Hindi makapagsalita si Hiraya, pinagsisihan niya kung bakit pumunta pa siya roon sa apartment ni Jack kagabi. Kung sana’y pumunta na lamang siya sa ospital at doon tumambay ngunit ayaw rin naman niyang makita siya ng mga magulang nito na umiiyak at nagpapakalasing dahil sa paghihiwalay nila ng lalaki.
Pero sinasabi ng isip niya na hindi niya dapat pagsisihan ang lahat dahil ginusto niya ang lahat ng nangyari sa kanila ni Reyko. Nasarapan din siya sa mga oras na iyon at hanggang ngayon hinahanap-hanap pa rin ng katawan niya ang halik at mga haplos ni Reyko.
Siguro ito na ang tamang panahon na tuluyan na siyang kumawala kay Jack, ito na rin ang huli nilang pagkikita. Wala siyang nararamdaman sa mga oras na iyon gusto niya lamang na mawala sa harap ng lalaki.
“Uulitin ko, Hiraya, nakipagtalik ka ba sa kaibigan kong si Reyko? Sagutin mo ako!” galit na tanong ni Jack sa kan’ya kaya napapikit siya.
Huminga ng malalim si Hiraya at nagsalita, “Ano naman kung nakipagtalik ako sa kan’ya, Jack? Sa mga oras na iyan, hiwalay na tayo! Wala ng namamagitan sa ating dalawa!” galit ding katwiran ni Hiraya ngunit napailing si Jack.
“Wala akong naalalang nag-break tayong dalawa, Hiraya. At hindi ako pumapayag sa hiwalayan kagabi, naiintindihan mo ba?”
Napangisi si Hiraya, “Jack, pinili mo kagabi iyang kababata mo, at sa oras na pinili mo siya sabi ko ay break na tayo. Pinapili kita kung kaya’t ginusto mo ring makipaghiwalay sa akin ‘di ba? Isa pa, gusto mo pa bang magpakasal sa akin, tanggap mo pa rin ako kahit na nakipagtalik ako sa kaibigan mo?”
Umigting ang panga ni Jack, susuntukin sana siya nito ngunit hindi siya nito natamaan dahil ang pader pala ang pinutirya ng lalaki.
“Excuse me, pwede bang padaanin niyo muna ako?”
Napatingin sina Hiyara at Jack kay Reyko na ngayo’y malamig ang ekspresyon.
Tila ba nagkaroon ng pag-asa si Hiraya at napakapit sa braso ni Reyko. “Salamat at dumating ka na. Let’s go out here.”
“Okay.” Tumango lamang si Reyko at hinayaan niyang hilain siya ng binata. Wala namang nagawa si Jack kung ‘di ang titigan sila at hindi man lang nakapag-react agad.
Hanggang sa pumasok sila sa elevator at sumakay sa kotse. Pinaandar naman ng binata ang kotse at ilang minutong nag-drive, hindi nakayanan ni Hiraya na magtanong kay Reyko.
“Saan tayo pupunta, Reyko?”
“Sa condo ko…”
Nagulat naman si Hiraya dahil sa sinabi ng binata. “A-Ano? S-Sa condo mo? Hindi pwede, ihatid mo na lang ako sa bahay namin,” nag-pa-panic na sagot ni Hiraya sa binata.
Huminto ang kotse kung kaya napalingon sa kan’ya si Reyko. “What should I do? Narito na tayo sa parking area ng condo ko. Akala ko ba sasama ka sa akin at papaligayahin ulit ako para makalimutan mo si Jack? Hindi ba’t idinimay mo ako sa magulong relasyon niyo para makawala kay Jack kanina?” taas-kilay na tanong ni Reyko sa kan’ya kung kaya’t napakagat siya ng labi.
Totoo ngang ginamit niya ang lalaki upang makawala kay Jack ngunit hindi naman niya gustong makipagtalik ulit dito. Gusto lang niyang makauwi ng matiwasay sa bahay nila.
“Natatakot ka ba?” nakakalokong ngisi ni Reyko sa kan’ya. Sobra ang pagsisisi ni Hiraya na sumama kay Reyko, dapat ay tumawag na lamang siya ng taxi nang makaalis sa building na iyon.
