“Buntis ako!” masiglang balita ko sa aking asawa pagkarating nito sa bahay. Ngunit ang maganda kong ngiti ay unti-unting nabura dahil sa reaksiyon nito.
“Paano mo nasigurado na akin 'yan?” malamig nitong tanong sa akin. Literal na natigilan ako sa narinig. Paano n'ya natanong ang ganitong bagay? S'ya ang asawa ko, kaya malamang s'ya ang ama! “Dahil ikaw ang asawa ko, hindi ba?” “Pero hindi naman ako sigurado na ako lang ang nakakagalaw sa iyo.” Umismid pa ito at tiningnan ako na para bang nakakadiring bagay. “Ilang araw kang paalis-alis, and do you expect me to believe that? Are you kidding me?!” Nilampasan ako nito at dumiretso sa kusina para uminom ng tubig. “Hindi ibigsabihin na umaalis ako ay nakikipagkita na ako kung kanino! Ikaw ang ama nito!” naiiyak kong saad. “Puwede ba, Brianna, tigilan mo ako sa kaartehan mong 'yan?! Sa dami kong nâikama, ni isa wala akong nabuntis! Tapos ngayon, babalitaan mo ako na buntis ka?! Ginagago mo ba ako?!” galit nitong tanong muli sa akin. Oo, alam ko ang lahat nang panlolokong ginagawa n'ya behind my back. Marami siyang babae at iba-iba ang kaniyang ikinakama. Alam ko lahat. Pero wala s'yang narinig sa akin, dahil takot akong mawala siya, takot akong masira kami bilang pamilya. Lalo pa ngayon na magkakaanak na kami. “Pero—” “Stop it, Brianna!” sigaw nito na nagpakaba sa akin ng sobra. “Stop this nonsense! Kung buntis ka, e 'di, congrats! Pero huwag mong sabihin na akin ang anak ng iba!” Ang sakit! Ang sakit-sakit sa pakiramdam ng mga sinasabi n'ya.Umalis siya sa harapan ko ngunit tumigil muli at humarap sa akin. “Tapusin mo ngayon pa lamang ang imahinasyon mo, dahil hinding-hindi mangyayari ang gusto mo! Huwag kang umasa ng masayang pamilya mula sa akin. Huwag na huwag kang mangarap na kasama ako. Nakakadiri ka!” sabi pa nito at tuluyan na akong iniwan. Sa araw-araw na magkikita kami, wala s'yang sinasabi na ikagagaan ng loob ko. Simula nang ikasal kami, ni minsan ay hindi siya naging asawa sa akin. Masakit… Sobrang sakit… Pero, tinitiis ko, huwag lang s'yang mawala sa akin. Huwag lang n'ya akong iwan… Wala akong ibang magawa kung hindi ang umiyak nang umiyak matapos niya akong saksakin ng mga salita n'ya. Sanay na ako, pero masakit pa rin. Umaasa akong darating pa rin ang panahon na matututuhan n'ya akong mahalin. Umaasa akong mararanasan ko ang matrato niya ako nang tama. Hindi ako nawawalan ng pag-asa. He cheated multiple times. He hits me when he's drunk, but that’s okay. And now, he doesn't want to accept that I was pregnant and he’s the father. But I still love him, so I will stay… I will stay no matter what, because I'm his wife. Mambabae man s'ya, sa akin pa rin s'ya uuwi. Kahit hindi bukal sa loob n'ya, ako naman ang pinakasalan niya. Kasal kami at saksi namin ang Diyos. Luhaan na naman akong bumalik sa kuwarto ko. Ayaw n'ya rin na magkasama kami sa iisang kuwarto. Paano niya ako nabuntis? Dahil may nangyayari sa amin kapag lasing s'ya. Pero kinabukasan ay parang walang namagitan sa aming dalawa. Balik s'ya sa pagiging cold n'ya sa akin. Pero maghihintay pa rin ako… “Maghihintay ako sa atensyon at pagmamahal mo, asawa ko. Alam kong matatanggap mo rin na anak mo 'to. Nabigla ka lang siguro.”