(Cedrick POV)
Monina.
Monina.
Monina. Tsk!
Siyang ikinasipa ko nang tuluyan sa napakalaking Vase.
Umalis na ang sasakyan na lulan siya.
Monina. F*ck! Bakit ka nahulog sa akin? We are playing right? Nagkamali ba ako sa inakala ko? Tanga ka din kagaya ng ibang babae?!
That's a bullsh*t Monina.
Cedrick, nasaktan ang pride mo dahil hindi siya nahulog sayo. Ngayon naman na nahulog na si Monina, ano ang ginugulo ng isipan mo? Yun yung plano mo diba? Mahulog si Monina. F*ck.
Siyang ikinasipa ko na naman sa isang Vase. Sa wala pa si Mike para kunin ang baril ko.
Dumating man ito, ngunit di niya dala.
“Master Cedrick, andito ang anak niyo.” yun ang sinabi niya sa akin.
“Ako ba ang maghihiga ng anak ko sa higaan niya Mike?!” Pandidilat ko ng mga mata ko sa kanya.
“Nasaan ang baril ko?!”<
(Secretary Lee POV)Habang nasa passenger si master Cedrick at ako naman itong nagmamaneho… Patungo ng asana ang sasakyan sa kompanya. Ngunit…“I want to make sure na nakauwi nga si Monina sa kanila.”Medyo natigilan ako sa aking narinig.Ngunit wala naman akong magagawa kundi sundin ang kanyang kagustuhan.Hangang sa tumampad nga kami sa harapan ng bahay nila Miss Monina. Palabas na ang mga doctor. At lumabas siya para ihatid ang mga ito. Napatitig sa direction namin.“Alam ba ni Monina na sasakyan mo ito?”“I think, yes.”“Buksan mo ang bintana. At baka paghinalaan na ako itong napapunta dito.”Utak ko biglang naging questionable ang ikinikilos ni Master Cedrick.Ano ba talaga Master Cedrick. Sa tingin ko, kailangan mo na din umamin sa sarili mo. Tsk! Mahirap bang ipaliwanag sa sarili na may nararamdaman ka na din sa k
(Secretary Lee POV)“Saan mo yan nabili?” Siyang kinakalas ko ang aking relo.“Kailan ka pa sa akin nagtaka Mike?” Ngumisi ako.“Ngayon lang. Dahil sa ugali mong pinapakita. Bracelet lang, ilang araw ka nang nagkakaganyan.”“Mike, simula nang dumating ako dito, pamilya natin ang inaasikaso ko. Habang ikaw…”“Wag mong isusumbat ang pagiging abala ko. Ginagawa ko ito para maprotektahan kayo. Mabigyan kayo nang maayos at tahimik na buhay. Nakalimutan mo na ata kung saan ka nangaling. Ito ang gusto mong buhay diba? Binigay ko naman sayo. Ngayon sabihin mo kung saan mo yan nabili? O baka merong nagbigay niyan sayo.” na siyang ikinakuha nga nito sa kahon.“Don't be stupid Mike. Nabili ko lang ito sa isang boutique.”“Sure?” kalas ko nang aking necktie. “Ikaw na din ang nagsabing wag akong tanga. So, pina-trace
(Monina POV)“Tumigil na nga kayo riyan. First issue muna tayo.”“Ano yan ate?”Para silang mga studyante na ang kukulit. Wala pa nga eh, tanong kaagad ang itinugon nang isa.“Sorry. Sayo ang microphono ate. Pag-usapan ang dapat pag-usapan in organize way. Una yung dapat ipriority.”Kaya nagkaroon na nga sila nang katahimikan. Nakatitig sa akin. Naghihintay nga kung ano bang issue itong gusto kong sabihin sa kanila.“Tungkol sa securidad natin.”“Hala! Nasa state of emergency na ba ang pamilya natin?!” Napatitig ako kay Carolina. Di pa nga ako tapos.“Seryoso ako.”“State of emergency nga.”“Ganoon ba yun kalala ate?”“Medyo.”“I-ahin na ba natin sa senado?”Di ko na lang pinansin ang mga tanong nila. Di pa nga ako tapos. Mga bunganga talaga nito.
