Katulong

Nandito parin ako sa kwarto ng aking magulang habang nakikinig sa kanila. Nabaon din sa utang si Dad dahil sa palagi nitong pagsusugal, kaya yung ibang inutang niya kay Jarred ay pinambayad sa utang niya sa mga kakilala na nautangan niya. Napabuntong-hininga ako. Sa tagal na panahon na di hindi ako nakikielam sa kompanya. Ganito na pala ang nangyayari, ganito na pala kalala.

"Patawarin mo ako Anak. Nalibang ako sa mga pinaggagawa ko." wika ni Dad. Wala na akong magagawa. Nandito na eh, ito na ang naging bunga. Gusto kong magalit. Gusto kong magwala. Gusto kong magdabog pero wala akong karapatan dahil wala akong naging ambag sa kompanya. Hinaplos ko ang kamay ni Dad na nakapatong sa kaniyang tuhod.

"Tapos na yun Dad. Gagawa ako ng paraan para magprovide ang halagang iyon." wika ko. Pero alam ko sa sarili ko na mahirap gawin iyon. Hindi birong halaga ang utang namin kay Jarred. Mayroon akong ipon sa bangko pero hindi yun sapat.

"Paano anak?" tanong ni Mom. Ngumiti ako ng mapait. Paano nga ba. Bahala na.

"Basta, Mom. Ako ang bahala" yun lang ang lumabas sa aking bibig.

--

Una kong pinuntahan si Vicky. Subalit wala din daw itong maipahiram. Sumunod si Samantha. Ngunit kagaya rin ni Vicky, wala rin siyang maipahiram. Napabuntong-hininga ako habang sakay ng Mitsubishi papunta sa Racqueza's Steel Corporation. Tapos na ang isang linggong palugit ko. 

Saan ako kukuha ng pambayad kay Jarred? 10 million ang laman ng bank account ko pero kulang iyon. Siguro kung magbibigay ako ng sampong milyon baka bigyan niya ako ng palugit. Yun ang naisip kong paraan ng mga pagkakataong yun. 

Nang marating ko ang Racqueza's Steel Corporation ay ipinark ko ang aking Mitsubishi sa parking area at umibis ng sasakyan. Pumasok ako sa loob ng building. Agad bumungad sakin ang malamig na hangin na nagmumula sa air-conditioned ng building.

 Pumunta ako sa reception desk at sinabi ang pakay ko. Agad naman niyang iwenestra ang elevator na katunayan na pwede na ako pumunta sa 7th floor. Agad akong nagtungo doon. Habang sakay ng elevator ay hindi ko maiwasang kabahan. Sana, sana pumayag siya na bigyan ako ng ilang linggong palugit.

 Nang bumukas ang elevator ay lumunok muna ako bago lumabas. Nilakad ko ang hallway patungo sa office ni Jarred. Nang marating ko iyon ay mabilis akong kumatok at binuksan iyon ni Jarred. Bakit si Jarred ang nagbukas? Mukhang nabasa ni Jarred ang ekspresyon ng aking mukha.

"Nagleave si Ms. Ferran dahil nilalagnat siya. Come in Ms. Saderra." wika niya. 

Agad kong inihakbang ang mga paa ko sa loob ng opisina. Nagtungo si Jarred sa kaniyang upuan habang ako ay nakatungo sa aking kinatatayuan na hindi maihakbang ang mga paa ko.

"Hindi ako nangangain ng tao Ms. Saderra. Umupo ka." wika niya. Doon ako nagpasyang ihakbang ang mga paa ko patungo sa kinaroroonan ng upuan niya na nasa harapan ng mesa. Tumingin siya sakin na wari'y sinisipat ang aking kaanyuan. Mas lumakas ang dating niya at mas lalo itong gumwapo.

"Mukhang wala kang dala ngayon Ms. Saderra? O baka naman naka-cheque yan?" tanong niya sakin. Napalunok muna ako bago tuluyang nagsalita.

"10 million lang ang dala ko Jarred." wika ko. Iniangat ang ulo niya at tinitigan ako. Kumurba ang kilay niya na para bang hindi nagustuhan ang narinig.

"200 Million ang kailangan ko Jasmine, hindi 10 Million."wika niya at muling ibinalik ang tingin sa ginagawa.

"Jarred, kahit ngayon lang. Wala na akong ibang mapaghihiraman. Please, kahit isang linggo pa." pagsusumamo ko. Kahit nagmumukha na akong tanga sa harapan niya. Pero wala e, importante sakin ang kompanya.

"Gusto mo bang mabayaran ang utang niyo nang walang inilalabas na pera? At, maisasalba natin ang iyong kompanya." wika niya habang nakatingin ng diretso sa kaniya. Nagpanting ang taenga ko sa narinig, mukhang may hindi magandang mangyayari. Pero kahit ganun man handa kong tiisin yun. Huwag lang ang bagay na hindi na kanais-nais.

