Welcome back, to me?

Going back to work after 2 days of vacation is such a hard task. Kung pwede lang talagang magpahinga for another week , I would be more than willing to take it. Kaso nga iilan lang kaming mga trainers na available, at nakakahiya naman sa mga kasama ko kung iaasa ko ng matagal sa kanila yung trainees ko. Yung 2 days nga na hindi ko ipinasok grabe yung katok sa konsensya ko eh, dadagdag pa ba? 

Kaya naman heto ako ngayon, katapat na naman ng PC ko dito sa malamig at maluwag na training room , umiinom ng mainit na kape habang inaantay magsidatingan yung mga trainees. Maaga pa naman, they still have around 30 minutes before the shift starts kaya medyo petiks pa din muna ako. 

For today, I decided to wear high waisted royal blue jeans, plain white shirt that I tucked in (to highlight my hips - asset natin yan eh.) at baunin yung pink coat ko. Hindi ko din alam kung anong sumapi sakin at medyo maeffort yung get up ko ngayon, siguro dahil na rin sa nakapagpahinga naman ako the last 2 days that I was out. 

I was checking out my trainees profile when I heard a knock. Hindi ko tinignan  thinking na baka naman isa lang sa mga trainees. But I did say Goodmorning in the most cheerful way I can. 

I can feel the person getting near me, which is weird considering na napakaraming available na PC's sa buong room. 

"Goodmorning Jada." 

Nanlamig ako ng very light nang marinig ko ang pamilyar na boses na ito, bigla din akong napatingin sa nagsalita just to confirm na siya nga. And it is definitely him!

Is it even legal to look this good in the morning? And to smell as good too? 

I meekly smiled at him while also taking in the way he looks. He is wearing a plain blue long sleeved polo and fitted khaki pants with brown leather shoes. Ang simple lang din ng outfit niya pero bakit bagay na bagay sakanya? And that face! Bakit parang nagpa diamond peel sa sobrang fresh? Hindi nga kaya nagpa diamond peel to? 

Hindi kaya siya beki? I gasped at the thought and tried to erase it from my mind. Pano na ko? Hindi naman siguro di ba? 

"Goodmorning, okay ka lang?" He said while looking at me. 

I came back to my senses upon hearing this. Oh gosh. Nakakahiya. Kanina pa ba ko nakatulala? 

''OM! Goodmorning! Sorry, ano nga po uli yun?" Tulirong sabi ko. 

His smile became wider na tila ba nanunukso, saka lumakad palapit lalo sakin. 

''Wala naman J, sabi ko lang goodmorning, how are you? I was worried na baka natrauma ka na talaga sa nangyari satin the other day. Okay ka lang ba?" He sounded so genuine while saying this. Tila ba talagang concerned siya kung okay lang ako. Kaya naman kahit na nahihiya pa rin, I tried to answer him with all honesty. 

''Okay lang po ako, naipahinga ko naman na po with the 2 day vacation na binigay nila. Ready to roll na uli." Then I smiled. 

Sana lang wag niya na iopen yung mga nasabi ko saknya nun. Please please Lord. Ipakalimot niyo na yun sakanya. 

Pero tila ba nababasa niya kung ano yung iniisip ko, mejo naningkit yung mga mata niya habang nakatitig pa rin sakin. Di ko tuloy maiwasan na lalong mapatitig sa mukha niya. Ang tangos ng ilong niya, maliit at mejo mapula yung labi. Nagyoyosi kaya siya? Para kasing hindi. ay yung mga mata niya, mapungay at mahaba yung pilik mata. 

Sa lipt niyang ito sakin, naaamoy ko din lalo yung gamit niyang pabango. A hint of musk and spice? Hindo ko masyadong maexplain pero para bang gusto ko siyang yakapin dahil sa bango niya. 

Ramdam ko na naman yung pagbilis ng tibok ng puso ko, kasabay pa ng pag init ng mga pisngi ko. Hindi ko alam kubng normal pa ba to o hindi na ----. 

"Parang malalim yang iniisip mo ha." tila ba binuhusan ako ng malamig na tubig nang marinig ko na naman ang boses niya. Mga ilang beses kaya akong mapapahiya sa araw na to?  Parang habang nasa paligid ko siya, hindi ko maiwasang managinip ng gising at mapatulala. 

Gising Jada! GISING!

"Ah wala po, wala naman po, medyo inaantok lang siguro dahil kulang pa sa kape." Tumayo ako sa kinauupuan ko saka kinuha yung phone at wallet ko. Humarap akong muli sakanya para sabihing lalabas muna ko to buy coffee ngunit nagulat ako ng bigla niyang ilagay yung palad niya sa noo ko. 

