Alas sais na ng gabi subalit hindi pa dumarating si Jarred. Nagluluto ako ngayon para sa hapunan. Naalala ko ang beaf steak na niluto ko. Nagustuhan kaya niya ang niluto ko? Nasarapan ba siya sa niluto ko? Hays. Malalaman ko rin mamaya pagdating niya.
Nagluluto ako ngayon ng adobong manok. One of my favorite. Kailangan kasi kapag nakauwi na siya nakapagluto na ako at tapos na sa mga gawaing bahay. Nakakapagod talaga. Hindi ako sanay sa ganito. Pakiramdam ko magkakasakit ako sa pagod na nararamdam ko. Natigil ako sa pagluluto nang may maulinigan akong yabag papalapit sakin. Lumingon ako para tingnan kung sino iyon. Si Jarred na matamang nakatingin sakin. Humarap ako sa kaniya at nginitian siya. "Magandang gabi po Sir." bati ko sa kaniya. Hindi man lang siya ngumiti sakin pabalik. Ano pa ba aasahan ko? Malamang ang malamig na pakikitungo niya sakin. Akala ko ayos na kami noong nakaraan araw lalo at nag-sorry siya. Pero hindi pala. Hindi kaya naisip niya na mali ang ginawa niya at hindi siya dapat humingi ng sorry sakin? Madaming tanong sa aking isipan na si Jarred lang ang makakasagot. Nang hindi pa rin siya nagsasalita at nakatingin lang sakin ay tumalikod na ako para tingnan ang niluluto ko at para maiwasan ang kabang nararamdaman ko. Oo, aaminin ko. Kahit ganito siya sakin. Apektado pa rin ako ng presensya niya. Bumuntong-hininga siya na para bang nahihirapan. Natigilan ako. Bakit naman siya mahihirapan? Malamang gustong-gusto niya ang mga pagpapahirap na ginagawa niya sakin. Bigla kong naisip ang naging usapan nila ng lalaking kasama niya kanina sa Office. Nakarinig ako ng dalawang yabag na marahil aalis na siya kaya nagsalita na ako bago pa siya makaalis. "Sir Jarred. Pwede magtanong?" tanong ko. Tsaka humarap sa kaniya. Nakatalikod pa ito nang makaharap ako sa kaniya. "Ano yun Jasmine?" mariin ang pagkakabanggit niya nang aking pangalan. Lumunok muna ako bago nagsalita. "Alam ba ng kasama mong lalaki kanina sa Office kung sino ako?" tanong ko. Naghintay ako nang sagot niya. Akala ko hindi na siya magsasalita ngunit lumingon siya subalit hindi ako abot ng kaniyang paningin. "Hindi. Hindi ko sinabi sa kaniya. Magbibihis lang ako at kakain na tayo. Pakibilisan nalang ang pagluluto. Nagugutom na ako." wika niya. Tsaka nagtuloy-tuloy na sa paglabas ng kusina. Napabuntong-hininga ako sa nalaman at the same time gumaan ang aking pakiramdam. Sabay kaming kumakain ni Jarred. Magkaharap kami ngayon sa mesa. Ano kayang iniisip niya ngayon. Mukhang nagustuhan naman niya ang niluto kong adobong manok, dahil magana siyang kumakain. Napangiti ako sa isiping iyon. Biglang nag-angat ng tingin si Jarred at nahuli akong nakangiti. Kumunot ang noo niya. "Hindi ko gusto ang ulam na prine-pare mo sakin kaninang tanghali. Kaya ang nangyari si Vince ang kumain. Bumili nalang ako ng lutong ulam sa kalapit na karinderya dahil rush hour na rin yun." wika niya. Napatingin ako sa kaniya. Nagtama ang aming mga mata. Bakit pa niya ako pinagod magluto ng lunch niya kung hindi rin naman pala niya gusto ang niluto ko. Hindi naman siya nagsabi kung ano lulutuin. Niluto ko yun dahil yun ang paborito niya. Paanong hindi niya nagustuhan. Tapos malalaman ko iba pala ang kumain. Nakaramdam ako ng kirot sa aking