Pero nang sandaling hinila siya ni Reyko papalapit upang yakapin siya at humalik sa leeg niya, tila ba lahat ng binuong pader niya para sa lalaki ay biglang gumuho. Gusto niyang itulak ang lalaki ngunit sabi naman ng katawan niya ay sumabay lamang sa ginagawa nito.
Ang parking lot ay napakadalim kung kaya’t wala namang makakakita sa kanila kapag may dumaan.
Nakaramdam si Hiraya ng pagkahiya dahil alam niyang gustong makipagtalik ni Reyko rito mismo sa kotse nito. Hindi niya akalaing magagawa niya ito sa public space mismo.
“Naiilang ka ba? Hindi niyo ba ito ginagawa ni Jack?” tanong ni Reyko sa gitna ng halik at pagsipsip nito sa kan’yang leeg. Impit na napaungol si Hiraya dahil doon.
“Uhmmm. H-Hindi…” Para bang biglang nanggigil si Reyko sa mga oras na iyon, ang halik nito sa kan’yang leeg ay bumaba sa dibdib.
Reyko sucked Hiraya’s nips and played with his tongue while his right hand massaged her other breast and pinched it.
Hindi naman mapigilan ni Hiraya ang mapasinghap dahil sa sobrang sarap. Naramdaman din niyang tumutulo na rin ang katas niya sa kan’yang panty. Malaya namang hinawi iyon ni Reyko dahil nakapalda lamang siya. Mabilis nitong binuksan ang zipper at nilabas ang malaki at mahaba nitong alaga.
Hanggang sa marahas na pinasok ni Reyko ang alaga nito sa kan’yang naglalawang kaselanan.
“Oh, God!” sigaw niya nang sandaling bumaon ang alaga nito sa kan’ya.
“Fck, you are so tight!” bulong ni Reyko. Nang sandaling iyon biglang nagkaroon ng liwanag banda sa kotse nila.
“May tao ba rito?” sigaw ng isang gwardya habang iniilawan ang kotse mabuti na lamang at tinted ang kotse ni Reyko kung kaya’t hindi sila napansin ng gwardya.
Kumatok pa ang lalaki sa bintana at nagsalita. “May tao ba rito?”
Sa sandaling iyon walang humpay siyang binayo ni Reyko at walang pakialam kung may tao man sa labas ng kotse. Pinipigilan din niyang mapaungol at baka marinig sila ng gwardya sa labas.
“Mukhang wala namang tao,” bulong ng gwardya at umalis na.
Roon lang siya nagpakawala ng malakas na ungol. Bigla namang tinakpan ni Reyko ang kan’yang bibig. “Shhh. Hindi pa nakakalayo ang guard.”
Bawat paggalaw ni Reyko sa kan’ya ay umuungol din siya.
“Fck! fck!!” sigaw ni Reyko nang sandaling nilabasan ito sa loob niya.
Nang maka-recover ay agad na bumalik si Reyko sa driver seat at walang lingong-lingong inayos ang sarili habang si Hiraya naman ay hingal-hingal na inayos din ang nakalaylay na damit.
“Iuuwi na kita,” malamig na saad ni Reyko kaya napa kunot ng noo si Hiraya.
“Akala ko ba roon tayo sa condo mo?”
“Nagbago na ang isip ko. Hindi ako nagpapapasok ng ibang babae sa condo ko.”
Nawalan ng gana si Reyko sa babaeng kaharap. Sabagay madali lang naman talaga ito magsawa. Sabi nga ng iba, isang p********k lang ay agad na nitong iniiwan ang isang babae. Ang iba naman ay binabayaran pa nito upang tuluyang lubayan siya.
Isa lamang si Hiraya sa mga babaeng iyon, matapos na gamitin ay itatapon na lang ng basta. Alam ni Hiraya iyon kung kaya’t hindi siya papayag na walang makuha sa lalaki.
Kinuyom niya ang kamao at ibinigay ang address niya sa binata. Ilang oras lamang ang nakalipas nang makarating sila sa isang barong-barong na bahay.
“What a cheap house, just like the owner,” bulong ni Reyko habang nakasilip sa bintana.
Nainsulto naman si Hiraya at hindi makapagsalita.
