Janjanjjaran... janjanjaran...
Lander“Okay ka lang ba?” tanong ni Channing na siyang katabi ko ngayon dahil siya rin ang napili kong maging bestman. Nagtatalo kasi yung tatlo kaya sinabi ko sa kanila na wala na lang sa kanila ang pipiliin ko at magkakasama na sila sa mga abay.Ayaw pang magsipayag noong una ngunit pasalamat na l
Third PersonHindi sila nagpapigil at talagang itinuloy pa rin nila ang kanilang kasal. Ang akala ba nila ay hindi ko tototohanin ang aking banta? Nagpupuyos ako sa galit dahil binalewala ni Chastity ang pangako niya sa akin kahit na pinaalala ko na sa kanya.Kita ko ang pagpasok ni Chastity mula sa
LanderHanggang sa reception ay hindi pa rin magkamayaw ang kaligayahang nadarama ko. Ang pag-aalala ko para sa kaligtasan ni Cha ay natabunan ng sobrang saya na bumabalot na ngayon sa buo kong pagkatao.“Uy, ano na? Hindi ka na makagalaw d’yan?” tanong ng aking asawa. Nakaupo kami at pinapanood ang
“And you found him?” tanong ko.“Pero ayaw niya pong umamin. Nasa presinto na siya at iniimbestigahan.”“Sino siya?” si Channing na ang nagtanong.“Jerry Ponteres. Isang painter.”“Jerry? Damn!”“Kilala mo ba siya?” tanong ni Tita Sarina na nasa tabi lang namin.“Cha and I met him sa painting contes
LanderAng hirap tanggapin. Nasa ICU ako ngayon at nakatingin sa asawa kong wala pa ring malay. Hindi ako kuntento sa mga oras na nakalaan para ko lang siya makita. Halos ibigay na rin nila Tito Maximus at Tita Sarina yung oras ng dalaw nila sa akin para lang mas mahaba pa ang maging pagsasama namin
All this time, Hindi ako umiyak ng dahil sa kahit na ano o kahit na sino. Kahit na ng iwan at ipagpalit ako ni Melody noon na inakala kong siya ng lahat sa akin ay mabilis akong naka-recover. Dala siguro ng sobrang pagod at puyat, hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.Nagmulat ako ng mga m
Lander“Mr. Robinson, hindi pa rin namin natatagpuan si Mr. Ponteres and nag-aalala na rin kami para sa kanyang kaligtasan,” sabi ng pulis ng puntahan nila ako sa hospital. Isang buwan at kalahati ng comatose ang asawa ko kaya mas lalo akong napupuno ng pangamba.“Anong ibig niyong sabihin?” tanong
Mahalaga na makasama ko si Cha sa lahat ng oras. Mas lalo pa akong nagkapag-asa na magiging okay na siya kapag nangyari ang sinabi ng doktor. Naupo ako sa mahabang bench na nasa labas lang ng ICU at naghintay na muling lumabas ang doktor. Wala namang nabago, dito lang din talaga ako laging nakapwest