CHAPTER 16I DON'T think this will be a good idea. Me? With this two? I don't think it'll be great.I don't know, I just felt it. Or is it just me?Though I don't know what's bothering me, really. Minsan ko lang kasi sila nakasama at napakaikling oras pa iyon. Maiilang pa ako syempre.Pero siguro katulad sa isa nilang pinsan, kailangan ko na lang din mag-adjust. Ngayong gabi lang naman at bukas. Sa Sunday ay darating na rin naman si Sir Boss.At isa pa, dito sila nakatira sa mansion kaya kailangan ko talagang makitungo ng maayos sa dalawa. Sasanayin ko na lang ang sarili ko na makakasama ko ang tatlong Cordova dito sa mansion."Kanina pa kayo?" I asked them."Ah, not really?" Patanong na sagot ni Tyron. Napaismid ako.Anong oras na ba?Nilingon ko ang wall clock na nasa living room. 1:30 am na pala?"Kumain na ba kayo? Baka kasi nagugutom kayo, ipagluluto ko kayo ng pagkain. Steak lang din ba ang kinakain n'yo? Eh red juice?" Sunod-sunod kong tanong.Umiling iling si Tyron sabay upo
CHAPTER 17MALIWANAG na nang magising ako kinaumagahan. Hindi ko nga alam kung natulog ba talaga ako o buong madaling araw akong gising.Hindi kasi mawala sa isip ko iyong ginawa ni Tyron.Nawala lang naman s'ya sa harapan ko.Nang bigla-bigla. Ni walang pasabing biglang mawawala.For petes' sake! Kumurap lang ako saglit, nawala na sa harapan ko.Sinong hindi mabibigla roon? Di ba?How can he even do that?Kahit ang ordinaryong tao hindi kayang gawin iyong ginawa n'ya.Naghahallucinate na naman ba ako kagabi? Namalik-mata? O baka naman tulog pa ang diwa ko that time kaya wala pa sa tamang huwisyo?Pero damn it!Gising na gising ako ng mga oras na iyon kasi nga hindi ako tulog.Malamang! Kaya nga gising, kasi hindi tulog. Lutang ka pa self? Gising na, hoy!So iyon nga. Gising ako kasi hindi ako tulog. Kaya naman nakita ko talaga na bigla na lang s'yang nawala sa harap ko. Naiwan nga akong mag-isa sa ibaba dahil iniwan nila ako doon.Bumangon ako ng kama at nagtungo agad sa banyo para
CHAPTER 18LUMINGON ako sa aking likuran kung saan nanggaling ang boses. At natagpuan kong nakasandal sa railing ng hagdan si Tyron."T-Tyron. K-Kanina ka pa ba d'yan?"Naglakad ako palapit sa kanya."Si Sage?"Tumingin s'ya sa ibaba kaya sumunod din ako. Nakita kong naka-upo si Sage sa couch na nasa living room habang may hawak na libro."P-Pasensya na. Akala ko kasi tulog pa kayo, kaya gigisingin ko sana kayo para mag-almusal.""It's okay, Dollface. But next time, h'wag kang magpapahuli kay Travis na umaakyat ka rito sa itaas." Then Tyron flashed his friendly smile.Tumango naman ako."Let's go down stairs."Nauna nang bumaba si Tyron at sumunod naman ako."Nagugutom na ako. Pagpasok pa lang namin naamoy ko na agad 'yong niluto mo. Ano ba iyon?""Ah, nagluto ako ng sopas. Kumakain ba kayo no'n?"He chuckled. "Si Travis lang naman ang hindi nagsasawa sa steak. Sa pamamalagi ko sa Hacienda, napag-aralan ko nang kainin ang pagkain ng mga tao. Kaya anything na walang bawang, okay sa ak
