The Decision

"MR. Salvera, we are aware of what you feel right now. But this is not the right time for personal feelings. You have to stand as the leader of the company. Your decisions may increase the marketing growth or will destroy the future. You have to think wisely. If you tell the world that you have a daughter, they will put an eye to you for just a short period of time but they will lose their interest later. Investors won't invest because they will think that you'll become less of a leader and become more of a father. Guevarra's Group of Companies is already sinking because of their 2 year-old son. Some of these days, SGC will reign again as the Top Company in the world. The news you are about to announce is a tie breaker for your company and Guevarra's. But bear this mind that in this tie breaker, you will get the second place and they will get the top position."

Mr. Guevarra looks at his lawyer after he stated the posible happenings that may happened once he announced the birth of his daughter. He don't want to lose the top place. He can't afford to fail in this time. He never experienced getting the second place after Guevarra's. 

He looked at his wife who carried their child, Angelika. They wanted to brag her. They wanted to tell the world about her. The way she smiles and the way she brighten the mood. But if it means that the company will be out into risk, hiding her is the hardest thing they must do.

"Tell Mama Caring to take her," a cold and calm command of Mr. Salvera.

Mrs. Salvera shakes her head numerously, telling him she disagrees. "No, you can't do that to our daughter, Miguel!"

"This is for her own good, Lianna." Eventhough he tried so hard to hide his feelings, his eyes tell everyone in the conference room about what he truly feels. Tears escaped from his eyes but he tried to dry them, showing strength in the dilemma.

"I can't afford to live without her by my side, Miguel. Please," she's begging. Mrs. Salvera kneel down while her arms carry the child.

"Stop that, Lianna! You heard the lawyer. The company will face bankruptcy if we won't hide that child!"

"T-That child? Miguel!" Mrs. Salvera shouted in disbelief. "This is your child. This is our daughter! Don't turn your back on her!"

Cries filled the room. Pain covered everyone's heart.

"If hiding her will be our last choice to save the position, then let's do it. That won't be very hard, Lianna. Let's just do it," Mr. Salvera's calm voice filled the room again. He kneeled down in front of her wife and gave her the tightest hug. Then he bursted all the tears.  

Everyone is sniffing. Everyone burtsed in tears. Everyone looked down as they witnessed the painful moment of their company executives. 

"Mama Caring will take a good care of her," Mr. Salvera whispered while he touches the skin of his daughter. "I am sorry, Angelika. We will visit you every now and then. But for now, let us hide you and keep you away from the worst things. We will settle down your future."

" IT'S been 5 years, Attorney Rigala. Let us see our daughter!" madiing sambit ni Mr. Salvera sa abogado ng kompanya. Ngunit sa halip na matakot ito at sumang-ayon na lang, matibay nitong inilingan ang kagustuhan ng presidente ng kompanya.

"Hindi pa malinaw ang dagat, Mr. Salvera," makahulugan nitong tugon. "Bumabagyo pa rin at bumabaha. Gamitin mo ang pagkakataong ito para angatan na ng tuluyan ang GCC. The top place is important for you, right? Ayusin niyo ang desisyon niyo."

"Bakit ba hindi rin pwedeng makita kahit saglit lang ang anak namin?!"

"Ano sa tingin niyo? Top tycoons of the world are nonsense? Senseless? Kayo ang hot topic sa balita araw-araw. Nakaabang lang palagi ang mga paparazzi sa inyo. Ngayon, sabihin niyo sa 'kin kung paano niyo sila malulusutan!"

Hindi pa ito tumigil at muling nagsalita. "Gusto niyo rin bang ilagay ang buhay ng anak niyo sa kapahamakan? Kilala niyo ang mga Guevarra. Madumi silang maglaro."

Mr. and Mrs. Guevarra looked at each other with a sad grimace and pull silence instead of arguing with the lawyer. 

"You're right. We will do this for my daughter's good," ani Mr. Salvera.

"But I missed her so much," Mrs. Salvera sobbed. "I really missed her so much, Miguel."

Mr. Salvera shook his head, trying to convince his wife. "We can see her soon. Okay?'

Mas lalo lang humikbi si Mrs. Salvera at nagpakawala ng malalakas na iyak. Walang kapantay ang sakit na nararamdaman niya. Ang kasabikang makita ang anak ang pinakadumudurog sa kanya.

"ANGGE!" sigaw ni Mama Caring habang nililibot ang bahay nila para hanapin ang anak-anakan. "Nasaan na naman ba ang batang iyon?" kamot-ulong bulong niya.

"Uy, Mama Caring. Si Angge po ba ang hinahanap niyo?" tanong ng isang bata nang makita si Mama Caring na pilit na humahakbang papuntang plasa ng isla.

"Oo kamo. Nakita mo ba ang batang iyon?" 

"Nando'n po kina Cardo, nagtotong its."

"Ay aba't sumusubok na sa sugal ang batang iyon, ay! Lagot ka sakin ngayong bata ka!" kagat-labing sambit ni Mama Caring habang nagmamadaling tinungo ang bahay nila Cardo.

"Hoy, hijo. Nandyaan ba si Angge?" tanong ni Mama Caring kay Cardo na busy sa pagbabasa ng mga aralin.

"Ay oo po, Mama Caring. Nasa loob po nag-aaral," nakangising tugon naman ni Cardo.

"N-Nag-aaral ba kamo?" hindi makapaniwalang wika ni Mama Caring. Simula kasi no'ng ito'y bata pa, ni minsan ay hindi niya ito nakitang nag-aaral. Bagkus puro ito bahay-bahayan, sugal, at tinda-tinda ng mga dahon at bulaklak. Bihira lang nga itong pumasok sa eskwelahan. Sa isang buwan, tatlong beses lang.

