"Tumawag kayo ng pulis! Tuma---"
Agad namang tinakpan ni Elli ang bibig niya nang makita kung paano natahimik ang isa sa mga naging katrabaho niya. Walang humpay pa sa pagtawa ang taong may hawak ng itak habang walang awang pinagsisipa sa mga kasama nito ang ulo ng katabraho ng doctor.
Napaatras siya sa butas ng pinto at dahan dahang isiniksik ang sarili sa maliit na Storage Room. Napayakap na lang siya sa sarili habang patuloy sa pagtulo ang luha niya. Bawat paghinga niya ay may panginginig pang hatid ito. Napayuko na lamang siya sa tuhod niya at tahimik na napapahikbi.
Ilang minuto niya ring tiniis ang mga ingay sa labas ng kwartong pinagtataguan niya. Mga sigaw, baliw na tawa, nakakadiring tunog ng pagsaksak ng kung ano, mga pagputok ng baril, gusto na lamang ni Elli na kainin siya ng sahig na inuupuan niya para hindi na niya marinig ang mga ito. Ngunit maya maya'y, bigla na ring tumahimik ang paligid. Pero kahit ganoon pa man ay hindi na niya binalak ang paggalaw sa pwesto niya.
Malalalim na paghinga na lang ang ginagawa niya habang pinipilit na pakalmahin ang sarili. Kung tila parang estatwa na siya sa kalagayan niya, walang wala iyon nang lalo pa siyang napatigil sa pagkakarinig niya ng pagbukas ng pintuan.
Ang kaninang pagpapakalma sa sarili ay tuluyang nasayang nang marinig niya ang bawat hakbang ng kung sinuman ang pumasok sa maliit na tinataguan niya. Marahan pa iyon pumipito na tila bang isang normal na araw ito para sa taong iyon.
Tumigil ang tunog ng sapatos ng taong pumasok at naramdaman naman ni Elli ang presensiya nito sa harapan niya. Napaangat ng kaunti ang ulo niya at may nakitang itim na sapatos sa harapan niya. Hindi niya alam kung saan niya nakuha ang tapang sa pag-angat lalo ng tingin niya sa taong nasa harapan hanggang sa napatitig ito sa gwapong mukha ng lalake.
Medyo nasilaw pa siya sa puting buhok nito na tumatapat sa munting ilaw sa ceiling. At pumapabor pa ang buhok nito sa puting kutis nito.
Tinaasan siya ng kilay nito. "Babe? Bakit ka nagtatago rito?"
Hindi sumagot ang doctor bagkus napahigit pa siya ng hininga nang umupo rin ang kaharap niya. Prente pa itong tumitig at ngumisi.
"Natatakot ka ba?" Natatawang tanong ng lalake.
Hindi ulit sumagot si Elli. Akala niya ay wala ng ilalabas na luha ang mga mata niya ngunit nagkakamali siya nang tuloy-tuloy itong tumulo at kumalat sa pisngi niya.
"Aww, why are you crying baby?" Sabi ng lalake at hinawakan nito ang pisngi ng doctor.
Gusto mang umiwas ni Elli ay hindi niya magawa dahil na rin sa panginginig niya at sa sobrang takot na nararamdaman.
"P-Please." Mahinang bulong niya.
Napangisi ang lalake habang patuloy na pinupunasan nito ang basang pisngi ni Elli. "Please what?"
Napalunok pa muna siya bago sumagot. "S-Spare m-m-me, my l-life." Pag-utal nito hanggang sa tuluyan siyang humagulhol. "Please. Parang awa mo na. H-Huwag mo 'kong pp-patayin."
Natatawa namang tumabi sa kaniya ang lalake at niyakap na tila nang-aasar pa. "Shush baby, shush." Wika nito habang hinihimas ang likod ng doctor. "Bakit ba iniisip mo na papatayin kita? Am I that bad?"
Hindi muli sumagot si Elli at natatakot na baka mali pa ang masabi niya na makakapagpagalit sa kausap niya.
"Hey." Sabi muli ng lalake at lumayo ng kaunti upang matitigan si Elli. "Huwag ka namang ganiyan. Parang wala akong kausap dito."
Napahinga na lang nang malalim ang doctor at nanginginig na tinignan ang kausap.
"P-Please. Nagmamakaawa ako---"
Naputol ang sasabihin niya nang bigla siyang halikan ng lalake. Kahit ayaw man niya ay wala siyang magawa nang hawakan na nito ang likod ng ulo niya at lalong pinapalalim ang mapusok ng halikan na namamagitan sa kanila. Napapahigpit na lang ang hawak niya sa damit ng lalake. Nararamdaman niya pa ang munting pagngisi nito habang siya ay kinakapos na ng hininga.
