Ava “Okay lang ba kung dumating kami ni Corrine kinabukasan?” Tanong ni Letty.Tumawag siya ilang minuto ang nakalipas. Nagulat ako, ngunit masaya na mayroon siya. The last time she was here, nag usap kami, at naintindihan ko bakit ako naging kanyang kaibigan sa kabila ng kanyang relasyon kay Travis.Siya ay isang masayang tao sa paligid. Bukod dun, sweet at mabait din siya. Agad ko siyang dinala, natutuwa na siya ay nasa aking buhay.Paikot ikot ako sa kusina kasama si Iris sa braso ko. Siya ay tumangging umidlip sa hapon at dahil doon, siya ngayon ay napaka galit. Sa tuwing sinusubukan ko siyang ibaba, naiiyak siya hanggang sa binuhat ko siyang muli.“Ava?”Nagdalawang isip ako saglit. Ang huling beses na nakita ko si Corrine ay sa hospital. Hindi niya ako nakontak o pinupuntahan para makita ako. Hindi ko maintindihan, lalo na't isa siya sa mga pinakamalapit kong kaibigan."Magiging okay ba iyon sa kanya?" Pagtatanong ko, hindi sigurado sa sarili ko. "Buti na lang hindi na ta
Ang bilis ng tibok ng puso ko habang pinapakinggan ko sila.Sa tingin mo ba sinabi niya sa kanya ang totoo?Ang nag iisang pangungusap na iyon ay paulit-ulit na naglalaro sa aking isipan, na parang sirang rekord. Para akong naparalisa habang hinihintay kong sumagot si Rowan.Hinawakan ko ng mahigpit si Iris dahil ramdam ko hindi lang ang mga kamay ko kundi ang buong katawan ko na nanginginig. Sinusubukan kong huminga at lumabas, ngunit ang hangin ay natigil sa aking mga tubo ng hangin.Sumandal ako sa pader, para lang manatiling nakatayo. Nanghina ako sa tuhod at ang huling bagay na gusto ko ay bumagsak sa lupa habang hawak ang aking anak na babae.Sa kabutihang palad, si Iris ay nakatulog. Kung hindi, nahuli na ako."Sa totoo lang hindi ko alam," Bulong ni Rowan, ang kanyang boses ay pilit.Naalala ko ba nung sinabi ko na tumibok ng malakas ang puso ko? Oo, ngayon ito ay isang daang beses na mas masahol pa.“Naghihinala siya sayo, ibig sabihin may nagbanggit sa kanya. Dahil hi
“Ava, gumising ka na; handa na ang hapunan." Hinihila ako ng boses niya sa panaginip ko.Ito ay hindi isang magandang panaginip, ngunit hindi rin ito masama. Isa iyon sa mga panaginip na nag iwan sa iyo ng kalituhan at malabong larawan ng iyong pinangarap.“Iris?”“Huwag kang mag alala. Nagising siya. Binigyan ko siya ng bote at natulog ulit siya,” Sagot niya, hinahanap ang mga mata niya sa akin.Tumango ako, tapos tinabi ang kumot at bumangon. Sa pag uunat, nararamdaman ko ang aking mga buto na lumuluwag at muling naaayos ang kanilang mga sarili sa pinakamasarap na paraan."Bakit dito ka natutulog imbes na sa kama namin?" Tanong ni Rowan, na nakatitig ng malalim sa mga mata ko.Lahat ng tinatakbuhan ko ay bumagsak sa akin. Pinapaalala sa akin ang dahilan kung bakit ako nandito sa kama at hindi ang master bedroom.Ramdam ko ang iritasyon at galit sa loob ko. Ang aking katahimikan ay nawawala at sa lugar nito ay isang mapait na lasa. Bakit siya magsisinungaling sa akin? Bakit niy
