Nagpahatid si Claire kay Claude sa bahay ng kanyang ina dahil labis itong nag-ayaw na mag-commute siya at dis-oras na ng gabi. Nakaparada ang sasakyan ng lalaki sa tapat ng building ng apartment complex na tinutuluyan ng kanyang ina habang pareho silang nakasandal sa harapan ng kotse nito. Mainit ang dala ng hangin at masarap iyon sa pakiramdam kaya nang inimbitahan siya ni Claude na mag-usap sandali ay agad pumayag si Claire.Claude insists on talking with her a bit longer. Wala naman silang ibang pinag-usapan kundi puro tungkol sa trabaho at dahil pareho sila ng hilig ay hindi napansin ni Claire na napahaba na ang kanilang usapan. Walang ano-ano ay bigla niyang napansin ang isang matangkad na pigura na papalapit hindi kalayuan sa kanila. Kahit mahina ang liwanag mula sa poste ng ilaw sa kalsada ay aninag na aninag pa rin ni Claire ang nag-mamay-ari ng bulto ng katawan na ito, ang kanyang asawa. Paano ba niya ito hindi makikilala kung sa paglalakad pa lang ng mahabang biyas nito ay n
Hindi sumagot si Claire at halos sindihan ang puwet niya nang pagbukas na pagbukas ng elevator ay kumaripas siya ng lakad. Habang binubuksan ang lock ng pinto ng apartment ay tinanong siya ni Manson.“Pinagsisihan mo ba na nagpakasal ka sa akin?” Bahagyang nasurpresa si Claire sa tanong ni Manson. Itinigil niya ang akmang pagbukas ng pinto at tiningala ang matangkad na asawa. Nagkasalubong ang mata nila. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na parang isang greek god o model ng isang men’s magazine ang napakasalan niya. May problema man sila ngayon ay hindi iyon hadlang para i-admire niya ang kaguwapuhan nito. Bumilis ang pintig ng kanyang puso. Pero pinagsisihan ba niya na nagpakasal siya kay Manson?Umiling siya. “No. Hindi ko pinagsisihan.”Tinulak ni Claire ang pinto at naunang pumasok habang nakasunod sa kanya si Manson. “Tatlong taon ang nakakaraan ay isa akong walang silbing asawa. Ni hindi makalakad, mainitin ang ulo na kahit mga doktor at nurses na tumitingin ay
Umangat ang mukha ni Claire mula sa nabasag na vase at hindi makapaniwalang tumingin kay Manson dahil bigla itong pumasok. Paano pala kung n*******d siya? “Ayos lang ang lahat, Manson. Nasagi ko ang vase nang hindi sinasadya.” Tumingkayad siya upang pulutin sana ang piraso ng vase na basag nang mabilis siyang pinigilan ni Manson. “Ako na ang gagawa at baka masugatan ka pa.” Pinatong nito ang cellphone sa lababo na hindi pa rin napapansin na naka-on call pa rin iyon. Yumuko ito at isa-isang pinulot ang basag na piraso ng vase. Mabuti na lang at ceramic iyon kaya malalaki ang piraso ng bubog. “Mag-ingat ka at baka ikaw naman ang masugatan,” paalala ni Claire habang inabot dito ang basurahan. Kinindatan siya ng asawa at inilagay sa basurahan ang mga basag na piraso. “Nag-aalala ka ba para sa ‘kin? Huwag kang mabahala, aking asawa. Makalyo ang palad ko. Hindi ito agad-agad masugatan.” “Stop joking around. Walang makapal na balat sa matalas na bubog.” Yumuko siya at tinulungan ito pero
Walang kapantay na lungkot at pighati ang nararamdaman ni Claire ng mga sandaling iyon. Gusto niyang gumuho na ang mundo at lamunin na lang siya. Kung mawawalan ng silbi ang kamay niya, paano na lang siya mabubuhay? Paano sila ng kanyang ina kung tuluyan na silang maghiwalay ni Manson? Paano na ang trabaho niya?Puno ng katanungan ang magulong isip ni Claire, dagdag pa ang matinding kirot na dulot ng sugat niya. Pabagsak siyang napaluhod sa sahig.Nang marinig ng may-ari ng restaurant ang kaguluhan ay mabilis siya nitong dinaluhan. Kahit ang ibang customer ay nakapalibot sa kanya habang tumatawag ng ambulansya para dalhin siya sa ospital pero nagprisinta ang may-ari ng restawran na ito na ang magdadala sa kanya. Habang ang taong maygawa sa kanya ay parang bulang bilang naglaho.Dahil ang person in contact of emergency ay ang asawa niya, dali-dali ring pumunta ng ospital si Manson nang makatanggap ito ng tawag. Inabandona nito ang isang importanteng meeting at pinaubaya sa sekretarya .
