Paano ko sasabihin sa kanya na nawawala ako? Paano ko sasabihin sa kanya na walang saysay sa buhay ko? Bakit pa ako inilagay sa mundong ito sa simula? Nawalan ako ng lakas at kagustuhang gawin ang lahat dahil pakiramdam ko ay wala nang mahalaga."Gusto ko lang mapag isa, Mom," Sagot ko. "May mga bagay na kailangan kong ayusin."Ayokong sabihin sa kanya na nahihirapan ako sa lahat, pati na ang aking pagkatao. Iikot lang niya ito pabalik kay Rowan at sasabihin sa akin na magpatuloy at iwanan ang nakaraan. Alam kong dapat, ngunit mahirap iwanan ang nakaraan kapag pinanghawakan mo ito ng napakatagal. Mahirap bitawan kapag hinayaan mong maging angkla mo.“Alam ko. Alam kong hindi madali para sayo ang mga bagay, ngunit ipinapangako ko, kapag binigyan mo ang iyong sarili ng pagkakataon, mahuhulog ang lahat sa lugar at makikita mo ang iyong kaligayahan." Hinila niya ako sa kanyang mga bisig at humiga ako sa kanyang balikat habang ang mga luha ay bumagsak sa aking mga pisngi."Hindi ko lang
Hindi ko mapigilan ang gulat na bumabalot sa akin o ang bilis ng tibok ng puso ko na natatakot akong mabutas nito ang gitna ng aking dibdib.Anong kalokohan ang ginagawa ko dito? Bakit ako pupunta dito sa lahat ng lugar?Ang mga tanong ay patuloy na lumalangoy sa aking ulo, ngunit para sa aking pagmamahal, wala akong sagot sa alinman sa mga ito.Ng magpasya akong magmaneho, wala sa isip ko kung saan nakatira sina Calvin at Gunner. Naisip ko na lang na pwede akong mag drive saglit para lang makatakas sa nakaka depress na atmosphere na nakapaligid sa akin, saka ako uuwi, mag shower at pagkatapos ay umidlip.Ngayon, narito ako, sa kanyang lugar, at nalilito ako kung ano ang gagawin. Aalis na lang ba ako? O ipa check up ko na siya? Baka wala pa siya sa bahay. Weekday ito at pusta ko na nasa trabaho siya.Palaging kumplikado ang mga bagay sa pagitan namin ni Calvin. Simula pa nung highschool kami. Gusto niya ako at ako ay hindi. Ang kanyang mga pagsisikap sa pagsisikap na pagtagumpayan
Huwag mo akong simulan sa Gunner. Siya ay isang bata pa lamang, ngunit marami na akong nagawang pinsala na hindi ko alam kung saan magsisimulang ayusin ang aking nasira. Siya ang aking laman at dugo, ngunit ginawa ko ang lahat para tumakas mula sa maliit na katotohanang iyon.Nahihiya ako kapag naiisip ko lahat ng pinagdaanan ko sa kanya. Naalala ko kung paano tumayo si Ava para kay Noah. Paano siya handa na makipag tapatan sa akin para sa kanyang kapakanan. Naalala ko ang apoy sa kanyang mga mata. Handa siyang gawin ang lahat para protektahan ang kanyang anak, ngunit ginawa ko ang lahat para saktan ang sarili kong anak."Wala akong buong araw, Emma." Ang matinis niyang boses ang nagpabalik sa akin sa realidad."Nagmamaneho lang ako at napadpad ako dito," Bulong ko, nakaramdam ako ng awkward.Ang huling beses na nakita ko siya ay ng sinabi niya sa akin na tapos na siya sa akin. Hindi ko talaga nakilala si Calvin at ngayon ay nakaramdam ako ng awkward sa paligid niya. Kapag kinuha m
