(Monina POV)
Bumangon ako at sumunod sa kanya. Bukas ang pinto. Sa kabilang silid, abala bigla ang lahat. Anong nangyayari?
Saka nakita ko nga si Rhoa na abalang may tinatawagan.
Nalaman ko na lang na … Ang anak ni Cedrick, may masamang nangyayari dito.
Napayakap na lamang ako sa aking sarili.
Kung iisipin ang katayuan ngayon ni Cedrick… ang gulo nga nang buhay niya.
“We need a hand here Miss Rhoa!” sigaw nang isang doctor.
“Excuse me! Tinatawagan ko si Secretary Lee para—.”
Ako na itong kumuha nang phone ni Rhoa.
“Ako na ang tatawag. Tulungan mo na sila.”
“Ikaw na ang tumulong.” Walang lingon niya.
Inutusan na nga ako nang doctor na maaring maitulong ko. Hangang sa makapasok nga ako sa silid ng anak ni Cedrick. Abala ang lahat at hawak ko ang lalagyan nang gamut na kailangan n
(Monina POV)Nakita kong parang nahihilo na si Cedrick. Napapikit ito bigla, ngunit muli niyang ipinagpatuloy ang ginagawa.“Naisahan siya Miss Monina. Hindi siya ang dapat sisihin sa nangyari. Isa lang siyang ama na handang isakripisyo ang lahat para sa anak niya.”“Naiintindihan ko yun Mike. Pero bakit kapatid ko pa? Anong kinalaman nang kapatid ko sa problema niya sa kanyang…” natigilan ako.“Kinuha ni Master Cedrick ang puso nang kapatid mo. But to tell you honestly. We are not aware, na ang kapatid mo ang ibenenta sa amin nang taong gusto kaya pahirapan Miss Monina.”“May… kinalaman na naman ito kay Papa?!” Napatango si Mike sa akin.“Kukumpletuhin ko ang kwento. Si Matthew na kaibigan mo Miss Monina, at pinatuloy mo sa inyong tahanan kung bakit nangyayari ang kaguluhang ito.”Di ako makasagot kay Mike… kundi isang
(Monina POV)Inilayo ko ang aking paningin kay Cedrick. Di ako makapaniwala sa narinig ko kay Mike. Namatay si Carolina para lang sa amang gustong ma-iligtas ang kanyang anak. At kagagawan ito ni Haiden, mas kilala ko na si Matthew.Nanghihina ang katawan ko.Tinatanong ang sarili kung kailangan ko pa ba talaga magtiwala sa mundong ito. Pakiramdam ko ilang ulit akong nasampal dahil sa mga narinig ko.Ito ang paliwanag na gusto kong marinig kay Cedrick diba? O ano? Kaya ko bang tangapin?Habang iniisip ni Cedrick na kailangan ko muna ihanda ang aking sarili ko para harapin ang unos na naghihintay sa akin.Nakatulog ako kahit nga sapilitan, at mayroong laman ang sikmura ngayon.Talaga palang mawawalan ako nang ganang mabuhay dahil sa natuklasan ko na ganito umiikot ang mundo ko. Di ko napigilan na umiyak.Hangang sa nakasalubong ko si Rhoa. Natigilan ito. Kaya nang lumapit ak
(Secretary Lee POV)Nailigtas ni Master Cedrick ang kanyang anak. Mas minabuti nga na manatili ito sa silid na inooperhan kung sakali mang atakuhin muli ito.Nauna siyang lumabas sa akin.Nang maayos ko ang lahat lalo na sa magbabantay sa bata, napatitig ako sa orasan. Wala na nga akong oras sa aking sariling pamilya. Napabuntong hininga na lamang ako.Paglabas ko, nakahinga ako dahil naabutan kong hinila na ni Master Cedrick si Miss Monina palabas nang bahay. Papunta sila sa dalampasigan.Nagkatitigan kami ni Rhoa.“Mag-aaminan na ata yung dalawa.” Napangiti na lang din ako.“Mabuti. Pero kailangan mong paghandaan nang makakain silang dalawa at nang maalala ni Master Cedrick na kailangan niya kumain kahit paano.”“Dapat pala sinabi ko yun kay Monina.” na ikinatalikod ni Rhoa sa akin.Naupo na ako at muling binuksan ang laptop.
