Italy 🇮🇹 อีวานกับขนมปังเดินทางด้วยไพรเวทเจ็ทส่วนตัวของสายการบินไทยเพื่อนสนิท (เจริค) เมื่อมาถึงอิตาลีเขาพาเธอพักที่โรงแรมก่อนเพราะต้องแวะไปจัดการปัญหาที่สำนักงานกฎหมาย“เธอรออยู่โรงแรมก่อนนะ”“ขอไปด้วยไม่ได้เหรอคะ ที่ ๆ คุณจะไปมันเป็นความลับมากเลยเหรอคะ” ช่วงนี้เธออาจจะขอเขามากไป แต่เพราะเธอไม่อยากห่างจากอีวานเลยจริง ๆ“…”“ไม่ใช่ความลับ มันก็แค่เรื่องที่เข้ามาตอกย้ำตัวฉันในอดีตซ้ำไปซ้ำมา”“ถามได้ไหมคะ คนนั้นเป็นแม่คุณหรือเปล่า”“อืม เธอคนนั้นเป็นแม่ฉัน” แววตาของเขามันสั่นไหว ความเศร้าทั้งหมดถูกส่งออกมาทางสายตา เขาคงเจ็บปวดมากเรื่องแม่ขนมปังเดินเข้าไปกอดอีวาน เธอตบหลังเขาเบา ๆ “ไม่ว่าการตัดสินใจของคุณจะเป็นแบบไหน แต่จงเลือกทางที่ตัวเองจะไม่เจ็บปวดหัวใจนะคะ”“สิ่งสำคัญคือความรู้สึกของคุณ”“อืม วันนี้ฉันจะไปจัดการจบเรื่องที่มันผูกมัดฉันติดอยู่ในอดีต” อีวานกอดตอบเธอเขาเคยคิดว่าคงไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาทำให้เขารู้สึกดีได้ เคยคิดว่าตัวเองจะเกลียดผู้หญิงทุกคน และเคยคิดว่าตัวเองจะไม่มีวันรักใครได้…‘ฉันเริ่มอยากลองใช้คำว่า..รักกับเธอแล้วสิ’แต่เขาจะมีโอกาสได้บอกเธอไหม เพราะกำลังมีพายุล
“พวกมึงมาทำอะไรในบ้านกูเนี่ย???”“งานล่าสัตว์ เริ่มมันสัปดาห์นี้เลย”“ว่าไงนะ!”คฤหาสน์ตระกูลมาร์ติเนซ 🦄หัวโจกในการนัดรวมตัวเพื่อน ๆ ในแก๊งบรูทิช คือเรนเดล หลังจากเมื่อวานที่เขาได้เห็นเพื่อนเจอเรื่องอะไรมาบ้าง ทั้งความเศร้าเสียใจในอดีต ความรู้สึกโดดเดี่ยวในการถูกแม่ทอดทิ้ง และการไร้ที่พึ่งพาจากครอบครัว เวลาแบบนี้พวกเขาซึ่งเป็นเพื่อนก็ควรจะมาอยู่เคียงข้าง และเขาอยากทำให้เพื่อนยอมรับความรู้สึกตัวเองก่อนจะสายไป สิ่งที่ทำให้อีวานมีความสุขและได้รวมตัวกันอย่างแนบเนียน การใช้ข้ออ้างเป็นงานล่าสัตว์กลุ่มประจำปีดูสมเหตุผลที่สุดถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะต้องผิดนัดทะเลาะคนที่รอคอยให้เขากลับไปหา แต่ยังไงเธอคนนั้นก็ไม่เคยหายไปไหนอยู่แล้ว..จะปล่อยให้รอไปอีกสักหน่อยคงไม่เป็นอะไร...“หมายถึงงานล่าสัตว์ของกลุ่มเราในสองเดือนหน้า?”“เออ สองเดือนหน้าพวกกูไม่ว่าง เลื่อนมาเป็นสัปดาห์นี้แทนนะ”เรนเดลเอ่ยพูดขึ้นมาก่อน ต่อไปก็ให้เพื่อนหาคำพูดดี ๆ ที่ทำให้อีวานเชื่อ พร้อมหันไปสะกิดไหล่เพื่อนซี้อย่างลูเซียโน่ และคาดหวังว่า‘เรื่องแค่นี้มึงคงทำได้นะเพื่อน’“ไม่ว่าง? เหรอ..” อีวานใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม“เออใช่ กูต้อ
