(Monina POV)
Umamin na ako, ngunit bigo oh.
Sakit no?
Napaupo ako sa sobrang sakit.
Nang bumukas ang pinto.
“What’s wrong? Bakit umiiyak si Monina?” tinig ni Vanessa.
Nakita kong nilapitan ito ni Cedrick. Niyakap niya si Vanessa.
Ouch naman eh. Sakit na talaga.
Walang salitang lumabas sa labi ni Cedrick. Lumabas silang dalawa. At naiwan na ako dito na parang meron ngang bacteria na kailangan iwasan.
Ano bai tong ginawa ko? Bakit ako umamin kay Cedrick?
Sa nahihirapan na nga ako!
Masakit? Sobrang sakit.
Muling bumukas ang pinto. Si Cedrick. Nakatayo ito.
“It's game over Monina. I cannot accept your feeling. Secretary Lee will fix's this. I'm sorry.” Napabuntong hininga ito sa akin.
“Please don't cry. I … I just don't know. Sinabi ko naman sayo na… hindi maari diba?”
(Monina POV)“Ako din naman kasi ang mahihirapan kung mananatili ako dito Mike. At least nakahinga na ako sa kanya.” Tumango ito sa akin.“Good choice anyway Miss Alvarez.”“Hahaha. Di na Miss Monina?”“Part of formalities Miss Alvarez.”“Ouch. Ibig sabihin nito, di na tayo magkakilala kapag… umalis na ako dito.”“I will cooperate na bumalik nga ang buhay niyo Miss Alvarez. Here is the thing na kailangan mo malaman. Nakatakas ang gustong pumatay sa inyong ama. Kaya, kunting ingat lang.”Di ako makapagsalita.Nanlaki ang mga mata ko.“Mike… Ibig sabihin nito, nanganganib parin ang pamilya ko?” Marahan na tumango si Mike.Tumayo ako sa pagkaka-upo para nga sugurin si Cedrick ngunit…“Miss Alvarez, since na inamin ninyo sa kanya na meron ka na ngang nararamdaman. Wala na siyang pa
(Monina POV)Iiyak ako ngayon. Normal na yun.Napatitig ako sa labas nang bintana. Nakalayo na pala kami ni Rhio. Binuksan ko ang bintana, pagabi na din. Sinamyo ang lamig nag hangin. Kasing lamig nang nararamdaman ko ngayon.Nakakahiya na umamin ako. Na wala naman akong patama kay Vanessa.Hahaha. Kapal din talaga nang mukha ko. Saka, langit si Cedrick, lupa ako. Bad yung aangat ka sa lipunan dahil sa impluwensya ng kagaya ni Cedrick.Huminga ka lang nang malalim Monina. Yun ang makakatulong ngayon sayo. Fresh air.Dami mong kailangan na harapin. Lalo na binitiwan ka nang biglaan ni Cedrick. Tapos na ang magandang bangungot.Oras na para harapin ang tunay mong mundo Monina. Move on din sa bangungot. Wag kang umasa na magiging totoo yun.Di ko din kailangan bumalik sa bahay na umiiyak.Kung babalik na ako sa dati at walang paki-alam na ngayon si Cedrick, ibig lang sabihin, pabalik
(Monina POV)“Sus naman. Di pa nga yan sapat na kabayaran sa pagpapa-asa ni Kuya Cedrick kay Ate Monina. Sus ate. Kapag ako nagka-jowa ng mayaman, lolokohin ko din sila. Bobolahin.” Siyang ikinahila ko nang tenga ni Catriona.“Wag nga kayong mag-isip nang ganyan. Talagang ayos lang ako.Sabay-sabay kaming napalingon dahil may dumating na ambulansya. WMI. Napalapit na ako dahil, alam kong ang sakay nito… si Papa.Sa sumuko na nga si Cedrick sa akin.Okey lang. At least umamin na ako at malinis na ang aking konsensya.Ang kinakatakot ko lang, kung sino man itong gumugulo sa amin. Itong gustong magpahirap at takutin ang pamilya namin. Di na naawa.May mga kasamang ilang tauhan ni Cedrick at ibinaba nga si Papa. Tumulong na kaming magkakapatid na ipasok sa bahay. Walang malay si Papa.Pagpasok namin. Nagulat ang tatlo sa pagbabago ng bahay. Huminga na lang
(Cedrick POV)Monina.Monina.Monina. Tsk!Siyang ikinasipa ko nang tuluyan sa napakalaking Vase.Umalis na ang sasakyan na lulan siya. Monina. F*ck! Bakit ka nahulog sa akin? We are playing right? Nagkamali ba ako sa inakala ko? Tanga ka din kagaya ng ibang babae?!That's a bullsh*t Monina.Cedrick, nasaktan ang pride mo dahil hindi siya nahulog sayo. Ngayon naman na nahulog na si Monina, ano ang ginugulo ng isipan mo? Yun yung plano mo diba? Mahulog si Monina. F*ck. Siyang ikinasipa ko na naman sa isang Vase. Sa wala pa si Mike para kunin ang baril ko.Dumating man ito, ngunit di niya dala.“Master Cedrick, andito ang anak niyo.” yun ang sinabi niya sa akin.“Ako ba ang maghihiga ng anak ko sa higaan niya Mike?!” Pandidilat ko ng mga mata ko sa kanya.“Nasaan ang baril ko?!”