CHAPTER 19IT'S BEEN what? Two days? Yeah, it's been two days since that unexpected accident happened.At two days na rin akong pinag-iisip nang pangyayaring iyon.Nang tanungin ko si Sage kung paano s'ya nakapunta sa ibaba ng ganoon kabilis at kung anong nilalang ba ito. Tinawanan lang ako ng siraulo.Sa tuwing napapatingin ako sa kanya, tatanungin ko s'ya tungkol sa nangyari. Pero isa lang ang isasagot n'ya sa akin."I run as fast as I could so I can saved you, stupid witch. Sino ba kasing stupido ang aakyat sa hagdan para lang ayusin ang kurtina ng mag-isa? Nagpapakamatay ka ba?"Iyan ang palagi n'yang isasagot sa akin kapag nagtatanong ako. Napapaismid na nga lang din ako dahil dati crazy witch lang ang tawag nito sa akin, pero ngayon stupid witch na rin.Pero sa huli nagpasalamat pa rin ako dahil kung hindi sa kanya, siguro bumagsak na ako at nabalian ng buto. Kahit na may panglalait pang kasama kapag nagsasalita s'ya.Okay na rin. At least ngayon alam kong hindi masamang tao si
CHAPTER 20HINDI AGAD ako nakasagot. Hindi ko naman kasi alam kung anong isasagot ko. Saka...Bakit naman naisip ni Sage na galit ako sa kanya? Baka naman nakokonsensya dahil palaging ako ang napag-iinitan ng ulo."I'm asking you, Paige. Galit ka ba?""Hah? Ah, hindi. Hindi ako galit. Bakit naman ako magagalit? Baka nga pag ako ang nagalit, mapaalis pa ako sa trabaho ko eh.""But you're so quite the whole ride. Nagsalita ka lang noong nasa Village na tayo."Eh? Why naman so affected ang lalaking ito sa pananahimik ko? "Hindi ako galit. Actually, natatahimik talaga ako kapag pinagmamasdan ko ang paligid.""Hhmmm..."Hindi na ulit kami nag-usap. Sa labas lang ako nakatingin habang busy sa pamamaneho si Sage.Pumasok kami sa isang tunnel. Sobrang dilim, walang ilaw manlang sa paligid. "Sage..." "Hhmm? Takot ka ba sa dilim?""Ah, hindi naman. Nagtataka lang ako... Paano kayo nakakapagdrive ng maayos dito kung wala kayong makita? Paano kung may bigla na lang dumaan at mabungguan?"Sa
CHAPTER 21LUMABAS kami ng OdS campus at nagtungo sa nigth market lulan ng sasakyan ni Sage.Namamangha pa rin ako sa lugar habang nakatanaw sa labas ng bintana. Tumigil ang sasakyan sa isang bakanteng lote malapit sa plaza.Nauna akong bumaba ng kotse at sumunod naman si Sage. He's now wearing his black avaitor.Artistahin yarn?Grabe ang taas ng araw. Sobrang nakakasilaw. Kailangan talaga naka-sunglass sa gabi?Hindi na rin n'ya suot ang coat, pero hawak-hawak naman ito. Tinanggal na rin ang blazer, tanging white long sleeve na lamang at necktie ang natitira."Wear this."Inabot n'ya sa akin ang hawak na coat. Nagtatakang kinuha ko naman iyon."T-Thanks."Jacket naman ang suot ko pero croptop nga lang. Kahit na, hindi naman ako nilalamig. Kinuha ko na lang din ang coat para walang masabi.Nang masuot ko iyon ay nagulat ako nang bigla na lang hinawakan ni Sage ang wrist ko sabay hila. "Hoy, dahan-dahan naman. Saka huwag mo nga akong hilahin."Pero hindi n'ya ako pinakinggan at tulo
CHAPTER 22"MAGANDANG umaga Sir Bo—oh, ikaw pala Sage. Good morning!" Masiglang bati ko sa kapapasok lang na si Sage sa kusina. As usual masama na naman ang itsura nito. Sinimangutan ako nito sabay upo sa upuan n'ya.Psh! Kaaga-aga eh! Masyadong maaga pa para masira ang mood ko dahil sa hatid na bad vibes ni Sage.Shoooooh! Kailangan nating itaboy ang masamang hangin dahil hindi iyon maganda sa umaga. Lalo na pagdating sa katulad kong maganda ang gising, kahit na madaling araw na yata ako nakatulog last night.Medyo hindi kasi ako pinatulog ni Sir Boss sa kakaisip. Arghhh, Arissa umayos ka. Nag-alala lang ang boss mo dahil nalate kayo ng uwi, iyon lang 'yon at wala nang ibang ibig sabihin."I thought you'll be dead by last night? Bakit buhay ka pa rin ngayon?"Ayurn! Ayon naman pala ang ipinagmamaktol ng isang ito."Bakit ba atat na atat kang umalis ako dito? Bakit? Ikaw ba ang nagpapasahod sa'kin?""Tsk! You don't belong here, stupid witch. You're gonna be the death of us."Hindi k
