"Mag kwento ka na."Hindi naka tiis na sabi ni Andrea, alam ni Kitana na may pagka makulit ito at hindi rin siya titigilan ng iba pa nilang kasama hanga’t hindi siya nag ku kwento sa mga ito.Kitana could not help but roll her eyes at them, it’s already eleven in the evening, her friends still got a lot of energy, and she just could not compete to that."You've got a lot of servants pero ni isa ay bihira kong makita mula nang dumating tayo dito."Usisa sa kanya ni Percy, nginitian naman ito ni Kitana."Most of them are in their quarters, pinapatawag ko lang sila if I need something. Malaki ang bahay na ito, pero ayokong maraming tao ang pakalat kalat. Masakit sa mata, magulo."Naka ngiti pa ring sagot ni Kitana."Ganon? Eh bakit ka nag hire ng marami?"Tanong din ng isa."No I didn't hire them, they were already here bago ako mag punta dito. My father hired them.""Ahh, so bakit ka nga nasa Pilipinas?"Tanong nanaman ni Andrea. Napabuntong hininga na lang si Kitana saka nag umpisang
Mabilis lumipas ang mga araw para kay Kitana.Hindi niya namalayan na ngayon na ang last day ng fashion week nila, marahil na rin siguro sa sobrang busy nila nitong mga nakaraang araw kaya hindi na namalayan ni Kitana na matatapos na pala and event. Isang lingo din silang walang pahinga halos, samahan pa ng pagsusungit ng mga managers, crews, staffs at lalo na ng mga designers.Mga designers mula pa sa iba't ibang bansa ang naka sama nila Kitana, maging mga models mula rin sa iba't ibang bansa ay sumali at nag participate sa fashion event na ito.Syempre para ipakita at i-market ang mga bago nilang designs para sa summer collections.Masaya naman ang lahat dahil sa naging success ng event, wala namang naging problema."Thank God, it's finally over! I can finally throw my high heeled shoes away, those things are giving me a hard time!"Na tawa si Kitana na ka artehan ni Percy, hindi na niya tinutulan ang sinabi nito, tama naman ang kaibigan, ilang beses nilang lahat ininda ang sakit ng
The next day, Kitana felt empty.The whole house was so silent, it’s as if no one was there, Kitana could not help but to feel a bit anxious especially that she was not used to an overly silent environment.“Ugh! I shoul’ve invited Percy to stay here last night, at least kahit paano ay may maka usap ako. Gosh I am so bored!”Kitana said out loud as she throws herself at the huge comfortable sofa at her living room.Naroon pa rin siya sa mala palasyong bahay na mula sa kanyang ama, mas malapit kasi ito doon sa pag gaganapan ng party na kanyang dadaluhan mamaya.Isang birthday party iyon, party ni Saska, ewan niya nga ba kung bakit kailangan pang imbitahin doon ang kanyang ama gayong sigurado namang walang inalaman sa Jali ang asiyahang iyon.Kitana roled her eyes at the thought and later realizes that she has nothing to be worried about, kung tutuosin din kasi ay itong pparty din na ito ang kanyang kailangan para makuha ang ruby mula kay Antonia Perotti.Wala sa sariling napa ngiti si
Kitana could not supress her smile as she entered the hotel.Her entrance captured everyone’s attention including the birthday celebrant, Saska.Her smile grew even wider as she saw a few other guests quickly moved out of their places to greet and welcome her to that event.‘Kiss ass…’She whispered to herself and quickly faked a smile to greet everyone.“Princess Kitana, bonjour! Thank you for coming.”Naka ngiting bati sa kanya ni Saska, masyadong masakit sa mata ang suot nitong kulay pulang cocktail dress kaya hindi rin matagalan ni Kitana ang tumingin.‘Gee, these people are rich but know nothing about fashion.’She whispered to herself saka nag kunwari na lamang siyang lumingon sa kaliwa para kunwang iparating na handa na siyang makipag beso.“Thank you for the invitation, Saska. My father felt terribly sorry that he couldn’t make it.”Sabi niya saka nag pilit ng ngiti, kahit pa sa loob niya ay gustong-gusto niya nang umirap.Kaunting kamustahan pa ang naging pag uusap nila ni Sa
