Chapter 06

“SIGURADO ka bang maingat ka? Kulang na nga lang ay kaladkarin mo siya kagabi.” nanunuyang sabi ng isang parte ng utak niya.

Marahas na napailing siya. “No! Hindi ko kayang gawin iyon sa asawa ko.”

“You were like a wild animal last night.”

Nababaghang napatingin siya kay Lyxelle. Hindi niya masiguro kung siya ba ang may gawa ng mga pasa at sugat nito sa katawan dahil hindi na niya binuksan pa ang ilaw kagabi.

“Oh, no.” nahihintakutang sabi niya.

Paano kung siya nga ang nakasakit dito? Isa pa, kung talagang may masakit na rito bago pa man sila nagkita ay dapat na nagreklamo ito na nasasaktan pero wala. Wala siyang narinig kundi ang pag-ungol nito nang ipadama niya rito ang labis na pangungulila niya.

“Hey, Lyxelle, my wife.” mahinang bulong niya.

Maingat na hinaplos niya ang pisngi nito pero hindi man lang ito gumalaw.

Marahang niyakap niya ang asawa at hinalikan ito sa tuktok ng ulo nito. Napakunot ang noo niya nang makaramdam ng medyo malagkit doon. Pinaglandas niya ang daliri sa labi na siyang humalik sa ulo nito pagkatapos ay tiningnan iyon.

Ganoon na lang ang pagkahindik niya nang makitang pula iyon. Dugo. Kinapa niya ang ulo ni Lyx at namutla siya nang makita ang malaking hiwa sa ulo nito. At dumudugo iyon. He cursed himself for not noticing everything last night. Was he so deprived that he's disregard checking his wife first?

Magaspang at dikit-dikit ang mga buhok sa gilid ng sugat nito, halatang natuyong dugo iyon. Bakit hindi man lang ito nagsalita kagabi? Dapat sinabi nito sa kaniya na may masakit dito. Hindi siya ang may gawa ng sugat nito sa ulo dahil wala siyang naaalalang nabagok ito. Kung ganoon ay may nararamdaman na ito bago pa man sila magkita kagabi.

Ang tanong ay kung bakit hindi ito nagsabi sa kaniya? Why have sex with him if she's not in the right condition?

Nanginginig ang kaniyang mga labi habang nagbukas-sara iyon. Nakita rin niya ang panginginig ng kaniyang kamay nang marahan niyang haplusin ang sugat nito sa ulo.

Sobrang kaba, takot, pagkalito at iba pa ang nararamdaman niya. Sa sobrang rami niyon ay hindi na niya mapangalanan ang iba. Isa lang ang tumatak sa isip niya, ang pag-aalala para kay Lyxelle.

“Lyx, wifey, gising ka.” sabi niya.

Doon lang din niya nakita ang kulay tsokolateng mantsa sa unan. Natuyong dugo. Nalipat sa katawan ng asawa niya ang kaniyang tingin. May pahaba at pahalang na mga kulay pulang guhit sa braso nito, bugbog ang kanang balikat.

Dahan-dahan niyang nilipat ng posisiyon si Lyxelle para mainspeksiyon ang kabuuan ng katawan nito. Nang tingnan niya ang likod nito ay may mahabang pulang linya mula batok hanggang sa kalahati ng likod nito.

“Lyxelle, gumising ka.”

Walang sagot.

“Wifey, `wag mo akong takutin. Hindi ka nakakatuwa.”

Wala pa ring sagot.

Sa sobrang kaba na nararamdaman ay marahang inalog niya ang asawa. Umaasang sana magising ito at gumaganti lamang sa kaniya. “Ano ba, Lyxelle, gumising ka kundi itatapon kita sa labas ng n*******d!”

No response.

Nagsimulang tumulo ang mga luha niya sa mga mata. “Lyxelle Rodriguez! Gumising ka!”

Halos histirikal na siya pero wala pa ring sagot mula rito.

