1.คนเจ้าเล่ห์
•1•
กาสิโนCR
เบอร์โทรศัพท์จากต่างประเทศโทรเข้ามา คิ้วดกหนาขมวดชนกันเป็นปมก่อนจะกดรับสาย แม้จะอารมณ์เสียแค่ไหนก็ต้องสนใจ เพราะให้ลูกน้องคอยแอบสอดส่องน้องชายอยู่
'โทรมาบ่อยจริงมีเรื่องอะไรนักหนาวะที่นั่นน่ะ' น้ำเสียงดุดันกล่าวโวยวาย
'เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นครับนายหญิงรองเธอหายตัวไป ตอนนี้ท่านโคล่าตามหาให้ควั่กเลยครับ ไม่รู้เป็นฝีมือจากแก๊งไหนกันแน่ครับบอส' น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวรายงาน
'แอบคอยสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ หากเกิดเรื่องอะไรไม่ดีรายงานมาเลย ถ้าหนักหนามากมึงก็เข้าไปช่วยไอ้โคล่าด้วย แต่ถ้าปัญหาจัดการได้ก็ไม่ต้องสอดมือยุ่ง ปล่อยให้มันเดินด้วยขาของมันเอง หากไม่มีใครอยู่มันจะได้ดูแลตัวเองได้ ส่วนแก๊งจระเข้ก็เป็นบททดสอบที่ดี กระตุ้นให้มันรู้จักปรับตัวคงไม่ดุเดือดเท่าไหร่ เออภายในแก๊งสิงโตช่วงนี้ มันแอบทำอะไรลับหลังกันอยู่หรือเปล่า แลดูมันเงียบสงบเสียเหลือเกิน' น้ำเสียงดุดันกล่าวถาม
'เงียบผิดปกติจริงครับ คนแฝงตัวจากทางเราก็ไม่โผล่มาเลย หรืออาจจะโดนสั่งเก็บไปแล้ว' น้ำเสียงเคร่งขรึมกล่าวรายงาน
'ไปสืบมาแค่นี้แหละ' น้ำเสียงดุดันกล่าวพร้อมกดตัดสาย
สายตาคมกริบดุจนกเหยี่ยวนั่งเท้าคางอย่างหงุดหงิด เพื่อเฝ้าดูจอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่โค้งล้อมรอบตัว โดยปกติลูกน้องคนสนิทจะคอยสังเกตแทน หากแต่วันนี้ใช้พวกมันไปติดต่องานนอกสถานที่ จึงทำได้แค่นั่งเฝ้าเองอยู่ตรงนี้อย่างเบื่อหน่าย
พักสายตาเพียงชั่วครู่หนึ่ง เมื่อเริ่มรู้สึกปวดล้าเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มไล่สายตามองจากซ้ายไปหาขวา ซึ่งเป็นมุมสุดความยาวของจอโค้งสวยพอดี ต้องคอยทำอย่างสม่ำเสมอ ถึงจะมีแผนกลูกน้องที่ตรวจสอบอยู่แล้ว แต่ก็ยังไม่วางใจลงได้หรอกนะ เผื่อมีใครแอบเล่นผิดกติกาจะได้จับมาลงโทษให้หมด!
ลูกน้องเฝ้าโซนห้องนักเล่นVIP เคาะประตูห้องเสียงดังลั่น จนต้องสะดุ้งตื่นออกจากสมาธิการจ้องหน้าจอ มันวิ่งหอบแฮกราวกับมีเรื่องสำคัญจะมาแจ้ง
"บอสครับ! มีผู้เล่นอยู่ท่านหนึ่งกู้เงินจากทางเรา เอาไปวางเดิมพันโต๊ะไพ่เก้าแต้มครับ!" น้ำเสียงร้อนรนกล่าวรายงานอย่างกระตือรือร้น
"มันเป็นเรื่องปกติของพวกผีพนันกูชินแล้ว!" น้ำเสียงดุดันกล่าวโวยวายลูกน้องลั่น เพราะเรื่องที่ได้ฟังไม่น่าตื่นเต้นเลยสักนิด คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่
"โธ่บอสครับ! ผมพูดยังไม่ทันจบเลยครับ เพราะเรื่องมันเริ่มจากจุดนี้แหละ ตอนนี้ยอดรวมเหยียบหนึ่งพันล้านแล้วครับ! ผมจึงมาแจ้งให้ทราบ อยากให้บอสลงไปดูด้วยตัวเอง จะเอาอย่างไรต่อดี?" น้ำเสียงร้อนรนกล่าวรายงานอย่างกระตือรือร้น
"ห้องระดับVIP คงไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปหรอก! ต้องแสดงเงินสดจำนวนร้อยล้าน กว่าจะได้เข้าเล่นทำอย่างพึ่งมาทำงานนะไอ้เวร! มึงเดินมาดูบนหน้าจอให้กูหน่อย ชี้ด้วยมันคือคนไหนกันแน่เนี่ย?" น้ำเสียงดุดันกล่าวโวยวายลูกน้องลั่นขมวดคิ้วดกหนาชนกัน เอื้อมมือใช้นิ้วสัมผัสหน้าจอโค้งสวย มีความยาวสี่เหลี่ยมผืนผ้า เลื่อนเปิดเข้าสู่ห้องปัญหาดังกล่าว เพื่อให้ลูกน้องชี้ตัวเป้าหมายครั้งนี้
"คนนี้ครับ! ที่มีผู้หญิงใส่ชุดรัดรูปสีน้ำตาลครับ" น้ำเสียงร้อนรนรายงานอย่างกระตือรือร้น
"ลงไปพร้อมกันแล้วโทรบอกไอ้โซ่ด้วยนะ อย่าลืมสืบประวัติเกี่ยวกับสองคนนี้มาให้กูด้วย!" น้ำเสียงดุดันกล่าวบอกลูกน้อง ใบหน้ายังคงเรียบนิ่งเฉย เขาช่างเป็นผู้ชายเย็นชาโหดเหี้ยมไม่มีใครเกิน แต่ไม่รู้เพราะอะไรกันแน่ ถึงมีเสน่ห์หาต่อผู้หญิงมากมาย ทุกคนต่างยอมถวายกายใส่พาน จูงมือสามัคคีมอบให้แก่เขากันด้วยนะ ลูกน้องมองตามแผ่นหลังกว้างของบอส ความสูง180เซนฯ หากไปสมัครเป็นดาราคงเป็นที่นิยมของสาวๆ ไอสังหารของเขารุนแรงมากเวลาโกรธเกรี้ยว มีนิสัยต่างจากคนน้องแบบชนิดสุดขั้วเลย