“Look, Brianna!” kinikilig na tawag sa akin ng kaibigan kong si Amirah. May kalakasan ito dahil nasa party kami ng ka-batchmate namin. “What?!” malakas kong sagot dito tapos ay lumagok sa bote ng alak na hawak ko. Medyo umaalon na ang paningin ko. “Your crush is here, too! Oh my goodness, girl! Retouch! Bilis!” “Nasaan ba?” Inilibot ko ang aking paningin sa paligid. Nagkalat ang mga tao sa malaking bahay, at karamihan ay lasing na. “Gaga! Ayon, oh!” Hinawakan ako nito sa panga at iniharap sa gawi kung nasaan daw ang crush ko. At nanlaki naman ang mga mata ko dahil nandoon nga ang lalaki. Nakikipagtawanan ito sa kausap nito at halata mo rin na nakainom dahil namumula na ang mukha. “T*ng*na! Hindi mo agad sinabi!” bulyaw ko sa kaibigan at nagmadaling kinuha ang aking pouch. Naglagay ako ng liptint at nagpulbos, nagsuklay din ako dahil medyo gulo na ang aking buhok. “Ang taray! Parang hindi lasing, pucha ah! Nagpupuso ang mga mata mo, girl!” pagbibiro ni Amirah. “Siyempr
Paglabas ko ng banyo ay wala na si Steve. Hirap pa akong maglakad dahil medyo masakit pa ang maselang bahagi ko. Tapos tumakbo pa ako kanina papunta sa banyo, kaya para akong napunit! “Excited naman s'ya masiyadong makipagusap sa parents ko. Iniwan ba naman ako rito! Ang hirap kayang maglakad. Buwisit!” reklamo ko habang maingat na naglalakad palabas ng kuwarto. Panay ang ngiwi ko dahil sa sakit na nararamdaman ko. Kahit pagbaba ng hagdan ay nahihirapan ako. Bakit ganito?! Kangkang na ako, p*nyeta! Naabutan ko ang parents ko sa sala nina Rose, at seryoso ang mga mukha. Nandoon na rin si Steve na nakaupo sa tapat nina Daddy habang hinihilot ang kaniyang sintido. Hang-over siguro. Pinilit kong umayos nang lakad nang tumingin na sa gawi ko sina Daddy. Umupo ako malapit kina Daddy at Mommy. Narito rin si Rose. Nasa trabaho siguro ang parents n'ya kaya wala rito. Mabuti naman kung ganoon dahil mas nakakahiya. “Are you my daughter's boyfriend?” my Dad asked Steve. Walang emosyon
“Girl! True ba ang tsismis mo?” bungad agad ni Amirah pagkarating n'ya sa Casa de Cafe kung saan kanina pa ako naghihintay. “Tss. Ang tagal mo! Kanina pa ko rito!” naiiritang sabi ko naman sa kaibigan. “Ito naman! End of the world na ba dahil naghintay ka nang matagal? Ilang taon ka bang naghintay?” “Ewan ko sa iyo!” “So, ano nga? True ba? Magpapakasal kayo ng crush mo?” ngiting-ngiting tanong nito, parang may kislap pa sa mga mata niya. “Oo,” walang gana kong sagot bago bumuntonghininga. “Oh my gosh! Malandi ka! Usapan, aakitin mo lang, girl! Grabe ka! Na akit mo na, pakakasalan mo pa?! Prayer reveal naman diyan!” Sobrang saya ng mukha n'ya. Siguro, kung tulad lamang noon, baka kinikilig na rin ako, kaya lang, may buhay na nasira. Buhay naming pareho, at relasyon nila ng girlfriend niya. Unti-unting nabura ang masayang awra ng kaibigan ko nang mapansin niyang problemado ako. “B, may problema ba?” Ikinuwento ko ang buong pangyayari, pati na rin ang galit sa akin n
Ngayon ang araw na nakatakda para sa lunch kasama ang family ni Steve. Kinakabahan ako sa maaaring sabihin sa 'kin ng parents niya. Malamang alam nila na hindi naman ako 'yong inalok niya ng kasal, pero ako ang pakakasalan. Kahit na labag sa loob ko ay naligo at nag-ayos pa rin ako ng aking sarili. I'm dressed in a black bodycon dress and black pumps. I simply pinned a cute hairpin near my ear to the side of my hair. I look like I'm on my way to a funeral. However, the reality is, pinagluluksaan ko na ang mga natitirang sandali ng buhay pagkadalaga ko. Bumaba ako sa sala at doon naabutang naghihintay sina Mommy at Daddy. Tumaas ang isang kilay ni Daddy habang tinitignan ang kabuuan ko na nababa ng hagdanan. Pagkarating ko sa gawi nila ay bigla itong umismid. “Hindi masiyadong halata na nagluluksa ka sa pagpapakasal, Czes. Let's go...” ani Daddy. Sumunod lamang ako sa kanila palabas. Gustuhin ko man na kausapin si Mommy, hindi ko magawa. Ito na agad ang naiwas kapag malapit na a
