Chapter 1

Chapter 1

HINGAL na hingal si Marina nang tumuntong siya sa building ng PolSci Department, gamit ang panyo niya pinunasan niya ang mga nabasa sa kanya dahil sa biglang pagbagsak ng ulan. Inayos niya ang damit niya at ID na suot. Kailangan niyang magmadali lalo na’t may importanteng tao ang dumating sa auditorium ng PolSci na isang conference na ginanap sa unibersidad nila. Halos lahat ng mga kamag-aral niya iisang direksyon ang pinupuntahan.

Tuwang-tuwa at excited ang lahat. Sino nga bang hindi ma-excite kung makikita mo ang batang representative ng munisipalidad nila---si Filan Sanchez, panganay na anak ng mayor ng kanilang lugar. Maliban sa pagiging matalino at masipag na public servant naroon din nagtapos, kinahuhumalingan ang binata dahil sa angking kakisigan nito.

Wala ata siyang kakilala na hindi nagkaroon ng paghanga sa binata maliban nga lang sa kanya. Nagmadali na siyang naglakad para hanapin ang mga kasamahan niya, isa siyang campus journalist at member ng newspaper organization. Bilang third year Journalism kailangan niyang sumali sa mga ganitong aktibidad kahit ayaw niya.

“Marina!” sigaw ng editor in chief nila nang makita siya mula sa kumpulan ng mga taong nagmamadaling makapasok. “Mabuti dumating ka na, wala si Karen kaya ikaw ang isa sa mag-stand by sa interview sa bisita,” paalala ng binatang si EIC nila na si Hendrix.

Namilog ang mga mata niya sa gulat. “Ano po iyon?” pag-uulit niya dahil baka nabibingi lamang siya.

Inabot na ni Hendrix ang papel at saka niya ito kinuha.

“Wala si Karen, ikaw na ang bahalang pumalit sa kanya,” pag-uulit nito.

“Ano…pero-”

“Wala nang pero-pero, mag-uumpisa na ang conference at kulang tayo sa tao kaya ikaw na lang ang sumalo, huwag kang mag-alala sa ‘yo naman ang credits eh.”

Ito ang kinatatakutan ni Marina, hindi dahil takot siya sa humarap sa mga tao kundi dahil hangga’t maari kailangan niyang umiwas sa mga Sanchez lalo na kay Filan. Mortal na kaaway ng kanilang angkan ang mga Sanchez, dahil hindi mo maaring pagsamahin ang Sanchez at Hidalgo sa iisang lugar na hindi nauuwi sa gulo.

Hindi basta ordinaryong tao si Marina pero pinilit niyang mamuhay ng simple, anak siya ng vice mayor ng probinsya at isang public attorney ang ama niya na nagtatangol sa mga mahihirap, especially sa mga magsasaka. Matagal nang may alitan ang dalawang pamilya noon pang hindi pa siya nabubuhay dahil sa politiko, pero kahit na anong iwas niya’y doon naman dumarating ang challenge.

Wala siyang magagawa kundi kunin ang trabaho na iyon kundi ay mapapagalitan siya. Napakagat labi siya saka sumunod sa mga kasama niya sa puwestong binigay sa kanila sa unahang bahagi, napapalibutan sila ng ingay, may aircon sa loob ngunit pakiramdam ni Marina mainit sa loob dahil sa pangambang nararamdaman niya.

Habang tumatagal mas lalong kumalabog ang dibdib niya at lumalalim ang paghinga niya. Ibinigay na sa kanya ang mic nagagamitin niya, hindi lang siya ang naroon na mag-interview dahil meron ding nakahanda galing sa ibang department, nakahanda ang mga phone camera ng mga estudyante lalo na ang mga kamag-aral niyang babae. Naroon ang ilang small channel sa probinsya at radio anchor na mag-cover sa conference.

Nabigla si Marina nang magtilian ang mga kasama niya sa loob na iyon para bang may artistang dumating, hindi na nagawa pang i-check ang mga itatanong niya kay Filan. Napalunok siya ng ilang beses hanggang mapadaan ang binata sa puwesto nila, saktong napalingon ito sa kanya at magtama ang mga mata nila. Sandali lang iyon dahilan para mas lalong magwala ang puso niya.