ขาเรียวยาวหุ่นนายแบบก้าวเดินด้วยความเร็ว เข้ามานั่งถึงภายในโซนห้องVIP กางเกงขายาวทรงกระบอกสีครีม สวมเสื้อเชิ้ตคอปกและติดกระดุมแขนสั้น เนื้อผ้าเบาสบายพิมพ์ลายหินอ่อน สร้อยคอทองคำขาวลายโซ่สเตนเลส สีแวววาวดูหรูหราแบบมีเสน่ห์ไม่โอ้อวดเกินไป แว่นตาขาเสียบลงช่วงกลางเสื้อ
คิ้วดกหนาชนกันดวงตาคมกริบดุจนกเหยี่ยว ขนตาหนาเป็นแพสันจมูกโด่งยาว ปากบนเป็นกระจับโค้งมนใบหน้ารูปทรงหัวใจ รูปร่างสูงช่วงกลางลำตัวสี่เหลี่ยม เรียกสายตาจากเหล่าสาวสวย ทั้งพวกเด็กภายในร้านและผู้เล่นท่านอื่น จับจ้องมองกันตาเป็นมันอย่างหื่นกระหาย เขาเพียงกระตุกยิ้มเล็กน้อยบนมุมปาก ทำเหมือนโปรยเสน่ห์ให้เหล่าสาวๆ หัวใจวายเล่นกันเสียอย่างนั้น ยังคงแสดงท่าทางเป็นผู้เล่นมือใหม่ด้วย ราวกับสวมบทเป็นผู้เล่นอ่อนแอน่าโดนรังแก
เหล่าลูกน้องทำหน้าที่ของตนตามปกติ แม้จะแอบเกร็งตัวแต่ก็ต้องพยายามผ่อนคลาย ไม่เช่นนั้นคงโดนไล่ออกจากงานกันหมด เพราะเมื่อไหร่ที่เห็นบอสตัวเอง ลงมาเพื่อนั่งเล่นเกมบนโต๊ะกับลูกค้า ถึงคราวจะมีคนต้องเจ็บตัวหรือสูญเสียเงิน กันบ้างแล้วแหละ!
"เฮ้ย! นายมาใหม่เหรอลองเล่นกันสักตาไหม?" น้ำเสียงเย้ยหยันกล่าวถาม เมื่อเห็นผู้เล่นคนใหม่นี้แพ้แทบจะทุกตาเลย คิดว่าตัวเองคงหาเงินจากคนตรงหน้าคืนได้บ้าง เนื่องจากเสียไปเยอะจนติดลบ แต่ก็เป็นเช่นนั้นจริงเมื่อคนมาใหม่เล่นแพ้เขา ติดต่อกันจนเงินจำนวนสองพันล้านกองบนโต๊ะ
"ดวงดีจริงเว้ย! ไปก่อนนะสุดหล่อ~" น้ำเสียงเย้ยหยันกล่าวเยาะเย้ยอีกคน
"ตาสุดท้ายนี้ผมตั้งใจวางเดิมพัน ให้หมดหน้าตักครั้งเดียวเลย คุณยังสนใจจะลงเล่นด้วยไหม?" น้ำเสียงดุดันกล่าวกวักมือเรียกคนกู้เงินมา
"ผมขอกู้ห้าพันล้าน! พอดีไม่ได้พกเงินสดมาด้วย แต่รับรองมีจ่ายอย่างแน่นอน บังเอิญอยากลองหมดตัวดูบ้าง ค้ำประกันด้วยรถยนต์คันนี้ก่อน" น้ำเสียงดุดันกล่าวแอบยิ้มร้ายกาจ กำลังเอามือประสานกันเลื่อนคางมาเกย มองดูเหยื่อจะติดเบ็ดไหม? เพราะราคาของกุญแจรถยนต์คันนั้น เป็นรุ่นสะสมหายากผลิตน้อยคัน ราคาแพงหูฉี่แค่รวยไม่สามารถครอบครองได้ หากเล่นชนะคงอารมณ์ดีไปอีกแสนนาน
ซึ่งมันคงคิดว่าหนนี้ต้องชนะแน่! รีบนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามให้ไวเชียว แต่ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างของไอ้ผีพนัน เธอพยายามยื้อแขนห้ามรั้งเอาไว้ ไม่ให้หมอนั่นลงเล่น ราวกับเธอเล็งเห็นความน่ากลัวที่จะเกิดขึ้นภายภาคหน้าแล้ว หากผู้ชายคนนี้ยังลงเล่นเดิมพันอยู่
แต่เหมือนคำขอร้องเธอนั้น เป็นได้แค่เพียงอากาศธาตุ ไอ้หมอนั่นดื้อรั้นไม่ฟังเธอสักนิด ทุ่มเงินทั้งหมดที่เคยชนะผม กองวางเอาไว้ตรงจุดเดิมพัน เกิดความหวาดระแวงในสายตาของสาวสวย ถอนหายใจไม่คิดว่าเขาจะไร้สมองขนาดนี้
"คุณมันบ้าไปแล้ว! ฉันจะกลับก่อน!" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวออกมา เตรียมจะเดินออกจากพื้นที่ แต่ทว่ากฎของที่แห่งนี้มีอยู่ว่า.. หากมาเป็นคู่ต้องกลับเป็นคู่ จะชิงหนีถอนตัวออกจากเกมคนเดียวก่อนไม่ได้ มีแค่เพียงรอเกมจบลงเท่านั้น ถึงจะไปพ้นสถานที่แห่งนี้ได้ ราวกับเธอคงไม่รู้จึงมองตาขวางใส่ลูกน้อง ยืนเรียงกันไม่ให้เธอหนี
"ถอยไปนะฉันจะกลับ!" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวออกมา
"คุณไปไหนไม่ได้หรอกนะครับ! กฎของกาสิโนนี้ใครก็ต่างรู้จักกันดี หากมาสองคนต้องกลับพร้อมกันสองคน คุณผู้ชายท่านนี้ไม่ได้แจ้งให้เธอทราบ ก่อนจะมาเหรอครับ? ทำได้แค่กลับมานั่งรอครับ" น้ำเสียงดุดันกล่าวแอบยิ้มร้ายกาจ