CHAPTER 23NAGING maayos naman ang first day ko sa klase. May ilang kumakausap sa akin at may ilan din na gusto lang magpapansin kay Sage na pinaglihi yata sa sama ng loob. Sinusungitan kasi agad nito ang mga nagtatangkang kumausap sa kanya.Sanay naman na daw ang iba dahil matagal na nilang kilala si Sage at kabisado na ang ugali.Ang unfair 'no?Kahit gaano pa kasungit ng lalaking iyon, ang dami pa ring nagtatangkang lumapit at kumausap. Kahit na parang hanging dideadmahin ka lang naman. At higit sa lahat, sa kabila ng kasungitan nito at pagiging mailap sa mga babae, marami pa ring nagkakagusto.Palibhasa gwapo kaya ang lakas makahatak ng babae.Ang unfair lang.Maliban sa kakaibang tingin sa akin ng ibang estudyante, wala namang nangyaring kakaiba. Masasanay din ako sa titig nila na para bang hindi ako nababagay sa lugar na ito kasam nila.Sa ngayon, deadma na lang muna.Limang oras lang ang pang gabing klase sa Oxford del Silvenia —6:00 pm to 10:00 pm. Kaklase ko si Sage sa limang
EPILOGUETRAVIS' P.O.VVAMPIRES?Vampires are the most dangerous and heartless creatures that fictional books and movies had. Para sa mga tao, vampires didn't exist in this world. Dahil sa mga kwento at palabas lang nabubuhay ang mga ito.Pero ang totoo, matagal na panahon nang may nabubuhay na bampira sa mundong kanilang ginagalawan. Nakakubli sa mata ng mga tao, nagbabalat-kayo.At isa ang pamilya namin sa mga bampirang nakikisalamuha sa mga tao.Our great great great grandfather teach us to live in this world like a real human. Natuto kaming hindi pumatay ng mga inosenteng tao upang punan ang aming uhaw sa dugo. Mula sa mga ligaw na hayop sa gubat ang dugo at karneng aming iniinom at kinakain. Ang alam ng maraming tao ay walang puso ang mga katulad namin, ngunit nagkakamali sila. Patay man kami kung titingnan, ngunit tumitibok pa rin ang puso namin. We're still know how to care about other people. We also use to save people who needed our help when it comes to danger.Sinanay kam
CHAPTER 60"MOMMY, where are we going po? Bakit po may mga dala tayong maleta? Aalis po ba tayo? Kasama po ba natin sina Tita at Tito?"Bakas ang pagtataka sa mga mata ni Zion habang paulit-ulit na tinatanong iyon sa akin."Baby dadaan muna tayo sa doktor ni Mommy dahil may iko-consult lang po ako. Then after that pupunta tayo sa restaurant para magpaalam saglit kina Tita at Tito mo, okay po ba?"Kahit naguguluhan sa biglaan naming pag-alis ay tumango pa rin si Zion.Ilang saglit na lang ay malalaman mo na rin, baby."Saan po tayo pupunta, Mommy?""Sa lugar kung saan mo makikilala ang Daddy mo, baby."Ang sinabi ko'y naging dahilan upang manlaki ang mga mata ng aking anak. Bilog na bilog rin ang pagkakabuka ng bibig nito sa gulat."D-daddy po, Mommy ko? Makikilala ko na po ang Daddy ko?"Gusto kong maiyak sa mga sandaling ito.Pasensya ka na baby ah, ngayon lang naalala ni Mommy. Pero siaiguraduhin kong hindi na tayo malalayo pa sa Daddy mo, baby ko.Wala akong pake kung ipagtabuyan p