“น้องอยากจะไป จะห้ามน้องทำไม ขนมปังไม่ต้องไปไหนครับ พี่อนุญาตให้เข้าร่วมงานล่าสัตว์ในครั้งนี้”“ไอ้เรนเดล!”อีวานกำลังรู้สึกโมโหการกระทำของเพื่อน มันจะมากเกินไปแล้วนะ“สรุปมันเป็นงานล่าสัตว์แบบไหนกันแน่คะ แล้วคุณจะไปโกรธพี่เขาทำไม ถ้าแค่ไม่อยากให้ฉันไปด้วย งั้นฉันไม่ไปก็ได้ค่ะ”“แต่อย่ามาทะเลาะกันเพราะฉันเลยนะคะ ฉันรู้สึกไม่ดี” น้ำเสียงความน้อยใจมาเต็ม มีเหรอที่อีวานจะกล้าปล่อยผ่าน พอเธอจะเดินหนีก็คว้าแขนเธอเอาไว้“ไม่ใช่อย่างนั้นขนมปัง” อีวานหันมาพูดเสียงเบาลง แต่จะให้เขาบอกว่างานล่าสัตว์ที่กลุ่มเขาชอบทำคือการลงโทษพวกที่หักหลัง แล้วไหนจะมีตอนที่พวกเขาจะต่อสู้กันเองอีก มันดูเป็นกิจกรรมปกติสำหรับกลุ่มเขา แต่เธอผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะมาเข้าร่วมไม่ได้“งานล่าสัตว์กลุ่มเรามันค่อนข้างยากและอันตรายไม่ได้เหมือนงานล่าสัตว์ทั่วไปน่ะครับ”“อีวานมันเป็นห่วงขนมปังถึงไม่อนุญาตให้ไป” คาร์ลเตอร์อธิบายให้เธอฟัง“งั้นเปลี่ยนสักปีไหมล่ะ ลองล่าสัตว์แค่สัตว์สักปี..” เคอร์วินเสนอให้เปลี่ยนรูป“ไม่ได้! จะมาเปลี่ยนไม่ได้” ลูเซียโน่ปฏิเสธเสียงแข็ง เพราะงานล่าสัตว์นี้เป็นสิ่งที่ลูเซียโน่ชอบที่สุด การได้ปลดปล่อ
ก่อนจะปล่อยให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้คาร์ลเตอร์ที่เงียบมาตลอดจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาบ้าง“ไอ้เรนมึงมีแผนอะไรก็พูดออกมาเลย อย่าดึงเชิงนาน”“กูรำคาญ” “วันนี้มึงแม่งน่าหงุดหงิดจริง ๆ”ลูเซียโน่ซ้ำเติมต่อ เพราะความรู้สึกผิดกำลังทำงานแล่นพล่านอยู่ในจิตใจ ยังไงผู้หญิงตรงหน้าเขาก็คือคนรักเพื่อน ความปากไว (ปากหมา) มันยั้งไม่ทัน “ไปยืนไกล ๆ กู” ลูเซียโน่ผลักเรนเดล“อ้าวทิ้งกันได้ลงนะเพื่อนรัก”“ใครเพื่อนรักมึง!”ลูเซียโน่เดินหนีไปยืนข้างเจริค เขาไม่น่าขาดสติเกินไปเลย เพราะคิดถึงแค่เรื่องสนุกที่จะได้ทำมากเกินไป“ยังเงียบอีก ปากมึงอยากอมลูกปืนแทนเหรอวะเพื่อน”คาร์ลเตอร์หันไปด่ากราดใส่เรนเดล เขาจับจุดได้ว่านี่คงเป็นหนึ่งในความสนุกของเรนเดล หรืออาจจะต้องการลองใจอีวานเรื่องขนมปัง ???“นาน ๆ ทีได้เห็นพวกมึงด่ากัน”“มันก็สนุกดีไม่ใช่เหรอ”“แล้วก็ได้เห็นด้วยว่า อีวานคนเย็นชาไร้หัวใจเป็นบ้าเพราะน้องขนาดไหน”“ไอ้เรนเดล..” อีวานกัดฟันพูด ไม่ได้โกรธหรืออะไร แค่ไม่ชอบใจที่เรนเดลเลือกใช้วิธีแบบนี้ ถ้าเขาเผลอทำอะไรรุนแรงขึ้นมาจะยังทำไง!!!อีวานหันมามองร่างบางที่กอดแขนเขาเอาไว้แน่น ลูบหัวเธอเชิงบอกว่าสถานก