Mga ilang segundo din siguro bago mag sink in sakin yung nangyayari. 

"Wala ka namang lagnat. Sure ka bang okay ka lang talaga? " Tanong na naman niya sakin. 

Inalis ko yung kamay niya sa noo ko saka lumayo ng bahagya. 

"Wala naman po, okay lang po talaga ako." Pabiglang sabi ko sakanya saka tuluyang lumayo at naglakad papunta sa pintuan. "Bibili lang po muna ko ng kape. Inaantok pa ata talaga ko." Dugtong ko. 

Walang lingon lingon, tuluyan na kong lumabas sa pintuan at iniwan siya sa training room.  Halos takbuhin ko yung elevator para lang masigurado na hindi niya ko maaabutan kaya naman nakahinga ako ng maluwag noong unti unti nang magsara ang pinto ng elevator. Sakto namang nakita kong palabas pa lamang siya sa training room na nakangiti at tila ba natatawa. 

Hindi ko tuloy alam kung hihinga na ba ko ng maluwag o kukutusan ko yung sarili ko dito sa loob ng elevator. Para kasing mas binaon ko lang yung sarili ko sa kahihiyan sa mga pangyayari eh. 

*****

The first half of the day went by a blur. Dahil na rin siguro halos ibaon ko yung sarili ko sa trabaho para lang makalimutan yung mga kagagahan ko kanina, hindi ko napansin na tanghali na pala. Kung hindi pa nagparinig yung isang trainee ko na lunch daw, hindi ko pa marerealize na alas dose na. 

Napukaw ng cellphone ko  ang atensiyon ko matapos itong magnotify na may nareceive akong message. Agad ko itong kinuha ngunit nadismaya ako ng mabasa ako ang message na nareceive ko sa messenger. 

"Babe, can't join you for lunch today. May heartbeat kami with the bosses."

Parang lalo tuloy akong nawalan ng gana kumain dahil wala akong kasabay. Iniisip ko pa lang na bumili na lang ng sandwich ay bigla namang dumating ang isa pang message mula kay Marco. 

"Kumain ka oy, alam kong tatamarin ka kasi wala kang kasamang kasing pogi ko, pero ayokong magutom ka kaya kumain ka ng maayos kahit sa pantry lang."

Normal kaya yung ganitong mga messages between friends? Minsan kasi nalilito na rin ako kung ano bang meron samin. Though we never really crossed the line, kung iisipin mo kasi sobrang sweet niya talaga sa akin. 

OH well, baka masyado lang talaga kong assuming. 

At para na rin sundin ung bilin ni Marco, tumayo na ko at lumabas sa training room papunta sa pantry. 

Bukod sa malaking pantry na nasa 3rd floor pa, may maliit na pantry sa 5th floor na halos katabi lang ng training room. Pag andun ka kala mo nasa langit ka kasi puti lahat ng bagay. Minsan maiisip mo tuloy baka obsessed sa kalinisan yung nagdesign nung lugar. 

I decided to just buy tocilog, and eat together with the trainees na dun ko rin naabutang kumakain. In fairness, though namimiss kong kasabay kumain si Marco, mabait naman talaga tong mga trainees ko kaya komportable din akong kumain kasama nila. Ngayon ko lang tuloy narealize na hindi naman pala ganun kahirap kumain na kasama yung ibang tao, nakasanayan ko na lang din siguro talagang kumain kasama si Marco kaya feeling ko loner ako pag di ko siya kasama ng lunch. 

Siguro dapat masanay na rin ako ng ganito, pano na lang pag nagka jowa na si Marco di ba? 

Habang ineenjoy ko yung pagkain ko saka naman biglang may tumabi sakin.  Nagulat ako ng makitang isa sa mga co trainers ko - si Jona. 

Newly promoted si jona at first class niya yung hinahandle niya ngayon. Recently lang din kami nagkakilala kasi nga galing siya sa ibang line of business though same account kami. 

I smiled at her and though she did return my smile, mejo parang may kakaiba. Napansin ko na magsasalita na dapat siya kaso bigla namang sumingit si Ned, isa pa naming co trainer na beki. 

"Frienny, papatulong daw sayo magpalakad tong si jona." Pabulong na sabi nito habang nakasingit yung mukha sa gitna namin ni Jona.

pagtingin ko kay Jona ay kitang kita ko na nanlalaki ang mga mata nito.

Shookt siguro siya sa pagkakalaglag sakaniya ni Ned. Kung ako man ang malalagay sa ganung sitwasyon baka tumakbo ko paalis eh. 

Tila naman nakabawi, Jona cleared her throat. 

''Tingin mo beb pwede ba?" She hopefully asked. 