(Monina POV)“Wow. Congratulations mga chanak. Payakap ang ate niyo!” Palusot ko dahil maiiyak na naman ako.Hahaha. Wala lang, proud sister dahil sa wakas natapos din nila. Ang tatanda na nila.Niyakap nila ako nang mahigpit.“Okey, balik tayo sa pinag-uusapan natin.”“Kapag may nararamdaman kayong mali sa paligid, tumawag kayo sa akin. Seven-twenty-four hours akong aware na kailangan ninyo ng tulong.”“Wow. Sinabi mo yan ate.”“Wag niyo naman ako abusuhin. In case of feel of danger lang. Saka siguraduhin lang na ligtas kayo, okey?” talagang nag-aalala ako sa kanila.“Hala ka ate, baka ikaw na ang sumunod kay Papa. Wag kang masyadong mag-alala sa amin. We are aware ate. Ayaw namin may manakit sa bawat isa sa amin. Okey lang na kami ang manakit sa isat-isa.”“Very good.”“Kwento ka na ate tungkol
(Monina POV)“Lalaki.” Napatango-tango ako.“Okey lang. Pero kailangan natin interviewhin ng maigi. Baka manyak yung mapapasok natin dito.”“Wag nga lang si Kuya Cedrick.”“Or else ate yung mukhang bakla pero lalaki naman talaga. Hahaha. Nasobrahan sa pagiging magandang klaseng lalaki. Ahahaha.”“May nasa isipan na ba kayo?”“Errr…” napatitig ako sa kanila. Nang biglang…“Aray! Wag mong dinidiinan ang sugat ko!” reklamo ni Carolina.“Ay sorry.”“Yung kinalmot pa ba yan nang alaga ni Cedrick.”“Ano pa ng aba ate.”“Kamusta?”“Pahilom na ate. Maiinfection lang dahil sa kanya. Tsk. Wag kang magulo.”“Sige, malalim na ang gabi. Kailangan niyo na magpahinga.”“Gawa na ako nang signage
(Cedrick POV)Sobrang ginugulo ni Monina ang isipan ko. Di ako makatulog. Bumangon ako. Bumalik na naman ata ang pagiging nocturnal ko. Ngunit masakit na ang ulo ko. Tss.Lumabas ako sa aking silid. Di ko namalayan na dinala ako nang aking mga paa sa silid ni Monina. How come na papunta ako dito?Titignan ko ang aking anak diba? Bakit dito ako dinala?Lalabas na sana ako… nang mapansin ng aking mga mata yung scrap book na pinirmahan ko mismo.Let see kung ano ng aba ang laman noon.(Haiden POV)Tinignan ko ang aking mukha sa salamin. Napangisi ako.Now Cedrick, malalaman mo pa ba kung sino ang kalaban mo? Hahaha. Too tricky.I like my very own face. Haha. Isang baraha na kailangan na nga ipakita. Wala na ang Haiden na kilala nila. New face, new identity. But this is me.Nasa likuran ko ang aking mga tauhan
(Haiden POV)“Remain standing Jeremy. Kapag nahulog yan sa loob nang limang minuto. Sabog ang bungo mo.” Ikinalayas ko sa harapan nila.Binitiwan ni Cedrick ang pamilyang Alvarez? Napangiti ako.Hindi ka parin sa akin makakatakas Cedrick Marlan Wu. Sinubukan mo nang makisali sa habulan ng pusa at daga.Hinubad ko ang roba sa harapan ng salamin. Nilapitan ako nang aking PA dahil di maaring gumalaw si Jeremy.“The commoner attire please. Meron lang akong bibisitahin.” The please word for me… yung tipong ini-insulto mo ang tangang tao.Agad nilang isinuot sa akin ang damit. Unang damit ni Matthew, isang mababang tao.Pagkatapos hinarap ko si Jeremy. Pinagpapawisan na mahulog yung tablet. Kaya naman nakangiti akong humarap sa kanya at…“Don't be stupid again, Jeremy. Booo!” na ikinapikit niya. Nahulog yung tablet.
(Monina POV)Since wala na ngang pasok ngayon, yung tatlo na muna ang bahala sa bahay. Pinag-aaksayahan nang oras ang pag-gawa nang signage.Pumunta ako nang computer shop para nga maghanap ng trabaho. Chineck ko rin yung bank account ko.Napabuntong hininga ako.Ano ang ini-expect ko? May malaking halaga?Tuluyan na nga ata akong kakalimutan ni Cedrick. Magtataka pa ba ako sa isang adnormal na kagaya niya?Merong panindigan sa mga sinasabi nito.Oras na din na kalimutan ang kahapon Monina.Kinuha ko sa counter yung resume na maraming copies ang pina-print ko. Naglalakad sa sidewalk na abalang tignan yung mga poste in case naroroon lang ang mga signage na meron silang hiring.Taong gusto ng trabaho at merong nakaasa, talagang kailangan nang kumapit sa kung ano-anong trabaho. Ngunit yung legal lang.Ayoko naman na makarinig ng di maganda.Napadaan sa