ทุกคนเปลี่ยนไปขึ้นรถกอล์ฟที่มีบอดี้การ์ดอีวานรอขับให้เพื่อพาไปยังสนามฝึกอาวุธ สามสาวค่อนข้างตื่นเต้น ผิดกลับอีวาน เจริค ที่กังวลและเป็นห่วงคนของตัวเอง ที่ไม่ต้องห่วงเนเรียเพราะเธอก็รู้ความลับในการล่าสัตว์ของทั้งหกหนุ่มอยู่แล้ว ถึงเธอจะสนิทกับอีวานมากกว่าใครแต่ก็รู้จักอีกห้าคนที่เหลือ ตระกูลมหาอำนาจที่ใครต่อใครต่างเกรงกลัวเส้นทางชีวิตพวกเราต่างก็ถูกกดดันอย่างหนัก และแบกรับอะไรมากมายมาตั้งเด็ก..5 ปีก่อน..คืองานล่าสัตว์นี้มีมาประมาณเจ็ดปีได้แล้ว เป็นความคิดของเรนเดลกับลูเซียโน่ที่เอ่ยชวนเพื่อนหากิจกรรมสนุก ๆ ทำร่วมกัน ก็หาอะไรฆ่าเวลาเล่น.. โดยเลือกสถานที่เป็นพื้นที่ของตระกูลอีวานที่คฤหาสน์อยู่ติดภูเขา และด้านหลังคฤหาสน์ซึ่งก็ไกลพอสมควรเป็นโซนล่าสัตว์ที่ปู่อีวานมีเป็นทุนเดิม แน่นอนว่าทุกอย่างกลายเป็นของอีวานสองปีแรกก็ดูเป็นการล่าสัตว์ปกติ เพราะพวกเขาก็แค่ยิงนก ยิงกระต่าย ยิงกวาง และสัตว์ตัวใหญ่ขึ้นมาหน่อยก็เป็นเพียงหมูป่า แต่เมื่อพวกเขาอายุครบ 22 ปี การล่าสัตว์ก็มีรูปแบบเปลี่ยนไป มันรุนแรงและโหดร้ายสำหรับคนธรรมดา “เป็นไงความคิดของกูสองคน” เรนเดลเอ่ยถามเพื่อนที่เหลือ“กูเอาด้วย”“ไ
สนามฝึกอาวุธ ⚔️ทั้งเก้าคนนั่งรถมาสนามฝึกอาวุธของคฤหาสน์อีวานเพราะจะให้ทั้งสามสาวได้ทำการเลือกอาวุธสำหรับการล่าสัตว์ และได้ฝึกวิธีใช้อย่างคล่องมือ อาวุธสำหรับการล่าสัตว์มีให้เลือกคือ หน้าไม้ ปืนลูกซอง และปืนยาง“ลองเลือกกันดูได้เลยนะว่าชอบอันไหน ปืนลูกซอง หน้าไม้ หรือปืนยาง”เรนเดลผายมือเชิญให้พวกผู้หญิงเดินเข้าไปเลือกที่ชั้นวางอาวุธ“ฉันเอาปืนลูกซอง” “ถนัดมือสุดละ”เนเรียเดินตรงไปหยิบปืนลูกซอง เธอยกมันเล็งเป้าหมายอย่างชำนาญมือในการล่าสัตว์อยู่แล้วด้วย ไม่ต้องให้ใครมาสอนตระกูลเธอก็มีกิจกรรมล่าสัตว์อะไรแบบนี้อยู่บ้าง“เอ๊ะ! อันนี้เหรอคะ”“เธอใช้หน้าไม้ก็พอ ไม่ต้องจริงจังมากหรอก”อีวานเดินไปหยิบหน้าไม้ส่งให้ขนมปังพร้อมพาเดินไปฝึกวิธีการยิงหน้าไม้“เสียบไม้ลงไปตรงนี้ ดึงมันมาด้านหลังแล้วกดปล่อย”ปัก! หน้าไม้ที่ถูกปล่อยออกไปปักลงกลางเป้า“อีวานเก่งจังเลยค่ะ!” เธอกระโดดตบมือ เขาเก่งทุกเรื่องเลยอะ“ลองดูไหม”“เอาค่ะ”อีวานเดินไปซ้อนอยู่ด้านหลังขนมปัง มือหนาวางทาบทับกับมือเล็กและคอยบอกวิธีการใช้หน้าไม้รวมถึงการเล็งไปยังเป้าด้านหน้าปัก!“กรี๊ด ฉันเก่งไหมคะ”“เก่งมาก” จุ๊บ อีวานจุมพิตลงบนหน้
ตัดมาที่เจริคยังคงยืนมองเดสทินีหรือชื่อที่คนสนิทมักจะเรียกเธอว่าดิสนีย์ ร่างบางยืนจับ ๆ อาวุธสามอย่างนั้น แต่ตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าควรจะใช้อันไหน“เลือกได้ไหมยัยตัวแสบ”“ยังค่ะ พี่เจคช่วยดิสนีย์เลือกไหมคะ”“ได้ครับ”“หน้าไม้เหมาะกับมือใหม่แบบเรามากกว่านะ”เขายื่นหน้าไม้ไปให้เธอ ดิสนีย์หยิบหน้าไม้พลิกไปพลิกมา“แล้วมันต้องทำยังไงคะ” เธอเงยหน้ามามองเจริคยิ้มจาง