"Okay na siguro 'to."
Pinagmasdan ni Karleigh ang hitsura sa harapan ng salamin. Nakasuot siya ng dark blue sheath dress at puting kitten hills. Sabado ngayon at ito din ang araw na napag-usapan nila ni Shawn para makilala niya ang mga magulang nito. Napurnada pa tuloy ang pamamahinga niya.
Kinuha na niya ang blue pouch sa kama at saka na lumabas ng kwarto. Dahil sa heels niya ay rinig na rinig ang bawat hakbang niya sa pagbaba ng hagdan. Agad siyang napansin ni Kirk na abala sa paghuhugas ng pinggan.
"Sabado ngayon, ah. Saan ka pupunta at bihis na bihis ka?" tanong nito.
Napalunok si Karleigh. Hindi dapat malaman ng kuya niya ang kagagahang pinasok niya. Tumikhim siya at saka inayos ang sarili bago lumapit sa kapatid.
"Ahh… m-mamamasyal lang kami nila Zahra at Bri," kandautal niyang tugon.
Napatigil sa paghuhugas ang kapatid at tumaas ang isang kilay nito dahil sa narinig mula kay Karleigh.
"Anong oras ka uuwi?" maawtoridad niyang tanong habang pinapasadahan ng tingin ang babae mula ulo hanggang paa.
"Ite-text na lang kita kapag pauwi na kami. 'Wag kang mag-alala, hindi naman ako magpapagabi."
Tila hindi pa kumbinsido ang kuya niya kaya naman kinakabahan na siya na baka mahalata siya nitong nagsisinungaling. Nakahinga siya ng maluwag nang bumalik na ito sa ginagawa.
"Sige, mag-ingat ka," wika nito.
Abot langit ang ngiti niyang niyakap ang kapatid. "Thanks, Kuya."
**
Habang nasa byahe ay hindi na mabilang ni Karleigh kung ilang beses ba siyang nagdasal. Kahit na parang role playing lang gagawin nilang dalawa mamaya ni Shawn ay hindi pa din siya mapakali. Parang mas nakakakaba pa nga ang gagawin nila, hindi niya alam kung akong klaseng mga tao ang sasalubong sa kanya sa bahay ng binata.
"Gusto mo bang dumaan muna ng simbahan?" basag ni Shawn sa katahimikan habang nagmamaneho.
Napadilat ng mata niya si Karleigh at tumingin sa lalaki. Bakas sa mukha nito ang kaba lalo na sa mga butil ng pawis na tumutulo mula sa kanyang noo.
"Pwede ba?"
Tumawa si Shawn dahil sa naging sagot nito.
"Relax, Lei. Hindi naman mga halimaw ang mga magulang ko, they're nice, trust me." Pinipilit niyang pagaanin ang loob ni Karleigh dahil base pa lang sa hitsura nito'y mukhang gusto nang tumakbo pababa ng kotse.
Nang mapansin ang pananahimik ng babae ay napatingin siya dito. Nagulat si Karleigh nang hawakan ni Shawn ang kamay niyang nakapatong sa kanyang hita.
"You're with me, sweetie. Nothing to worry about," wika niya sa pinaka malambing na tono.
Nagtayuan ang lahat ng balahibo sa katawan ni Karleigh sa ginawa ng lalaki kaya mabilis niyang hinugot ang kamay sa mga hawak nito. Umayos siya ng upo at pilit na ngumiti.
"O-okay na pala 'ko. Malayo pa ba tayo?"
Ilang minuto pa ang lumipas ay pumasok sila sa isang malaking puting gate. Namangha si Karleigh sa taas ng bakod at ang malawak na bakuran na sumalubong sa kanila pagpasok pa lang. May fountain sa kanang bahagi nito at mas lalo siyang namangha nang makita ang isang mansyon na may tatlong palapag. Kulay gray ito.
Sabay na silang pumasok sa loob nang makababa ng sasakyan. Sinalubong sila ng mga katulong na sabay-sabay yumukod upang magbigay galang.