Darating na sana sina Letty at Corrine sa mga susunod na minuto, ngunit hindi ako mapakali. Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan."Ava, dapat ko bang ihanda ang mga inumin at meryenda para sa iyong mga bisita?" Tanong ni Teresa, tumungo sa sala.Tumango ako. "Oo, magiging maganda iyan, salamat."Si Iris ay mahimbing na natutulog sa kanyang bassinet, si Noah ay nasa paaralan at si Rowan ay nasa trabaho.Napabuntong hininga ako sa frustration. Medyo asar pa rin sa akin si Noah dahil pinilit siyang imbitahin si Sierra sa birthday party niya. Hindi man lang niya ako kinakausap. Sa tuwing tatanungin ko siya o kakausapin, titig na titig lang siya sa akin.Lalo lang akong naiinis sa ugali at ugali niya. Naiintindihan kong hindi niya gusto ang babae, ngunit ang pagtanggi na imbitahan siya habang ang iba ay pumupunta sa kanyang partido ay talagang malupit. Tumanggi akong magkaroon ng mapoot na anak. Atsaka, hindi na niya kailangang makipag usap o makipag ugnayan sa kanya
“Totoo, pero ang sayo ay magiging maganda rin... Ibig kong sabihin, maganda ka at si Travis, sa kabila ng kanyang mga kapintasan, ay maganda.” Tumutunog si Corrine“Hindi mo siya nakitang walang damit. Ang lalaki ay isang masterpiece,” Nakangiting sabi ni Letty.Napakusot ang ilong ko. "Pakiusap tumigil ka," pagmamakaawa ko sa kanya. Hindi man kami tunay na magkapatid, pero sa buong buhay ko, kapatid ko siya. Ng marinig ko ang pag uusap ni Letty tungkol sa kanya sa bagay na iyon, gusto kong mag buff.Tumingin siya sa akin at tumawa, ngunit hindi niya itinuloy ang paksa.Lumingon ako kay Corrine. “Ano naman sayo?”"Siguro dapat mong ligawan si Gabe," Payo ni Letty. She's so gidy, nakakatuwa. "Napaka cool kung lahat tayo ay makikipag date sa tatlong matalik na kaibigan."Hindi salamat. Casanova si Gabe, para sa kapakanan ng langit. Bawat linggo daw may bagong babae. Tsaka hindi ko siya type," Tumigil siya. "Dagdag pa, wala akong oras upang makipag date o maging sa isang seryosong r
"So ano sa tingin mo ang dapat kong gawin?" Tanong ni Corrine na nakatingin sa aming dalawa para sa sagot."Una muna, gusto mo ba siya?" Nagtataka kong tanong.Iyon ang unang tanong na kailangan niyang itanong sa sarili. Hindi kami makapagpatuloy hangga't hindi niya sinasagot ang tanong na iyon."Well, Ako ay sobrang nahulog sa kanya, pero hindi ko alam kung dapat akong maugnay sa kanya. Binubuntutan pa din siya ng pulis at ayoko ng relasyon na sasabog sa mukha ko at makakasira sa lahat ng pinaghirapan ko,” Sagot niya matapos ang ilang sandali.Naiintindihan ko ang ibig niyang sabihin. Ang Reaper ay hindi lamang sinuman. Isa siyang kriminal, ibig sabihin, ang pakikisangkot sa kanya ay magkakaroon ng kakilakilabot na mga kahihinatnan, na nagpaisip sa akin kung ano ang iniisip kong kaibigan sa lalaki. Naiintindihan ko na siya ay tiyuhin ni Iris, ngunit ang lalaki ay mapanganib at hinahanap ng mga nakakatakot na pulis."Sa tingin ko dapat mong subukan ito. Makipagtalik ka sa kanya ng
“Seryoso?” Gulat na tanong ni Letty."Oo," Sagot ko. "Pumunta ako sa aking aparador ngayon para lang maging handa at walang bagay na karapat dapat sa petsa doon. Ni wala akong maiksing maliit na itim na damit."Upang maging matapat, ito ay nakakagulat. Naalala ko yung isang alaala ko kay Ethan. Nag date kami at nakasuot ako ng medyo masikip na pulang damit. Hindi ko balak na suotin ito, pero wala ito sa closet ko. Wala akong iba kundi ang ilang pares ng maong at sundresses."Huwag kang mag alala, mahal naming kaibigan, tutulungan ka namin... Sa katunayan, sa palagay ko, dapat tayong mamili," Corrine beamed in a sing song voice.Parang exciting iyon, pero hindi ko maiwasang magtaka kay Iris. Ayoko siyang isama dahil alam naming lahat na ang shopping ay mahaba at mahirap na proseso, pero ayoko din na iwan siya doon."Hindi ko alam," Bulong ko sabay kagat sa labi.Hindi naman sa wala akong tiwala kay Teresa, pero hindi lang ako kumportable na iwan siya sa kanya. Okay lang sana kung