"กฎบ้าอะไร! ฉันจะกลับถอยไปนะ!" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวออกมา พยายามดันพวกลูกน้อง กักตัวเธอไม่ให้ออกไปตามหน้าที่ตนเอง
"หากเกมยังไม่จบสิ้นคงหมดหวังที่จะจากไป มีเพียง 2 วิธีหยุดเล่นเกมแล้วกลับไปพร้อมกัน หรือหากดื้อดึงอีกคนยังจะเล่นอยู่ แต่อีกคนอยากกลับ ซึ่งคนที่กลับอาจจะไม่มีชีวิตรอด ออกไปจากที่นี่ได้นะครับ" น้ำเสียงดุดันกล่าวแอบยิ้มร้ายกาจ
2.หาทางหนีเขา•2•เมื่อสถานการณ์กำลังจะเริ่มตึงเครียด คนไร้มารยาทจึงเอ่ยปากอย่างคนหงุดหงิด เมื่อเห็นพฤติกรรมดื้อดึงของผู้หญิงด้านข้าง"นั่งลงสิวะอีโง่! อยากตายโหงนักเหรอ?" มันตะคอกใส่เสียงดังลั่นเพื่อจะหยุดยั้งเธอ อีกคนจึงต้องกลับมานั่งลงทำหน้าตาบูดบึ้ง ราวกับถูกบังคับให้มาด้วยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ถึงขั้นอารมณ์เสียอย่างรุนแรง กอดอกอย่างไม่พอใจ ความอดทนต่ำจริงผู้หญิงคนนี้ แถมยังแอบดื้อเงียบเอาเรื่องใช่เล่นเลย หึ~แต่คนที่ยังสนุกสนานมองเหยื่อตาไม่กะพริบ เขากลับแอบกระตุกยิ้มร้ายกาจชอบใจ ซึ่งไม่มีใครทันสังเกตเห็น ไพ่ถูกสับก่อนจะแจกให้ผู้เล่น อีกฝ่ายเมื่อเห็นแต้มบนมือ ถึงกับมีเหงื่อผุดเต็มใบหน้า ขอเรียกไพ่ใบใหม่เพิ่ม คล้ายจะใจชื้นขึ้นมาหน่อยสายตาคมกริบดุจนกเหยี่ยว นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว ไร้ซึ่งอาการดีใจเสียด้วยซ้ำ เขาไม่จำเป็นหงายไพ่ก็เห็นแต้มบนฝ่ามือแล้ว เพราะแหวนสีเงินที่นิ้วเรียว มันสะท้อนราวกับเป็นกระจกใสจนเด่นชัดหึ! เหนือกว่ากูมีแค่ผีเท่านั้นแหละ คิดอยู่ภายในสมอง แต่ดวงตายังจ้องเหยื่อไม่กะพริบ แม้ไพ่นี้จะต้องใช้ดวงเป็นพิเศษ แต่ก็ใช่ว่าจะโกงกันไม่ได้ เพราะมันอยู่ที่คนสับไพ่ต่างหาก เม
3.หนีไม่รอด•3•สายตาคมกริบจ้องเขม็ง คิ้วดกหนาผูกขมวดคล้ายปมเงื่อนชนเข้าหากัน ราวกับว่าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขาฉกฉวยขวดสเปรย์พริกไทยจากมือฉัน ขว้างทิ้งลงบนพื้นกระเบื้องอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเอื้อมแขนยาวมาใกล้ ใช้ฝ่ามือบีบช่วงหัวไหล่เอาไว้แน่นถนัด กระชากอย่างรุนแรงพร้อมเขย่าเรือนร่างจนสั่นคลอนฉันรีบเม้มริมฝีปากตนอย่างอดกลั้น แอบรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมากะทันหัน หัวใจกระตุกวูบวาบจนตัวเบาโหวงเหวง ความกลัวที่มีต่อเขายิ่งเพิ่มทวีคูณ แต่เมื่อคิดย้อนดูแล้ว หากเป็นคนที่ทำให้อิฐหวาดกลัวได้ เขาย่อมต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ฉุกคิดเพียงไม่นานสมองอันน้อยนิดคล้ายจะพร่าเลือนเต็มทน แต่กลับต้องตื่นจากภวังค์ เมื่อได้ยินเขาโวยวายใส่เสียงก้องกังวาน"แสบจริงนะเรื่องบนเตียงจะแสบแบบนี้ไหม?" น้ำเสียงดุดันกล่าว ยกคนสวยพาดบนไหล่กว้าง แบกเธอเดินขึ้นไปห้องทำงานตนเอง ด้วยความว่องไวกลัวจะสร้างความไม่สงบเพิ่ม อีกคนพยายามดิ้นรน แต่ก็เหมือนทำอะไรไม่ได้มาก ราวกับแรงทุบเป็นเพียงแค่แรงสะกิดเท่านั้น สำหรับคนร่างกายแข็งแกร่ง ดุจกำแพงหินผานี้"ปล่อยนะไอ้บ้า! โอ๊ย~" น้ำเสียงเกรี้ยวกราดโวยวาย แต่ต้องร้องเจ็บปวดแทน เธอถูกโยนลงใส่บนโซฟ
4.คนปากร้าย•4•คำถามเมื่อสักครู่ทำให้อีกฝ่ายนิ่งเงียบเชียบ แต่ยังเลือกตอบกลับแสดงท่าทางเฉยเมย เสมือนหุ่นยนต์ไร้ซึ่งอารมณ์เสียอย่างนั้น อีตานี่เขาก็ขี้เก๊กชะมัด! คิดว่าตัวเองหล่อราวกับเทพบุตรผู้ใจดีมาก จนฉันต้องหลงเสน่ห์หรือยังไงกันเนี่ยถึงแม้จะเป็นความจริงเรื่องใบหน้าหล่อคมเข้ม สามารถกระชากหัวใจสาวสวยมาขยี้เล่นได้ แต่ขอให้คิดว่าเว้นฉันเอาไว้สักคนเถอะค่ะ ใช้หนี้หมดเมื่อไหร่พร้อมบอกลาไร้ตั๋วกลับมาอีก ฉันสะดุ้งเฮือกหลุดจากสติอันเพ้อเจ้อ เพื่อตั้งใจฟังเขาพูดเกี่ยวกับใจความสำคัญ"เธอต้องทำงานใช้หนี้จนกว่าจะหมด ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะผมไม่ใช้งานคุณฟรีแน่ เงินเดือนเลขาเดือนละสามล้าน ทนทำไปสักหน่อยก็คืนยอดได้ครบแล้ว ผมให้มากกว่าลูกน้องคนอื่นอีกนะเนี่ย" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมปรายหางตามอง หยิบกางเกงใส่จนเรียบร้อยเดินไปหยิบทิชชู ทำความสะอาดมือตนเองนั่งดูหน้าจอต่อราวกับไม่สนใจเธอสักนิด"จะบ้าเหรอสามสิบหกล้านต่อปี ต้องทำงานตั้งยี่สิบกว่าปีนะ คุณตั้งใจให้ฉันขึ้นคานเลยเหรอ? ไม่สู้ให้ฉันกลับไปช่วยพ่อvายอวัยวะ ยังได้มากกว่ารายปีคุณอีกนะ อย่างน้อยมีอิสระได้เริ่มต้นชีวิตใหม่!" ทรายกล่าวด้วยน้ำเสี
5.แม่ศรีเรือนตัวจริง•5•ลุกขึ้นวิ่งเตรียมอาบน้ำแต่งตัว ด้วยความเร็วสูงราวกับเข้าค่ายทางโรงเรียน เพราะเสียงของใครอีกคน เคาะประตูก่อกวนอย่างไม่เลิกรา ทั้งที่เมื่อคืนก็มาปลุกคนอื่น เพื่อแหกตานั่งดื่มเหล้าเป็นเพื่อนเขา ตั้งนานหลายชั่วโมงเลย ยังมีหน้าพูดจาข่มขู่ฉันอีกด้วย หากคิดถ่วงเวลาจะหักเงินเดือน ซึ่งที่เขาให้นั้นมันก็น้อยอยู่แล้ว ยังคิดแกล้งกันดูตาบ้านี่เถอะแม้อยากโวยวายแต่ก็ต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัว หากเผลอทำเขาสติหลุด จนเผลออยากฆ่าฉันขึ้นมาจะทำอย่างไรได้ล่ะ พ่อก็ยังไม่รู้ว่าฉันตกระกำลำบาก อยู่แห่งหนไหน ชีวิตนี้ใครจะมาช่วยฉันกัน ประเด็นที่สำคัญอยู่ต่างประเทศอีกด้วย ไร้คนให้พึ่งพาอาศัย ไม่รู้จะได้เจอคุณคนนั้นที่ประเทศนี้ไหม? เฮ้อ~"เมื่อคืนนอนไม่อิ่มเหรอ หลับอย่างกับคนซ้อมตาย ลืมไปแล้วมั้งว่าต้องทำงานใช้หนี้ ไม่ได้มาพักกินเที่ยวอยู่ฟรีหรอกนะครับคุณ ไปชงกาแฟมาให้หน่อยครับ ทำอาหารด้วยนะวันนี้อยู่บ้าน เสร็จแล้วไปล้างรถยนต์ที่จอดอยู่หน้าบ้าน ช่วงมืดมีคุยธุรกิจข้างนอกด้วย ทุกอย่างต้องเสร็จก่อนสองทุ่ม!" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันโวยวายลั่น หลังจากยืนกอดอกพิงกำแพง ซึ่งเขายืนรอเธออยู่เป็นนานสอ
6.หลอกเก่ง•6•กาสิโนCR"จะยืนเอ๋ออีกนานไหมมานั่งลงข้างผมเร็วๆ ยืนค้ำหัวผู้ใหญ่อยู่ได้ไร้มารยาทเสียจริงนะ!" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันเขาโวยวายอย่างหงุดหงิดมาก เพราะเธอนั้นใส่ชุดก็สั้นรัดรูป เผยสัดส่วนดูเย้ายวนจนใครเห็นก็ต้องหลงใหล ใบหน้าสวยยังมีขาขาวผ่องเป็นยองใยเรียกสายตาหื่นจากไอ้พวกผู้ชาย ทั้งลูกค้าและลูกน้องหันมองมาทางเดียวกัน ซึ่งเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ไม่รู้ทำไมมีอิทธิพลต่อความรู้สึกผมได้ขนาดนี้ จ้องเขม็งจนเธอสะดุ้งเฮือกนั่งลงทันที พูดเกี่ยวกับสิ่งที่แอบสงสัยมานาน ถามราวกับอยากรู้คำตอบเป็นที่สุด"ขอโทษด้วยนะคะ ยังไม่เคยถามเลยคุณอายุเท่าไหร่เหรอคะ?" ทรายกล่าวด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู ยกมือเหน็บปอยผมบริเวณหลังใบหู พร้อมยิ้มหวานให้เขา ฉันรู้สึกว่ากำลังจะจุ้นจ้านแต่ก็อยากรู้เหมือนกัน เพราะเขาชอบวางมาดเป็นผู้ใหญ่ตลอดเวลา ส่วนใบหน้าคมเข้มคิ้วดกหนากับดวงตาดุดัน พร้อมริมฝีปากบางสวยอย่างกับผู้หญิง ยอมรับว่าเขาหล่อแต่ปากร้ายเหลือทน!"34 มีปัญหาอะไร?" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมชำเลืองมองด้วยหางตา แค่เพียงเห็นเขาด้วยใบหน้าลักษณะนี้ ก็อยากยกนิ้วจิ้มตาเหลือเกิน คนอะไรชอบทำ