"Where's Mom and Dad?" tanong ni Shawn sa isang katulong.
"Nasa likod po sila." Isang babaeng twenty years old ang sumagot sa kanya.
Tinungo nila ang likurang bahagi ng bahay. Mayroon doong malaking swimming pool at sa tabi no'n ay mayroong pavilion na may lamesa at mga upuan, naroroon ang isang babae at isang lalaking nagkukwentuhan at ito marahil ang mga magulang ni Shawn.
"Mom, Dad."
Napalingon ang mag-asawa sa anak at napatayo sila nang makita ito. Nang makalapit ay para bang mabubuwal si Karleigh sa kinatatayuan niya kaya mabilis siyang humawak sa braso ng binata upang humingi ng suporta.
"Mom, Dad, this is Lei, my fiancee. Lei, this is my Mommy Darcey and my Daddy Lazar," pakilala niya.
"Wow! You look gorgeous, hija." B****o sa kanya ang ina ni Shawn.
"S-salamat po," kandautal niyang tugon.
Mas dumoble ang kaba niya nang lumapit na sa kanya si Lazar na seryoso ang tingin sa anak at maya-maya'y binaling ang tingin sa kanya.
"So, she's the girl, huh?"
Ramdam ni Shawn ang panlalamig ng kamay ng kasama kaya hinawakan niya iyon.
"Yes, Dad. The girl that I will marry."
Ilang segundo pa ay sumilay ang isang ngiti sa labi ng matanda. "Great to see you, Lei."
Matapos no'n ay naupo na sila sa hapag. Napalunok na lang si Karleigh nang makita ang mga putaheng nakahain sa lamesa. Parang nagutom ulit siya kahit na nakatatlong bulos siya ng kanin kanina sa kanila.
"Anong trabaho mo, hija?" tanong ni Lazar.
Napatingin si Lei sa binata at nagtatanong ang mga nito kung sasabihin ba niya ang totoo. Sumenyas ang lalaki kaya naman tumingin ulit siya sa matanda.
"Ahh… sa HAC po."
"You mean, Huang Animation Company?"
"Opo, alam niyo po pala 'yon?"
"Yeah, Shawn, 'di ba doon nagtatrabaho 'yong kapatid ni—"
"Karleigh, let's eat. Masasarap 'tong food, I'm sure na magugustuhan mo 'yan." Kaagad na pinutol ni Shawn ang sasabihin ng ama at nagsimulang hainan ng pagkain si Karleigh.
Naguguluhan man ay ngumiti ang babae at siya na mismo ang kumuha ng pagkain. Tiningnan ni Shawn ng makahulugan ang ama, mukhang nakuha naman iyon ni Lazar at saka tumikhim.
"Anyway, saan kayo nagkakilala ng anak ko?"
"In a restaurant."
"Sa sidewalk po." Magkapanabay nilang tugon.
Nagkatinginan sila at nagbabanta ang mga mata ng lalaki. Pasimpleng inapakan ni Karleigh ang paa ni Shawn. Napangiwi ang binata dahil sa ginawa ng babae ngunit kalauna'y pilit na ngumiti sa mga magulang.
"W-we met in the sidewalk in front of a restaurant," wika niya at pinipigilang mapasigaw.
Napatango-tango ang mag-asawa kahit na nag-aalangan pa kung maniniwala ba sa sinabi ng anak. Marami pa silang napag-usapan at mukhang kumbinsido naman ang mga magulang ng binata base sa mga mukha nito habang kakwentuhan si Karleigh.
**
Nakatukod ang kamay ni Karleigh sa lamesa habang nakapatong naman doon ang kanyang ulo. Abala siya sa paggawa ng anime figure para sa presentation niya for promotion nang biglang dumating si Briah.
"Lei, may naghahanap sayo," wika niya at tumingin pa mula sa pinagmulan.