“Get. Out…”
Wala namang nagawa si Hiraya kung ‘di ang buksan ang pinto ng kotse kahit na nanghihina pa rin siya.
“Ano pala ang gusto mo?” Agad na natigilan si Hiraya, sa mga oras na iyon alam na ng dalaga na tapos na nga talaga si Reyko sa kan’ya.
“Anong ibig mong sabihin?” kunot-noong tanong ni Hiraya. Napahinga ng malalim si Reyko at malamig na tinitigan siya.
“To tell you the truth, hindi naman kita type, Hiraya. Okay lang naman, nag-enjoy akong katalik ka ngunit tapos na akong gamitin ka. Alam mo namang we only f#ck for fun, right? Nagsawa na ako kung kaya’t ayaw ko ng makipag-sex sa’yo.”
Napaawang ang bibig ni Hiraya ng walang habas na sinabi iyon ng binata sa kan’ya. “Nagsawa ka na sa akin? Ngunit i-ikaw ang nakauna—”
“Ahh iyon lang naman pala ang pinoproblema mo? Magkano ba iyang virginity mo?” tanong ni Reyko.
Gustong magalit ni Hiraya sa lalaki ngunit tinatanong nito kung ano ang gusto niya at magkano ang halagang nais niya, wala siyang choice kung ‘di ang tanggapin iyon dahil nasa bingit ng kamatayan ang kan’yang ina.
“Napakasama mo, Dr. Reyko.”
Hindi man lang natinag si Reyko at napataas pa ng kilay sa kan’ya.
Ngumisi si Hiraya at napasandal pa sa kotse. “Bigyan mo ako ng dalawang milyon pati na ang gamot na bagong release ng grupo niyo. Iyong nagpapagaling sa sakit na cancer.”
Gulat naman ang ekspresyon ni Reyko, paano nalaman ng isang dalagang ito na may na-formulate silang gamot para sa sakit na cancer at effective pa iyon.
“Kaya ba nilapitan mo ako para lang sa gamot?” kunot-noong tanong ni Reyko sa babae.
Ngayon ay nabisto na siya ni Reyko kung kaya’t napangiti siya sa lalaki. “Ang gamot na iyon ay malaking tulong sa ina kong may sakit. Hindi ko naman afford iyon at ang tanging solusyon sa problema ko ay ikaw, Dr. Reyko Takahashi.”
Napahinga ng malalim si Hiraya, this is a negotiation, wala na siyang pakialam pa sa dangal niya basta’t mapagaling niya lang ang pinakamamahal niyang ina.
“Dr. Reyko, ginawa ko ang lahat ng gusto mo, hindi ba’t dapat lang na bumawi ka sa akin? Tinanong mo ako kung ano ang gusto ko, hindi naman siguro kawalan ng supply ang limang box ng gamot ‘di ba?”
“Limang box??” tanong ni Reyko. “Hiraya, hindi ka naman gano’n kaimportante. Sino ka ba? Isa ka lang namang babaeng bayaran at pampalipas-oras ko lang. Mas mahal at mahalaga pa nga ang gamot na ito kaysa sa buhay mo.”
Nilunok niya ang pang-iinsulto ni Reyko sa kan’ya. Bayaran? Ito lang naman ang nakauna sa kan’ya, ni wala nga siyang ibang nakatalik.
“Limang box lang naman, mayaman kayo, ‘di ba? Isa pa, iyan ang gusto ko kapalit ng paggamit mo sa katawan ko, umaangal ka pa?” nakangiting sabi ni Hiraya sa binata.
Wala namang nagawa si Reyko kung ‘di ang kunin ang isang plastic sa loob ng compartment nito. May naka-stock kasing gamot doon. “Tatlong box lamang iyan. Kapag naubos pumunta ka na lamang sa assistant ko at doon humingi. I’ll also wire that fcking two million on your account! Now… GET OUT!”