Sumakay ako ng taxi papuntang mall, habang nasa taxi ay pinunasan ko ang aking mukha. Pagkarating ko ay pumasok ako sa loob at naghanap ng coffee shop. Hindi naman ako nahirapan maghanap, umorder agad ako at tinawagan ang aking kaibigan. “Amirah...” Basag na boses kong tawag sa pangalan niya. Nagsisimula na naman manubig ang aking mga mata. [B! Hey... Are you crying? Where are you? Are you okay? Please tell me where are you, I'm coming.] Napangiti naman ako sa sunod-sunod nitong tanong sa 'kin. Pangalan pa lamang niya ang sinasabi ko, sobrang nagaalala na s'ya. “A-Are you free today?” Tanong ko habang nagpipigil na maiyak dahil ibinaba na ang order kong coffee at bread. [I'm always free for you B, you know that...] Oo, ni minsan hindi niya ko tinanggihan. We're best friends since ten years old kami. Bagong lipat sila sa subdivision namin noon dahil friends pala ang mga parents namin. “Can you pick me up?” [Of course! Where?] Mabilis nitong sagot. “Mall, I'll text yo
Ilang araw na akong namamalagi sa rest house ni Amirah. Pareho naming pinatay ang mga phone namin para walang istorbo. So far, I feel relax because of the ambiance and because of the sea. Pero, hindi naman ako gano'n kasama para hindi isipin kung nagaalala ba sila sa'kin. Lalo na si Mommy, baka nai-istress na. Pero kay Daddy? Alam ko namang hahanapin n'ya lamang ako dahil sa pag merge ng company nila ni Mr. Harrison.“Girl! Halika rito dali!” Sigaw ni Amirah mula sa baba, dahil nakatambay ako sa veranda ay nakatingala ito sa'kin.“Bakit?” “Basta! Ngalay na batok ko pisti ka! Bumaba ka na lang!!” Tinawanan ko naman ito bago napag pasyahan na bumaba.Pagkababa ko ay may mga kasama na ito. “Come here B, I want you to meet these beautiful family!” Masiglang sabi ni Amirah at hinila ako palapit sa pamilyang tinutukoy nito.“A... Baka mamaya maisumbong tayo n'yan kina Daddy...” Bulong ko rito.“Gaga! Hindi nila kilala 'yon!” Nakangiti na ang mga ito sa'min, mag-asawa ito na may dalawang
Kanina pa ako sa harap ng salamin, kanina pa ako nakaayos. Pero, ang sarili ko ay hindi pa rin handa. Magkikita na naman kami, ngayong gabi ang plano nilang pag-set kung kailan ang kasal na magaganap.Nakatingin lamang ako sa aking sarili, walang emosyon, pero pagod na pagod ang pakiramdam. Nagising ang diwa ko sa katok na nagmumula sa labas ng kuwarto ko. Hindi ko na pinansin ito at hindi na rin nag-abala pang buksan ito.Mommy . . .Naglakad ito nang mabagal papunta sa kinauupuan ko. Pinanood ko lamang siya sa salamin, gano'n din naman ang kaniyang ginawa. Pumuwesto ito sa likuran ko habang hindi kami nag-aalis nang tingin sa isa't-isa.“I hope, you wouldn't hate us for doing this, Czes.” “You want me to marry that guy who really hates me to death, and you expecting me not to hate you? Mom, this is torture. Is that how dad really hates me?” Nagyuko ito ng kaniyang ulo, ako naman ay nagsisimula na naman manubig ang mga mata.“I'm sorry, no. He didn't hate you,” Mom said.“He