Nangunot ang noo ni Karleigh bago itigil ang ginagawa.
"Sino?"
Ngumiti si Briah ng makahulugan bago tumayo ng tuwid. "Go and see for yourself."
Wala ng nagawa ang dalaga at iniwan ang tinatrabaho bago na maunang maglakad patungo sa lobby ng departamento. Nakasunod lamang si Briah sa kanyang likuran habang papalapit siya nang papalapit sa isang lalaking nakatalikod mula sa kanyang pwesto.
Napatigil siya nang mahulaan kung sino nga ba iyon, nagpakawala siya ng buntong-hininga bago na tuluyang lapitan ang lalaki.
"Anong ginagawa mo dito, Gael? May trabaho pa 'ko." Mababakas sa tono ng kanyang pananalita na wala siyang interes na makipag-usap kay Gael.
Humarap ito sa kanya. May hawak itong bouquet ng mga bulaklak. Nasa 5'8 ang tangkad, he has a stocky body that fits him so good. Siya si Gael Fabro, ang matagal ng nanliligaw kay Karleigh.
"For you," wika niya at inabot ang hawak sa babae.
Tiningnan muna iyon ni Karleigh bago kuhanin at ibigay kay Briah.
"Makakaalis ka na." Akmang tatalikuran na niya ito nang biglang kabigin ng binata ang kanyang pulso na dahilan upang mapaharap siyang muli.
"Wait!" maagap niyang wika, "ito naman napaka suplada. Tatanungin lang sana kita kung pwede kang maimbitahan sa dinner mamaya."
Sarkastikong ngumiti si Karleigh. "Hindi."
Napanguso si Gael dahil sa sagot nitong parang hindi man lang pinag-isipan.
"'Yan naman lagi ang sagot mo, eh. Kahit ngayon sana, Lei. Bigyan mo naman ako ng chance."
Napairap naman si Karleigh dahil sa pagpapa-cute nito sa kanya. Kung pwede lang i-delete si Gael sa buhay niya ay ginawa na niya. Kaso parang virus na kahit paulit-ulit na palayasin, paulit-ulit ding bumabalik.
Tinanggal niya ang pagkakahawak nito sa kanyang kamay at saka niya ito hinarap. Mabuti na lang at kasing haba ng traffic sa EDSA ang pasensya niya sa lalaking ito, kundi ay baka mauna pa siyang sumabog sa Taal Volcano.
"Ano bang hindi mo maintindihan sa salitang "hindi ako interesado sayo"?"
Nawala ang ngiti ni Gael ngunit mabilis din iyong nagbago. Tila ba sanay na siya sa masasakit na salita sa kanya ni Karleigh kaya hindi na niya iyon dinadamdam.
"Lei—"
"Babe, what's going on here?"
Lahat sila ay napalingon sa pinagmulan ng tinig. Nanlaki ang mga mata ni Karleigh nang makita si Shawn na pumasok sa glass door. Nakapamulsa itong lumapit sa kanya at saka siya inakbayan.
Salubong ang kilay ni Gael habang nakatingin sa kakadating lamang na lalaki habang si Briah ay bagsak ang pangang nakatingin sa kaibigan. Maging si Zahra na kakadating lang ay naibagsak ang mga papeles na dala dahil sa nasaksihan.
"Anong ginagawa mo dito?" Bulong man ngunit may inis sa boses ni Karleigh.
Imbis na sumagot ay pinisil lamang nito ang balikat niya.
"Mind to introduce yourself?" tanong ni Gael na halata sa boses ang inis.
Malugod na inilahad ni Shawn ang palad sa kanya.
"I'm Deshawn Moore… Karleigh's fiance."
