CHAPTER 66: BEGNapapikit ako para magpahinga ulit nang makita ang pangalan ni Blake na tumatawag sa akin. Pinahinaan ko ang volume ng phone at hinayaan iyon.He must've read my e-mail by now. Tanggapin man niya ang resignation lettee ko o hindi, hindi na ako babalik do'n."Wow, mommy! This house is so big!" tili ni Lilac nang sa wakas ay makarating kami sa bahay namin dito sa Maynila pagkatapos ng mahigit walong na oras na biyahe. Alas diyes na ng gabi. Pagod na pagod ako sa byahe pero napangiti ako dahil mataas pa rin ang energy ng anak. Natawa naman sina mommy at daddy. Nakatulog kasi siya sa byahe kaya mukhang 'di pa siya inaantok."Ang laki nga! Ang ganda dito, ma!" komento ni Rafael kay Ate Myrna or should I start calling her Tita Miranda now?"Yaya! Are their rooms already prepared?" aligagang tanong ni mommy sa mga kasambahay at ngumiti sa amin. "Miranda and Rafael, you can now go to the guestroom. Sasamahan kayo ni Linda," paliwanag sa kanila ni mommy at nilingon ako. "And
CHAPTER 67: DEVOUR "Enough, Blake," mahinang paki-usap ko nang marinig ang mahinang pag-ring ang phone ko nang makabalik ako sa kwarto namin ni Lilac. Umupo ako sa malambot carpet na nasa sahig at sumandal sa kama habang tinititigan iyon. Nanlabo ang mga mata ko nang matigil na ang tawag. Blake: Please, Dahlia? Talk to me, love! I have a lot to tell. Please? Please? Niyakap ko ang dalawang binti ko at isinandal doon ang mukha nang mabasa ang panibagong mensahe niya. He has a lot to tell? P'wede ko namang pakinggan iyon, 'di ba? Pero pagkatapos nito, tama na. "Last," pangako ko at huminga ng malalim bago pinindot ang pangalan niya para tawagan. Mapait akong napangiti nang sagutin niya agad iyon. Parang nakaabang siya roon. "Dahlia..." basag ang boses niya nang tawagin ang pangalan ko. "I'm right, you are Dahlia!" Humalakhak pa siya bago ko narinig ang paghikbi niya. "But why? Why did you left me after revealing your true self, love, hmm?" puno ng lungkot na tanong niya. "I kno
CHAPTER 68: COURTMabilis ding napuno ng media at mga bisita ang Hall kung saan gaganapin ang Press Conference. May LED banner ng Silvestre Corporation sa background namin.Naka-upo ako sa pagitan nina mommy at daddy at may mga microphone sa harap namin. Naroon din sa gilid ang legal council namin. Sa ibaba ay naroon ang mga nakikinig na bisita at media representative ng iba't-ibang TV station.Rinig ko ang bulungan ng mga reporter at nakakasilaw ang ilaw mula sa mga camera. Lalo na iyong nasa harap namin! Nang magsimula na ay umayos ako lalo ng upo at ngumiti ng kaunti sa camera na nasa pinakagitna.Nangangatal na ang bibig kong sumagot kung may magtanong sa kung anong nangyari sa akin."Good morning, everyone! Thank you all for coming," panimulang bati ni daddy sa labas. "Four years ago, our family faced an unexpect loss—our daughter, Dahlia..." huminto siya at nilingon ako.Ngumiti lang ako at hinawakan ang kamay niya para pakalmahin siya. "She was believed to have died in a fire a
CHAPTER 69: MISS"Mama!"Sinalubong ko ang yakap ni Lilac nang tumakbo siya palapit sa akin galing sa classroom nila. "Hi, baby! How's your school today?" tanong ko at tumayo nang hindi inaalis ang pagkakahawak sa kamay niya. "Sad po konti!" nakangusong sagot niya. Kumunot agad ang noo ko. "Why, Lilac? May nangyari ba? May umaway sa 'yo?" magkakasunod na tanong ko."Mama, you have boyfriend na po?" pabalik na tanong niya habang nagalalakad kami papuntang kotse. "I want daddy too like them!" Itinuro pa niya ang mga niyang estudyante rin dito na sinundo ng daddy nila.I suddenly remembered Blake's remark. Ilalaban niya sa korte ang karapatan niya kay Lilac."What if Tito Blake will—""Yes!" kaagad na sagot niya nang hindi man lang pinatapos ang sasabihin.Bakit 'yes' agad?! Itatanong ko pa lang sana kung sasama siya kung sakaling payagan ng korte si Blake na makasama siya."You like Tito Blake to be your daddy that much, huh, baby?" hindi makapaniwalang tanong ko.What if I'll just ha
