CHAPTER 59: DADDY"Ang tagal mo!" iyon ang bungad ni Kristoff sa akin na mukhang inip na inip nang nanghihintay.Napabuntong hininga na lang ako at umupo na sa harap niya. "Sorry! May inasikaso lang," dahilan ko kahit mabigat ang dibdib ko dahil sa nalaman ko tungkol kay Blake.I cried and fixed myself before acting like nothing happened. Mabuti na lang ay hindi na namumula ang mga mata at ilong ko kaya hindi niya nahalatang galing ako sa pag-iyak."Nga pala, Ria! Pinapatang no'ng tropa ko kung single ka raw?" pagbukas ni Kristoff ng usapan nang mailapag ko sa lamesa ang mga iniluto ni Ate Myrna para baunin ko ngayong araw."I'm single," mabilis na sagot ko at nagsimula na rin kumain.I'll just pleasure myself by eating these tasty foods rather stressing myself. Mamayang gabi ko na lang dadamdamin iyong nangyari sa amin ni Blake kanina. Nanlaki naman ang mga mata ng kasama ko at napaubo pa kaya mabilis kong inabot sa kanya ang tubig na nasa harap niya. "Talaga?! 'Di kapani-paniwalang
CHAPTER 60: NEED "I'm sorry," sinserong sagot ni Blake kay Lilac. "Sorry talaga, Sir Blaze," paumanhin ko rin sa napagkaamalan ni Lilac na daddy niya. Ni hindi ko alam kung anong tumatakbo sa utak ng anak ko ngayon. "It's okay! Sanay na akong hinahabol at pinagbibintangang nakabuntis!" natatawang aniya. Hindi ko alam kung biro 'yon o nagmamayabang siya. Pina-upo ko si Lilac sa sofa na nasa lobby kung saan pwedeng tumambay ang mga guest. "Stop crying na, baby," pagpapatahan ko sa kanya at pinunasan ang namunulang pisngi niya. Umupo naman si Blake sa tabi niya. "Do you want something to drink, Lilac?" maingat na tanong pa niya sa anak. "I want Dutch Mill!" nakangusong sagot ni Lilac. Napatingin ako kay Blake nang tumango siya. "I'll buy you some," mabilis na sambit niya at ngumiti nang tignan siya ni Lilac. "You look like my daddy when you smile, mister," komento pa niya at huminga ng malalim dahil galing siya sa pag-iyak. Huh? Her words bring back the memories I've
CHAPTER 61: LIE Blake grabbed me as soon as his arm snaked on my waist. Kaagad kong naamoy ang alak mula sa kanya dahil sa lapit naming dalawa. "Blake! Ano ba?!" reklamo ko nang isandal niya ako sa kakasaradong pinto ng tangging kwarto rito sa 50th floor. The light is dim pero kitang-kita ko ang kalasingan niya. "I was so worried tapos lasing ka lang pala?!" puna ko sa kanya dahil hindi ako natutuwa sa inaakto niya. His hair is messy, bukas ang mga butones ng puting long sleeves polo niya, nakatupi pa iyon sa magkabilang siko niya at sobrang luwang ng necktie. Namumula ang mukha niya at namumungay ang mga dahil sa sobrang kalasigan. He may look hot but it doesn't make him handsome! Inostorbo niya ako para rito? I'm disappointed! Itinulak ko siya palayo sa akin at naglakad papunta sa center table kung saan nakakalat ang mga bote ng alak at chips. "Matulog ka na! Ililigpit ko 'tong mga 'to!" iritado pa ring utos ko sa kanya. He need me to fix these mess, right? Iyon lang a
CHAPTER 62: TRUTH Pinakatitigan ko siya. How did he found out the truth? Kaya ba galit siyang si Blaze ang kinikilala ni Lilac na daddy niya? Kasi alam niyang siya naman talaga iyon? Bigla kong naalala ang ipinaliwanag sa akin ni Lilac kaninang naka-uwi ako sa bahay patungkol sa daddy niya. "How did you know about your dad, baby? 'Di ba sabi ko, nasa heaven na siya?" kuryosong tanong ko sa anak. "Tito Rafael told me that daddy is alive, mama! He showed me a photo of daddy! He's with you po!" masayang paliwanag nito. Napabuntong hininga ako. I'm right! It's Rafael who told her about that thing. "I'm happy! I wish daddy can visit us here po!" umaasang dagdag pa niya. "Oh ayan!" pagsusungit ni Rafael nang tanungin ko siya tungkol sa pinaliwanag ni Lilac sa akin. He showed me a photo of Blake and I with our almost 1 year old Lilac. Dito sa bahay kinuha ang litratong iyon at tatlo kaming malawak na nakangiti sa litrato. "Nakakaawa kasi 'yong anak mo! Bakit 'di mo na lan
