CHAPTER 59: DADDY"Ang tagal mo!" iyon ang bungad ni Kristoff sa akin na mukhang inip na inip nang nanghihintay.Napabuntong hininga na lang ako at umupo na sa harap niya. "Sorry! May inasikaso lang," dahilan ko kahit mabigat ang dibdib ko dahil sa nalaman ko tungkol kay Blake.I cried and fixed myself before acting like nothing happened. Mabuti na lang ay hindi na namumula ang mga mata at ilong ko kaya hindi niya nahalatang galing ako sa pag-iyak."Nga pala, Ria! Pinapatang no'ng tropa ko kung single ka raw?" pagbukas ni Kristoff ng usapan nang mailapag ko sa lamesa ang mga iniluto ni Ate Myrna para baunin ko ngayong araw."I'm single," mabilis na sagot ko at nagsimula na rin kumain.I'll just pleasure myself by eating these tasty foods rather stressing myself. Mamayang gabi ko na lang dadamdamin iyong nangyari sa amin ni Blake kanina. Nanlaki naman ang mga mata ng kasama ko at napaubo pa kaya mabilis kong inabot sa kanya ang tubig na nasa harap niya. "Talaga?! 'Di kapani-paniwalang
CHAPTER 60: NEED "I'm sorry," sinserong sagot ni Blake kay Lilac. "Sorry talaga, Sir Blaze," paumanhin ko rin sa napagkaamalan ni Lilac na daddy niya. Ni hindi ko alam kung anong tumatakbo sa utak ng anak ko ngayon. "It's okay! Sanay na akong hinahabol at pinagbibintangang nakabuntis!" natatawang aniya. Hindi ko alam kung biro 'yon o nagmamayabang siya. Pina-upo ko si Lilac sa sofa na nasa lobby kung saan pwedeng tumambay ang mga guest. "Stop crying na, baby," pagpapatahan ko sa kanya at pinunasan ang namunulang pisngi niya. Umupo naman si Blake sa tabi niya. "Do you want something to drink, Lilac?" maingat na tanong pa niya sa anak. "I want Dutch Mill!" nakangusong sagot ni Lilac. Napatingin ako kay Blake nang tumango siya. "I'll buy you some," mabilis na sambit niya at ngumiti nang tignan siya ni Lilac. "You look like my daddy when you smile, mister," komento pa niya at huminga ng malalim dahil galing siya sa pag-iyak. Huh? Her words bring back the memories I've
CHAPTER 61: LIE Blake grabbed me as soon as his arm snaked on my waist. Kaagad kong naamoy ang alak mula sa kanya dahil sa lapit naming dalawa. "Blake! Ano ba?!" reklamo ko nang isandal niya ako sa kakasaradong pinto ng tangging kwarto rito sa 50th floor. The light is dim pero kitang-kita ko ang kalasingan niya. "I was so worried tapos lasing ka lang pala?!" puna ko sa kanya dahil hindi ako natutuwa sa inaakto niya. His hair is messy, bukas ang mga butones ng puting long sleeves polo niya, nakatupi pa iyon sa magkabilang siko niya at sobrang luwang ng necktie. Namumula ang mukha niya at namumungay ang mga dahil sa sobrang kalasigan. He may look hot but it doesn't make him handsome! Inostorbo niya ako para rito? I'm disappointed! Itinulak ko siya palayo sa akin at naglakad papunta sa center table kung saan nakakalat ang mga bote ng alak at chips. "Matulog ka na! Ililigpit ko 'tong mga 'to!" iritado pa ring utos ko sa kanya. He need me to fix these mess, right? Iyon lang a