(Secretary Lee POV)Habang nasa passenger si master Cedrick at ako naman itong nagmamaneho… Patungo ng asana ang sasakyan sa kompanya. Ngunit…“I want to make sure na nakauwi nga si Monina sa kanila.”Medyo natigilan ako sa aking narinig.Ngunit wala naman akong magagawa kundi sundin ang kanyang kagustuhan.Hangang sa tumampad nga kami sa harapan ng bahay nila Miss Monina. Palabas na ang mga doctor. At lumabas siya para ihatid ang mga ito. Napatitig sa direction namin.“Alam ba ni Monina na sasakyan mo ito?”“I think, yes.”“Buksan mo ang bintana. At baka paghinalaan na ako itong napapunta dito.”Utak ko biglang naging questionable ang ikinikilos ni Master Cedrick.Ano ba talaga Master Cedrick. Sa tingin ko, kailangan mo na din umamin sa sarili mo. Tsk! Mahirap bang ipaliwanag sa sarili na may nararamdaman ka na din sa k
(Secretary Lee POV)“Saan mo yan nabili?” Siyang kinakalas ko ang aking relo.“Kailan ka pa sa akin nagtaka Mike?” Ngumisi ako.“Ngayon lang. Dahil sa ugali mong pinapakita. Bracelet lang, ilang araw ka nang nagkakaganyan.”“Mike, simula nang dumating ako dito, pamilya natin ang inaasikaso ko. Habang ikaw…”“Wag mong isusumbat ang pagiging abala ko. Ginagawa ko ito para maprotektahan kayo. Mabigyan kayo nang maayos at tahimik na buhay. Nakalimutan mo na ata kung saan ka nangaling. Ito ang gusto mong buhay diba? Binigay ko naman sayo. Ngayon sabihin mo kung saan mo yan nabili? O baka merong nagbigay niyan sayo.” na siyang ikinakuha nga nito sa kahon.“Don't be stupid Mike. Nabili ko lang ito sa isang boutique.”“Sure?” kalas ko nang aking necktie. “Ikaw na din ang nagsabing wag akong tanga. So, pina-trace
(Monina POV)“Tumigil na nga kayo riyan. First issue muna tayo.”“Ano yan ate?”Para silang mga studyante na ang kukulit. Wala pa nga eh, tanong kaagad ang itinugon nang isa.“Sorry. Sayo ang microphono ate. Pag-usapan ang dapat pag-usapan in organize way. Una yung dapat ipriority.”Kaya nagkaroon na nga sila nang katahimikan. Nakatitig sa akin. Naghihintay nga kung ano bang issue itong gusto kong sabihin sa kanila.“Tungkol sa securidad natin.”“Hala! Nasa state of emergency na ba ang pamilya natin?!” Napatitig ako kay Carolina. Di pa nga ako tapos.“Seryoso ako.”“State of emergency nga.”“Ganoon ba yun kalala ate?”“Medyo.”“I-ahin na ba natin sa senado?”Di ko na lang pinansin ang mga tanong nila. Di pa nga ako tapos. Mga bunganga talaga nito.
