Hindi pamilyar si Khate sa mga kalapit na restaurant, kaya hiniling niya kay Kyrrine na irekomenda ang isa at dinala ang dalawang maliit na bata doon nang diretso. Sa panahon ng pagkain, nagpadala ng mensahe si Joshua, "Doctor Khate, kailangan mo bang mag drop by ngayong gabi?" Naalala lang ni Khate na hindi niya malinaw na ipinaliwanag sa kanya ang proseso ng paggamot, at sumagot, "Medyo mahina pa rin ang matanda sa ngayon, at hindi maaaring masyadong madalas ang paggamot natin, may interval dapat tayong susundin. Ginamot na siya nang dalawang magkakasunod na araw bago ang araw na ito. Kaya kailangang magpahinga muna ang matanda ng isang araw. Pupunta ako bukas upang kumustahin ang kondisyon niya. Paumanhin dahil nakalimutan kong sabihin sa iyo." " "Okay, hihintayin kita kahit kailan." Mabilis na sumagot si Joshua. Nakita ng dalawang maliit na bata na nagte-text pa rin si Mommy habang kumakain, at mausisa na nagtanong, "Mommy, mayroon po bang problema?" Ngumiti si
Nang marinig ni Cassandra ang sinabi ni Mina, naguguluhan ang kanyang mga emosyon.Dahil sa pagtanggi sa kanya ni Anthony dati, at nang matutunan na bumalik na ang babaeng ito sa bansa, hindi siya makapaghintay pa na maikasal na dito. Sa loob ng panahong ito, pinilit niyang maghanap ng paraan upang magkaroon ng status kay Anthony.Kanina umaga, partikular niyang inanyayahan ang dalawang matandang miyembro ng pamilya Lee upang mag-intercede, umaasang makikinig si Anthony sa kanila at magbabago ng isip.Ngunit hindi inaasahan, muli lang siyang tinanggihan ni Anthony, at kailangan pang harapin ang hitsura ng batang iyon ng buong araw.Ngunit dahil nandoon ang dalawang matatanda, hindi niya pwedeng mailabas ang kanyang pagkainis sa sitwasyon at sa bata mismo.Pagkatapos ng isang araw, sa sobrang inis na ni Cassandra sa mansyon ng Lee kaya't iniutos niyang mag-shopping sila ni Mina upang mailabas ang galit.Ngunit hindi niya inasahan na makarinig siya ng ganitong balita.Maraming sikat na
Pagkatapos panoorin ang paglabas ni Khate sa pintuan, naupo ang dalawa sa isang mesa malapit sa bintana."Sister Cassandra, ano bang nangyayari sa pagitan mo at ni Dr. Khate? Parang magkakilala kayo, pero halatang hindi maganda ang relasyon ninyo," tanong ni Mina nang may pagiingat.Galit na sumagot si Cassandra, "Paano magiging maganda ang relasyon ko sa babeng iyon? Si Khate ay ang dating asawa ni Anthony!"“Kung hindi dahil kay Khate, matagal nang settled ang kasal namin ni Anthony!”Nagulat si Mina, "Siya... ang dating asawa ni KuyaAnthony?"Ang kasal ni Anthony anim na taon na ang nakalipas ay hindi sikreto sa kanilang grupo, lalo na sa mga lumaki kasama niya.Pero palaging iniisip ng lahat na si Cassandra ang magiging asawa ni Anthony balang araw.Hindi nila inaasahan na biglang magpapakasal si Anthony sa iba.At ang babae sa likod ng kasal ay hindi kailanman nagpakita sa kanila, at bihira itong mabanggit ni Anthony sa ibang tao, lalo na sa kanilang grupong kinabibilangan.Kaya'
