Nobela ni MISHJAZZ

"Ma? Pa?" Tawag ko sa mga magulang nang makapasok na ako nang tuluyan sa bahay. Kakarating ko lamang galing siyudad dahil doon ako ngayon nag-aaral ng kolehiyo. Pinipilit pa nga ako nila Mama na dito na lang sa lugar namin mag-aral pero tinutulan ko naman iyon. I'm already in the legal age, so I wanted to be independent and explore the world more. Pero pinangako ko naman sa kanila ang pagbisi-bisita kung may oras. Katulad ngayong Christmas break namin. "Chie Chie?" Tawag ko sa aso namin sabay pito. At ilang saglit pa ay wala pa ring isang golden retriever na tumatakbo palapit sa akin katulad ng dati tuwing umuuwi ako rito. "That's weird." Nilapag ko naman ang mga gamit ko sa sofa at nagpatuloy lumakad sa bahay. Pumunta naman ako sa kusina at inaasahang nandoon si Mama na nagluluto katulad na parati kong naaabutan pag-uwi. Napasimangot naman ako nang wala siya d

Damn it. Damn it. Damn it. Sabi ko sa sarili habang kanina pa palakad lakad sa loob ng pansamantalang opisina ko sa hospital. I'm quite shock that they gave me this room as my office. Sa totoo nga ay hindi ko na kailangan ng ganito dahil iisa lang naman ang pasyente ko at ang mga papeles na nakalagay sa kwartong ito ay tanging puro tungkol lang sa kaniya."Argh." I groaned as I helplessly sat down on my office chair.Nang kumalma na ako sa kadramahan ko kanina, doon nagsitampulan ang hiyang nararamdaman ko. I looked at him for a minute before leaving, and he still seriously staring at me. Ni hindi nga gumagalaw 'yon sa posisyon niya, tanging ang mga daliri niya lang na para bang pinupunasan niya ang mga luha ko kahit na may salaming nakaharang sa amin. Dahil sa sobrang hiyang naramdaman ko, agad ko na lang siya tinalikuran at lumakad paalis.Narinig ko naman ang system sa hospital na nagsas

"cough...cough...What the---?!" From +639*********: Welcome home mon lapin. Awtomatiko naman akong napalingon lingon sa kung saan saan para makita kung may tao ba doon na pinagtritripan ako o baka may camera na dito sa loob ng apartment ko. Pero iisang tao lang ang tumatawag sa akin ng gano'n at dagdag mo pa na nasa mental hospital siya ngayon, so how on earth... My phone ring again. From +639*******: Oh no need to look around hon. You won't able to find me there anyway. I'm still here at the hospital and being your good patient. Besides, if I was there, I might just eat you as my dessert after dinner. Napalunok naman ako at ramdam ko ang kilabot na nararamdaman ko. How the heck did he know my number? How the heck did he

Agad nabaling ang lumilipad kong diwa nang marinig ko ang pagkatok ng pasyente ko sa glass window na nakapagitan sa amin.I gave him a questioning look which just made him cock his eyebrow at me. Napabuntong hininga na lang ako sa kaniya sabay napanguso dahil nawawalan na ako ng mga ideya kung paano ko pakikitunguhan ang lalakeng 'to.He stared at me for a moment. And it kinda made me blush. Ikaw ba namang titigan ng ganiyang kagandang nilalang, take note, walang kakurap kurap, sino hindi mahihiya?!Siya naman ang tinaasan ko ng kilay na nakapagpatawa lang sa kaniya. Then he teasingly bit his lower lip which made me out of concentration for a moment. Lord, kung makapagbigay naman kayo ng biyaya sa taong 'to, parang sobra sobra naman. Unfair ah, ang hirap hindi maakit--- nevermind.Tinaas niya ang marker na hawak niya at nagsimulang magsulat.Like what you've just saw doct

"Dr. Elli, may ipapagawa pa po ba kayo?" Bungad sa akin ni Nesson nang makasalubong ko siya kasama ang ibang nurse at ilang securities.Napangiwi na lamang ulit ako sa dami ng kasama niya para lang makapaglagay ng upuan at marker sa loob ng kwarto ng pasyente. Binigyan ko naman sila ng ngiti. "Wala na, ako na bahala rito. Tatawagin ko na lang kayo kapag kailangan. Salamat." Sabi ko sa kanila.Kita ko pa na parang gusto pa manatili si Nesson ngunit agad na siyang hinila ng mga conurses niya at tila inaasar pa nila ito sa akin. Napailing na lang ako habang tinatahak ang daan papunta sa silid ng pasyente ko. Bawat pagtapak ko papalapit doon, hindi ko nanaman maiwasan ang kabahan pero kasabay din no'n ang pananabik na makita muli ang lalake. Eh? Ano bang nangyayare sa akin?Napabuga na lang ako ng hininga at kinalma ang sarili. Sa hindi kalayuan, kita ko na ang kwarto ni Cypher. Ngunit patay nanaman ang ilaw nito na nakapagp

"My rabbit?"Takang sabi ko ng i-translate ko sa internet ang sinabi ng pasyente ko kanina.Pagkauwi na pagkauwi ko sa tinitirahan kong apartment, agad ko hinanap ang ibig sabihin nito. At halos lumukot pa ang mukha ko sa sobrang pagkasimangot nang mahanap ko ang ibig sabihin nito."Gawin daw ba naman akong kuneho." Bulong ko sa sarili at napasandal sa inuupuan habang pinagmamasdan ang translation sa laptop ko. It's French. Impressive, kung sa bagay ay mukha nga itong may lahi. Tsaka hindi ko pa natatanong kela Dr. Orene kung ano nga ba ang nationality ng isang iyon. Limitado lang din kasi talaga ang mga impormasyon tungkol sa kaniya. Argh, ang hirap naman nito.Napatayo na ako sa inuupuan at pumunta sa banyo para makapaglinis na ng katawan. Hindi ko naman maiwasang tignan ang sarili sa salamin nang biglang pumasok sa isipan ko ang sinabi sa akin ng pasyente."Mon lapin."