Chapter 02

KAHIT ano ang gawing pagmamakaawa ni Lyxelle ay parang walang narinig ang mga tao roon kahit na nga ba umiiyak siya at nakaluhod. “Please…”

Nanigas siya nang hawakan siya ng dalawang lalaki sa magkabilang braso. Nang nakatayo na ang babae sa mismong harap niya ay doon lang gumalaw ang katawan niya. Pilit siyang nagpumiglas sa hawak ng dalawang lalaki pero dahil doble ang laki ng mga ito sa maliit niyang katawan ay wala siyang nagawa nang tuluyang i-inject sa kaniya ang kung anumang likido iyon.

“Sigurado akong malaki ang kikitain natin sa babaeng `yan.” sabi ng isang may katandaang lalaki, nandidiri si Lyxelle sa klase ng tingin na ibinibigay nito sa kaniya.

“Oo nga, makinis.”

“Puwede bang tikman muna natin Joseph? Bago mo ibinta?”

Wala siyang narinig na sagot mula sa lalaking nagngangalang Joseph, iyong nagpaligo sa kaniya. Wala siyang pakialam dito, isa lang ang nasa isip niya. Ang tumakas. Kailangan niyang makawala sa lugar na iyon dahil hindi niya kayang isipin kung ano ang mangyayari sa kaniya oras na matuloy ang binabalak ng mga ito. 

Kailangan niyang makagawa ng paraan sa lalong madaling panahon. Hindi niya alam kung anong klaseng gamot ang itinurok ng mga ito sa kaniya. Hindi rin niya alam kung kailan iyon eepekto. Kaya kailangan na niyang makalabas doon habang nasa tamang huwisyo pa ang kaniyang utak.

Dala ng labis na takot, napaiyak na lang siya sa harap ng mga demonyong ito. Senenyasan ni Joseph ang mga tao roon, naunang lumabas ito at sumunod na rin ang iba hanggang sa siya na lang ang naiwan. Pilit na pinapatahan niya ang sarili para makapag-isip siya ng maayos pero hindi nakikisama sa kaniya ang mga luha niya.

Ano ang mangyayari sa kaniya kapag naibinta na siya ng mga ito? Sana mabait ang makabili sa kaniya. Pero alam ni Lyxelle na wishful thinking lamang iyon. Dahil walang matinong tao ang bibili ng tao. Sindikato ba ang mga ito? Mukhang expert ang mga ito sa pagkuha ng mga bibiktimahin ng mga ito dahil marami nang nakolektang kababaehan ang mga ito.

Kinagat niya ang ibabang labi. "Mag-isip ka Lyxelle, gamitin mo `yang utak mo." bulong niya sa sarili.

Kailangan niyang mag-isip ng mabilis lalo pa't wala siyang ibang maaasahan doon kundi ang sarili lamang niya. Hindi na siya aasang may maitutulong sa kaniya ang ibang babaeng nakakulong doon. Base sa nakita niya kanina, walang sino man sa mga ito ang nasa matinong pag-iisip. Kung lulong man sa druga o sumuko na sa pag-asa ang mga ito, hindi niya alam.

Saka na lang siya mag-iisip kung paano tutulungan ang mga ito oras na makalabas siya sa lugar na iyon.

Napakislot siya nang muling bumukas ang pintuan. Muling pumasok si Joseph. Alerto ang mga matang sinundan niya ito ng tingin. Nagrigodon ang tibok ng puso niya nang lumapit ito sa kaniya.

Nanlaban siya nang hilahin siya nito sa braso. Sa inis nito ay sinampal siya nito ng malakas. Pakiramdam ni Lyxelle ay hindi na maibabalik ang leeg niya sa dati dahil sa lakas ng sampal nito. Muling nagluha ang kaniyang mga mata.

Binihisan siya nito ng see-through na lingerie. Pagkatapos ay hinila na naman na parang laruang manyika lamang siya. Medyo may distansiya rin ang nilakad nila bago naaninag ni Lyxelle ang dulo ng...kweba?

May isang itim na Mercedes-Benz na naghihintay sa kanila. Hindi mapaghahalataang nangingidnap ito kung ganoon kagara ang sasakyan nito!

Humugot siya ng malalim na buntong-hininga. Now or never. Kailangan niyang makatakas.

Kinagat niya sa abot ng lakas ng bibig niya si Joseph. Napaigik ito at binitiwan siya. Letting her body move, yumuko siya at kinuha ang may kalakihang bato sa paanan niya. Hindi niya hinayaan ang sarili na mag-isip kung tama o mali ba ang gagawin niya. Hinampas niya ng ubod lakas sa ulo si Joseph.

Napangiwi siya nang maramdaman ang impact niyon. Natumba sa lupa ang kidnapper niya. Hindi siya nag-aksaya ng panahon at mabilis na tumakbo. Narinig niya ang malutong nitong mura mula sa likod pero hindi niya nilingon ito.

Ramdam niya ang bilis ng tibok ng kaniyang puso na parang sumasabay sa bilis ng kaniyang takbo. Pinanatili niya ang tingin sa harap. Dahil baka kapag lumingon siya at makita niyang malapit na siyang mahabol nito ay baka mag-panic lang siya.

It would not do her any good.

Naramdaman niya ang ilang beses na sakit sa kaniyang mga paa. Malamang nasugatan na ang mga iyon dahil nakayapak lamang siyang tumatakbo sa gubat. Ilang minuto pa siyang tumatakbo bago niya maramdaman ang pagkapagod at pagliit ng hanging nasasagap ng kaniyang baga. Kailangan na niyang huminto sa pagtakbo dahil sumasakit na rin ang kaniyang tagiliran.