Imbes na maglibang para sa natitira kong araw bilang malaya, eto ako at nagmumukmok sa aking kuwarto. Walang lakas na lumabas o mamasyal manlang para malibang. Kahit anong gawin ko, nasa isip ko pa rin ang mga nangyayari.Paano ako maglilibang, kung ang bigat-bigat nang pakiramdam ko dahil sa sama ng loob?Nakasandal lamang ako sa headboard ng kama habang naka-earphones. Kung puwede lang na hindi na lang ako lumabas, ginawa ko na. Pero, sabi ni daddy ay darating ang mga may dala ng gown ko para isukat sa 'kin. Bumili raw sila ng yari na, ire-repair na lang daw kung may problema. Tss.Before, I'm dreaming about wearing a beautiful white gown walking down the aisle. But now, I'm hoping it won't happen . . . Not like this . . . Nang marinig ko na ang katok mula sa labas ng aking kuwarto ay tumayo na ako. Inilapag ko muna ang phone at earphones ko sa kama bago pumunta sa pinto para buksan ito.Magandang ngiti ng dalawang bakla ang bumungad sa 'kin, kasama ng mga ito si mommy na se
Simula nang maikasal ako, hindi na ako kinumusta pa ng mga parents ko. Kahit si mommy manlang sana, kahit text o tawag manlang sana. Pero wala . . .Napagdesisyunan ko na puntahan na lamang sila sa bahay dahil baka busy lamang ang mga ito. Itinaon ko talagang linggo para siguradong nasa bahay sila. Dahil 'yon ang araw na walang pasok ang mga office workers.Hindi ko na naman nakita si Steve paglabas ko. Malamang ay maaga itong umalis para sa panibagong babae dahil walang trabaho. Hindi naman 'yon natigil sa bahay kahit rest day. Sanay na ako . . .Nag-drive ako papunta sa subdivision namin sa San Lorenzo, katabi lang ng Village nina Amirah sa San Carlos. Pagkarating ko ay ang katulong ang sumalubong sa 'kin, si Manang Aira.“Hija, napadalaw ka? Ang tagal mo na hindi nabisita ah! Kumusta ka na?” Masayang bungad sa 'kin ni manang na s'yang lagi kong kasama sa bahay.Naglakad kami nang sabay patungo sa loob ng bahay.“Okay lang po, manang. Kayo po?”“Okay naman kami rito, hinahana
Ilang araw na akong pabalik-balik sa hospital para magpa-check kung buntis nga ako. And yes, I'm pregnant. I'm four weeks pregnant. Masayang-masaya ako sa nalaman, sa tuwa ko ay agad kong pinuntahan ang kaibigan sa Isla Haven. “A!!” masigla kong bati sa kaibigan pagkarating ko sa rest house nito.“B?” nagtataka nitong tawag sa 'kin. “Napadalaw ka?” agad itong lumapit sa 'kin at niyakap ako. Ganoon din naman ang ginawa ko sa kaniya.“I have a good news!” masayang-masaya kong balita rito na lalo niyang ipinagtaka.“Good news? Kailan ka pa nagkaroon ng good news sa buhay?” agad ko itong inirapan nang pabiro.“Bastos ka kausap! Pero, ngayon mayroon na. Hindi ka ba masaya?” “M-Masaya naman. Ano ba 'yon?”Hinila ko ito palapit sa kaniyang sala at pinaupo sa sofa bago huminga nang malalim. Ang aking mga ngiti ay hindi na mabura sa labi. Nawiwirduhan naman akong tinignan ng aking kaibigan.“A . . .” Tawag ko sa pangalan niya, naghihintay naman ito ng kasunod. “I'm pregnant!” Nakan
“Why are you here? May problema?” Amirah asked. Nandito kasi ako ngayon sa resort niya sa Isla Haven para bisitahin siya. Ilang araw pa bago ako pumunta at sinigurado na wala na akong galos o pasa.“Ikaw nga dapat kong tinatanong. Bakit ka nandito? Ilang araw ka na raw hindi umuuwi ah!” Bigla itong natahimik sa aking sinabi. Nakaupo kaming dalawa sa buhanginan sa ilalim ng puno malapit sa dagat.“They want me to marry someone,” saad nito. “Sinabi na sa 'yo?”“No, I just accidentally heard them. They're talking about the family of the guy who they want me to marry with.” Tumingin ito sa 'kin na may malulungkot na mata. “Now, I really understand your situation. Like you, I'm started to hates my parents.” She said with sad voice.“A . . .” Tawag ko sa pangalan nito bago ko ito niyakap. “H'wag kang pumayag, please . . .”Ayokong maranasan niya ang mga nararanasan ko ngayon. Maaaring hindi sila pareho nang lalaki, pero hindi pa rin niya ito kilala. Hindi niya alam ang puwedeng m