CHAPTER 70: TARGET "Hindi," matigas na sagot ko. Ayaw ko namang paasahin siya kung wala naman na talaga kaming pag-asa. I hate his family. Especially his dad and mom for what they've done to Tita Miranda. Ayaw ko nang makasundo sila ulit. And thankfully, our order arrived! Itinuon ko roon ang atensyon ko. Humigop ako sa straw at muling ibinaba ang babasaging baso bago hinarap ang phone ko para umiwas sa kanya dahil ramdam ko ang titig niya sa akin. "Can I visit Lilac everyday at School? Or I'll just pick the both of you up and drive home?" alok pa niya nang matagalan ako bago sumagot. His offer is a no for sure. I don't trust his family. Kasali siya roon. At isa pa, hindi pa ba siya nadadala? Bakit pinipilit niya pa rin ang sarili niya sa amin? "No thanks. Kaya ko naman siyang ihatid sundo kahit may trabaho ako," paliwanag ko at pinanliitan siya ng mga mata. "How's your mom by the way?" Bumaba sa labi ko ang tingin niya bago niya isinandal ang dalawang braso sa lamesa af inilap
CHAPTER 71: OFFICIALLY"I'm sorry..." nanginginig na paumanhin ko teacher ni Lilac.Blake have called the police to report what happened. Niyakap ko naman si Lilac at humingi na rin ng tawad sa mga magulang ng batang takot na takot din dahil sa nangyari. They're all crying ang look traumatized!This is my fault! Mabuti na lang ay walang nasaktan o nasugatan sa kanila! Hindi iyon kakayanin ng konsensya kung sakaling may nadamay sa gulo ng pamilya namin ni Blake."In my car, Dahlia," mariing pagpupumilit ni Blake sa akin. "My car's a bulletproof," paliwanag niya pa at mabilis na binuksan iyon para papasukin kami ni Lilac."Daddy!" Kaagad na tawag ng anak ko sa ama niya nang malingat siya ng tingin dahil isinarado ni Blake ang pinto."He'll be back, baby," pagpapakalma ko sa kanya at kitang-kita namin mula sa tinted na sasakyan ni Blake ang pag-ikot niya para pumasok sa kabilang side ng kotse."The police are now investigating the motive. I also reported it to the School's Dean," pagki-k
CHAPTER 72: OWN Halata ang pagkabigla sa mga mata Blake. I shows how he didn't expect what I've said. Pero kaagad ding nanlambot ang ekspresyon ng mukha niya. Malaki rin ang ngiti niya nang harapin ang mga magulang ko. "I'm in love with your daughter, Mr. and Mrs. Silvestre," pagmamalaki niya at humigpit ang kapit niya sa kamay ko. "Can I ask your permission to stay here with her and our Lilac? I promise, my intention is clear. I'm not related to any of Beatrice's doing. I'm here to protect and take care of my own... family." Muli siyang tumingin sa akin. Napangiti ako lalo dahil sa pang-huli kiyang sinabi. "Yehey! Family!" natutuwa namang tili ni Lilac at pumalaklak pa. "Wait, narinig ko rin 'yon!" si Rafael na kakagaling lang mula sa School na sumulpot sa likuran namin ni Blake. Humalakhak pa siya. "Congrats, Kuya pogi!" masayang bati niya. "Thanks!" maikli at lumawak ang ngiti ni Blake. Halatang proud siya! "Didn't you have a fiancee and a child?" mariin pa ring tanong ni
CHAPTER 73: TRUST "So, what's your plan, Smith?" seryosong tanong ni daddy habang nanliliit ang mga matang nakatitig sa katabi ko. "I'm going to stay here. I will provide for the bills and necessities. Will you please let me?" nakiki-usap na sagot ni Blake at hinawakan ang kamay kong pinatong ko sa hita niya. "For how long?" dagdag ni mommy at umarko ang kilay niya. "Until everything is settled. Or after marrying Dahlia, we'll move out," aniya at nilingon pa ako. Sheesh! I can't help but to smile. Sigurado na talaga siya sa akin! "We don't want to be associated with your family again!" pagtataray pa rin ni mommy. Nagkatinginan kami ni Blake. Nakita ko ang determinasyon sa mga mata niya at hinaplos niya ang kamay ko. "I'm offering myself, ma'am. Not my family. I'll do everything just so you could accept me to be part of your family." "You want to be a Silvestre?!" natatawang bulalas ni daddy. Napaawang naman ang labi ni Blake. "Dad, of course, apilyedo niya ang dada
EPILOGUE: ENDLESSLY "Dahlia is dead." My eyes pierced like a dagger at Blaze's direction. "What did you say?" I tried to remain calm but can't help to grip his clothe's neckline in such irritation. How dare him to say that! "Masaya ka na, kuya?" he even have the guts to smirk at me! How the fuck can I be happy like I wish Dahlia to be dead?! This motherfucker doesn't have an idea how I'm in love with that girl! "Fuck you! Do you want to die first?" I threathened him and pushed him as hard as I can. Para naman siyang papel na sumalampak sa sahig. He's weak as always. Hindi niya ako kayang labanan nang mag-isa! "Inggit na inggit ka talaga sa akin, 'no? Una, si Valentine! Tapos ngayon, si Dahlia? Ha?! Kuya?!" He shouted at me with a bloodshot eye. The fuck is he saying over my drop dead body? I would never envy his life! Especially now that Dahlia have moved on from him! "Get lost!" I dismissed him and returned into my car to go back in Dahlia's Apartment in Batangas. I