Nakatanggap ng tawag si Hiraya kung kaya’t agad niya itong sinagot, ang kaibigan niya pa lang nars na si Alena. “Hello—”“Hello, Hiraya!? Nasaan ka ba? Inatake na naman ng sakit ang nanay, pumunta ka rito sa ospital ngayon din! Kailangan ka niya at hinahanap ka!” Labis ang pagkagimbal ng dalaga nang marinig ang sinabi ng kaibigan. Tumulo ang luha niya at agad na nagpara ng taxi upang makapunta sa ina. Kakatapos lamang ng chemotherapy ng ina noong nakaraang linggo ngunit bakit inatake ulit ito ng sakit? Hinigpitan niya ang hawak sa supot na naglalaman ng gamot na ibinigay sa kan’ya ni Dr. Reyko, dugo, pawis at kaluluwa ang kan’yang ginamit upang makuha lamang ito kung kaya’t dapat lang na maging magaling ang ina niya kapag nainom na ito. Pipi siyang nanalangin hanggang sa makarating siya sa ospital. “Hintayin mo ako, inay. Parating na ako upang iligtas ka!” bulong niya sa sarili. Nang sandaling makita siya ni Alena ay agad itong lumapit sa kan’ya. Halatang umiiyak din ito dahil nam
Labis ang tuwa ni Hiraya nang maging okay na ang kalagayan ng kan’yang ina, kahit na hindi pa tuluyang malakas ay nakahangos pa rin ng maluwag si Hiraya dahil hindi na ito mag-u-undergo ng chemotherapy since naoperahan na ito. May maintenance lamang na tini-take ang nanay at iyon ay ang gamot na binigay sa kan’ya ni Dr. Reyko. Isang buwan na ang nakalipas at hindi na nagpaparamdam ang binata sa kan’ya, hindi naman iyon big deal kay Hiraya dahil alam niyang simula noong binigyan siya ng lalaki ng pera at gamot ay iyon na ang huli nilang pagkikita. Tanggap naman niya iyon at hanggang ngayon pilit niyang kinakalimutan ang lalaki kahit na minsan ay na-mi-miss niya ang haplos at halik nito. Hanggang sa isang araw ay nakasalubong niya ang binata at may kasama itong dalaga. Balak sana niyang batiin ito subalit hindi man lang siya nito pinansin, dire-diretso ang lakad at nilamapasan lamang siya na para bang walang nangyari sa pagitan nilang dalawa. Nakaramdam ng paninikip ng dibdib si Hi
Sa ilang linggong paghihiwalay nila ni Jack ay patuloy pa rin nitong ginugulo si Hiraya. Subalit wala ng pakialam ang dalaga sa lalaki at buong-buo na nga ang desisyon niyang makipag break sa lalaki. Hindi niya rin inaasahan na pati rin si Reyko ay ginugulo nito kaya tuloy umiiwas na ang binata sa kan’ya. Gaano ba kahirap intindihin na ayaw na niya sa binata’t dahil mas pinili nito si Rosamie kaysa sa kan’ya? Para ngang nakahinga ng maluwag si Hiraya dahil kung hindi sila nag-break ni Jack ay baka hanggang ngayon nasa bingit pa rin ng kamatayan ang kan’yang ina. Masaya pa rin siya dahil nagawa niyang hiwalayan ang lalaking iyon na tanging ang iniisip lamang ay ang kapakanan ng kababata nitong si Rosamie. Ngayon na sawa na siyang intindihin ang lalaki, ito naman ang pilit na sinusuyo siya. Para ano? Dahil ba natapakan niya ang ego nito dahil may nangyari sa kanila ng kaibigan nitong si Reyko? Ngayon na may koneksyon na siya kay Reyko, hindi niya sasayangin iyon kahit na magmukha