"Fiance?" saad ni Gael at tumawa. "Are you kidding me?"Ngumisi si Shawn. Si Karleigh naman ay napaka bilis ng pagkabog ng dibdib, sigurado siyang kukulitin na naman siya ng mga kaibigan mamaya or worse, baka makarating pa iyon sa kuya niya."I'm not kidding, me and Karleigh will be married soon. And no one can stop us, right, Babe?" Pinisil niya ang balikat ng babae. "Ahh… o-oo," nag-aalangang tugon ni Karleigh at pilit na ngumiti. Madiing kumuyom ang mga kamao ni Gael bago umiwas ng tingin. Tumikhim siya bago muling tumingin sa dalawa. Pinipigilan niya ang galit dahil ayaw niya ng gulo lalo na at nasa harapan niya si Karleigh. Ayaw niyang mag-iba ang tingi nito sa kanya. "Well… congratulations in advance. Kung saan masaya si Lei, doon na din ako. I need to go, may lakad pa 'ko." Tumingin siya kay Shawn. "Nice to meet you, Deshawn."Matapos no'n ay tinalikuran na niya ang dalawa at diretsong naglakad papalabas ng glass door.
"Oh, kumain ka na." Inilapag ni Kirk ang mangkok na may lamang pagkain sa harapan ng kapatid.Sila na lamang dalawa ang nasa kusina dahil abala ang lahat sa bahay. Ang ina at ama nila ay magkasama sa kwarto. Hindi nila alam kung bakit kanina pa ang dalawang 'yon doon at kanina pa din sila nakakarinig ng paglagitlit ng kama. Siguro ay guni-guni lang nila 'yon.Habang ang nakababata nilang kapatid ay nag-aaral sa kwarto nito."S-salamat, Kuya. Nag-abala ka pa," alanganin niyang tugon.Umupo si Kirk sa kaharap niyang upuan at seryoso itpng tiningnan sa mga mata. Napaiwas siya ng tingin dahil alam niyang sa mata pa lang niya ay malalaman na ng kapatid kung nagsisinungaling ba siya o hindi.Hinugot ni Kirk ang cellphone mula sa bulsa at ipinakita sa kapatid ang isang post mula sa social media. "Ano 'to?"Dahan-dahang lumingon doon. Nangunot ang noo niya nang makita iyon."Babaeng naka-bra at panty?""So, ba
"Hi, I'm Deshawn Moore." Inilahad niya ang kanyang kamay kay Jaxon Garza, ang manager ng event na magaganap sa susunod na buwan. Nasa Manila Theater sila ngayon ni Karleigh upang makita ang mga Disney Princess portrayers.Tinanggap ni Mr. Garza ang kamay ng binata. "Good evening, Mr. Moore, I'm Jaxon. I received your request, gusto mo daw pong makita ang mga portrayers if I'm not mistaken?""Yes, actually, it's my fiancee's request. She's a big fan of Disney movies and I want to make her dreams come true, right, Babe?"Napalingon siya sa kanyang likuran at nagulat nang wala na doon si Karleigh na kanina lang ay kasabay pa niyang pumasok ng gusali. Nahagip ng kanyang mga mata ang pigura ng babaeng pumasok sa isang pintuan na may nakalagay na Cinderella's dressing room."Sh*t." Pagharap niyang muli kay Mr. Garza ay may kausap itong lalaking mukhang staff din nila kaya sinamantal na niya ang pagkakataon upang sundan si Karleigh.