ๆ เธอไม่เคยหยิบจับอะไรพวกนี้เลยน่ะสิ“มา เดี๋ยวพี่สอนใช้”เจริคสอนจนเธอใช้คล่องมือ แต่ไม่คิดว่าประโยคที่เธอพูดต่อมาคือการขอให้เขาช่วยสอนวิธีใช้ปืนลูกซอง“แต่ฉันอยากลองใช้ปืนด้วยค่ะ พี่เจคช่วยสอนได้ไหมคะ”“ปืน? แน่ใจนะครับ”“ค่ะ”เจริคเดินไปหยิบปืนลูกซองมาให้ดิสนีย์ถือ แต่แค่ส่งไปให้พอเธอรับเท่านั้นแหละ เธอเกือบปล่อยปืนตกแล้ว ไม่คิดว่าปืนลูกซองจะหนักขนาดนี้ โชคดีที่เจริคยื่นมือมาช่วยถือไว้ทัน“เปลี่ยนใจแล้วค่ะ หนูเอาหน้าไม้อย่างเดียวพอ”“ครับ” เจริคมองเธอด้วยสายตาเอ็นดูเด็กคนนี้ ‘น่ารักชะมัด’หลังจากซักซ้อมวิธีการใช้อาวุธล่าสัตว์กันจนชำนาญคล่องมือแล้ว เรนเดลก็ได้อธิบายเส้นทางการล่าสัตว์ให้กับพวกเธอต่อ และจุดท้ายที่พวกเขาจะไปเจอกันค
เริ่มการล่าสัตว์!เมื่อการล่าสัตว์เริ่มต้นขึ้น ความหื่นกระหายในการฆ่ามันก็ทำให้เลือดในกายพวกเขาพุ่งสูบฉีด ทั้งหกหนุ่มแทบอดใจไม่ไหวที่จะได้ทรมานเหล่านักโทษพวกนั้น“มาเริ่มกันเลยไหม พร้อมนะ” แกร๊ก! เสียงขยับกระบอกปืนลูกซองปิดลงหลังใส่ลูกกระสุนเสร็จ อีวานยกปืนขึ้นวางบนบ่าตัวเอง“ของแบบนี้กูพร้อมตั้งแต่เกิดแล้วว่ะ”ลูเซียโน่เอ่ยเสียงเข้มขยับปืนกำเอาไว้แน่นแล้วออกเดินไปก่อนใครเพื่อน“หึ” อีวานแค่นหัวเราะเบา ๆ“ไว้เจอกันที่แคมป์ ใครช้าสุดต้องจ่ายให้เพื่อนละหนึ่งล้านอย่าลืม”“กูยอมเป็นคนสุดท้าย” คาร์ลเตอร์เอ่ยเขาไม่ชอบแข่งขันกับใครอยู่แล้ว“ก็เห็นพูดแบบนี้มาสี่ปีแล้ว แต่มึงก็ออกมาคนแรกตลอดเลยนะเพื่อน” เรนเดลยกคิ้วเลิกสูงขึ้นมอง คาร์ลเตอร์ยิ้มจาง ๆ พลางยกไหล่ขึ้นทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินไปเส้นทางตัวเอง“รอบนี้ก็คงเป็นไอ้อีวานนั่นแหละที่ออกมาคนสุดท้าย”เคอร์วินที่เช็กกระบอกปืนอยู่ขึ้นแล้วมองไปยังอีวานที่กำลังเดินมุ่งหน้าไปยังเส้นทางของตัวเอง“ไม่ก็อาจจะเป็นไอ้เจค” เรนเดลหันไปมองเจริค“ไม่หรอก รอบนี้กูตั้งใจจะออกมาคนแรก”เจริคเอ่ยเสียงเรียบด้วยใบหน้าอันสงบนิ่ง ถือปืนลูกซองคู่ใจที่สลักชื่อกับนามสก
Part - Rendel (เรนเดล)เรนเดลเดินก้าวช้า ๆ และผิวปากไปด้วย และเสียงผิวปากของเขายิ่งสร้างความหวาดหวั่นให้กับนักโทษที่พยายามหลบซ่อน“เสียงความกลัวมันดังออกมาจนได้ยินแล้วนะ”เรนเดลหยุดยืนอยู่ตรงโขดหินก้อนใหญ่เขาสัมผัสได้ว่ามีคนหลบอยู่ด้านหลังโดยที่ตัวเขาไม่ต้องดูจีพีเอสเลยด้วยซ้ำ“ยังจะแอบอยู่เหรอ?” น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยถามเอนตัวพิงโขดหิน หยิบบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นมาสูบอย่างใจเย็น“ผมยอมแล้วครับไว้ชีวิตผมได้ครับ”“ผมขอโอกาสในการแก้ตัว”พรึบ! ฉึก!