6.หลอกเก่ง

6.หลอกเก่ง

•6•

กาสิโนCR

"จะยืนเอ๋ออีกนานไหมมานั่งลงข้างผมเร็วๆ ยืนค้ำหัวผู้ใหญ่อยู่ได้ไร้มารยาทเสียจริงนะ!" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันเขาโวยวายอย่างหงุดหงิดมาก เพราะเธอนั้นใส่ชุดก็สั้นรัดรูป เผยสัดส่วนดูเย้ายวนจนใครเห็นก็ต้องหลงใหล ใบหน้าสวยยังมีขาขาวผ่องเป็นยองใย

เรียกสายตาหื่นจากไอ้พวกผู้ชาย ทั้งลูกค้าและลูกน้องหันมองมาทางเดียวกัน ซึ่งเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ไม่รู้ทำไมมีอิทธิพลต่อความรู้สึกผมได้ขนาดนี้ จ้องเขม็งจนเธอสะดุ้งเฮือกนั่งลงทันที พูดเกี่ยวกับสิ่งที่แอบสงสัยมานาน ถามราวกับอยากรู้คำตอบเป็นที่สุด

"ขอโทษด้วยนะคะ ยังไม่เคยถามเลยคุณอายุเท่าไหร่เหรอคะ?" ทรายกล่าวด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู ยกมือเหน็บปอยผมบริเวณหลังใบหู พร้อมยิ้มหวานให้เขา ฉันรู้สึกว่ากำลังจะจุ้นจ้านแต่ก็อยากรู้เหมือนกัน เพราะเขาชอบวางมาดเป็นผู้ใหญ่ตลอดเวลา ส่วนใบหน้าคมเข้มคิ้วดกหนากับดวงตาดุดัน พร้อมริมฝีปากบางสวยอย่างกับผู้หญิง ยอมรับว่าเขาหล่อแต่ปากร้ายเหลือทน!

"34 มีปัญหาอะไร?" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมชำเลืองมองด้วยหางตา แค่เพียงเห็นเขาด้วยใบหน้าลักษณะนี้ ก็อยากยกนิ้วจิ้มตาเหลือเกิน คนอะไรชอบทำตัวน่าหมั่นไส้จริงๆ

"ไม่มีหรอกค่ะ! ใครเขาจะกล้ามีปัญหากับคุณมิทราบคะ มีใครเคยพูดไหมว่าคุณดุมากน่ะ?" ทรายกล่าวด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู ย่นขนคิ้วเรียงสวยทำหน้างอใส่ แถมยังจะเบะปากให้อีก ราวกับอยากยกฝ่ามือเล็กตีเขาจริงๆ

"หึ~" เขาแค่นเสียงหัวเราะผ่านลำคอออกมา พวกเรายังคงนั่งนิ่งส่งกระแสจิต เพื่อคุยกันผ่านสายตาเพราะเงียบใส่กันตลอด ไม่นานนักคนนัดหมายเดินทางมาถึงได้สักที ซึ่งเขารีบนั่งลงฝั่งตรงข้ามพวกเราทั้งคู่

ฉันมัวก้มไปเก็บโทรศัพท์มันหล่นอยู่บนพื้น คนด้านข้างก็เอื้อมมือจับขอบมุมเอาไว้ คงอาจจะกลัวหัวฉันกระแทกเพราะยิ่งซุ่มซ่ามบ่อย หรือกลัวทำโต๊ะราคาแพงเขาพังกันแน่ก็ไม่รู้ เลื่อนตำแหน่งแหงนหน้าขึ้นมอง เขาใช้เพียงสายตาดุใส่ ราวกับบอกให้ลุกขึ้นมาเร็วๆ

"อ้าว! น้องทรายมาได้อย่างไรกันครับ?" น้ำเสียงอบอุ่นรีบถาม เมื่อเห็นสาวสวยนั่งอยู่ข้างคู่ค้าทางธุรกิจเป็นใคร แต่คล้ายอีกคนจะไม่ชอบใจหนัก แอบชำเลืองมองเป็นระยะ ราวกับจะฟาดฟันกันให้ได้เสียอย่างนั้น

