Chapter 2

pupungas-pungas ako habang bumabangon sa aking hinihigaan "Anak kamusta ang pakiramdam mo?" si nanay Russi habang inaalalayan ako sa pag upo. "ayus na po ako Nay, si Ineng po kamusta?"

"Ayus na siya nak,kagigising niya lang kaninang umaga"Sagut ni nay russi

" Ilang oras po akong tulog?" ako

"tatlong araw ka ng tulog Ina" Si nay russi

"ho?"

"oo anak tatlong araw! ano bang nangyari sayo at bakit ganyan kagrabi ang natamu mo?sabi ng doctor grabi daw ang damage sa vaginal mo at ang daming kissmark sa katawan mo" walang prinong sabi ni nanay Russi. namula naman ako sa sinabi ni nay russi. "at sino ba ang gumawa niyan sayo at kakasuhan natin?" dagdag pa ni nay Russi.

" ayuko na ho alalahanin nay at isa pa malakas na tao yun wala tayong laban dun "sabi ko kay nay Russi.

"oh siya sige! gusto mo bang lumipat tayo ng tirahan?" si nay russi

"saan naman po?" ako

" sa probinsya namin sa santa carulina " si nay Russi

"sige po nay,para makalimutan natin ang pait na naranasan natin sa lugar na ito at para hindi na din hindi na mag close ang landas namin ng taong iyon" pagtanggap ko sa aluk ni nay Russi.

"pagkalabas na paglalabas nyo dito ni bunso ay talagang aalis na tayo sa lalong madaling panahon."

kinabukasan ay agad naman akong nakalabas ng hospital subalit si bunso ay hindi pa,mga tatlong araw pa daw bago makalabas ng hospital si bunso. Malubha kasi ang natamo nya sa katawan dulot ng aksidente, naputol ang isa niyang paa at may naka tusok na bakal sa bandang dibdib niya. Puro galus din ang buo niyang katawan,himala nga at nakaligtas pa siya. Yun yung pinaka pinagpapasalamat ko ang nabuhay siya.Gabi nangyari iyon at hindi matukot kung sino ang may gawa kahit na marami ang nakakita.

"bunso bakit ang lungkot mo?" tanung ko ng mapansin ko ang pagiging matamlay niya "ehh kasi naman ate tingnan mo ako hindi na ako makakalakad" naluluhang sagut ni Ineng

"Bunso wag ka na umiyak nandito naman si ate hindi kita papabayaan at gagawa ako ng paraan para makalakad ka ulit" Ako

"talaga po ate?makakalakad pa ako?" Si Ineng

"oo bunso pero hindi na katulad nang dati pero atleast diba makakalakad ka pa?"ako

"Opo ate,ayus na yun ang importante makakalakad pa ako" masayang sagut ni Ineng

nakakaawang pagmasdan ang bunso ko,puro benda pa ang buong katawan. Kung sino man ang may gawa nito, hinding hindi ko talaga siya papatawan kahit pa mamatay siya!

Dumating na pala si Nay Russi,umuwi kasi muna ito upang kumuha ng pagkain namin"Mga anak kumain na muna kayo rito" tawag niya saamin "Nay sa bahay na lang po ako kakain, aayusin ko na rin ang mga gamit natin para paglabas ni bunso ay maka alis na kaagad tayo"sabi ko kay nay Russi "ohh...sige nak"sang ayon ni nay Russi

Nasa labas na ako ng hospital at nag aabang na lang ng tricycle "manong sa san Laurelle nga po pala ako" sabi ko sa tricycle driver na huminto sa tapat ko " sige po miss" sagut niya saka sumakay na ako at pinaandar niya na ang tricycle.

habang nasa byahe ako ay nakita ko ang mukha ng lalaking sa isang malaking billboard na nakadikit sa isang building. " Zarko Lein Daxler " basa ko sa pangalan niya "sisigurohin kong hindi na magcclose ang landas nating dalawa"

nangmakarating ako sa bahay ay kaagad akong nagluto ng pagkain ko,since may tirang kanin naman dito ulam na lang niluto ko.

after kong kumain ay kaagad ko ng inayus ang mga gamit namin, nilinisan ko na rin ang bahay para kapag umalis kami ay wala ng problema. nangungupahan lang naman kami sa bahay na to eh.

Ilang oras akong naglinis ng bahay bagu ako natapus at nung natapus na ako ay napagdesisyonan ko munang umidlip bagu bumalik ulit sa hospital.