Sa madilim na kwarto, rinig na rinig ni Benjamin ang katahimikan. Tanging ang kaniyang isipan lamang ang bumubulong, malakas—magulo.Kitang kita sa mukha niya ang panghihinayang at sakit. Noon pa man, hindi na siya makapaghintay na mahanap ang kaniyang kapatid na si Olivia. But fate was against his desire to see her. Laging ang panghihinayang sa nagdaang taon ang namumutawi sa kaniyang magulong isipan. Na sana, imbis na nanatiling walang ginagawa at nakapako sa katauhan niyang si Dimitri Castillo, sana'y ginamit niya na lamang ang oras para sa paghahanap.Hinilamos niya ang palad sa kaniyang mukha at malakas na napabuntong hininga. He could not deny the lingering frustration deep within his heart. He was deeply and visibly upset of the situation.Hanggang ngayon, hindi niya pa rin mahanap ang nakababatang kapatid.Napatingala si Benjamin habang nakaupo sa sahig at nakasandal sa gilid ng kama. Hindi niya mapigilang mapaisip kung nasaan na siya, kung maayos ba ang kalagayan niya, kung
Tila nagwawala ang puso niya sa loob ng dibdib. Hindi mapigilang matakot ni Benjamin—matakot na baka mali ang lahat, that it was a mere false lead. Ngunit kahit na ganoon, sa loob niya, hindi niya mapigilang manalangin na sana'y totoo na ang lahat. Na si Olivia na talaga ang batang tinutukoy.His heart was beating so hard that he felt like he could almost hear it beating. Nasa labas sila ng Heaven Angel's Orphanage. Nakaupo sa isang mahabang upuan sa waiting area, naghihintay na dumating ang headmistress ng naturang lugar na iyon.Gone now was the color of his face. Namumutla siyang nakaupo roon, nakayuko at mabilis ang takbo ng puso't isip."Everything will be alright, hon," bulong ni Jhaz at hinawakan ang kaniyang nanlalamig na kamay.Saglit siyang bumitaw sa babae at tinakpan ang mukha gamit ang mga kamay. Bakas na bakas sa kaniya ang kaba at takot na sa pagkadismaya lamang mauuwi ang lahat ng ito.However, he could not deny that beneath those worries, it was already the moment he
Dala-dala ni Benjamin at Jhaz ang gulat sa mga nangyari at natuklasan. Hindi maipagkakaila na kahit nakaalis na sila sa institusyong iyon, hindi pa rin sila makapaniwala sa nalaman.Who would have thought that all along, Olivia Cristobal, his younger sister, was just right behind the corner?Kung saan saan siya naghanap.Dinaanan niya ang ilang taong lungkot, paghihiyang, matinding pagsusumamo sa kalawakan na sana mahanap niya na ito. Lingid sa kaniyang kaalaman na noon pa man, nasa malapit lang pala ang babaeng kapatid.Ang masaklap pa, ito ay kalaban ng kanyang kinagisnang kapatid sa puso ng asawa nito. Kahit si Jhaz, hindi pa rin makaimik dahil hindi siya makapaniwala tulad na lamang ni Benjamin. Nag-aalala rin siya sa kasintahan dahil noong pauwi sila, nanatili siyang walang kibo at tila malalim ang iniisip.Benjamin swallowed hard as he felt the lump on his throat. Sinong mag-aakalang si Vana Enriquez pala ang kaniyang tunay na kapatid? Tila isang katotohanang mahirap lunukin ang
Aligaga ang bawat kasambahay sa mansyon ng mga Dela Vega noong araw na iyon dahil sa rami ng gawain. Mula sa kusina na abala ang lahat sa paghahanda ng mga putahe para sa espesyal na hapunan, hanggang sa pag-aayos ng dining area.Si Sandro Dela Vega, ang kanilang amo, mismo ang nag-utos na gawin iyon. Ayon sa kaniya, mahalaga ang magiging hapunan na iyon para sa kanila ni Lyvette."Manang Anita, paki tikman na po ang sauce ng pasta. Hindi po ako sure kung ganito po ang gustong timpla ng senyorito," ani ni Kristina. Isa siya sa mga katulong na nag-aasikaso sa kusina sa pangunguna ng mayordomang si Manang Anita. Ngumiti ang mayordoma. Tumango siya at lumapit sa babae. Inilapit naman ni Kristina ang kutsara kung nasaan ang kaunting sauce at ipinatikim sa matanda.Ngumuso si Manang Anita at mahinang natawa nang matikman ito. "Sa wakas! Nakuha mo na ang timpla ng senyorito. Ang sarap ng pesto sauce mo!" sambit niya."Talaga po, Manang? Yes!! Nakuha ko rin ang tamang timpla sa wakas!" Nagl