dibdib. "Diba paborito mo yun? Paanong hindi mo nagustuhan? Kapag nagdadala ako ng beaf steak noong college na luto ni Mom gustong-gusto mo. Bakit ngayon hindi na ba?" tanong niya. Oo, kapag nagluluto si Mom ng ulam para sakin. Pero madalang lang iyon dahil abala din siya sa kompanya. Minsan niya lang ako ipagluto ng ulam pero beaf steak ang laki kong inererekomenda na iluto niya dahil yun ang paborito ni Jarred. Pakiramdam ko napahiya ako. Ni hindi man lang niya tinikman ang niluto ko bago man lang sana siya bumili ng ibang putahe. Nasasaktan na talaga ako. Tumikhim siya bago nagsalita. "People changed Jasmine. Hindi sa lahat ng pagkakataon paborito natin sa isang bahay. Maaring ngayon gusto mo pero kapag nagtagal di na pala. Diba? Noong una gusto mo pero tinapon mo lang na parang wala lang dahil hindi sa lahat ng pagkakataon magugustuhan natin iyon. You got my point?" wika niya. Sinalubong niya ang mga titig niya. Ako ba ang tinutukoy niya sa mga sinabi niya. Sasabihin ko ba ang tunay na rason? Sabagay, kahit sabihin ko naman alam ko naman na di siya maniniwala at di ako pakikinggan. Tumango nalang ako para hindi na humaba pa ang usapan namin. Baka kapag sumagot ako makatikim lang ako ng maaanghang na salita galing sa kaniya. Itinuon ko muli ang atensyon ko sa kinakain. Nakita ko na di nito ginagalaw an pagkain niya kaya tiningnan ko siya. Nahuli ko siyang nakatitig sakin. At nakita ko sa kaniyang mga mata ang lungkot. Nagulat siya. Bumuntong-hininga siya at ibinaba ang mga kubyertos na hawak sa plato tsaka tumayo. "Tapos na ko." wika niya tsaka naglakad palabas ng kusina. Napaisip ako. Bakit ganun ang nakita ko sa kaniyang mga mata. Bakit siya nalungkot. Natapos ako sa paghuhugas ng pinggan at paglilinis ng kusina bago nagpasyang pumunta sa aking kwarto. Nang makarating ako doon. Hindi ko na mapigilan ang umiyak. Pinaghirapan ko ang beef steak na yun para sa kaniya. Ginawa kong espesyal yun para sa kaniya pero hindi pala niya kinain. Biglang tumunog ang cellphone ko. Nakita ko sa screen ng cellphone ang pangalan ni Celine Lagrado. Hindi ko sinabi sa kaniya ang nangyayari sakin ngayon. She was my closest friend. Baka mamaya mag-alala siya sakin ng sobra kapag kwento ko lahat ng nangyayari sakin. I knew her very well. Alam niya kung gaano ako nasaktan sa paghihiwalay namin Jarred. And she always there to comfort me. Alam kong magtatampo siya kapag nalaman pa niya sa ibang tao, kaya mas maganda kung sasabihin ko sa kaniya. Napakagat-labi ako. Di ko pa siya makakausap naiiyak na ako. I press the answer button and placed the cellphone in my ear. "Thanks God! You answered it." wika niya. Huh? Tiningnan ko saglit ang cellphone at naka- 20 missed calls siya! Hindi ko naman pwede gamitin ang cellphone kapag oras ng trabaho. "Sorry busy lang Celine." wika niya. "Busy sa pag-aasikaso sa bahay ni Jarred. Tama?" tanong niya sakin. Napakagat-labi ako. Paano niya nalaman. Oh shet! Marahil tinanong niya sina Mom at Dad. Nang hindi ako sumagot ay muli siyang nagsalita. "I knew it already. Why you do that? Ginagawan ka ba niya ng di maganda?" tanong niya sakin. Hindi ko alam kung magsasabi ba ako sa kaniya o sasarilinin ko nalang. Napabuntong-hininga ako. Mas mabuti kung sasabihin ko nalang. "I'm