CHAPTER 62: TRUTH Pinakatitigan ko siya. How did he found out the truth? Kaya ba galit siyang si Blaze ang kinikilala ni Lilac na daddy niya? Kasi alam niyang siya naman talaga iyon? Bigla kong naalala ang ipinaliwanag sa akin ni Lilac kaninang naka-uwi ako sa bahay patungkol sa daddy niya. "How did you know about your dad, baby? 'Di ba sabi ko, nasa heaven na siya?" kuryosong tanong ko sa anak. "Tito Rafael told me that daddy is alive, mama! He showed me a photo of daddy! He's with you po!" masayang paliwanag nito. Napabuntong hininga ako. I'm right! It's Rafael who told her about that thing. "I'm happy! I wish daddy can visit us here po!" umaasang dagdag pa niya. "Oh ayan!" pagsusungit ni Rafael nang tanungin ko siya tungkol sa pinaliwanag ni Lilac sa akin. He showed me a photo of Blake and I with our almost 1 year old Lilac. Dito sa bahay kinuha ang litratong iyon at tatlo kaming malawak na nakangiti sa litrato. "Nakakaawa kasi 'yong anak mo! Bakit 'di mo na lan
CHAPTER 63: APOLOGIZE Sobrang liit ba talaga ng mundo para sa amin? I lived for 4 years forgetting my comfortable life as the only daughter of Silvestres. Tinago ko ang sarili ko sa lahat. Sa mga kaibigan ko sa Manila, kay Blake at Blaze. Pero pagdating kay mommy, lumalabas agad 'yong totoong pagkatao ko. "Oh my god!" Napatakip siya ng bibig habang puno ng pag-aalala, pagkagulat at pangungulila ang mga mata niya. "I-is this for real?" nanginginig ang boses at kamay niya nang hawakan niya ang pisngi ko. "You're alive!" Dalawang beses akong tumango kasabay ng paghikbi. "Let's talk later, mommy. I'm working as the VIP Assistant. Call me to your room, please? I have a lot to tell," paki-usap ko sa kanya bago kinuha ang kamay niya sa pisngi ko at ibinaba iyon. We are in public. Baka nandito na rin si Beatrice. Natatakot akong makita niya ako at si mommy na magkasama. She is the one I will trust for now. Sana lang, huwag niya akong traydurin gaya ng dati nang pagtakwil niya sa akin d
CHAPTER 64: RESIGN "I didn't see you for decades, Tom. What kind of wife is that? Too low compared to Miranda," dagdag ng matanda at sumimsim ng tea. Doon ako nakahinga kahit papaano. Akala ko ay kasalanan ko iyon. "Who's Miranda, grandpa?" kuryosong tanong ni Blaze at pinagpatuloy ang pagkain. Umatras na lang ako para hindi na ako maka-istorbo sa kanila pero napahinto ako nang maramdaman ang kamay ni Blake sa bewang ko. "Your dad's first love and Blake's mom, hijo," marahang paliwanag nito. Nag-aalala kong tinignan si Blake dahil nabanggit ang mommy niya. I know Blake has a soft heart when it comes to his mother. Pero bago pa ako makapagtanong kung okay lang si Blake ay sumigaw si Kristoff. "Ria, nasugat ka!" "What?!" It was my mom's reaction. Umigting ang panga ni Blake at nakita ko ang pamumutla niya. "Blake, son, give them a break and let's continue eating," utos ni Mr. Smith sa anak. "Apologize to your guest," dagdag pa nito. Natulala lang si Blake habang
CHAPTER 65: JUSTICE"Libre ko ngayon!" sagot ko kay Kristoff nang pagkunutan niya ako ng noo dahil sumama ako sa kanyang bumili ng lunch niya. Dati kasi ay hinihintay ko lang siya sa upuan namin."Naks! Sige, salamat agad!" masayang aniya at pumili na ng pagkain. "Lulubusin ko na, ah? Okay lang?" tanong pa niya dahilan para matawa ako.I let him chose as many as delicious meal and desserts he wanted. This is my way of giving back what he shared to me when I only have limited food to eat."Kristoff, thank you for everything..." sinserong panimula ko nang magsimula na kaming kumain ng lunch na magkasama gaya ng dati. "Sa pagtulong mo sa akin sa trabaho.""Ano ka ba! Wala 'yon!" aniya sa masiglang boses at humalakhak. "Tulungan lang tayo lagi!" dagdag pa niya at muling sumubo.Napanguso naman ako. I feel sad leaving him here. Kami lang ang laging magkasama. I know he will be sad if I leave him alone."Nakapagdesisyon na ako. Magre-resign ako. Pero bago ako umalis dito, I want you to know