"Be my house maid. Naghahanap ako ng katulong sa aking bahay. Dahil buntis si Dina, kaya kailangan muna niyang mag-leave. Isang taong paninilbihan sakin Jasmine at makakabayad na kayo sa utang niyo sakin." wika niya.

Magiging katulong ako sa bahay niya? Sabagay kung tutuusin maliit na bagay lang iyon kung ikukumpara sa magiging kapalit ng 200 million na utang namin.

"Ano? Payag ka?" wika niya. Hindi na ako nag-atubili, baka magbago pa ang isip niya.

"Oo, pumapayag ako." wika ko. Tumango siya.

"Okay. That's final." wika niya. May iniabot siya sakin na papel na kasunduan namin na magiging katulong ako sa kaniya. Pinirmahan ko iyon at ibinigay sa kaniya. Hindi ko akalain na katulong lang ang magiging katumbas ng 200 million na utang namin sa kaniya.

"Pwede ka na mag-start sa susunod na araw." wika niya.

--

Alas sais ng umaga. Linggo. Heto ako ngayon nag-eempake ng mga gamit ko para sa pagtungo sa bahay ni Jarred Raqueza. Alam kong hindi magiging madali pero kakayanin ko. Para sa kompanya. Alam na din nina Mom at Dad ang desisyon ko. Tutol man sila ay buo na ang desisyon ko at pinirmahan akong kontrata kaya hindi pwedeng umatras.

Narinig ko ang paghinto ng sasakyan. Dumungaw ako sa bintana para malaman kung yun na ba ang sundo ko. Di ako nagkamali yun na nga. Kinuha ko ang travelling bag at agad na tinalunton at daan palabas ng bahay. Nilock ko ang gate ng makalabas ako.

 Pinagbuksan ako ng driver sa likod ng Van at tinulungan akong mailagay sa loob ng van ang dala kong travelling bag. Nang marating namin ang bahay ni Jarred este mansiyon pala. Ay agad akong lumabas ng sasakyan. Nalula ako sa laki niyon. Napakaganda, kakaiba ang desenyo. Kapag mapapadaan ka sa mansiyon siguro mapapasulyap ka.

"Ms. Jasmin tara na po." wika ng driver sakin. 

Sumunod ako sa driver na may bitbit ng travelling bag ko. Tinungo namin ang entrance ng bahay at binuksan niya yun. Nang makapasok kami, ay hindi ko maiwasan na malula sa nakikita ko. May malaking chandelier sa gitna.

 Ang mga upuan at nangingintab sa kaninangan at ang linis ng sahig. Hindi maipagkakaila na malayo na ang narating ni Jarred. Umakyat ang driver sa pangalawang palapag. Sinundan ko siya hanggang sa huminto kami sa isang kwarto.

"Dito po ang magiging kwarto niyo Ms. Saderra." wika niya at binuksan ang pintuan.

 Pumasok ako sa loob at iginala ang paningin. Malinis. Maayos ang mga gamit. Kaso masikip. Hindi gaya sa condo unit ko na sobrang luwang. Mukhang mamimiss ko ang condo unit ko. Subalit, ayos lang iyon. Isang taon lang ang pagtitiis ko.

"Bumaba nalang po kayo Ms. Saderra, kailangan niyong ipagluto si Sir Jarred ng agahan." wika niya at agad tumalikod bago pa man ako makapagsalita. 

Mamaya ko na aayusin ang mga gamit ko. Ipagluluto ko muna ng pagkain si Jarred. Bumaba ako ng pangalawang palapag at tinungo ang kusina. Muntik pa akong maligaw dahil sa sobrang luwang ng mansyon.

Nang marating ko ang kusina ay agad akong nagsalang ng kanin. Baka marahil nagkakanin siya tuwing umaga. Pagkatapos kong maisalang ang kanin, naghanap ako ng maluluto sa sa fridge. Nakakita ako ng itlog at kumuha ng lima. Gagawa ako ng bacon.

Patapos na akong magluto ng may marinig akong yabag ng mga paa sa di kalayuan. Lumingon ako at nakita si Jarred na naka-short lang. Walang suot na damit. Kitang-kita ang pawis niya na dumadaloy sa kaniyang katawan. Nag-iwas ako ng tingin at inabala ang sarili sa ginagawa.

"Kain ka na." wika ko at inilapag ko ang mga pagkain sa mesa. Umupo siya sa mesa at nagsimulang kumain. Tiningnan niya ako.

"Saluhan mo akong kumain." wika niya. Nag-atubili pa ako pero baka kapag tumanggi ako magalit siya. Kaya umupo narin ako sa upuan na nasa harapan niya at nagsimulang magsandok ng pagkain. Tumango-tango siya habang kumakain.

"Masarap ang luto mo." puri niya sakin.