Ang dalawang bata ay tahimik na inikumpara si Cassandra kay Mommy Khate nila mula ulo hanggang paa at napagpasyahan na hindi maikukumpara ang babaeng iyon kay Mommy.Iniwan ni Daddy si Mommy para sa ganoong klaseng babae? Napaka iksi at babaw naman ng kanyang pananaw!Pagkatapos ng ilang sandali ng paghamak dito, biglang naalala ni Miggy ang kanilang pinag-usapan sa restaurant kanina. Lumapit siya kay Khate at nagtanong, "Mommy, sinabi mo kanina na may ginagawa siyang kalokohan, ano iyon? Binully ka ba niya?"Ayaw sanang idamay ni Khate ang dalawang bata kaya mahinahong itinanggi, "Wala iyon mga anak, trabaho lang, at naayos naman ni mommy ang lahat."Ngunit agad na tumugon si Miggy, mahigpit ang boses, "Talaga? Mommy, sabihin mo na! Ano iyon? Sabihin mo sa amin agad!"Sumunod si Mikey, "Mommy, hindi ba't nagkasundo na po tayo? Walang sikreto sa ating tatlo, di ba po? Hindi ka pwedeng magsinungaling sa mga bata!"Napailing si Khate nang walang magawa.Halos nakalimutan niya na ang dal
Habang nasa kumpanya, si Cassandra ay nanginginig na siya sa galit nang makita niyang lahat ng computer screens sa paligid ay nagpapakita ng parehong nakakainsultong larawan. Pinilit niyang kontrolin ang kanyang sarili, ngunit ang kanyang galit ay malinaw na nararamdaman ng lahat ng empleyado na nakapaligid sa kanya. Nagngangalit ang kanyang mukha sa galit na tila nais na niyang sumabog at magwala sa loob ng kumpanya.Nagmamadaling pinaalis ni Cassandra ang ilang empleyado na itinuro niya kay Merlyn, habang patuloy na sinisigawan ang technical department dahil sa kanilang kabiguan na maayos ang problema. Wala pa ring makatanggal sa virus na kumakalat sa lahat ng mga kompyuter at nawawalan na siya ng pag-asa na matanggal pa ito.Sa gitna ng tensyon na nangyayari, ang team leader ng technical department ay nagpaliwanag na ang virus ay gawa ng isang napakahusay na hacker at nangangailangan ng oras upang malutas.Pilit na pinipiga ng technical team ang kanilang mga utak at kakayahan upa
"Ang pang-bubully kay Mommy ay may kapalit na halaga!" ani Miggy nang may sneer.Tumango si Mikey nang malakas at muling nag-type sa keyboard.Nang makita ito, nagtataka si Miggy, "Anong ginagawa mo?"Masiglang sagot ni Mikey, "Ang mga technical staff nila ay tatamad tamad! Napakasimple ng virus ko pero hindi pa rin nila magawang ma-crack. Sa ganitong kaso, gagawin ko itong mas mahirap para mas inis na inis ang masamang babaeng iyon!"Sumang-ayon si Miggy at tumango, "Mas mabuti kung hindi nila ma-crack. Sa ganitong paraan, mas maraming tao ang tatawa sa kanya at tingnan natin kung magkakalakas-loob pa siyang mambully kay Mommy!"Abala ang dalawa sa harap ng computer.Bigla, may narinig silang mga yabag sa pintuan.Mabilis na naramdaman ni Miggy ang paggalaw sa labas at binalaan si Mikey.Agad namang tinapos ni Mikey ang pag-code at iniabot ang computer sa kanyang kuya.Nang pumasok si Khate sa silid, nakita niyang yakap ni Miggy ang computer, habang si Mikey ay nakasilip sa gilid na
Feng Group.Dahil sa virus, halos hindi makagalaw ang operasyon ng kumpanya buong umaga.Nasa technical department si Cassandra, at halos bawat ilang minuto ay naririnig ang kanyang pagsigaw ng galit."Cassandra."Narinig niya ang boses ni Merlyn sa kanyang likuran.Agad na inayos ni Cassandra ang ekspresyon niya, ibinaba ang tingin, at magalang na binati ang taong pumasok, "Dad, bakit ka nandito?"Mahigpit ang ekspresyon ni Marcus Feng sa kanyang hugis-parihabang mukha. "Bakit? Hindi pa rin ba masosolusyunan ang virus na yan?"Ang taong naMikeyno sa technical department ang pinag babalingan ni Cassandra ng galit buong umaga, ay tila nasa ilalim ng matinding presyon. Punong-puno ng pawis ang ulo nito habang tumatango at humihingi ng paumanhin. "Ms. Cassandra, ginawa po talaga ng team namin ang lahat ng makakaya, pero sobrang complex ng virus. Sa tuwing malapit na naming ma-crack, may bagong problema na naman na lumalabas. Parang nasa dead loop po kami...""Sa madaling salita, wala ka