Sa tingin ni Hiraya, walang saysay ang pagpapaliwanag niya kay Reyko. Kahit ano pang sabihin niya ay iisa lamang ang nasa isip ng binata, iyon ay marumi siya babae at malandi. Kahit anong gawin pa niya ay sa mga mata ng binata masama na agad siya. Gano'n siya kadaling husgahan nito at hindi niya iyon matanggap sa sarili. Siguro dahil naging boyfriend niya ang kaibigan nitong si Jack at nang mag-break sila ng binata ay agad siyang pumunta sa kandungan ni Reyko't humingi ng aliw rito. Roon siguro nag umpisang umiba ang tingin ng binata sa kan'ya. Napangisi si Hiraya at hindi na lang pinansin ang titig ng binata. Kung gayon din naman mas mabuti pang gawing totoo ang nasa isip nito. By that, makakakuha pa siya ng gamot para sa ina. Dahan-dahan at maingat na nilapitan ni Hiraya si Reyko. Hinawakan niya ang balikat nito ng may panlalandin at niyakap ang braso ng binata. Nagkaroon agad ng reaksyon si Reyko at mabilis na tinulak siya. Kita ang pandidiri sa mga mata ni Reyko su
"May gagawin ka ba mamaya?"Napaawang ang labi ni Hiraya nang marinig ang sinabi sa kan'ya ni Dr. Reyko. Hindi niya inaasahang tatanungin ng lalaking iyon sa kan'ya. Ilang buwan na rin silang hindi nagkikita at alam niyang inaaya siya nito ng lalaki, hindi na siya inosente para hindi malaman ang gusto ng lalaki.Napalunok ng mariin si Hiraya at magsasalita na sana subalit inunahan na siya ng lalaki. "Nevermind. Busy na pala ako."Hindi makapaniwala si Hiraya sa sinabi ng lalaki, busy na agad? Agad-agad? Ang dali namang magbago ng isip ng lalaki, mukhang hindi nga ata nag-isip ito bigla-bigla na lamang nagdedesisyon. Matapos siyang ayain bigla siya nitong iwan sa ere?Kung saan na available na siya at may pagkakataon na siya upang makahingi ulit ng gamot sa lalaki, aayaw naman agad ito? Pagkakataon na niya iyon kaya mas kinulit pa niya ang binata.Napangisi si Hiraya at pinulupot ang kamay sa braso ng binata, "Ang dali namang magbago ng isip ni Dr. Reyko? Bakit natatakot ka ba?" maland
Kabado at nagpa-panic si Hiraya nang makita ang papaubos na gamot ng kan'yang ina. Hindi niya alam kung ano ang gagawin pa't ang tanging solusyon lamang talaga ng problema niya ay si Dr. Reyko, ang binata lang talaga ang bukod-tanging makakatulong sa kan'ya para makakuha ng medisina para sa ina. Pabalik-balik siya sa kan'yang kwarto habang nagiisip, nang maalala niyang mayroon pala siyang kontak sa binata ay agad niyang kinuha ang telepono upang kontakin ito. Agad siyang nagtipa ng mensahe: [Dr. Reyko, kumusta? Pwede ba tayong magkita? Free ako mamayang gabi...] Nagulat siya nang hindi man lang ito na-send at nag-fail pa. Mukhang binlock siya ng lalaking iyon. Minasahe niya ang kan'yang noo at napaupo na lamang sa kan'yang kama. "Gosh! Kakaunti na lamang ang gamot ng Inay, paano ako makakabili ng gamot na iyon, kulang na kulang pa ang ipon ko. Ugh!" inis niyang sabi sa sarili. Hindi siya makapaniwalang binlock siya ng lalaki, akala ba niya ay interesado ito sa kan'ya? I mean, noon
Nang makapunta sila sa party ay agad na dinisplay ni Hiraya ang cake sa gitna ng stage. Habang nag-aayos ay may napansin siyang magandang sandal na nakatayo sa harapan niya. Sa paglingon niya sa taong nasa harapan niya, kitang-kita niya ang nakangising si Rosamie habang tinititigan siya mula ulo hanggang paa. Nakasuot lamang kasi siya ng isang simpleng dress, hindi akma sa birthday party-ng iyon. Si Rosamie ay nakasuot ng isang mamahaling dress na sa pagkakaalam niya ay isang limited edition ng Divine. Isa sa pinakasikat na brand ng clothing sa buong mundo. Siningkitan siya nito saka unti-unting napangisi. "Aba, narito ka. Hindi ko inaasahang dadalo ka rito, Hiraya. Ikaw ba ang nag-catering dito? Mukhang ikaw nga, here..." Inilahad ni Rosamie ang walang laman na wine glass sa kan'ya. "Pakuha nga ako ng isa pang glass of wine, uhaw na uhaw na ako eh. Pwede ba?" ngising sabi ng babae saka mas lalong ngumisi sa kan'ya. Kumunot ang noo ni Hiraya saka napailing dahil sa sinabi ng dalag
