(Monina POV)
Ano ng aba Monina?” Sinasaktan niya ang puso mo. Nagseselos ka na wala namang kayo?
Hahaha. Nagpapatawa ka Monina?
“Stop crying!” Siyang ikinagulat ko sa sigaw nito. Kaya naman…
“Umalis ka na nga sabi!”
“Wag mo akong ina-artehan Monina! Tell me! Anong ginawa ko sayo?!” Galit siya.
Teka? Bakit galit ang gagong to?!
Nagkasagutan ba sila ni Vanessa tapos sa akin binubuntong ang galit niya. O si Vanessa naman talaga ang kaligayahan niya. Papansin yung pag-walk out ko kanina.
Sorry na kung nadistract ko sila.
“Miss ko na yung mga kapatid ko! Ikaw ang saya-saya, habang ako merong broken family?”
“Broken family? Tanga ka ba Monina? Alam mo ba ang pinagsasabi mo?”
“Di naman talaga pala kami broken. Malayo lang sa isa't-isa. Pero sana man lang pagbigyan mo ako na makita sila.&rdqu
(Monina POV)Umamin na ako, ngunit bigo oh.Sakit no?Napaupo ako sa sobrang sakit.Nang bumukas ang pinto.“What’s wrong? Bakit umiiyak si Monina?” tinig ni Vanessa.Nakita kong nilapitan ito ni Cedrick. Niyakap niya si Vanessa.Ouch naman eh. Sakit na talaga.Walang salitang lumabas sa labi ni Cedrick. Lumabas silang dalawa. At naiwan na ako dito na parang meron ngang bacteria na kailangan iwasan.Ano bai tong ginawa ko? Bakit ako umamin kay Cedrick?Sa nahihirapan na nga ako!Masakit? Sobrang sakit.Muling bumukas ang pinto. Si Cedrick. Nakatayo ito.“It's game over Monina. I cannot accept your feeling. Secretary Lee will fix's this. I'm sorry.” Napabuntong hininga ito sa akin.“Please don't cry. I … I just don't know. Sinabi ko naman sayo na… hindi maari diba?”
(Monina POV)“Ako din naman kasi ang mahihirapan kung mananatili ako dito Mike. At least nakahinga na ako sa kanya.” Tumango ito sa akin.“Good choice anyway Miss Alvarez.”“Hahaha. Di na Miss Monina?”“Part of formalities Miss Alvarez.”“Ouch. Ibig sabihin nito, di na tayo magkakilala kapag… umalis na ako dito.”“I will cooperate na bumalik nga ang buhay niyo Miss Alvarez. Here is the thing na kailangan mo malaman. Nakatakas ang gustong pumatay sa inyong ama. Kaya, kunting ingat lang.”Di ako makapagsalita.Nanlaki ang mga mata ko.“Mike… Ibig sabihin nito, nanganganib parin ang pamilya ko?” Marahan na tumango si Mike.Tumayo ako sa pagkaka-upo para nga sugurin si Cedrick ngunit…“Miss Alvarez, since na inamin ninyo sa kanya na meron ka na ngang nararamdaman. Wala na siyang pa
(Monina POV)Iiyak ako ngayon. Normal na yun.Napatitig ako sa labas nang bintana. Nakalayo na pala kami ni Rhio. Binuksan ko ang bintana, pagabi na din. Sinamyo ang lamig nag hangin. Kasing lamig nang nararamdaman ko ngayon.Nakakahiya na umamin ako. Na wala naman akong patama kay Vanessa.Hahaha. Kapal din talaga nang mukha ko. Saka, langit si Cedrick, lupa ako. Bad yung aangat ka sa lipunan dahil sa impluwensya ng kagaya ni Cedrick.Huminga ka lang nang malalim Monina. Yun ang makakatulong ngayon sayo. Fresh air.Dami mong kailangan na harapin. Lalo na binitiwan ka nang biglaan ni Cedrick. Tapos na ang magandang bangungot.Oras na para harapin ang tunay mong mundo Monina. Move on din sa bangungot. Wag kang umasa na magiging totoo yun.Di ko din kailangan bumalik sa bahay na umiiyak.Kung babalik na ako sa dati at walang paki-alam na ngayon si Cedrick, ibig lang sabihin, pabalik