Matapos bitiwan ang mga salitang iyon ay inabot ni Manson ang babasaging ashtray na puno ng upos ng sigarilyo at walang-awang hinampas iyon sa pagmumukha ni Helena. Hindi na nagkaroon ng pagkakataon ang babae na makaiwas dahil hawak siya ng dalawang tauhan ni Manson sa magkabilang-balikat.Pumutok ang kaliwang kilay ni Helena kung saan natamaan ng ashtray at kaagad na umagos ang dugo mula roon. Sinipa siya paluhod ng tauhan ni Manson at napaigik ito nang tumama ang tuhod nito sa nabasag na bubog. Pumalahaw ng iyak ang babae pero pinusalan ng isa pang tauhan ang bibig nito ng isang maduming panyo. Tumayo si Manson at gamit ang sapatos ay inangat niya ang mukha ng babae. “Masakit? Dapat ay maranasan mo rin ang sakit na naranasan ng asawa ko dahil sa ginawa mo. Kapag hindi bumalik sa dati ang kamay niya ay hindi lang ito ang aabutin mo,” mababa ang boses na banta niya. Para siyang demonyo na walang puwang para sa awa. Pagkatapos, gamit ang kaparehong paa ay malakas niyang inapakan ang k
Ang mga sumunod na araw ay iginugol ni Manson sa pagbabantay kay Claire sa ospital at kapag may nais siyang pirmahan na papeles ay pinapadala niya sa sekretarya. Nang gabing iyon habang natutulog si Claire ay nakatanggap siya ng tawag mula sa kapatid ni Veena na si Vincent. Akmang babangon siya mula sa pagkakahiga sa kama nang bigla siyang pinigilan ni Claire na nagising dahil sa kilos niya.“Saan ka pupunta?” namamaos ang boses na tanong nito dahil naudlot ang tulog.Itinaas niya ang hawak na cellphone at hinaplos ang buhok nito saka malumanay ang boses na nagsalita. “Sandali lang ako. Sasagutin ko lang ang tawag.”“Malamig sa labas, dito mo na lang sagutin. Is it important?”Tumango si Manson saka umupo sa kama at sumandal sa headboard. “Bakit napatawag ka ng dis-oras ng gabi, Vincent? May problema ba?”“Pasensya na sa istorbo, Manson. Pero may masamang nangyari kay Veena. May umatake sa kanya at napuruhan ang kanyang kamay. Halos mawasak iyon kaya’t nandito rin siya sa ospital. Ang
Naiiling na pinulot ni Vincent ang unan na tinapon ng kapatid saka bumaling dito. “Veena, sa mga panahong magkasama kayo ni Manson, maayos ang lagay niya. Protektado ka niya, pinagsisilbihan. Pero nang malugmok siya, umalis ka at iniwan mo siya. At iyon ang mga panahon na pumasok si Claire sa buhay ni Manson. Inalagaan niya ito, pinagsilbihan at hindi ito iniwan. Ang sabi nga nila, ang taong karamay sa kahirapan ay ang taong tunay na maaasahan. Kaya’t huwag kang magtaka kung ang tatlong taon ni Claire sa poder ng lalaki ay mas matibay sa ilang taon niyong pagsasama ni Manson.”“Bakit siya ang kinakampihan mo, kuya? Kapatid ba talaga kita?” Hestirikal na sigaw ni Veena at hindi alintana ang IV na nakakabit sa palad habang dinuduro ang kapatid. Nilamon na ito ng emosyon.“Wala akong kinakampihan, Veena. Tinuturuan lang kitang pag-aralan ang sitwasyon at mag-isip nang maayos,” kalmadong sagot ni Vincent. Ngunit lalong naglupasay sa pag-iyak si Veena dahil sa sagot niya. Para itong bata