LAST CHAPTER: UNDER THE NORTHERN LIGHTS "Dahlia, you're such a tease!" "I just want you to tie my hair!" pagtatanggol ko sa sarili at napahagikgik dahil sa reaksyon niya. Nang makalusong sa bath tub na may maligamgam na tubig ay lumuhod ako sa harap niya at inipon ang buhok ko patalikod. At ang reaksyon niya, priceless! He's overacting! Kanina pa niya sinasabing tapos na ang foreplay at maligo na kami. "Sure?" Umangat ang kilay niya at sulok ng labi. Lumuhod din siya at ipinatong ang kamay sa dingding na nasa likuran ko para kinulong ako sa braso niya. "You don't want to do it here?" mapang-akit na dagdag niya. Napanguso ako para itago ang ngisi. Kinda tempting but... "No, daddy! I want a comfy bed!" mabilis na tanggi ko. "Fucking tease!" pagmumura niya pero marahan niya pa ring tinali ang buhok ko para hindi iyon mabasa. I don't think we still have time to dry my hair after the shower. "I'm not teasing you. Chill, daddy!" tukso ko lalo. The warm water, relaxing fragrance
CHAPTER 85: FALL "Wow! This place is better than those in pictures!" hiyaw ni mommy. Magkatabi sila ni daddy. Nakapag-travel na sila sa maraming bansa pero first time nila ngayon rito sa Canada. I suddenly miss my grandma. I wish she is still here with us. It's Fall season. Sobrang ganda ng mga puno! The maple tree's leaves are varying from green, yellow, orange, red, scarlet, to brown color. Marami ring nagkalat na dahon sa paligid dahil mahangin. "Sis, isa pang take!" reklamo naman ni Darren ang narinig ko sa kabilang banda. Janna is his photographer. Todo pose naman si Darren. "Paki-ayos ng mukha, please!" natatawang utos sa kanya ni Janna. "Yehey!" Tumili si Lilac kasabay ng paghuli niya ng mga dahon na nalaglag. Ang cute niya! Ginaya siya ni Blake at tumawang-tuwa silang mag-ama bumabagsak ang mga dahon sa ibabaw nila. Maya-maya ay lumapit si Blaze sa kanila at gamit ang scarf ay tinakpan niya ang ibabaw ng ulo ni Lilac para hindi niya makita ang mga dahon. "Tito Blaze!"
CHAPTER 84: RINGBumuntong hininga ulit ako. Pang-ilan na 'to pero hindi naman gumagaan ang pakiramdam ko. Pakiramdam ko, lahat ng effort ko ay mapupunta lang sa wala. Instead of surprising Blake with a ring, I will be surprising him with a bad news. Sobrang seryoso ni Blaze kanina. I don't wanna believe him but what if? What if totoo? "Hay!" bulong ko sa kawalan. I'm alone in our room. Hindi ko kayang lumabas. Nagpa-iwan muna ako rito para makapag-isip. "Love, hindi ka pa gutom?" It's Blake. Naglalambing siya. Yumakap pa siya sa bewang ko at pinakiramdaman ang tiyan ko habang nakasandal siya sa leeg ko. Then I heard a growl not in my stomach when silence filled our room. Mabilis akong humiwalay sa yakap niya at hinarap siya. "Hindi ka pa kumain?" nag-aalalang tanong ko sa kanya. I can't even call him with our call sign because of guilt from what Blaze have just told me. Pakiramdam ko ay napakapabaya kong girlfriend. Paano pa kapag naging asawa ko na siya? Parang hindi ko deserve
CHAPTER 83: PROPOSAL"You're ruining my birthday again!"Yes, her 16th birthday is coming. I've been there when she was 14 but sadly missed her 15th as they had an intimate family trip to China. I can't miss her sweet sixteenth celebration now so here I am again! Hindi ko alam kung natutuwa ako na close ang pamilya namin o hindi. Obviously, my grandfather from my dad's side and Dahlia's grandmother from her mom's side are playing cupid for Dahlia and Blaze. But I won't let them end up together. Not when I exist in the same country as theirs. Tulad ngayon, sinadya kong tabihan siya sa plane para hindi sila magtabi ni Blaze. Never in her wild dreams."Brat!" I uttered but then she slapped my arms. A chuckled escaped my mouth. "Is that all your strength? What a baby!" I teased her even more. Annoying her makes me happy. Her expression is so funny! But ofcourse, that's not the real plan. Teasing her is just a way of catching her attention. I want to make her happy too. I will take ca