CHAPTER 66: BEGNapapikit ako para magpahinga ulit nang makita ang pangalan ni Blake na tumatawag sa akin. Pinahinaan ko ang volume ng phone at hinayaan iyon.He must've read my e-mail by now. Tanggapin man niya ang resignation lettee ko o hindi, hindi na ako babalik do'n."Wow, mommy! This house is so big!" tili ni Lilac nang sa wakas ay makarating kami sa bahay namin dito sa Maynila pagkatapos ng mahigit walong na oras na biyahe. Alas diyes na ng gabi. Pagod na pagod ako sa byahe pero napangiti ako dahil mataas pa rin ang energy ng anak. Natawa naman sina mommy at daddy. Nakatulog kasi siya sa byahe kaya mukhang 'di pa siya inaantok."Ang laki nga! Ang ganda dito, ma!" komento ni Rafael kay Ate Myrna or should I start calling her Tita Miranda now?"Yaya! Are their rooms already prepared?" aligagang tanong ni mommy sa mga kasambahay at ngumiti sa amin. "Miranda and Rafael, you can now go to the guestroom. Sasamahan kayo ni Linda," paliwanag sa kanila ni mommy at nilingon ako. "And
EPILOGUE: ENDLESSLY "Dahlia is dead." My eyes pierced like a dagger at Blaze's direction. "What did you say?" I tried to remain calm but can't help to grip his clothe's neckline in such irritation. How dare him to say that! "Masaya ka na, kuya?" he even have the guts to smirk at me! How the fuck can I be happy like I wish Dahlia to be dead?! This motherfucker doesn't have an idea how I'm in love with that girl! "Fuck you! Do you want to die first?" I threathened him and pushed him as hard as I can. Para naman siyang papel na sumalampak sa sahig. He's weak as always. Hindi niya ako kayang labanan nang mag-isa! "Inggit na inggit ka talaga sa akin, 'no? Una, si Valentine! Tapos ngayon, si Dahlia? Ha?! Kuya?!" He shouted at me with a bloodshot eye. The fuck is he saying over my drop dead body? I would never envy his life! Especially now that Dahlia have moved on from him! "Get lost!" I dismissed him and returned into my car to go back in Dahlia's Apartment in Batangas. I
LAST CHAPTER: UNDER THE NORTHERN LIGHTS "Dahlia, you're such a tease!" "I just want you to tie my hair!" pagtatanggol ko sa sarili at napahagikgik dahil sa reaksyon niya. Nang makalusong sa bath tub na may maligamgam na tubig ay lumuhod ako sa harap niya at inipon ang buhok ko patalikod. At ang reaksyon niya, priceless! He's overacting! Kanina pa niya sinasabing tapos na ang foreplay at maligo na kami. "Sure?" Umangat ang kilay niya at sulok ng labi. Lumuhod din siya at ipinatong ang kamay sa dingding na nasa likuran ko para kinulong ako sa braso niya. "You don't want to do it here?" mapang-akit na dagdag niya. Napanguso ako para itago ang ngisi. Kinda tempting but... "No, daddy! I want a comfy bed!" mabilis na tanggi ko. "Fucking tease!" pagmumura niya pero marahan niya pa ring tinali ang buhok ko para hindi iyon mabasa. I don't think we still have time to dry my hair after the shower. "I'm not teasing you. Chill, daddy!" tukso ko lalo. The warm water, relaxing fragrance