"Gago ka ba?" tanong ni Hiraya, "Ay oo nga pala, gago ka! Tingnan mo itong mga larawan na kinuha ko kani-kanina lang." Napalingon si Hiraya kay Rosamie, "Akala mo ba, napakatanga ko para hindi kumuha ng ebedensya sa ginawa mo sa akin? Ha! Manigas ka." Inilahad at ipinakita ni Hiraya ang mga nakuha niyang larawan kay Rosamie, doon ay sobrang galit na galit si Rosamie sa kan'ya at akmang sasampalin siya. Muntik pa siyang matawa nang makita ang pangit na mukha ng babae sa larawan dahil sa sobrang galit sa kan'ya. "Oh, 'yan baka gusto mong pumili ng mai-lo-lockscreen sa kaawa-awa at inosente mong si Rosamie, huwag kang mag-alala, Jack bibigyan pa kita ng copy ng mga larawan niya. Gusto mo 'yon?" inis na tanong pa niya sa dating kasintahan. Natahimik naman ang lalaki at napatulala lamang sa camera-ng pinakita niya. Hindi ito makapaniwala na magagawa iyon ni Rosamie. "Hay, nakakaawa naman na ang inosente mong KABABATA kuno ay gan'to pala. Sayang naman ng talent niya ngayon, nag-drama pa
Tahimik na naglakad si Hiraya palayo sa silid ng kan’yang ina, huminga siya ng malalim at masamang tiningnan si Reyko. “Sundan mo ako, mag-usap tayo.” Naghanap siya ng tahimik na lugar tipong sila lamang ang makakarinig ng pag-uusapan nila. Nakaabot sila sa pinakadulo ng ospital, mayroon doong emergency exit kung kaya’t doon siya pumasok. Mabuti na lang at sumunod ang lalaki sa kan’ya. Magsasalita na sana siya subalit mabilis siyang idiniin ni Reyko sa pader at malamig na nagtanong, “Paano mo nakilala si Dr. Martinez?” Alam ni Hiraya na natamaan niya ang ego ni Reyko dahil ngayon lang siya nito nakitang may kasama at kausap na ibang lalaki. “Ano ba! Anak siya ng kaibigan ng nanay kong si Tito Paulo!” inis na sabi ni Hiraya at pilit na tinutulak si Reyko palayo sa kan’ya. Ngunit malakas ang pagkakadiin sa kan’ya ni Reyko kung kaya’t hindi siya nagtagumpay na kumawala sa lalaki. Ang malala pa ay pilit siya nitong hinahalikan at mas nagiging marahas din ito kapag nagpupumiglas siya.
Dali-daling pumunta si Hiraya sa ospital kung saan na-admit ang kan’yang ina. Sabi ni Alena ay mayroon na raw isang doctor na mag-oopera sa nanay niya. Labis ang tuwa ni Hiraya kung kaya’t ginawa nya ang lahat upang makarating lamang sa ospital. Nanlaki ang kan’yang mga mata nang makita ang isang pigura ng lalaking nakatingin sa glass wall kung saan naka-admit ang ina. Nakilala niya ang Tito Paulo niya na umiiyak habang nakatingin sa glass wall ng silid, nasa gilid nito ang isang lalaking hindi pamilyar sa kan’ya. Nang makalapit siya ay huminga siya ng malalim at nagsalita. “Tito Paulo, kailan pa kayo nakauwi? Bakit hindi man lang kayo tumawag sa akin na darating pala kayo, nasundo ko sana kayo sa airport.” Magalang ang boses ng tono ni Hiraya. “Hiraya, nabalitaan kong mas lalong lumala raw ang sakit ng iyong ina. Bakit hindi mo sinabi sa akin? Kung hindi ko pa nabalitaan kay Alena, hindi ko pa malalaman na gan’to na ang lagay ng iyong ina. Ano ang sabi ng doktor?” tanong ni Tito
