Chapter 7

Chapter 7

AYAW nang makita pa ni Marina si Sanchez hangga’t maari iyon na ang huli na nilang pagkikita, pero nang makita niya ang jacket ni Filan sa kanyang kabinet na bagong laba’y muli niyang naalala ang huling pagkikita nila nitong huling linggo lamang. Sino ba namang hindi makakalimot nu’n? Hindi naman inosente si Rina sa mga bagay, pero her first kiss was Filan, at ilang gabi siyang hindi makalimot sa pangyayari iyon, may Filan forget all that happened between us pero sa kanya, hindi.

Once in for all gustong matapos na ni Rina ang koneksyon sa kanilang dalawa ng binatang Sanchez na iyon, kinuha niya ang jacket na nakasabit sa closet saka siya bumaba habang nilalagay sa kanyang bag. Pagbaba niya sa dining area napansin niyang wala na ang parents niya.

“Na saan na pala sila?” tanong niya sa kanyang bunsong kapatid.

“Nauna na sila para sa isang ceremony and papa may importanteng lakad daw sa City, kumain ka na raw bago ka pumasok.”

Kinuha na lamang ni Rina ang kanyang sandwich sa plato at saka sinilip ang oras sa kanyang kaliwang wristwatch. ‘Mahaba pa ang vacant ko bago sa una kong klase, kung maihahatid ko ngayong umaga ito kay Mr. Sanchez tapos na ang lahat, tama!’

Sumulyap si Rina sa kanyang kapatid. “Mauna na ako may kailangan pa akong tapusin sa school, bye,” hindi na niya hinintay pa ang sasabihin ng kapatid nang makalabas na siya ng bahay nila. Nasa likod lang ng kanilang bahay ang bakod at malaking mansyon ng mga Sanchez, halos katapat nga lang ng silid niya ang hardin ng mga ito pero never siyang sumilip sa bintana sa takot na baka kung ano ang makita niya o kaya’y anong isipin ng mga Sanchez sa kanyang pagsilip.

Ilang beses pa nga niyang kinumbinsi na lumipat sila ng bahay ngunit wala siyang magagawa, hindi rin niya alam sa parents niya kung bakit ayaw din lumipat ng mga ito. Siguro’y sila ang nauna bago lumipat ang mga Sanchez sa subdivision nila limang taon na ang nakakalipas.

Imbes na sa unibersidad siya’y nakita na lamang niya ang kanyang sarili na nakatayo sa harapan ng munisipyo na may ilang kilometro lang ang layo sa kanilang subdivision na kailangan lang sumakay ng tricycle o kaya’y maglakad kung sisipagin ka. Huminga ng malalim si Rina bago siya tuluyang pumasok, may ilang baguhan na empleyado roon na hindi siya kilala kaya hindi siya napapansin ay may ilang nakakakilala kaya binabati siya lalo na’t anak siya ng vice mayor ng bayan.

Agad siyang umakyat sa may west wing ng four storey ng munisipyo, agad niyang nahanap ang opisina ni Filan na nasa pinakadulo ng pasilyo na iyon, may assistant siya sa labas na tumatanggap ng bisita bago tuluyang makita siya at makausap.

“Hi,” bati niya sa dalagang nagbabantay doon.

Nakasimangot na humarap sa kanya ang babae, nagtataka si Rina kung bakit lahat ng tao sa munisipyo’y masusungit at palaging mataray samantalang umaga naman at wala pang masyadong trabaho. Ang pagkakaalala ni Rina na sabi sa kanya ng mama niya na humaharap ito sa tao ng nakangiti kahit pa pagod, gutom o kaya’y hindi gustong kaharap ang ilan, pakita na lamang sa nakakaharap at maging mabait, pero nagtataka siya kung bakit hindi ganu’n ang mga tao sa munisipyo.

“Gusto ko sanang makausap si Mr. Sanchez, mahalaga lang.”

“May appointment ka ba sa kanya ngayong araw?” wala sa mood na tanong ng babae sa kanya habang nagtitipa pa rin sa keyboard nito.

