Kitana could not supress her smile as she entered the hotel.Her entrance captured everyone’s attention including the birthday celebrant, Saska.Her smile grew even wider as she saw a few other guests quickly moved out of their places to greet and welcome her to that event.‘Kiss ass…’She whispered to herself and quickly faked a smile to greet everyone.“Princess Kitana, bonjour! Thank you for coming.”Naka ngiting bati sa kanya ni Saska, masyadong masakit sa mata ang suot nitong kulay pulang cocktail dress kaya hindi rin matagalan ni Kitana ang tumingin.‘Gee, these people are rich but know nothing about fashion.’She whispered to herself saka nag kunwari na lamang siyang lumingon sa kaliwa para kunwang iparating na handa na siyang makipag beso.“Thank you for the invitation, Saska. My father felt terribly sorry that he couldn’t make it.”Sabi niya saka nag pilit ng ngiti, kahit pa sa loob niya ay gustong-gusto niya nang umirap.Kaunting kamustahan pa ang naging pag uusap nila ni Sa
Halos mamula na sa inis si Kitana dahil sa kanina pang pangungulit sa kanya ni Luis, buong akala niya pa naman pag alis niya sa party ni Saska ay tuluyan na siyang nakawala rito ngunit laking gulat niya nang mas nauna pa pala ito sa bahay niya.Hindi tuloy mapigilan ni Kitana ang mapaisip kung sino nga ba ang mas magaling manloob ng bahay, kung siya ba bilang isang propesyonal na kawatan o ang pesteng si Luis Harrington ba.“You took it, didn’t you?”Ulit nanaman ni Luis sa kanina pa nitong tinatanong.“Come on Luis, kung nawawala nga ang ruby bracelet ng gold digger na artista na iyon, sa tingin mo ba hindi pa rin siya mag ri-report sa pulis ngayon? I am telling you, I have got nothing to do with that ruby stone, so leave me alone!”Inis na sabi niya sa lalaki na kulang na lamang ay mag dikit na ang mag kabilang kilay dahil sa pangungunot ng kanyang noo.Tila wala namang pakealam si Luis na tuloy pa rin sa pag tatanong at pangungulit sa kanya.“Yes, maybe Antonia Perotti hasn’t repor
Crept behind the thick curtains of Monica Dawn Yousaf Al-sayed’s room was a five-year old Kitana.She was holding her own mouth shut afraid to make even a muffle sound that will make the Sheikh Shalef Bin Yousaf Al-Sayed found out that she was hiding there.At such a young age, Kitana knew the rules of their kingdom, her father, the king made it clear that a princess like her is not allowed inside the harem, especially not to her own mother’s harem.As a princess, Kitana had been taught well by her murabiyas and the private teachers the Sheikh hired to teach her that she was not allowed to demand for her own mother’s affection.She knew that she was not allowed to sleep and cuddle with her mother at night and she knew that as a princess, she was supposed to sleep on her own.Ngunit ang mga batas na iyon ay hindi kailanman naging pabor sa batang si Kitana, maging sa kanyang ina na sa mura niyang edad ay nakikita rin ang pagtutol sa batas na iyon ng kahariang sakop ng kanyang ama.Her m
“Where are we going mama?”Puno ng ka inosentehang tanong ng batang si Kitana sa ina, handa na ang lahat sa kanilang pag alis, maging ang private plane na kanilang sasakyan.“We are going to Paris my amira.”Naka ngiting sabi ng kanyang ina.“Now keep quite love, let’s go?”Dagdag pa nito saka inilahad sa kanya ang kamay na agad naman niyang tinangap.Muli pang nilingon ng batang Kitana ang malawak na kaharian ng kanyang ama, sa di kalayuan ay natanaw niya ang kanyang aba na matamang pinapanuod ang kanilang pag alis.Sa likod naman nila ay naka sunod ang ilang sundalo ng Jalil na siyang naka toka sa pag babantay sa kanilang mag ina habang ang kanyang uncle Ahsan naman ay nauna na sa loob ng private plane na kanilang sasakyan sa pag alis.“We are still going back mom, right?”Malungkot na bulong ni Kitana sa ina nang sa hindi malamang dahilan ay nakaramdam siya ng labis na pangungulila.Hindi naman nag abala pang sumagot ang kanyang mama, sa halip ay isang tipid na ngiti lamang ang ib