“Oo, sigurado.”Pagkatapos nito, ibinaba niya ang tawag. Napabuntong hininga ako, nakaramdam ng pagkabigo na hindi siya nag aalok ng solusyon. Sa puntong ito, sa palagay ko ay kunin ko si Corrine sa kanyang alok, o sumama na lang kami kay Iris, na magiging isang malaking sakit ng ulo. Karaniwang ginagawa ang pamimili kasama ang isang sanggol.Kinuha ko ang phone, bumaba ako. Tulog pa rin si Iris at nag uusap sina Corrine at Letty. Halos maubos na ang mga meryenda na dala ni Teresa."So, anong sabi niya?" Tanong ni Letty pagkatapos makalunok ng cookie.Sagot ko sabay kibit ng balikat “Wala naman masyado. Sinabihan niya lang akong maghintay habang may naiisip siya."Umupo ako sa upuan ko at kumuha ng cookie. Itinulak ito sa aking bibig, ngumunguya ako at halos mapaungol sa sobrang sarap. Sinabi sa akin ni Teresa na gumagamit siya ng isang lihim na recipe na ipinasa mula sa kanyang lola sa tuhod. Hindi ko pa siya nakukumbinsi na ibahagi sa akin ang recipe."Bwisit, alam ni Teresa ku
Ava. Bumalik ang mga alaala ko, at ang sabihin na galit ako ay isang understatement. Sobrang galit na galit ako. Galit na galit ako."Sinungaling ka!"Sumigaw ako kay Rowan, ang kamay ko ay tumama sa kanyang dibdib. Parang tumama ako sa pader, pero wala akong pakialam. "Sinungaling ka, gago ka." Sa loob ng ilang buwan. Buwan, RowanAng kaalaman na bumalik na ang aking mga alaala ay sumisikat sa kanya. Takot ang pumuno sa kanyang mga mata, at sa una'y nagulat ako dahil hindi kailanman nagpakita ng takot si Rowan, pero naalala ko na galit ako sa kanya.Kailangan kong umalis. May pupuntahan ako,” sabi ko nang hindi talaga tumitingin sa sinuman.Hinahanap ko ang kwarto, at nang makita ko ang susi ng kotse ko, kinuha ko ito. Nasa gitna na akong umalis nang hawakan ni Rowan ang kamay ko at pinigilan ako."Hindi ka makakaalis." Kailangan kitang dalhin sa ospital; nahimatay ka, Ava. Kailangan mong magpatingin sa doktor.” Malambot ang kanyang mga mata habang nagmamakaawa siya sa akin."B
"Nagulat ako, pero humanga rin." sabi ni Reaper, at swear ko, narinig ko ang kasiyahan sa kanyang boses. "Ang lahat ay nagsalita kung gaano mo siya kamahal; hindi ko akalain na masasaktan mo siya, lalo na para kay Ava." "Ang mga tao ay walang alam."Tulad ng sinabi ko, saka lang ako naisipan. Ang pagmamahal ko kay Emma ay tuluyan nang nawala. Patay na ito, at marahil matagal na itong patay. Ang nararamdaman ko para kay Ava ay mas malakas.Sa pagninilay, nahulog ako kay Emma at sa ideya ng pag-ibig. Bukod pa rito, lahat ay nagsasabi na para kami sa isa't isa. Na tayo ay perpekto nang magkasama. Sa tingin ko, pumasok ito sa isip ko. Narinig ko itong sinabi nang napakaraming beses noong bata pa tayo na baka na brainwash ako nito na isipin na ito ang katotohanan.Gusto ng lahat na magkasama kami, pati na rin ang mga ina namin, na pinilit kaming laging magkasama. Paano kung ang akala kong pag-ibig ay wala kundi isang ideya na itinanim sa ating mga isipan ng ating mga ina? Isang pantasy