sorry Celine. Ayaw ko lang naman mag-alala ka. Kaya diko na sinabi sayo." wika ko. Alam ko na nagtatampo na siya ngayon. "Bakit di mo sinabi sakin? Edi sana nakatulong ako. Jasmine you are my best friend. And I care about you. Ramdam ko kasi na parang hindi maganda pakikitungo sayo." sabi niya. Paano naman nito nasabi yun? "Bakit mo naman nasabi Celine?" "I called you lunch pero di mo sumasagot ang tawag. Dapat meron kang break time sa sarili mo hindi lang lagi trabaho. So I knew it already. We should talk another day. Magkita tayo Jasmine. Madami tayong pag-uusapan. I miss you so much. Ikwento mo lahat ng mga dapat ikwento sa araw na yun." wika niya tsaka binaba ang tawag. Hindi ko na nasabi ang mga dapat kong sabihin. Ayos lang iyon ang mahalaga alam niya na. Napahiga ako sa kama. Kapag nalaman niya na pinapahirapan ako ni Jarred. Siguradong mag-aalburuto iyon at baka sugurin si Jarred. Hindi ako humiram ng pera sa kanila dahil ayaw ko. Tiyak na magdududa siya kapag humiram ako ng pera sa kaniya. Kilala niya ako. Alam niya kung gaano ako kasinop sa pera. At hindi siya mangingiming pahiramin ako. Maliit na bagay sa kanila ang 200 million pero di ko kayang abusuhin ang kabaitan niya. Dahil madami na siyang nagawa para sakin.Bigla kong naalala ang mga panahong nasa kolehiyo pa lamang kami ni Jarred. Mga panahon na una kaming nagkakilala. Panahon na mahal na mahal pa niya ako. Yung ako yung babaeng nagbibigay sa kaniya ng inspirasyon. Napangiti ako habang inaalala ang mga pagkakataong iyon. COLLEGE DAYS, "Jasmine. Look! May bagong mukha!" wika sakin ni Celine at kinalabit ako. Mula sa ginagawang pagrereview sa note ay napabaling ang tingin ko sa unahan kong saan nakatingin si Celine. Nakita ko ang isang lalaki na patungo sa kinauupuan namin. Hindi maikakaila na gwapo talaga siya. Nang magtama ang aming mga mata ay agad akong nagbaba ng tingin. Pakiramdam ko bigla akong nahiya. Natigilan ako. Bakit naman ako mahihiya? Ako? si Jasmine Saderra? Mahihiya? Hindi pwede. Kunwari nagreview nalang ako sa notes ko at hindi na muling tiningnan ang lalaki. "Oy! Tiningnan ka niya." wika ni Celine sa aking taenga bahagyang may tili sa kaniyang boses. Napaikot ang aking mata sa sinabi niya. Kapag talaga may mga gwa
Nasa hardin ako nang paaralan nang mga pagkakataong yun. Nakaupo sa isa sa mga upuan na may mesa at sinasagutan ang assignment namin mamaya. Isa ito sa gusto kong parte ng paaralan. Tahimik at payapa. Medyo malayo kasi ito sa compound nang paaralan. Nagsusulat ako sa aking notebook nang lumapit sakin si Jarred. Hindi ko siya pinansin. Naiisip ko pa rin yung babae na kasama niya sa Gee Mall. Oo, at wala akong karapatang magselos pero hindi ko mapigilan. Umupo siya sa tabi ko at idinantay ang kamay sa mesa. "Napakaseryuso natin ngayon ah?" puna niya sakin. Huminto ako sa pagsusulat at liningon siya. Binigyan niya ako nang isang matamis na ngiti ngunit diko yun masuklian, naiinis pa rin ako. Napansin ata iyon ni Jarred dahil biglang nagbago ang ekspresyon ng kaniyang mukha. Bumuntong-hininga siya. "May problema ba Jasmine? May nagawa ba akong mali? Sa pagkakatanda ko okay lang naman tayo diba?" tanong niya sakin. Lumamlam ang mga mata niya na tanda na nalulungkot siya. Umiling ako.