“อึก! อึกอ่อก”เรนเดลชักดาบตระกูลออกมาจากฝักดาบที่เก็บไว้ข้างเอวปาดคอชายคนนั้นทันทีที่มันมานั่งคุกเข่าอ้อนวอนขอโอกาส มันยังไม่ได้ในทันทีหรอก“พวกมึงนี่เหมือนกันหมด พูดแบบนี้ทุกปี”“เบื่อจะฟัง”ปัง!เรนเดลเตะให้มันนอนลงแล้วยิงไปที่ท้องของมัน เพราะผู้ชายคนนั้นคิดที่จะยื่นมือมาแตะต้องตัวเขา เลือดพวกมันไม่สมควรโดนตัวเขา“รอบนี้กูจะไม่ออกไปเป็นคนสุดท้าย”Part - Jerik (เจริค)เพียงแค่เจริคก้าวเท้าเข้ามาในเส้นทางล่าสัตว์ บรรยากาศรอบตัวเขาก็ดูเงียบสงบจนน่ากลัว ใบหน้าไร้ความรู้สึกและเบื่อหน่าย“เลิกซ่อนแล้วออกมา”“อย่าทำให้เสียเวลา”“สามวิเท่านั้น”“1”“2”“ออ
เริ่มการล่าสัตว์!เมื่อการล่าสัตว์เริ่มต้นขึ้น ความหื่นกระหายในการฆ่ามันก็ทำให้เลือดในกายพวกเขาพุ่งสูบฉีด ทั้งหกหนุ่มแทบอดใจไม่ไหวที่จะได้ทรมานเหล่านักโทษพวกนั้น“มาเริ่มกันเลยไหม พร้อมนะ” แกร๊ก! เสียงขยับกระบอกปืนลูกซองปิดลงหลังใส่ลูกกระสุนเสร็จ อีวานยกปืนขึ้นวางบนบ่าตัวเอง“ของแบบนี้กูพร้อมตั้งแต่เกิดแล้วว่ะ”ลูเซียโน่เอ่ยเสียงเข้มขยับปืนกำเอาไว้แน่นแล้วออกเดินไปก่อนใครเพื่อน“หึ” อีวานแค่นหัวเราะเบา ๆ“ไว้เจอกันที่แคมป์ ใครช้าสุดต้องจ่ายให้เพื่อนละหนึ่งล้านอย่าลืม”“กูยอมเป็นคนสุดท้าย” คาร์ลเตอร์เอ่ยเขาไม่ชอบแข่งขันกับใครอยู่แล้ว“ก็เห็นพูดแบบนี้มาสี่ปีแล้ว แต่มึงก็ออกมาคนแรกตลอดเลยนะเพื่อน” เรนเดลยกคิ้วเลิกสูงขึ้นมอง คาร์ลเตอร์ยิ้มจาง ๆ พลางยกไหล่ขึ้นทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินไปเส้นทางตัวเอง“รอบนี้ก็คงเป็นไอ้อีวานนั่นแหละที่ออกมาคนสุดท้าย”เคอร์วินที่เช็กกระบอกปืนอยู่ขึ้นแล้วมองไปยังอีวานที่กำลังเดินมุ่งหน้าไปยังเส้นทางของตัวเอง“ไม่ก็อาจจะเป็นไอ้เจค” เรนเดลหันไปมองเจริค“ไม่หรอก รอบนี้กูตั้งใจจะออกมาคนแรก”เจริคเอ่ยเสียงเรียบด้วยใบหน้าอันสงบนิ่ง ถือปืนลูกซองคู่ใจที่สลักชื่อกับนามสก
ตัดมาที่เจริคยังคงยืนมองเดสทินีหรือชื่อที่คนสนิทมักจะเรียกเธอว่าดิสนีย์ ร่างบางยืนจับ ๆ อาวุธสามอย่างนั้น แต่ตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าควรจะใช้อันไหน“เลือกได้ไหมยัยตัวแสบ”“ยังค่ะ พี่เจคช่วยดิสนีย์เลือกไหมคะ”“ได้ครับ”“หน้าไม้เหมาะกับมือใหม่แบบเรามากกว่านะ”เขายื่นหน้าไม้ไปให้เธอ ดิสนีย์หยิบหน้าไม้พลิกไปพลิกมา“แล้วมันต้องทำยังไงคะ” เธอเงยหน้ามามองเจริคยิ้มจาง ๆ เธอไม่เคยหยิบจับอะไรพวกนี้เลยน่ะสิ“มา เดี๋ยวพี่สอนใช้”เจริคสอนจนเธอใช้คล่องมือ แต่ไม่คิดว่าประโยคที่เธอพูดต่อมาคือการขอให้เขาช่วยสอนวิธีใช้ปืนลูกซอง“แต่ฉันอยากลองใช้ปืนด้วยค่ะ พี่เจคช่วยสอนได้ไหมคะ”“ปืน? แน่ใจนะครับ”“ค่ะ”เจริคเดินไปหยิบปืนลูกซองมาให้ดิสนีย์ถือ แต่แค่ส่งไปให้พอเธอรับเท่านั้นแหละ เธอเกือบปล่อยปืนตกแล้ว ไม่คิดว่าปืนลูกซองจะหนักขนาดนี้ โชคดีที่เจริคยื่นมือมาช่วยถือไว้ทัน“เปลี่ยนใจแล้วค่ะ หนูเอาหน้าไม้อย่างเดียวพอ”“ครับ” เจริคมองเธอด้วยสายตาเอ็นดูเด็กคนนี้ ‘น่ารักชะมัด’หลังจากซักซ้อมวิธีการใช้อาวุธล่าสัตว์กันจนชำนาญคล่องมือแล้ว เรนเดลก็ได้อธิบายเส้นทางการล่าสัตว์ให้กับพวกเธอต่อ และจุดท้ายที่พวกเขาจะไปเจอกันค
สนามฝึกอาวุธ ⚔️ทั้งเก้าคนนั่งรถมาสนามฝึกอาวุธของคฤหาสน์อีวานเพราะจะให้ทั้งสามสาวได้ทำการเลือกอาวุธสำหรับการล่าสัตว์ และได้ฝึกวิธีใช้อย่างคล่องมือ อาวุธสำหรับการล่าสัตว์มีให้เลือกคือ หน้าไม้ ปืนลูกซอง และปืนยาง“ลองเลือกกันดูได้เลยนะว่าชอบอันไหน ปืนลูกซอง หน้าไม้ หรือปืนยาง”เรนเดลผายมือเชิญให้พวกผู้หญิงเดินเข้าไปเลือกที่ชั้นวางอาวุธ“ฉันเอาปืนลูกซอง” “ถนัดมือสุดละ”เนเรียเดินตรงไปหยิบปืนลูกซอง เธอยกมันเล็งเป้าหมายอย่างชำนาญมือในการล่าสัตว์อยู่แล้วด้วย ไม่ต้องให้ใครมาสอนตระกูลเธอก็มีกิจกรรมล่าสัตว์อะไรแบบนี้อยู่บ้าง“เอ๊ะ! อันนี้เหรอคะ”“เธอใช้หน้าไม้ก็พอ ไม่ต้องจริงจังมากหรอก”อีวานเดินไปหยิบหน้าไม้ส่งให้ขนมปังพร้อมพาเดินไปฝึกวิธีการยิงหน้าไม้“เสียบไม้ลงไปตรงนี้ ดึงมันมาด้านหลังแล้วกดปล่อย”ปัก! หน้าไม้ที่ถูกปล่อยออกไปปักลงกลางเป้า“อีวานเก่งจังเลยค่ะ!” เธอกระโดดตบมือ เขาเก่งทุกเรื่องเลยอะ“ลองดูไหม”“เอาค่ะ”อีวานเดินไปซ้อนอยู่ด้านหลังขนมปัง มือหนาวางทาบทับกับมือเล็กและคอยบอกวิธีการใช้หน้าไม้รวมถึงการเล็งไปยังเป้าด้านหน้าปัก!“กรี๊ด ฉันเก่งไหมคะ”“เก่งมาก” จุ๊บ อีวานจุมพิตลงบนหน้
ทุกคนเปลี่ยนไปขึ้นรถกอล์ฟที่มีบอดี้การ์ดอีวานรอขับให้เพื่อพาไปยังสนามฝึกอาวุธ สามสาวค่อนข้างตื่นเต้น ผิดกลับอีวาน เจริค ที่กังวลและเป็นห่วงคนของตัวเอง ที่ไม่ต้องห่วงเนเรียเพราะเธอก็รู้ความลับในการล่าสัตว์ของทั้งหกหนุ่มอยู่แล้ว ถึงเธอจะสนิทกับอีวานมากกว่าใครแต่ก็รู้จักอีกห้าคนที่เหลือ ตระกูลมหาอำนาจที่ใครต่อใครต่างเกรงกลัวเส้นทางชีวิตพวกเราต่างก็ถูกกดดันอย่างหนัก และแบกรับอะไรมากมายมาตั้งเด็ก..5 ปีก่อน..คืองานล่าสัตว์นี้มีมาประมาณเจ็ดปีได้แล้ว เป็นความคิดของเรนเดลกับลูเซียโน่ที่เอ่ยชวนเพื่อนหากิจกรรมสนุก ๆ ทำร่วมกัน ก็หาอะไรฆ่าเวลาเล่น.. โดยเลือกสถานที่เป็นพื้นที่ของตระกูลอีวานที่คฤหาสน์อยู่ติดภูเขา และด้านหลังคฤหาสน์ซึ่งก็ไกลพอสมควรเป็นโซนล่าสัตว์ที่ปู่อีวานมีเป็นทุนเดิม แน่นอนว่าทุกอย่างกลายเป็นของอีวานสองปีแรกก็ดูเป็นการล่าสัตว์ปกติ เพราะพวกเขาก็แค่ยิงนก ยิงกระต่าย ยิงกวาง และสัตว์ตัวใหญ่ขึ้นมาหน่อยก็เป็นเพียงหมูป่า แต่เมื่อพวกเขาอายุครบ 22 ปี การล่าสัตว์ก็มีรูปแบบเปลี่ยนไป มันรุนแรงและโหดร้ายสำหรับคนธรรมดา “เป็นไงความคิดของกูสองคน” เรนเดลเอ่ยถามเพื่อนที่เหลือ“กูเอาด้วย”“ไ