"Alam mo, Lei, konti na lang matutunaw na 'yang screen."Nabalik sa ulirat si Karleigh nang magsalita si Zahra. Kanina pa pala siya tulala sa ginagawa at lumilipad ang utak. Kagabi ay hindi din siya nakatulog ng maayos. Ayaw man niyang aminin pero mukhang ang nakita niya kahapon ang dahilan."S-sorry, may iniisip lang," tugon niya at tipid na ngumiti. Ginawa niyang busy muli ang sarili. Siguro ay kailangan lang niyang malibang at 'di-kalauna'y mawawala din iyon sa isip niya."Iniisip mo pa din ba 'yong nagpakalat ng picture sa Teeter? Hayaan mo na 'yon, high-tech na ang karma," wika naman ni Briah.Nagpakawala ng buntong-hininga si Karleigh. Isa pa pala 'yon sa inaalala niya. Kung bakit ba nagkasunod-sunod ang iniisip niya nitong mga nakaraang araw. Bigla na lamang siyang tumayo kaya napatingin sa kanya ang mga kaibigan. "Kuha lang akong kape." Matapos no'n ay tinanggal na niya ang flash drive na nakasaksak sa sa computer at inilagay sa
Unti-unting dumilat ang pagod na mga mata ni Karleigh at itim na kisame kaagad ang bumungad sa kan’ya. Nagising siya sa isang malaking kwarto na ngayon lamang niya nakita at hindi niya maalala kung paano ba siya napunta doon. Inilibot niya ang paningin sa paligid. Kulay puti ang mga gamit doon. Mayroong malaking cabinet, aircon na nakakabit sa dingding, side table na may lamp shade at isang bintana na natatabunan ng kurtinang puti. Malinis ang silid at base sa hitsura nito ay pagmamay-ari ito ng lalaki. “Hello. Can I order two breakfast meal in room 69?”Narinig niya ang isang pamilyar na tinig mula sa labas ng silid. May maliit na siwang kasi ang pinto ngunit hindi niya masyadong maaninag ang tao sa labas no’n. Marahan siyang bumangon kahit na masakit pa ang kan’yang katawan. Nilakad niya ang distansiya niya mula sa pintuan ngunit napahinto siya sa harap ng salaming nakadikit sa pader. Saka niya lamang napansin ang hitsura niya. Iba na ang suo
Nanginginig ang mga kamay ni Karleigh habang nagpapalaman ng peanut butter sa slice ng tinapay. Nasa kusina siya habang ginagawa ang inutos ni Kirk na gumawa siya ng meryenda. Sandali siyang sumulyap sa sala nila kung saan magkaharap na nakaupo sa sofa ang kuya niya at si Shawn.Natatakot siya sa reaksyon ng kuya niya ngayon. Hindi kasi ito mukhang galit, hindi din naman mukhang masaya. Mas natatakot siya sa nakikita niyang reaksyon ni Kirk dahil hindi niya alam ang tumatakbo sa isip nito.“Anong pangalan mo?” pormal na tanong ni Kirk sa kaharap na kanina pa napaka lawak ng ngiti. “I’m Deshawn Reyes Moore, Shawn for short.”“Boyfriend ka ba ng kapatid ko?”“Naku! Nagkakamali po kayo, I’m not her boyfriend.”Tumaas ang isang kilay ni Kirk at pinagkrus ang braso niya. Kanina pa niya kinikilatis si Shawn simula nang madatnan niya itong kasama ni Karleigh sa labas ng bahay nila. Ganito ang ginagawa niya sa tuwing nagdadala ng lalaki ang kapatid ngunit kadalasan ay mga katrabaho lamang ni