Ilang araw na akong hindi kinokontak ng kaibigan ko na si Amirah. Hindi ako sanay nang ganito kaya napagpasyahan ko na puntahan siya sa bahay nila sa San Carlos. Pero bigo ako dahil ilang araw na raw ito hindi umuuwi sabi ng kaniyang mommy. Umuwi muna ako dahil hapon na rin naman. Napagpasyahan ko na Bukas na lamang siya pupuntahan sa kaniyang resort at baka nandoon lang ito. May problema siguro ang isang iyon.Pagkarating ko sa bahay ay nagluto lamang ako ng gabihan kahit hindi naman ako sigurado kung dito kakain si Steve. Maghapon ito laging wala dahil sa trabaho sa company nila, tapos uuwi siya rito ay gabi na at lasing pa.Kumain ako ng mag-isa pagpatak ng gabi dahil mukhang wala na namang plano na rito kumain si Steve. Habang nagliligpit ako ng aking kinainan ay bigla namang may kumatok sa pinto. Katok na para bang gusto nang sirain ito.Siguradong si Steve na 'to . . .Agad akong tumungo sa pinto para pagbuksan ang lalaki. Lasing na lasing na ito na siyang bumungad sa '
Masakit na katawan ang nararamdaman ko bago ko dahan-dahang iminulat ang aking mga mata. Bumungad sa 'kin ang amoy ng hospital at ang maliwanag nitong ilaw. Sa pagdilat ng aking mga mata ay agad na may lumapit sa 'kin.“Hey! May masakit ba?” Nag-aalalang ang tinig nito.Dahan-dahan ko itong tinignan upang malaman kung sino. Nagbabakasakali na si Steve ang aking unang makikita. Pero . . .“A-Asher . . .” tawag ko sa lalaking kasama ko ngayon sa kuwarto.“May masakit ba sa 'yo? Gusto mo ba tawagan ko ang doctor? Wait lang—”“H'wag na . . .” putol ko sa kaniyang sinasabi dahil mukha itong natataranta. “Okay na ako, medyo masakit lang ang katawan ko.” Nanghihina kong saad sa kausap. Tinitigan ako nito ng ilang segundo, ito na naman ang hindi ko mabasang ekspresyon ng kaniyang mukha.“Gusto mo bang itawag ko 'to sa parents mo? O sa kaibigan mo?”“No! H'wag . . .” mabilis kong sagot.“Why?”“Ayoko silang maabala, ayoko silang mag-alala . . .” kahit na kaibigan ko lang ata ang tot
Tumagal lang kami ng ilang oras sa bahay ng parents ni Steve bago nagpaalam sa mga ito na uuwi na.Ang pag-uusap naman namin ni Asher ay hindi na rin naman tumagal, dahil biglang lumapit sa amin si Steve. Hindi ko alam kung ako lang ba, pero para silang may alitan na magkapatid dahil sa tinginan nilang dalawa. Hindi ko na lamang pinansin pa.“Bisitahin n'yo naman kami ng madalas dito sa bahay,” wika ng mommy ni Steve. Hindi ko alam kung kailan pa ba kami naging close para maging ganito siya. Samantalang alam naman naming lahat na kasal lang sa pilit ang nangyari sa 'min ng kaniyang anak.Umaasa pa rin talaga sila . . .“Kapag hindi na busy, mommy,” nakangiting sagot naman ni Steve.“O sige. Mag-iingat kayo.”“Salamat po, happy birthday po ulit.” Sabi ko naman.“Salamat, hija. Hindi na nagpunta ang mommy at daddy mo. Busy raw kasi sila.” Hindi naman na bagong balita 'yon. Lagi naman talaga silang busy.Ngumiti na lamang ako.“Sige na, mom. Pakisabi na lang kay daddy na umuwi na kami.”
