MALIYAH POV
Wala akong sapat na tulog. Pagkagising ko kinaumagahan maaga parin akong bumangon para pumasok sa eskwelahan. Naligo na agad ako, hindi ko na alintana ang ginaw ng tubig sa balat ko. Minadali ko ang bawat kilos, bukod sa malamig ang tubig, ay gusto kong hindi abutan ni Mama sa kusina. Balak ko rin dalawin si ate at magbigay ng pera kahit paano. Meron naman ako naipon kahit konti. Alam kong ayaw niya akong makita. Pero wala akong pakialam.
Pagbaba ko sa kusina nag timpla agad ako ng milo at kumuha ng tatlong pandesal na pinalaman ko ng peanut butter.Mabilisan ang kilos ko ngayon doon nalang ako titigil kina Alexander habang hinihintay siya. Nang maubos ko ang agahan ko, bitbit ko ang backpack po hawak ko sa kaliwang kamay ko ang dalawang librong dala ko.
Nakita ko si Papa na nag gagayak na papuntang bukid. Nakatalikod ito sa akin kaya hindi ako alintana. Lumapit ako sa
MALIYAH POV:Pagkatapos ng pang hapon namin na subject, sinamahan ako nina Alexander at Terry sa kabilang Barangay kung saan nakatira si Ate, pagsakay namin ng tricycle, umandar na agad ito. Tahimik kaming tatlo, ang ingay lang ng tricycle ang naririnig ko, tumigil ang tricycle sa tapat ng bahay ni aling Doray. Bumaba na kami at lumapit sa gate nilang kawayan.“Aling Doray, tao po?”It was Terry, ilang sandali pa, lumabas na si Aling Doray buhat buhat si Tonton, wala siguro si Ate baka may nahanap na itong trabaho hula ko lang.“O, Terry napadalaw ka iha”Pero ang mga mata nito ay sa akin nakatutok, hindi ko alam kong ano ang tumatakbo sa isip niya pero kita ko na hindi naman ito galit.“Dadalawin ho namin si Ate Maze at Tonton po.” Ako na ang sumagot sa kanya.“Wala dito ang Ate mo, Maliyah, nag hahanap ng trabaho ulit, umalis kaninang alas onse hindi pa bumabalik, wala nang
MALIYAH POVEvery day, my routine was the same: waking up in the morning, showering, eating the same breakfast, fetching my friends, and going straight to the university where we were studying. We are now fourth-year graduating students as Physical therapists. We live a simple life, enough for us to survive. My parents can send me to school with a scholarship and eat three times a day. An ordinary family like us, trying to get through and live a decent life with love and respect. But it was slowly fading away.We grew up where our parents were very eager to finish college and have a good future. But sometimes things happened, and everything changed. Our life changed the day Ate Maze left, the day when my Mama raised her hand on me. After that incident, my Mom was spacing out and distant.I felt her anger, frustration, and disappointment in me and Ate Maze. She became emotionless, numbed, and always angry. Our so-call
MALIYAH POVMy Papa was true to his words. As we were approaching the main exit gate, I saw my Papa standing and leaning on the corner side of the post. He was smiling as he focused his eyes on me. This is a genuine smile from my Papa, a smile I missed for the last couple of days.“Papa!”I called him, and he opened his arms for me, and I ran in his direction. My face was lightened, and a warm feeling filled my heart with many positive outcomes later.“Maliyah”Kasunod ko na sina, Alexander at Terry, dumako ang mga mata ni Papa sa kanila, at masayang nagsalita.“Hanggang ngayon kayo pa rin magkakasama, natutuwa ako dahil hindi iba ang turing niyo kay Maliyah”Sabi ni Papa, it was sounded grateful statement. I know how he did. Mula kindergarten kami, elementary, high school at hanggang mag college ay kami parin mag kakasama, hindi ko alam kong ilang beses na akong nag pasalamat
MALIYAH POVUmuwi kami ni Papa, na parang talunan, ngunit nag papasalamat ako dahil, naging okay si Ate na dalawin ko sila doon sa tuwing wala akong pasok. Nang makauwi na kami ng bahay si Papa deretso lang sa kwarto nila Mama. Si Papa ang tipong bihira mag taas ng boses. He was always calm and diplomatic.This three consecutive nights that our home was quiet. Para kaming namatay. Nawala nasa pamilya namin yung masaya, nagtatawanan, at nag ba-bonding as family, kahit mahirap ang buhay.Lumipas ang mga araw na walang pinag bago, si Mama. Mas Lumala pa ata. Tahimik pero madalas naririnig ko ang pag iyak niya sa gabi. Si Papa naman madalas sa labas ng bahay umiinom ng isang bote ng alak, na hindi niya dating ginagawa.Sa susunod na araw birthday ni Ate Maze, isang buwan nalang finals na namin , at dalawang linggo after namin mag finals graduation na. Konting tiis nalang self maaayos din ang lahat. Wala nang sigawan sa bahay