Questions filled in her mind. Anong ginagawa ng taong iyon kasama ang matandang Dela Vega? "Ikaw...?" maang na tanong ni Lyv. Kasalukuyan siyang nakatitig sa pigura ng babae na tila naman aliw na aliw na makita ang ,kanyang reaksiyon. Kung siya ay labis na nagulat na makita ito, ang hindi inaasahang bisita naman ay mukhang pinagplanuhan ang biglaang pagpunta sa lugar na iyon. "The one and only," the woman smirked. Hindi pa nakakabawi si Lyv sa nasasaksihan nang matanaw ang muling paggalaw ng pintuan ng sasakyan sa kabilang gilid. This time, a figure of a man stepped down the vehicle. And when Lyv realized who he was, napakapit siya sa kanyang tiyan at akmang tila ba matutumba mula sa kanyang kinatatayuan. "Senyorita!" bulalas ni Ate Marissa. Patakbo niyang tinungo ang amo upang alalayan na bakas ang matinding pagkabalisa sa kanyang maamong mukha. Nagsisimula na ring bumaha ang luha mula sa kanyang mga mata, bagay na nagpatindi ng pagkalito sa mga mukha ng mga tao roon. "Anong gina
“Huwag!!” Palahaw ng lahat. Subalit huli na sapagkat ilang segundo ang lumipas, isang katawan ang bumagsak sa lupa habang patuloy ang pag-agos ng mapulang likido mula sa katawan nito. “Hindi!!! Hindi!!"Kay bilis ng mga pangyayari. Sa isang iglap, ang ordinaryong araw sa opisina ni Madam Dela Vega ay nabalot ng karahasan. Hindi niya inaasahan ang biglaang pagsulpot ni Vana at Steve sa parking lot ng DVE building upang gawin silang hostage. At ngayon, naging madugo na nga ang naging kinalabasan kagaya ng ikinatatakot niya kanina. Nais mang daluhan ng mga kasambahay ang duguang katawan ni Georgie, walang nagawa ang mga ito kundi manatili sa kanilang kinatatayuan. Natatakot kasi silang sila naman ang pagbuntunan ng galit ng babae. Armado ng baril si Vana at ang kuya nitong tinawag niya sa pangalang Steve. Alam nila na kayang-kaya nitong pumatay ng walang pag-aalinlangan. Patunay rito ang nangyari sa matandang sekretaryo na hanggang sa huling sandali, ay piniling protektahan ang babaeng
Ramdam na ramdam ni Lyv kung paano dumagundong ang kalabog ng kaniyang dibdib dahil sa sitwasyong iyon. Kitang-kita ang pagkagulat at takot sa kaniyang mukha. Hindi siya makapaniwala sa kaniyang narinig. Halos hindi siya makahinga nang maayos dahil sa takot na mangyari ang iniiwasan niyang mangyari. At iyon ay mapunta sa peligro ang buhay ng mga taong pinaka-iniingatan niya.At iyon ay ang mga sanggol sa kanyang sinapupunan, ang kanyang mga munting mirasol. Putlang-putla ang kaniyang mukha habang ang mga mata'y hindi makatingin nang maayos kay Vana. 'Gusto niya akong kunin? Para ano? Para saktan? She wanted to hurt me that bad?' Punong-puno ng tanong ang kaniyang isip, at para bang sasabog na siya sa tindi ng pagdagsa ng mga emosyon.Gusto siyang kunin ni Vana—kukunin sa ayaw at gusto niya. She had no other choice or else, everyone's life would be at stake.Ngunit kahit sa sitwasyong iyon, hindi niya maintindihan kung bakit kailangang umabot pa sila sa puntong iyon.“Anong sabi mo?
Halos hindi mapigil ang pag-iyak ni Jhaz habang nakasakay ng kaniyang kotse. Hindi niya pa rin lubos na maintindihan kung bakit ang duwag ni Benjamin! Hindi ba nito nari-realize na habang pinatatagal niya ang lahat, mas lalong lalalim ang sakit na mararamdaman nina Lyv at Vana?Alam niyang masakit at mahirap tanggapin ang katotohanang kapatid nito si Vana ngunit walang magagawa ang pagpapakalunod nito sa alak.Masakit, nakakagulat—oo, ngunit dahilan ba ito para umakto siyang parang katapusan na ng mundo? Kahit siya, nagulat sa nalaman, ngunit una niyang naisip si Lyv na may karapatang malaman ang lahat.Pinunasan niya ang tumutulong luha nang makitang halos natatakpan na nito ang kaniyang paningin. She sniffed and bit her lower lip hard. Jhaz wanted to smack and strangle Benjamin for being such a coward! At saan ba siya dadalhin ng pagkaduwag niya? Ngunit kahit gusto niya mang sakalin ang kasintahan sa inis, alam niyang hindi niya ito magagawa. Masyado niyang mahal ang lalaki para s