CHAPTER 82: HIS POVIs there a timeline on how long should a person move on from something? Ten years have past. I'm still alive but not living, just barely... surviving. Sobrang hirap! Pakiramdam ko, nasama akong namatay kasama ni mama ng gabing iyon. And maybe, I couldn't move on because almost everynight, I can see her crying in my dreams. Sobrang dilim ng mundo ko simula no'n! And worse, my dad on the other hand had his new family with another woman and they even had a child. How hard can my life be so fucked up, right? I didn't just lose a mother but also a father. They said money can buy hapiness but no matter how much I work hard and earn a thousand of dollars even in a young age, I couldn't be contented. I couldn't even smile sincerely. But not until, He gave me a white flower Dahlia which represents a new beginning."I told you I'm on my way!" I gritted my teeth and ended my step mother's call before she can even say a thing. My dad is rushing me to be home just to fucking
CHAPTER 81: DNA TEST"What happened, Dahlia?" Kalmado na ang lahat sa bahay nang dumating bigla si Blake. Kaagad akong lumapit sa kanya at sinalubong ang yakap niya. "We're okay now. I'm sorry, late kong nasagot 'yong tawag mo kanina," sinserong paliwanag ko. His bodyguard told him what happened. Siguro ay nag-alala siya kaya bumyahe siya agad pauwi rito. "You're not answering my question, love," may halo pa ring pag-aalala ang boses niya at sinuklay ang buhok ko. "Gusto kong malaman kung anong buong nangyari."Isinandal ko ang sarili sa kanya at nanatiling nakayakap sa batok niya. "Blaze gone mad. Sinira niya 'yong laptop after hearing the truth about his real mother and what happened to Valentine and their unborn child," pagki-kwento ko at huminga ng malalim. "Nasugat siya. Siya lang. Wala nang nasaktan na iba," dagdag ko nang maalala ang nangyari kanina."Don't you dare hurt her, Blaze!" sigaw ko at malaki ang mga hakbang na lumapit sa kanila. Kahit takot sa kanya at sa mga bub
CHAPTER 80: MAD"Love!"Napakurap ako at napatingin kay Blake nang tawagin niya ako. "Yes?" tanong ko at pilit na ngumiti. "What are you thinking, hmm? Lutang ka! Kanina pa kita tinatawag," nakangusong dagdag niya kaya mahina akong natawa. "Medyo inaantok na kasi ako," pagsisinungaling ko sa kanya at ngumiti sabay ayos ng upo mula sa pagkakasandal sa headboard ng kama niya.I'm overthinking and scared of the fact that there's a possibility it's Blaze who got me pregnant. At ayaw ko no'n! Si Blake ang gusto kong daddy ni Lilac.Yumakap ako sa kanya nang sumampa siya sa kama at sumandal sa dibdib niya. "Sorry, love," dagdag ko dahil nagsinungaling ako sa kanya. I love him but I lied coz I feel like this is not yet the time for him to know about that. Masyado na siyang maraming iniisip. Saka na siguro kapag okay na 'yong kaso ng mommy niya kay Beatrice o kapag handa nang magpa-DNA test na si Lilac para kay Blaze."It's okay, love. I just got worried a bit," malambing na sagot niya at
CHAPTER 79: LUKSO NG DUGO "Tito Blaze!" Kaagad na tumakbo si Lilac palapit kay Blaze na siyang mag-isang kumakain sa dining room. Alas sais pa lang ng umaga. Maagang nagising si Lilac kaya bumaba na kami. Si Blake naman at Evekiel, tulog pa rin. "Good morning po!" masiglang bati ni Lilac sa kanya at umakyat siya sa upuan na nasa tabi ni Blaze. "Good morning," bati ko rin sa kanya at tinabihan si Lilac dahil malikot siya at baka malaglag. "Yeah," bored na sagot ni Blaze kaya napangiwi ako. Iyong anak ko naman, malaki pa rin ang ngiti. "Let's eat na rin po, mama! I want cereals!" "Ingay ng anak mo," pabulong na ani Blaze. He sounds irritated. But can't he appreciate Lilac even just for a little? Gusto niya siyang sabayang kumain dahil ayaw ni Lilac na lonely ang tito Blaze niya. "Kawawa ka raw kasi," masungit na pagtatanggol ko sa anak. "E 'di isang linggo pala akong magtitiis d'yan?" Umiling pa siya at sinulyapan ang anak ko na nakatingin sa akin dahil kumuha ako ng milk sa