KABANATA 7

Malakas na tumama ang palad ni Daddy sa muka ko na ikinabaling ng ulo ko pakanan, ramdam ko ang hapdi at pamamanhid ng pisngi ko dahil sa ginawa niyang iyun pero hindi man lang ako nagreact sa nangyare at pinanatili ko lang ang malamig na tingin ko sa kanya.

"What a shame!" Dumagundong ang boses niya sa kabuuan ng mansyon namin... Sa sulok ng mga mata ko ay nakita ko ang step mother ko na matagumpay ang ngiti habang nakatingin sakin.

So this is the reason why they suddenly called me and asked for my presence here in our mansion, to confront me with my pregnancy that I just learned recently. I don't know where they got the pregnancy kit and the printed sonogram that are now scattered on the floor, but who cares? Lahat naman nalalaman nila.

"Noon pa man malandi ka na talaga no? Iharap mo sakin ang lalaking nakabuntis sayo, Castidy!" Marahas ang mga binibitiwang salita ni Daddy pero nakakapagtakang hindi man lang ako nasaktan sa halip ay matapang ko pa siyang hinarap.

Kahit masakit ang pisngi ko ay hindi ko ginawang umiyak. Ayokong umiyak sa harapan niya dahil ayokong ipakita sa kanilang mahina ako.

"Walang ama." Mabilis kong sagot kaya agad ulit akong nakatikim ng malakas na sampal kay Daddy, sa pagkakataong 'yun ay nalasahan ko na ang dugo mula sa pumutok kong labi.

"Abort that bastard or I will disown you, choose Castidy!" Pagbabanta niya sakin.

Agad akong napahalakhak sa narinig kong sinabi ni Daddy, halos dinig sa mansyong ito ang pilit kong tawa bago ako mariing umiling. "Disown me?" Nang-uuyam ko siyang tinignan diretso sa mga mata kaya kitang-kita ko ang galit niya sakin, the same reactions when Mommy died. "After my Mother's death you already disowned me, remember?" May halong hinanakit na saad ko. "And no Father, I won't abort this baby. This is my child and I'm not a murderer." Matapang kong sagot sa kanya.

"Then leave my house you bitch. You're a disgrace to my name." Matigas niyang sabi sa akin habang itinuturo niya ang pinto ng mansion.

Agad kong naramdaman ang sakit sa bawat salitang ibinabato niya sakin pero hindi ako doon nagpatinag.

Hinarap ko siya, eto na to sasabihin ko na lahat ng gusto kong sabihin sa kanya dahil noon ko pa ito kinikimkim. Kung papalayasin niya ako ay wala na talaga akong pakielam, I stopped caring ever since he let his new wife burn my Mother's portraits.

"Yeah right, I was a constant disappointment? Ano pa? I was never good enough? A disgrace? A whore? A f*cking murderer?" nang-uyam kong saad habang patuloy kong tinatapatan ang galit niyang tingin sakin. "What's the use of disowning me when you already stopped being my Father the moment Mommy died? Are you f*cking kidding me?"

"Castidy your language!" galit kong binalingan ng tingin ang madrasta ko ng bigla siyang sumabat sa pagtatalo namin ni Daddy.

"Oh come on!" I snapped. "As if you never used to hear swear words like this when you were the one who introduced this kind of words to me! Remember the time Daddy was on the business trip and you mistreated me while cursing me?" Tumawa ako ng makita ko kung paano siya namutla, halata sa mukha niya ang pagkabalisa kaya mas lalo akong napangise.

Kapag kaharap kase namin si Daddy ay mabait siya sakin pero kapag wala si Daddy she will start to hurt me physically. Sinubukan kong magsumbong isang beses pero ako pa ang lumabas na sinungaling at attention seeker kaya simula nun ay hinayaan ko na lang ang lahat.

Muli kong inilipat ang tingin ko kay Daddy na simula kanina ay nanatilining matigas ang anyo. "Ako ang sinisisi mo sa pagkamatay ni Mommy diba? Hindi mo din kelangang itanggi yon dahil pinaramdam at pinamukha mo naman talaga sakin yon, kaya nga lumaki akong puno ng galit at guilt. Itinatak ko din sa utak ko na kasalanan ko talaga, pero sa tingin ko naman bayad na ako ngayon after all these years. Walang araw na hindi niyo ako trinato na para bang basura ako, araw-araw mong pinaramdam at sinisi sakin yon at tinanggap ko yon pero ang hindi ko matanggap ay nung pinakasalan mo yang sulsulera at malanding yan at nagbulag-bulagan ka sa pananakit ng p*****a mong asawa sakin." Tinignan at dinuro ko ang madrasta ko na ngayon ay nanlilisik na ang mga mata sakin.

Muli kong hinarap si Daddy at matapang na tinignan siya. "Naging miserable ka sa pagkamatay ni Mommy diba? Ako naman impiyerno ang naranasan ko sa kamay mo kaya quits na tayo." Ang galit niyang reaksyon ay napalitan ng gulat dahil sa lumabas sa bibig ko. Taas noo akong lumapit sa kanya tsaka ko hinalikan ang pisngi niya. "I'm glad that I'm not your daughter anymore." Aniko tsaka ko mabilis na pinulot ang printed sonogram ng anak ko at yung tatlong pregnancy kit tsaka tuluy-tuloy na lumabas sa mansyon namin, bukod sa damit kong suot at bag na dala ay wala na akong binitbit na kung ano galing sa bahay na iyun kahit pa nga sabihing ang iba sa mga gamit ko ay pinaghirapan ko naman talaga.

Itinakwil na ako ni Daddy ng tuluyan, siguardong hindi na din ako makakapasok sa kumpanyang pinapasukan ko ngayon, hindi na ako anak ng Chairman, hind ko na din pag-aari ang mansion. Ang tanging meron na lang ako ngayon ay yung unit ko at kotse na pinambili ko mula sa pinagtrabahuhan ko na balak ko ng ibenta lalo na ang unit ko dahil pinapaalala sakin ang lugar na yon ang pinagsamahan namin ni Neon. It's been two months since he gave me that blank cheque and left me in that hotel room, nung araw na din na yon ay hindi na talaga siya tuluyang nagparamdam sakin. Out of desperation I tried to contact him but he never answered my thousand missed calls, I also emailed him hoping that he'll read it but he never responsed to my emails. He just left me and just vanished in my life just like that, but weeks ago when I Iearned about my pregnancy I tried to contact him again. Baka sakaling sagutin niya pero kagaya ng mga nauna hindi niya ako sinasagot kaya't napilitan akong mag-iwan na lang mensahe at email sa kanya, I also email him the sonogram pero ilang linggo na ang nakakalipas ay wala pa din siyang sagot kaya't nagpasya na akong wag ng maghabol sa kung ano man ang naumpisahan namin.

After months of being in a relationship with him I thought his intention was pure but to my dissapoitment it wasn't, on that day after losing that position I was aiming I also lost the man I trust.

Kahit hindi ko alam kung saan nanaman ako pupunta ngayon ay wala na akong pakielam... Ang gusto ko lang ay makalayo na sa kanila, atleast ngayon isang bagsakan na lang yung sakit at hindi ko na kailangang magpanggap pa, hinayaan kong tumulo ang luha sa mga mata ko habang inaalala ko ang ginawa ni Neon at Daddy sakin.

I'm so f*cking unwanted! And it hurts to feel that I don't belong to someone else's life, they don't want to keep me because I'm just Castidy, without the surname I am surely a nobody and right now, after my father sends me out I'm indeed a nobody. All I have right now is this baby inside my womb and I will do anything to protect him.