Nang humiwalay na ang lalake ng halik, hinihingal namang napayuko si Elli sa dibdib nito na ikinatawa ng isa. Naramdaman ng doctor ang paghawak nito sa baba niya para muling itaas ang tingin nito.
"Hindi kita papatayin." Bulong ng lalake.
Napaiyak naman lalo si Elli sa nalaman at nanghihinang napakapit sa balikat ng kausap. "SSalamat."
Humalakhak ang lalake at napakagat labi pa ito habang nakatitig sa umiiyak na Elli. "I got something better than killing you."
"W-Wha..." Napalunok at napapa-isip na si Elli ng mga posibleng kondisyon na ibibigay sa kaniya ng lalake.
The guy leaned closer to his victim's ear.
"You'll let me use you 'til I'm satisfied. Right?"
Elli closed his eyes as he felt the guy bit his earlobe.
"Cypher."
"Dr. Elli, 'yong pasyente po sa room 004 nagwawala."I sighed as I immediately stood up from my seat. Agad na ako lumabas sa opisina kasunod ang nurse na tumawag sa akin. Kitang kita ko pa ang pawis na tumutulo sa bandang noo nito at paghingal niya. Mukhang tumulong din siya sa pag-awat sa pasyente at dagdag mo pa na halos itapon niya ang sarili papasok sa opisina ko dahil sa pagmamadali.Nang malapit na kami sa kwarto ng nasabing pasyente, rinig na namin ang sigawan at kung anong kalambag sa loob nito. Nakikita ko ang ibang mga pasyente sa kalapit na kwarto nito na lumalabas sa kani-kanilang silid para sana sumilip at makita ang nangyayare. "Huwag kayo lalapit! Huwag kayo lalapit!"Agad na bungad sa akin nang tuluyan ako makapasok sa kwarto ng nagwawalang pasyente."Doc Elli." Sambit ng isang nurse nang mapansin nila ako sa loob.Tinignan ko naman ang pasyenteng pinoproblema ng
"You look..." Panimula ni Dr. Orene nang makarating ako sa restaurant. "... haggard?"I frowned as I sat down in front of him. Kinuha ko naman ang juice na nasa harapan ko at ininom na lang iyon dahil sa uhaw na nararamdaman ko. "I seriously am."He warmly smiled. "It means you're doing great in your job."I also smile and shake my head. "Yeah, I guess so?"He chuckled as he called a waiter. "May gusto ka bang orderin." Tanong niya sa akin."Anything would be okay." Maikling sagot ko at muling uminom ng juice.He nodded and stated our orders at the waiter. Nang makaalis na ito ay muling humarap sa akin si Dr. Orene na siyang agad kong tinanong."So what seems to be the problem? At biglaan po ang pagpunta niyo rito." Panimula ko.Napabuntong hininga naman siya at pinagsiklop ang sariling mga kamay sa mesa bago tumingin
"You're ready?"Napasimangot naman ako sa tanong ni Dr. Orene nang makarating siya sa building ng condo na tinitirahan ko ngayon upang sunduin ako. I tightened my grip at my travel luggage and nodded.Kinuha na niya ang hawak ko at inilagay na iyon sa compartment ng sasakyan habang nauna na akong sumakay sa passenger seat. Ilang segundo rin ay pumasok na rin siya sa loob at pinaandar na ang makina."Kamusta naman ang pagpapaalam mo kahapon sa hospital niyo?" Tanong ng katabi ko habang diretso ang tingin sa dinaraanan.I sighed as I leaned back. "It's okay." And I hope it'll last long.Marami ang sumuporta tungkol sa pag-alis ko, binilinan din ako ng mga kaibigan ko roon na mag-iingat palagi at sila na raw bahala sa mga trabahong naiwan ko. And they'll try their best to take care of my patients, which at least made me relaxed.Sa ilang oras ng mga byahe ay pam
"Good morning Dr. Elli."Napatingin naman ako sa mga nurses nang makarating ako sa lobby ng hospital. I warmly smiled at them as I greeted back as I walk towards the nurse counter, kung saan nandoon din ang mga bumati sa akin."Break time niyo?" I softly asked them.Kita ko naman ang giliw sa kanilang mga mata at sumagot naman sila sa akin na break time nga raw nila. Kung sabagay medyo magtatanghali na nang makarating ako sa hospital dahil iyon ang in-instruct sa akin ni Dr. Herman. Gusto niya na hindi ako masyadong biglain sa pagkikita namin ng bago kong pasyente at para paghandaan ko talaga ito."Pwede pakibigay sa akin mga daily schedules ni Cypher." Sabi ko sa isang nurse na nasa likod ng counter. Agad namang tumango ito at inasikaso ang pinapagawa ko."D-Doc Elli." Rinig kong tawag ng isang lalakeng nurse sa akin. Lumingon naman ako sa kaniya at sa mga kasama niya na parang