Takot siyang huminto. Ayaw niya dahil baka mahabol pa siya ng demonyong humahabol sa kaniya.

Pero ang katawan na rin mismo niya ang tumutol sa pagtakbo dahil kusang bumigay ang kaniyang mga tuhod. Nahiga lang siya sa binagsakan at pilit na hinahabol ang hininga.

Natigilan siya nang makarinig ng mga kaluskos.

* * * * *

PANIC gripped Lyxelle immobile, holding her breath, wide-eyed scanning the area around her. In that few seconds. she could hear every little sound, a bird chirping away, the wind, but her heart was just so loud it dulled everything else.

Ang ilang segundong iyon ay tila ilang oras habang hinihintay ni Lyxelle na makita siya ng kaniyang mga mandurukot. Mariin na nakagat niya ang ibabang labi nang muli niyang marinig ang kaluskos.

Her relief was immediate when a large rabbit hopped out of the bushes. Tinitigan siya nito sa pulang mata. Natakot siya sa klase ng titig nito. Para bang alam nito ang lahat ng nangyari sa kaniya. Itim ang mga tainga ng koneho, ang kalahati rin ng katawan nito hanggang sa buntot ay itim. Ang kalahati naman ng katawan nito ay kulay puti.

Hindi siya komportable sa tila nang-aarok na pagtitig nito. Kumilos ang tainga nito at lumundag palayo sa kaniya.

Dahil sa ilang segundong pangamba at pagkatapos ay kaginhawaan ng pakiramdam, muling bumagsak ang kaniyang katawan. Hindi siya puwedeng magtagal doon pero hinayaan muna niya ang sarili na makahabol ng hininga.

She spread her arms wide. Maaliwalas pa rin ang langit, maraming bituin. Nanatili siya sa ganoong posisyon ng ilang minuto bago niya sinubukan ulit kumilos. Nararamdaman na ulit niya ang sakit ng kaniyang katawan. Nakangiwing tumayo siya. Kailangan na niyang magpaospital sa lalong madaling panahon.

Nakakailang hakbang na siya nang maramdaman niya ang biglang pagbilis ng pintig ng kaniyang puso. Napasinghap siya nang muli siyang bumagsak. Inaatake ba siya sa puso?! Hindi puwede iyon. 

"Kumalma ka lang, Lyxelle." paulit-ulit niya iyong ibinubulong sa sarili. 

Hindi niya alam kung ano ang nangyayari sa kaniya. Sumagi sa isip niya ang nangyari sa kaniya kanina. Epekto na ba iyon ng itinurok ng babae sa kaniya kanina? Nagmamadaling naglakad siya kahit na unti-unting nararamdaman niya ang pamimigat ng kaniyang katawan. Nagsimula ring lumabo ang kaniyang paningin, habol ang hininga.

Nagdasal siya habang patuloy pa ring hinahanap ang labasan ng lugar na iyon. Napahinto siya sandali nang may maaninag. Pinikit-pikit niya ang mga mata para mag-focus iyon sa gusto niyang makita. Nakaramdam siya ng saya nang makitang malapit na siya sa kalsada. May ilaw na papalapit.

Tumakbo siya palapit sa kalsada. Kailangang maabutan niya ang sasakyang papalapit. Saktong nasa gilid  na siya nang kalsada nang tila hanging lumampas lang sa kaniya ang kotse na sobrang bilis ng takbo.

Nanlumo siya dahil muling nagdilim ang paligid at wala na siyang makitang ibang papalapit na sasakyan. Nag-unahan sa pagpatak ang kaniyang mga luha.

Hindi niya alam kung ilang minuto siyang nasa ganoong posisyon nang makakita siya ulit ng liwanag at nakarinig ng ugong ng sasakyan. Malayo pa iyon sa kaniya kaya pinilit niya ang sarili na maglakad sa gitna ng kalsada. Nahirapan siya dahil sa panginginig ng kaniyang mga tuhod at sa init na kaniyang nararamdaman.

"Help." paos na sambit niya.

Iwinagayway niya ang mga kamay na tila bakal sa bigat. Sana hintuan siya ng nagmamaneho at tulungan.

"Tulong!"

Napapikit siya dahil nakakasilaw ang liwanag mula sa headlight ng sasakyan. Narinig niya ang pagsagitsit ng mga gulong. Lyxelle opened her eyes, she could see that the car was just inches away from her knees. Relief or exhaustion, she wasn't sure which one made her collapsed.

Bumukas ang pinto ng kotse pero hindi niya maaninag ang mukha nito dahil nakakasilaw ang liwanag na nagmumula sa headlight. Isa pa, nanginginig ang buong kalamnan niya dahil sa nerbiyos.

Nang maramdaman niyang may lumapit sa kaniya ay hiningi agad niya ang tulong nito. "Please help me, parang awa mo na."

Kumapit siya sa paa ng lalaking--base na rin sa hubog ng binti nito--hindi niya maaninag ang mukha. Tumingala siya para makita ang mukha nito pero dala ng pagkasilaw ay muli rin niyang ibinaba ang kaniyang tingin.

Narinig niyang nagmura ang lalaki bago niya naramdamang umuklo ito sa harap niya. Naramdaman na lang niya ang mainit na mga daliri nito sa kaniyang baba. Itinaas nito ang kaniyang mukha. Napapikit lang siya dahil sa ilaw.

Napasigaw siya nang walang seremonyang pinangko siya nito at dinala sa loob ng sasakyan.

She felt a sense of deja vu at that moment. Lyxelle tried to swallow the rising panic in her chest.