NARITO kami ni Jarred sa hardin ng paaralan at kasalukuyang nagrereview para sa darating na exam. Hindi ako makapag-concentrate sa ginagawa ko dahil ang isipan ko ay nasa sinabi ni Mama. Ano ba ang dapat kong idahilan? Natatakot ako na baka kamuhian ako ni Jarred. Natatakot ako na mapoot siya sakin. Pero ito lang ang tanging paraan para hindi mawala ang Scholarship niya. Masakit man para sakin itong gagawin ko. Kailangan, dahil para sa kinabukasan niya ang nakasalalay dito. Huminga muna ako nang malalim tsaka siya tiningnan na abala parin sa pagrereview. Anim na buwan na kaming magkasintahan ni Jarred. Sa tagal naming iyon, minahal ko siya ng sobra. Biglang nalaglag ang isang butil ng luha sa aking mga mata. Pinunasan ko iyon gamit ang likod ng aking palad. Mukhang napansin ni Jarred iyon dahil bumaling siya sakin. "Heart, umiiyak ka ba?" tanong niya sakin habang titig na titig saking mga mata. Umiling ako. "Napuwing lang ako Heart." wika ko. Ngumiti siya sakin at ibinalik muli a
Naputol ako sa pagbabalik-tanaw dahil sa marahang pagkatok sa pintuan ng kwarto. Napabuntong-hininga ako at tumayo mula sa pagkakahiga at tinungo ang pintuan para buksan iyon. Si Jarred ba ang kumakatok? Ano sadya niya? Nang mabuksan ko ang pinto ay tumambad si Jarred sa aking harapan. Pulang-pula ang mata nito. Nakainom ba ito? "Sir Jarred? Bakit po?" tanong ko. Pumasok siya sa kwarto at nagulat ako nang bigla nalang niya ako isinandal sa pader. Pinakatitigan niya akong mabuti. Lumunok muna ako. "Sir ba--" naputol ang sasabihin ko nang magsalita siya. "Bakit Jasmine? Bakit mo ako iniwan?" wika niya sakin. Naaamoy ko ang alak sa kaniyang hininga. Hindi ito ang tamang panahon para sabihin ko sa kaniya ang dahilan kung bakit ko siya iniwan. "Dahil kailangan, Jarred." wika ko. Bumaba ang tingin niya sa labi ko. Tumawa siya nang mapakla. "Hindi ko alam kung ano mayroon sayo. Dahil hanggang ngayon ma--" napasigaw ako dahil bigla nalang niyang isubsob ang mukha niya sa aking balika
- Jasmine Point Of View - Abala ako sa paghahanda nang agahan ni Jarred nang may tumikhim sa aking harapan. Nag-angat ako nang tingin at tiningnan kung sino iyon. Nagtama ang aming mga mata. Matiim siyang nakatitig sakin. Hindi ko maiwasang pangatugan ng tuhod dahil sa paraan ng pagkakatitig niya sa akin. Iba pa rin talaga ang epekto sakin ni Jarred. Takot ba itong nararamdaman ko? "Good Morning ulit Sir. Kain na po kayo." wika ko. Lumapit siya sa mesa at umupo. Tumayo ako sa gilid para maghintay ng iuutos niya. Tiningnan ako ni Jarred. "Yes Sir. May kailangan po ba sila?" tanong ko. "Join me. Sabay na tayo kumain. Mas masarap kumain kapag may kasama." wika niya. Sabagay, gutom na rin naman ako. Among oras na rin kasi. "Salamat po Sir." wika ko at umupo sa harap niya. Nagsimula na akong kumuha ng kanin at ulam nang magsalita siya. "Linggo ngayon. I will give you 4 hours para magpahinga o kung gusto mo pwede ka mag-unwind sa mall." wika niya na ikinagulat ko. Si Jarred ba it