CHAPTER 85: FALL "Wow! This place is better than those in pictures!" hiyaw ni mommy. Magkatabi sila ni daddy. Nakapag-travel na sila sa maraming bansa pero first time nila ngayon rito sa Canada. I suddenly miss my grandma. I wish she is still here with us. It's Fall season. Sobrang ganda ng mga puno! The maple tree's leaves are varying from green, yellow, orange, red, scarlet, to brown color. Marami ring nagkalat na dahon sa paligid dahil mahangin. "Sis, isa pang take!" reklamo naman ni Darren ang narinig ko sa kabilang banda. Janna is his photographer. Todo pose naman si Darren. "Paki-ayos ng mukha, please!" natatawang utos sa kanya ni Janna. "Yehey!" Tumili si Lilac kasabay ng paghuli niya ng mga dahon na nalaglag. Ang cute niya! Ginaya siya ni Blake at tumawang-tuwa silang mag-ama bumabagsak ang mga dahon sa ibabaw nila. Maya-maya ay lumapit si Blaze sa kanila at gamit ang scarf ay tinakpan niya ang ibabaw ng ulo ni Lilac para hindi niya makita ang mga dahon. "Tito Blaze!"
CHAPTER 84: RINGBumuntong hininga ulit ako. Pang-ilan na 'to pero hindi naman gumagaan ang pakiramdam ko. Pakiramdam ko, lahat ng effort ko ay mapupunta lang sa wala. Instead of surprising Blake with a ring, I will be surprising him with a bad news. Sobrang seryoso ni Blaze kanina. I don't wanna believe him but what if? What if totoo? "Hay!" bulong ko sa kawalan. I'm alone in our room. Hindi ko kayang lumabas. Nagpa-iwan muna ako rito para makapag-isip. "Love, hindi ka pa gutom?" It's Blake. Naglalambing siya. Yumakap pa siya sa bewang ko at pinakiramdaman ang tiyan ko habang nakasandal siya sa leeg ko. Then I heard a growl not in my stomach when silence filled our room. Mabilis akong humiwalay sa yakap niya at hinarap siya. "Hindi ka pa kumain?" nag-aalalang tanong ko sa kanya. I can't even call him with our call sign because of guilt from what Blaze have just told me. Pakiramdam ko ay napakapabaya kong girlfriend. Paano pa kapag naging asawa ko na siya? Parang hindi ko deserve
CHAPTER 83: PROPOSAL"You're ruining my birthday again!"Yes, her 16th birthday is coming. I've been there when she was 14 but sadly missed her 15th as they had an intimate family trip to China. I can't miss her sweet sixteenth celebration now so here I am again! Hindi ko alam kung natutuwa ako na close ang pamilya namin o hindi. Obviously, my grandfather from my dad's side and Dahlia's grandmother from her mom's side are playing cupid for Dahlia and Blaze. But I won't let them end up together. Not when I exist in the same country as theirs. Tulad ngayon, sinadya kong tabihan siya sa plane para hindi sila magtabi ni Blaze. Never in her wild dreams."Brat!" I uttered but then she slapped my arms. A chuckled escaped my mouth. "Is that all your strength? What a baby!" I teased her even more. Annoying her makes me happy. Her expression is so funny! But ofcourse, that's not the real plan. Teasing her is just a way of catching her attention. I want to make her happy too. I will take ca
CHAPTER 82: HIS POVIs there a timeline on how long should a person move on from something? Ten years have past. I'm still alive but not living, just barely... surviving. Sobrang hirap! Pakiramdam ko, nasama akong namatay kasama ni mama ng gabing iyon. And maybe, I couldn't move on because almost everynight, I can see her crying in my dreams. Sobrang dilim ng mundo ko simula no'n! And worse, my dad on the other hand had his new family with another woman and they even had a child. How hard can my life be so fucked up, right? I didn't just lose a mother but also a father. They said money can buy hapiness but no matter how much I work hard and earn a thousand of dollars even in a young age, I couldn't be contented. I couldn't even smile sincerely. But not until, He gave me a white flower Dahlia which represents a new beginning."I told you I'm on my way!" I gritted my teeth and ended my step mother's call before she can even say a thing. My dad is rushing me to be home just to fucking