Halos mawalan ng ulirat si Mrs. Colter dahil sa sakit nang pagpalo ni Claire sa kanya ng thermo flusk. Kaagad niyang tinakpan ang ilong, gamit ang kaliwang kamay na nababalot ng gintong alahas, na siyang natamaan nang maramdaman na umagos ang dugo mula roon. Hindi niya akalain na ang inosente at mahaba ang pasensya na si Claire ay biglang naging bayolente.“Ahhh!!!” nangangalit ang bagang na sigaw niya at akmang susuguring muli si Claire pero nasa likuran pa rin niya si Manang Silva at ang bodyguard kaya agad siyang napigilan.Ito ang tagpong naabutan ni Manson. Kaagad na dumilim ang mukha nito saka matatalim ang matang tiningnan si Mrs. Colter. Nang bumaling siya sa asawa at makita na ayos lang ito ay saka lang umaliwalas ang mukha niya.“Manson!” sigaw ni Mrs. Colter upang agawin ang pansin niya. “Tingnan mo kung ano ang ginawa ng babaeng ‘yan sa mukha ko. ‘Yan ba ang sinasabi mong mabait? Na may mahabang pasensya at mapagpatawad? Hinampas niya ako ng flusk, Manson! Isa siyang bayo
Kinabukasan, nagpahayag ng imbitasyon si Vincent kina Claire at Manson na gusto nitong manood ng sine matapos mag-dinner sa labas. Pero ang totoong dahilan nito ay nahihiya kung silang dalawa lang ni Meesha ang magkasama. Dahil buong araw na nakapagpahinga ang dalawa ay pinaunlakan nila si Vincent. “Vincent, paano ka naman makaka-iskor kay Meesha niyan kung kasama mo kami?” biro ni Claire kay Vincent nang matapos na silang manood. Nasa labas na sila sa hallway habang hinihintay si Meesha na lumabas ng banyo. Napakamot sa ulo ang lalaki at kinakabahang napatawa. “That’s why I asked you and Manson to come. Kailangan ko lang ng moral support.” “Tsk!” naiiling na komento ni Manson pero wala na itong sinabi dahil papalapit na sa kanila si Meesha. “Goodluck! Kaya mo ‘yan!”Nangunot ang noo ni Meesha dahil sa sinabi ni Claire. “Bakit, ano’ng meron?” Tumayo ito sa tabi ni Vincent at pinaningkitan ng mata ang binata. Alanganin na ngumiti si Vincent saka inaya si Meesha. “Nothing. They
Kinabukasan ay palihim na kinausap si Claire ng kanyang ina sa kanyang kuwarto na ikinagulat niya dahil maaga pa lang ay nasa loob na ito. “Ma, may kailangan ka?” hindi niya mapigilang usisain ito dahil sa labis na pagtataka. Nakahiga pa siya sa kama dahil katatapos niya lang makipag-usap kay Manson. Umupo ang kanyang ina sa gilid ng kama malapit sa uluhan niya at hinaplos ang magulo niyang buhok saka pilit na ngumiti. Nangunot naman ang noo ni Claire dahil sa nakikitang itsura ng ina na tila hindi ito nakatulog dahil sa malalim ang iniisip. Hinintay niya itong sumagot upang pakinggan kung sakali mang may dinadala itong problema. “Claire, ano ang tingin mo ay Lucas?”Lalong nagkasalubong ang kanyang kilay at nagkaroon ng hinala kung bakit tila balisa ito. “Ma, is this about Aunty Marriotte asking me to marry Lucas?” Tumango ito at dumilim ang mukha ni Claire. “Ma, it can't be happen. Hindi ako magpapakasal kay Lucas dahil parang kapatid na ang turing ko sa kanya. Kung ano man ang n
Abala si Claire sa pag-aalaga kay Lola Rosa, ang lola ni Lucas, na hindi niya napansin ang pitong araw na binigay sa kanya ni Manson ay tapos na. Araw-araw siyang tumutungo sa ospital at inaalagan, binabantayan at iginagala sa compound ng hospital si Lola Rosa. kung hindi pa siya sinabihan ng kanyang ina na kailangan na nilang umuwi dahil siguradong magagalit na naman si Manson. Kahit si Lucas ay inuudyukan din siyang bumalik na sa Pilipinas at kaya naman na nitong alagaan si Lola Rosa pero sa