Hindi makapaniwala si Hiraya nang makita si Reyko na ngayon ay nasa harapan niya. Nakaramdam ng takot si Hiraya nang makita ang madilim na mukha ni Reyko habang nakatitig sa nakahigang si Dr. Wilson. Bakit kaya narito ang lalaking ito? “Halika rito, Hiraya,” utos nito sa kan’ya subalit nanatili lamang siyang nakatayo at walang balak na sundin ang lalaki. Tinikom lamang niya ang baibig at hindi gumalaw. “Tangina! Sino ka para sipain ako ha? Bulag ka ba? Ako ang nauna riyan sa babaeng iyan kaya huwag na huwag mo siyang aagawin sa akin. Gago ka ba?” Tumayo si Dr. Wilson mula sa pagkakahiga sa malamig na sahig at akmang susuntukin na sana si Reyko subalit hindi nito nasuntok ang lalaki at sinipa na naman ang kawawang doktor. Tumilapon na naman ito sa sahig. Bago pa man makatayo ulit si Dr. Wilson ay mabilis na hinawakan ng mga guard ni Reyko ang lalaki. Ang lahat ng mga tao roon ay nakatutok lamang sa susunod na gagawin ni Reyko, ang ibang kaibigan ni Dr. Wilson ay ngayon nagtatago na
Sa kabilang direksyon nina Reyko ay naroon si Dr. Wilson kasama nito ang barkada habang nagtatawanan at nagiinuman. Si Dr. Wilson na hawak-hawak ang isang bote ng alak at isang kamay nito ay nakapulupot sa bewang ng dalaga. Sabi kasi ni Mayumi kay Hiraya, every weekend talaga ay pumupunta ang doktor sa club na ito upang maghanap ng matitirang babae. Tama, napakababaero ng doktor kahit pa sabihing genius doctor ito. Hindi naman nahirapan si Hiraya sa paghahanap sa lalaki nang makapasok siya sa loob ng club. Mabilis niyang nilapitan ito, “Dr. Wilson, may sasabihin sana akong importante sa’yo, pwede ba kitang makausap kahit ilang minuto lamang. This is really important.” Hindi na siya nag-aksaya pa ng panahon, straight to the point niyang sinabi na nais niyang makausap ang doktor. Nang marinig ang pangalan ay napalingon si Dr. Wilson sa kan’ya. Nagningning ang mga mata ng doktor ng sandaling makita siya. Si Hiraya, kahit hindi na mag-ayos ay talagang likas na maganda, mahaba at medyo
“Mayumi, pwede mo ba akong matulongan? May kilala ka bang Dr. Gab Wilson? Isang magaling surgeon dito sa Pilipinas, ni-recommend kasi Doc. Analyn ang doktor na iyan para operahan ang nanay.” Napakunot ang noo ni Mayumi saka nagtanong. “Si Doc. Wilson? Kilala ko nga siya, isa siyang genius doctor dito sa Pilipinas, bakit? Anong nangyari? May nangyari bang masama kay Tita?” Nahihimigan ng pag-aalala ang boses ni Mayumi. “Oo eh, kanina ay inatake na naman ito, ang doktor na mag-o-opera sa kan’ya ay hindi maganda ang kalagayan ngayon, nais ko sanang kausapin si Doc. Wilson kung maari, tulungan mo ako please, Mayumi…”“Hmm, saturday ngayon ‘di ba? Ang alam ko nasa club ngayon ang lalaki. To think na maggagabi na for sure naroon na ang doktor na iyon sa isang sikat na bar na pagmamay-ari ni Lance DeJucos. Ibibigay ko sa’yo ang lokasyon ng bar na iyon, gusto mo bang samahan pa kita?” tanong ni Mayumi ngunit umiling lamang si Hiraya. “Ako na ang bahala, salamat sa tulong mo, Mayumi,” sago
Limang araw ng hindi nakakatanggap si Hiraya ng tawag mula kay Reyko. Hindi naman sa gusto niyang tumawag ito sa kan’yang telepono subalit kailangan niyang malaman kung napirmahan na ba nito ang divorce agreement na iniwan niya sa kanilang kwarto pati pinadala niya sa kompanya nito. Biglang sumakit ang kan’yang ulo dahil simula noong nakipaghiwalay siya kay Reyko ay tambak na problema ang dumating sa kan’ya. Ang pina-book ng major client niya sa gaganaping birthday ay biglang ikinancel nito. Kahit na nagkapirmahan na sila at nagbigay na ng downpayment ang client niya ay kinancel pa rin nito at hindi naman lamang siya pinaabisuhan agad. Napahinga ng malalim si Hiraya saka napahilot sa ulo. Hindi na rin nito kinuha ang downpayment na para bang bayad na ito ng client sa pag-cancel ng book nito. Alam niyang kagagawan iyon ni Reyko, hindi siya tanga para hindi malaman iyon. Subalit hindi niya lang maintindihan kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nito tinitigilan, dahil ba na