“Be ready, we're leaving in an hour.” Sabi ni Steve bago ito umakyat sa kaniyang kuwarto.'Yon lamang ang sinabi nito pagkapasok at hindi manlang ako tinignan. Hindi ko alam kung bakit at kung para saan. Pero may hint na ako na tungkol ito sa family gathering kaya naghanda na rin ako.Nag-bodycon dress ako na dark blue at stilettos na black. Pinatungan ko lamang ito ng black coat. Itinaas ko ang aking buhok na naka-pony. Pagkatapos ay lumabas na ako dala ang aking sling bag.Paglabas ko ay saktong labas lang din naman ni Steve. Saglit lamang itong napatingin sa akin bago ako nilampasan at naunang bumaba ng hagdan. Wala naman akong nagawa kundi ang sumunod na lamang sa kaniya.Nagdire-diretso ito sa kaniyang sasakyan kaya sumunod ulit ako at naupo sa passenger seat. Pagkasakay ko ay agad niya itong pinaandar kahit hindi ko pa naikakabit ang aking seatbelt.“Saan tayo pupunta?” tanong ko rito habang nagkakabit ng seatbelt.“My mom's birthday.” Maikling sagot nito.Tss. Hindi manlang si
Pinalampas ko ang nangyari nang araw na 'yon. Nanahamik ako, wala s'yang narinig mula sa 'kin. Wala rin naman itong binanggit na kahit ano nang araw din na 'yon.Balik kami sa normal na parang walang nangyari. Ibig kong sabihin sa normal namin ay . . . nagpapakaasawa ako sa kaniya, at hindi naman ako nage-exist para sa kanya. 'Yon ang normal para sa pamumuhay namin bilang mag-asawa. Nagkakasabay kami kumain kung minsan, pero para lang kaming magkaibang tao na nagkasabay sa isang resto. Walang nagsasalita, kahit kumusta ay wala. Still okay for me . . .Akala ko okay na, hindi na s'ya umuuwi ng lasing dahil dito na s'ya nag-iinom sa bahay. Not until, one night he came with a girl . . .Natigilan ako nang pagbuksan ko ng pinto si Steve at makitang may kasama ito. Hindi lang basta kasama dahil pagbukas ko ng aming pinto ay naghahalikan pa ang mga 'to. Titig na titig ako sa kanilang dalawa na halos kainin na ang isat’t-isa. Hindi ko alam kung bakit hindi ko matanggal ang tingin sa kanila g
Ang balak kong gigising ng maaga para hindi maabutan ni Steve ang nangyari ay hindi ko nagawa. Dahil nagising ako na wala na sa tabi ko ang binata. Hindi ko tuloy alam kung ano ang naging reaction niya nang malamang ako ang kasiping niya kagabi. Umupo ako at sumandal sa headboard ng kama, binalot ang sarili sa comforter ni Steve. Napapikit ako sa isiping baka nandidiri na sa' kin ngayon si Steve dahil hindi si Nicole ang nakatabi niya.Napamulat ako dahil sa pagbukas ng pinto sa banyo. Doon, lumabas ang hinahanap ko. Nakatabing lamang ito ng towel sa pambaba at walang saplot pang itaas. Itinaas ko naman lalo ang comforter habang napapalunok sa kaba.Walang emosyon ako nitong tinignan habang nagtutuyo ito ng kaniyang buhok.“Ano pang ginagawa mo r'yan? Bakit hindi ka pa magbihis at bumalik sa kuwarto mo?” Malamig nitong tanong bago pumasok sa loob ng kaniyang walk-in-closet.Nanlulumo naman akong nagbihis habang nasa loob pa s'ya. Pagkatapos ko magbihis ay lumingon pa ako sa pina