Napalingon ako sa paligid at medyo nakahinga ng maayos dahil nakita ko na busy naman sa kani kaniyang kwentuhan yung mga tao sa paligid partikular na yung mga trainees ko. 

Nang muling mapabaling ang mata ko kay Jona tila ba namumutla siya na di ko mawari kaya naman sumagot na ko. Baka masobrahan sa suspense eh. 

''Wala namang jowa yun beb kaya pwede"

Tila bumbilyang biglang nagliwanag yung mukha ni Jona saka biglang yumakap sakin. 

"Free ka ba later? Coffee tayo, treat ko." Masayang sabi niya. 

"Pagbigyan mo na yan Jada, bet na bet niya talaga yung bff mo. " Pasingit na sabi na naman ni Ned sakanya. 

Sa totoo lang di ko malaman kung pano ko lulusutan to kasi alam ko naman na ayaw ni Marco na nirereto. But Jona looks really nice and sweet kaya naman nakakahiyang tanggihan. Saka malay mo ganito pala yung mga bet ng frienny ko di ba? 

Jona is cute, mga 5 footer siguro but really petite kaya naman kaya niyang bagayan kahit anong damit. Kapansin pansin kasi na fashionista siya. Sobrang puti din niya kaya din siguro ang confident niya magdala ng skirts and dresses. Kung hindi nagustuhan ni Marco yung mga dating lumapit sakanya na mga sexy at magagandang girls, baka naman dahil yun sa cute and petite pala yung bet niya. Who knows di ba? 

Though medyo may kurot sa puso kasi pag nagkatuluyan sila, sino nang makakasama ko lagi? Pero hindi ako selfish kaya para sa ikasasaya ng kaibigan ko, push lang natin to. Malay natin good karma ang dala nito sakin, magka jowa din ako di ba? 

Hindi naman po sa naghahanap na naman ako ng jowa, pero malay natin di ba?

''Wala naman akong gagawin, ano oras ba out niyo? " Sabi ko sakanya. 

Napangiti siya ng maluwag saka yumakap na naman sakin with matching pagtili. Kaya naman napatingin sa direksyon naman yung mga tao dito sa pantry. 

Natigilan din siya nung napansin niya yung nangyari kaya naman unti unti siyang bumitaw sakin. 

"Mga 5 PM out na kami. Ikaw ba?" Halos pabulong na sagot naman niya. 

"Mga ganun din siguro. Message mo na lang ako sa team pag tapos na kayo. Kita na lang tayo." Tumango naman ito. 

"Sabi sayo Jona mabait yang si jada eh. Saka di sila talo ng man of your dreams mo." pabirong sabat ni Ned. "Jada, sama mo din kaya si Marco? Karaoke tayo after, chill chill lang. " Dagdag pa nito. 

"Di ko sure kung masasama ko siya ha? But i'll try." sabi ko sabay ngiti. Sa totoo lang nangangalay na yung panga ko kakangiti, pansin ko din ma mukang nanlalamig na yung tira sa tocilog ko kaya baka di ko na lang siya ubusin. 

"Promise mo yan beb ha? Aasa ko.." Sabi ni Jona bago tuluyang inaya si Ned papunta sa roofdeck. Malamang magyoyosi sila dun, ako lang naman ata yung di nagagawi dun pag break or lunch. May allergy kasi ako sa usok saka may hika. 

Pagkaalis nila ay nilinis ko na din yung pinagkainan ko saka tinapon yung mga pinaglagyan sa basurahan sa gilid. Sakto namang pabalik na ko sa kinauupuan ko kanina after itapon yung pagkain ng sumalpok ako sa isang lalaki. 

In fairness mabango si kuya ha? Pero parang pamilyar yung amoy niya. Hmm

Nang iangat ko yung paningin ko ay halos panawan ako ng ulirat ng makitang si OM Dan pala yung nabangga ko, sad to say hindi lang yun bangga kasi halos bumakat yung mukha ko sa d****b niya sa lakas ng pagkakatama.

Kababalik lang namin bat parang puro kamalasan ang sumasalubong sakin? Lalo na pag nasa paligid ko sya? 

Parang gusto ko tuloy uling magleave mga 30 days pa para pahingang bongga, baka pagbalik ko nakalimutan ko na yung lahat ng pagkakataon na pinahiya ko sarili ko sakanya. 

Natigil lahat ng nasa isip ko ng biglang mapukaw ng boses niya yung pandinig ko at maramdaman kong hawak niya yung dalawang braso ko. 

"J, okay ka lang ba?" Narinig kong sabi niya. 

Napaisip tuloy ako, okay nga lang ba talaga ko o welcome party ba ng kamalasan ko tong araw na to?