ก่อนจะปล่อยให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้คาร์ลเตอร์ที่เงียบมาตลอดจึงเอ่ยปากพูดขึ้นมาบ้าง“ไอ้เรนมึงมีแผนอะไรก็พูดออกมาเลย อย่าดึงเชิงนาน”“กูรำคาญ” “วันนี้มึงแม่งน่าหงุดหงิดจริง ๆ”ลูเซียโน่ซ้ำเติมต่อ เพราะความรู้สึกผิดกำลังทำงานแล่นพล่านอยู่ในจิตใจ ยังไงผู้หญิงตรงหน้าเขาก็คือคนรักเพื่อน ความปากไว (ปากหมา) มันยั้งไม่ทัน “ไปยืนไกล ๆ กู” ลูเซียโน่ผลักเรนเดล“อ้าวทิ้งกันได้ลงนะเพื่อนรัก”“ใครเพื่อนรักมึง!”ลูเซียโน่เดินหนีไปยืนข้างเจริค เขาไม่น่าขาดสติเกินไปเลย เพราะคิดถึงแค่เรื่องสนุกที่จะได้ทำมากเกินไป“ยังเงียบอีก ปากมึงอยากอมลูกปืนแทนเหรอวะเพื่อน”คาร์ลเตอร์หันไปด่ากราดใส่เรนเดล เขาจับจุดได้ว่านี่คงเป็นหนึ่งในความสนุกของเรนเดล หรืออาจจะต้องการลองใจอีวานเรื่องขนมปัง ???“นาน ๆ ทีได้เห็นพวกมึงด่ากัน”“มันก็สนุกดีไม่ใช่เหรอ”“แล้วก็ได้เห็นด้วยว่า อีวานคนเย็นชาไร้หัวใจเป็นบ้าเพราะน้องขนาดไหน”“ไอ้เรนเดล..” อีวานกัดฟันพูด ไม่ได้โกรธหรืออะไร แค่ไม่ชอบใจที่เรนเดลเลือกใช้วิธีแบบนี้ ถ้าเขาเผลอทำอะไรรุนแรงขึ้นมาจะยังทำไง!!!อีวานหันมามองร่างบางที่กอดแขนเขาเอาไว้แน่น ลูบหัวเธอเชิงบอกว่าสถานก
“น้องอยากจะไป จะห้ามน้องทำไม ขนมปังไม่ต้องไปไหนครับ พี่อนุญาตให้เข้าร่วมงานล่าสัตว์ในครั้งนี้”“ไอ้เรนเดล!”อีวานกำลังรู้สึกโมโหการกระทำของเพื่อน มันจะมากเกินไปแล้วนะ“สรุปมันเป็นงานล่าสัตว์แบบไหนกันแน่คะ แล้วคุณจะไปโกรธพี่เขาทำไม ถ้าแค่ไม่อยากให้ฉันไปด้วย งั้นฉันไม่ไปก็ได้ค่ะ”“แต่อย่ามาทะเลาะกันเพราะฉันเลยนะคะ ฉันรู้สึกไม่ดี” น้ำเสียงความน้อยใจมาเต็ม มีเหรอที่อีวานจะกล้าปล่อยผ่าน พอเธอจะเดินหนีก็คว้าแขนเธอเอาไว้“ไม่ใช่อย่างนั้นขนมปัง” อีวานหันมาพูดเสียงเบาลง แต่จะให้เขาบอกว่างานล่าสัตว์ที่กลุ่มเขาชอบทำคือการลงโทษพวกที่หักหลัง แล้วไหนจะมีตอนที่พวกเขาจะต่อสู้กันเองอีก มันดูเป็นกิจกรรมปกติสำหรับกลุ่มเขา แต่เธอผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะมาเข้าร่วมไม่ได้“งานล่าสัตว์กลุ่มเรามันค่อนข้างยากและอันตรายไม่ได้เหมือนงานล่าสัตว์ทั่วไปน่ะครับ”“อีวานมันเป็นห่วงขนมปังถึงไม่อนุญาตให้ไป” คาร์ลเตอร์อธิบายให้เธอฟัง“งั้นเปลี่ยนสักปีไหมล่ะ ลองล่าสัตว์แค่สัตว์สักปี..” เคอร์วินเสนอให้เปลี่ยนรูป“ไม่ได้! จะมาเปลี่ยนไม่ได้” ลูเซียโน่ปฏิเสธเสียงแข็ง เพราะงานล่าสัตว์นี้เป็นสิ่งที่ลูเซียโน่ชอบที่สุด การได้ปลดปล่อ