“Wala.”

“Wala naman pala eh, mas maganda magpa-schedule ka na muna sa baba bago ka bumalik.”

“Pero importante ito, sabihin mo muna na andito ako, bangitin mo lang yung pangalan ko Rina-” hindi natuloy ang sasabihin ni Rina nang bumukas ang pinto at sabay silang napasulyap ng babae sa lalaking lumabas doon.

Kahit din si Filan ay hindi naitago ang gulat na rumehistro sa kanyang mukha nang makita si Rina pero mabilis na nakabawi ito at naging seryoso katulad ng usual na mukha nito.

“Bakit hindi mo pa pinapapasok si Ms. Hidalgo?”

Ang nagulat naman ang babae ay napaharap kay Rina na mimilog ang mga mata. “Pero wala po siyang appointment sa araw na ito, sir,” nahihiyang wika nito.

“Hindi niya kailangan ng appointment schedule sa akin dahil anak siya ng vice mayor, ang mga importanteng tao ay hindi pinaghihintay.”

“Paumanhin po,” saka napayuko sa hiya ang sekretarya.

Naawa naman si Rina sa babae dahil napagalitan pa ito nang dahila sa kanya.

“Pasok na.”

Saka lang natauhan si Rina. “Ah oo.”

Mabilis na sumunod si Rina at pumasok sa loob. Si Filan ang nagsara ng pinto para sa kanila.

“Anong kailangan mo at narito ka?” tanong ni Filan sa kanya nang humarap ito sa direksyon niya.

Hindi nagsalita si Rina at mabilis na nilabas ang jacket ng binata mula sa kanyang bag. Inabot nang ipakita niya ang jacket, nakatingin lang si Filan sa jacket na para bang nag-iisip at saka tumingin sa mukha ni Rina.

“Anong gagawin ko dyan?” sarkastikong tanong ng binata.

“Jacket mo ‘to, hindi mo kukunin? Ay wag na nga,” lumapit siya kay Filan, kinuha ang kamay nito at saka pinahawak ang jacket sa binata. “Salamat, aalis na ako.”

Hindi na niya hinintay pa ang sasabihin ni Filan nang lumabas na siya ng silid, ni hindi nga niya sinulyapan ang sekretarya sa lamesa nito na alam niyang sinusundan siya ng tingin. Hindi nagtagal bago pa man siya makababa sa hagdan agad niyang nakasalubong si Mr. Tan na officer ng municipality sa agriculture at environment sa kanilang lugar.

“Good morning, Ms. Hidalgo, hindi ko alam na andito ka pala, pinuntahan mo ba ang mama mo?”

Bigla na lang kinabahan si Rina at saka umiling. “May iba po akong ginawa, assignment sa isa kong subjects kaya ako napadaan para sa interview.”

Tumango-tango ang matandang lalaki na may hawak na clip board. “Actually, tamang-tama ang dating mo baka pwedeng ikaw na muna ang pumalit sa mama mo para sa aquaculture ceremony sa fishpond, bibisita kasi ang Ms. Sorsogon na kasali sa Binibining Pilipinas, abala ang mama mo sa meeting kaya baka ikaw ang pwedeng pumalit sa kanya, kung okay lang sayo.”

Naisip ni Rina na wala pa naman siyang klase at hindi naman siguro tatagal ang ceremony, magandang cover na rin ito sa susunod na issue ng newspaper nila sa unibersidad kung makikita niya ang Ms. Sorsogon.

“Sige po, pwede naman po ako ngayon.”

“Mabuti at hindi mag-iisa si Mr. Filan.”

Tila nawala ang ngiti sa mukha ni Rina nang malaman niyang makakasama niya ang binatang iniiwasan niya. Napalingon siya sa kanan niya nang maramdaman niyang may tumabi sa kanya, namilog pa ang mga mata niya nang makitang suot ang jacket nitong sinauli.

“May makakasama ka na, Mr. Sanchez, si Marina.”

Napalingon si Sanchez kay Rina at ganun din si Rina kay Sanchez.