ko. Paano siya naging matapang? Nakakadiri."Kung hindi ka titigil sa paghuhubad sa asawa ko, Yishiro, dukutin ko ang mga mata mo gamit ang isang kutsarita, ihalo ang mga ito sa slush at pipilitin itong ibaba sa iyong lalamunan," Babala ni Gabriel sa tonong nagbabanta na nagpapanginig. aking likod.Napalunok si Yishiro, nababalot ng takot ang mukha niya sa banta ni Gabriel.Alam ko na hindi ito dapat turn on, pero ang katotohanan na si Gabriel ay
Tawagin mo akong duwag, wala akong pakialam, pero hindi ko lang alam kung paano ko siya haharapin.Pagdating ko sa sala, tumawag ako at umorder ng almusal para dalhin sa kwarto namin bago umupo para maghintay.Alam kong ito ay isang kalamidad na naghihintay na mangyari nang sabihin ni Gabriel na magsasama kami ng isang silid. Akala ko makakatulong ang mga unan, pero niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi ito nakatulong.May kumatok sa pinto kaya tumawid ako ng kwarto para buksan ito."Good morning, Madam" Bati ng isang waitress na may ngiti sa labi.“Good morning”"Saan ko dapat ilagay ito?" Tanong niya habang tumatabi ako para papasukin siya."Sa hapag kainan pwede na" Sagot ko sa kanya.Ipinilig niya ang kanyang ulo at tumungo dito. Katatapos niya lang mag almusal at aalis na, ng lumabas si Gabriel ng kwarto habang naka buttons ang shirt niya.Ang kanyang mga hakbang ay nabigla at siya ay halos madapa ng makita niya si Gabriel. Si Gabriel ay isang magandang specimen, kaya hin
Bwisit. Ang pag iisip lang ng gabing iyon kasama ang mga nangyayari ngayon ay sapat na para mabasa ako. Pumikit ako para kumportable at pigilan ang sakit sa pagitan ng mga hita ko. Hindi ito nakakatulong, sa katunayan, ito ay nagpapalala ng mga bagay habang ang aking pwet ay itinulak pa sa singit ni Gabriel.Isang malalim at seksing daing ang pinakawalan ni Gabriel. Isang katulad ng mga ginawa niya noong gabing iyon, sa tuwing binabatukan niya ako. Dumiretso ito sa aking clit, na pumigil sa aking pagtatangka na maging komportable.Inikot ko ang ulo ko, lumingon ako sa kanya, umaasa na tulog pa siya. Huminga ako ng maluwag ng makita na nakasara ang kanyang mata, pero ako ay nabihag sa kung gaano siya ka gwapo.Mukha siyang payapa na natutulog. Ang kanyang mahahabang pilikmata ay nagpapaypay sa kanyang pisngi at bahagyang nakaawang ang kanyang mga labi. Bigla akong nakaramdam ng ganang hawakan siya at halikan.Nalulunod ako sa lalaking bumihag sa puso ko ilang taon na ang nakakaraan.
Tahimik ang natitirang hapunan. May utang na loob siya sa akin, ngunit hindi ko alam kung ano ang sasabihin. Kung magiging tapat ako, hindi ko akalain na hihingi ng tawad si Gabriel sa akin. Kaya, ang gawin niya ito at habang tapat, ay hindi ako makapagsalita.Tinapos na namin ang hapunan at tumawag sa ibaba para kunin nila ang mga pinagkainan.“Matutulog na ako? May kailangan ka ba bago ko gawin?" Tanong ko ng nalinis na ang mga pinggan at umalis na ang mga tauhan ng hotel sa aming silid.Sa kaloob looban ko ay kinabahan ako sa pagkakaroon ng isang silid kasama si Gabriel, ngunit ang aking jet lag ay higit pa sa pagkabalisa."Matutulog na rin ako. Pagod na ako."Pinipigilan ko ang bugso ng gulat. Naisipan kong matulog sa harap niya gaya ng lagi kong ginagawa. Iyon ay magbibigay sa akin ng oras na kailangan kong magpahinga at magpahinga bago siya sumama sa akin. Inaasahan kong tulog na siya nang magpasya siyang humiga sa kama.Kinakagat ko ang aking mga ngipin sa inis at pagkadis
"Wala ng tao sa shower," Sabi ko kay Gabriel ng tumungo ako sa sala."Nag order ako, kaya malaya ka na magsimulang kumain ng hindi ako kasama" Lumagpas siya sa akin at pumasok sa kwarto.Hindi tama ang pakiramdam na kumain ng wala siya at hindi ako ganoon kagutom. Sa halip, kinuha ko ang aking phone at tingnan lamang ang aking mga email, pinag aaralan kung ano ang kailangang gawin bukas.Hindi na ako naghintay ng matagal dahil wala pang sampung minuto ay lumabas na ng kwarto si Gabriel na may suot na t-shirt at sweatpants."Hindi ka nagsimula?" Nakataas na kilay na tanong niya habang nakatingin sa pagkain."Hindi tama ang pakiramdam na kumain nang wala ka kapag ikaw ang nag order para sa atin."Umupo siya sa kanyang upuan at nagsimulang mag alis ng takip sa mga pagkain. Pagkatapos maghain ng maliit na bahagi, nagsimula na akong kumain. Pagod ako kahit natutulog ako sa eroplano. Hindi ko napigilan ang pagmuni muni sa kama. Nag aatubili akong matulog dito kasama si Gabriel, ngunit
Minutes later, nasa labas na kami ng suite namin and a sense of anticipation suddenly grips me. Binuksan ni Gabriel ang pinto at itinulak iyon.Inaanyayahan kami ng foyer ng makintab na marmol na sahig na kumikinang sa ilalim ng malambot na liwanag ng isang katangi tanging chandelier, na naglalagay ng masalimuot na pattern sa mga dingding.Bumungad ang isang malawak na living area, na pinalamutian ng mga malalambot na kasangkapan at mga floor-to-ceiling na bintana na nakaharap sa isang nakamamanghang cityscape, kumikinang na parang dagat ng mga bituin.Isang makabagong entertainment system ang nangako ng mga maaliwalas na gabi, habang ang gourmet kitchen ay may mga kumikinang na stainless-steel na appliances at isang maluwag na isla na perpekto para sa mga culinary adventure. Nagpakita ng init ang isang magandang dining area, na nagtatakda ng entablado para sa intimate gatherings."Akala ko gusto mo?" Tanong ni Gabriel sa tonong nangaasar.Tumango lang ako. Tulad ng sinabi ko, may