“Good day best friend, wakey-wakey, we arrived here early and we- Oh my God!”Napa balikwas ng bangon si Kitana dahil sa malakas na sigaw na siya ring gumising sa kanya, ni hindi man lamang nga ito kumatok muna bago tuluyang pumasok sa kanyang silid.“Wow, knock much?”Inaantok pa ngunit bakas ang inis sa tinig na sabi ni Kitana sa kaibigang si Percy, bakas rin naman ang gulat ay pagkabigla sa mukha nito.Marahas na napa buntong hininga na lamang naman si Kitana, saka tinapunan din ng tingin ang lalaking natutulog sa kanyang tabi.Isang katakot takot na irap pa ang pinakawalan niya bago niyugyog ng ubod ng lakas ang himbing na himbing ang tulog na si Luis Harrington.“Don’t just stand there, leave before he wakes.”Kitana snapped at Percy who instead of moving away, nakuha pa nitong ngumisi ng nakaka loko saka sumandal sa puno ng kanyang pintuan.Handa na sana siyang muling sermonan si Percy ngunit huli na, nag mulat na ng mga mata ang pahamak na si Luis Harrington na ang sabi pa sa
It was past one in the morning and clad in a pair of designer short shorts and a bright colored crop top and a jimmy choo high-heeled boots Kitana walks seductively at a busy street where she can find Alessandros’s jewelry shop, in her bag was the expensive ruby bracelet that Kitana has taken from Antonia Perotti.Wala mang pakealam sa paligid kung titingnan si Kitana ngunit naroon pa rin ang labis na pag iingat, halos walang tigil ang mga mata niya sa pag matyag, pilit niya ring pinalakas ang pakiramdam sa isiping marahil ay mayroon nanamang mga matang naka sunod sa kanya, if not Luis Harrington, could be her father’s men.“Everything seems clear.”Bulong ni Kitana sa sarili saka napa ngiti matapos matanaw ang shop ni Alessandros.Mabibilis ang mga hakbang na agad niyang tinungo ang shop at katulad ng parati niyang nadaratnan ay wala nanamang bantay roon.Walang sabing nag tuloy na lamang papasok si Kitana at muli pang napa ngiti nang makitang natutulog sa isa sa mga sofang naroon an
“Oh eh ano nga ang balak mong gawin?”Bakas ang inis sa boses na tanong ng kanyang tita Venice.Kasalukuyan itong kausap ni Kitana sa telepono, tinawagan niya kasi ang kanyang tita para mangamusta nabanggit niya rin dito na gustong makipag kita ng hudas niyang ama na inasahan naman nitong hindi nanaman niya sinunod, wala naman kasing bago roon, isa pa ay hindi rin naman lingid sa kaalaman ng kanyang tita na hindi pa rin siya handang makita ang kanyang ama, may importanteng dahilan man o wala.“I don’t know tita, okay? All I know is that, whatever I planned for since my mother died, now is the time to do that.”Seryosong sagot ni Kitana, narinig niya pa ang malakas na pag buntong hininga ng kanyang tita Venice.“Tita, I know that you are worried, you worry a lot and I understand, sorry din tita pero iyong matagal ko nang balak, iyong matagal ko nang pinaghahandaan ito na ‘yun.”Hindi man siya nakikita ng kanyang tita ay pinilit pa rin ni Kitana na gawing mas seryoso pa ang tinig, para
Kitana walked quietly through the entrance of her house, she was trying to brush away the fear that she was feeling by keeping her still face, she refused to show any type of emotion that she knew very well her father could use to make her feel miserable, and Kitana won’t allow that to happen.“Bakit ka ba kinakabahan? Get a hold of yourself.”Sermon niya sa sarili saka lakas loob na nag tuloy na sa pag lalakad patungo sa malaking living room ng kanyang bahay kung saan naroon ang unang lalaking nanakit sa kanya at sa kanyang ina.Hindi pa man tuluyang nakaka tapak sa pinaka sala ng kabahayan ay natanaw niya na ang isang lalaking patalikod na naka upo sa isang malaking sofa.“What the hell is he doing here?”Muli niya pang kausap sa sarili saka marahas na bumuntong hininga na tila ba iyon lamang ang tanging paraan para magkaroon siya ng sapat na lakas ng loob na harapin ang kanyang ama.Gaano katagal na nga ba nang huli niya itong makita?Pitong taon? Limang taon?Kung gaano katagal na