araw-araw na lumilipas na nakikita niyang ang unti-unting paghihina ng matanda ay nasasaktan siya at hindi niya ito kayang iwan. Naalala niya ang kanyang lola. Namatay ito na wala siya sa tabi nito. “Claire, hindi ka ba napapagod sa ginagawa mo? Kaya ko nang alagaan si Lola. bumalik ka na ng Pilipinas dahil sigurado akong hinahanap ka na ng kapatid ko. Kapag magtatagal ka pa rito ay sigurado akong hindi ka na makakabalik dahil sa ngayon ay ikaw na lang ang hinahanap ni Lola.”Mahinang napatawa
Dumating ang araw ng linggo na pinakahihintay ni Claire. Ngayong gabi kasi ay pupunta sa bahay nila sina Meesha at Vincent para sumalo sa hapunan kaya naman naghanda ng maraming pagkain si Claire. Hindi niya alam kung ano ang paboritong pagkain ng dalawa kaya bago maghanda ay tinanong niya muna si Manson na sikreto namang tinanong si Meesha upang alamin. Bukod sa in-order niyang putahi ay mayroon ding nilutong pagkain si Claire na natutunan niya sa kanyang lola noong nabubuhay pa ito. At habang naghahanda nga siya ay may hindi maipaliwanag na tuwa sa kanyang puso sa isiping maka-bonding niya si Vincent. Mabuti na lamang at kahit halata sa kilos niya ang tuwa habang naghahanda ay hindi nagselos si Manson at inaprubahan lang kung ano ang gusto niya. Dahil wala si Aurora sa bahay ay sila ni Manang Silva lang ang natoka sa kusina kaya naman nang dumating ang dalawang bisita ay si Manson ang sumalubong dito. Habang nagsalo-salo ang tanging nagsasalita ay si Meesha, as usual ito ang pinak
Kung dati ay nagdadalawang-isip pa si Claire, ngayon ay gusto na niyang sagutin ng oo si Manson hindi dahil sa ama nito na botong-boto na sa kanya sa biglang pagtaas ng posisyon niya kundi dahil gusto niya nang matali sa kanya ng tuluyan si Manson. Sa taglay na kaguwapuhan ng lalaki ay sigurado siyang marami at marami pang kababaihan ang gustong lumandi rito. Niyakap niya ang braso sa leeg ni Manson at sinserong ngumiti habang magkahinang ang kanilang mata. “You know that I always wanted to marry you. Hindi lang talaga sumasabay ang pagkakataon. I always wanted to be with you forever dahil gusto ko nang itali ka sa akin habang-buhay para wala nang ibang babae ang humarot sa ‘yo pero…” “Pero?” Umupo si Claire sa kandungan ni Manson habang nakaupo ito sa kama saka mabilis na dinampian ng halik sa labi at nagsalita. Her words were refined and delicate to appease the man of her dreams for him to agree to her plans. “Alam mong malubha na ang kalagayan ng lola ni Lucas at dahil isa siya
Hindi agad-agad naniniwala si Claire sa mga ganitong nababasa lalo na at dumarami ang mga scammers ngayon. Pero dahil binanggit ang pangalan ni Manson ay may bahagi ng isip niya ang naniniwala na baka totoo nga ito kaya naman mabilis niyang tinawagan ang numero nang nagpadala ng mensahe pero kahit anong tawag niya ay hindi niya na iyon makontak. Nagkibit siya ng balikat at binalewala iyon pero habang tumatagal ang oras na hindi nagre-reply sa kanya si Manson ay tila may sumusundot sa puso niya t hindi siya mapakali. Nang sumapit ang gabi ay halos hindi siya makatulog dahil iniisip pa rin kung sino ang misteryosong nagpadala sa kanya ng mensahe. Mabuti na lang bago siya matulog ay tumawag sa kanya si Manson at sinabing ayos lang ito kaya naman hindi na niya inungkat dito ang tungkol sa mensahe na natanggap.Kinabukasan, inumpisahan niya ang painting na personal niyang naisip. Iyon ay ang painting ng kanyang ina. Ang sabi sa kanya ng kanyang ama ay magkamukha sila nito kaya naman ginam