CHAPTER 59NAGISING si Arissa sa isang hindi pamilyar na lugar. Wala s'ya sa kwarto o sa kama, kundi nakahiga s'ya sa gitna ng isang malawak na damuhan. Dahan-dahang bumangon si Arissa at saka inilibot ang paningin sa paligid.Marami s'yang nakikitang malalaking punong kahoy sa paligid. Sana isang gubat s'ya kung ganoon. Ngunit anong ginagawa n'ya sa lugar na iyon? At papaano s'ya napunta sa gubat?Maraming gubat sa San Roque. Pero iisang gubat lang ang alam n'yang may ganito kalaking espasyo. At iyon ay ang gubat sa kabilang bayan, ang San Isidro. Ilang beses na rin kasing nabalita sa radyo at television ang tungkol sa gubat. Maraming nagsasabi na kakaiba raw ang gubat na iyon kaysa sa mga normal na gubat sa San Roque. Ayon kasi sa ilang kabataan na nagtangkang pumasok sa gubat, tila nababalot daw ng kakaibang enerhiya ang lugar. Maraming nagtataasang puno sa paligid at malalagong damo. Ang mga baging na nakakabit sa bawat sanga ng mga punong kahoy ay nagbibigay ng mabigat na vibes
CHAPTER 58MAY PALUNDAG-LUNDAG pang nalalaman si baby Zion nang hawakan nito ang kamay ng ina, pagkababa nila ng sasakyan. "Mommy where we'll go first?""Saan ba gusto ng baby ko? Gusto mo bang kumain muna? Then after nating kumain mag-grocery na tayo?""Mommy gusto ko ng chicken po. Iyong may malaking bubuyog."Arissa laugh at what her son said.Napakainosente nito. Pero pagdating sa mga seryosong bagay ay aakalain mong mas matanda ito sa iyon."Ah, gusto mo ng chicken sa Jollibee?""Yes po, Mommy!""Okay! We will eat in Jollibee.""Yehey!"Tuwang tuwa si Zion. Ito pa nga ang naunang maglakad kaysa sa ina, na akala mo'y alam kung saan ba pupunta. Hila-hila ng tuwang tuwang bata ang kamay ng ina papunta sa fastfood chain na nais nitong kainan.May ilang naglalakad sa loob ng mall na napapatingin sa dalawa, especially kay Zion. Cute na cute kasi ito sa suot na long sleeve blue polo at black jeans, na pinaresan din ng itin na sneakers. Parang binatang binata na talaga ito kung pumustur
CHAPTER 57NAKATITIG lamang ako sa anak ko at hindi alam kung ano ba ang dapat na isagot sa tanong nito. At nang matauhan ay doon lang ako nakapag-isip ng sasabihin."Alam mo baby, pareho kayong pogi kaya napaghahalataang magkamukha kayo," nag-aalangang sagot ko."Ganoon po ba 'yon, Mommy?""Oo po baby. Tingnan mo kayo ng Tito Ranz mo, pareho kayong pogi kaya magkamukha kayo.""Hindi po ba dahil sa magkadugo kami ni Tito Ranz kaya kami magkamukha?"Natameme ako sa sinabi ng aking anak."Ah, ano kasi baby, syempre isa rin iyon sa rason. Pero hindi naman natin kilala 'yang nasa picture kaya bakit natin s'ya magiging kadugo 'di ba? Pareho lang talaga kayong pogi kaya nagkakahawig kayo.""So, pogi po si Mr. Cordova para sa'yo, Mommy?"Napakunot ang noo ko."Mr. Cordova?""Sikat po s'ya Mommy. Kilala po ang family nila dito sa atin. Hindi mo po alam?"Naningkit ang aking mga mata bago dahan-dahang umiling.Sobra ba akong busy sa work at wala akong kaalam-alam sa mga nangyayari dito sa baya
CHAPTER 56MAKARAAN ANG TATLONG TAON...Sa tatlong taong lumipas, napakarami nang nagbago. Sa buhay naming magkakapatid hanggang sa sarili ko. Nakapagpatayo na kami ng maayos at malaking bahay, buo at tumatakbo na rin ng maayos ang negosyo ko na restaurant. Nakapagtapos na rin ako ng kolehiyo at ngayon naman ay ang dalawa ko namang kapatid ng ga-graduate ng college.Ngunit kahit na maganda na ang pamumuhay namin kaysa noon, pakiramdam ko'y may malaking kulang pa rin sa buhay ko. Sobrang daming tanong na hindi ko alam kung paano ko hahanapan ng kasagutan. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Sobrang dami kong tanong dahil wala akong matandaan sa mga nakalipas na taon. Basta ang natatandaan ko na lang ay umalis ako sa trabaho ko sa probinsya. Hindi ko alam kung bakit ko iyon ginawa. Alam ko na maayos at maganda ang trabaho ko, dahil kung hindi, wala sana kaming malaking bahay at sariling negosyo ngayon. Nagising na lang ako na nakabalik na ako dito sa bahay nang walang kahit anong