"เธอมาทำงานเป็นเลขาส่วนตัวกูเอง!" ไคโรกระแทกเสียงใส่ตอบให้อีกฝ่ายรู้ เพราะไม่อยากให้คนด้านข้างเปิดปากพูด แต่เธอดันเลือกตอบมันอย่างมีมารยาท ไม่แยแสเขาเลยแม้แต่น้อย

"สวัสดีค่ะพี่บอสตันนึกว่าหนุ่มหล่อที่ไหน ไม่เจอกันนานเลยสบายดีไหมคะ คราวก่อนไม่ได้เอาของไปส่งให้ถึงมือ คงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมคะ" ทรายกล่าวด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู พร้อมยกมือไหว้อย่างมีมารยาท จนคนด้านข้างหงุดหงิดหนักขึ้น ยิ่งเธอทำตัวน่ารักกับผู้อื่น มันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจจริงๆ

"รอบนี้มึงจะเอาเท่าไหร่?" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันโวยวายจนดังลั่น หน้าบึ้งตึงเครียดแทบจะไม่ต้อนรับลูกค้าแล้ว พี่น้องเหรอตลกชะมัด! เขานั่งทบทวนสิ่งที่ได้ยินเมื่อสักครู่ แอบเหล่มองคนต้นเรื่องสลับกันไปมาเป็นระยะ เธอเร่งพูดอธิบายให้เขาได้รับฟัง เพื่อไขข้อข้องใจอีกฝ่าย ไม่อยากนั่งรู้สึกอึดอัด จนเผลอทำลายบรรยากาศตอนนี้

"พอดีพี่เขากับฉันทำธุรกิจค้าvายอวัยวะ อยู่ภายในตลาดมืดมาสักระยะแล้วค่ะ ทำให้รู้จักกันก็เป็นเรื่องปกตินี่นา ไม่ทราบคุณเป็นอะไรหรือเปล่า แค่ทักทายคนรู้จักกันมันแปลกมากเหรอคะ" ทรายกล่าวด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหูถามอย่างสงสัย เพราะพฤติกรรมเขานั้น ราวกับไม่พอใจกันมาก ชอบทำตัวผิดแปลกอารมณ์ไม่คงที่ตลอดเลย เฮ้อ~

"เออกูรู้จักน้องเขามานานแล้ว มึงหึงเหรอ?" บอสตันกล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่นรีบถามอย่างสงสัย อยากหยอกล้อคนเย็นชาราวกับหินตรงหน้านี้

"ไร้สาระรีบคุยเถอะ! จะรีบกลับไม่ได้ว่างเหมือนมึงหรอกนะครับ บอลลูนไม่ตามมาด้วยเหรอ ถึงได้กล้าปล่อยไอ้ตัวกะล่อนมาดี๊ด๊าเนี่ย" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันโวยวายจนดังลั่น แสดงท่าทางมองหาผู้หญิงที่กล่าวถึงราวกับจะขัดขาคนตรงหน้ากัน

"หึ~ ไม่ทดลองให้ชมกันหน่อยล่ะ กูจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณภาพสินค้า มันดีมากกว่าของรอบเก่าก่อนน่ะ" บอสตันกล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่นรีบถามสวนกลับ ไม่ตอบถึงผู้หญิงที่อีกฝ่ายร้องหาเมื่อสักครู่ แต่เขาก็ไม่วายส่งยิ้มให้คนสวยฝั่งตรงข้าม ใช้แววตากะลิ้มกะเหลี่ยเจ้าชู้ใส่เธอ

จนอีกคนหมดความอดทน หยิบขวดเล็กจิ๋วแกะออกมา ยกกรอกใส่ปากสาวด้านข้างอย่างรวดเร็ว ด้วยใบหน้าเรียบนิ่งพร้อมเอาฝ่ามือปิดปากไว้

"คุณทำบ้าอะไรเนี่ย?" ทรายร้องโวยวายอย่างตกใจ เพราะไม่รู้เขาเอายาอะไรมาให้กินเมื่อสักครู่ เอื้อมมือคว้าหยิบแก้วตรงหน้าพัลวัน รีบกระดกดื่มรสชาติฝืดคอหนักมาก ซึ่งมันเป็นแก้วเหล้าของเขาน่ะสิ นึกว่าหยิบของตัวเองให้ตายเถอะ