Ang kaligayahang naramdaman ko kanina ay ganap na sumingaw habang ang pagdagsa ng iritasyon ay sumasakop sa aking buong katawan.“Nung sinabi ko lahat, ibig kong sabihin ay lahat, Noah. Walang magiging exception." Gumiling ako sa pagitan ng mga nakapikit na ngipin."Pero ayokong sumama siya," Bulong niya sa akin."Sino si Sierra?" Putol ni Rowan.“Itong nakakainis na babae sa klase ko ang hindi ko gusto. Napakasakit niya at ang makita siya sa aking espesyal na araw ay masisira lang ang araw para sa akin."Naiintindihan ko na iniinis siya ni Sierra, ngunit ang pagtanggi na imbitahan siya sa kanyang kaarawan kapag ang iba ay imbitado ay talagang masama at hindi nararapat."Alam mo ba kung gaano siya nasaktan kapag iniimbitahan mo ang lahat maliban sa kanya? Ito ay malamang na masira ang kanyang puso." Sinisikap kong mangatuwiran sa kanya ng mahinahon, ngunit alam kong hindi ito gumagawa ng anumang mabuti, lalo na kapag tinititigan niya ako.“Wala. Akong. Pakialam” Ang kanyang tugo
Ang mga nakaraang linggo ay naging abala at hindi ko pinag uusapan ang oras na ginugol ko sa bilangguan. Okay lang ba ako? Talagang hindi. Napakalayo ko sa okey na wala ng saysay sa buhay ko ngayon.Hindi ko itatago ang katotohanang nawala ako. Mayroon akong planong ito. Ang layunin at pangarap na ito na balang araw ay makasama si Rowan. Pinagtuunan ko ng pansin ang panaginip na iyon ng napakatagal na naging hangin na aking nalalanghap. Lahat ng ginawa ko, nagawa ko ay itinutulak ng mga pangarap na makabalik si Rowan balang araw.Ibig kong sabihin, bwisit, naging abogado pa ako dahil sa kanya. Alam ko na isang araw ay hihilingin niya si Ava para sa isang divorce at naroroon ako upang suportahan siya. Naniniwala talaga ako na lalabanan ito ni Ava, tatangging bumitaw at nandiyan ako para labanan siya dahil hindi ako natalo sa isang kaso. Ako ang pinakamahusay na abogado ng divorce.Ang lahat ng iyon ay gumuho, bagaman. Sa sandaling ipinakulong ako ni Rowan, nawasak ang aking mga panga
Paano ko sasabihin sa kanya na nawawala ako? Paano ko sasabihin sa kanya na walang saysay sa buhay ko? Bakit pa ako inilagay sa mundong ito sa simula? Nawalan ako ng lakas at kagustuhang gawin ang lahat dahil pakiramdam ko ay wala nang mahalaga."Gusto ko lang mapag isa, Mom," Sagot ko. "May mga bagay na kailangan kong ayusin."Ayokong sabihin sa kanya na nahihirapan ako sa lahat, pati na ang aking pagkatao. Iikot lang niya ito pabalik kay Rowan at sasabihin sa akin na magpatuloy at iwanan ang nakaraan. Alam kong dapat, ngunit mahirap iwanan ang nakaraan kapag pinanghawakan mo ito ng napakatagal. Mahirap bitawan kapag hinayaan mong maging angkla mo.“Alam ko. Alam kong hindi madali para sayo ang mga bagay, ngunit ipinapangako ko, kapag binigyan mo ang iyong sarili ng pagkakataon, mahuhulog ang lahat sa lugar at makikita mo ang iyong kaligayahan." Hinila niya ako sa kanyang mga bisig at humiga ako sa kanyang balikat habang ang mga luha ay bumagsak sa aking mga pisngi."Hindi ko lang
Hindi ko mapigilan ang gulat na bumabalot sa akin o ang bilis ng tibok ng puso ko na natatakot akong mabutas nito ang gitna ng aking dibdib.Anong kalokohan ang ginagawa ko dito? Bakit ako pupunta dito sa lahat ng lugar?Ang mga tanong ay patuloy na lumalangoy sa aking ulo, ngunit para sa aking pagmamahal, wala akong sagot sa alinman sa mga ito.Ng magpasya akong magmaneho, wala sa isip ko kung saan nakatira sina Calvin at Gunner. Naisip ko na lang na pwede akong mag drive saglit para lang makatakas sa nakaka depress na atmosphere na nakapaligid sa akin, saka ako uuwi, mag shower at pagkatapos ay umidlip.Ngayon, narito ako, sa kanyang lugar, at nalilito ako kung ano ang gagawin. Aalis na lang ba ako? O ipa check up ko na siya? Baka wala pa siya sa bahay. Weekday ito at pusta ko na nasa trabaho siya.Palaging kumplikado ang mga bagay sa pagitan namin ni Calvin. Simula pa nung highschool kami. Gusto niya ako at ako ay hindi. Ang kanyang mga pagsisikap sa pagsisikap na pagtagumpayan