"WHAT?! Ginawa yun sayo ni Jarred?!" Gulat na sambit ni Celine matapos kong ikwento sa kaniya ang mga nangyari sakin sa mansiyon ni Jarred sa loob ng isang linggong pagiging katulong niya. Wala akong itinira, lahat sinabi ko. Si Celine lang ang bukod-tanging tao na pinagkakatiwalaan ko at napgsasabihan ko nang mga hinanakit ko sa buhay. Tumango ako bilang pagsang-ayon. "Pero nitong mga nakaraang araw naman naging ayos naman ang pakikisama niya sakin. Pakiramdam ko nagbabago na ang pakikitungo niya sa akin. Kaya huwag mo na alalahanin Bes." wika ko. "Dapat lang! Dahil kung hindi talagang malilintikan siya sakin. Susugurin ko siya sa opisina niya! Kilala mo ako Jas." wika niya na parang nangigigil. Naiintindihan ko naman siya. Bilang kaibigan, nandun yung pagmamalasakit niya sakin. Hinawakan ko ang kamay niya at bahagyang pinisil. "Ayos lang ako Bes. Huwag mo na ako alalahanin. Isang taon lang naman ang pagtratrabaho ko sa kaniya. Mabilis lang lilipas ang araw." wika ko. Lumamlam
Jarred Point Of View Kitang-kita ko sa mga mata ni Jasmine ang sakit sa mga sinabi ko. Lalo na noong makita ko na tumulo ang kaniyang mga luha. Gusto Kong ihampas ang ulo ko sa pader dahil sa inis na nararamdaman. Bakit ko ba siya sinigawan? Ano ba ang pumasok sa isip ko at sinabi ko ang mga bagay na iyon sa kaniya? Dahil ba sa nagseselos ako na makita siyang kasama niya si Vince? "Sh*t!" wika ko at tumalikod na ako at iniwan siya. Tinungo ko ang mini-bar nang aking kwarto at uminom. Nakaka-ilang inom palang ako nang biglang tumunog ang aking cellphone na nasa aking bulsa. Kinuha ko iyon at nakitang si Sean ang tumatawag. Isa sa mga matalik kong kaibigan bukod kay Vince. Sinagot ko ang kaniyang tawag, iniligay iyon sa aking tainga para pakinggan ang sasabihin niya. "Jarred, come here! Nandito ako sa Day & Night Club. Have some fun lalo at linggo naman. Join me! Hindi daw makakapunta si Vince, dahil may gagawin daw siya." wika niya. Nang marinig ko ang pangalan ni Vince, hind
Nang makarating ako sa mansiyon slash bahay ko, ipinasok ko agad ang sasakyan sa loob at ipinark iyon sa may garahe. Nang maipark ko ang sasakyan, lumabas ako at tinungo ang pintuan, nang mabuksan ko iyon. Nagulat ako sa nakita nang makapasok ako. Napabuntong-hininga ako tsaka ko nilapitan si Jasmine. Nakatulugan na niya ang paglilinis nang bahay. Nasa sofa siya nakaupo at nakasandal ang ulo sa headrest ng sofa. Ilang oras na kaya siyang nakatulog na ganiyang ang posisyon? Hindi ba siya nahirapan? Muli akong napabuntong-hininga. Bakit ba nagiging mabait ulit ako? Diba kaya ko nga siyang ginawang katulong ay dahil sa gusto kong maghiganti. Gusto ko siyang pahirapan. Pero babae pa rin siya. F*ck! Pero bakit nagiging malambot na ang puso ko pagdating sa kaniya? Ipinilig ko ang aking ulo. Hindi ko dapat maramdaman ang mga bagay na ito, dahil nakakasira ito sa aking plano. Pero ngayon na nakikita ko siyang nahihirapan. Kahit ngayon lang maging mabait ako sa kaniya. Kahit ngayon lang ma