7.โชคร้ายหรือโชคดี•7•เขาเอื้อมมือกระชากชุดกระโปรงรัดรูป ดึงขึ้นเพื่อถอดออกปาทิ้งลงบนพื้นกระเบื้อง เรือนร่างขาวผ่องอมชมพู ราวกับคนสุขภาพผิวดี เย้ายวนคนปากร้ายแทบจะคลุ้มคลั่งตายคว้าเต้าอวบอิ่มทั้งสองข้างชิดชน พร้อมแลบลิ้นเลียละไล้ยอดอกถันถี่ยิบ จนต้องแอ่นลำตัวตามเข้าหาปากบาง ลืมความเขินอายไปชั่วขณะ ส่งเสียงร้องครวญครางเมื่อเขากัดดึงเบาๆ เจ็บจี๊ดราวกับจุกนุ่มนิ่มแทบจะแยกขาดออก ดิ้นขลุกขลิกกัดริมฝีปากตนเองแน่น พยายามกักเก็บความสยิวเสียววูบวาบทั้งหมด"คุณมันจะขาดแล้วนะซี้ด~"คนมากประสบการณ์กระตุกยิ้มมุมปาก ชำเลืองมองดวงตาเป็นประกายวาววับ ซึ่งเธอเองในยามนี้ตัวอ่อนระทวยหมดแรง แทบจะทนต้านทานเขาไม่อยู่ ไร้ความสามารถขัดขืนคนอย่างเขาได้อีกแล้ว ก้มลงกระซิบข้างใบหูคนนอนหลับตาพริ้ม ราวกับจงใจแกล้งเธออย่างสนุกสนาน"ไม่อยากให้รุนแรงก็เรียกพี่ไคโรทั้งคืนสิ!" เสียงแหบพร่ากล่าวเย้ายวน จนคนฟังต้องรู้สึกมัวเมาอย่างหลงใหล"อื้อพี่ไคโรขา~ ช่วยเบาลงหน่อย" ร้องครวญครางเสียงกระเส่า จนแทบจะขาดใจแล้วยามนี้ลิ้นนุ่มเลียลากหนีห่างเต้ากลม วนเวียนอยู่ช่วงหน้าท้องแบนราบ ทำได้เพียงเกร็งตัวหนักยิ่งขึ้น ปลายเท้าจิกลง
8.แบกเข้าสาร•8•ตั้งแต่เผลอตัวพลาดท่าเสียทีให้แก่เขา ก็พยายามหลบเลี่ยงการใกล้ชิดกันอยู่ทุกวัน เปิดปากพูดคุยแค่เรื่องสำคัญเพียงเท่านั้น ได้ขอร้องเขาย้ายมาคอยประสานงานแทน เพื่อเฝ้าดูแลลูกค้าโซนห้องVIP ทำหน้าที่คอยตรวจสอบการกู้ยืมเงินรายวัน ของเหล่านักพนันอย่างมากล้นถึงได้รับรู้ว่าการเงินของกาสิโนแห่งนี้ มันเดินสะพัดจนยอดรวมนั้นเยอะมากแค่ไหน นั่งมองเวลากดสั่งพิมพ์นิ้วแทบจะหงิกงอ จังหวะหยิบเอกสารรวบรวมเตรียมงาน ใส่แฟ้มข้อมูลเพื่อรอส่งมอบให้แก่โซ่ ไม่กี่นาทีต่อมาเสียงเคาะประตูดังลั่นขึ้น จึงหันใบหน้าชำเลืองมองพร้อมกับส่งยิ้มแฉ่ง ตามมารยาทเป็นปกติดั่งเช่นเคย"คุณทรายทำงานเร็วมากเลยนะครับเนี่ย! เออวันนี้คุณทรายอยากทานอะไรดีเหรอครับ พอดีบอสเขาสั่งมื้อเที่ยงมาแล้ว ผมกำลังไปร้านอาหารละแวกใกล้เคียงตึก จะได้แวะซื้อเอามาฝากให้คุณทรายน่ะครับ!" โซ่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมถามเหมือนทุกครา"ถ้าหากว่าร้านเดิมไม่ต้องหรอกค่ะ พออยู่ประเทศนี้มาครบเดือนเริ่มรู้สึกเอียนน่ะ" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวปฏิเสธ ส่งรอยยิ้มเจื่อนให้แก่เขาทันที"แล้วคุณทรายอยากทานอะไรล่ะครับ หากผ่านร้านนั้นจะได้แวะซื้อเอามาให้น่
9.คีบไม่ได้ก็ซื้อไปเลย•9•ใครอีกคนเดินตัวปลิวกลับเข้ามาอีกครั้ง ด้วยอารมณ์บึ้งตึงเพราะไม่เจอเสื้อตัวสำรอง จนคนนั่งเหม่อลอยยามนี้ไม่ทันได้สังเกต เขาเห็นเธอยังคงทำหน้าเศร้าสร้อย คงมีบางสิ่งกระทบกระเทือนจิตใจอยู่ ไล่สายตามองยังจุดเกิดเหตุของเรื่องราว ซึ่งเขาพอจะเข้าใจรับรู้ภาพรวมเหล่านี้ได้ มันคงคล้ายช่วงชีวิตเธอเองนั่นแหละ"นั่งทำหน้าเหมือนมีใครตายเลยนะ!" น้ำเสียงดุดันกล่าวโวยวาย ทำให้เธอกลับมามีสติอีกครั้ง เบะปากมองบนใส่เขาเบือนหน้าหนี ยกมือปาดน้ำตาตนเองอย่างลวกๆ ไม่อยากให้เขารู้ว่ากำลังอ่อนแออยู่"คุณหาเสื้อภายในรถยนต์ไม่เจอเหรอ ถึงได้กลับมาทั้งที่ยังล่อนจ้อนช่วงบนแบบนี้น่ะ มาเดี๋ยวฉันถอดเสื้อคืนให้คุณใส่ก่อนดีกว่าค่ะ แม้อากาศไม่หนาวเย็นมากหากคุณไม่สบาย ฉันคงได้แต่รู้สึกผิดแน่ลำบากต้องเฝ้าดูแลอีก!" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวถาม เมื่อเขายังเดินเปลือยท่อนบนอยู่เหมือนเดิม แค่เห็นก็ต้องกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ แอบคิดถึงเรื่องคืนนั้นที่แสนจะเร่าร้อน แต่ต้องรีบดึงสติกลับมาเพราะอยากให้เขานั้น ยื่นมือเข้าช่วยสาวสวยตรงหน้า"วุ่นวายจริงนะไม่ต้องถอดมาคืน แต่งตัวอะไรมาก็ไม่รู้อืมสงสารพ่อลูกนั่น