Huwag mo akong simulan sa Gunner. Siya ay isang bata pa lamang, ngunit marami na akong nagawang pinsala na hindi ko alam kung saan magsisimulang ayusin ang aking nasira. Siya ang aking laman at dugo, ngunit ginawa ko ang lahat para tumakas mula sa maliit na katotohanang iyon.Nahihiya ako kapag naiisip ko lahat ng pinagdaanan ko sa kanya. Naalala ko kung paano tumayo si Ava para kay Noah. Paano siya handa na makipag tapatan sa akin para sa kanyang kapakanan. Naalala ko ang apoy sa kanyang mga mata. Handa siyang gawin ang lahat para protektahan ang kanyang anak, ngunit ginawa ko ang lahat para saktan ang sarili kong anak."Wala akong buong araw, Emma." Ang matinis niyang boses ang nagpabalik sa akin sa realidad."Nagmamaneho lang ako at napadpad ako dito," Bulong ko, nakaramdam ako ng awkward.Ang huling beses na nakita ko siya ay ng sinabi niya sa akin na tapos na siya sa akin. Hindi ko talaga nakilala si Calvin at ngayon ay nakaramdam ako ng awkward sa paligid niya. Kapag kinuha m
Hey Loves, so I’m just from reading you comments and you’ve really told me how you feel😅.Everyone is entitled to their own opinion and I respect that. I can’t do anything to change them and that’s is completely okay.I’ve gotten some really good criticism and I want to thank those who have pointed me towards my mistakes. I always struggle with writing an ending and that’s why it can sometimes come off as rushed. Don’t worry I’ll be working on that in my next book.As for Emma and Calvin, I want you all to understand that this was always the way it was supposed to end, at least in this book.Emma didn’t love Calvin, she was sorry for what she did but she never loved him with same depth he loved her. In other words, she loved him but she wasn’t in love with him. Calvin deserved to feel that love with someone else given that Emma couldn’t reciprocate. Go back to some of her therapy sessions and you’ll realize that yes she was remorseful but not because along the way she fell in love
Harper.Lumulutang ako sa isang malambot na puting ulap ng pagtulog. Mainit ang pakiramdam ko, naramdaman kong may kapayapaan, at naramdaman kong mahal ako.Dahan dahan, nagsisimula akong magising. Si Gabriel ay nasa likuran ko, ang kanyang mga braso sa paligid ng yakap. Ginagawa niya ito sa tuwing natutulog tayo. Hawakan mo ako ng mahigpit sa kanyang mga bisig na parang natatakot na mawala ako kung hindi siya.Kumalas ako ng kaunti na sinusubukan na makalabas ng kanyang mga braso. Sa halip na palayain ako, hinigpitan niya ang kanyang mga kamay, na nagtutulak sa akin na mas malapit sa kanyang katawan.Huminto ako kapag naramdaman ko siya. Kapag naramdaman ko ang kanyang hindi mapag aalinlanganan na matigas na kahoy sa umaga. Ang aking mga hormone ay sumusulong at kaagad ko siyang gusto. Gusto kong maramdaman itong ibaon sa loob ko.Mayroon kaming isang malusog na sekswal na buhay, ngunit may mga oras na gusto mo lang. Sa tatlong mga bata, kung minsan mahirap na walang tigil na nag