CHAPTER 55DAHAN-DAHANG nagmulat ng mga mata si Arissa. Puting kwarto. Puti ang kwarto na s'yang bumungad sa kanyang mga mata. "Nasaan ako?" Pinilit n'yang bumangon ngunit muli pa rin s'yang napahiga dahil hindi pa kaya ng kanyang katawan. Nakaramdam din s'ya ng matinding hapdi sa iba't ibang parte ng kanyang katawan.Napatingin si Arissa nang bumukas ang pintuan ng kwarto at pumasok ang isang lalaking nakasuot ng pang-doctor na coat. Kasunod nito sina Tyron at Sage. Tila may malalim at seryosong pinag-uusapan ang mga ito ngunit ng mapatingin sa kanya ay para bang isang taon din silang hindi nagkita-kita."Ty? Sage? Nasaan ako? Anong nangyari?"Nagkatinginan ang dalawa. Nang hindi makasagot ang mga ito, ang doctor na ang nagsalita."Mabuti naman at nagising ka na iha. I'm Doc. Ken and I'm your personal doctor. Ako ang inatasan ng Young Master na tumingin sa kalagayan mo. Wala ka bang nararamdaman? Masakit pa ba ang mga sugat mo sa katawan?""Ahmm... medyo mahapdi lang po ang mga sug
CHAPTER 54THIRD PERSON'S P.O.VNAPAPIKIT si Arissa nang makaranig ng malakas na ingay mula sa loob ng kwarto. Tila nagwawala ang taong nasa loob niyon at nagpupumilit na makawala sa kadenang nakagapos dito.Inabot din ng ilang minuto ang tinagal ng malakas at marahas na kaguluhan sa loob ng kwarto, bago ito nawala na parang hanging dumaan lang.Dahan-dahang naglakad si Arissa palapit pa sa pintuan."T-travis?"Walang ingay na maririnig maliban sa mga yabag ng paghakbang n'ya papalapit. Nakapagtataka.Sobrang nakakabinging katahimikan ang bumabalot sa ika'tlong palapag ng mansion. Sa sobrang tahimik ay tila nakakabahala at nakakatakot. Katahimikan na para bang nagsasabing pagkalipas nitong isang hindi pangkaraniwang ingay na naman ang magaganap.Natatakot man si Arissa, tinatagan n'ya ang loob para sa dalawang taong pinakamamahal n'ya. Ang lalaking nahihirapan ang sitwasyon na nasa loob ng kwarto, maging ang munting anghel na nasa loob ng kanyang sinapupunan na walang kamuwang-muwang
CHAPTER 53NAAALALA ko pa kung bakit ako napunta sa lugar na ito, kung bakit kahit hindi ko pa lubos na kilala ang mga Cordova na pagtatrabahuhan ko, nagbakasakali pa rin ako na baka matanggap ako. At natanggap nga ako sa trabahong ito. Pumasok ako sa kontratang ito, para sa mga kapatid ko, at para sa kinabukasan naming tatalo.Hindi ko aakalain na sa loob ng ilang taong pagtatrabaho bilang sekretarya ng Young Master, mapapalapit ang loob ko sa kanila—mas lalo na sa kanya. Hindi ko rin napaghandaan ang pagkahulog ko sa masungit na lalaking 'yo. Kaya nga kahit ang utos n'ya na ipinagbabawal, ay nasuway ko dahil makulit nga ang puso ko, 'di ba?Sa sobrang kulit, hindi ko rin napaghandaan na mangyayari ang bagay na'to.Paulit-ulit na nagpi-play sa utak ko ang mga impormasyong sinabi sa akin ni Tyron. Kaya pala. Kaya pala sa ilang araw na nagdaan, mag weird na pagbabago sa kilos, pananalita, pag-uugali at mga usual na ginagawa ko. Iyong mga weird na cravings at pagduduwal sa umaga. Ang pa