(Monina POV)Tahimik akong naiyak. Nakatayo lang sa tabi ko si Cedrick. Hindi siya lumilingon sa akin. Akala ko talaga wala na akong luhang iiyak. Pero ano to?Hangang sa napasinghot na ako. Hindi parin siya sa akin lumilingon. Napapunas na ako sa aking pisngi.“Ubos na ata Cedrick.” sagot ko sa kanya. Napabuntong hininga siya.Saka humarap ito sa akin. Inilapit niya ang kanyang kamay sa mukha ko at marahang pinunasan ng daliri niya ang pisngi ko.“From now on, kapag sinabi kong wag kang iiyak… wag na wag.”Masuyo niyang sinabi sa akin. Kumalma din ang pakiramdam niya.“Bakit? Kapag sinabi ko ba Cedrick na maari kang umiyak… Iiyak ka din?”“Bakit di mo ako subukan Monina? Marami akong dahilan para umiyak.” Kaya lalo kong sinilip sa mga mata niya ang mga dahilan na yun. Binitiwan niya ang mukha ko at ibinalik ang paningin sa dagat.Malayo ang
(Monina POV)Gusto niya akong ipa-ubaya sa iba.“No. I'm serious.”“Bakit kailangan mo pang tanungin?” Siyang natatawa akong umiiyak. Di ba niya maramdaman?Napabuntong hininga siya ulit.“Honestly, natatakot ako na magmahal ulit Monina. Baka kasi may magawa akong di maganda sayo. In case na… niloko mo ako o iwan mo. Kaya hangang ngayon, di ko parin tinatangap sa sarili ko na mahal kita.”Yun ang kinakatakot niya? Questionable pa ba itong nararamdaman ko sa kanya?“Alam mo… ang sarap mong lunurin!” Sabay titig sa kanya. Nagtama ang paningin namin. Ipinikit ang mata kasi nga umiiyak na naman ako. Napamulsa at napatitig sa kalangitan.Ayaw niya akong nakikitang umiyak.“Ako si Monina, di ko alam ang salitang manloko. Di ko yan alam. Wala yan sa bukabularyo ko.”Ngumisi ito na ibinalik ang titig sa karagatan a
(Secretary POV)“Wala ka pang pahinga Cedrick. Masama pa, di ka pa ata kumakain. Inumin mo muna ito.”Iminulat ni Master Cedrick ang kanyang mga mata. There is the pain on it. Nakakaawa siya. Nakikita yun sa mga mata niya.Inilapit ni Monina sa kanyang kamay ang tasa. Di na ako magugulat kung kukunin ni Master Cedrick. Ngunit nagulat kaming lahat na itinabing ito ni Master Cedrick.“Cedrick!” Gulat na bigkas ni Miss Monina ng pangalan niya. Hindi pa pala napaamo ng tuluyan ang halimaw. I am afraid of this Miss Monina, parang kailangan mo munang dumistansya sa kanya.“Secretary Lee!”Ikinakilos ko para ilayo na nga si Miss Monina kay Master Cedrick.“Mas makakabuti Miss Monina na umakyat na muna kayo sa inyong silid.”Di na nito nagawang magsalita. Ako man din, di ko alam ang ipapaliwanag kay Miss Monina. Tumalikod ito at umakyat nga n
(Monina POV)Kanina lang parang tinangap ko na talagang mamahalin ko si Cedrick, pero… paano?Napalingon ako nang biglang lumiwanag ang boung silid. Si Rhoa ulit.“Bumaba ka raw, kakain kayong dalawa.”“Okey na ba siya?”Napatango ito.“Kailangan lang niya nang tahimik na paligid Monina, kapag nagkakaganoon siya. At malay mo humingi nang despensa sa inasal niya kanina.” Napatango ako.“Kakausapin ko sana siya na kung maari mapuntahan ko na ngayon ang mga kapatid ko.”“Wrong timing Monina. Kailangan niya magpahinga o mas lalong mababaliw ang boss namin.”“Di naman siya sasama sa akin. Kailangan namin nang oras na kami-kami lang na magkakapatid.”“Naiintindihan kita Monina. Kaya lang, wag na muna natin subukan. Alam natin na di ka niya papayagan. Bukas, mapupuntahan mo din sila.”&
(Cedrick POV)“How is your wife Mike?”“Magaling na siya Master Cedrick.”“Naging abala tayo nitong mga nakaraang araw. Ipriority natin si Haiden, kasunod si Vanessa.”“As you wish Master Cedrick.”“You know what Mike, who’s the key for all these bulsh*t’s?” Nakikinig lang ito sa akin. “Your wife.”Umangat ang paningin nito sa akin. Nagtataka ang mukha kung bakit nasali ang asawa niya bigla. Ngumisi ako sa kanya. Ano nga ba ang kinalaman ng asawa niya sa nangyayari?“Check your phone for a second.” pangisi kong sabi sa kanya. “Give me the tab.”abot sa akin nang isa kong tauhan na naghihintay lang.“Galit na ata ang asawa mo sa akin.” Saka ko inilapag sa kanyang harapan ang nakuha ko pa lang na mensahe kanina lang habang pinapalipas ang sakit ng ulo ko.Larawan na
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n