"Sigurado," Ibabalik niya ang aking ngiti tulad ng paglalakad sa amin ni Killian."Narito ako upang nakawin ng aking magandang asawa." Ang kanyang tinig ay raspy at hindi ko maiwasang matunaw sa timbre. Ito ay sobrang sexy."Sayo na siya." Binitawan ako ni Calvin at humakbang sa tabi bago maglakad palayo.Hinila ako ni Killian sa kanyang mga bisig, tinitiyak na walang puwang sa pagitan namin. “Okay ka lang ba? Ang iyong likod ay nasasaktan? Ang iyong mga binti? "Tingnan kung ano ang sinabi ko sa iyo? Siya ay isang pating bilang isang abogado ngunit nagmamalasakit at mapagmahal bilang asawa. Hindi ko rin alam na may tipo ako hanggang sa makilala ko siya."Okay lang ako, mahal ko, medyo nagaalala," Tawa ko, itinulak ang aking sarili na mas malapit sa kanya."Sinabi ko na ba sayo na mahal kita?" Tanong niya.Hindi ko maiwasang mapangiti habang itinutulak ko ang aking sarili ng tumingkayad at bumulong malapit sa kanyang mga labi. "Halos isang libong beses ngayon, hindi na ako ay na
Si Molly ay isa sa aking mga abay na babae at ganoon din sina Ava, Connie, Letty, Harper at Kinley. Sila ay naging aking mga batang babae sa nagdaang apat na taon mula nang aksidente. Siyempre, hindi ko mapalitan si Molly, siya ang aking pinakamatalik na kaibigan, ngunit nagpapasalamat ako na mayroon ako sa kanila.Dagdag pa, kahapon sinabi sa akin ni Molly na iniisip niya na lumipat dito. Tuwang tuwa ako. Mahal ko siya. Ngunit inamin namin na mahirap gawin ang buong pagkakaibigan na malayo. Ako ay matapat sa buwan na siya ay nasa paligid.Bumagsak ang musika at lumapit si Gunner, sinira ang lahat ng iba pang pag uusap."Maaari ba akong magsayaw sayo, Mom?"Mayroong isang serye ng mga aaws at isinusumpa ko ang aking puso ay natutunaw mismo sa lugar."Syempre, aking gwapong lalaki anak," Sagot ko bago kunin ang kanyang kamay.Si Gunner ay labing apat, ngayon ay isang teenager. Maniwala ka ba diyan? Siya ay kasing taas ko at sigurado ako sa ilang taon na siya ay magiging mas mataas
Emma.Sumasayaw ako kasama si Molly, pinahihintulutan ang musika na maghugas sa akin. Medyo masakit ang likod ko, pero hindi mahalaga kapag sobrang saya ko.Ang aking damit ay kumikislap sa paligid ko habang sinisigaw namin ang lyrics ng Cruel Summer ni Taylor Swift sa tuktok ng aming mga baga. Sumama sa amin si Ava, na buntis nang husto. Natawa ako dahil iniisip niya na sumasayaw siya, ngunit hindi. Hindi ko rin alam kung anong tawag sa ginagawa niya.Mabibilang ko ang ilang beses kung kailan ako naging pinakamasaya. Ang isa ay noong nakapasa ako sa bar exam. Ang pangalawa ay noong tinawag ako ni Gunner na mom sa unang pagkakataon sa mahabang panahon. At ang pangatlo ay ngayon. Sa araw ng aking kasal.Tama ang narinig mo. Kakakasal ko pa lang at hindi ako magiging mas masaya.Natandaan ang cute lawyer na sinabi ko kay Ava noong birthday ni James? Well, hindi siya sumuko, kahit ilang beses ko siyang tinanggihan. Panay ang tanong niya, at ang ibig kong sabihin, ay halos araw araw s
Kaya dumating na tayo sa dulo ng Ex-Husband’s Regret at sa mga side story. Gusto ko lang magpasalamat sa lahat ng pagmamahal at suporta mo sa librong ito. Ito ang pinakamahabang librong naisulat ko at sa ngayon ang pinakamatagumpay kong libro. Hindi ito magiging matagumpay kung hindi dahil sa iyong suporta. Kaya kaysa sa inyo. maraming salamat po. Salamat sa iyong paglalakbay mula sa simula hanggang sa katapusan. Ibig sabihin ang mundo ay nananatili ka sa akin.Ngayon, gusto kong iannounce na susunod na ang kwento ni Noah. Ito ay tinatawag na [The Billionaire's Fight For Redemption] Inaayos ko pa ang plot, pero magiging available ito sa kalagitnaan ng Oktubre, kaya abangan ito. Magkakaroon tayo ng side story tungkol kay Gunner at malamang isa pa tungkol kay Lilly.Narito ang isang sneak peek ng The Billionaire's Fight for Redemption. Ito ay isang magaspang na draft.Sierra.Naglalakad ako sa aisle. Bumibilis ang tibok ng puso ko at mabagal ang mga hakbang ko. Ang mga rosas at putin
