Chapter Two Part I

"You're ready?"

Napasimangot naman ako sa tanong ni Dr. Orene nang makarating siya sa building ng condo na tinitirahan ko ngayon upang sunduin ako. I tightened my grip at my travel luggage and nodded.

Kinuha na niya ang hawak ko at inilagay na iyon sa compartment ng sasakyan habang nauna na akong sumakay sa passenger seat. Ilang segundo rin ay pumasok na rin siya sa loob at pinaandar na ang makina.

"Kamusta naman ang pagpapaalam mo kahapon sa hospital niyo?" Tanong ng katabi ko habang diretso ang tingin sa dinaraanan.

I sighed as I leaned back. "It's okay." And I hope it'll last long.

Marami ang sumuporta tungkol sa pag-alis ko, binilinan din ako ng mga kaibigan ko roon na mag-iingat palagi at sila na raw bahala sa mga trabahong naiwan ko. And they'll try their best to take care of my patients, which at least made me relaxed.

Sa ilang oras ng mga byahe ay paminsan minsan kami nag-uusap ni Dr. Orene pero kadalasan ay babawian din kami ng katahimikan. As I looked at the window and let my soul fly wherever it wants, a name pops up in my mind again. Napabusangot nanaman ako nang maalala ang bago kong pasyente. It's too early to judge him but I can't help but feel... anxious? Nervous?

I've been thinking the same guy since the night Dr. Orene told me about this work. Paguwi ko rin nung gabing iyon ay puspusan ang pagbabasa ko ng mga libro patungkol sa sakit na ikinahaharap ng pasyente ko. I did a lot of research too and even asked my co-doctors about it. So far I have some plans in my head and I hope it works. Pero bago iyon, kailangan ko munang ihiling na hindi ako sasapakin ng lalakeng iyon pagtapak ko sa kwarto nito.

"Tell me..." Panimula ko. The driver hummed in response. "What kind of patient is Cypher Infierno? Anong klaseng behavior ang pinapakita niya kapag may kaharap siyang mga doctor? Like, I mean, what happened and you got to this point that you needed my help?"

He paused to think for a moment then answered while still stirring the wheel. "As I mentioned before, he either hurt or play with them. Noong una ay babaeng doctor ang humawak sa kaniya. But then..." He frowned then deeply sighed. "...before we knew it, they had sex in his room."

  I froze. "The fuck?" I blurted out.

"Words, young man." He said automatically whenever I curse.

Pero hindi ko na pinansin ang suway niya dahil nawindang ang pag-iisip ko sa nalaman. "Is it a rape or something?"

He shake his head. "Nope. It's pure voluntary and lust." He said exhaustedly. "At ang doctor pa na iyon ang unang nag-initiate"

Napakunot noo naman ako. "Sabi ng doctor?"

Napailing muli siya. "Nope, sabi ng pasyente. He even said that he just happily complied the girl's desires."

Muli akong napasandal sa inuupuan at pino-process pa rin ang rebelasyong nalaman ko. What kind of doctor does that? I'm nothing against about having a special relationship between a doctor and patient, but having sex while at work. Damn.

"And the doctor?" Tanong ko at tumingin ulit sa isa.

"She got fired and took her license." Sagot niya at nanatiling nakapokus sa tinatahak naming daanan. "That's why we never allowed another doctor woman to treat him."

I slowly nodded and try to understand what he is saying. This is totally insane. "And the next ones?"

He glanced at me for a second before turning his gaze in front. "Those were not been good. He play pranks on us." Then I kinda saw him shudder at the thought of it. "Even almost kill one of our doctors because of his brutal behavior."

I kinda shiver and frowned at the same time. "Sigurado ba kayong may sakit 'yang pinapagaling niyo? Baka mamaya kriminal na 'yan---?"

"Elliot." He seriously said with a warning tone. "He's sick. Kahit na ganoon ang paguugaling meron siya, try to understand his situation." Then he stopped the car as the traffic light turned red and looked at me. "Am I making myself clear?"

Napanguso naman ako nang sermunan niya ako na parang isang bata. "I know that." I muttered seriously. "It's just a conclusion."

Nang nag-Go light na ay pinaandar niya muli ang sasakyan. "You don't have to worry about him being a possible criminal. We've seen his record and I can tell that it is clear as crystal."

Sinandal ko naman ang ulo ko sa bintana. "If you said so."

"You can handle him. I'm sure you can." Then I felt his hand patted my shoulder. "You young man has the purest heart. There's no way that you can't handle a man with a dark one."

Napaupo naman ako muli nang maayos at inilabas ang phone ko sa bulsa. Ramdam ko naman ang saglit na pagtingin sa akin ni Dr. Orene. "Then if you believe so, I'll definitely win his heart back in life." Sabi ko sabay basa ng mga infos patungkol sa sakit ng pasyente na siya ko ring kakaharapin.

"That's our Dr. Elliot." He said and continue to focus on driving.

I deeply sighed and felt my heart raging with motivation like the way I always feel when I want to help my patients. That's all I need to be strong in this challenge. Sisiguraduhin ko na lang na makuha ko ang tiwala niya and the rest will be good to flow.

He should get ready. Hindi ako katulad ng mga doctor na natatakot sa kaniya. If he needs help, who am I to ignore it right? Magiging mahirap man, at least susubukan ko ang lahat ng makakaya ko.

And this is definitely exciting. Noon pa man ay nababasa ko na ang patungkol sa ganitong klaseng sakit ng pasyente. Minsan pa nga ay iniisip ko kung ano ang pakiramdam na makahawak ng ganitong sitwasyon. 

I smiled as I got my confidence on treating someone came back. Pero agad ding nabawi ang ngiting iyon nang may parte pa rin sa akin na bumabagabag. Inignora ko na lang iyon at pinilit ang sarili na magpokus sa mga positibong bagay.

I can definitely do this.

***

"I hope I can do this." 

Bulong ko sa sarili nang makarating na kami sa napakalaki at napakalawak na mental hospital. Napalunok na lamang ako nang unti unting kainin ng kaba ang kompiyansa ko sa sarili kanina. Tinitigan ko lang ang nakakaintimidang gusali sa harapan ko. Hindi ko ba alam sa sarili ko kung bakit kapag alam ko nang malapit ko na makita ang bago kong pasyente, ay hindi ko maiwasan ang kabahan lalo.

"Let's go? Ipapakilala muna kita sa lahat bago tayo dumeretso sa apartment na titirahan mo." Sabi ni Dr. Orene nang nasa tabi ko na siya.

I timidly nodded as I follow him inside. Binati naman kami ng mga guards at nurses, lalo na ang kasama ko dahil isa siya sa mga doctor na respetado sa hospital na ito. Nakapunta na ako dito noong personal akong ineensayo ni Dr. Orene. Pero kahit kailan ay hindi ko inisip ang magtrabaho dito. Wala naman akong hinnanakit sa hospital, mas gusto ko lang talaga ang  magserbisyo sa mga ordinaryong mental hospital dahil doon ang karamihan na nangangailangan ng tulong.

"Doc Orene." Bati ng isang babaeng may kaedaran na.

"Dra. Della." Bati pabalik ng kasama ko nang tuluyang makalapit sa amin ang doktora. "How's everything?"

Napabuntong hinnga naman si Dra. Della. "Still no progress. Kailangan pang turukan ng mga nurse ng pampatulog si Cypher para lamang macheck-up ito nang walang nasasaktan." Napapailing na sabi nito tsaka gumawi ang tingin niya sa akin.

"Right..." Panimula ni Dr. Orene. "This is Dr. Elliot Javez, siya 'yong inaanak ko na sinasabi ko sa inyo na maaaring makatulong sa atin." Pagpapakilala sa akin nito sa isa.