Tuluyang nakaakyat si Filan sa stage kasama ang mga kapartido nito at grupo ng party list na humahawak sa mga magsasaka. Narinig ni Marina ang pag-welcome ng emcee ng event na iyon at malakas na palakpakan.

Naroon sila Final para ipagmalaki ang isinabatas nito kasama ang party list na magtatangol sa lupain at maliliit na magsasaka.

“Congratulation sa ating representative Filan Sanchez sa kanyang isinabatas para sa mga magsasaka lalo na’t magagamit ito sa buong probinsya ng Sorsogon dito rin sa ating Castilla Municipality, gusto po naming marinig ang inyong inspiration bakit ninyo naisip ito?” saka binigyan ng sariling mic si Filan.

Tatayo pa lamang si Filan at simpleng pagngiti na dahilan para lumabas ang dimple nito sa kanang pisngi’y nagtitilian na ang kababaihan, si Marina mismo ang nahihiya para sa mga kamag-aral niya.

“Magandang umaga po sa lahat at maraming salamat sa mainit na pagtanggap sa akin dito lalo na sa St. Louise State University para rito sa conference lalo na sa mga dumalo,” doon nag-umpisang magpaliwaang si Filan at lahat ng mga naroon ay tutok sa kanya.

Kung hindi politiko ang pinasok ng binata maari na itong pumasang artista o kaya’y modelo sa tindig din nito. Marina smell powerful and rich from Filan habang pinapanood niya ito. Minsan lang niya ito makita at kung maari iiwas siya.

Napansin niya ang mga titig ng ilang small media personnel na nakatingin sa kanya, alam na niya kung anong iniisip ng mga ito lalo na’t nakita na namang magkasama ang dalawang taong galing sa kilalang pamilya sa probinsya. Agad na yumuko si Marina at napansin naman ito ng EIC niya na si Hendrix.

“Hayaan mo lang sila,” bulong nito sa kanya na para bang inaalis ang pag-aalala niya.

Nag-umpisa ring kunan siya ng litrato ng ilang naroon.

Inaalala lang ni Marina na sana’y matapos na ito, napalingon siyang muli sa stage nang matapos ang speech ni Filan saka muling palakpakan mula sa mga kamag-aral niya.

“Hihingi po tayo sa ilang media personnel at mga aspiring journalist para hingan ng tanong para sa ‘yo, Mr. Sanchez, maari po ba?”

“Oo naman, ayos lang, I’m willing to answer all the questions,” ngiting sagot ni Filan.

“Maraming salamat, pwede na po tayong mag-umpisa lalo na’t maikling oras lamang ay aalis na po si Mr. Sanchez.”

Dahan-dahan tumayo si Marina at nanginginig na hawak ang mic. Nakuha niya ang atensyon ni Filan, napakunot-noo ito lalo na nang makilala siya nito. Hindi man lang niya magawang ngumiti.

Tinignan niya ang script na dahil sa kaba’y hindi man lang niya magawang nasilip na. “Magandang umaga po, Mr. Sanchez, ayon po sa sinabi ninyo na nakagawa kayo ng batas para pangalagaan ng magsasaka at lupain nila, pero nitong unang termino ng ama ninyo bilang mayor, anong masasabi ninyo na nagawa nilang agawin ang malalaking hektara ng lupain sa mga kawawang magsasaka ng probinsya?”

Isang nakakabinging katahimikan ang namayani sa buong auditorium, naiwan ding nakatitig si Filan kay Marina. Doon nag-umpisang magbulungan ang mga tao sa loob. Napansin ni Marina na para bang may mali sa script kaya muli niyang binalikan ito, namilog ang mga mata niya nang mapagtanto ang kanyang binatong tanong sa binata.

‘Am I dreaming?’ tanong niya sa kanyang sarili na para bang gusto na lamang niyang magpalamon sa lupa para maitago lamang ang mukha sa hiyang nagawa niya.