Abala sa pagtitipa sa computer si Karleigh nang lapitan siya ni Zahra. Natigil siya sa ginagawa at pinakinggan ang ibinulong nito sa kan’yang tainga.“Gael is in the lobby. Talk to him bago pa siya magwala doon.”Nginitian niya ang kaibigan bago tumango. Naupo na si Zahra at saka naman tumayo si Karleigh bago magpakawala ng buntong-hininga. Tinungo na niya ang lobby at nakita nga niya doon si Gael na nakasandal sa information desk habang nagtitipa sa cellphone. Napaangat ang tingin nito nang mapansin niya ang babae na naglalakad patungo sa kan’ya. Itinago niya ang cellphone sa bulsa bago ito salubungin ng ngiti. “Good morning—“Naputol ang sasabihin niya nang sampalin siya ni Karleigh. Nabigla siya sa ginawa nito ngunit bahagya itong natawa bago haplusin ang parteng tinamaan ng palad ng babae. Hindi niya inaasahan na gano’n ang magiging sagot ni Karleigh sa kan’ya.“Hindi ba sinabihan na kita na tigilan mo na ‘ko, Gael? Bakit ba ang kulit mo? At talagang pati si Shawn kailangan mong
Sinuot ni Karleigh ang kulay asul niyang balerina shoes at kung pagmasdan niya iyon ay tila ba ngayon lamang niya ito nakita kahit na ito ang araw-araw niyang suot. "One shoe can change your life," bigkas niya ng mga salitang mula sa paborito niyang Disney Princess na si Cinderella. Tumindig siya at ipinikit ang mga mata, marahan niyang iniangat ang mga braso at dahan-dahang sumayaw na tila ba may kapares siyang gumagalaw sa saliw ng musikang kaniyang inaawit. Sa kanyang pag-ikot ay umikot din ang laylayan ng kanyang suot na asul na drop waist dress. "Hoy babae, male-late ka na!" Biglang bumukas ang pintuan ng kanyang silid at iniluwa no'n si Kirk, ang kuya niyang kulang na lang ay isumpa ang kapatid dahil sa kabaliwan nito sa Disney movies. Hindi na daw ito bata pa para sa mga gano'ng bagay ngunit wala naman siyang magawa. Napatigil sa pagsayaw si Kar
Abala sa pagtitipa sa computer si Karleigh nang lapitan siya ni Zahra. Natigil siya sa ginagawa at pinakinggan ang ibinulong nito sa kan’yang tainga.“Gael is in the lobby. Talk to him bago pa siya magwala doon.”Nginitian niya ang kaibigan bago tumango. Naupo na si Zahra at saka naman tumayo si Karleigh bago magpakawala ng buntong-hininga. Tinungo na niya ang lobby at nakita nga niya doon si Gael na nakasandal sa information desk habang nagtitipa sa cellphone. Napaangat ang tingin nito nang mapansin niya ang babae na naglalakad patungo sa kan’ya. Itinago niya ang cellphone sa bulsa bago ito salubungin ng ngiti. “Good morning—“Naputol ang sasabihin niya nang sampalin siya ni Karleigh. Nabigla siya sa ginawa nito ngunit bahagya itong natawa bago haplusin ang parteng tinamaan ng palad ng babae. Hindi niya inaasahan na gano’n ang magiging sagot ni Karleigh sa kan’ya.“Hindi ba sinabihan na kita na tigilan mo na ‘ko, Gael? Bakit ba ang kulit mo? At talagang pati si Shawn kailangan mong
Nanginginig ang mga kamay ni Karleigh habang nagpapalaman ng peanut butter sa slice ng tinapay. Nasa kusina siya habang ginagawa ang inutos ni Kirk na gumawa siya ng meryenda. Sandali siyang sumulyap sa sala nila kung saan magkaharap na nakaupo sa sofa ang kuya niya at si Shawn.Natatakot siya sa reaksyon ng kuya niya ngayon. Hindi kasi ito mukhang galit, hindi din naman mukhang masaya. Mas natatakot siya sa nakikita niyang reaksyon ni Kirk dahil hindi niya alam ang tumatakbo sa isip nito.“Anong pangalan mo?” pormal na tanong ni Kirk sa kaharap na kanina pa napaka lawak ng ngiti. “I’m Deshawn Reyes Moore, Shawn for short.”“Boyfriend ka ba ng kapatid ko?”“Naku! Nagkakamali po kayo, I’m not her boyfriend.”Tumaas ang isang kilay ni Kirk at pinagkrus ang braso niya. Kanina pa niya kinikilatis si Shawn simula nang madatnan niya itong kasama ni Karleigh sa labas ng bahay nila. Ganito ang ginagawa niya sa tuwing nagdadala ng lalaki ang kapatid ngunit kadalasan ay mga katrabaho lamang ni