Biglang lumambot ang ekspresiyon niya. “Hey, wifey, gumising ka na. Please? Pangako, magpapakabait na ako.”

Wala pa ring sagot.

“Lyxelle!” sigaw na niya.

Pero wala pa ring nangyari.

Maingat na inilapag niya sa kama ang asawa at nagmamadaling inabot ang cellphone na nasa nightstand.

Nanginginig ang kamay na tinawagan niya ang kaniyang ina na doktor. It took some rings before someone answered from the other side.

“M-Mom?” he choked.

“Raziel?” boses iyon ng kaniyang ama. “Ano’ng nangyari sa `yo? Bakit ganiyan ang boses mo?”

“D-Dad, nand'yan ba si Mommy?”

“Nasa sala at may bisita.”

“D-Dad, pakitawag naman si Mommy. Papuntahin n’yo siya rito sa bahay ko.” Hindi na niya nakayanan. Napaiyak na lang siya nang dumako ang tingin niya sa wala pa ring malay na asawa. Kung titingnan ito ay parang mahimbing itong natutulog at para bang kontento na ito kung nasaan man ito at ayaw ng bumalik sa piling niya.

No!

“E-Emergency.”

Halatang nataranta rin ang ama niya sa kabilang linya nang dahil sa pag-iyak niya pero hindi na niya iyon pinansin pa.

“Okay, calm down. Pupunta na kami r’yan.”

Napatango na lang siya at wala sa sariling pinatay ang tawag. Nanghihinang naupo siya sa kama at pinaupo niya sa pagitan ng kaniyang hita ang natutulog niyang asawa habang yakap ito.

He rocked back and forth while calling his wife’s name. Again and again.

* * * * *

PAKIRAMDAM niya lumulutang siya sa ulap. Parang gusto na lang niyang matulog habang-buhay. Muli sana niyang isusuko ang sarili sa kaway ng kadiliman nang maramdaman niyang may tao sa paligid. Parang may nakatingin sa kaniya.

“Magiging ayos lang ba s’ya mommy?” tanong ng isang baritonong tinig.

“Ayos naman s’ya. Nangangailangan lang siya ng pahinga. Mabuti na lang at hindi malala ang pinsala niya.” sabi ng isang babae.

Pinsala? Ano’ng ibig sabihin ng babae? Siya ba ang pinag-uusapan ng mga ito? Bakit? Hindi niya kilala ang boses ng mga ito. Medyo nagising na ang diwa niya dahil sa boses ng mga nag-uusap.

Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata. Nakita niya ang isang magandang babae na nakatunghay sa kaniya at isang lalaki na hanggang balikat ang buhok pero hindi maipagkakailang totoong lalaki ito.

Ngumiti sa kaniya ang babae pero napansin niyang medyo pilit iyon. “Kumusta na ang pakiramdam mo?”

Nagpalipat-lipat sa dalawang tao ang tingin niya pagkatapos ay inilibot ang tingin sa silid. Nasa isang silid-tulugan siya na may kulay itim na dingding. Halos lahat din ng kulay sa kuwartong iyon ay itim. Wala siguro siyang makikita kung hindi lang nakahawi ang kulay itim ding kurtina ng floor-to-ceiling na dingding. Halatang lalaki ang may-ari niyon.

 “N-Nasaan ako?” tanong niya sa nanunuyong lalamunan.

Nagkatinginan ang dalawa.

Parang isang linggo siyang hindi umiinom ng tubig dahil sa tuyo niyon. Sinubukan niyang lumunok pero parang nanuyo na rin ang laway niya.

Nadako ang tingin niya sa isang lalaking nakayukyok ang ulo sa mga braso habang hawak ang isang kamay niya. Hindi niya makita ang mukha nito pero nararamdaman niya ang init na nagmumula sa palad nito.

Hindi niya maintindihan kung bakit nakaramdam siya ng kaginhawaan nang makita ang natutulog na lalaki. Pakiramdam kasi niya ay ligtas siya kapag nasa tabi niya ito.