Jarred'sPOV Pagkatapos kong kausapin si Wilson Monero para ipaimbestiga ang nangyari at maisend sa kaniya ang video ay napagpasyahan kong pumasok na sa loob. Sinabi niya rin na hindi na kailangan ang cctv para malaman ang nagmamay-ari ng video dahil siya na raw ang bahala. Humiga ako sa tabi ni Jasmine at humarap sa kaniya. Hinalikan ko ang kaniyang noo. "Sino ang kausap mo?" tanong sakin ni Jasmine at nagmulat ng mga mata na ikinabigla ko. "Gising ka pa pala?" tanong ko sa kaniya. Ngumiti siya sakin at dahan-dahang umupo na kaagad ko namang inalalayan. "Oo, hinintay kita ng matapos dahil May sasabihin ako." aniya. "Ano?" tanong ko habang titig na titig sa maganda niyang mukha. "Pakiramdam ko kasi nagiging komplikado na ang lahat, Jarred. Buntis ako pero hindi pa rin natin naaayos ang gusot sa ating dalawa." aniya na kababakasan ng lungkot ang mga mata. Pinakatitigan ko siya. "Jasmine, don't worry too much. Makakaya natin ito diba? Lagi natin sinasabi sa isa't-isa na malalampas
Nagising ako na madilim na ang paligid. Bumangon ako at nagtungo sa banyo para magmumog. Pagkatapos, lumabas na ako ng kwarto. Napakunot-noo ako ng may marinig akong kalansing sa kusina. Dahan-dahan akong lumapit at binuksan ang pintuan. Nanlalaki ang mga mata ko ng mapagsino ang nasa kusina."Ate Tessa?!" ani ko. Lumingo sa kaniya ang babae na abala sa pagluluto ng ulam. Tama! Si Ate Tessa nga! Ngumiti sakin si ate Tessa. Patakbo akong lumapit sa kaniya at niyakap siya."Naku! Dahan-dahan lang. Baka mapano si baby." aniya na natatawa pero niyakap din siya pabalik. Huh?! Alam ba niya na buntis ako? Kumalas ako sa pagkakayakap sa kaniya at kunott-noong tinitigan siya. Ngunit, nakangiti lamang siya."Alam niyo pong buntis ako?" tanong ko sa kaniya. Tumango siya. "Kanina pa ako nandito, Jasmine. Sinabi sakin lahat ni Jarred, na buntis ka." hinawakan niya ang aking kamay at tintigan ako. "Masaya ako dahil nagkaayos na kayo at ikakasal sa lalong madaling panahon. Nagpapasalamat ako sa D
Jasmine'sPOV"Oh bakit ang tagal niyo?" tanong ni mom ng makarating kami ni Jarred sa kusina. Sabi na nga ba eh, magtataka sila dahil natagalan kami. Magsasalita na sana ako pero naunahan ako ni Jarred."May pinag-usapan lang po kami ni Jasmine, Tita Adhalia." ani Jarred na may bahagyang ngiti sa mga labi. Ngumiti lamang si mom."Ganun ba, kain na tayo!" masigla niyang sambit. Akmang hihilain ko na sana ang upuan nang maunahan ako ni Jarred. Tiningnan ko siya at nginitian."Salamat." ani ko. "It's my pleasure, baby." aniya habang titig na titig sa aking mga mata, hindi alintana na kasama namin si mom at dad. Hindi ko tuloy maiwasan pamulahan ng mukha. Tiningnan ko sina Dad at Mom, nakangiti sila habang nakatingin samin. Umupo na rin si Jarred sa katabi kong upuan."Natutuwa ako kung paano mo alagaan si Jasmine, Jarred." ani dad habang nilalagyan ni momn ng kanin ang plato niya. Hindi ko maiwasang mapangiti kung paano asikasuhin ni mom si dad. Na sa tagal ng pagsasama nila, naroon p