Mahigpit na napahawak sa jewelry box si Khaleed at tumiim ang bagang dahil hindi niya kayang isipin na ang isang tulad ni Benjamin ang ama ni Claire. A single 'ding' sound followed by the elevator’s door being opened and Manson ang Khaleed simultaneously turned their heads towards it. Nangunot ang noo at nagsalubong ang kilay ni Manson nang mapagsino ang nakitang lumabas. Nang nilingon niya si Khaleed ay mas madilim pa ang mukha nito sa kanya na halatang-halata ang galit sa mukha. “Ano’ng ginagawa n’yo rito?” malamig na tanong ni Khaleed. Walang bahid ng ngiti sa labi nito habang nakatingin sa bagong dating na sina Benjamin at Lanette.Biglang nalukot ang mukha ni Benjamin sa tanong ni Khaleed. “Hindi ba at ako dapat ang magtanong niyan sa ‘yo? Ano ang ginagawa mo rito? Ano ang karapatan mo para bisitahin ang dati kong asawa?”Tumaas ang sulok ng labi ni Khaleed at simpleng sumagot. “Kaibigan, may problema ba roon?” kalmadong sagot niya.“Aunty Lanette, magkaibigan din ang mama ko a
Mapait na ngumiti si Khaleed saka nilingon si Manson na nakatingala pa rin sa medyo madilim na kisame. Hindi talaga niya matakasan ang matalinong tao. Kaya ito naging matagumpay sa negosyo kahit sa batang edad nito ay dahil mabusisi at matalino ito na kayang basahin ang bawat galaw ng kaharap. “Huwag mong sabihin kay Claire. Hindi niya muna kailangang malaman kung sino ang tunay niyang ina.”Tumango si Manson bilang pagsang-ayon at diretsong tiningnan si Mr. Khaleed. “Naiintindihan ko. Pero hindi ba at mas maganda kung malaman ni Claire kung sino ang ina niya at hindi naman siya nasa dilim kung sino ang tunay niyang ina? Pareho nating alam na matagal na niyang gustong malaman kung sino ang kanyang ina.”“Dahil nasa dilim ang taong gustong manakit kay Claire at tayo ay nasa liwanag. Madali tayong makikita ng kalaban. Wala akong alam kung sino ang may pakana sa pagkawala niya noon. Kung sino ang taong gustong pumatay sa kanya. Kapag kilala ng mag-ina ang isa’t isa ay sigurado akong par
“Claire? Sino’ng kausap mo?”Mula sa pagkakatayo sa pintuan ay nakangiting nilingon ni Claire ang ama na nasa kanya palang likuran. Lumamlam ang mga mata niya. “Pa, nandiyan ho pala kayo.” May munting ngiti sa labi ng kanyang ama nang lumapit ito at tumayo sa gilid niya. “Hindi mo naman sinabi na may bisita ka pala. Bakit hindi mo papasukin sa loob?” Napakamot sa batok si Claire. Ang totoo ay hindi niya rin akalaing bibisitahin siya ni Lucas. Ang buong akala niya ay nasa America pa ito kaya’t nagulat siya nang bigla siya nitong sinurpresa. Kadarating lang nito nang makita sila ng kanyang ama pero nag-aalangan siya kung papasukin ito o hindi dahil hindi niya ito pamamahay at hindi siya sigurado kung okay lang ba sa kanyang ama kung magpapasok siya ng bisita. “Ah kasi ano, pa…” Nilingon niya si Lucas na ang pokus ng tingin ay nasa kanyang ama. “Huwag ka nang mahiya, Claire. Paalis na rin ako kaya malaya kayong makakapag-usap.”Namula ang mukha ni Claire dahil sa sinabi ng kanyang am