Oh, bibig mo baka pasukan ng langaw."
Nabalik si Karleigh ss ulirat nang marinig ang boses ng kuya niya. Nasa hapag kainan na sila ngayon habang kumakain ng hapunan. Kahit na sinabi na nitong kumain na siya kanina ay pinakain siya ulit ng ina, pakiramdam niya'y wala na ngang espasyo sa bituka niya.
"Bakit ba tulala ka d'yan, Lei? May problema ba?" tanong ng papa Eliseo niya.
Tipid na ngumiti si Karleigh bago umiling. "Wala po, pagod lang sa trabaho."
"Baka naman pinapagod mo ng husto 'yang sarili mo sa trabaho, Lei. Hindi mo naman kailangang sagarin 'yang katawan mo kakakayod," saad ng mama Kloe niya.
"'Ma, 'Pa, okay lang po ako. At saka kailangan ko pong magtrabaho para kay Kelsi, isang taon na lang high school na ang bunso natin." Tiningnan niya ang kapatid na babaeng nasa tabi ng ina na kumakain.
"Kahit na, nad'yan pa naman ang kuya mo. Pareho kayong kumakayod kaya hindi mo kailangang pahirapan ng husto ang sarili mo," saad ng kanyang ina.
"Oh, basta, Lei, wala munang magbo-boyfriend, ha," singit ni Kirk sa usapan.
Napaismid na lamang si Lei dahil sa sinabi ng kapatid. Wala pa sa isip niya ang nga gano'ng bagay kaya kahit hindi ipaalala ng kanyang kuya ay mukhang malabo pa din iyong mangyari.
"Ano ka ba, Kirk? Bente-singko na 'yang kapatid mo, nasa tamang edad na 'yan. 'Wag mong igagaya sayong bente-otso na, eh wala pa ding asawa," wika ng ama nila.
Natawa naman si Kelsi at Karleigh dahil doon. Sinamaan naman siya ng tingin ng kuya ngunit patuloy lang siya sa pagtawa.
Naputol ang usapan nila nang maramdaman ni Karleigh ang pag-vibrate ng kanyang cellphone mula sa bulsa kaya kaagad niya itong kinuha at tiningnan.
FROM: 09*******83
Si Shawn 'to, magkita tayo bukas sa fast food malapit kung saan tayo nagkita kanina.
Nangunot ang noo niya nang mabasa iyon, paano kaya nito nalaman ang number niya? Habang abala siya sa pagtipa ng reply ay sumulyap naman sa ginagawa niya ang kapatid.
"Sino 'yan?" seryoso nitong tanong.
Mabilis na itinago ni Karleigh ang phone sa bulsa.
"W-wala, si Bri lang," pagsisinungaling niya at bumalik na sa pagkain.
**
"My father closed all my bank accounts, and he says that he will only open it all if I will introduce him to the girl that I will marry," panimula ni Shawn sa usapan nila.
Maaga pa lang kaya wala pang masyadong tao sa fast food. Ang ilang mga establisyemento sa labas ay ngayon pa lamang binubuksan.
"Bakit naman atat 'yang daddy mo? Mamamatay ka na ba?"
"Of course not. I'm a womanizer, I'll admit that. 'Yon ang reason kung bakit ginawa ni Daddy 'yon, but I don't want to. Ayaw kong matali sa iisang babae, I hate commitments."
"Kaya naman pala, oh eh bakit naman ako nadawit d'yan sa plano mo? Bakit hindi na lang 'yong ibang babae ang ipakilala mo. 'Yong mas maganda, mas sexy, at mas nababagay sayo."
"Dahil alam kong hindi maniniwala si Daddy sa 'kin kapag magaganda ang dinala ko sa bahay."
Laglag ang panga ni Karleigh dahil sa narinig.
"So, sinasabi mong pangit ako?!" hindi makapaniwalang tanong niya at napasandal bago pinagkrus ang mga braso.