Jarred'sPOVMarahan kong ibinaba sa mesa ang litrato naming dalawa ni Jasmine na nakapicture frame. Simula ng maging kami, naglagay na ako ng picture naming dalawa dito sa opisina at isang picture niya. Kapag nakikita ko kasi ang mukha niya nawawala ang pagod ko, lalo na ngayon na magkakaroon na kami ng anak. Ang sarap sa pakiramdam na nagbunga na aming pag-iibigan. One of these days, isesettle ko na ang kasal namin. Ako ang kikilos, dahil ayaw ko siyang mastress. Dinampot ko ang cellphone ko na nasa mesa at tinawagan si Jasmine. Ilang ring lang ay sinagot na niya ang tawag."Napatawag ka?" tanong niya. Napailing-iling ako. Kailangan ko ata siyang turuan maging sweet pagdating sa pakikipag-usap niya sakin sa cellphone. Pero ayos lang, sweet naman siya sa personal."Kamusta ka? Huwag ka na magkikilos dyan, heart. Okay? Hintayin mo nalang si Ate Tessa." ani ko. Natawa siya ng mahina."Protective masyado." "Oo naman, ganun kita kamahal baby." ani ko. Kung nandito lang siya sa aking ha
Jasmine'sPOVHindi ko mawari kung bakit ganun ang naging pagtrato ko kay Jarred noong nasa banyo kami. Bigla nalang ako nainis na hindi ko naman ginagawa. Minsan pakunwari lamang ako kung mainis sa kaniya, pero kanina iba talaga eh. Bakit kaya? Dahil siguro ito sa pagbubuntis ko. Napabuntong-hininga ako at idinial na ang numero ni Tita Celeste. Ilang ring lang ay sinagot na niya ang tawag."Jasmine! napatawag ka?" tanong agad sakin ni Tita Celeste. "Okay naman po tita. May good news po ako sa inyo." ani ko. Tumili ng malakas si tita, narinig ko pa ang boses ni Tito Dante na sinasaway si tita pero isinawalang-bahala iyon ni tita Celeste. "Alam ko na ang good news mo, buntis ka nu?" namula ako sa sinabi ni tita Celeste, hindi ko akalain na may ideya na siya sa sasabihin ko. Nahihiya din ako dahil may nangyari na samin ni Jarred kahit wala pang basbas ng kasal. "Opo tita, yun po ang good news ko sa inyo. Buntis po ako sa anak ni Jarred." ani ko. Tumili na naman ng malakas si tita C
Beatriz'sPOVTiningnan kong muli ang oras sa suot kong relo. Ten minutes na akong naghihintay, hanggang ngayon ay wala pa rin si Cathy na katagpo ko ngayon. Narito ako ngayon sa Sycel's Restaurant' para dito pag-usapan ang tungkol sa gagawin naming plano para bukas. Ang sirain ang relasyon nina Jasmine at Jarred. Kahit hindi na ako balikan ni Jarred, ang mahalaaga ay mapaghiwalay ko silang dalawa. Hindi ako papayag na maging masaya sila, samantalang ako ay nagdurusa! Hindi pwede!"Ma'am Beatriz?" tinig iyon ni Cathy na nagpabalik sa akin sa kasalukuyan. Lumingon ako at nakita siyang nakatatyo sa aking likuran."You're late! Bakit ngayon ka lang?" naiinis kong tanong sa kaniya. Yumuko si Cathy. Napangisi ako, ganiyan dapat!"Pasensiya na, kinailangan ko kasing bantayan muna si inay para makatulog bago pumunta dito." sagot niya. Napatango-tango ako. Hindi ko dapat siya pinapagalitan dahil ako ang may kailangan sa kaniya. Pwes, parehas kami dahil kailangan niya ng pera. Iwenestra ko an