(Monina POV)“Wow. Congratulations mga chanak. Payakap ang ate niyo!” Palusot ko dahil maiiyak na naman ako.Hahaha. Wala lang, proud sister dahil sa wakas natapos din nila. Ang tatanda na nila.Niyakap nila ako nang mahigpit.“Okey, balik tayo sa pinag-uusapan natin.”“Kapag may nararamdaman kayong mali sa paligid, tumawag kayo sa akin. Seven-twenty-four hours akong aware na kailangan ninyo ng tulong.”“Wow. Sinabi mo yan ate.”“Wag niyo naman ako abusuhin. In case of feel of danger lang. Saka siguraduhin lang na ligtas kayo, okey?” talagang nag-aalala ako sa kanila.“Hala ka ate, baka ikaw na ang sumunod kay Papa. Wag kang masyadong mag-alala sa amin. We are aware ate. Ayaw namin may manakit sa bawat isa sa amin. Okey lang na kami ang manakit sa isat-isa.”“Very good.”“Kwento ka na ate tungkol
(Cedrick POV's)“Is it your will thar Monica and Bianca, should be baptized in the faith of the Church, which we have all professed with you?” tanong ng pari sa amin ni Monina.Sa likuran namin ang mga ninong at ninang nito. Syempre di na mawawala ang mga kapatid namin ni Monina na nagpapaligsahan kung sino na naman ba ang magiging paboritong Uncle ng anak namin.Haist. Nang dahil sa kanila, nagiging spoiled ang mga anak ko.Monica and Bianca?Yeah, you heard it right, after several months ipinanganak na ni Monina ang dalawa naming princessa. At wag niyo na akong tatanungin kung sino ba ang nagpangalan sa kanila.“It is.” sagot namin ni Monina sa pari.“Monica and Bianca, I baptized both of you in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy spirit.”Nakangiti kami ni Monina sa isat-isa.“You were God's Work of Art.”
(Vanessa POV)Nabitiwan ko ang isang pingan, ng marinig ko nga sa aking kasamahan na buntis na naman si Monina.Limang taon na ang nakalipas. Sinusubukan ko hanapin ang kaligayahan ko, ngunit talagang nakatali ako sa kanila. Gusto ko man kalimutan na silang lahat ngunit ginugulo parin ako ng isipan ko na ako dapat ang nasa katayuan ni Monina.“Anong nangyari Vivian?” pati pangalan ko binago ko.Tinalikuran ko lamang sa akin ang nagtatanong. Hinubad ang apron, saka pinalipad ito sa manager na puputak sana ang bibig.“Vivian!” sigaw nito sa akin. At sa inis ko kinuha ko ang kutsilyo.Nagsi-abante sila. Ngumiti ako. Sa loob ng limang taon nakakamiss din pala ang manakot. Ang pagkatao ko na kaya ko din itago sa mahabang panahon.“Bruha ka talaga!” saka ko itinusok sa mesa ang kutsilyo. Ngumisi sa kanila at dumiretso sa locker room at hinablot ko lah
(Monina POV)“Can we take Daddy's share?”“At yun kung ayaw mong ma-diabetes nito ang mga anak natin.” Lapag ko ng cake niya sa harapan.“Ever since babies di pa nakatikim ng cake si Daddy.”“It's delicious Dad.”“Whatever. Wag niyo laging kinakampihan ang Mommy niyo. Traydor din yan.” Ngumiti nga ako dito na medyo nasusupend ako dahil ang tagal tikman ni Cedrick. O kahit man lang itusok yung tinidor niya.“Ang laki ng hating yan Monina.”“Di mo naman uubusin.”“Di mo na ako kilala?” ang taong ayaw magsayang ng pagkain.“Just dig it Daddy! Mom, have a treasure with it.”Yun lang napatitig ako sa pinakamakulit na si Aaron. Batang to… kakampi ng Daddy niya.“Opsss. Sorry Mommy.”“Treasure? A ring
(Monina POV)Nagdalawang isip pa si Papa. Tumango ako sa kanya sabay ngiti dito. Atleast kung kapatid ko nga si Haiden, meron akong kapatid na sasapak kay Cedrick. Pero alam ko na di naman yun mangyayari.Saka minsan okey lang bigyan ng pagkakataon na magbago ang isang tao. Nasa processo sila ng buhay nila na kailangan natin gabayan para maging isang mabuti. Dahil habang meron pa tayong hininga, sinasabi ko nga meron pa tayong pag-asa.Hinayaan ni Papa na alalayan siya ni Haiden. Lahat kami nakatitig sa kanya pwera lang sa mga babies namin ni Cedrick na ang gagaslaw. Hahaha.“Relaxs di ko papatayin ang tatay ni Monina.” napansin ata ni Haiden.”But I want to know anong ginagawa ng Daddy ko sa picture?”Naka pause ang larawan ng apat na magkakaibigan. Ibig sabihin yung isang lalaking nakaupo sa likuran ni Mama na ang aura nito parang si Haiden. Sabi nga niya, tatay niya ito.&nbs