Unti-unting dumilat ang pagod na mga mata ni Karleigh at itim na kisame kaagad ang bumungad sa kan’ya. Nagising siya sa isang malaking kwarto na ngayon lamang niya nakita at hindi niya maalala kung paano ba siya napunta doon. Inilibot niya ang paningin sa paligid. Kulay puti ang mga gamit doon. Mayroong malaking cabinet, aircon na nakakabit sa dingding, side table na may lamp shade at isang bintana na natatabunan ng kurtinang puti. Malinis ang silid at base sa hitsura nito ay pagmamay-ari ito ng lalaki. “Hello. Can I order two breakfast meal in room 69?”Narinig niya ang isang pamilyar na tinig mula sa labas ng silid. May maliit na siwang kasi ang pinto ngunit hindi niya masyadong maaninag ang tao sa labas no’n. Marahan siyang bumangon kahit na masakit pa ang kan’yang katawan. Nilakad niya ang distansiya niya mula sa pintuan ngunit napahinto siya sa harap ng salaming nakadikit sa pader. Saka niya lamang napansin ang hitsura niya. Iba na ang suo
"Alam mo, Lei, konti na lang matutunaw na 'yang screen."Nabalik sa ulirat si Karleigh nang magsalita si Zahra. Kanina pa pala siya tulala sa ginagawa at lumilipad ang utak. Kagabi ay hindi din siya nakatulog ng maayos. Ayaw man niyang aminin pero mukhang ang nakita niya kahapon ang dahilan."S-sorry, may iniisip lang," tugon niya at tipid na ngumiti. Ginawa niyang busy muli ang sarili. Siguro ay kailangan lang niyang malibang at 'di-kalauna'y mawawala din iyon sa isip niya."Iniisip mo pa din ba 'yong nagpakalat ng picture sa Teeter? Hayaan mo na 'yon, high-tech na ang karma," wika naman ni Briah.Nagpakawala ng buntong-hininga si Karleigh. Isa pa pala 'yon sa inaalala niya. Kung bakit ba nagkasunod-sunod ang iniisip niya nitong mga nakaraang araw. Bigla na lamang siyang tumayo kaya napatingin sa kanya ang mga kaibigan. "Kuha lang akong kape." Matapos no'n ay tinanggal na niya ang flash drive na nakasaksak sa sa computer at inilagay sa
"Hi, I'm Deshawn Moore." Inilahad niya ang kanyang kamay kay Jaxon Garza, ang manager ng event na magaganap sa susunod na buwan. Nasa Manila Theater sila ngayon ni Karleigh upang makita ang mga Disney Princess portrayers.Tinanggap ni Mr. Garza ang kamay ng binata. "Good evening, Mr. Moore, I'm Jaxon. I received your request, gusto mo daw pong makita ang mga portrayers if I'm not mistaken?""Yes, actually, it's my fiancee's request. She's a big fan of Disney movies and I want to make her dreams come true, right, Babe?"Napalingon siya sa kanyang likuran at nagulat nang wala na doon si Karleigh na kanina lang ay kasabay pa niyang pumasok ng gusali. Nahagip ng kanyang mga mata ang pigura ng babaeng pumasok sa isang pintuan na may nakalagay na Cinderella's dressing room."Sh*t." Pagharap niyang muli kay Mr. Garza ay may kausap itong lalaking mukhang staff din nila kaya sinamantal na niya ang pagkakataon upang sundan si Karleigh.