Jasmine'sPOV Narito kami ngayon sa isang cafe malapit sa SPI, dito namin napagpasyahan na mag-usap. Pagkatapos mailapag ang order namin. Narinig kong nagsalita si Jarred. "Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa, Freyah. Siguro kilala mo naman ako diba?" tanong ni Jarred rito habang matamang nakatingin kay Freyah. Huminga ng malalim si Freyah na para bang ang bigat ng dinadala. Nagbaba siya ng tingin. "Oo, kilala kita. hindii mo na kailangan magpakilala pa, Sir. ikaw po si Jarred Racqueza. Ang may-ari po ng Racqueza Steel Corporation." sagot ni Freyah sakin. Tumango ako at binalingan si Jasmine. magsasalita sana ako ng unahan ako ni Jasmine. Inilahad nito ang kamay kay Freyah na nasa tapat naming upuan. Kitang-kita sa mukha ni Freyah ang gulat pero tinanggap pa rin ang pakikipagkamay ni Jasmine. Hindi ba kilala ni Freyah si Jasmine? "Jasmine Saderra, the heiress of Saderra's Cofee Factory. and-- tumingin si Jasmine sakin at ngumiti. Tsaka inilahad ang kamay sakin "Si Jarred Racqueza,
Jarred'sPOVMagkahawak ang aming kamay ni Jasmine habang naglalakad patungo sa entrance ng Starez Publishing Inc. Nang medyo malapit na kami, biglang tumunog ang cellphone ko na nasa bulsa ng aking slacks na suot. Kinuha ko iyon at sinagot ang tawag. Iginiya ko si Jasmine sa gilid na bahagi ng gusali kung saan may di kalakihang puno na pwedeng tambayan o liliman. Tiningnan ko kung sino amg caller, walang iba kundi si Wilson Monero. Mukhang may nakalap na siyang impormasyon tungkol sa ipinapahanap ko, ang numero na ginamit sa pagtawag kay Khael para sabihin ang tungkol sa namamagitan samin ni Jasmine. Ang ayaw ko sa lahat, pinapangunahan ako. "Hello, Wilson." ani ko sa nasa kabilang linya. "Good day, Mr. Racqueza. Alam ko na kung sino ang nagmamay-ari ng numero na iyon." aniya. Napangisi ako dahil sa sinabi niya. Pilit na inaagaw ni Jasmine ang kamay niya na hawak ko pero hindi ko siya pinayagan. Tiningnan ko siya."Bakit?" tanong ko at tinakpan ang mouthpiece."Makipag-usap ka muna
Jasmine'sPOVHindi niya napigilan ang sarili na pamuluhan ng pisngi dahil sa kung paano ako titigan ni Jarred nang buong pagsuyo at pagmamahal. Bakit ba hindi na ako nasanay? O kahit araw-araw niyang gawin ay ganun pa rin ang epekto niya sakin. Biglang may tumikhim na naging dahilan para mapabaling ang tingin ko sa katabi na si Tita Celeste na siya palang may gawa niyon. Napakalapad ng ngiti niya at nangungislap ang mga mata."Kain na tayo, huwag niyo namam kami painggitin ng Dad mo Jarred. Baka umuwi kami ng di-oras neto." biro ni Tita Celeste. Natawa ako sa sinabi ni Tita Celeste. Natawa rin su Jarred. Samantalang napailing lamang na natatawa si Tito Dante. Biglang pumasok sa isip ko kung bakit hindi sila nagkaroon ng anak. Gusto kong itanong pero nahihiya ako. Marahil tatanungin ko nalang mamaya si Jarred.NAGPATULOY kami sa pagkain hanggang sa nagtanong si Tito Dante. Nabaling ang atensyon namin sa kaniya."Kelan niyo balak kausapin ang nag-publish ng tungkol sa inyo ni Jasmine?"