Rowan. Tinititigan ko ang blangkong screen ng laptop ko, hindi talaga ako nasa mood magtrabaho. Naglalaro si Noah ng video games, at natutulog si Iris. Matagal na mula nang umalis si Ava para ihatid si Gunner; dapat nandito na siya ngayon.Mula nang mag-shootout siya, palagi na akong nag-aalala para sa kanya. Hindi ko maalis ang takot na bumabalot sa akin tuwing nasa labas siya. Hindi ko maalis-alis ang takot na baka mawala ko siya sa kamatayan. Halos nagawa ko na noon, at nag-iwan ito ng marka sa akin.Gagawin ko ang lahat para masiguro na siya ay ligtas. Kasama na rito ang pagpapadala sa taong nanakit sa kanya sa isang lugar kung saan hindi na siya makakapagpahirap kay Ava muli.Bumubuntong-hininga ako at tumayo. Ang isa pang bagay na ikinabahala ko ay ang pahayag ni Ava ngayon. Hindi ko maintindihan kung bakit at paano niya pinaniniwalaan na inosente si Emma. Na-realize ko na lang ito nang huli, pero si Emma ay matagal nang sumusunod kay Ava simula nang mapansin niyang nagbago
"Magandang umaga," bati ko, nakatayo sa pintuan ng kusina. Si Gunner ay nagmamadali at niyayakap ang kanyang ama habang sinasabi ang tungkol sa magandang oras na kanilang pinagsaluhan ni Noah sa aming bahay.“Magandang Umaga, Ava.”Tinutukso ko ang sarili ko. Sinusubukan niyang mag-multitask. Inaalagaan niya ako habang nakikinig sa kanyang anak at sinisikap pa ring gawin ang kanyang trabaho."Maaga pa ba ito?"Tinanong ko siya. “Maaari akong bumalik sa kanya para makapagpatuloy ka sa iyong trabaho nang walang abala.”"Hindi, ayos lang, pero salamat." Malapit na akong matapos,” sagot niya. "Plus, ngayon ay Linggo; may ginagawa kami tuwing Linggo."Ngumiti ako at tumango. Nasa isip ko nang humingi ng paumanhin nang muling makuha ng bahay sa tabi ang aking atensyon. Ang kusina ni Calvin ay nakaharap sa likod-bahay ng bahay."Calvin?" tawag ko, at tumingin siya pataas."Oo?""Sino ang may-ari ng bahay na iyon? Hindi ko maintindihan kung bakit ako naaakit dito."Pinaikot niya ang
"Hindi ako sigurado, pero magtiwala ka sa akin," sagot ko sa kanya. "Ang mga instinct ko ay hindi kailanman nagkakamali." Mukhang hindi siya sigurado sa simula hanggang sa punasan niya ang kanyang mga tampok, at alisin ang ekspresyon mula sa kanyang mukha. Pagkatapos, tumayo siya at lumapit upang tumayo sa tabi ko. Bago ko pa maunawaan kung ano ang ginagawa niya, binigyan niya ako ng mabilis na halik at agad na humiwalay."Sige," simula niya. "Pagkakatiwalaan kita, pero kung mali ka, pagbabayarin ko siya sa pananakit niya sa iyo."May pinal na tono siya, na sinasamahan ng isang bagay na lubos na mapanganib.Tinatanggap ko ang kompromiso. "Sige, pero makikita mo na hindi ako nagkakamali dito."Wala siyang sinasabi; hinahalikan lang niya ang aking noo at pagkatapos ay bumalik sa kanyang kape. Nag-usap pa kami nang kaunti. Walang partikular na mahalaga, pero masarap ang pakiramdam.Makipag-usap sa kanya at makasama siya, ang lahat ay tila maganda. Para bang nasa bahay ako pagkatapo
Hindi ako nakatulog nang maayos kagabi, at kitang-kita ito sa hitsura ko ngayong umaga. Pagod na pagod ako, pareho sa isip at katawan. Si Rowan at ako ay hindi na natulog sa parehong kama mula noong gabi ng aming date. Sa unang pagkakataon mula noon, naisipan kong imbitahan siya pagkatapos naming umuwi mula sa istasyon ng pulis. Mabagal akong naglalakad papuntang kusina. Maaga pa, at malamang ako lang ang gising. Kailangan ko ng kape agad kasi kailangan kong ibalik si Gunner. Sinabi ni Calvin na magiging abala siya at baka hindi niya makuha siya, kaya't inalok ko na ihatid siya.Nagiingat, tinatawid ko ang threshold papuntang kusina pero bigla akong natigilan. Naupo si Rowan sa kitchen island na may mainit na tasa.Lumingon siya nang marinig ako, at nagtagpo ang aming mga mata."Hindi ka makatulog?""tanong niya, tumatayo."Tumango na lang ako habang pinapanood siyang buksan ang aparador para kumuha ng isa pang tasa. Nang hindi ko siya tinanong, nagbuhos siya sa akin ng kape mula