“พวกมึงมาทำอะไรในบ้านกูเนี่ย???”“งานล่าสัตว์ เริ่มมันสัปดาห์นี้เลย”“ว่าไงนะ!”คฤหาสน์ตระกูลมาร์ติเนซ 🦄หัวโจกในการนัดรวมตัวเพื่อน ๆ ในแก๊งบรูทิช คือเรนเดล หลังจากเมื่อวานที่เขาได้เห็นเพื่อนเจอเรื่องอะไรมาบ้าง ทั้งความเศร้าเสียใจในอดีต ความรู้สึกโดดเดี่ยวในการถูกแม่ทอดทิ้ง และการไร้ที่พึ่งพาจากครอบครัว เวลาแบบนี้พวกเขาซึ่งเป็นเพื่อนก็ควรจะมาอยู่เคียงข้าง และเขาอยากทำให้เพื่อนยอมรับความรู้สึกตัวเองก่อนจะสายไป สิ่งที่ทำให้อีวานมีความสุขและได้รวมตัวกันอย่างแนบเนียน การใช้ข้ออ้างเป็นงานล่าสัตว์กลุ่มประจำปีดูสมเหตุผลที่สุดถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะต้องผิดนัดทะเลาะคนที่รอคอยให้เขากลับไปหา แต่ยังไงเธอคนนั้นก็ไม่เคยหายไปไหนอยู่แล้ว..จะปล่อยให้รอไปอีกสักหน่อยคงไม่เป็นอะไร...“หมายถึงงานล่าสัตว์ของกลุ่มเราในสองเดือนหน้า?”“เออ สองเดือนหน้าพวกกูไม่ว่าง เลื่อนมาเป็นสัปดาห์นี้แทนนะ”เรนเดลเอ่ยพูดขึ้นมาก่อน ต่อไปก็ให้เพื่อนหาคำพูดดี ๆ ที่ทำให้อีวานเชื่อ พร้อมหันไปสะกิดไหล่เพื่อนซี้อย่างลูเซียโน่ และคาดหวังว่า‘เรื่องแค่นี้มึงคงทำได้นะเพื่อน’“ไม่ว่าง? เหรอ..” อีวานใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม“เออใช่ กูต้อ
Italy 🇮🇹 อีวานกับขนมปังเดินทางด้วยไพรเวทเจ็ทส่วนตัวของสายการบินไทยเพื่อนสนิท (เจริค) เมื่อมาถึงอิตาลีเขาพาเธอพักที่โรงแรมก่อนเพราะต้องแวะไปจัดการปัญหาที่สำนักงานกฎหมาย“เธอรออยู่โรงแรมก่อนนะ”“ขอไปด้วยไม่ได้เหรอคะ ที่ ๆ คุณจะไปมันเป็นความลับมากเลยเหรอคะ” ช่วงนี้เธออาจจะขอเขามากไป แต่เพราะเธอไม่อยากห่างจากอีวานเลยจริง ๆ“…”“ไม่ใช่ความลับ มันก็แค่เรื่องที่เข้ามาตอกย้ำตัวฉันในอดีตซ้ำไปซ้ำมา”“ถามได้ไหมคะ คนนั้นเป็นแม่คุณหรือเปล่า”“อืม เธอคนนั้นเป็นแม่ฉัน” แววตาของเขามันสั่นไหว ความเศร้าทั้งหมดถูกส่งออกมาทางสายตา เขาคงเจ็บปวดมากเรื่องแม่ขนมปังเดินเข้าไปกอดอีวาน เธอตบหลังเขาเบา ๆ “ไม่ว่าการตัดสินใจของคุณจะเป็นแบบไหน แต่จงเลือกทางที่ตัวเองจะไม่เจ็บปวดหัวใจนะคะ”“สิ่งสำคัญคือความรู้สึกของคุณ”“อืม วันนี้ฉันจะไปจัดการจบเรื่องที่มันผูกมัดฉันติดอยู่ในอดีต” อีวานกอดตอบเธอเขาเคยคิดว่าคงไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาทำให้เขารู้สึกดีได้ เคยคิดว่าตัวเองจะเกลียดผู้หญิงทุกคน และเคยคิดว่าตัวเองจะไม่มีวันรักใครได้…‘ฉันเริ่มอยากลองใช้คำว่า..รักกับเธอแล้วสิ’แต่เขาจะมีโอกาสได้บอกเธอไหม เพราะกำลังมีพายุล