KABANATA 3

"COME inside. I will make you some tea before you go." Yaya ko kay Neon ng tuluyan niya akong maihatid sa labas mismo ng unit ko. Bahagya siyang napayuko tsaka napahawak sa batok na para bang nahihiya na mabilis kong ikinatawa ng mapantanto ko ang nangyayare sa kanya. "Hoy! Kelan ka pa nahiya?" Tanong ko tsaka ko mabilis na nahampas ang braso niya dahil talagang nakakatawa ang reaksyon niya.

"Baka masyado na kitang naabala eh." Sagot niya.

"At sa wakas nalaman mo din na sobra mo na akong naaabala. " Pagbibiro ko sa kanya na agad ko ding pinagsisihan dahil nakita ko kung paano nagbago ang reaksyon niya.

"Sorry, I didn't mean to disturb you like tha --"

"Hoy joke lang baliw! Bakit ba bigla kang nagseseryoso?" Agap at nag-aalalang saad ko.

"Seryoso kase ako sayo." He showed his boyish smile kaya naman nakahinga ako ng maluwag dahil doon, I thought that I offended him or something.

Napailing ako tsaka agad ko siyang sinuklian ng ngiti, I encode my password kaya ilang segundo lang ay nasa loob na kami ng unit ko. It's a fourty square meter unit with two bedroom. Kahit ako lang naman ang mag-isa sa unit ay talagang pinasadya kong magpalagay pa ng isang kwarto incase someone will sleep over to my unit pero mas malabo pa yun sa tubig kanal dahi I don't have any friends puro acquiantance lang ang meron ako. I built my walls so high that no one can actually break it, masyado din kase akong nagpa ka obsess sa pag-aaral noon so my father would be proud of me pero sino ba kaseng niloloko ko? I will never be good enough, the distant between the two of us is unreachable.

"Nice." Sinulyapan ko si Neon na kung saan-saan nadako ang paningin hanggang sa magtungo ang mata nito sa portrait ng Mommy ko na nakadisplay sa living room.

"You look exactly like her." May paghanga sa boses niya ng sabihin iyun sa akin.

"Mas maganda si Mommy." Sagot ko tsaka ako unti-unting lumapit doon at masuyong pinagmasdan ang magandang kuha ni Mommy.

I missed my Mom so much. It's been a decade since my Mother passed away, but the guilt and pain in my heart is still aching like it was just yesterday.

"She passed away when I was fifteen." Hindi ko alam kung bakit bigla na lang bumukas ang bibig ko para sabihin iyun, walang sino man ang napagsabihan ko tungkol kay Mommy niya dahil wala naman akong naging kaibigan.

"I'm sorry to hear that." I smiled when I heard the sincerity of his voice.

"That's the only portrait I get after my father remarries. Pag kauwe ko sa school pinapasunog na ng step mother ko lahat ng ala-ala ni Mommy. That's the only one I save, you see may dark part doon." Itinuro ko ang bahagi kung saan nasunog.

"That's horrible." Halata sa reaksyon nya ang gulat at simpatya sa akin.

"Yeah, it was painful..." Remembering that day, the pain and anger I felt that day. I saw how my Daddy watched from a distance while our Family and my Mother's portrait was burning, he did nothing but to watch and that's the time I knew that all our memories will burn just like the portrait he refused to protect from my Step mother.

"A minute, I'll make you some tea." Mabilis kong tinalikuran si Neon tsaka malalaki ang hakbang na tinungo ko ang kusina.

My mind was occupied, ni hindi ko nga napansing sinundan niya pala ako. Napaigtad ako when strong and warm arms wrapped on my body from the back.

"It's okay to cry." Napapikit ako nang ibulong ni Neon iyun sa tenga ko, at kagaya na nga ng gusto ni Neon biglang nag-unahang tumulo ang luha ko.

I don't remember when was the last time I cry like this. Ang alam ko lang ng mga oras na kasama ko si Neon ay ilabas ang lahat. The pressure, the pain and the hatred that's accumulated for the past years just exploded like a bomb, I cried like a child into Neon's arms until my eyes can't produced another tears. In his arms I feel safe and the wall I built around me collapsed, with Neon I became vulnerable.