Kahit hindi kasing galing ni Miggy si Mikey pagdating sa computer, mayroon pa rin siyang kaunting kaalaman.Walang naging progreso ang Feng Group buong umaga, ngunit bigla na lang nagkaroon ng galaw, na nagdulot ng bahagyang pagkadismaya kay Mikey.Ang mga tao sa kabila ay tiyak na mahuhusay.At higit pa rito, hindi sila maaaring galing sa Feng Group.Ang isang buong umaga ay sapat na oras para humingi ang Feng ng tulong sa labas."Siguro... galing sila sa Lee Group," tanging naisip ni Miggy.Kilala ang technical team ng Lee Group sa kanilang lakas.Bukod pa rito, kung talagang iyon ang ina ni ni Katerine, walang dahilan para hindi humingi ng tulong ang Feng sa Lee.Nang marinig ito, bahagyang sumimangot si Mikey at napakuyom ang labi sa galit.Kahit alam niyang si Cassandra ang ina ni Katerine, ang masamang babaeng iyon ay inaapi ang kanilang ina, at tumutulong pa si Daddy sa kanya!Hindi, kailangan niya silang turuan ng leksyon!Sa pag-iisip nito, kinuha ni Mikey ang computer, mabil
Nagising si Khate sa isang malamig na umaga, ngunit hindi niya alintana ang lamig ng panahon na bumalot sa kanya—kundi ang lungkot at pangungulila sa mga salitang binitiwan nila ni Anthony kagabi.Buong gabi siyang hindi nakatulog. Paulit-ulit sa kanyang isipan ang bawat kataga, bawat titig, bawat hawak ng kamay nito. Parang sinasakal siya ng damdaming hindi niya mapangalanan—pag-asa, takot, pagmamahal, panghihinayang… lahat ng iyon ay nagsisiksikan sa kanyang puso.Tumayo siya mula sa kama, humarap sa salamin, at tinanong ang sarili: Hanggang kailan ako maghihintay? Hanggang kailan ko pipigilan ang sarili kong lumaban para sa isang bagay na alam kong totoo? Hanggang kailan ako magpapanggap na ang pag-ibig ko sa lalaking ito ay laging nandito lang at hindi pa rin nagbabago.Nag-ring ang kanyang cellphone. Isang mensahe mula kay Anthony.“Magkita tayo mamaya. please. Hindi na ako papayag na magtago pa tayo. May kailangan kang marinig.”Napatitig siya sa mensahe, sabay napakapit sa kany
Napuno ng bigat ang dibdib ni Khate sa tanong ni Anthony. Hindi niya alam kung paano isasagot ang isang bagay na ni siya mismo ay hindi pa rin sigurado. Napuno ng katahimikan ang pagitan nila, ngunit sa loob ng kanyang isipan ay isang bagyong hindi niya matakasan."Khate..." Muling nagsalita si Anthony, ang tinig niya'y bahagyang nanginginig. "Kung babalik ka pa sa akin, sasabihin mo bang may pag-asa pa tayo? O huli na ang lahat?"Tinitigan ni Khate ang lalaking minsang minahal niya ng buong puso—at marahil, hanggang ngayon, hindi pa rin siya tuluyang nakalaya mula rito. Ang daming alaala ang bumalik sa kanyang isipan, ang mga masasayang araw nila, ang mga pangarap nila na sabay nilang binuo... at ang sakit ng paghihiwalay nilang dalawa.Muling nag-ipon ng lakas si Khate bago sumagot. "Anthony... Hindi ko alam."Bahagyang napapikit si Anthony, waring iniiwasan na ipakita ang sakit na dala ng sagot niya. "Hindi mo alam? O ayaw mong malaman?"Napalunok si Khate. "Takot akong malaman, An