- ตอนพิเศษ -เข้าสู่ปีที่ 5 หลังจากแต่งงานกันพวกเราทั้งคู่ มีบุตรกันแล้วห้าคน ฉันเฝ้ารอคนที่หกอยู่ไม่รู้จะมาตอนไหน โคล่าและแคนดี้ชอบมาอวดประจำ ทำให้ต้องขยันผลิตลูกตามเลยทีนี้ แต่กลัวสุดตรงประสิทธิภาพรังไข่มากกว่า อายุยิ่งเลยเลขสามมาไกลโพ้นฉันกังวลจริงๆ มัวเสียเวลาตีกับพี่ไคโรเกือบ 7ปีเต็ม คนที่หกวันนี้ต้องเข้าแล้วแหละตอนนี้ฉันสวมชุดแม่บ้านสุดเซ็กซี่เพื่อยั่วยวนพี่เขาโดยเฉพาะ เนื่องจากลูกหลับกันหมดแล้วเวลาสะดวกช่างหาได้ยากยิ่งกว่าอะไรดี สองขาเรียวเล็กย่างก้าว เข้ามาสู่หน้าห้องออกกำลังกายด้วยความเร็วเป้าหมายชอบมาออกกำลังกาย หลังจากเล่นกับลูกและจัดการเอกสารจนเรียบร้อย ฉันค่อยๆ เอื้อมมือแตะลูกบิดประตูหมุนเปิดเข้าไป พร้อมกดลงกลอนเพื่อไม่ให้ใครมาก่อกวน ส่วนพวกเด็กน้อยมีพี่เลี้ยงคอยนอนเป็นเพื่อน ทุกสิ่งอย่างเป็นใจไปหมดเหลือแค่คนเท่านั้นกวาดสายมองหาคุณพ่อสุดหล่อ เขายังคงนอนบนม้านั่งยกน้ำหนักซึ่งมีคานให้วางบาร์เบลได้ เขาชอบเล่นท่าทางฉบับ Bench Press ท่าทางนี้จะเป็นการออกแรงในส่วนของ กล้ามเนื้อหน้าอกซึ่งจะเป็นมัดหลักและส่วนของมัดรองหรือมัดที่ใช้สนับสนุน จะเป็นส่วนของกล้ามเนื้อหัวไหล่และตรงหล
40.ขอแต่งงานอย่างจริงใจ•40•ศิลาพอยืนทรงตัวได้แล้ว เขาก็เอื้อมฝ่ามือหนามาจับฝ่ามือเล็ก ไปกอบกุมลูบละไล้เบาๆ ราวกับคิดถึงกันมากเสียอย่างนั้น ก่อนจะพูดคล้ายเป็นห่วงใยอีกด้วย ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ สถานการณ์บีบบังคับกันเช่นนี้ ฉันก็ไม่รู้จะเอาตัวรอดอย่างไรดีเหมือนกันนะเนี่ย เฮ้อ~"คุณเป็นอย่างไรบ้างเหรอครับ ผมด่ากราดไล่ลูกน้องออกตามหาคุณไปทั่วเมืองเลยนะ สุดท้ายมารู้ข่าวทีหลังว่าคุณแม่ผม.. เขาแอบลักพาตัวคุณไปเองผมขอโทษด้วย พวกเรายังคบกันอยู่เหมือนเดิมใช่ไหมครับ" ศิลากล่าวถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมพร้อมฉีกยิ้มกว้าง เนื่องจากเห็นเธอปลอดภัยดีแล้ว อยากไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลไอ้ไคโรก็กันท่าไม่ให้เจอ แต่ก็ไม่ได้พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีแต่ทวงคำตอบคนสวยตรงหน้า เพราะใจรู้สึกชอบเธอมากจนไม่อยากให้เธอไปเป็นของใครทั้งนั้น"ขอโทษด้วยนะคะฉันมีคนรักอยู่แล้ว จริงๆ ตอนนั้นฉันเคยคิดจะเปิดใจให้คุณอยู่ค่ะ แต่ตอนนี้ฉันกำลังจะแต่งงานแล้วค่ะ" ทรายกล่าวด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู รีบก้มลงมองพื้นถนนหัวคิ้วผูกชนกันทันที แกล้งโกหกเพื่อรักษาน้ำใจ รู้ว่าไม่สมควรทำอย่างนี้มันไม่ดี แต่หากพูดว่าฉันหลอกใช้เขาคงจะได้มีเรื่องขุ่นเคือ
39.ฟังแค่เสียงหัวใจ•39•วันที่เธอโดนยาสลบผมได้แอบทำการ ให้เธอลงนามเซ็นสัญญาหย่าขาดกับไอ้สามีเวรนั่น แต่เปลี่ยนมาเซ็นสัญญาใหม่กับผมแทนครับ เพราะรู้ว่าเธอกำลังจากผมไปแล้วจริงๆ มีเพียงแค่ปล่อยมือแยกห่างกันช่วงหนึ่งแต่รั้งเธอด้วยฐานะตามเอกสารเพียงแค่แผ่นเดียว โดยที่เธอเองยังไม่ทันรู้ตัวเลยด้วยซ้ำ เหตุผลแค่ไม่อยากให้เธอ.. ต้องมาเจอกับภัยอันตรายอยากปกป้องคุ้มครองให้เธอมีชีวิตรอดได้อย่างอิสระและมีความสุข ทำอะไรมาตั้งมากขนาดนั้น แต่ก็ไม่อยากจะอธิบายหรือพูดให้เธอฟัง แกล้งแสดงเป็นคนใจร้ายเหมือนเย็นชาแต่ก็ยังควบคุมอารมณ์หึงหวงไม่ไหวช่วงหลังสิ่งที่กังวลจิตใจสุด จนไม่มีสมาธิตั้งใจทำงานได้อย่างสงบ คือเธอกำลังจากผมไปเพราะพ่อเธอขะมักเขม้นทำธุรกิจหามรุ่งหามค่ำทุกวัน แต่ยิ่งเก็บสะสมเงินมากเท่าไหร่ กลับยังไม่พอจะรวบรวมมันให้ครบ จำนวนตั้งหนึ่งหมื่นล้านผมตั้งดอกเบี้ยสูง เพียงแค่อยากยืดเวลาให้อยู่กับเธอได้นาน แต่กลายเป็นทำให้เธอต้องมารู้สึกผิดหวัง หมดความเชื่อใจคนอย่างผมอีก พ่อทรายถึงขั้นกู้ยืมเงินจากแก๊งสิงโตเพื่อซื้ออิสระลูกคืนกลับไปดังเดิม คุณดนัยปรารถนาอยากช่วยทรายจริงๆตอนนั้นผมแค่อยากรู้สายสัมพันธ