"Oh, kumain ka na." Inilapag ni Kirk ang mangkok na may lamang pagkain sa harapan ng kapatid.Sila na lamang dalawa ang nasa kusina dahil abala ang lahat sa bahay. Ang ina at ama nila ay magkasama sa kwarto. Hindi nila alam kung bakit kanina pa ang dalawang 'yon doon at kanina pa din sila nakakarinig ng paglagitlit ng kama. Siguro ay guni-guni lang nila 'yon.Habang ang nakababata nilang kapatid ay nag-aaral sa kwarto nito."S-salamat, Kuya. Nag-abala ka pa," alanganin niyang tugon.Umupo si Kirk sa kaharap niyang upuan at seryoso itpng tiningnan sa mga mata. Napaiwas siya ng tingin dahil alam niyang sa mata pa lang niya ay malalaman na ng kapatid kung nagsisinungaling ba siya o hindi.Hinugot ni Kirk ang cellphone mula sa bulsa at ipinakita sa kapatid ang isang post mula sa social media. "Ano 'to?"Dahan-dahang lumingon doon. Nangunot ang noo niya nang makita iyon."Babaeng naka-bra at panty?""So, ba
"Fiance?" saad ni Gael at tumawa. "Are you kidding me?"Ngumisi si Shawn. Si Karleigh naman ay napaka bilis ng pagkabog ng dibdib, sigurado siyang kukulitin na naman siya ng mga kaibigan mamaya or worse, baka makarating pa iyon sa kuya niya."I'm not kidding, me and Karleigh will be married soon. And no one can stop us, right, Babe?" Pinisil niya ang balikat ng babae. "Ahh… o-oo," nag-aalangang tugon ni Karleigh at pilit na ngumiti. Madiing kumuyom ang mga kamao ni Gael bago umiwas ng tingin. Tumikhim siya bago muling tumingin sa dalawa. Pinipigilan niya ang galit dahil ayaw niya ng gulo lalo na at nasa harapan niya si Karleigh. Ayaw niyang mag-iba ang tingi nito sa kanya. "Well… congratulations in advance. Kung saan masaya si Lei, doon na din ako. I need to go, may lakad pa 'ko." Tumingin siya kay Shawn. "Nice to meet you, Deshawn."Matapos no'n ay tinalikuran na niya ang dalawa at diretsong naglakad papalabas ng glass door.
"Okay na siguro 'to."Pinagmasdan ni Karleigh ang hitsura sa harapan ng salamin. Nakasuot siya ng dark blue sheath dress at puting kitten hills. Sabado ngayon at ito din ang araw na napag-usapan nila ni Shawn para makilala niya ang mga magulang nito. Napurnada pa tuloy ang pamamahinga niya.Kinuha na niya ang blue pouch sa kama at saka na lumabas ng kwarto. Dahil sa heels niya ay rinig na rinig ang bawat hakbang niya sa pagbaba ng hagdan. Agad siyang napansin ni Kirk na abala sa paghuhugas ng pinggan."Sabado ngayon, ah. Saan ka pupunta at bihis na bihis ka?" tanong nito.Napalunok si Karleigh. Hindi dapat malaman ng kuya niya ang kagagahang pinasok niya. Tumikhim siya at saka inayos ang sarili bago lumapit sa kapatid."Ahh… m-mamamasyal lang kami nila Zahra at Bri," kandautal niyang tugon.Napatigil sa paghuhugas ang kapatid at tumaas ang
Oh, bibig mo baka pasukan ng langaw." Nabalik si Karleigh ss ulirat nang marinig ang boses ng kuya niya. Nasa hapag kainan na sila ngayon habang kumakain ng hapunan. Kahit na sinabi na nitong kumain na siya kanina ay pinakain siya ulit ng ina, pakiramdam niya'y wala na ngang espasyo sa bituka niya. "Bakit ba tulala ka d'yan, Lei? May problema ba?" tanong ng papa Eliseo niya. Tipid na ngumiti si Karleigh bago umiling. "Wala po, pagod lang sa trabaho." "Baka naman pinapagod mo ng husto 'yang sarili mo sa trabaho, Lei. Hindi mo naman kailangang sagarin 'yang katawan mo kakakayod," saad ng mama Kloe niya. "'Ma, 'Pa, okay lang po ako. At saka kailangan ko pong magtrabaho para kay Kelsi, isang taon na lang high school na ang bunso natin." Tiningnan niya ang kapatid na babaeng nasa tabi ng ina na kumakain. "Kahit na, nad'yan pa naman ang kuya mo. Pareho