"My rabbit?"Takang sabi ko ng i-translate ko sa internet ang sinabi ng pasyente ko kanina.Pagkauwi na pagkauwi ko sa tinitirahan kong apartment, agad ko hinanap ang ibig sabihin nito. At halos lumukot pa ang mukha ko sa sobrang pagkasimangot nang mahanap ko ang ibig sabihin nito."Gawin daw ba naman akong kuneho." Bulong ko sa sarili at napasandal sa inuupuan habang pinagmamasdan ang translation sa laptop ko. It's French. Impressive, kung sa bagay ay mukha nga itong may lahi. Tsaka hindi ko pa natatanong kela Dr. Orene kung ano nga ba ang nationality ng isang iyon. Limitado lang din kasi talaga ang mga impormasyon tungkol sa kaniya. Argh, ang hirap naman nito.Napatayo na ako sa inuupuan at pumunta sa banyo para makapaglinis na ng katawan. Hindi ko naman maiwasang tignan ang sarili sa salamin nang biglang pumasok sa isipan ko ang sinabi sa akin ng pasyente."Mon lapin."
"Dr. Elli, may ipapagawa pa po ba kayo?" Bungad sa akin ni Nesson nang makasalubong ko siya kasama ang ibang nurse at ilang securities.Napangiwi na lamang ulit ako sa dami ng kasama niya para lang makapaglagay ng upuan at marker sa loob ng kwarto ng pasyente. Binigyan ko naman sila ng ngiti. "Wala na, ako na bahala rito. Tatawagin ko na lang kayo kapag kailangan. Salamat." Sabi ko sa kanila.Kita ko pa na parang gusto pa manatili si Nesson ngunit agad na siyang hinila ng mga conurses niya at tila inaasar pa nila ito sa akin. Napailing na lang ako habang tinatahak ang daan papunta sa silid ng pasyente ko. Bawat pagtapak ko papalapit doon, hindi ko nanaman maiwasan ang kabahan pero kasabay din no'n ang pananabik na makita muli ang lalake. Eh? Ano bang nangyayare sa akin?Napabuga na lang ako ng hininga at kinalma ang sarili. Sa hindi kalayuan, kita ko na ang kwarto ni Cypher. Ngunit patay nanaman ang ilaw nito na nakapagp
Agad nabaling ang lumilipad kong diwa nang marinig ko ang pagkatok ng pasyente ko sa glass window na nakapagitan sa amin.I gave him a questioning look which just made him cock his eyebrow at me. Napabuntong hininga na lang ako sa kaniya sabay napanguso dahil nawawalan na ako ng mga ideya kung paano ko pakikitunguhan ang lalakeng 'to.He stared at me for a moment. And it kinda made me blush. Ikaw ba namang titigan ng ganiyang kagandang nilalang, take note, walang kakurap kurap, sino hindi mahihiya?!Siya naman ang tinaasan ko ng kilay na nakapagpatawa lang sa kaniya. Then he teasingly bit his lower lip which made me out of concentration for a moment. Lord, kung makapagbigay naman kayo ng biyaya sa taong 'to, parang sobra sobra naman. Unfair ah, ang hirap hindi maakit--- nevermind.Tinaas niya ang marker na hawak niya at nagsimulang magsulat.Like what you've just saw doct
"cough...cough...What the---?!" From +639*********: Welcome home mon lapin. Awtomatiko naman akong napalingon lingon sa kung saan saan para makita kung may tao ba doon na pinagtritripan ako o baka may camera na dito sa loob ng apartment ko. Pero iisang tao lang ang tumatawag sa akin ng gano'n at dagdag mo pa na nasa mental hospital siya ngayon, so how on earth... My phone ring again. From +639*******: Oh no need to look around hon. You won't able to find me there anyway. I'm still here at the hospital and being your good patient. Besides, if I was there, I might just eat you as my dessert after dinner. Napalunok naman ako at ramdam ko ang kilabot na nararamdaman ko. How the heck did he know my number? How the heck did he