"No! Well, magiging honest ako sayo, hindi ka naman kagandahan pero ikaw lang ang naiisip kong makakatulong sa 'kin. Like I said yesterday, I will give you everything you want or need if you will cooperate. Kapag nakuha ko na ang pera ko, you can wish whatever you wants, pareho pa tayong makikinabang."
Nag-isip-isip muna si Karleigh bago ibalik ang tingin sa binata. Iisa lang naman talaga ang gusto niya, eh. Ang makaharap ang mga Disney Princess, base sa estado ng buhay ni Shawn mukhang chicken na chicken lang dito ang hihilingin niya.
"Oh, eh hanggang kailan naman 'yan?" tanong niy at umayos ng upo.
Nagkibit-balikat si Shawn. "Siguro hanggang sa ibalik na ni Daddy ang accounts ko. Ako na ang bahalang dumiskarte kung paano ko 'yon isasara na hindi niya mapapakeelaman."
"Paano kapag mabuko tayo? Baka madamay pa 'ko sa parusa ng ama mo."
Ngumisi ang lalaki. "That won't happen. I'm smarter than my father."
Nakagat pa ni Karleigh ang labi dahil nag-aalinlangan pa din talaga siya hanggang ngayon. Pero naka-oo na siya dito kahapon, wala na talagang bawian 'yon. At saka isa pa, pareho silang makikinabang sa huli. Natupad na ang pangarap niya, nakatulong pa siya sa kapwa, okay na sigurong reason 'yon para hindi siya mag-back out.
**
"Miss Estrada and Miss Ford."
Natigil sa pagguhit si Karleigh mula sa laptop nang marinig ang pagtawag ng apelyido niya. Napatingin siya sa mga kaibigan na ngayon ay nagtataka din kung bakit bigla siyang pinatawag ng boss nila.
Tumayo na siya at tinahak ang daan patungo sa opisina ng amo. Magkasunod lamang sila ni Pearl na pumasok ng pinto at pareho silang yumukod nang makaharap ang amo.
"Have a seat," anyaya ni Mr. Huang.
Naupo naman sila sa magkaharap na silya na nasa harapan lamang ng lamesa ng boss.
"So, I will not make this conversation longer. Of all my employees, the two of you have the most beautiful artwork and I'm glad that I have you, Ms. Estrada, and you Ms. Ford, in this company."
Ngumiti sila dahil sa papuri ng amo. Akmang ngingitian niya din sana si Pearl ngunit naudlot ito nang umirap lang ito sa kanya.
"And I am happy to announce that the promotion as Supervisor in Huang Animation Company is now open. But," sandali niyang pinutol ang sasabihin upang tingnan ang dalawang empleyada, "only one of you can get it."
Dahan-dahang napatingin si Karleigh kay Pearl na ngayon ay napaka laki na ng ngisi. Mukhang mataas ang kompiyansa nito sa sarili na siya ang makakakuha ng promotion.
"I'm expecting the two of you to work hard. Don't waste the opportunity." Sumenyas siya bilang pagtatapos ng usapan.
Tumayo na silang dalawa bago yumukod at lumabas ng pintuan. Malaking tulong ito kay Karleigh kung sakali mang siya ang makakatanggap ng promotion. Malaki-laking salary increase din ang makukuha niya, sa gano'ng paraan ay makakaipon na din siya.
"Ready to lose, Karleigh."
Natigil siya sa paghakbang nang marinig ang boses ng katrabaho. Humarap siya dito ang ngumiti. Hindi niya alam kung bakit napak suplada nito sa kanya gayong napaka bait naman niya dito simula noon.
"Good luck sa 'tin, Pearl,", saad niya.
Nagkrus ng braso niya ang babae bago umirap. "Whatever."
Unti-unting nawala ang ngiti niya nang lampasan lamang siya nito. Nang maupo si Pearl ay sinundan pa niya ng tingin ang katrabaho. Alam niyang magaling siya ngunit hindi pa din maalis sa isip niya ang mabahala. Alam niyang marami na ding nakamit na achievements si Karleigh kaya hindi siya dapat makampante.