CHAPTER 81: DNA TEST"What happened, Dahlia?" Kalmado na ang lahat sa bahay nang dumating bigla si Blake. Kaagad akong lumapit sa kanya at sinalubong ang yakap niya. "We're okay now. I'm sorry, late kong nasagot 'yong tawag mo kanina," sinserong paliwanag ko. His bodyguard told him what happened. Siguro ay nag-alala siya kaya bumyahe siya agad pauwi rito. "You're not answering my question, love," may halo pa ring pag-aalala ang boses niya at sinuklay ang buhok ko. "Gusto kong malaman kung anong buong nangyari."Isinandal ko ang sarili sa kanya at nanatiling nakayakap sa batok niya. "Blaze gone mad. Sinira niya 'yong laptop after hearing the truth about his real mother and what happened to Valentine and their unborn child," pagki-kwento ko at huminga ng malalim. "Nasugat siya. Siya lang. Wala nang nasaktan na iba," dagdag ko nang maalala ang nangyari kanina."Don't you dare hurt her, Blaze!" sigaw ko at malaki ang mga hakbang na lumapit sa kanila. Kahit takot sa kanya at sa mga bub
CHAPTER 80: MAD"Love!"Napakurap ako at napatingin kay Blake nang tawagin niya ako. "Yes?" tanong ko at pilit na ngumiti. "What are you thinking, hmm? Lutang ka! Kanina pa kita tinatawag," nakangusong dagdag niya kaya mahina akong natawa. "Medyo inaantok na kasi ako," pagsisinungaling ko sa kanya at ngumiti sabay ayos ng upo mula sa pagkakasandal sa headboard ng kama niya.I'm overthinking and scared of the fact that there's a possibility it's Blaze who got me pregnant. At ayaw ko no'n! Si Blake ang gusto kong daddy ni Lilac.Yumakap ako sa kanya nang sumampa siya sa kama at sumandal sa dibdib niya. "Sorry, love," dagdag ko dahil nagsinungaling ako sa kanya. I love him but I lied coz I feel like this is not yet the time for him to know about that. Masyado na siyang maraming iniisip. Saka na siguro kapag okay na 'yong kaso ng mommy niya kay Beatrice o kapag handa nang magpa-DNA test na si Lilac para kay Blaze."It's okay, love. I just got worried a bit," malambing na sagot niya at
CHAPTER 79: LUKSO NG DUGO "Tito Blaze!" Kaagad na tumakbo si Lilac palapit kay Blaze na siyang mag-isang kumakain sa dining room. Alas sais pa lang ng umaga. Maagang nagising si Lilac kaya bumaba na kami. Si Blake naman at Evekiel, tulog pa rin. "Good morning po!" masiglang bati ni Lilac sa kanya at umakyat siya sa upuan na nasa tabi ni Blaze. "Good morning," bati ko rin sa kanya at tinabihan si Lilac dahil malikot siya at baka malaglag. "Yeah," bored na sagot ni Blaze kaya napangiwi ako. Iyong anak ko naman, malaki pa rin ang ngiti. "Let's eat na rin po, mama! I want cereals!" "Ingay ng anak mo," pabulong na ani Blaze. He sounds irritated. But can't he appreciate Lilac even just for a little? Gusto niya siyang sabayang kumain dahil ayaw ni Lilac na lonely ang tito Blaze niya. "Kawawa ka raw kasi," masungit na pagtatanggol ko sa anak. "E 'di isang linggo pala akong magtitiis d'yan?" Umiling pa siya at sinulyapan ang anak ko na nakatingin sa akin dahil kumuha ako ng milk sa