Makalipas ang tatlong taon.Emma."Seryoso, Emma, kailan ka magsisimulang makipag date?" Tanong ni Ava, umupo sa tabi ko.Tumingin ako sa likod bahay at hindi ko mapigilan ang ngiti na namumuo sa aking mga labi. Ngayon ang kaarawan ng anak nina Travis at Letty. Si James, na ipinangalan sa dad namin, ay mag iisang taon na ngayon.Nagpakasal sina Letty at Travis mga dalawang taon na ang nakalilipas. Nagpropose agad si Travis. Nagising ako pagkatapos ng aksidenteng iyon na muntik ng kumuha sa buhay ko. Nagtataka siguro kayo kung ano ang nangyari sa driver. Well, siya ay kasalukuyang nagsisilbi ng limang taong sentensiya para sa walang ingat na pagmamaneho. Sana natuto siya ng leksyon.Bumalik kina Travis at Letty. Sa tingin ko nakita niya ako sa ospital napagtanto niya kung gaano kaikli ang buhay. Nag propose siya at sinabi ni Letty na oo. Nagpakasal sila sa isang magandang kasal sa spring.Bilang resulta ng pagiging kaibigan ni Ava, dinala ako sa kulungan. Nagpakasal sina Connie
“Hindi! Kailangan kong itulak,” Ungol ko, hinawakan si Gabriel sa sando.Para akong baliw. Para akong nawalan ng malay. Ang sakit ay talagang nababaliw sa akin.Buti na lang at nakarating kami sa kwarto bago ako manganak sa hallway ng biwist na ospital. Nakahinga ako ng maluwag ng makarating kami sa kwarto at sinimulan na nila akong ihanda.Nasa loob na si Ava. Nagpapasalamat ako na may taong nakakaunawa kung ano ang pakiramdam kapag literal na nahati ang iyong ari sa dalawa upang ang isang maliit na maliit na tao ay makapasok sa mundo."Hindi na ako makapagpigil," Sigaw ko bago umakyat at itinulak ang lahat ng mayroon ako.Sumpa ko nararamdaman kong nahati ang pwetan ko at nakakadagdag lang ito sa sakit ko."Kasalanan mo ang lahat ng ito!" Sigaw ko kay Gabriel habang nakahawak sa kamay niya na nakakamatay.Nakatitig ako sa kanya. Mabilis na pumapasok ang aking mga hininga at ang aking mga butas ng ilong ay pumutok sa pagsisikap na kumuha ng mas maraming hangin sa aking mga baga
”Ayos lang ito, Lily-Bear. Magkakaroon lang ako ng baby… Natandaan mo ano sinabi ko kapag mangyayari na ito?”Tumango siya. “Opo. Sabi mo na mahihirapan ka, pero hindi dapat ako magalala dahil iyon ay parte ng pagdala ng bata sa mundo.”“Mabuti,” Napangiwi ako habang isa pang contraction ang naganap. “Nangyayari ito sa ngayon, kaya huwag kang magalala.”Kinuha ni Gabriel ang kamay ko at tinulungan ako palabas ng kwarto. Huminga ako sa ilong ko at palabas sa bibig ko, pero maging totoo ma tayo. Hindi talaga iyon nakakatulong. Hindi ba?“Hindi ko lang maintindihan. Bakit kailangan mo mahirapan? Hindi ba pwedeng lumabas ang baby ng hindi ka nahihirapan?”Ang huling bagay na gusto ko ay ang matrauma ang anak kong babae sa pagpapaliwanag sa kanya na ang sakit ay kailangan para itulak palabas ang baby mula sa loob ko. Gusto niya na malaman kung bakit ang baby ay kailangan itulak palabas at ipapaliwanag ko na dahil ang baby ay malaki at ang daanan niya ay maliit, kaya ang mga contraction