Maduming maglaro si Pearl. Noon pa lang ay malaki na ang inggit niya kay Karleigh. Hindi siya papayag na matatalo siya nito sa pagkakataong iyon. Ngayon pa lang ay nag-iisip na siya ng paraan kung paano madudungisan ang pangalan ni Karleigh sa kumpanya.
Hindi siya sanay na nalalamangan, alam niya sa sarili niyang deserving siya para sa pwesto as Supervisor.
"Maybe a little cheating won't matter."
"Okay na siguro 'to."Pinagmasdan ni Karleigh ang hitsura sa harapan ng salamin. Nakasuot siya ng dark blue sheath dress at puting kitten hills. Sabado ngayon at ito din ang araw na napag-usapan nila ni Shawn para makilala niya ang mga magulang nito. Napurnada pa tuloy ang pamamahinga niya.Kinuha na niya ang blue pouch sa kama at saka na lumabas ng kwarto. Dahil sa heels niya ay rinig na rinig ang bawat hakbang niya sa pagbaba ng hagdan. Agad siyang napansin ni Kirk na abala sa paghuhugas ng pinggan."Sabado ngayon, ah. Saan ka pupunta at bihis na bihis ka?" tanong nito.Napalunok si Karleigh. Hindi dapat malaman ng kuya niya ang kagagahang pinasok niya. Tumikhim siya at saka inayos ang sarili bago lumapit sa kapatid."Ahh… m-mamamasyal lang kami nila Zahra at Bri," kandautal niyang tugon.Napatigil sa paghuhugas ang kapatid at tumaas ang
"Fiance?" saad ni Gael at tumawa. "Are you kidding me?"Ngumisi si Shawn. Si Karleigh naman ay napaka bilis ng pagkabog ng dibdib, sigurado siyang kukulitin na naman siya ng mga kaibigan mamaya or worse, baka makarating pa iyon sa kuya niya."I'm not kidding, me and Karleigh will be married soon. And no one can stop us, right, Babe?" Pinisil niya ang balikat ng babae. "Ahh… o-oo," nag-aalangang tugon ni Karleigh at pilit na ngumiti. Madiing kumuyom ang mga kamao ni Gael bago umiwas ng tingin. Tumikhim siya bago muling tumingin sa dalawa. Pinipigilan niya ang galit dahil ayaw niya ng gulo lalo na at nasa harapan niya si Karleigh. Ayaw niyang mag-iba ang tingi nito sa kanya. "Well… congratulations in advance. Kung saan masaya si Lei, doon na din ako. I need to go, may lakad pa 'ko." Tumingin siya kay Shawn. "Nice to meet you, Deshawn."Matapos no'n ay tinalikuran na niya ang dalawa at diretsong naglakad papalabas ng glass door.
"Oh, kumain ka na." Inilapag ni Kirk ang mangkok na may lamang pagkain sa harapan ng kapatid.Sila na lamang dalawa ang nasa kusina dahil abala ang lahat sa bahay. Ang ina at ama nila ay magkasama sa kwarto. Hindi nila alam kung bakit kanina pa ang dalawang 'yon doon at kanina pa din sila nakakarinig ng paglagitlit ng kama. Siguro ay guni-guni lang nila 'yon.Habang ang nakababata nilang kapatid ay nag-aaral sa kwarto nito."S-salamat, Kuya. Nag-abala ka pa," alanganin niyang tugon.Umupo si Kirk sa kaharap niyang upuan at seryoso itpng tiningnan sa mga mata. Napaiwas siya ng tingin dahil alam niyang sa mata pa lang niya ay malalaman na ng kapatid kung nagsisinungaling ba siya o hindi.Hinugot ni Kirk ang cellphone mula sa bulsa at ipinakita sa kapatid ang isang post mula sa social media. "Ano 'to?"Dahan-dahang lumingon doon. Nangunot ang noo niya nang makita iyon."Babaeng naka-bra at panty?""So, ba
"Hi, I'm Deshawn Moore." Inilahad niya ang kanyang kamay kay Jaxon Garza, ang manager ng event na magaganap sa susunod na buwan. Nasa Manila Theater sila ngayon ni Karleigh upang makita ang mga Disney Princess portrayers.Tinanggap ni Mr. Garza ang kamay ng binata. "Good evening, Mr. Moore, I'm Jaxon. I received your request, gusto mo daw pong makita ang mga portrayers if I'm not mistaken?""Yes, actually, it's my fiancee's request. She's a big fan of Disney movies and I want to make her dreams come true, right, Babe?"Napalingon siya sa kanyang likuran at nagulat nang wala na doon si Karleigh na kanina lang ay kasabay pa niyang pumasok ng gusali. Nahagip ng kanyang mga mata ang pigura ng babaeng pumasok sa isang pintuan na may nakalagay na Cinderella's dressing room."Sh*t." Pagharap niyang muli kay Mr. Garza ay may kausap itong lalaking mukhang staff din nila kaya sinamantal na niya ang pagkakataon upang sundan si Karleigh.