Habang pinagmamasdan ni Khate ang repleksyon niya sa salamin, hindi niya maiwasang mapansin ang lungkot sa kanyang mga mata. Mula nang marinig niya ang sinabi ni Kyrrine, hindi na siya mapakali. Ano nga ba ang nalaman ni Anthony? At paano siya maghahanda sa muling paghaharap nila?"Khate," mahinang tawag ni Kyrrine mula sa pintuan. "Sigurado ka bang gusto mo siyang kausapin ngayon? Baka hindi ka pa handa."Huminga nang malalim si Khate bago tumango. "Kailan pa, Kyrrine? Hindi ko na pwedeng ipagpaliban ito. Kailangan ko nang tapusin ang lahat."Dahan-dahang lumapit si Kyrrine at hinawakan ang kanyang kamay. "Hindi mo kailangang gawin ito mag-isa. Kami ni Adrian, nandito lang."Napangiti si Khate, kahit na alam niyang may halong kaba ang kanyang damdamin. "Salamat, Kyrrine. Pero alam kong ito ay isang bagay na ako lang ang kailangang humarap."Pagkalipas ng ilang sandali, naroon na siya sa harap ng isang mamahaling restawran kung saan siya pinapunta ni Anthony. Tumigil siya sa tapat ng
Habang patuloy na lumalalim ang gabi, hindi pa rin mawala sa isipan ni Khate ang mga sinabi ni Anthony. Nakaupo siya sa veranda ng kanyang apartment, nakatitig sa malawak na siyudad na puno ng kumikislap na ilaw, ngunit tila wala siyang nakikita. Ang kanyang isip ay gulong-gulo, pilit niyang inuunawang muli ang lahat ng nangyari sa pagitan nila.Muli niyang narinig sa kanyang isip ang boses ni Anthony—ang sakit, ang hinanakit, at ang desperasyon sa kanyang tinig. "Hindi mo kailangang harapin ito mag-isa." Napapikit siya nang mariin, pilit na pinipigilan ang muling pagbalik ng mga alaala. Ngunit kahit anong gawin niya, bumabalik at bumabalik pa rin ito."Hindi mo na siya dapat iniisip, Khate." Biglang sabi ni Adrian, na tahimik palang nakatayo sa may pinto, pinagmamasdan siya. May hawak itong dalawang tasa ng kape, at marahan itong lumapit upang ibigay sa kanya ang isa. "Alam kong mahirap, pero hindi mo kailangang pahirapan pa ang sarili mo."Marahang tinanggap ni Khate ang kape at hum
Sa kabila ng kanyang mga sinabi, hindi mapakali si Khate. Kahit pa pinilit na niyang lumayo, may isang bahagi ng kanyang puso na hindi kayang magpakawala."Tapos na, Adrian. Tapos na," mahina niyang ulit, pilit pinaniniwala ang sarili na wala na siyang dapat pang balikan. Ngunit kahit anong pilit niya, alam niyang hindi pa tapos ang lahat. Hindi pa tapos ang sugat na iniwan ni Anthony—o marahil, ang sugat na iniwan niya sa puso nito.Tahimik lang silang naglakad ni Adrian palabas ng gusali, ngunit ramdam niya ang bigat ng presensya nito sa tabi niya. Hindi ito nagtanong, hindi rin ito nagpilit, ngunit ramdam niya ang pag-aalala nito.Pagkarating nila sa sasakyan, marahang binuksan ni Adrian ang pinto para sa kanya. "Khate, sigurado ka bang kaya mo?"Napayuko siya. Gusto niyang sabihin na oo, na kaya niyang kalimutan ang lahat, na kaya niyang itago ang emosyon niyang matagal nang nakakubli. Pero hindi na niya kayang magsinungaling pa."Hindi ko alam, Adrian," mahinang tugon niya. "Pero
Habang patuloy na lumalayo sina Khate at Adrian mula kay Anthony, ramdam niya ang bigat ng kanyang bawat hakbang. Pakiramdam niya'y may humihila sa kanya pabalik, ngunit pinilit niyang huwag nang lumingon. Hindi niya maaaring ipakita ang kanyang kahinaan, lalo na sa harap ni Anthony."Khate," muling tawag ni Adrian, bahagyang humigpit ang pagkakahawak nito sa kanyang braso. "Sigurado ka bang ayos ka lang? Alam kong hindi madaling makita siya ulit pagkatapos ng matagal na panahon."Napayuko si Khate, pilit na itinatago ang lungkot sa kanyang mga mata. "Adrian, hindi ko alam... Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong maramdaman. Akala ko tapos na ang lahat, pero bakit parang mas lalo lang lumalala ang sakit?"Hininto ni Adrian ang kanilang paglalakad at marahang hinawakan ang magkabila niyang balikat. "Kung gusto mong umalis dito, sabihin mo lang. Hindi mo kailangang tiisin ang ganitong pakiramdam, Khate."Napangiti siya ng bahagya, kahit pa puno ng pait ang kanyang puso. "Salamat, Adr