(Monina POV)“Sus naman. Di pa nga yan sapat na kabayaran sa pagpapa-asa ni Kuya Cedrick kay Ate Monina. Sus ate. Kapag ako nagka-jowa ng mayaman, lolokohin ko din sila. Bobolahin.” Siyang ikinahila ko nang tenga ni Catriona.“Wag nga kayong mag-isip nang ganyan. Talagang ayos lang ako.Sabay-sabay kaming napalingon dahil may dumating na ambulansya. WMI. Napalapit na ako dahil, alam kong ang sakay nito… si Papa.Sa sumuko na nga si Cedrick sa akin.Okey lang. At least umamin na ako at malinis na ang aking konsensya.Ang kinakatakot ko lang, kung sino man itong gumugulo sa amin. Itong gustong magpahirap at takutin ang pamilya namin. Di na naawa.May mga kasamang ilang tauhan ni Cedrick at ibinaba nga si Papa. Tumulong na kaming magkakapatid na ipasok sa bahay. Walang malay si Papa.Pagpasok namin. Nagulat ang tatlo sa pagbabago ng bahay. Huminga na lang
(Cedrick POV)Monina.Monina.Monina. Tsk!Siyang ikinasipa ko nang tuluyan sa napakalaking Vase.Umalis na ang sasakyan na lulan siya. Monina. F*ck! Bakit ka nahulog sa akin? We are playing right? Nagkamali ba ako sa inakala ko? Tanga ka din kagaya ng ibang babae?!That's a bullsh*t Monina.Cedrick, nasaktan ang pride mo dahil hindi siya nahulog sayo. Ngayon naman na nahulog na si Monina, ano ang ginugulo ng isipan mo? Yun yung plano mo diba? Mahulog si Monina. F*ck. Siyang ikinasipa ko na naman sa isang Vase. Sa wala pa si Mike para kunin ang baril ko.Dumating man ito, ngunit di niya dala.“Master Cedrick, andito ang anak niyo.” yun ang sinabi niya sa akin.“Ako ba ang maghihiga ng anak ko sa higaan niya Mike?!” Pandidilat ko ng mga mata ko sa kanya.“Nasaan ang baril ko?!”
(Secretary Lee POV)Habang nasa passenger si master Cedrick at ako naman itong nagmamaneho… Patungo ng asana ang sasakyan sa kompanya. Ngunit…“I want to make sure na nakauwi nga si Monina sa kanila.”Medyo natigilan ako sa aking narinig.Ngunit wala naman akong magagawa kundi sundin ang kanyang kagustuhan.Hangang sa tumampad nga kami sa harapan ng bahay nila Miss Monina. Palabas na ang mga doctor. At lumabas siya para ihatid ang mga ito. Napatitig sa direction namin.“Alam ba ni Monina na sasakyan mo ito?”“I think, yes.”“Buksan mo ang bintana. At baka paghinalaan na ako itong napapunta dito.”Utak ko biglang naging questionable ang ikinikilos ni Master Cedrick.Ano ba talaga Master Cedrick. Sa tingin ko, kailangan mo na din umamin sa sarili mo. Tsk! Mahirap bang ipaliwanag sa sarili na may nararamdaman ka na din sa k
(Secretary Lee POV)“Saan mo yan nabili?” Siyang kinakalas ko ang aking relo.“Kailan ka pa sa akin nagtaka Mike?” Ngumisi ako.“Ngayon lang. Dahil sa ugali mong pinapakita. Bracelet lang, ilang araw ka nang nagkakaganyan.”“Mike, simula nang dumating ako dito, pamilya natin ang inaasikaso ko. Habang ikaw…”“Wag mong isusumbat ang pagiging abala ko. Ginagawa ko ito para maprotektahan kayo. Mabigyan kayo nang maayos at tahimik na buhay. Nakalimutan mo na ata kung saan ka nangaling. Ito ang gusto mong buhay diba? Binigay ko naman sayo. Ngayon sabihin mo kung saan mo yan nabili? O baka merong nagbigay niyan sayo.” na siyang ikinakuha nga nito sa kahon.“Don't be stupid Mike. Nabili ko lang ito sa isang boutique.”“Sure?” kalas ko nang aking necktie. “Ikaw na din ang nagsabing wag akong tanga. So, pina-trace
(Monina POV)“Tumigil na nga kayo riyan. First issue muna tayo.”“Ano yan ate?”Para silang mga studyante na ang kukulit. Wala pa nga eh, tanong kaagad ang itinugon nang isa.“Sorry. Sayo ang microphono ate. Pag-usapan ang dapat pag-usapan in organize way. Una yung dapat ipriority.”Kaya nagkaroon na nga sila nang katahimikan. Nakatitig sa akin. Naghihintay nga kung ano bang issue itong gusto kong sabihin sa kanila.“Tungkol sa securidad natin.”“Hala! Nasa state of emergency na ba ang pamilya natin?!” Napatitig ako kay Carolina. Di pa nga ako tapos.“Seryoso ako.”“State of emergency nga.”“Ganoon ba yun kalala ate?”“Medyo.”“I-ahin na ba natin sa senado?”Di ko na lang pinansin ang mga tanong nila. Di pa nga ako tapos. Mga bunganga talaga nito.