"Alam mo, Lei, konti na lang matutunaw na 'yang screen."Nabalik sa ulirat si Karleigh nang magsalita si Zahra. Kanina pa pala siya tulala sa ginagawa at lumilipad ang utak. Kagabi ay hindi din siya nakatulog ng maayos. Ayaw man niyang aminin pero mukhang ang nakita niya kahapon ang dahilan."S-sorry, may iniisip lang," tugon niya at tipid na ngumiti. Ginawa niyang busy muli ang sarili. Siguro ay kailangan lang niyang malibang at 'di-kalauna'y mawawala din iyon sa isip niya."Iniisip mo pa din ba 'yong nagpakalat ng picture sa Teeter? Hayaan mo na 'yon, high-tech na ang karma," wika naman ni Briah.Nagpakawala ng buntong-hininga si Karleigh. Isa pa pala 'yon sa inaalala niya. Kung bakit ba nagkasunod-sunod ang iniisip niya nitong mga nakaraang araw. Bigla na lamang siyang tumayo kaya napatingin sa kanya ang mga kaibigan. "Kuha lang akong kape." Matapos no'n ay tinanggal na niya ang flash drive na nakasaksak sa sa computer at inilagay sa
Unti-unting dumilat ang pagod na mga mata ni Karleigh at itim na kisame kaagad ang bumungad sa kan’ya. Nagising siya sa isang malaking kwarto na ngayon lamang niya nakita at hindi niya maalala kung paano ba siya napunta doon. Inilibot niya ang paningin sa paligid. Kulay puti ang mga gamit doon. Mayroong malaking cabinet, aircon na nakakabit sa dingding, side table na may lamp shade at isang bintana na natatabunan ng kurtinang puti. Malinis ang silid at base sa hitsura nito ay pagmamay-ari ito ng lalaki. “Hello. Can I order two breakfast meal in room 69?”Narinig niya ang isang pamilyar na tinig mula sa labas ng silid. May maliit na siwang kasi ang pinto ngunit hindi niya masyadong maaninag ang tao sa labas no’n. Marahan siyang bumangon kahit na masakit pa ang kan’yang katawan. Nilakad niya ang distansiya niya mula sa pintuan ngunit napahinto siya sa harap ng salaming nakadikit sa pader. Saka niya lamang napansin ang hitsura niya. Iba na ang suo
Nanginginig ang mga kamay ni Karleigh habang nagpapalaman ng peanut butter sa slice ng tinapay. Nasa kusina siya habang ginagawa ang inutos ni Kirk na gumawa siya ng meryenda. Sandali siyang sumulyap sa sala nila kung saan magkaharap na nakaupo sa sofa ang kuya niya at si Shawn.Natatakot siya sa reaksyon ng kuya niya ngayon. Hindi kasi ito mukhang galit, hindi din naman mukhang masaya. Mas natatakot siya sa nakikita niyang reaksyon ni Kirk dahil hindi niya alam ang tumatakbo sa isip nito.“Anong pangalan mo?” pormal na tanong ni Kirk sa kaharap na kanina pa napaka lawak ng ngiti. “I’m Deshawn Reyes Moore, Shawn for short.”“Boyfriend ka ba ng kapatid ko?”“Naku! Nagkakamali po kayo, I’m not her boyfriend.”Tumaas ang isang kilay ni Kirk at pinagkrus ang braso niya. Kanina pa niya kinikilatis si Shawn simula nang madatnan niya itong kasama ni Karleigh sa labas ng bahay nila. Ganito ang ginagawa niya sa tuwing nagdadala ng lalaki ang kapatid ngunit kadalasan ay mga katrabaho lamang ni