38.สับสนไปชั่วขณะ•38•เขาทำหน้างอคอหักอย่างไม่พอใจ เพราะโดนผู้เป็นแม่กล่าวตักเตือน เนื่องจากความโมโหร้ายจากเขา มันช่างน่ากลัวมากจริงๆ"แม่ครับผมสืบมาแล้วถึงได้กล้าลงมือ แม้จะยั้งมือไม่ค่อยอยู่ก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นก็คำนวณผลได้ผลเสียอยู่แล้ว ยอมรับว่าใจเย็นได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องของเธอผมควบคุมไม่ได้" น้ำเสียงดุดันกล่าวแย้งแม่ตัวเองทันควัน"อย่ามาทำพูดดีไปหน่อย ลูกค้าประจำที่แลกเงินบ่อยชื่ออะไรนะ น้องของตาบิลลี่น่ะ" คันศรกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง"ชื่อบูเก้ครับ" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมถอนหายใจแรง เพราะรู้ตัวว่าแม่จะต้องบ่นเรื่องนี้แน่นอน"นั่นแหละ! หึงเมียจนต้องไปยิงขาเขาเลยน่ะ แม่จึงไปเจรจากับตาบิลลี่เอง เพราะรู้ว่าลูกคงไม่มีทางขอโทษอยู่แล้ว ซึ่งแม่เองก็แค่เจรจาเพื่อรักษาลูกค้าคนนี้เอาไว้ แต่ไม่ได้ขอโทษว่าเราทำผิดอะไร แค่บอกฐานะของทรายให้คนพวกนั้นรู้อย่างชัดเจน จะได้ไม่ต้องมีเรื่องค้างคาใจกันอีก" คันศรกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบปรายหางตามอง"ครับ! ผมรู้ความผิดนี้แล้วคุณหญิงคันศร ฟังผมเล่าต่อดีกว่านะครับจะออกไปไกลแล้ว" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันให้แม่ฟัง ส่วนฉัน
37.เจอของที่หายไป•37•หลังโทรไปหาทางบ้านทุกคน ล้วนเตรียมตัวจะมาเยี่ยมเยียนเธอกัน เพราะยามนี้ทราย ได้คล้ายดั่งคนภายในครอบครัวไปแล้ว เธอหลับเพียงแค่หนึ่งชั่วโมง ก็ลืมตาตื่นเอ่ยปากขึ้นมา"ขอน้ำหน่อยค่ะ" เสียงแหบแห้งกล่าวผมจึงรีบไปเทน้ำเปล่า รินใส่แก้วเพื่อให้เธอดื่มกินประมาณหกแก้วได้ ราวกับตัวเองเป็นต้นไม้อยู่ในพื้นที่แห้งแล้ง กำลังขาดน้ำมากมายเสียอย่างนั้นแหละ"พอหรือยังครับดื่มอีกไหม" น้ำเสียงดุดันกล่าวถาม เธอส่ายศีรษะเงียบอยู่นานเหมือนมีบางสิ่ง ที่ยังอยากจะรู้แต่ไม่กล้าถามออกมาตรงๆ อาจจะเพราะความทรงจำยังไม่กลับมาน่ะสิ สุดท้ายเธอก็อ้าปากได้สักที"สองคนนั้นในนิทานเป็นอย่างไรคะ ตอนจบหนูหลับไปไม่ทันได้ฟังเลย เขาได้กลับมาเจอกันอีกครั้งไหมคะ" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวถาม"ใช่บทสรุปคือพวกเขาได้เจอกันครับ" น้ำเสียงดุดันกล่าวพร้อมฉีกยิ้มกว้างมาให้"ใครเป็นคนไปหากันก่อนเหรอคะ" ซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูกล่าวถามอย่างสงสัย"แน่นอนว่าเป็นสาวน้อยคนนั้นเอง เธอได้รักษาสัญญาที่เคยพูดเอาไว้น่ะสิ" น้ำเสียงดุดันกล่าวตอบ"มันเป็นเพราะอะไรกันแน่ เหตุใดพี่ผู้ชายเขาถึงไม่ตามหาเธอก่อนล่ะคะ" ซุ่มเสียงไพเราะเสนา
36.ย้อนวัยเด็ก•36•หลังจากมาเยี่ยมคุณพ่อซึ่งบวชเป็นพระ ท่านจำพรรษาอยู่ที่วัดแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มอายุวัย 19ปี กำลังเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยตามถนนเล็กๆ แต่ทว่าเห็นควันไฟออกมาจากบ้านหลังหนึ่ง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมากเกิน จึงรีบวิ่งไปยังสถานที่เป็นจุดเกิดเหตุ เจอกับไอ้คนลงมือจัดการ ซึ่งมีกันอยู่แค่สองคนเท่านั้น"เฮ้ยทำอะไรกันอยู่วะ" โหวกเหวกโวยวายเสียงดังลั่น จนคนพวกนั้นเตรียมขับรถยนต์หนีหายไป เป็นเพราะคงกลัวความผิดที่ตนเองก่อน่ะสิ ผมวิ่งจ้ำอ้าวมาแต่ไกลจากจุดที่ตะโกน ยืนชะเง้อชะแง้ส่องภายในบ้านหลังนี้ทันทีกำลังจะล้วงลงกระเป๋ากางเกง เพื่อเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์หาสถานีตำรวจ เนื่องจากมาประเทศนี้แค่เพียงไม่กี่ครั้ง จึงไม่รู้ว่าสถานีดับเพลิงใช้เบอร์อะไร แต่ก็ได้ยินเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ ทำให้หยุดชะงักตั้งใจฟัง"กรี๊ด~ ใครก็ได้ช่วยหนูด้วยค่ะ มีใครอยู่ข้างนอกไหมคะ มีคนติดอยู่ข้างในได้ยินไหมคะ" เสียงกรีดร้องลั่นบ้านราวกับตกใจกลัวมากเพราะเวลาตอนนี้มันมืดค่ำแล้ว บังเอิญบ้านเดี่ยวหลังนี้ มันตั้งตระหง่านอยู่แค่เพียงหลังเดียวเท่านั้น ทำให้ผมต้องรู้สึกร้อนใจหนักจนต้องตัดสินใจ ปีนรั้วเข้าไปภายในบ้านช่