"Ma? Pa?" Tawag ko sa mga magulang nang makapasok na ako nang tuluyan sa bahay. Kakarating ko lamang galing siyudad dahil doon ako ngayon nag-aaral ng kolehiyo. Pinipilit pa nga ako nila Mama na dito na lang sa lugar namin mag-aral pero tinutulan ko naman iyon. I'm already in the legal age, so I wanted to be independent and explore the world more. Pero pinangako ko naman sa kanila ang pagbisi-bisita kung may oras. Katulad ngayong Christmas break namin. "Chie Chie?" Tawag ko sa aso namin sabay pito. At ilang saglit pa ay wala pa ring isang golden retriever na tumatakbo palapit sa akin katulad ng dati tuwing umuuwi ako rito. "That's weird." Nilapag ko naman ang mga gamit ko sa sofa at nagpatuloy lumakad sa bahay. Pumunta naman ako sa kusina at inaasahang nandoon si Mama na nagluluto katulad na parati kong naaabutan pag-uwi. Napasimangot naman ako nang wala siya d
Damn it. Damn it. Damn it. Sabi ko sa sarili habang kanina pa palakad lakad sa loob ng pansamantalang opisina ko sa hospital. I'm quite shock that they gave me this room as my office. Sa totoo nga ay hindi ko na kailangan ng ganito dahil iisa lang naman ang pasyente ko at ang mga papeles na nakalagay sa kwartong ito ay tanging puro tungkol lang sa kaniya."Argh." I groaned as I helplessly sat down on my office chair.Nang kumalma na ako sa kadramahan ko kanina, doon nagsitampulan ang hiyang nararamdaman ko. I looked at him for a minute before leaving, and he still seriously staring at me. Ni hindi nga gumagalaw 'yon sa posisyon niya, tanging ang mga daliri niya lang na para bang pinupunasan niya ang mga luha ko kahit na may salaming nakaharang sa amin. Dahil sa sobrang hiyang naramdaman ko, agad ko na lang siya tinalikuran at lumakad paalis.Narinig ko naman ang system sa hospital na nagsas
"cough...cough...What the---?!" From +639*********: Welcome home mon lapin. Awtomatiko naman akong napalingon lingon sa kung saan saan para makita kung may tao ba doon na pinagtritripan ako o baka may camera na dito sa loob ng apartment ko. Pero iisang tao lang ang tumatawag sa akin ng gano'n at dagdag mo pa na nasa mental hospital siya ngayon, so how on earth... My phone ring again. From +639*******: Oh no need to look around hon. You won't able to find me there anyway. I'm still here at the hospital and being your good patient. Besides, if I was there, I might just eat you as my dessert after dinner. Napalunok naman ako at ramdam ko ang kilabot na nararamdaman ko. How the heck did he know my number? How the heck did he
Agad nabaling ang lumilipad kong diwa nang marinig ko ang pagkatok ng pasyente ko sa glass window na nakapagitan sa amin.I gave him a questioning look which just made him cock his eyebrow at me. Napabuntong hininga na lang ako sa kaniya sabay napanguso dahil nawawalan na ako ng mga ideya kung paano ko pakikitunguhan ang lalakeng 'to.He stared at me for a moment. And it kinda made me blush. Ikaw ba namang titigan ng ganiyang kagandang nilalang, take note, walang kakurap kurap, sino hindi mahihiya?!Siya naman ang tinaasan ko ng kilay na nakapagpatawa lang sa kaniya. Then he teasingly bit his lower lip which made me out of concentration for a moment. Lord, kung makapagbigay naman kayo ng biyaya sa taong 'to, parang sobra sobra naman. Unfair ah, ang hirap hindi maakit--- nevermind.Tinaas niya ang marker na hawak niya at nagsimulang magsulat.Like what you've just saw doct
"Dr. Elli, may ipapagawa pa po ba kayo?" Bungad sa akin ni Nesson nang makasalubong ko siya kasama ang ibang nurse at ilang securities.Napangiwi na lamang ulit ako sa dami ng kasama niya para lang makapaglagay ng upuan at marker sa loob ng kwarto ng pasyente. Binigyan ko naman sila ng ngiti. "Wala na, ako na bahala rito. Tatawagin ko na lang kayo kapag kailangan. Salamat." Sabi ko sa kanila.Kita ko pa na parang gusto pa manatili si Nesson ngunit agad na siyang hinila ng mga conurses niya at tila inaasar pa nila ito sa akin. Napailing na lang ako habang tinatahak ang daan papunta sa silid ng pasyente ko. Bawat pagtapak ko papalapit doon, hindi ko nanaman maiwasan ang kabahan pero kasabay din no'n ang pananabik na makita muli ang lalake. Eh? Ano bang nangyayare sa akin?Napabuga na lang ako ng hininga at kinalma ang sarili. Sa hindi kalayuan, kita ko na ang kwarto ni Cypher. Ngunit patay nanaman ang ilaw nito na nakapagp