Abala sa pagtitipa sa computer si Karleigh nang lapitan siya ni Zahra. Natigil siya sa ginagawa at pinakinggan ang ibinulong nito sa kan’yang tainga.“Gael is in the lobby. Talk to him bago pa siya magwala doon.”Nginitian niya ang kaibigan bago tumango. Naupo na si Zahra at saka naman tumayo si Karleigh bago magpakawala ng buntong-hininga. Tinungo na niya ang lobby at nakita nga niya doon si Gael na nakasandal sa information desk habang nagtitipa sa cellphone. Napaangat ang tingin nito nang mapansin niya ang babae na naglalakad patungo sa kan’ya. Itinago niya ang cellphone sa bulsa bago ito salubungin ng ngiti. “Good morning—“Naputol ang sasabihin niya nang sampalin siya ni Karleigh. Nabigla siya sa ginawa nito ngunit bahagya itong natawa bago haplusin ang parteng tinamaan ng palad ng babae. Hindi niya inaasahan na gano’n ang magiging sagot ni Karleigh sa kan’ya.“Hindi ba sinabihan na kita na tigilan mo na ‘ko, Gael? Bakit ba ang kulit mo? At talagang pati si Shawn kailangan mong
Abala sa pagtitipa sa computer si Karleigh nang lapitan siya ni Zahra. Natigil siya sa ginagawa at pinakinggan ang ibinulong nito sa kan’yang tainga.“Gael is in the lobby. Talk to him bago pa siya magwala doon.”Nginitian niya ang kaibigan bago tumango. Naupo na si Zahra at saka naman tumayo si Karleigh bago magpakawala ng buntong-hininga. Tinungo na niya ang lobby at nakita nga niya doon si Gael na nakasandal sa information desk habang nagtitipa sa cellphone. Napaangat ang tingin nito nang mapansin niya ang babae na naglalakad patungo sa kan’ya. Itinago niya ang cellphone sa bulsa bago ito salubungin ng ngiti. “Good morning—“Naputol ang sasabihin niya nang sampalin siya ni Karleigh. Nabigla siya sa ginawa nito ngunit bahagya itong natawa bago haplusin ang parteng tinamaan ng palad ng babae. Hindi niya inaasahan na gano’n ang magiging sagot ni Karleigh sa kan’ya.“Hindi ba sinabihan na kita na tigilan mo na ‘ko, Gael? Bakit ba ang kulit mo? At talagang pati si Shawn kailangan mong
Nanginginig ang mga kamay ni Karleigh habang nagpapalaman ng peanut butter sa slice ng tinapay. Nasa kusina siya habang ginagawa ang inutos ni Kirk na gumawa siya ng meryenda. Sandali siyang sumulyap sa sala nila kung saan magkaharap na nakaupo sa sofa ang kuya niya at si Shawn.Natatakot siya sa reaksyon ng kuya niya ngayon. Hindi kasi ito mukhang galit, hindi din naman mukhang masaya. Mas natatakot siya sa nakikita niyang reaksyon ni Kirk dahil hindi niya alam ang tumatakbo sa isip nito.“Anong pangalan mo?” pormal na tanong ni Kirk sa kaharap na kanina pa napaka lawak ng ngiti. “I’m Deshawn Reyes Moore, Shawn for short.”“Boyfriend ka ba ng kapatid ko?”“Naku! Nagkakamali po kayo, I’m not her boyfriend.”Tumaas ang isang kilay ni Kirk at pinagkrus ang braso niya. Kanina pa niya kinikilatis si Shawn simula nang madatnan niya itong kasama ni Karleigh sa labas ng bahay nila. Ganito ang ginagawa niya sa tuwing nagdadala ng lalaki ang kapatid ngunit kadalasan ay mga katrabaho lamang ni