(Haiden POV)Aither bring me a bouquet of Tulips. Such a gay, but kung galing sa kapatid ko, sure I accept it.“Uncle Haiden, Mom and Dad once said to me that you are a bad guy.”Napabuntong hininga na lamang ako. It hurt me somehow, pero totoo naman talaga yun. I hope di ko yun ginawa.“But we don't believe them. You're the best uncle than Uncle Dominic because you gave us a lot of toys.”Napangiti ako.“This bouquet of Tulips, according to our Mom. It represents rebirth and charity. Rebirth because according to our parents, you change a lot for good. Charity because you learn how to give love. And we receive a plenty of toys.”Kid, toys are nothing for me, but if it can uplift a child heart, walang halaga ng salapi ang makakatapat ng kaligayahan na nakikita sa mga mata nila.“Thank you, Uncle Haiden.”'Cause w
(Secretary Lee POV)I never thought na, nang dahil sa kanila makikilala ko din si Cedrick. Sila ang nag-recommenda sa akin bilang secretarya sa buhay nito.Tiwalang-tiwala sa mga kakayanan ko. Kahit wala ngang ibubuga ang katawan ko. Magaling lang sa putukan ng baril, pero kung sparing na, wala ako riyan.Ngumiti si Rhoa sa akin. Si Rhio na natiling nakasandal sa dingding. Wala na siyang paki-alam sa pag-sasama naming dalawa at sa huli napatunayan ko din kahit paano na kaya kong ipaglaban si Rhoa.At sa ningning ng mga mata ngayon ng boss namin at asawa nitong si Monina, nagagalak ako na meron nga akong nai-ambag para maging ganito kasaya ang pagsasama nila.Miss Monina and Master Cedrick, alam kong naging inspirasyon kayo ng mga taong nakakakilala sa inyo. Ipagpatuloy lang ninyo ang walang katapusan na pagmamahalan.Sometimes the world was on our side, Sometimes it wasn't fair
(Cedrick POV)Nang dumating ang isang sasakyan, at ang inilabas ang ama ni Monina. Agad akong lumapit at tumulong sa pag-alalay dito.Napa-mano ang anak namin sa lolo nila, at kasama na doon ang kapatid ko.Monina, ano pa ang ginagawa niyo riyan? Andito na ang tatay mo.Napatitig ako kay Mike na inilayo ang paningin sa akin. Saka napalingon na lamang ako ng may mga yapak akong narinig. Agad nagsitakbuhan ang mga anak ko dahil…“Uncle Haiden!” siyang napasenyas ako sa tauhan ko na ano ang iniisip ng asawa ko sa tatay niya at Haiden? Di ba niya alam na…Ngunit napayuko na lamang ako ng nagkatitigan silang dalawa.Napaatras dito ang ama ni Monina. Ako na mismo ang tumitig kay Haiden.Kung ano man ang binabalak ng kapatid niya sana naman hindi masira dito.Ngumisi na lamang na parang demonyo ulit si Haiden sa tatay ni Monina.Di talaga mapagsabih
(Dominic POV)After five years…Nang makalabas ako sa sasakyan ko. Sa labas pa lang ng bahay ng kapatid ko, maririnig mo na ang hagikhik ng mga pamangkin ko.Inilabas ko ang mga pasalubong ko dito. Nang may dumating na sasakyan at napangisi ako dahil sinalubong siya ng kanyang mga tauhan. Sino pa ba? Si Cedrick.“Makakatulog ka ba niyan?” Dahil halatang nagsagawa na naman ito ng magdamagang operasyon.“Kailan ka dumating?” Balik na tanong nito sa akin. Saka nailabas ko na ang mahabang kahon na isa sa mga pasalubong ko nga sa mga anak niya.At ayan sa wakas nagkusa ang mga tauhan niya na tulungan ako. Tss.“Kung ako sayo, tangapin mo na ang trabaho na maging director ng kompanya natin!”Yun napipikon siya sa akin tungkol sa bagay na yan.Ngumiti lamang ako dito.“Kaya mo na yan bro.” Tapik ko
(Rhoa POV)Nagkukubli pa ako sa likuran ng mga doctor ni Mike. Nagkunwaring nurse sa tabi nito para di ako mapansin.At ang gago nakangiti pa sa mga doctor habang ipinapaliwanag sa kanya na isang buwan siyang mabubulok dito sa hospital.“It's fine as soon na ang future bride ko ang mag-aalaga sa akin dito.” Na namalayan ko na lang nakatitig na siya sa aking mga mata. Nakilala niya ako?Nagkunwari akong snub lang siya sa sinabi nito. Saka taas kilay kong sinabi sa kanya bilang nurse nito na…“Walang future bride na maaring bumisita sayo dito.”“Dahil siya ang mag-aalaga sa akin diba Rhoa?” Inalis ko na ang face mask ko.“Bakit ako ang mag-aalaga sayo?! Kasalanan mo yan. Pasucidal effect ka.”Ngumiti siya sa akin. Baliw ang lalaking to. Kahit na ang amo nga niya terror. He can manage to smile parin. Sarap sikuhin.&n