"My rabbit?"Takang sabi ko ng i-translate ko sa internet ang sinabi ng pasyente ko kanina.Pagkauwi na pagkauwi ko sa tinitirahan kong apartment, agad ko hinanap ang ibig sabihin nito. At halos lumukot pa ang mukha ko sa sobrang pagkasimangot nang mahanap ko ang ibig sabihin nito."Gawin daw ba naman akong kuneho." Bulong ko sa sarili at napasandal sa inuupuan habang pinagmamasdan ang translation sa laptop ko. It's French. Impressive, kung sa bagay ay mukha nga itong may lahi. Tsaka hindi ko pa natatanong kela Dr. Orene kung ano nga ba ang nationality ng isang iyon. Limitado lang din kasi talaga ang mga impormasyon tungkol sa kaniya. Argh, ang hirap naman nito.Napatayo na ako sa inuupuan at pumunta sa banyo para makapaglinis na ng katawan. Hindi ko naman maiwasang tignan ang sarili sa salamin nang biglang pumasok sa isipan ko ang sinabi sa akin ng pasyente."Mon lapin."
"Good morning Dr. Elli."Napatingin naman ako sa mga nurses nang makarating ako sa lobby ng hospital. I warmly smiled at them as I greeted back as I walk towards the nurse counter, kung saan nandoon din ang mga bumati sa akin."Break time niyo?" I softly asked them.Kita ko naman ang giliw sa kanilang mga mata at sumagot naman sila sa akin na break time nga raw nila. Kung sabagay medyo magtatanghali na nang makarating ako sa hospital dahil iyon ang in-instruct sa akin ni Dr. Herman. Gusto niya na hindi ako masyadong biglain sa pagkikita namin ng bago kong pasyente at para paghandaan ko talaga ito."Pwede pakibigay sa akin mga daily schedules ni Cypher." Sabi ko sa isang nurse na nasa likod ng counter. Agad namang tumango ito at inasikaso ang pinapagawa ko."D-Doc Elli." Rinig kong tawag ng isang lalakeng nurse sa akin. Lumingon naman ako sa kaniya at sa mga kasama niya na parang
"You're ready?"Napasimangot naman ako sa tanong ni Dr. Orene nang makarating siya sa building ng condo na tinitirahan ko ngayon upang sunduin ako. I tightened my grip at my travel luggage and nodded.Kinuha na niya ang hawak ko at inilagay na iyon sa compartment ng sasakyan habang nauna na akong sumakay sa passenger seat. Ilang segundo rin ay pumasok na rin siya sa loob at pinaandar na ang makina."Kamusta naman ang pagpapaalam mo kahapon sa hospital niyo?" Tanong ng katabi ko habang diretso ang tingin sa dinaraanan.I sighed as I leaned back. "It's okay." And I hope it'll last long.Marami ang sumuporta tungkol sa pag-alis ko, binilinan din ako ng mga kaibigan ko roon na mag-iingat palagi at sila na raw bahala sa mga trabahong naiwan ko. And they'll try their best to take care of my patients, which at least made me relaxed.Sa ilang oras ng mga byahe ay pam
"You look..." Panimula ni Dr. Orene nang makarating ako sa restaurant. "... haggard?"I frowned as I sat down in front of him. Kinuha ko naman ang juice na nasa harapan ko at ininom na lang iyon dahil sa uhaw na nararamdaman ko. "I seriously am."He warmly smiled. "It means you're doing great in your job."I also smile and shake my head. "Yeah, I guess so?"He chuckled as he called a waiter. "May gusto ka bang orderin." Tanong niya sa akin."Anything would be okay." Maikling sagot ko at muling uminom ng juice.He nodded and stated our orders at the waiter. Nang makaalis na ito ay muling humarap sa akin si Dr. Orene na siyang agad kong tinanong."So what seems to be the problem? At biglaan po ang pagpunta niyo rito." Panimula ko.Napabuntong hininga naman siya at pinagsiklop ang sariling mga kamay sa mesa bago tumingin