Nakarating kami sa istasyon, at tumaas ang aking pagkabahala. Naging sobrang nerbiyoso ako, hindi ko talaga alam kung gusto kong marinig ang sasabihin ni Brian. Ano ang gagawin ko kung siya talaga ang nasa likod ng aking tangkang pagpatay?Sige, hindi kami magkasundo, pero kilala ko na siya simula pagkabata ko. Magkasama kaming lumaki, at para sa akin, siya ang aking kapatid. Nakatira kami sa parehong bahay hanggang sa siya ay magtapos at lumipat sa kolehiyo."Okay ka lang?""Tanong ni Rowan, ang kanyang pag-aalala ay nakikita sa kanyang mukha.""Medyo kinakabahan lang."Hawak niya ang kamay ko bago niya ako hinagkan nang malumanay. Hindi ako tumitigil dahil kailangan ko ito. Kailangan ko siya."Okay lang ang lahat; huwag kang mag-alala." Pinatibay niya ako pagkatapos humiwalay.Tumango ako, at lumabas kami ng kotse. Hawak pa rin ang kamay ko sa kanya, naglakad kami patungo sa istasyon at pumasok. Ang iba ay sumunod din sa amin, at kami ay dinala sa opisina ng hepe ng pulis."Sal
Tumango ako, nauunawaan kung bakit siya kinakabahan sa tawag. Gusto kong magmadali roon nang mabilis hangga't maaari, pero may mga bisita rin kami, at abala pa rin ang kaarawan ni Noah."Tapusin muna natin ang party ni Noah, saka tayo makikipagkita kay Brian," sabi ko sa kanila habang tumatayo.Sang-ayon kaming lahat doon at bumalik kami sa party.Tama ako; iniwan ni Rowan si Iris sa mga magulang ko. Pumunta ako sa mga kaibigan ko na may mga nag-aalalang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Ano'ng nangyayari? At nasaan sina Emma, Trevor, at Kate?Ang mga mata ni Letty ay nag-iikot sa paligid, marahil ay hinahanap ang kanyang kasintahan."Naaresto si Emma, kaya sinundan siya nina Trevor at Kate papunta sa istasyon."Ano?Ang kanilang gulat na sigaw ay nagulat sa ilang mga bata na naglalaro malapit sa amin. Pinatahimik ko sila at saka ko sinabi sa kanila ang lahat ng nangyari. Si Calvin ay may malamig at walang pakialam na hitsura, samantalang si Corrine at Letty ay mukhang naguguluha
Patuloy akong nakatitig sa mga opisyal sa pagkabigla. Lahat tayo. Parang lahat kami ay natigilan, hindi makapaniwala sa nangyayari.Hindi hanggang matapos nilang ikulong siya at sinimulan na siyang hilahin, doon lamang nagising si Trevor at Kate at kumilos."Anong nangyayari?" Mali ang tao na napuntahan mo!Sumigaw si Trevor, pero tiningnan lang siya ng mga pulis nang masama.Tumigil sila at humarap upang tingnan siya. Parang nasa panaginip si Emma. Parang nalayo siya somehow, at may ekspresyon ng hindi makapaniwala sa kanyang mukha."Siyempre, hindi natin ginawa," sagot ng blonde. "Sabi niya mismo na siya si Emma Sharp at siya ang ipinadala naming arestuhin."Hindi kumilos si Emma, at hindi siya lumaban. Nakatayo siya nang parang estatwa, ang kanyang mga mata ay nawawala at nalilito. Naiintindihan ko siya, though. Nalito rin ako nang husto. Bakit nila siya arestuhin? Bakit nila iisipin na siya ang may kasalanan sa aking sinadyang pagpatay?"Dapat may pagkakamali." Hindi susubukan