Bahagya akong napayuko bago muli umangat ang tingin. "Nice meeting you po."

She warmly smiled as she held her hand out for a handshake which I gladly took it. "Dra. Dellarose Mendez. You can call me Doc Della." Ngiting sabi nito na nakapagpangiti rin sa akin. "I suppose ikaw ang bagong doctor na hahawak kay Cypher."

I nodded in response.

She patted my shoulders. "If you need anything, don't hesitate to ask me."

I smiled. "Thank you po."

She hummed and looked at Dr. Orene. "He seemed a very kind and polite doctor." Tumango naman sa sang-ayon ang kasama ko. Sabay tingin muli sa akin at parang inobserbahan ang mukha ko na medyo ikinailang ko. "And you are very pretty even though you're a boy."

Narinig ko naman ang mahinang pagtawa ni Dr. Orene habang ako ay hindi maiwasan ang pagkapula dahil sa hiya.

"I hope that despite of your innocent face, there's a fierce man inside." She concernedly said.

Ngumiti muli ako sa kaniya. "I am Ma'am. You don't have to worry about me." I confidently said.

"That's more like it." Then she chuckled. Nag-usap pa sila saglit ni Dr. Orene bago ito tuluyang nagpaalam para tignan ang isa sa mga pasyente niya.

"See..." Panimula ni Dr. Orene habang umakbay sa akin. "You got a lot of help here. Kaya huwag ka masyadong mag-alala."

I nodded and smile a little. Tumuloy na kami sa paglakad at ilang mga doctor at nurse ulit ang nakakasalubong namin. So far, they were all kind. Pero hindi naman tumatakas sa mata ko ang awa at simpatya nila sa akin. Ganoon ba talaga kahirap hawakan ang magiging pasyente ko?

Well let's see;

Nakipag sex sa doktora.

Binali ang buto ng isang nurse dahil tuturukan sana siya ng gamot.

Nambugbog ng doctor.

He played pranks.

Pranks that can kill you actually.

Mas lalong dumagdag ang bigat ng nararamdaman ko sa mga dahilan kung bakit ayaw nila sa pasyenteng iyon.

"Dr. Herman, this is Dr. Elliott Javez." Pagpapakilala sa akin ng kasama ko sa Head doctor.

Dahil sa lalim ng pag-iisip ko, hindi ko na namalayan na nakapasok na pala kami sa loob ng isang opisina.

"Oh hello Dr. Elliott." Sabi ni Dr. Herman habang patayo ito sa inuupuan at nakipagkamayan sa akin. "It's so nice to meet you. The name's Dr. Herman."

I smiled politely. "Elli na lang ho."

He nodded. "Have a seat please." He said while gesturing at the chairs in front of his office table. Nang makaupo naman kami ni Dr. Orene, pinagsiklop ng isang doctor ang kaniyang kamay sa mesa at tsaka seryosong tumingin sa akin. "I'm sure that you have an idea on why you're here."

I nodded and glance at Dr. Orene, who just comfortably smiled at me. Napasimangot na lang ako sa pagsagi sa isipan ko na siya ang dahilan kung bakit ako narito.

"Dr. Orene here actually recommended you to us." Yeah, totally knew it. "But of course, before we fully accepted it, we did some research background about your work." He softly smiled. "At masasabi ko na napakagaling mo sa trabahong ito. Your co-workers and patients has a big respect because of your hard work. Kaya hindi nakakapagtaka na marami ang napapakalma o gumagaling na pasyente dahil sa'yo."

Napahawak na lang ako nang mahigpit sa mga kamay ko dahil sa hiyang nararamdaman. Hey, I'm not good at compliments. "Salamat ho."