MALIYAH POVEverything changed after that surprise courting proposal from the two most suited bachelors on our campus. That was two days ago. Jerome never showed up anymore, and now I was summoned by the President and owner of our school, Jerome’s father.Bali-balita din ang agarang pag resign ni Clint hindi ko alam kong totoo. Hindi na ito nag pakita sa akin matapos kong takbuhan ang effort niyang ligawan ako. Parang may sumuntok sa puso ko. It was painful but, my family and dreams comes first. Kahit halos namatay ang puso ko sa ginawa ko. Ang daming nag taas ng kilay, nagbigay ng hindi magandang komento sa akin, na kesyo maarte ako, nag mamaganda, which maganda naman talaga ako. Marami din nagsabi na sayang, pero hindi sayang ang unahin ang pamilya at ang pangarap. Oo nasasaktan ako, pero hindi ko kayang mas masaktan ang pamilya ko. Hindi ko na napansin na nasa tapat ako ng opisina ng Presidente ng school namin sa lalim ng iniisip k
MALIYAH POVAte Maze birthday was a success. Hindi man buo ang kasiyahan sa puso ko. But I will survive. Hinatid kami ni Terrence at nag pasalamat ako sa kanya. Ngumiti lang ito sa akin.“Iho maraming salamat” it was my Papa, he was appreciative with Terrence.Pumasok na kami sa bahay, ngunit ang sumalubong sa amin si Mama, may hawak na gin at umiiyak. Mahigpit ang hawak ni Merleah sa akin, agad itong natakot kay Mama. Binulungan ko siya agad na umakyat sa taas, tumango naman ito, mabilis ang bawat pag hakbang niya paakyat.“Ma? Bakit po kayo uminom?Makakasama po sa inyo yan Ma”I was agitated, I am scared maybe she will lay her hand on me again. Tama nga ang madalas sabihin ng mga matatanda, that every happiness accompanied with sadness.“Umalis ka sa harapan ko Maliyah kong hindi baka matamaan ka sa akin” nilukob ang buong sistema ko ng takot sa banta ni Mama, I know she will do it lalo pa lasing na ito.
MALIYAH POV Nasa labas kami ng waiting area ng operating room kung saan dinala si Ate Maze. Hindi pa namin alam ang dahilan kung bakit siya naaksidente o kong ano ang nangyari. Takot ang lumukob sa aking buong pagkatao. Takot para sa kalagayan ni Ate, takot para kay Tonton, takot na baka may mangyaring masama kay Ate Maze. Huwag naman po Diyos ko.Ilang oras na kaming nag hihintay pero hindi parin lumalabas ang Doctor. Nang tingnan ko ang relo ko, mag alas onse na ng gabi, nakatulog na si Merleah sa hita ni Papa ang ulo niya, siguro hindi na niya napigilan ang antok at pagod.Sumandal ako sa sandigan ng upuan at ng lingunin ko si Papa , kasandal din ito at pikit ang mga mata niya. Alam kong malaking halaga ang kailangan namin para sa operasyon ni ate, hindi pa kasama ang bayad sa doctor, at ang mga gamot. Yun pa ang isang inaalala ko ang babayarin dito sa ospital. Saang kamay nng Diyos namin yun kukunin. Makalipas ang ha
MALIYAH POVThe moment I found out that Clint had left, it was like my heart shattered into pieces. I know sacrificing my own happiness for my family and ambition is painful, but I never thought this was killing me inside gradually. I am living in the flesh, but I was dead inside. This cycle has been going on for as long as I can remember. I can’t recall when I was actually happy. Genuine happiness.Today I was supposed to be happy. Because today is my graduation day, I offer this award to my parents. They’re the reason why I was striving so hard to get it. I don’t blame anyone. It had a good and bad outcome. Good because I made my parents proud of my achievement. I don’t know if I really did because my Mama became worse day by day.I let go of the man I adore a lot, just to have this, but my Mama didn't even bother to say something like “ oh buti naman nag tapos ka, or, buti nga may pakinabang naman yang pagkakuba ko sa pagtatrabah