Unti-unting dumilat ang pagod na mga mata ni Karleigh at itim na kisame kaagad ang bumungad sa kan’ya. Nagising siya sa isang malaking kwarto na ngayon lamang niya nakita at hindi niya maalala kung paano ba siya napunta doon. Inilibot niya ang paningin sa paligid. Kulay puti ang mga gamit doon. Mayroong malaking cabinet, aircon na nakakabit sa dingding, side table na may lamp shade at isang bintana na natatabunan ng kurtinang puti. Malinis ang silid at base sa hitsura nito ay pagmamay-ari ito ng lalaki. “Hello. Can I order two breakfast meal in room 69?”Narinig niya ang isang pamilyar na tinig mula sa labas ng silid. May maliit na siwang kasi ang pinto ngunit hindi niya masyadong maaninag ang tao sa labas no’n. Marahan siyang bumangon kahit na masakit pa ang kan’yang katawan. Nilakad niya ang distansiya niya mula sa pintuan ngunit napahinto siya sa harap ng salaming nakadikit sa pader. Saka niya lamang napansin ang hitsura niya. Iba na ang suo
"Alam mo, Lei, konti na lang matutunaw na 'yang screen."Nabalik sa ulirat si Karleigh nang magsalita si Zahra. Kanina pa pala siya tulala sa ginagawa at lumilipad ang utak. Kagabi ay hindi din siya nakatulog ng maayos. Ayaw man niyang aminin pero mukhang ang nakita niya kahapon ang dahilan."S-sorry, may iniisip lang," tugon niya at tipid na ngumiti. Ginawa niyang busy muli ang sarili. Siguro ay kailangan lang niyang malibang at 'di-kalauna'y mawawala din iyon sa isip niya."Iniisip mo pa din ba 'yong nagpakalat ng picture sa Teeter? Hayaan mo na 'yon, high-tech na ang karma," wika naman ni Briah.Nagpakawala ng buntong-hininga si Karleigh. Isa pa pala 'yon sa inaalala niya. Kung bakit ba nagkasunod-sunod ang iniisip niya nitong mga nakaraang araw. Bigla na lamang siyang tumayo kaya napatingin sa kanya ang mga kaibigan. "Kuha lang akong kape." Matapos no'n ay tinanggal na niya ang flash drive na nakasaksak sa sa computer at inilagay sa
"Hi, I'm Deshawn Moore." Inilahad niya ang kanyang kamay kay Jaxon Garza, ang manager ng event na magaganap sa susunod na buwan. Nasa Manila Theater sila ngayon ni Karleigh upang makita ang mga Disney Princess portrayers.Tinanggap ni Mr. Garza ang kamay ng binata. "Good evening, Mr. Moore, I'm Jaxon. I received your request, gusto mo daw pong makita ang mga portrayers if I'm not mistaken?""Yes, actually, it's my fiancee's request. She's a big fan of Disney movies and I want to make her dreams come true, right, Babe?"Napalingon siya sa kanyang likuran at nagulat nang wala na doon si Karleigh na kanina lang ay kasabay pa niyang pumasok ng gusali. Nahagip ng kanyang mga mata ang pigura ng babaeng pumasok sa isang pintuan na may nakalagay na Cinderella's dressing room."Sh*t." Pagharap niyang muli kay Mr. Garza ay may kausap itong lalaking mukhang staff din nila kaya sinamantal na niya ang pagkakataon upang sundan si Karleigh.