"Sigurado ka, hijo? Nag-aaral kamo si Angge?" tuwang-tuwang bulalas ni Mama Caring.

"Ah, eh 'yun po ang sabi niya sa akin, eh. Teka lang po't titingnan ko sa taas." Agad na tumayo si Cardo para pasukin ang bahay-kubo nila at tingnan kung ano ang ginagawa ng dalaga. Ngunit bago pa man siya makapasok ng tuluyan, bigla na lang sumigaw si Angge sa loob.

"OH TONG ITS! PANALO NA NAMAN AKO!"

Biglang natigilan si Cardo at dahan-dahang nilingon si Mama Caring. 

"Eh, ano po kasi, Mama Caring. Sabi niya sa akin—aray!" Naputol ang pagpapaliwanag ni Cardo nang matamaan siya ng tungkod ng matanda. 

"Itatago mo pa sa akin ang katotohanan, ah," galit na bulyaw ni Mama Caring kay Cardo.

"Ano ka ba, Mama Caring. Sinasabi ko lang po ang sinabi rin lang sa akin ni Angge. Hindi ko naman po alam na magbabaraha 'yan sa loob."

"Tatakpan mo pa 'yang si Angge! Asan na ba ang batang 'yon? Huy, Angge. Lumabas ka d'yan bata ka! Nagsusugal ka na, ah," sunod-sunod na panggigigil ni Mama Caring. "Lumabas ka na d'yan!"

"Ang ingay naman niyan. Sino bang andyan, Cardo? Ba't nagsisisigaw 'yan?" sigaw ni Angge mula sa loob na wala man lang kamalay-malay sa mga nangyayari sa labas dahil pokus na pokus siya sa nilalarong Unggoy-unggoyan naman.

"Angge?" tawag-pansin ni Cardo kay Angge nang magsimula nang umakyat si Mama Caring sa hagdan. "Angge, lumabas ka na."

"Ano ba kasi 'yun—Mama Caring?!" halos lumugwa ang mga mata ni Angge nang makita ang Mama Caring niya na umaakyat na ng hagdan at may matatalim na titig sa kanya.

"Humanda ka sa aking bata ka!" galit na sigaw ni Mama Caring.

Agad na umakyat ang takot ni Angge sa puso niya kaya't halos hindi na siya makagalaw. "Patay tayo nito," bulong niya sa hangin habang ilang beses na napapalunok.

"'Pag bilang ko ng tatlo, matulin kang tumakbo. Kuha mo?" utos ni Cardo na agad niyang tinanguan. "Isa... Dalawa... TAT—" Hindi niya na natapos pa ang pagbibilang nang agad na humarurot ng takbo si Angge pauwi.

"Mama Caring! Mahal na mahal ko kayo!"

"Huwag mo akong daan-daanin sa ganyan, Angge! Humanda ka sa akin ngayon!"

Agad na pinigilan ni Cardo si Mama Caring nang bumaba na naman ito sa hagdan para habulin si Angge. "Mama Caring, bagong giling po ang kape namin. Baka gusto niyo po."

"Aba'y masarap nga iyan," pagsang-ayon ni Mama Caring na agad na nagpaliwanag sa mukha ng binata. "Ngunit mamaya na. Tuturuan ko muna ng leksyon ang batang iyon!"

"Naku, Mama Caring. Hayaan niyo na ho 'yon. Hindi naman na po niya uulitin... siguro," pahina nang pahina ang pagsambit niya ng sinasabi nang makitang abot-kilay na naman ang reaksyon ni Mama Caring na animo'y iniisip na naman na pinagtatanggol niya si Angge, na totoo nga rin naman. "Ay naku, biro lang po 'yun. Sige na po, habulin niyon na po si Angge. Hinay-hinay lang po't baka matisod."

"Umayos ka ring bata ka kung ayaw mong malasap ang hagupit ng tungkod ko."

"Ay oo naman po. Maayos na maayos nga po ako, eh," mabilis na tugon ni Cardo saka sinabayan pa ng pagtikas at pagpeke ng tawa. "Alis na po kayo, Mama Caring."

"Tinataboy mo ba 'kong bata ka?!"

"Ay naku, hindi po, ah. Concern lang naman ako't baka hindi mo maabutan si Angge." Pawis na pawis na si Cardo habang pilit na pinapaalis ang matanda dahil alam niyang siya ang mapagbubuntunan nito ng galit kapag nagpatuloy pa ang usapan nila. "Sige na po, Mama Caring. Ingat po kayo."

"Ay siya, oo sige. Hahanapin ko pa ang batang 'yon at tuturuan ng leksyon."

"Si Mama Caring talaga. Beynte singko na si Ika at ganiyan pa rin ang trato niya," bulong nito.

"Angge?!" tawag ni Mama Caring nang marating na niya ang bahay nila.

"Sino po sila?" rinig na tanong ni Angge sa loob. Dumungaw ito sa bintana saka nag abot ang kilay. "Mama Caring, saan na naman ba kayo galing? Nagsusugal kayo, ano? Ayan na nga ba ang sinasabi ko. Ayusin niyo nga 'yang buhay niyo. Ang tanda tanda niyo na nagpapa-init pa rin kayo ng ulo ko. Halika nga kayo't mamasahiin ko 'yang mga paa niyo't mukhang napapagod nang husto." Akmang lalapit pa sana si Angge nang makitang umangat ang tungkod ni Mama Caring.

"Mama Caring naman, eh!" huling katagang nabitawan niya saka kumaripas ng takbo.