Huminga ng malalim si Hiraya at napaupo sa upuan na nasa gilid ng kwarto ng kan’yang ina. Napahilot siya sa kan’yang ulo saka napahawak sa tiyan. Biglang nawalan siya ng lakas dahil sa pagkikita nila ng kan’yang kapatid na si Mayari. “Hiraya! Nakita ko ang kapatid mong kakalabas lamang kanina, anong nangyari? Okay ka lang ba? Tanginang kabit na iyon, talagang bumisita pa talaga rito sa ospital, para ano? Para guluhin ka na naman? Ha! Kung hindi ko lang ito workplace ay sinabunutan ko na talaga kanina!” galit na galit na sabi ni Alena, nanginginig ang mga kamay nito dahil sa sobrang inis sa kapatid niya. “Hayaan mo na, Alena. Hindi niya ako matatalo, kilala mo naman ako,” sagot ni Hiraya saka inayos ang sarili. “Hayaan?” inis na sabi ni Alena. “Hindi! W-Wait…” Napakunot ang noo ni Alena, “Balita ko makikipaghiwalay ka na kay kupal? Totoo ba iyon? Mabuti naman at natauhan ka na!” Napatango si Hiraya bilang sagot, “Subalit ayaw niyang pirmahan.” “What? Ayaw niyang pirmahan at ano n
Dahan-dahang minulat ni Hiraya ang kan’yang mga mata. Nakahinga siya ng maluwag nang makitang nasa loob pa rin siya ng kanilang kwarto. Salamat sa Diyos dahil hindi pa siya patay, akala niya’y malalagutan na siya ng hininga dahil sa pagkakasakal sa kan’ya ni Reyko. Tumulo ang luha ni Hiraya habang nakatingin sa kisame. Napahinga siya ng malalim saka napahawak sa kan’yang tiyan. Mabuti naman at ligtas sila ng anak niya. Subalit hindi na sila magiging ligtas pa kung mananatili pa siya sa tabi ni Reyko. Matapos na makapag-ayos ay agad na bumaba si Hiraya upang mag-almusal dahil sobrang nagugutom siya. Nang makaupo sa mesa ay agad na pinaghandaan siya ng mga katulong doon. “Madam, ang sir po ay maagang umalis kanina,” sabi ng katulong kung kaya’t tumango na lamang siya. Palagi niya kasing tinatanong sa mga katulong kung nasaan na ang sir nila upang paghandaan sana ng almusal. Nang matapos mag-almusal ay agad na bumalik si Hiraya sa kwarto, kinuha ang maleta at wallet nia at bumaba ul
Malamig na tinitigan ni Reyko ang divorce paper na hawak-hawak ni Hiraya, nilampasan lamang ng lalaki ang papel at umupo sa malambot na kama nila.Kinuha ang isang sigarilyo at humithit doon. Alam niyang alam na ng lalaki kung ano ang naglalaman ng papel na hawak-hawak niya. Kita niya ang paghithit ng sigarilyo ni Reyko at mabilis na ibinuga iyon kung kaya’t nagkaroon ng usok ang silid. Napaubo si Hiraya at napahawak sa kan’yang tiyan. Gan’to ang lalaki, walang pakialam sa kan’ya kahit na buntis siya. Siguro naman alam nitong masama sa usok ng sigarilyo ang buntis ngunit patuloy pa rin ang paninigarilyo nito sa harap niya. Matapos ang sandaling katahimikan ay nagsalita ang lalaki, “Napag-isipan mo na ba ‘yan ng mabuti? Sigurado ka na ba sa desisyon mo?” Ang ekspresyon ni Reyko habang tinatanong iyon ay kalmado, ni walang nakikitang ibang ekspresyon si Hiraya rito. “Oo naman.” Hindi maiwasang manginig ni Hiraya habang nagsasalita. Pagod na pagod na rin kasi siya sa relasyong siya