He hummed. "Dr. Orene, might have give you some important infos about Cypher." Napabuntong hininga naman siya sa nasabing pangalan. "Taos puso kaming humihingi ng pasensya sa pag-istorbo sa'yo. Alam kong naabala namin ang mga naiwan mong trabaho pero..." Tumingin muna siya saglit kay Dr. Orene bago muli binalik iyon sa akin. "We need to at least try. Kung may magawa siyang hindi maganda sa'yo, we can always send you back to your hospital---"

"Huwag po kayo mag-alala." Pagputol ko sa kaniya. Nakita ko naman ang pagngisi ni Dr. Orene. "I'll try. Kapag may nagawa siya sa akin na hindi ko nagustuhan, I'll still try. We psychiatrist have to be patient to those who in need."

Dr. Herman smiled softly and nodded. "Thank you." I smiled back as he kinda relaxed himself. "Well, the hospital is willing to pay you at any cost, dahil ang mga nagpasok sa pasyente ay malaki rin ang halagang binibigay nila basta mapagaling lamang ito. And so far, we don't have any progress. I'm hoping that you'll be a big help to him."

I determine look at the two. "I definitely will."

Nalilito na ako sa nararamdaman ko. Kahit na kinakabahan akong makasalamuha ang bagong pasyente, hindi ko naman maisapagwalang bahala ito. It's like I'm really getting excited for the challenge at the same time too anxious about it.

"Would you like to see him now?" Tanong nito na nakapagpakabog pa lalo sa puso ko.

Napakagat ako ng labi at tumingin kay Dr. Orene. He softly smiled then turned at the other doctor. "Siguro ay sa makalawa na lang niya haharapin si Cypher. Kailangan pa ni Elli na mag-ayos sa apartment na titirahan niya."

"Oh right." Napatango naman ang isa. "Then, you should be going. Para naman makapagpahinga na rin kayo. Mahaba haba rin ang naging byahe niyo."     

Nagpaalam na kami dito at lumabas na ng opisina. Napabuntong hininga naman ako habang papalakad na kami palabas ng hospital.

"Ayos ka lang?" Rinig kong tanong ni Dr. Orene nang makarating kami sa parking lot at sa kotse niya.

Napatango lamang ako sa kaniya habang papasok sa passenger seat. "Just... nervous."

Sinimulan na paandarin ng kasama ko ang makina bago sumagot. "I know. But at least I can sense that you're kinda looking forward to it."

I widely smiled. "Hell I am."

Mahina naman siyang natawa tsaka kami tuluyang umalis sa hospital. Habang nagmamaneho siya ay sinabi na niya sa akin kung paano ang daan papunta sa hospital dahil alam naman niyang mahusay ang sense of directions ko. At dagdag mo pa na hindi naman masyadong malayo ang hospital sa apartment na titirahan ko.

"Oh maiwan na kita dito para makapagpahinga ka na. May mga pagkain na diyan sa kusina, pinaghandaan na ng hospital ang mga kailangan mo." Sabi ni Dr. Orene nang matapos niya akong tulungan sa pagpasok ng mga gamit ko.

Napanguso naman ako. "Parang bibitayin ako sa ganda ng service na binibigay niyo." Birong sabi ko.

"Maybe." Biro niya pabalik. Tsaka ito tumawa na rin at nagpaalam.

Nang ako na lang mag-isa sa apartment ay pinagmasdan ko naman ang kabuuan nito. And I must say, mukhang hotel or condo na ata 'tong binigay nila sa akin. Tama lang naman ang laki niya para sa akin pero ang mga gamit ay nagmumukhang mamahalin talaga. I exhaustedly pick up my bags and went straight to the bedroom. Medyo nagugutom man ay mas nahihila ako ng kapaguran.

Imbes na ayusin ang mga gamit, agad kong tinapon ang sarili sa malambot na kama. Bukas na lang siguro ako mag-aayos ayos dahil free time ko pa naman iyon. At maghahanda na rin ako para sa makalawa.

I felt my heart burst with excitement by the idea of meeting the new patient. I sighed then closed my eyes until darkness eats me whole.