ILANG linggo na ang lumipas nang hayaan kong mapasok ni Neon ang binuo kong pader. Neon became consistent in making me feel important, kagaya na lang nung mga unang linggo ay ganun pa din ang pakikitungo niya sa akin, he became extra sweet and showy with his true intention. Kung noong nakaraang linggo ay tatlong beses siyang nagpupunta sa kumpanyang pinapasukan ko para sunduin pero ngayon ay araw-araw na.

"Nandito ka nanaman?" Kunware'y naiinis ang tono ng boses ko pero ang totoo ay gustong-gusto kong nakikita si Neon.

"I'm courting you remember.." at eto nanaman ang tugon niya sa akin sa tuwing sinasabi ko iyun.

Sa totoo lang ay ilang gabi ko nang pinag-iisipan ang bagay na ito at siguro naman sapat na ang ilang buwan para hayaan ko ang sarili kong makipag relasyon.

Binuksan ni Neon ang passenger seat kaya agad akong sumakay doon. Tahimilk lang ako habang pinapakiramdaman ang kilos ni Neon.

I never felt so nervous before, nung nagpaulan ng confidence sinalo kong lahat iyun ngunit bakit ngayon ay namamawis ang mga palad ko? Miske ang tuhod ko'y nanginginig at parang may bumibikig sa lalalmunan ko.

"Ahm, Neon." Walang reaksyong tinignan ko si Neon na agad akong nilingon habang nakasilay ang magandang ngiti sa labi niya.

"What it is my love?" Kung hindi ko lang na-train ang sarili kong itago ang emosyon ko ay baka nagtititili na ako sa sobrang kilig dahil sa endearment na ginamit nya sa akin.

"I want you to stop courting me." Aniko na hindi man lang binigyan ng kahit anong emosyon ang boses, ang ngiti niya ay unti-unting nawala habang tinitignan ako.

"M-may mali ba akong nagawa?" Halata sa reaksyon niya ang pagkalito habang hindi inaalis ang tingin sa akin.

Ang balak niyang pagpapaandar ng kotse ay nahinto at basta na lang siyang nakatitig sa akin na para bang inaalam kung nagbibiro ba ako. Neon's sad eyes made me realize that I indeed like this man. Hindi ko kayang makita ang malungkot niyang mga mata kaya bago pa man siya tuluyang masaktan I said the words that I think would make him happy.

"Wala kang nagawang mali, that's why I want you to stop courting me." Sagot ko tsaka ko siya hinarap para haplusin ang pisngi niya. Sinong mag-aakalang magugustuhan ko siya?

"I- i don't understand...." Napailing siya, this time I can see how hurt he is.

"Let's make these things further...." Lumunok ako para kahit papano ay hindi ako pumiyok, I continue caressing his soft and pinkish face.

"How about that you stop courting me, I think being your girlfriend would make you more proud and happy." Sinamahan ko ng konting pagbibiro ang huling sinabi ko para kahit papano ay hindi mapansin ni Neon na kinakabahan ako.

I burst into laughter when his sad face lightened and his smile grew bigger when he realized what I've said.

"Real? Not echos?" Mas lalong lumakas ang pagtawa ko when he asked that.

'Damn girl, you are in danger.' I said inwardly

"Yeah, not echos." Tugon ko na para bang bata ang kausap ko. Hindi na ako nabigla when Neon pulled me closer to him and claimed my lips fully. Mabilis kong tinugon ang halik na ginawad niya sa akin. I placed my hands on his nape to deepen the kiss we are sharing at the moment.

Nang maghiwalay ang mga labi namin ay parehas kaming napatitig sa isa't-isa, Neon's eyes are twinkling at siguradong ganun din ang mga mata ko.

"Thank you." Sabi niya.

"Thank you saan?"

"For giving me your yes and for trusting me."

"Welcome?" Nakangiwi kong tugon na ikinatawa nya naman.

"Damn! I've never been this happy..." Aniyang mabilis ulit akong ginawaran ng halik sa labi at sa noo.

I smiled with his gesture, pakiramdam ko ay may kung anong kumakalikot sa sikmura ko sa halo-halong nararamdaman pero mas nangingibabaw ang saya don. I guess taking the risk and breaking my walls isn't bad after all.