"Oh, kumain ka na." Inilapag ni Kirk ang mangkok na may lamang pagkain sa harapan ng kapatid.Sila na lamang dalawa ang nasa kusina dahil abala ang lahat sa bahay. Ang ina at ama nila ay magkasama sa kwarto. Hindi nila alam kung bakit kanina pa ang dalawang 'yon doon at kanina pa din sila nakakarinig ng paglagitlit ng kama. Siguro ay guni-guni lang nila 'yon.Habang ang nakababata nilang kapatid ay nag-aaral sa kwarto nito."S-salamat, Kuya. Nag-abala ka pa," alanganin niyang tugon.Umupo si Kirk sa kaharap niyang upuan at seryoso itpng tiningnan sa mga mata. Napaiwas siya ng tingin dahil alam niyang sa mata pa lang niya ay malalaman na ng kapatid kung nagsisinungaling ba siya o hindi.Hinugot ni Kirk ang cellphone mula sa bulsa at ipinakita sa kapatid ang isang post mula sa social media. "Ano 'to?"Dahan-dahang lumingon doon. Nangunot ang noo niya nang makita iyon."Babaeng naka-bra at panty?""So, ba
"Fiance?" saad ni Gael at tumawa. "Are you kidding me?"Ngumisi si Shawn. Si Karleigh naman ay napaka bilis ng pagkabog ng dibdib, sigurado siyang kukulitin na naman siya ng mga kaibigan mamaya or worse, baka makarating pa iyon sa kuya niya."I'm not kidding, me and Karleigh will be married soon. And no one can stop us, right, Babe?" Pinisil niya ang balikat ng babae. "Ahh… o-oo," nag-aalangang tugon ni Karleigh at pilit na ngumiti. Madiing kumuyom ang mga kamao ni Gael bago umiwas ng tingin. Tumikhim siya bago muling tumingin sa dalawa. Pinipigilan niya ang galit dahil ayaw niya ng gulo lalo na at nasa harapan niya si Karleigh. Ayaw niyang mag-iba ang tingi nito sa kanya. "Well… congratulations in advance. Kung saan masaya si Lei, doon na din ako. I need to go, may lakad pa 'ko." Tumingin siya kay Shawn. "Nice to meet you, Deshawn."Matapos no'n ay tinalikuran na niya ang dalawa at diretsong naglakad papalabas ng glass door.
"Okay na siguro 'to."Pinagmasdan ni Karleigh ang hitsura sa harapan ng salamin. Nakasuot siya ng dark blue sheath dress at puting kitten hills. Sabado ngayon at ito din ang araw na napag-usapan nila ni Shawn para makilala niya ang mga magulang nito. Napurnada pa tuloy ang pamamahinga niya.Kinuha na niya ang blue pouch sa kama at saka na lumabas ng kwarto. Dahil sa heels niya ay rinig na rinig ang bawat hakbang niya sa pagbaba ng hagdan. Agad siyang napansin ni Kirk na abala sa paghuhugas ng pinggan."Sabado ngayon, ah. Saan ka pupunta at bihis na bihis ka?" tanong nito.Napalunok si Karleigh. Hindi dapat malaman ng kuya niya ang kagagahang pinasok niya. Tumikhim siya at saka inayos ang sarili bago lumapit sa kapatid."Ahh… m-mamamasyal lang kami nila Zahra at Bri," kandautal niyang tugon.Napatigil sa paghuhugas ang kapatid at tumaas ang
Oh, bibig mo baka pasukan ng langaw." Nabalik si Karleigh ss ulirat nang marinig ang boses ng kuya niya. Nasa hapag kainan na sila ngayon habang kumakain ng hapunan. Kahit na sinabi na nitong kumain na siya kanina ay pinakain siya ulit ng ina, pakiramdam niya'y wala na ngang espasyo sa bituka niya. "Bakit ba tulala ka d'yan, Lei? May problema ba?" tanong ng papa Eliseo niya. Tipid na ngumiti si Karleigh bago umiling. "Wala po, pagod lang sa trabaho." "Baka naman pinapagod mo ng husto 'yang sarili mo sa trabaho, Lei. Hindi mo naman kailangang sagarin 'yang katawan mo kakakayod," saad ng mama Kloe niya. "'Ma, 'Pa, okay lang po ako. At saka kailangan ko pong magtrabaho para kay Kelsi, isang taon na lang high school na ang bunso natin." Tiningnan niya ang kapatid na babaeng nasa tabi ng ina na kumakain. "Kahit na, nad'yan pa naman ang kuya mo. Pareho