35.เกือบไม่รอด•35•บรรยากาศยังคงเงียบสงัดเหมือนเดิม เมื่ออีกฝ่ายโดนถามคำถามนั้นออกไป แสดงอาการเพียงหลบสายตาให้พ้นคนถาม สองมือก็ยังคงกำหมัดแน่นไม่ยอมปล่อย ฉันนั่งมองดูพวกเขาสลับไปมาอย่างมึนงง ครอบครัวเดียวกันแท้ๆ มีเรื่องบาดหมางใหญ่หลวงขนาดนี้เชียวจังหวะเดียวกันสมองก็นึกย้อนถึงเรื่องริบอาย เพราะเธอมีครอบครัวแบบนี้เองสินะ ทำให้เป็นคนขาดความอบอุ่นมากขนาดนั้น ทั้งอยากรักษาไคโรให้อยู่กับตัวเอง แถมยังไปนอนกับอิฐจนมีอะไรกันเลยเถิดความโกรธแค้นเคืองที่เคยมีต่อริบอาย เริ่มมอดไหม้พอรู้เรื่องราวที่น่าสมเพชนี้เข้า ถึงแม้ฉันจะเป็นลูกของบ้านรอง แต่พ่อก็ยังช่วยเหลือทุกอย่างเรื่องการเงิน ความรักแม้จะไม่มีเท่าฟางแต่ก็ไม่เคยน้อยใจเมื่อโตขึ้นมาท่านก็สั่งสอนหน้าที่การงานให้ ฉันอาจจะเหนื่อยเพราะต้องรับผิดชอบเยอะ แต่ท่านก็ยังยินดีจัดงานเลี้ยงฉลองให้ หลังจากที่ฉันเรียนจบการศึกษา และเห็นใจตอนฉันยามทุกข์ยากให้กับสิ่งที่เขาเคยตัดสินใจผิดพลาดไปที่ผ่านมานั้น.. เป็นฉันที่คอยปิดกั้นพ่อตัวเองเสมอมา พอถึงคราวนี้เริ่มเข้าใจอะไรได้มากขึ้นแล้ว เหมือนกำลังรู้สึกปลงตกเสียอย่างนั้น เพราะชีวิตนี้ใกล้จะรักษาเอาไว้ไม่ได้
34.ความลับกับไฟแค้น•34•ขณะระหว่างทางขากลับบ้าน จู่ๆ มีรถยนต์หลายคัน ขับมาตีวงล้อมพวกเราเอาไว้ คนขับซึ่งเป็นคนสนิทของคุณแม่คันศรได้พยายามเหยียบคันเร่งหนี แต่ไม่ว่าจะสะบัดทิ้งห่างไปไกลแค่ไหนกลับไม่พ้นกลุ่มคนหาเรื่องอยู่ดี"จอดเลย!" คุณแม่คันศรกดเสียงต่ำสั่งคนขับ พร้อมหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก ซึ่งเป็นเบอร์ฉุกเฉินหาโคล่า คนขับพอจอดลงคนพวกนั้นวิ่งล้อมรถยนต์ พร้อมยกปืนหลายกระบอกมาถือขู่"พวกเราจะทำอย่างไรดีคะคุณแม่" ทรายกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน เหงื่อไหลแตกพลั่กไม่รู้จะตั้งสติอย่างไร เพราะเหตุการณ์เช่นนี้ยังไม่คุ้นชินมากพอ ตัวสั่นงันงกใบหน้าซีดเผือดลงกะทันหัน"พวกหมาลอบกัดไม่ต้องไปกลัว ถ้าแม่ยังอยู่ตรงนี้จะปกป้องหนูทรายเองลูก" คันศรกล่าวด้วยน้ำเสียงเอาจริงเอาจัง เพราะสำหรับแม่คันศรเจอมาอย่างหนัก ทำได้แค่ต้องมีสติไปตกลงกับคนที่มาหาเรื่องคุณแม่เปิดประตูรถยนต์ออกมายืน พร้อมปรายหางตามองดุจนางพญา ฉันเดินตามเกาะแขนคุณแม่เอาไว้ด้วย แม้การต่อสู้ระยะประชิดตัวฉันจะติดลบหนักซึ่งเรื่องการยิงปืน พี่เขาฝึกซ้อมได้ไม่เสียเปล่า หากฉุกเฉินขึ้นมายังคงคลายวงล้อมได้บ้าง แต่พี่เขาเคยสอนว่าหากไม่จำเป็น ห้ามแสดงฝ
33.ครอบครัวอบอุ่น•33•ไม่รู้ว่าช่วงชีวิตนี้ฉันเคยทำบาปกรรมอะไรมาหนักหนาสาหัสแค่ไหนกัน พอถึงช่วงเวลาสายหน่อย ดวงอาทิตย์เริ่มสว่างไสวจะเต็มที่แล้ว หลังจากพวกเราทานอะไรกันเสร็จเรียบร้อย พี่ไคโรบอกจะพากลับเพราะตกลงกันแล้ว ว่าเขาจะบินไปสู่ขอฉันอย่างเป็นทางการเองที่สำคัญฉันอยากจะรีบบินกลับไป เพื่อทำธุรกิจต่อให้มันสำเร็จด้วย รายการส่งของให้ลูกค้ายาวเป็นหางว่าว ถ้าขืนฝากยัยฟางทำแทน ฉันคงไม่อาจจะสงบใจได้ลงหรอก หรือขอร้องให้คุณพ่อทำแทนก็ไม่ใช่เรื่องอีกแต่ด้วยความที่แอบคิดไม่ดีอยู่นั้น เนื่องจากเขาเล่นมาบอกฉันช้าไปน่ะสิ เพราะได้แอบทำการวางยาสลบพรมเอาไว้ ภายในอาหารและเครื่องดื่มทั้งหมด เขาก็กินลงท้องอย่างเอร็ดอร่อย จนไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำยากจะเอ่ยห้ามปรามพี่เขาได้ทัน เมื่อพวกเรามาถึงบนเรือ ซึ่งพี่เขากำลังยืนไขกุญแจ เตรียมเปิดใช้งานเครื่องก็ล้มลงนอนหมดสติ นับว่าโชคยังมีอยู่ เขาได้บอกทิศทางเอาไว้ก่อนจะนอนหลับ ส่วนเรือฉันก็ขับไม่เป็นหรอกนะแต่ด้วยสมองอันชาญฉลาด พยายามจนสุดความสามารถ ฝืนขับไปยังทิศที่เขากำหนดให้ตั้งแต่แรก จึงกระเสือกกระสนมาถึงฝั่งได้สักที มีโซ่คอยยืนรอรับที่ท่าจอดเรืออยู่พอดี รู