Habang bumibigat ang katahimikan sa pagitan nina Khate at Anthony, hindi niya maiwasang maramdaman ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Pilit niyang pinapakalma ang sarili, ngunit ang matinding titig ni Anthony ay tila humihila sa kanya pabalik sa nakaraan—sa isang panahong pinilit na niyang ibaon sa limot.Napalunok siya at dahan-dahang tumalikod, umaasang matatapos na ang usapan nila. Ngunit hindi ganoon kadali ang lahat."Khate," muling tawag ni Anthony, mas malambot ngunit may halong bahagyang pakiusap ang kanyang tinig. "Huwag mo akong iwan ng walang sagot, please lang."Napapikit nalang si Khate, pilit na pinipigilan ang panginginig ng kanyang kamay. Alam niyang kung magpapatuloy siya sa usapang ito, maaaring buksan niya muli ang sugat na matagal nang nakapikit. Ngunit paano kung ito na ang pagkakataong kailangan niya upang tuluyang makalaya?Huminga siya nang malalim bago bumaling muli kay Anthony. "Ano pa ba ang gusto mong marinig mula sa akin?" mahinahon ngunit matigas ni
Sa kabila ng malamig na sagot ni Khate, nanatiling matindi ang titig ni Anthony sa kanya, para bang sinusubukan niyang hanapin ang katotohanan sa kanyang mga mata. Ilang segundo pa ang lumipas bago siya tuluyang tumalikod, ngunit hindi pa rin nawala ang tensyon sa pagitan nila. Ang hindi inaasahang muling pagkikita ay nagdulot ng mga emosyon na matagal nang ibinaon sa limot, ngunit ngayon ay muling lumulutang sa ibabaw, hinuhukay kahit na pilit niya itong nililibing.Habang pinagmamasdan ni Khate ang papalayong pigura ni Anthony, hindi niya maiwasang makaramdam ng kakaibang paninikip sa dibdib. Alam niyang hindi niya na maaaring balikan ang nakaraan, ngunit bakit tila patuloy itong bumabalik sa kanya? Bakit hindi niya kayang alisin ang bigat sa kanyang puso?"Hindi pa ito tapos, Khate," mahina niyang bulong sa sarili, ngunit sa likod ng kanyang isip, alam niyang hindi niya kayang aminin ang tunay na dahilan kung bakit siya umalis noon....Sa kabilang dako, habang si Anthony ay nagl
Hindi pa man tuluyang nawawala ang alingawngaw ng huling sinabi ni Anthony, ngunit pakiramdam ni Khate ay bumigat na ang buong paligid. Nakatayo siya sa gitna ng malawak na silid, pilit na pinapalakas ang loob niyang harapin ang lalaking minsan niyang minahal—at iniwan. Ngunit paano ba haharapin ang isang taong hindi kailanman nakalimot? Paano ba ipapaliwanag ang isang lihim na inilihim niya sa mahabang panahon?Pumikit siya saglit at pilit na pinakalma ang kanyang damdamin. Naririnig niya ang marahang paghugot ng hininga ni Anthony sa kanyang harapan, isang malinaw na indikasyon na hindi pa ito tapos sa kanilang usapan. Nang dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata, nakita niyang nakatitig pa rin ito sa kanya, ang mga mata nitong puno ng hinanakit, hindi lang sa kanya kundi marahil sa kanilang nakaraan."Anthony, hindi mo ako kayang diktahan kung sino ang dapat kong kausapin," mariing sabi ni Khate, pinapanatili ang matatag na tinig kahit pa sa loob-loob niya ay may kung anon