นั่งร้อนรนเหงื่อแตกชุ่มจนคล้ายกระต่ายตื่นตูม เขย่าขาเขาอย่างแรงเชิงไม่พอใจหนักหนา พยายามให้ตอบคำถามออกมา รสชาติสิ่งนั้น มันห่วยมากจึงไม่สามารถจะเอ่ยได้! แถมลืมคายทิ้งกลืนลงคออย่างรวดเร็วอีกด้วย

"แค่ยาพิษรับไปสิ นี่ยาแก้!" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดัน พร้อมแค่นหัวเราะภายในลำคออย่างสะใจ ที่ได้แกล้งเธอโดยไม่ทันตั้งตัวเลย สาวสวยเอื้อมมือคว้าeาถอน มากรอกใส่ปากด้วยความไว

 "มึงนี่มันเลวจริง! ไปแล้วอย่าลืมส่งของตามเวลานัดหมาย ยินดีที่ได้ร่วมงานกันอีกครั้ง" บอสตันกล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เมื่อรู้ว่าอีกคนจะแสดงคุณภาพสินค้า ซึ่งคือยาพิษ ถึงได้พูดโพล่งหลุดปากด่าก่อนจะเดินจากไป หากอยู่ต่อสาวสวยคงไม่เหลือชีวิตรอดหรอก ไอ้หมอนั่นมันมีหัวใจกับเขาที่ไหนกัน

 "ยาแก้พิษอะไรกินแล้วเวียนหัวจัง ฉันร้อนเหลือเกินค่ะดูเหงื่อท่วมตัวสิ กาสิโนของคุณเครื่องปรับอากาศเสียเหรอคะ โอ๊ยจะเป็นลมอยู่แล้วเนี่ย!" ทรายกล่าวถามด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู

ดวงตาปรือมองใบหน้าแดงก่ำ ใกล้จะไม่ไหวยกมือโบกสะบัด หาลมพัดให้แก่ตนเอง ทุกการกระทำอยู่ภายใต้สายตาคมกริบ เขากระตุกรอยยิ้มร้ายกาจ เอื้อมมือหยิบกระเป๋าสะพาย พร้อมแบกเธอพาดหัวไหล่กว้างเหมือนเคย เดินขึ้นไปชั้นบนซึ่งเป็นห้องทำงานเขา แต่อีกคนยังดิ้นรนอย่างตกใจ เพราะลืมตาเห็นตัวเองลอยอยู่เหนือพื้น ซึ่งเป็นครั้งที่สองแล้วนะ ถูกเขาอุ้มพาดบนไหล่กว้าง ฉันต้องเจอกับอะไรอีกเนี่ย

"อย่าดิ้นถ้าไม่ยอมหยุด จะเอาเธอไปโยนให้ฉลามมันกินเลย!" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมโวยวาย เปิดประตูถึงสองบานเพื่อเข้าห้อง สาวสวยกะพริบตามองว่ากำลังไปไหน คราวก่อนเห็นเป็นแค่หนึ่งทำไมวันนี้เป็นสอง รู้สึกตาลายเหลือเกิน เธอสงสัยพร้อมชี้นิ้วแบบมึนงง

เขาวางเธอลงบนเตียงใหญ่ เรือนร่างหุ่นนาฬิกาทรายนอนแผ่หรา พร้อมดิ้นขลุกขลิกเลื้อยอยู่ไม่เป็นสุข เหงื่อผุดจนร้อนระอุราวกับอยู่ใกล้เปลวไฟ

"ให้ผมช่วยไหม?" ไคโรกล่าวถามด้วยน้ำเสียงดุดันยังคงยืนนิ่งจ้อง แต่กลางเป้ากางเกงเต่งตึงมาก ช้อนสายตามองเขาหัวใจก็เต้นระส่ำระสาย กัดเม้มริมฝีปากตนเองอย่างทรมาน ฉันโดนเขาใส่ยารักหรือเปล่าเนี่ย? คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาภายในสมองอันน้อยนิด สุดท้ายก็ต้องพูดออกมาเพราะอยากรู้คำตอบ