Halos mamula na sa inis si Kitana dahil sa kanina pang pangungulit sa kanya ni Luis, buong akala niya pa naman pag alis niya sa party ni Saska ay tuluyan na siyang nakawala rito ngunit laking gulat niya nang mas nauna pa pala ito sa bahay niya.Hindi tuloy mapigilan ni Kitana ang mapaisip kung sino nga ba ang mas magaling manloob ng bahay, kung siya ba bilang isang propesyonal na kawatan o ang pesteng si Luis Harrington ba.“You took it, didn’t you?”Ulit nanaman ni Luis sa kanina pa nitong tinatanong.“Come on Luis, kung nawawala nga ang ruby bracelet ng gold digger na artista na iyon, sa tingin mo ba hindi pa rin siya mag ri-report sa pulis ngayon? I am telling you, I have got nothing to do with that ruby stone, so leave me alone!”Inis na sabi niya sa lalaki na kulang na lamang ay mag dikit na ang mag kabilang kilay dahil sa pangungunot ng kanyang noo.Tila wala namang pakealam si Luis na tuloy pa rin sa pag tatanong at pangungulit sa kanya.“Yes, maybe Antonia Perotti hasn’t repor
Crept behind the thick curtains of Monica Dawn Yousaf Al-sayed’s room was a five-year old Kitana.She was holding her own mouth shut afraid to make even a muffle sound that will make the Sheikh Shalef Bin Yousaf Al-Sayed found out that she was hiding there.At such a young age, Kitana knew the rules of their kingdom, her father, the king made it clear that a princess like her is not allowed inside the harem, especially not to her own mother’s harem.As a princess, Kitana had been taught well by her murabiyas and the private teachers the Sheikh hired to teach her that she was not allowed to demand for her own mother’s affection.She knew that she was not allowed to sleep and cuddle with her mother at night and she knew that as a princess, she was supposed to sleep on her own.Ngunit ang mga batas na iyon ay hindi kailanman naging pabor sa batang si Kitana, maging sa kanyang ina na sa mura niyang edad ay nakikita rin ang pagtutol sa batas na iyon ng kahariang sakop ng kanyang ama.Her m
“Where are we going mama?”Puno ng ka inosentehang tanong ng batang si Kitana sa ina, handa na ang lahat sa kanilang pag alis, maging ang private plane na kanilang sasakyan.“We are going to Paris my amira.”Naka ngiting sabi ng kanyang ina.“Now keep quite love, let’s go?”Dagdag pa nito saka inilahad sa kanya ang kamay na agad naman niyang tinangap.Muli pang nilingon ng batang Kitana ang malawak na kaharian ng kanyang ama, sa di kalayuan ay natanaw niya ang kanyang aba na matamang pinapanuod ang kanilang pag alis.Sa likod naman nila ay naka sunod ang ilang sundalo ng Jalil na siyang naka toka sa pag babantay sa kanilang mag ina habang ang kanyang uncle Ahsan naman ay nauna na sa loob ng private plane na kanilang sasakyan sa pag alis.“We are still going back mom, right?”Malungkot na bulong ni Kitana sa ina nang sa hindi malamang dahilan ay nakaramdam siya ng labis na pangungulila.Hindi naman nag abala pang sumagot ang kanyang mama, sa halip ay isang tipid na ngiti lamang ang ib
“Good day best friend, wakey-wakey, we arrived here early and we- Oh my God!”Napa balikwas ng bangon si Kitana dahil sa malakas na sigaw na siya ring gumising sa kanya, ni hindi man lamang nga ito kumatok muna bago tuluyang pumasok sa kanyang silid.“Wow, knock much?”Inaantok pa ngunit bakas ang inis sa tinig na sabi ni Kitana sa kaibigang si Percy, bakas rin naman ang gulat ay pagkabigla sa mukha nito.Marahas na napa buntong hininga na lamang naman si Kitana, saka tinapunan din ng tingin ang lalaking natutulog sa kanyang tabi.Isang katakot takot na irap pa ang pinakawalan niya bago niyugyog ng ubod ng lakas ang himbing na himbing ang tulog na si Luis Harrington.“Don’t just stand there, leave before he wakes.”Kitana snapped at Percy who instead of moving away, nakuha pa nitong ngumisi ng nakaka loko saka sumandal sa puno ng kanyang pintuan.Handa na sana siyang muling sermonan si Percy ngunit huli na, nag mulat na ng mga mata ang pahamak na si Luis Harrington na ang sabi pa sa