“May masakit ba sa `yo?” tanong ng lalaking mahaba ang buhok.

 Marahang umiling siya. “T-Tubig.”

Nagmamadali namang lumabas ng silid ang lalaki habang ang babae naman ay sinimulan siyang inspeksyunin. Sinalat nito ang noo niya.

“Hmm…hindi ka na mainit.”

Dumating na uli ang lalaki at may dala na itong tubig.

Aabutin sana niya ang baso pero hawak nga pala ng lalaking natutulog ang kanang kamay niya kaya sinubukan niyang gamitin ang kaliwa pero pakiramdam niya ay mas mabigat pa iyon kaysa sa isang sako.

Tinulungan siyang bumangon ng babae at nilagyan ng dalawang magkapatong na unan ang likod niya.

Ang lalaki na rin ang humawak sa baso para sa kaniya. Uhaw na uhaw niyang nilagok ang tubig. Matapos niyon ay napahugot siya ng malalim na hininga.

“Nandito ka sa bahay n’yo ni Raziel.” sabi ng babae at pakiramdam niya ay narinig na niya noon pa ang pangalang iyon. Kahit hindi niya maalala kung saan niya iyon narinig. “Pinapara mo ang sasakyan ni Raziel sa gitna ng daan. Naaalala mo ba?”

Umiling lang siya.

“Ano ba ang nangyari sa `yo bago ka natagpuan ni Raziel?”

Umiling lang ulit siya.

Nagkatinginan ang dalawa.

Tiningnan niya ang lalaking may mahabang buhok. Ito pala ang nagligtas sa kaniya. “Salamat.”

Tumaas ang kilay nito at tumingin sa babae.

Halata ang gulat sa mukha ng babae, naging seryoso ang mukha nito. “Alam mo ba kung ano ang pangalan mo?”

“P-Pangalan?” napakunot-noo siya. Pangalan niya? Siya si… she touched her head unconsciously. She came up with blank. “H-Hindi ko maalala.”

Natatarantang tumingin siya sa dalawa. “Hindi ko maalala.” Naluluhang ipinalibot niya ang paningin sa buong silid. Nang makita ang halos itim na silid na iyon ay nag-panic siya.

“Sigurado akong malaki ang kikitain natin sa babaeng ‘yan.”

Ipinilig niya ng malakas ang ulo.

“Hindi ko alam!” 

Napahawak siya sa ulo at nagsimulang manginig sa takot. May hindi magandang mangyayari. Nararamdaman niya iyon.

Muli niyang inilibot ang paningin sa maitim na silid.

“Please, maawa ka. Pakawalan na ninyo ako.”

“Please, maawa ka. Pakawalan na ninyo ako.”

“Huminahon ka—”

“No!” sigaw niya. Nakakaamoy siya ng mabaho. Mga umiiyak na babae at mga tumatawang lalaki.

Nararamdaman din niya ang malakas na tibok ng puso niya dahil sa kaba at takot. Handa na sana siyang tumakbo pero naramdaman niya ang isang mainit at malakas na brasong pumalibot sa katawan niya. Nakaramdam siya ng kaligtasan.

“Shhh…” Kasabay niyon ay naramdaman niya ang isang malaking kamay na humagod sa buhok niya. “Huwag kang matakot. Nandito ako. Poprotektahan kita.”

Huminga siya ng maluwang at hinayaan ang braso na iyon na yakapin siya. Wala kasi siyang kahit na anong panganib na maramdaman habang nakakulong siya sa braso nito.

Kumapit siya sa suot nitong itim na t-shirt. At kahit itim iyon, wala siyang maramdamang kahit ano.

Unti-unti niyang ipinikit ang mga mata dahil inaantok siya sa paraan nito ng paghagod sa ulo niya pababa sa likod. Napakabango rin nito kaya hinayaan niya ang sarili na mamahinga.