"คุณให้ฉันกลืนไอ้สองขวดนั่นลงท้อง ไม่ใช่eาพิษและeาแก้อย่างที่บอกใช่ไหมคะ" ทรายกล่าวถามด้วยซุ่มเสียงไพเราะเสนาะหู ขมวดคิ้วเรียงสวยชนกัน จนเกิดรอยย่นบนหน้าผาก

"ฉลาดอยู่เหมือนกันนะครับ ลองเรียกผมว่าพี่ให้ฟังหน่อยสิ จะช่วยเหลือให้ไม่ต้องทรมานดีไหมครับ" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมกระตุกยิ้มมุมปาก หย่อนลำตัวนั่งลงบนโซฟา เท้าคางมองเธออย่างมีความสุข

 "ไอ้คนเลว! คิดฉวยโอกาสกันอย่างนั้นสินะ ต่อให้ร่องแฉะมากกว่านี้ก็ไม่ง้อหรอก หึ!" ทรายกัดฟันกรอดสบถเขา มือเล็กก็ขย้ำผ้าปูที่นอนจนยับแทบขาดวิ่น ครั้งนี้คงไม่รอดแล้วฉันมันโง่จริงเลย

"เออทรมานให้ตายไปเลย! หรือเธออยากให้เรียกพวกเหล่าลูกน้อง นับสิบกว่าคนมาช่วยถ้าฉันคนเดียวไม่พอใจ แค่เรียกพี่ไคโรจะเป็นจะตาย ทีเรียกไอ้บอสตัน สั่นระริกระรี้คล้ายปลากระดี่ได้น้ำจริงเลยนะ ผมไปละถ้างั้นอยู่ไปก็ไร้ความหมาย!" ไคโรกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมโวยวาย ลุกขึ้นเตรียมเดินจับลูกบิดประตูห้อง แสดงเหมือนจะเปิดแต่ความจริงมันคือแผนร้าย ของไอ้คนเจ้าเล่ห์นี้ต่างหากล่ะ!

"อื้อ~ อย่าไปนะคะพะพี่ไคโรขา~" ทรายเอ่ยท้วงด้วยเสียงอ่อนเสียงหวาน กลัวเขาเรียกลูกน้องเข้ามาจริงๆ ครั้งแรกของฉันจะถูกรุมทึ้งให้ฝังใจไม่ได้หรอกนะ หากเป็นเรื่องเลวร้ายเช่นนั้น ฉันคงต้องดับชีวิตตนเองอย่างแน่นอน ยอมถูกเขาเอาเปรียบเล็กน้อย ยังดีกว่าต้องมีปมภายในจิตใจเพิ่มขึ้นมา

ร่างกายหุ่นนายแบบเดินเข้ามาใกล้ เรียวนิ้วยาวเกลี่ยรอบพวงแก้มใส ฝ่ามืออีกข้างลูบคลำช่วงต้นขาอ่อน หัวใจเต้นลุ้นระทึกรัวเป็นกลองไม่หยุด ชวนเธอสยิวหลับตาพริ้มเอื้อมแขนเรียวคล้องคอ ประทับจูบปากอย่างดูดดื่มกลืนกินน้ำลาย ราวกับหิวโหยคนตรงหน้าจนสติพร่าเลือนราง กลิ่นน้ำหอมกำลังโชยชักจูงภายในจมูก ให้หลงใหลอย่างลืมตัว

ฝ่ามือเริ่มนวดคลึงเคล้นเต้ากลมทรงสวย ราวกับมันไม่เคยถูกสัมผัสแตะต้อง จากชายใดมาก่อน เขาผละออกจากริมฝีปากบาง ซุกไซ้ตามซอกคอ ดูดดึงผิวเนื้อเนียนละเอียดจนขึ้นรอยแดง คล้ายสีกลีบดอกกุหลาบเป็นดวงเล็กดวงน้อย จนทั่วเรือนร่างคนไร้เดียงสากัดปากตนเอง รับความสยิวขนลุกขนพองจนตัวสั่นคลอน