CHAPTER 63: APOLOGIZE Sobrang liit ba talaga ng mundo para sa amin? I lived for 4 years forgetting my comfortable life as the only daughter of Silvestres. Tinago ko ang sarili ko sa lahat. Sa mga kaibigan ko sa Manila, kay Blake at Blaze. Pero pagdating kay mommy, lumalabas agad 'yong totoong pagkatao ko. "Oh my god!" Napatakip siya ng bibig habang puno ng pag-aalala, pagkagulat at pangungulila ang mga mata niya. "I-is this for real?" nanginginig ang boses at kamay niya nang hawakan niya ang pisngi ko. "You're alive!" Dalawang beses akong tumango kasabay ng paghikbi. "Let's talk later, mommy. I'm working as the VIP Assistant. Call me to your room, please? I have a lot to tell," paki-usap ko sa kanya bago kinuha ang kamay niya sa pisngi ko at ibinaba iyon. We are in public. Baka nandito na rin si Beatrice. Natatakot akong makita niya ako at si mommy na magkasama. She is the one I will trust for now. Sana lang, huwag niya akong traydurin gaya ng dati nang pagtakwil niya sa akin d
CHAPTER 64: RESIGN "I didn't see you for decades, Tom. What kind of wife is that? Too low compared to Miranda," dagdag ng matanda at sumimsim ng tea. Doon ako nakahinga kahit papaano. Akala ko ay kasalanan ko iyon. "Who's Miranda, grandpa?" kuryosong tanong ni Blaze at pinagpatuloy ang pagkain. Umatras na lang ako para hindi na ako maka-istorbo sa kanila pero napahinto ako nang maramdaman ang kamay ni Blake sa bewang ko. "Your dad's first love and Blake's mom, hijo," marahang paliwanag nito. Nag-aalala kong tinignan si Blake dahil nabanggit ang mommy niya. I know Blake has a soft heart when it comes to his mother. Pero bago pa ako makapagtanong kung okay lang si Blake ay sumigaw si Kristoff. "Ria, nasugat ka!" "What?!" It was my mom's reaction. Umigting ang panga ni Blake at nakita ko ang pamumutla niya. "Blake, son, give them a break and let's continue eating," utos ni Mr. Smith sa anak. "Apologize to your guest," dagdag pa nito. Natulala lang si Blake habang
CHAPTER 65: JUSTICE"Libre ko ngayon!" sagot ko kay Kristoff nang pagkunutan niya ako ng noo dahil sumama ako sa kanyang bumili ng lunch niya. Dati kasi ay hinihintay ko lang siya sa upuan namin."Naks! Sige, salamat agad!" masayang aniya at pumili na ng pagkain. "Lulubusin ko na, ah? Okay lang?" tanong pa niya dahilan para matawa ako.I let him chose as many as delicious meal and desserts he wanted. This is my way of giving back what he shared to me when I only have limited food to eat."Kristoff, thank you for everything..." sinserong panimula ko nang magsimula na kaming kumain ng lunch na magkasama gaya ng dati. "Sa pagtulong mo sa akin sa trabaho.""Ano ka ba! Wala 'yon!" aniya sa masiglang boses at humalakhak. "Tulungan lang tayo lagi!" dagdag pa niya at muling sumubo.Napanguso naman ako. I feel sad leaving him here. Kami lang ang laging magkasama. I know he will be sad if I leave him alone."Nakapagdesisyon na ako. Magre-resign ako. Pero bago ako umalis dito, I want you to know
CHAPTER 66: BEGNapapikit ako para magpahinga ulit nang makita ang pangalan ni Blake na tumatawag sa akin. Pinahinaan ko ang volume ng phone at hinayaan iyon.He must've read my e-mail by now. Tanggapin man niya ang resignation lettee ko o hindi, hindi na ako babalik do'n."Wow, mommy! This house is so big!" tili ni Lilac nang sa wakas ay makarating kami sa bahay namin dito sa Maynila pagkatapos ng mahigit walong na oras na biyahe. Alas diyes na ng gabi. Pagod na pagod ako sa byahe pero napangiti ako dahil mataas pa rin ang energy ng anak. Natawa naman sina mommy at daddy. Nakatulog kasi siya sa byahe kaya mukhang 'di pa siya inaantok."Ang laki nga! Ang ganda dito, ma!" komento ni Rafael kay Ate Myrna or should I start calling her Tita Miranda now?"Yaya! Are their rooms already prepared?" aligagang tanong ni mommy sa mga kasambahay at ngumiti sa amin. "Miranda and Rafael, you can now go to the guestroom. Sasamahan kayo ni Linda," paliwanag sa kanila ni mommy at nilingon ako. "And