"Salamat." wika ko.

--

Narito ako ngayon sa grocery store. Namimili ng stock ng pagkain. Binigyan ako ng 10,000 na pang-grocery at dapat mabudget ko yun. Namili ako ng mga can goods, noodles at iba pa. Nang nasa counter na ako ay ibinigay ko lahat ng pinamili ko. 

"22,031 Ma'am. Wika ng cashier mam." 

Hala! Paano na to? Wala akong dalang extra cash. Biglang may nag-abot ng 2 libong at isangdaan sa cashier. Tiningnan ko kung sino ang nag-abot. Michael? Kinuha ko muna ang mga pinamili ko at nagtungo sa isang bahagi ng grocery para hintayin si Michael. Nang matapos siya ay agad siyang nagtungo sa kinaroroonan ko.

"Salamat Michael." wika ko at ngumiti sa kaniya.

"Wala yun, para naman tayong di magkakilala. May sundo ka ba?" 

"Wala e. Magcommute sana ako kaso ubos ang budget." 

"Halika na, ihahatid na kita." wika niya at kinuha niya ang mga pinamili ko't nagtungo sa labas ng Grocery Store. 

Hindi na ako nagprotesta pa. Sumunod ako sa kaniya hanggang sa parking area ng Grocery Store. Isinalansan nito sa loob ng kotse ang mga pinamili ko. Pinagbuksan niya ako ng passengers seat. Agad akong sumakay sa loob ng kotse at umikot naman siya patungong driver's seat. Nang makapasok siya ay iniatras niya ang kotse palabas ng parking lot.

"Sa condo unit ka pa rin ba nakatira?" tanong niya sakin habang nasa daan kami.

"Hindi na. Kay Jarred ako nakatira." wika ko. Paano ko ba ipapaliwanag sa kaniya ang nangyari. Siguro ayos lang naman na malaman niya ang problema ko baka sakaling may advice siya.

"Nag-lilivein kayo? Diba hiwalay na kayo." wika niya. Natawa ako sa sinabi niya.

"Hindi, ano ka ba! Katulong ako doon. Nagkaroon ng utang ang pamilya namin sa kaniya. Kaya ito ang nangyari." wika ko. Tumingin siya sakin at tumango-tango at hindi na nagtanong pa. Siguro inisip niya na sensitibo na ang topic na yun.

"Ang bilis magbago ang panahon nuh. Akalain mo yun tagapagmana pala siya." wika niya. Ang tinutukoy niya ay si Jarred.

Si Jarred ay anak ni Dante Racqueza sa ibang babae yun ang Ina ni Jarred. Subalit hindi nakaanak si Dante at ang orihinal na asawa nito na si Celeste Raqueza. Yan lang ang alam ko sa ngayon. Hindi ko alam kung paano siya natagpuan ni Dante Racqueza. Nang marating namin ang mansyon ni Jarred ay ibinaba na ni Michael ang mga pinamili ko.

"Mauna na ako Jasmine, nice seeing you again." wika niya at pumasok na siya sa kotse ng maibaba ang pinamili ko.

"Salamat Michael." wika ko at kumaway sa kanya.

 Nang mawala na sa aking paningin ang kaniyang kotse. Ay tinulungan ako ng gwardiya na ipasok sa loob ng bahay ang mga pinamili ko. Nang maipasok sa loob ng bahay ay nagpasalamat ako sa kaniya at bumalik na siya sa trabaho.

"Sino yung kasama mo?" tuminga ako mula sa ginagawa para makita si Jarred na palapit sa kinaroroonan ko.

"Ah. Si Michael. Kakilala ko." wika ko. Naningkit ang kaniyang mga mata. 

"Anong nangyari sa 10,000? Kumulang ba at kailangan mo pang magpahatid?" wika niya sa nagagalit na tinig. 

Gusto ko siyang sumbatan. Ano naman kung hinatid ako? Wala akong nakikitang mali sa paghatid niya sakin. Pero wala akong karapatan dahil siya ang may hawak sakin ngayon. Baka kapag sumumbat ako bigla niya akong palayasin dito.

"Sorry, napadami yung pinamili ko. Kaya hinatid niya ako." wika ko habang nakayuko. Hindi ko kayang tingnan ang kaniyang mga mata na punong-puno ng galit. Samantalang noon kami, ni hindi ko maalala na nagalit siya sakin. Biglang kumurot ang puso ko sa isiping iyon. Ibang-iba na ang Jarred sa noon at ngayon.

"Don't do that again. Dahil ayaw ko na hinahatid ka ng kung sino-sino. Mamaya mapano ka. Kargo pa kita." wika niya at agad na tumalikod sakin. 

Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Yun pala ang dahilan kung bakit ayaw niyang kasama ko si Michael. Hindi dahil sa nagmamalasakit siya. Pinunasan ko ang mga luha na naglandas sa aking mga mata.